arjunk Posted August 2, 2014 Share Posted August 2, 2014 (edited) Όνομα Συγγραφέα: arjunkΕίδος: Επιστημονική ΦαντασίαΒία; ΌχιΣεξ; ΌχιΑριθμός Λέξεων: 2.094Αυτοτελής; ΝαιΣχόλια: Καθότι αυτή είναι η τρίτη συνεχόμενη ιστορία που ποστάρω, θα ήθελα να παρακαλέσω απο κάποιον μοντ να τις συμπτύξει σε ένα θρεντ, καθότι δεν είναι ο σκοπός μου να πασαλείφω το υποφόρουμ με το αίμα των νεογνών μου γεννημάτων. Το θρεντ ας ονομαστεί "Ανθολογία Φανταστικής Επιστημολογίας" Πέραν αυτού, περιμένω γνώμες! Επίσης δεν έχω spellcheck Αρχείο: Νευρομεταφραστής2.docx «Περάστε απο ‘δω, παρακαλώ...» είπε ο Δρ. Φορντ. Προσπαθούσε να φανεί ψυχρός και επαγγελματικός, αλλά δεν κατάφερνε να κρύψει πλήρως τον ενθουσιασμό του καθότι είχε ένα πλατύ, χαζό χαμόγελο - μάλλον ασυνείδητα, σκέφτηκε ο Ντίνος. Είχε μάθει να τον διαβάζει, πλέον, μετά από τόσο καιρό που δουλεύανε μαζί. Ο Ντίνος, ο Δρ. Βίνσεντ Φορντ και οι διάφοροι επίσημοι του νοσοκομείου «Sacred Hope», μπήκαν στην αίθουσα ενός ασθενούς. Ο νοσηλευόμενος ήταν ένας υπερήλικος άνδρας, καλυμμένος από ένα πλήθος σκεπασμάτων, παρά τη ζέστη που επικρατούσε στο δωμάτιο. Το μόνο ορατό μέρος του, το κεφάλι του, ήταν ένα ζαρωμένο σύμπλεγμα δέρματος. Είχε μισάνοιχτα, κιτρινιασμένα μάτια και μια γαλήνια έκφραση, καθώς κοιτούσε στο κενό. Από το πίσω μέρος του ξυρισμένου του κρανίου έφευγε ένα μικρό, μαύρο καλώδιο, το οποίο οδηγούσε σε μία μεγάλη, επίπεδη οθόνη, κρεμασμένη στον τοίχο από πάνω του. Από την οθόνη αυτή έφευγαν διάφορα άλλα καλώδια, χοντρά και λεπτά, πολύχρωμα, το καθένα να οδηγεί σε ένα διαφορετικό μέρος μίας μεγάλης, σύνθετης μηχανής, η οποία βρισκόταν ακουμπισμένη στο πάτωμα, δίπλα στο κρεβάτι του ασθενούς. Η μηχανή φαινόταν να είναι σε λειτουργία, από το μουρμουρητό που εξέπεμπε. «Συναντήστε τον κ. Μέσιντζερ. Νοσηλεύεται εξαιτίας καρκίνου του ήπατος, ο οποίος πολύ φοβάμαι πως είναι στο τελευταίο του στάδιο...» ο Δόκτωρ έκανε μία ψευτο-ανθρώπινη παύση. Ο Ντίνος σχεδόν γέλασε. «Παρ’ όλες, όμως, τις αντιξοότητες που του έχει παρουσιάσει η ζωή, ο κ. Μέσιντζερ θέλησε να αφήσει πίσω του μία θαυμαστή κληρονομιά», συνέχισε μεγαλεπίβολα. «Χωρίς αμφιβολία, τα ιατρικά βιβλία του μέλλοντος, και όχι μόνο, θα έχουν κεφάλαια αφιερωμένα σε αυτόν...» «Ένας θαυμαστός άνθρωπος», επενέβη γρήγορα ο Ντίνος, «από τον οποίο το τελευταίο πράγμα που λείπει είναι το κουράγιο.» Ήξερε πως ο συνάδελφός του είχε την τάση για θεατρινισμούς, οπότε θέλησε να πάρει αυτός τα ηνία. Ο Φορντ μόρφασε για μια στιγμή, αλλά τον άφησε να συνεχίσει. «Όπως, λοιπόν, πρέπει να ξέρετε,» είπε, «ο κ. Μέσιντζερ είναι ο πρώτος άνθρωπος που δέχθηκε να εγκαταστήσουμε ένα νευρομεταφραστή στον εγκέφαλό του! Προς μεγάλη χαρά όλων των ερευνητών του Ινστιτούτου, η εγχείρηση όχι μόνο στέφθηκε με επιτυχία, αλλά ο οργανισμός του εθελοντή έχει φανεί εξαιρετικά δεκτικός.» Καθώς μιλούσε, είχε πάρει από ένα μικρό τραπέζι το τηλεκοντρόλ της τηλεόρασης. Την άνοιξε. Στην οθόνη εμφανίστηκε το δωμάτιο στο οποίο βρισκόντουσαν, οι δύο ερευνητές, οι επίσημοι καλεσμένοι τους... όλα από την οπτική γωνία του κ. Μέσιντζερ. Οι καλεσμένοι κοιτούσαν το θέαμα με εμφανή θαυμασμό. Ο Ντίνος και ο Φορντ αντάλλαξαν ένα συνομωτικό βλέμμα. Ένας από τους καλεσμένους, άντρας, ψηλός, κοστουμαρισμένος, γύρισε προς τον Ντίνο. «Μίστερ Φεόζογλου,» προσπάθησε να προφέρει στην αμερικάνικη προφορά του, «το επίτευγμα του ινστιτούτου σας, είναι σίγουρα εκπληκτικό. Έχω διαβάσει τα ριπόρτς, γνωρίζω πως αυτό που έχετε καταφέρει είναι πολύ περισσότερο από το να χώσουμε, απλά, δύο κάμερες στα μάτια του ασθενούς. Παρ’ όλα αυτά, δε διακρίνω πώς το εγχειρημά σας πετυχαίνει κάτι παραπάνω.» «Βεβαίως, κύριε...» «Γκόλτνμπλουμ.» «Κ. Γκόλντμπλουμ, λέτε πως συνειδητοποιείτε την έκταση του εγχειρήματός μας, αλλά δεν είμαι σίγουρος πως το κάνετε.» Άφησε το τηλεκοντρόλ στο τραπέζι. «Αυτό που έχουμε καταφέρει επί της ουσίας, είναι να μεταφράσουμε τα ερεθίσματα των αισθήσεων – τόσο των οπτικών, ακουστικών, όσο και αυτών της αφής, της όσφρησης, της θερμοκρασίας...» έκανε νεύμα προς το κάτω μέρος της οθόνης, όπου υπήρχαν διάφορα γραφήματα, τα οποία έδειχναν τις αντίστοιχες μετρήσεις, «...και να τα μεταφράσουμε, με εξαιρετική ακρίβεια, σε δεδομένα, που έχουν νόημα για μας. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να ανακατασκευάσουμε μία πλήρη εικόνα της προσωπικής αντίληψης του εκάστοτε υποκειμένου. »Για παράδειγμα, μπορούμε να δούμε τα όνειρά του.» Εδώ ο Γκόλντμπλουμ κούνησε το κεφάλι συγκαταβατικά. «Ή, ακόμα, και τις παραισθήσεις του!» πρόσθεσε ο Φορντ πρόσχαρα. «Είναι για παράδειγμα εξαιρετικά ενδιαφέρον, το πώς ο συγκεκριμένος ασθενής περιμένει, κάθε φορά που μπαίνει κάποιος στο δωμάτιο, να δει την νεκρή γυναίκα του.» Μερικοί ρίξανε συμπονετικά βλέματα προς τον κ. Μέσιντζερ. «Σε τέτοιες περιπτώσεις, στην οθόνη θα βλέπατε, για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου – πράγματι, ακριβώς όσο χρειάζεται για να το αντιληφθείτε στιγμιαία – την ίδια την εικόνα της γυναίκας του, πριν αντικατασταθεί την επόμενη στιγμή από τα πραγματικά δεδομένα!» Οι υπόλοιποι έριξαν μερικά βλέμματα αποδοχής ο ένας στον άλλον. Ο Ντίνος χαμογέλασε και θυμήθηκε όλα τα οικονομικά συμβόλαια που τους είχαν κερδίσει οι θεατρινισμοί του συναδέλφου του. Μία μικροκαμωμένη, χαριτωμένη κοπέλα, που κρατούσε ένα ξύλινο πίνακα με κάποια χαρτιά κλιπαρισμένα πάνω, ρώτησε με ενδιαφέρον: «Τί γίνεται όταν κάποιος πεθαίνει;» Το πλήθος γύρισε προς τους ερευνητές. Αυτοί κοιτούσαν την κοπέλα αποσβολωμένοι. Τί γάτα είναι αυτή! Σκέφτηκε ο Ντίνος. Μας πήρε τη μπουκιά απ’ το στόμα! Γύρισε προς τον Φορντ. Εκείνος φαινόταν ενοχλημένος. Σίγουρα είχε ετοιμάσει κάποιον υπερβολικό λόγο, με τον οποίο ήθελε να εισάγει το θέμα, σκέφτηκε. «Μμ... πολύ καλή ερώτηση!» είπε στο τέλος ο Δόκτωρ. «Πριν σας απαντήσω, θα ήθελα να τονίσω πως ο κ. Μέσιντζερ είναι όχι μόνο ο πρώτος άνθρωπος, στον οποίο έχουμε κάνει την εγχείρηση, αλλά και ο πρώτος έμβιος οργανισμός. Δεν θα μπορούσαμε να έχουμε χρησιμοποιήσει πειραματόζωα, καθότι, λόγω της φύσης της λειτουργίας του, ο νευρομεταφραστής είναι κατασκευασμένοςγια να εφαρμόζει αποκλειστικά σε ανθρώπινο εγκέφαλο. »Τώρα, όσον αφορά το θάνατο... Οι έρευνές μας δείχνουν πως ο εγκέφαλος συνεχίζει να λειτουργεί για λίγο μετά τον κλινικό θάνατο. Όλοι έχουμε ακούσει για τις ιστορίες από ασθενείς που έχουν επανέλθει από τις πύλες του Άδη, χάρη στην ανάπτυξη της ιατρικής επιστήμης. Μακρύ τούνελ, λευκό φως, μία αίσθηση πληρότητας...απ’ όσο μπορούμε να καταλάβουμε, εφησυχαστικές παραισθήσεις του μυαλού, στις τελευταίες του στιγμές - πιθανότατα με τη βοήθεια της ενδογενούς ψυχεδελικής ουσίας που αποκαλούμε 'DMT', σύμφωνα με τις τελευταίες ενδείξεις κάποιων πειραμάτων ενός Μεξικανού ιατρού... η ίδια ουσία που χρησιμοποιείται από τους σαμάνους της Νότιας Αμερικής για τα πνευματικά τους ταξίδια. »Αλλά οι εξιστορήσεις που είχαμε μέχρι τώρα, έπασχαν από την ατέλεια της προφορικής μετάδοσης, πόσο μάλλον για κάτι τόσο ξεκάθαρα πνευματικό και προσωπικό για τον καθένα.» Γύρισε και κοίταξε τον Ντίνο. «Για πρώτη φορά, είμαστε σε θέση να σας παρουσιάσουμε... χάρη στη ακατάπαυστη δουλειά του Ερευνητικού Νευρολογικού Ινστιτούτου Φεόζογλου... μία σύντομη ματιά, πίσω από το πέπλο του θανάτου.» Άφησε τα λόγια του να αιωρηθούν για λίγο στον αέρα. Οι περισσότεροι καλεσμένοι τους είχαν μείνει με το στόμα ανοιχτό. «Ο αγαπητός μας κ. Μέσιντζερ, δεν έχει πολύ χρόνο ακόμη,» συνέχισε. «Οι ενδείξεις, όπως και ο ίδιος, μας λένε πως η ώρα του πλησιάζει. Γι αυτό κι εμείς σας καλέσαμε, για να μοιραστούμε τη στιγμή αυτή της αποκάλυψης.» «Εφόσον, βεβαίως, υπάρχει τίποτα να δούμε,» ένιωσε την ανάγκη να προσθέσει ο Ντίνος. Ο Φορντ του έριξε ένα βλέμα αποδοκιμασίας. «Είμαστε τυχεροί,» είπε ένας παχουλός κύριος, «που έχουμε ανθρώπους σαν κι εσάς να δουλεύουν σε πράγματα με τόσο μεγάλη σημασία. Και πιστεύω πως μιλάω για όλους μας, όταν σας λέω ευχαριστώ, για την ευκαιρία που μας δίνετε, να δούμε ένα αδιαμφισβήτητα ιστορικό γεγονός, από πρώτο χέρι.» Πολλοί κούνησαν καταφατικά το κεφάλι. Μερικοί χειροκρότησαν. Μετά από λίγο οι επιδοκιμασίες καταλάγιασαν. Επικράτησε μια σιωπή. Οι περισσότεροι, συμπεριλαμβανομένων και των ερευνητών, στράφηκαν προς την οθόνη. Το βλέμμα του κ. Μέσιντζερ δεν είχε κουνήσει καθόλου. Ακούστηκε ένας αμήχανος βήχας. Ξαφνικά, όλοι στην αίθουσα είχαν πλήρη συνείδηση του γεγονότος πως περίμεναν έναν άνθρωπο να πεθάνει. «Κ. Μέσιντζερ...;» έκανε αμήχανα ο Φορντ. «Ε... πώς αισθάνεστε;» ρώτησε και το μετάνιωσε αμέσως. Ο Ντίνος τον σκούντηξε και του έκανε νόημα προς την οθόνη. Τα σχήματα είχαν αρχίσει να θολώνουν και να μαυρίζουν, και τα γραφήματα των ενδείξεων ήταν στα κόκκινα. Είχε έρθει η ώρα. «Λοιπόν...» είπε ο Ντίνος. «Ελάτε τώρα, να αποχαιρετίσουμε τον αγγελιοφόρο μας. Καλό ταξίδι, κ. Μέσιντζερ!...» Τα βλέμματα όλων ήτανε στραμμένα στην τηλεόραση. Ο Φορντ έπιασε το κοντρόλ και ανέβασε τον ήχο. Σταδιακά, αλλά αρκετά γρήγορα, τα πάντα μαύρισαν. Οι ενδείξεις μηδενίστηκαν. Ο γιατρός έπιασε το χέρι του ασθενούς και κοίταξε το ρολόι του. «Ώρα θανάτου: επτά και τρία λεπτά, μετά μεσημβρίαν.» Για λίγο δεν έγινε τίποτα. Ξαφνικά, κάποιος αναφώνησε έκπληκτος: στις άκρες της περιφερειακής όρασης του νεκρού κ. Μέσιντζερ, άρχισαν να διαγράφονται κάτι θολοί, πολύχρωμοι κύκλοι! «Απίστευτο...» ξέφυγε του Ντίνου. «Στο 'λεγα!» φώναξε ο Δόκτωρ. «Είναι ξεκάθαρο! Στο 'λεγα!» Οι κύκλοι είχαναρχίσει να κινούνται εκτός εικόνας και να αντικαθίστανται από άλλους. Με την ώρα η θολούρα τους έφυγε και έγινε ξεκάθαρο πωςεπρόκειτο για το ανάγλυφο του εσωτερικού ενός υγρού, πέτρινου τούνελ, φωτισμένου από ένα απαλό, πρισματικό φως,μέσα από το οποίο η συνείδηση του ασθενούς κινούνταν με μεγάλη ταχύτητα. Από τα ηχεία ερχόταν ένας μακρόσυρτος ήχος, σα δυνατός αέρας. Οι ενδείξεις των υπόλοιπων αισθήσεων ανεβοκατέβαιναν αφύσικα, εκτός αυτής της θερμοκρασίας, η οποία έδειχνε πως ο κ. Μέζιντερ ένιωθε, παραδόξως, μία ζεστασιά. Στο κέντρο εμφανίστηκε ένα λευκό σημείο, το οποίο ολοένα και μεγάλωνε. Ταυτόχρονα, άρχισε να ακούγεται ένα μελωδικό μουρμουρητό.Καθώς το φως μεγάλωνε, έγινε εμφανές πως επρόκειτο για ένα λαμπερό άνοιγμα, πίσω από το οποίο υπήρχε άπλετο, κατάλευκο φως, στο βάθος του οποίου αχνοφαινόταν μία κινούμενη φιγούρα. «Θεέ μου» αναφώνησε κάποιος. Κάποιος άλλος άφησε ένα έκπληκτο γέλιο. Όσο πιο κοντά ερχόταν η φιγούρα, τόσο φαινόταν να καταλαγιάζει ο «αέρας» και να αυξάνεται ο απόκοσμος ψαλμός.Ακουγόταν σαν κάποιο είδος ρυθμικής ομιλίας και ερχόταν από μία βαθιά, αντρική φωνή. Ο Ντίνος σκέφτηκε πως του θύμιζε κάποια τραγούδια που είχε ακούσει στα ταξίδια του σε αφρικάνικες φυλές, τότε που σπούδαζε ανθρωπολόγος. Ξαφνικά, ο κ. Μέσιντζερ βγήκε απ’ το άνοιγμα. Οι ψαλμοί και το σφύριγμα του αέρα σταμάτησαν. Η ταχύτητα με την οποία κινούνταν μειώθηκε αισθητά, ώστε τώρα αντί να τρέχει, έπλεε ανέμελα στον ανοιχτό χώρο. Βρισκόταν σε ένα ανοιχτό, καταπράσινο από γρασίδι πεδίο. Από πάνω έλαμπε ένας λευκο-γάλανος ουρανός, με τον ήλιο στη θέση του μεσημεριού. Παραπέρα αχνοφαινόταν το φάντασμα της σελήνης. Στο κέντρο δέσποζε η φιγούρα, η οποία, όπως αποκαλύφθηκε, ήταν μία νέα κοπέλα, ντυμένη με ένα μαύρο φόρεμα, η οποία χόρευε αέρινα. «Η γυναίκα του!» φώναξε ο Φορντ. Ο Ντίνος πήγε λίγο πιο κοντά στην οθόνη για να δει καλύτερα. «Πράγματι», συμπλήρωσε. Η εικόνα δεν άλλαξε για κάμποσα δευτερόλεπτα. Οι θεατές παρακολουθούσαν κρατώντας την ανάσα τους. Η κ. Μέσιντζερ σταμάτησε το χορό της και κοίταξε απότομα τον άντρα της, σαν να τον πρόσεξε τότε. Βημάτισε προς αυτόν. Χαμογέλασε ένα γλυκό χαμόγελο. «Αγάπη μου» είπε με μία μελιστάλαχτη φωνή. «Πες μου, τί σκέφτεσαι; Πώς νιώθεις; Τί έμαθες απ’ τη ζωή σου;» Δεν ήρθε απάντηση, αλλά η γυναίκα έγνεφε καταφατικά, σαν να άκουγε κάτι που οι υπόλοιποι δε μπορούσαν. «Κατάλαβα. Σ’ ευχαριστώ. Μείνε, τώρα, μαζί μου και χαλάρωσε. Εάν νιώσεις άβολα, μη δώσεις σημασία... είναι φυσιολογικό. Θα περάσει.» Ξανάρχισε το χορό της. Σταδιακά ο ουρανός άλλαξε χρώμα – από τη μέρα πήγε στη νύχτα. Παρά το γεγονός ο ήλιος έμεινε στο πόστο του, περιτρυγιρισμένος από ένα στεφάνι γαλάζιου, έξω από το οποίο εμφανίστηκαν τα αστέρια. Το φεγγάρι τώρα έλαμπε στο νυχτερινό, λαμπερό, κίτρινο χρώμα του. Κάποιος απ’ το κοινό φώναξε. «Κοιτάξτε!» Έδειξε την κ. Μέσιντζερ. Πολλοί άφησαν έκπληκτα αναφωνητά, καθώς συνειδητοποίησαν πως η γυναίκα φαινόταν να έχει, τώρα, παραπάνω από ένα ζευγάρι χέρια και ακόμα περισσότερα πόδια. Μεσα στο χορό της, η αλλαγή είχε γίνει ανεπαίσθητα. Ο Ντίνος παρατήρησε πως η ένδειξη θερμοκρασίας είχε αρχίσει να πέφτει προς το κρύο. Ξαφνικά ακούστηκε μια άλλη φωνή, δυνατότερη σε ένταση, η οποία προς έκπληξη όλων ήταν πολύ πιο συνηθισμένη, τόσο στη χροιά της, όσο και στο περιεχόμενό της: «Δύο. Πέντα. Επτά. Τρία. Επτά...» Η φωνή συνέχισε να λέει φαινομενικά τυχαίους αριθμούς. Η γυναίκα-πλάσμα γύριζε γύρω απ’ τον εαυτό της. Πέρασε κάμποση ώρα με το κοινό να κοιτά σιωπηλό. Μετά από λίγο, η κοπέλα με το κλίπερ γύρισε προς τους επιστήμονες. «Τί συμβαίνει;» «Δεν ξέρουμε κάτι παραπάνω από εσάς, μις» απάντησε ο Φορντ. «Κατά την άποψή μου, παρακολουθούμε τις τελευταίες στιγμές της ανθρώπινης συνείδησης, καθώς αυτή ξετυλίγεται.» «Αξίζει, πάντως, να σημειώσουμε,» είπε ο Ντίνος, «πως αυτή δεν είναι η φωνή του ασθενούς.» «Και ποιος ακούει τη φωνή του, όπως ακούγεται στους άλλους;» του έριξε, σχεδόν περιφρονητικά, ο Δόκτωρ. «Μπορεί, μπορεί...» αποφάσισε να απαντήσει ο συνάδελφός του. «...Έξι. Έξι. Εννιά. Αριθμός σειράς, 33Α.» Η οθόνη εξέπεμψε ένα εκτυφλωτικό φως, σπασμένο μόνο από την κινούμενη φιγούρα της κ. Μέσινζτερ. Ξαφνικά, έδειξε στιγμιαία κάποιαπαράσιτα και μετά μαύρισε εντελώς. Εμφανίστηκε, με μεγάλα κόκκινα γράμματα, η λέξη «ERROR.» Ο κ. Γκόλντμπλουμ γέλασε. «Σίγουρα, εκπληκτικό... αν και μου φαίνεται πως ακόμα και η μηχανή σας, δεν είναι σε θέση να -- » Σταμάτησε απότομα. Οι δύο ερευνητές κοιτούσαν την τηλεόραση με ένα μίγμα έκπληξης και καθαρού τρόμου. «Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως το επίτευγμα είναι τίποτα λιγότερο από θαυματουργό!» πρόσθεσε γρήγορα και αμήχανα. Οι δύο ερευνητές κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. «Κ. Γκόλντμπλουμ...» κατάφερε να πει ο Φορντ. «Πώς να σας το θέσω...» Κοίταξε τον συνάδελφό του. «Πώς...;» έκανε ο Ντίνος προς στον Φορντ. «Τί με ρωτάς!» αναφώνησε αυτός. «Που θες να ξέρω!» «Τί συμβαίνει επιτέλους;» ρώτησε ο Γκόλντμπλουμ. Οι ερευνητές γύρισαν προς αυτόν. «Εμείς,» είπε ο Δόκτωρ, «δε δημιουργήσαμε ποτέ τέτοιο μήνυμα σφάλματος.» «Για την ακρίβεια,» πρόσθεσε ο συνάδελφός του, «δεν έχουμε βάλει κανένα μήνυμα σφάλματος στην όλη υπόθεση.» Επικράτησε μία τεταμένη σιωπή. Σίγουρα πάντως, σκέφτηκε ο Ντίνος, τροφή για σκέψη. Edited September 14, 2014 by Mesmer Ενημέρωση ιστορίας από συγγραφέα 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted August 2, 2014 Share Posted August 2, 2014 Σχόλια: Καθότι αυτή είναι η τρίτη συνεχόμενη ιστορία που ποστάρω, θα ήθελα να παρακαλέσω απο κάποιον μοντ να τις συμπτύξει σε ένα θρεντ, καθότι δεν είναι ο σκοπός μου να πασαλείφω το υποφόρουμ με το αίμα των νεογνών μου γεννημάτων. Το θρεντ ας ονομαστεί "Ανθολογία Φανταστικής Επιστημολογίας" Πέραν αυτού, περιμένω γνώμες! Επίσης δεν έχω spellcheck Σκοπός της Βιβλιοθήκης είναι να γεμίσει από νεογνά. Όσο πιο πολλά ανεβάζεις, τόσο το καλύτερο. Δεν υπάρχει λόγος σύμπτυξης. Επίσης, μ' αυτόν τον τρόπο μπορείς να έχει συγκεντρωμένα τα σχόλια της κάθε ιστορίας σου και όχι σκόρπια μέσα σε ένα ομαδικό τόπικ. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elen Posted August 8, 2014 Share Posted August 8, 2014 (edited) Εμενα μου αρεσε. Μου κινησε το ενδιαφερον και οταν τελειωσε σκεφτηκα "κριμα που ηταν τοσο μικρο" πραγμα παρα πολυ καλο νομιζω. Μοναδικη παρατηρηση. Τι εννοεις "Ξαφνικά αντικαταστάθηκε από στάτικ" ? υπαρχει μια συγκεκριμενη εικονα γνωστη που λεγεται στατικ? εγω ας πουμε δεν μπορεσα να το κανω εικονα. Edited August 8, 2014 by elen 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
rom Posted August 9, 2014 Share Posted August 9, 2014 Φίλε είναι καλό κι ενδιαφέρον σαν ιδέα αλλά: 1. Παίρνει κι άλλη αξιοποίηση (πχ, στήσε ένα κόσμο στο 'μετά', ανοίξου κι άλλο) 2. Είναι λιγάκι τι τεχνικό, αν δεις το καλώδιο, η οθόνη κι ο κομπιούτερ παίζουν αρκετά πολύ μέσα στη scifi, προσπάθησε να τα κρατήσεις σε ρόλο ανθυποντεκόρ κι όχι ως πυροκροτητές αλλαγής πορείας της ιστορίας σου. Εμένα μ'άρεσε κι υποθέτω αν βγάλεις v2 θα μ'αρέσει περισσότερο. Καλή συνέχεια. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
arjunk Posted August 9, 2014 Author Share Posted August 9, 2014 (edited) Παιδιά να στε καλά για την κριτική σας και τα καλά σας λόγια. Ετοιμάζω ήδη τη 2η βερζιόν και θα τα λάβω υπόψη.Επίσης, ρε παιδιά, πως είναι στα ελληνικά το "στάτικ" στην τηλεόραση, δηλ. Το ασπρόμαυρο νόιζ που βγάζει όταν δεν είναι σε σταθμό; Σπάω το κεφάλι μου αλλά δε μου ρχετε, αν και έχω την εντύπωση πως πρέπει να υπάρχει... edit: παράσιτα Edited August 9, 2014 by arjunk Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
arjunk Posted August 12, 2014 Author Share Posted August 12, 2014 Updated, κυρίως στο 'μετά' Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted September 12, 2014 Share Posted September 12, 2014 Καταπληκτική ιδέα που έχει απέραντο χώρο να κινηθείς! Κι εγώ θα ήθελα λίγο περισσότερο από την άλλη πλευρά, για την ακρίβεια δε θα με χάλαγε καθόλου αν η άλλη πλευρά γινόταν ο κεντρικός άξονας της ιστορίας. Θα ήθελα να είναι μεγαλύτερη η ιστορία, να απλώνει κι άλλο, πολύ, και να μην με άφηνε με απορίες στο τέλος όπως ποιος μέτραγε και γιατί, και ποιος "πέταξε" το μήνυμα λάθους. Σίγουρα μπορώ να φανταστώ-μαντέψω-υποθέσω-σκαρώσω κάτι, αλλά προτιμώ τις ιστορίες να μου λένε με σαφήνεια ακριβώς τι γίνεται. Οπωσδήποτε θέλω κι άλλο, ένα δεύτερο ας πούμε "πειραματόζωο" με την επόμενη πιο εξελιγμένη έκδοση του νευρομεταφραστή, που θα δείξει περισσότερα από την άλλη πλευρά και ίσως εξηγήσει και τις απορίες που αφήνει (σ' εμένα τουλάχιστον) αυτή εδώ. Αλλά ειδικά σαν ιδέα με καταενθουσίασε φίλε μου, μπράβο σου!!.. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
arjunk Posted September 12, 2014 Author Share Posted September 12, 2014 (edited) Καταπληκτική ιδέα που έχει απέραντο χώρο να κινηθείς! Κι εγώ θα ήθελα λίγο περισσότερο από την άλλη πλευρά, για την ακρίβεια δε θα με χάλαγε καθόλου αν η άλλη πλευρά γινόταν ο κεντρικός άξονας της ιστορίας. Θα ήθελα να είναι μεγαλύτερη η ιστορία, να απλώνει κι άλλο, πολύ, και να μην με άφηνε με απορίες στο τέλος όπως ποιος μέτραγε και γιατί, και ποιος "πέταξε" το μήνυμα λάθους. Σίγουρα μπορώ να φανταστώ-μαντέψω-υποθέσω-σκαρώσω κάτι, αλλά προτιμώ τις ιστορίες να μου λένε με σαφήνεια ακριβώς τι γίνεται. Οπωσδήποτε θέλω κι άλλο, ένα δεύτερο ας πούμε "πειραματόζωο" με την επόμενη πιο εξελιγμένη έκδοση του νευρομεταφραστή, που θα δείξει περισσότερα από την άλλη πλευρά και ίσως εξηγήσει και τις απορίες που αφήνει (σ' εμένα τουλάχιστον) αυτή εδώ. Αλλά ειδικά σαν ιδέα με καταενθουσίασε φίλε μου, μπράβο σου!!.. Φίλε μου σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Με ώθησες στο να ξαναεπισκεφτώ την ιστορία και να την διευρύνω παραπάνω (ήδη διορθώνω εκφραστικά εδώ κι εκεί). Θα προσπαθήσω να κάνω το μετά λίγο πιο σύνθετο - νιώθω πως είναι υπερβολικά κοντά στην πρόχειρη εξήγηση του Φορντ ("τούνελ, φως, αίσθηση γαλήνης"), του λείπει... κάτι! Όσο για τους αριθμούς στο τέλος, προσωπικά σκέφτηκα πως είναι το serial number του κ. Μέσιντζερ... αλλά, όπως και το γενικότερο τέλος, το αφήνω ηθελημένα ασαφές. Έχω κάτι στο μυαλό μου, αλλά σίγουρα δεν είναι τόσο καλό όσο ο,τιδήποτε φτιάχνει ο καθένας στο δικό του! Edited September 12, 2014 by arjunk 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.