Χέμπερτ Τζώρτζ Γουέλς (H.G. Wells)

[Δημήτρης]

Ο Χέρμπερτ Τζορτζ Γουέλς ήταν Άγγλος συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας. Γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1866 και πέθανε στις 13 Αυγούστου 1946. Θεωρείται και είναι μαζί με τον Ιούλιο Βερν ένας από τους θεμελιωτές του συγκεκριμένου λογοτεχνικού είδους, ενώ παράλληλα έδρασε και στο πεδίο του κοινωνικοϊστορικού σχολιασμού.

 

Ένα ατύχημα που είχε στην ηλικία των οχτώ χρονών, στάθηκε καθοριστικό για την ζωή του. Ήταν τότε που κλινήρης ανακάλυψε το διάβασμα και άρχισε να χάνεται σε κόσμους φανταστικούς, για να διαγράψει τελικά την δική του πορεία στα λογοτεχνικά δρώμενα. Σημαντικό ρόλο για την θεματική του αποτέλεσε το γεγονός ότι έζησε το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Μία εποχή που σημαδεύτηκε από πληθώρα ανακαλύψεων και εφευρέσεων που άλλαζε τον κόσμο με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και σαγήνευε την φαντασία των ανθρώπων. Προς το τέλος δε του Β' Π.Π. είδε το όνομα του να φιγουράρει πάνω- πάνω στη λίστα των προς εκτέλεση διανοούμενων από τους Ναζί, εξαιτίας των πολιτικών του φρονημάτων.

 

Αρκετά βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα Ελληνικά γνωστότερα εκ των οποίων είναι:

 

- Η Μηχανή του Χρόνου (Σκάι)

 

- Ο Πόλεμος των Κόσμων (Ερατώ)

 

- Θαυμαστές Ιστορίες (Terra Nova)

 

- Ο Αόρατος Άνθρωπος (Παπαδόπουλος)

 

- Η Χώρα των Τυφλών (Άγρα)

 

- Η Αυτοκρατορία των Μυρμηγκιών (Αιγόκερως)

 

- Το Νησί του Δρος Μορώ (Αίολος)

 

- Ο Άνθρωπος που έκανε Θαύματα (Ροές)

 

Τέλος, ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει σ' ένα πασίγνωστο όσο και απίστευτο περιστατικό. Ο διάσημος σκηνοθέτης Όρσον Γουέλς με αφορμή την γιορτή του Χάλοουιν, μετέφερε στο ραδιόφωνο το μυθιστόρημα ''Ο Πόλεμος των Κόσμων'' στα πλαίσια της εκπομπής ''Mercury Theatre on the Air''. Μυθιστόρημα που έχει να κάνει με εισβολή εξωγήινων στη Γη. Ήταν όμως τόσο πειστικός και αληθοφανής ο τρόπος μετάδοσης, που είχε σαν αποτέλεσμα να ξεσπάσει ένας πανικός άνευ προηγουμένου. Όπου κάτοικοι σε πολλές πόλεις της Αμερικής εγκατέλειπαν τα σπίτια τους παίρνοντας μαζί τους ότι πιο πολύτιμο είχαν, τα τηλέφωνα στα νοσοκομεία και τις εφημερίδες πήραν φωτιά και διάφορα άλλα παρόμοια. Χρειάστηκε να εισβάλει η αστυνομία στον ραδιοφωνικό σταθμό και να διακόψει την εκπομπή για να σταματήσει όλο αυτό.

 

Σήμερα κάτι τέτοιο μπορεί να φαντάζει ανέφικτο και ίσως και γελοίο, αλλά τον καιρό εκείνο που η τεχνολογία και η ταχύτητα μετάδοσης της πληροφορίας απείχαν έτη φωτός από το επίπεδο που έχουν φτάσει σήμερα, τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Συνέβαλλε και αυτό ασφαλώς στη γιγάντωση του μύθου του βιβλίου το οποίο μάλλον θα είναι και το επόμενο του που θα πιάσω.

Edited August 6, 2014 by Δημήτρης

[Mhtsos]

Ο Χέρμπερτ Τζορτζ Γουέλς ήταν Άγγλος συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας. Γεννήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 1866 και πέθανε στις 13 Αυγούστου 1946. Θεωρείται και είναι μαζί με τον Ιούλιο Βερν ένας από τους θεμελιωτές του συγκεκριμένου λογοτεχνικού είδους, ενώ παράλληλα έδρασε και στο πεδίο του κοινωνικοϊστορικού σχολιασμού.

 

Ένα ατύχημα που είχε στην ηλικία των οχτώ χρονών, στάθηκε καθοριστικό για την ζωή του. Ήταν τότε που κλινήρης ανακάλυψε το διάβασμα και άρχισε να χάνεται σε κόσμους φανταστικούς, για να διαγράψει τελικά την δική του πορεία στα λογοτεχνικά δρώμενα. Σημαντικό ρόλο για την θεματική του αποτέλεσε το γεγονός ότι έζησε το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Μία εποχή που σημαδεύτηκε από πληθώρα ανακαλύψεων και εφευρέσεων που άλλαζε τον κόσμο με ιλιγγιώδεις ρυθμούς και σαγήνευε την φαντασία των ανθρώπων. Προς το τέλος δε του Β' Π.Π. είδε το όνομα του να φιγουράρει πάνω- πάνω στη λίστα των προς εκτέλεση διανοούμενων από τους Ναζί, εξαιτίας των πολιτικών του φρονημάτων.

 

Αρκετά βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα Ελληνικά γνωστότερα εκ των οποίων είναι:

 

- Η Μηχανή του Χρόνου (Σκάι)

 

- Ο Πόλεμος των Κόσμων (Ερατώ)

 

- Θαυμαστές Ιστορίες (Terra Nova)

 

- Ο Αόρατος Άνθρωπος (Παπαδόπουλος)

 

- Η Χώρα των Τυφλών (Άγρα)

 

- Η Αυτοκρατορία των Μυρμηγκιών (Αιγόκερως)

 

- Το Νησί του Δρος Μορώ (Αίολος)

 

- Ο Άνθρωπος που έκανε Θαύματα (Ροές)

 

Τέλος, ξεχωριστή αναφορά πρέπει να γίνει σ' ένα πασίγνωστο όσο και απίστευτο περιστατικό. Ο διάσημος σκηνοθέτης Όρσον Γουέλς με αφορμή την γιορτή του Χάλοουιν, μετέφερε στο ραδιόφωνο το μυθιστόρημα ''Ο Πόλεμος των Κόσμων'' στα πλαίσια της εκπομπής ''Mercury Theatre on the Air''. Μυθιστόρημα που έχει να κάνει με εισβολή εξωγήινων στη Γη. Ήταν όμως τόσο πειστικός και αληθοφανής ο τρόπος μετάδοσης, που είχε σαν αποτέλεσμα να ξεσπάσει ένας πανικός άνευ προηγουμένου. Όπου κάτοικοι σε πολλές πόλεις της Αμερικής εγκατέλειπαν τα σπίτια τους παίρνοντας μαζί τους ότι πιο πολύτιμο είχαν, τα τηλέφωνα στα νοσοκομεία και τις εφημερίδες πήραν φωτιά και διάφορα άλλα παρόμοια. Χρειάστηκε να εισβάλει η αστυνομία στον ραδιοφωνικό σταθμό και να διακόψει την εκπομπή για να σταματήσει όλο αυτό.

 

Σήμερα κάτι τέτοιο μπορεί να φαντάζει ανέφικτο και ίσως και γελοίο, αλλά τον καιρό εκείνο που η τεχνολογία και η ταχύτητα μετάδοσης της πληροφορίας απείχαν έτη φωτός από το επίπεδο που έχουν φτάσει σήμερα, τα πράγματα ήταν τελείως διαφορετικά. Συνέβαλλε και αυτό ασφαλώς στη γιγάντωση του μύθου του βιβλίου το οποίο μάλλον θα είναι και το επόμενο του που θα πιάσω.

Διάβασα τον Πόλεμο των Κόσμων και το First Men in the Moon(όχι όλο γιατί κράσαρε το ebook).

Αμφότερα πολύ ωραία και καλογραμμένα,αν και ο Πόλεμος των Κόσμων ήταν λίγο μικρός για τα γούστα μου.

Συνιστώνται ανεπιφύλακτα γιατί είναι πολύ καλά βιβλία,παρά την ηλικία τους, και εάν λάβουμε υπ' όψην την εποχή που γράφτηκαν επαναστατικά.Ένα μεγάλο βήμα εμπρός σε σχέση με τον άλλο πολυαγαπημένο Βέρν.

Το ότι είναι και τζάμπα είναι ένα επιπλέον θετικό.

Edited August 6, 2014 by Mhtsos

[Δημήτρης]

Πρόσφατα τελείωσα ''Το Νησί του Δρος Μορώ'' που ήταν καλό, ενώ έχω διαβάσει και το ''Η Μηχανή του Χρόνου'' το οποίο με ψιλοκούρασε. Θα το ξαναπιάσω πάντως κάποια στιγμή μελλοντικά γιατί θέλω να το δώσω μία ακόμη ευκαιρία.

 

Και χοχο, το τελευταίο ξαναπέστο. Είναι σε κάθε περίπτωση ένα έξτρα πλεονέκτημα

[Mhtsos]

Πρόσφατα τελείωσα ''Το Νησί του Δρος Μορώ'' που ήταν καλό, ενώ έχω διαβάσει και το ''Η Μηχανή του Χρόνου'' το οποίο με ψιλοκούρασε. Θα το ξαναπιάσω πάντως κάποια στιγμή μελλοντικά γιατί θέλω να το δώσω μία ακόμη ευκαιρία.

 

Και χοχο, το τελευταίο ξαναπέστο. Είναι σε κάθε περίπτωση ένα έξτρα πλεονέκτημα

Ξέχασα ότι το Νησί είναι δικό του.

Το έχω διαβάσει αρκετά χρόνια πριν και μπορώ να πω ότι δεν με ενθουσίασε τόσο όσο τα άλλα του.

Βέβαια κατάλαβα που το πήγαινε με το θέμα " παρέμβαση στην Φύση από τρελοεπιστήμονα" και ότι ήταν ένα πολύ επαναστατικό βιβλίο για την εποχή του και συνέχεια της κριτικής για την Επιστημονική Κοινότητα(που άρχισε εάν δεν απατώμαι με τα Ταξίδια του Γκιούλιβερ για την Royal Society),αλλά πάλι δεν μου έκανε εντύπωση.

[heiron]

Έχω διαβάσει μερικά βιβλια του Ουέλς, κάποια παλιά (πχ το Ο αόρατος άνθρωπος όταν πήγαινα...γυμνάσιο και ακόμη δεν είχα διαβάσει τίποτα ΕΦ πέρα από Βερν ουσιαστικά) κάποια πιο πρόσφατα. Αναπόφευκτα σε κάποια σημεία είναι ξεπερασμένος αφού έχουν περάσει κάπου 100+ χρόνια από τότε που έγραφε αλλά σε κάποια άλλα είναι αξεπέραστος. Προσωπικά πιστεύω ότι αυτός είναι ο πατέρας της ΕΦ σε μεγαλύτερο βαθμό από τον Βερν αφού από τα έργα του ξεπήδηξαν πολλά μοτίβα της ΕΦ ενώ ο Βερν έγραφε κυρίως near future SF με βάση τις πιο πρόσφατες ανακαλύψεις της επιστήμης και μάλιστα σε μεγαλα βαθμό YA κάτι που δεν είναι τόσο έντονο στον Ουέλς..

[Elli Sketo]

The time Machine

 

Δεν ξέρω γιατί μπαίνω στον κόπο να γράψω αυτή τη κριτική. Νιώθω σα να κάθομαι να πω την άποψή μου για την Παναγία των Παρισίων. Σου αρέσει – δεν σου αρέσει δεν έχει τόση σημασία. Το βιβλίο σημάδευσε την λογοτεχνία ΕΦ και αυτό είναι που μετράει.

Ίσως αυτό είναι και ένα θέμα με τους ογκόλιθους του εκάστοτε είδους. Πιάνεις ένα βιβλίο στα χέρια σου και νιώθεις ότι είναι προκαθορισμένο το ότι ΘΑ σου αρέσει επειδή διαμόρφωσε τον χώρο (και τον χορό). Συνήθως από αντίδραση και μόνο όταν μου λένε ότι κάτι είναι “πολύ καλό” ή ότι “άλλαξε τον τρόπο που γράφεται η ΕΦ” εγώ δεν το αγγίζω ούτε με χειρουργικά γάντια. Για αυτό τον λόγο δεν έχω διαβάσει ακόμα Le Guinn.

Έρχεται όμως μια μέρα στη ζωή κάθε ανθρώπου που η βαρεμάρα χτυπά κόκκινο (ή που έχει βαλθεί να διαβάσει 100 βιβλία ΕΦ σε 5 μήνες) και αποφασίζει να διαβάσει και κάποιο από αυτά τα κακά βιβλία που όλοι λένε ότι υπήρξαν τόσο σημαντικά.

Τελείωσα τη μηχανή του χρόνου σε μία μέρα.

Μου άρεσε.

Καταλαβαίνω γιατί αρέσει σε γενικές γραμμές. Όταν γράφεις κάτι το 1895 και διαβάζεται ακόμα ευχάριστα το 2015 έχεις κάνει κάτι ΠΟΛΥ καλά.  Μου άρεσε που ο Wells πέταγε μέσα την κοσμοθεωρία του έτσι χύμα, χωρίς να τη γαρνίρει με σοταριστά μανιτάρια (όπως γίνεται συνήθως). Όπως το διάβασα, έτσι απλά, ένιωσα ότι γράφτηκε. Σαν ο Wells να ήθελε να πει την ιστορία ενός ανθρώπου που θα ήθελε να ήταν αυτός αλλά δεν ήταν και αυτό είναι όλο.
Μη παρεξηγηθώ. Το βιβλίο μου άρεσε αρκετά και το ευχαριστήθηκα.

Σα να διαβάζω την κοκκινοσκουφίτσα ένα πράγμα.

Στο μέλλον.

[Cassandra Gotha]

Έλλη, έχω γίνει φαν των σχολιασμών σου. Δεν διαβάζω ε.φ., από φόβο. Αν συνεχίσω να διαβάζω εσένα, όμως, με βλέπω να γίνομαι τολμηρή.

[Elli Sketo]

Έλλη, έχω γίνει φαν των σχολιασμών σου. Δεν διαβάζω ε.φ., από φόβο. Αν συνεχίσω να διαβάζω εσένα, όμως, με βλέπω να γίνομαι τολμηρή.

 

Με τιμάς  (ή με τιμάει αυτό που είπες; ένιγουει γιου γκετ δε πόιντ.)

Edited April 30, 2015 by Elli Sketo

[Cassandra Gotha]

Διάβασα τον Αόρατο Άνθρωπο, σε μετάφραση Παπαδιαμάντη.

Πολύ σημαντικό βιβλίο, σίγουρα, αν και φαίνεται η ηλικία του. Πάντως, η ατμόσφαιρά του μου άρεσε πολύ, νομίζω ότι η παλιομοδίτικη επιστημονική φαντασία μου ταιριάζει. Η μετάφραση του Παπαδιαμάντη συζητιέται (θέλω να το διαβάσω και στα αγγλικά, να συγκρίνω). Η γλώσσα του, φυσικά, σκέτο ποίημα, και ταιριάζει πολύ με την ατμόσφαιρα του βιβλίου.

[babis.apostolidis]

Γεια χαρά σε όλους! Θα ήθελα να ενημερώσω τους φιλους εδώ ότι κυκλοφορεί εδώ και 10 μέρες (επιτέλους), μια εξαιρετική μετάφραση της μηχανής του χρόνου, μαζί με άλλα διηγήματα του Wells, από τον αξιόλογο ανερχόμενο μεταφραστή (και φίλο) Τρύφων Σημάδη. Είναι γεγονός ότι έλειπε μια σωστή μετάφραση του εν λόγω διηγήματος. θα το βρείτε με τον τίτλο: Η μηχανή του χρόνου και άλλες θαυμαστές ιστορίες. Εκδόσεις ΑΡΧΕΤΥΠΟ.

http://www.protoporia.gr/i-michani-toy-chronoy-p-452256.html

[Blacksword]

The War of the Worlds & The War in the Air (εκδ. Wordsworth)

Η καριέρα του H.G. Wells είχε σίγουρα ένα μεγάλο αντίκτυπο στο είδος της Επιστημονικής Φαντασίας και, πράγματι, μετά την τεράστια επιτυχία που είχε το 1895 με το «The Time Machine» έφερε όλες αυτές τις, απίστευτες, ιδέες του να ζωντανέψουν μέσα από τις ιστορίες του.

Σε αυτόν τον τόμο λοιπόν βλέπουμε δύο από αυτά: το «The War of the Worlds», το δεύτερο πιο διάσημο βιβλίο του που άφησε και αυτό το σημάδι του στο χρόνο, αλλά και το «The War in the Air», ένα πιο διαφορετικό βιβλίο, γραμμένο μια δεκαετία αργότερα, που δείχνει όχι μόνο τις τρομερές ιδέες του, αλλά και τους φόβους του Wells για έναν επερχόμενο Παγκόσμιο Πόλεμο.

 

The War of the Worlds

Η ιστορία αυτού του βιβλίου, για όσους δεν την ξέρουν ακόμα (ή δεν έχουν δει την κινηματογραφική μεταφορά του Steven Spielberg), ακολουθεί έναν, ανώνυμο, πρωταγωνιστή καθώς μας διηγείται την εισβολή μιας εξωγήινης φυλής από τον πλανήτη Άρη και τα γεγονότα που πήραν μέρος και έφεραν την ανθρωπότητα στα όρια της καταστροφής της.

 

Είναι μια απλή ιστορία με τον Wells όμως να μην δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην ανάπτυξη των χαρακτήρων παρά μόνο στα γεγονότα που αυτής της εξωγήινης εισβολής. Ωστόσο, αυτό που το κάνει αυτό το βιβλίο τόσο καλό, και κατά συνέπεια να παραμένει τόσο διάσημο μετά από τόσα χρόνια, είναι οι, πραγματικά, απίστευτες ιδέες του που δείχνουν ότι ήταν πολύ πιο μπροστά από την εποχή του, αλλά και καταφέρνοντας επίσης να δημιουργήσει μια πολύ μοναδική ατμόσφαιρα.

Φυσικά, το φινάλε έχει αυτό που αποκαλούμε «από μηχανής θεού», αλλά όχι κάτι τόσο εξωπραγματικό καθώς δίνει αρκετά πιθανή κατάληξη, έστω και αν η ιστορία είναι εντελώς φανταστική.

 

The War in the Air

Το δεύτερο βιβλίο αυτής της συλλογής ακολουθεί τα αδέρφια Smallways και συγκεκριμένα τις περιπέτειες του Bert, ενός τυπικού ανθρώπου της καθημερινότητας με κάποιες - αν και όχι και τόσο εξαιρετικά χαρισματικές - μηχανολογικές δεξιότητες, που όμως ψάχνει το κάτι παραπάνω στην ζωή του μετά τις, αποτυχημένες, επιχειρηματικές προσπάθειές του.

Ωστόσο, η ζωή του θα αλλάξει για πάντα όταν συναντήσει, κατά λάθος, τον Butteridge, έναν διάσημο εφευρέτη που φημίζεται για τις μοναδικές - αλλά εντελώς μυστικές - ιπτάμενες μηχανές του, μετά από έναν ατύχημα με το ιπτάμενο μπαλόνι του.

Όμως ο Bert, εντυπωσιασμένος από την φήμη του Butteridge, και μη μπορώντας να κρατήσει την περιέργειά του, θα θελήσει να πειραματιστεί με αυτό το ιπτάμενο μπαλόνι, μόνο που αυτό θα είναι, ίσως, και το μεγαλύτερο λάθος του καθώς, χωρίς να μπορεί να έχει κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο στον χειρισμό του, θα τον οδηγήσει κάπου πολύ πιο μακριά απ’ όσο έχει φανταστεί ποτέ, και βάζοντάς τον σε μια μεγάλη περιπέτεια που θα τον φέρει αντιμέτωπο με τα σχέδια των γερμανών, αλλά και ενός μεγάλου πολέμου.

 

Η συγκεκριμένη ιστορία είναι λίγο πιο διαφορετική από τα υπόλοιπα έργα του Wells καθώς, παρ’ όλο που όλες του οι ιστορίες έχουν ένα κοινωνικό ρεαλισμό, είναι, ίσως, από τις λίγες που είναι καθαρά πολιτικά επικεντρωμένη και δείχνοντας, μέσα από τις ιδέες του, την επίπτωση που θα μπορούσαν να έχουν οι ιπτάμενες μηχανές εκείνης της εποχής σε έναν, τότε, θεωρητικά μελλοντικό πόλεμο.

Είναι μια ιδιαίτερη ιστορία που προσπαθεί να περάσει πολλά μηνύματα όμως εκτός αυτού, παρά τα προβλήματα που έχει, είναι αρκετά διασκεδαστική και, ελαφρώς, χιουμοριστική καθώς ο Wells μας πηγαίνει στις, ατυχές, περιπέτειες του Bert αλλά και δείχνοντάς μας τις δικές του, φανταστικές, ιδέες των - τότε πρώτων -  αεροπλάνων, όπως ακόμα και μερικών «εντομοειδών» ιπτάμενων μηχανών.

Ωστόσο, αυτό που νομίζω πως ξεχωρίζει εδώ είναι, σε σχέση με το «The War of the Worlds», έστω και αν τα χωρίζει μια δεκαετία, το πόσο πιο ώριμη φαίνεται η γραφή του φτιάχνοντας όχι μόνο μια μοναδική ιστορία αλλά και αποδεικνύοντας ότι ήταν πολλά παραπάνω από ένας απλός συγγραφέας.

 

Γενικά, είναι δύο ιστορίες που μοιράζονται το ίδιο θέμα αλλά είναι ταυτόχρονα και δύο ιστορίες που είναι και πολύ διαφορετικές μεταξύ τους με την πρώτη να δείχνει ένα αρκετά, αν και όχι εντελώς απίθανο, φανταστικό μέλλον, ενώ η δεύτερη ένα μέλλον που, εκείνη την εποχή δεν ήταν μόνο πιθανό αλλά και πολύ πραγματικό.

[Blacksword]

The Time Machine & Other Works (εκδ. Wordsworth)
Ένα από τα σημαντικότερα βιβλία της, νεαρής τότε, συγγραφικής καριέρας του H.G. Wells είναι σίγουρα το «The Time Machine»· ένα βιβλίο που όχι μόνο κατάφερε να κερδίσει τους αναγνώστες του και να παραμείνει, ακόμα και σήμερα, διάσημο για περισσότερο από εδώ και έναν αιώνα, αλλά άλλαξε επίσης και το είδος που σήμερα είναι γνωστό ως Επιστημονική Φαντασία.
Μαζί με το «The Time Machine» αυτή η συλλογή, των εκδόσεων Wordsworth, περιέχει ακόμα: το «When the Sleeper Wakes», μια πιο διαφορετική ιστορία που μας πηγαίνει σε ένα μακρινό, αν και όχι εντελώς απίθανο, δυστοπικό μέλλον, αλλά και το «The Chronic Argonauts», μια μικρή ιστορία που δείχνει τις πρώτες ιδέες του Wells της «Χρονομηχανής».

The Time Machine
Η πολυφημισμένη, και όχι αδίκως, ιστορία αυτού του μυθιστορήματος ακολουθεί τις περιπέτειες του Χρονοταξιδευτή καθώς, βλέποντας τα γεγονότα μέσα από έναν, ανώνυμο, διηγητή, μοιράζετε μέσα από ένα δείπνο φίλων και συναδέλφων επιστημόνων τις ιδέες του, αλλά και τις επιθυμίες του, για ένα ταξίδι στο άγνωστο μέλλον.
Οι επιθυμίες του Χρονοταξιδευτή όμως, όπως θα ανακαλύψουν σύντομα, είναι πολύ πιο κοντά στην πραγματικότητα απ’ όσο θα πίστευαν ποτέ τους καθώς, δεν είναι μόνο είναι πολύ πιθανές, αλλά έχουν ήδη πραγματοποιηθεί μιας και ο ίδιος έχει ήδη καταφέρει να φτιάξει μια τέτοια μηχανή, και να ταξιδέψει στο μακρινό μέλλον. Μόνο που οι περιπέτειες που θα τους εξιστορήσει αργότερα ο Χρονοταξιδευτής είναι κάτι που, σίγουρα, δεν περίμεναν καθώς θα τους αποκαλύψει ένα μέλλον πολύ διαφορετικό από αυτό που υπολόγιζαν και μπορεί επίσης να αλλάξει την μοίρα της ανθρωπότητας για πάντα.

Είναι μια απλή, και γρήγορη ιστορία που όμως, παρ’ όλο την ηλικία της, καταφέρνει ακόμα και σήμερα να σε κερδίσει με τον Wells να δείχνει την δυνατή, και ζωηρή φαντασία του, αλλά και την υπέροχα μαγευτική γραφή του καθώς μας περιγράφει, και ιδιαίτερα στα τελευταία κεφάλαια, ένα πραγματικά απίστευτο μέλλον.
Είναι ένα βιβλίο που θα μπορούσαμε πολύ εύκολα να το χαρακτηρίσουμε ως «ορόσημο» για το είδος της Επιστημονικής Φαντασίας καθώς έχει επηρεάσει όχι μόνο μελλοντικούς συγγραφείς, αλλά και όλους τους αναγνώστες που καταφέρνουν να ταξιδέψουν στις μαγικές αυτές περιπέτειες της ιστορίας και να τις αγαπήσουν.

When the Sleeper Wakes
Το δεύτερο μυθιστόρημα ακολουθεί τον Graham, έναν απλό άνθρωπο που ζει στο Λονδίνο στα τέλη του 19ου αιώνα, που όμως τον έχει καταραστεί μια διαταραχή που κανένας άλλος άνθρωπος δεν θα επιθυμούσε: αυτό της αϋπνίας.
Όμως, με την βοήθεια του Isbister, ενός νεαρού ζωγράφου που θα τον συναντήσει και θα τον προσκαλέσει στο σπίτι του, ίσως καταφέρει να βρει μια λύση και να τον βοηθήσει να κοιμηθεί.
Μόνο που αυτό θα έρθει με τον πιο περίεργο τρόπο και όταν τελικά ξυπνήσει, θα ανακαλύψει ότι αυτός ο ύπνος τον κράτησε για πολύ περισσότερο απ’ όσο θα πίστευε ποτέ και - με την ζωή του πλέον να έχει πλέον αλλάξει για πάντα - θα βρεθεί σε ένα μακρινό μέλλον και σε ένα διαφορετικό, και εντελώς άγνωστο κόσμο που δεν θα είχε ονειρευτεί ούτε στα πιο τρελά του όνειρα.
Ωστόσο, όταν κυκλοφορήσει ότι ο μυθικός «κοιμωμένος» έχει ξυπνήσει θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα νέο σύστημα που θέλει να πάρει την εξουσία του κόσμου και θα τον βάλει σε μια μεγάλη περιπέτεια που μπορεί κάλλιστα να φέρει να φέρει το χάος, αλλά και την καταστροφή ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Είναι μια αρκετά μεγάλη ιστορία που παίρνει αρκετά από τα στοιχεία που δημιούργησε ο Wells στο «The Time Machine». Όμως παρ’ όλο αυτά η συγκεκριμένη ιστορία, πιστεύω, καταφέρνει να ξεχωρίσει με τον δικό της τρόπο καθώς, έχοντας πάρει πλέον μια σχετική εμπειρία προς τα τέλη του 19ου αιώνα, η γραφή του Wells γίνεται ακόμα πιο υπέροχη και πιο αισθητά δυνατή, αλλά και δείχνοντας ταυτόχρονα και έναν πολύ πιο ώριμο, και ακόμα πιο αγαπητό Wells.
Από την άλλη στην ιστορία αυτή ξεχωρίζουν επίσης και οι απίστευτες, και πολύ προφητικές, ιδέες του που δίνουν και αυτές την δικιά τους γεύση στον κόσμο αυτό καθώς φέρνει τις πρώτες του δημιουργίες των αεροπλάνων, αλλά και των aeropile, μερικών - εξαιρετικά - φανταστικών ιπτάμενων «εντομοειδών» μηχανών (όπως αναπτύσσει μερικά παρόμοια αργότερα επίσης και στο «The War in the Air»).
Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι η ιστορία είχε αναθεωρηθεί αργότερα από τον Wells το 1910, αλλάζοντας και τον τίτλο της σε «The Sleeper Awakes», όμως θεωρώ ότι η αρχική μορφή της όχι μόνο είναι αρκετά καλή, αλλά δείχνει και τον πραγματικό H.G. Wells· αυτόν που όλοι αγαπάμε.

The Chronic Argonauts
Η τελευταία ιστορία αυτής της συλλογής ακολουθεί τις περιπέτειες του Dr. Nebogipfel, ενός ασυνήθιστου εφευρέτη, που μετά από ένα «ατυχές» συμβάν σε μια μικρή Ουαλική πόλη αποκαλύπτει στον αιδεσιμότατο Cook την, μυστηριώδη, δημιουργία του μιας «Χρονομηχανής».

Η συγκεκριμένη ιστορία είναι χωρισμένη σε δύο μέρη: τα πρώτα δύο κεφάλαια ακολουθούν έναν, ανώνυμο, συγγραφέα που προσπαθεί να ανακαλύψει τα συμβάντα των περιπετειών του Dr. Nebogipfel, ενώ στα επόμενα δύο βλέπουμε τα γεγονότα σε flashback μορφή από την μεριά του αιδεσιμότατου Cook καθώς βρίσκεται αντιμέτωπος με το εργαστήριο αυτού του, ασυνήθιστου, επιστήμονα.
Είναι μια αρκετά μικρή ιστορία χωρίς να δίνει ιδιαίτερο χρόνο στην ανάπτυξη της πλοκής, ή έστω των χαρακτήρων, όμως παρ’ όλα αυτά η κεντρική ιδέα - που οδήγησε στην πολυαγαπημένη «Χρονομηχανή» - είναι αρκετά καλή. Σίγουρα δεν φτάνει στο ίδιο επίπεδο με τις παραπάνω δύο ιστορίες, όμως θεωρώ ότι αξίζει μια ματιά για όποιον θέλει να δει τις πρώτες ιδέες του Wells για την «Χρονομηχανή».

Συνολικά, είναι τρεις ιστορίες που μοιράζονται το ίδιο θέμα αλλά είναι, στην τελική, πολλά παραπάνω καθώς μοιράζονται τις ιδέες που έφεραν τον Wells πολύ ψηλότερα απ’ όσο θα είχε φανταστεί κανείς και μας έκανε όλους εμάς να τον λατρέψουμε.

Edited March 14, 2017 by Blacksword

[Blacksword]

The Island of Doctor Moreau & Other Stories (εκδ. Wordsworth)

Από τα πρώτα χρόνια της νεαρής ζωής του ο H.G. Wells είχε μια μεγάλη αγάπη για την λογοτεχνία, και ειδικά για την μυθοπλασία. Όμως ένα από τα μεγαλύτερα ενδιαφέροντά του εκτός από την λογοτεχνία ήταν επίσης ιδιαίτερα και η εκπαίδευση και μόρφωσή του πάνω στην βιολογία και την ανατομία, πράγμα που τον επηρέασε αρκετά στις μελλοντικές ιστορίες του καθώς δημιούργησε, μέσα από τις ιδέες του, μερικά από τα πιο ασυνήθιστα πλάσματα που θα μπορούσες να βρεις.

Σε αυτή τη συλλογή βλέπουμε: το «The Island of Doctor Moreau», ένα πιο ασυνήθιστο, αλλά αρκετά φημισμένο μυθιστόρημα καθώς ο Wells φέρνει μια μίξη των, συνηθισμένων, επιστημονικών ιδεών του μαζί με μερικών αφύσικων και, εντελώς απερίγραπτων τρόμων, όπως επίσης και τρεις ακόμα μικρές ιστορίες στο ίδιο θέμα.

 

The Island of Doctor Moreau

Η ιστορία αυτού του μυθιστορήματος ακολουθεί τον Prendick, έναν απλό άνθρωπο - αν και όχι χωρίς κάποιο ενδιαφέρον στις επιστημονικές σπουδές, καθώς μας αφηγείται τις περιπέτειες που τον οδήγησαν, μετά από ένα ατύχημα στο πλοίο του, να βρεθεί αντιμέτωπος με τις δυσκολίες της επιβίωσης στην θάλασσα.

Όταν όμως για καλή, ή πολύ πιθανών κακή του, τύχη ένα πλοίο που θα περάσει κοντά του τον διασώσει θα ανακαλύψει ότι οι περιπέτειες του δεν έχουν τελειώσει ακόμα, καθώς θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον ιδιόρρυθμο καπετάνιο του, αλλά και με κάτι εντελώς απερίγραπτο που θα τον στείλει σε ασυνήθιστο νησί και σε με μια μεγάλη περιπέτεια που μπορεί κάλλιστα να του κοστίσει και την ίδια του ζωή.

 

Όπως και στα υπόλοιπα πρώτα μυθιστορήματα του Wells που κυκλοφόρησε έχει μια απλή ιστορία, και με την γραφή του να κυλάει αρκετά εύκολα. Όμως εκεί που, πιστεύω, κρύβετε η μαγεία της συγκεκριμένης ιστορίας είναι στην κεντρική ιδέα της καθώς, όπως και με την «Χρονομηχανή», ξεκίνησε πολύ νωρίτερα από τα υπόλοιπα έργα του Wells - από τα χρόνια των σπουδών του μάλιστα, και δείχνοντας το πόσο δυνατή ήταν τότε η φαντασία του εκείνα χρόνια.

Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα λοιπόν, έχοντας πλέον μεγαλώσει από αυτό που ήταν μόνο μια απλή ιδέα, δεν αποτυγχάνει να προσφέρει άλλη μια υπέροχη περιπέτεια με την γραφή του Wells να κυλάει όμορφα αλλά και καταφέρνοντας επίσης να περάσει και πολλά μηνύματα, περί ηθικής ή μη, που - στην τελική - είναι και αυτό που την κάνει και πιο δυνατή.

 

Æpyornis Island

Η δεύτερη ιστορία ακολουθεί έναν, ανώνυμο, πρωταγωνιστή καθώς μας αφηγείται την, ασυνήθιστη, συνάντησή του με τον Butcher· έναν μισθωμένο υπάλληλο από έναν συλλέκτη που αναζητά τα εξαφανισμένα πουλιά Aepyornis. Όμως όταν μετά από έναν ατύχημα στο πλοίο του βρεθεί, αυτός και οι άντρες του, σε ένα απομονωμένο νησί η αναζήτησά του θα έρθει, ίσως, πιο κοντά από πότε καθώς θα βρεθεί στην ανακάλυψη αυτών των, εξαιρετικά σπάνιων, αυγών των Aepyornis. Μόνο που αυτά τα αυγά θα τον βάλουν σε μια μεγάλη περιπέτεια και θα βρεθεί μόνος του σε ένα άγνωστο μέρος που θα κάνει την επιβίωση του ακόμα πιο δύσκολη.

 

Η ιστορία αυτή μοιράζεται αρκετά θέματα με το «The Island of Doctor Moreau», αλλά έρχεται, ουσιαστικά, πρώτη μιας και είχε κυκλοφορήσει δύο χρόνια νωρίτερα.

Είναι μια ιστορία που, σίγουρα, δεν μπορώ να πω ότι φτάνει στο ίδιο επίπεδο με την προηγούμενη, όμως, μέσα από τις ιδέες του Wells, καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον υψηλά καθώς μας πηγαίνει σε μια εξωτική περιπέτεια, σε μια αναζήτηση αυτού του εξαφανισμένου πτηνού.

 

The Sea Raiders

Η επόμενη ιστορία ακολουθεί - μέσα από έναν ανώνυμο αφηγητή - τις περιπέτειες του Fison, έναν πρώην έμπορο τσαγιού, και την συνάντησή του με τα Haploteuthis ferox - μερικών, εξαιρετικά ασυνήθιστων, «χταποδοϊδών» πλασμάτων που έφερε τον τρόμο στον κόσμο του Sidmouth.

 

Είναι μια αρκετά μικρή, και γρήγορη ιστορία με τον Wells να επικεντρώνεται κυρίως στην επίθεση αυτών των, ασυνήθιστων, πλασμάτων και των γεγονότων που ακολούθησαν, παρά τόσο στον ίδιο τον πρωταγωνιστή. Το μεγαλύτερο μειονέκτημά της όμως είναι ότι, παρ’ όλο που έχει μια σχετικά ενδιαφέρουσα ιδέα, η μυστήριο «λύνεται» πολύ απλά χωρίς να έχει αυτό το, μοναδικό, στυλ που έχει ο Wells στις υπόλοιπες ιστορίες του.

Δεν θα έλεγα ότι είναι κακή ιστορία, καθώς όλες οι ιστορίες του Wells έχουν ένα κάποιο ενδιαφέρον, αλλά σίγουρα ούτε θα έλεγα επίσης ότι ξεχωρίζει και τόσο.

 

The Empire of Ants

Η τελευταία ιστορία αυτής της συλλογής είναι λίγο πιο διαφορετική από τις προηγούμενες. Ακολουθεί τις περιπέτειες του Holroyd, έναν μηχανολόγο από το Lancashire, και του Gerilleau, έναν βραζιλιάνο καπετάνιο του πλοίου Benjamin Constant, καθώς αναλαμβάνουν μια αποστολή για να εξερευνήσουν τα ποτάμια του Αμαζονίου και να ανακαλύψουν τις αιτίες μερικών, θανατηφόρων, μυρμηγκιών που τόσο πολύ τρομοκρατεί τον κόσμο του Batama.

 

Αυτή ιστορία είναι λίγο μεγαλύτερη από τις προηγούμενες δύο μικρές ιστορίες, καταφέρνοντας έτσι να δώσει και περισσότερο χρόνο στους βασικούς χαρακτήρες της. Όμως, παρ’ όλο που σε αυτό το κομμάτι είναι καλύτερη, η ιστορία αποτυγχάνει στην κεντρική της ιδέα καθώς δεν καταφέρνει να κρατήσει τόσο ενδιαφέρον, αλλά ούτε και να εντυπωσιάσει όσο οι προηγούμενες.

 

Κλείνοντας, να προσθέσω ότι είναι μια συλλογή που, σίγουρα, δεν είναι όλες τις καλές όμως, πιστεύω, ότι αξίζει έστω και για την, υπέροχο, αρχική ιστορία, το «The Island of Doctor Moreau».

[Blacksword]

The Invisible Man & The Food of the Gods (εκδ. Wordsworth)

Όταν πρόκειται για τον H.G. Wells και την δουλεία του στον χώρο της Επιστημονικής Φαντασίας είναι εύκολο, πιστεύω, να πούμε ότι ήταν για την εποχή του ένας από τους πιο ταλαντούχους συγγραφείς με εξαιρετικές ιδέες για το μέλλον αλλά και με ένα ιδιαίτερα μεγάλο πάθος για το ασυνήθιστο, το εξωπραγματικό - το φανταστικό. Μερικές φορές όμως, παρ’ όλο που δεν το έδειχνε συχνά, είχε και μεγάλη αίσθηση του χιούμορ.

Σε αυτόν τον τόμο λοιπόν βλέπουμε δύο μυθιστορήματα σε μια μίξη αυτών των ιδεών: το «The Invisible Man», ένα από τα πιο γνωστά του μυθιστορήματα με τον Wells να δείχνει πως κάτι κωμικό μπορεί πολύ γρήγορα να γίνει κάτι πολύ παραπάνω, όπως επίσης και το «The Food of the Gods», ένα λίγο πιο διαφορετικό μυθιστόρημα από το συνηθισμένο στυλ του καθώς δείχνει τις συγκρούσεις μεταξύ του ανθρώπου με τη φύση, αλλά και τις επιπτώσεις που μπορεί να φέρει στον κόσμο.

 

The Invisible Man

Το πρώτο μυθιστόρημα ακολουθεί τον Griffin, έναν επιστήμονα που έχει αφιερώσει την ζωή του στην ανακάλυψη της «αορατότητας», καθώς τον βλέπουμε μέσα από διάφορες καταστάσεις να επιτυγχάνει αυτό το πείραμα του και να γίνεται τελικά ο ίδιος αόρατος.

Μόνο που στην πορεία θα ανακαλύψει ότι αυτό, ίσως, του δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα απ’ όσα είχε υπολογίσει στην αρχή και όταν - μετά από μερικές αποτυχημένες προσπάθειες - δεν καταφέρει να το αντιστρέψει θα βρεθεί σε μια μεγάλη περιπέτεια που θα τον φέρει αντιμέτωπο με δύσκολες καταστάσεις, αλλά και με έναν σκληρό κόσμο που αντιπαθεί το οτιδήποτε ασυνήθιστο.

 

Στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα ο Wells δείχνει μια πιο χιουριστική πλευρά του απ’ ότι συνήθως αλλά αλλάζοντας επίσης το στυλ του, από αυτό που είχε στα υπόλοιπα πρώτα του, μεγάλα, μυθιστορήματα, καθώς η ιστορία ακολουθεί τα γεγονότα αυτή τη φορά στο τρίτο πρόσωπο.

Η ιστορία επικεντρώνεται κυρίως στις «ατυχές» περιπέτειες του πρωταγωνιστή αυτού του πειράματος καθώς τον βλέπουμε μέσα από διάφορους χαρακτήρες να προσπαθεί να περάσει, όσο πιο πολύ γίνεται, απαρατήρητος από τους υπόλοιπους και να προσπαθήσει να συνεχίσει την ζωή του για να βρει ένα τρόπο να αντιστρέψει αυτό το γεγονός. Ωστόσο, σύντομα ο Wells αλλάζει αυτό το στυλ, καθώς μας πηγαίνει από μια «ατυχές», αλλά χιουμοριστική κατάσταση, σε κάτι πολύ σοβαρό και δείχνοντάς μας πόσο γρήγορα μπορεί να έρθει η κακή μεριά της ανθρωπότητας.

Έχει κάποια σημεία που σίγουρα θα μπορούσα να πω ότι κουράζει λίγο αλλά αυτό που πιστεύω ότι την κάνει πιο δυνατή είναι, όπως πάντα, τα μηνύματα που προσπαθεί να περάσει ο Wells μέσα από τις ιδέες του, πράγμα που είναι στην τελική και ένα από αυτά πιο ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του που τον έκανα τόσο διάσημο και αγαπητό.

 

The Food of the Gods

Το δεύτερο μυθιστόρημα επικεντρώνεται σε δύο «επιστήμονες», τον Redwood και τον Bensington, καθώς τους βλέπουμε να προσπαθούν να φτιάξουν μια φόρμουλα που να μπορεί να επιταχύνει την ανάπτυξη στον κόσμο. Όμως, όταν αποφασίσουν, μετά από μερικά πρώτα «επιτυχημένα» πειράματα, να δώσουν αυτήν την φόρμουλα - το «Φαγητό των Θεών» όπως το αποκαλούν, στα νεογέννητα παιδιά τους αυτό, ίσως, αποδειχθεί και το μεγαλύτερο λάθος τους καθώς στην πορεία θα ανακαλύψουν ότι αυτό είχε μεγαλύτερο αντίκτυπο απ’ ότι είχαν υπολογίσει αρχικά και θα φέρει στον κόσμο ένα νέο είδος· ένα είδος ανθρώπων-γιγάντων.

Ωστόσο, όταν αυτοί οι άνθρωποι-γίγαντες, καθώς μεγαλώνουν, θελήσουν να ξεκινήσουν τον δρόμο τους στον κόσμο αυτό η ζωή τους θα αλλάξει για πάντα καθώς θα βρεθούν αντιμέτωποι με το πείσμα των ανθρώπων, που θα προσπαθήσουν να τους υποτάξουν στους κανόνες της κοινωνίας τους, και θα βρεθούν αντιμέτωποι με ένα μεγάλο πόλεμο που μπορεί κάλλιστα φέρει τους ίδιους, αλλά και ολόκληρη την ανθρωπότητα στην καταστροφή.

 

Είναι μια ιδιαίτερη ιστορία καθώς ο Wells προσπαθεί να ξαναδημιουργήσει αυτή την μίξη χιούμορ με το εξωπραγματικό που έκανε και στο «The Invisible Man». Παρ’ όλα αυτά όμως η ιστορία δυστυχώς δεν καταφέρνει να φτάσει στην ίδια επιτυχία υστερώντας αρκετά τόσο στους χαρακτήρες, και ιδιαίτερα σε κάποιο δυνατό πρωταγωνιστή για να την οδηγήσει, όσο και στην ίδια την δομή της.

Αυτό είναι γιατί ο Wells φαίνεται να μη μπορεί να καταφέρει να επικεντρωθεί τόσο στην πλοκή, παρά μόνο στα γεγονότα της ιστορίας πράγμα που την κάνει λίγο κουραστική μετά από λίγο.

Το μόνο που την «σώζει», θα έλεγα, είναι το τρίτο, και τελευταίο μέρος της ιστορίας καθώς ο Wells προσπαθεί κάπως να το διορθώσει αυτό αλλά όχι τόσο πολύ ώστε να την κάνει τόσο ικανοποιητική όπως έχει αποδείξει ότι μπορεί να κάνει στα υπόλοιπα έργα του.

Edited March 21, 2017 by Blacksword

[BladeRunner]

Οι πρώτοι άνθρωποι στο Φεγγάρι

Τέταρτο βιβλίο του Χ. Τζ. Γουέλς που διαβάζω, αλλά τόσα χρόνια που πέρασαν από την τελευταία φορά που διάβασα κάτι δικό του, είναι σαν να τον γνωρίζω για πρώτη φορά. Τα τρία προηγούμενα βιβλία του που έτυχε να πέσουν στα χέρια μου ("Ο αόρατος άνθρωπος", "Το νησί του δρ. Μορό" και "Η μηχανή του χρόνου") μου άρεσαν λίγο έως πολύ, και μπορώ να πω ότι το ίδιο μου άρεσε και αυτό (ίσως και λιγάκι παραπάνω από τα υπόλοιπα!). Το βιβλίο εκδόθηκε το 1901, οπότε μιλάμε για ένα παλαιάς κοπής μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, το οποίο βασίζεται στα επιστημονικά δεδομένα της εποχής του. Αυτό το λέω γιατί πολλά πράγματα που έχουν να κάνουν με τη Σφαίρα, το ταξίδι στο διάστημα, τις συνθήκες και τη... ζωή στη Σελήνη, στα μάτια των σημερινών αναγνωστών σίγουρα θα θεωρούνται όχι μόνο απλοϊκά, αλλά και λανθασμένα. Προσωπικά έβαλα στην άκρη όλα αυτά, και απόλαυσα ένα ενδιαφέρον και συναρπαστικό μυθιστόρημα, γεμάτο φαντασία, δράση και ωραίες εικόνες. Αν μη τι άλλο ο Γουέλς ήξερε να γράφει και να δημιουργεί ατμόσφαιρα, αλλά και να εξάπτει τη φαντασία των αναγνωστών του. Με τις περιγραφές του κατάφερε με περισσή ευκολία να με ταξιδέψει στη Σελήνη της δικής του φαντασίας, περιγράφοντας με αρκετά γλαφυρό τρόπο όλα όσα έζησαν και είδαν οι δυο πρωταγωνιστές της ιστορίας. Η γραφή του μπορεί να δείχνει λίγο τα χρόνια της, όμως είναι ωραία, ευκολοδιάβαστη και με μια λεπτή αίσθηση του χιούμορ, και το μόνο σίγουρο είναι ότι την απόλαυσα σε μεγάλο βαθμό. Γενικά, πρόκειται για ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, που ναι μεν δείχνει τα χρόνια του, όμως καταφέρνει ακόμα να ψυχαγωγεί και να συναρπάζει.

8.5/10

[Δημήτρης]

Νέος Γουέλς που περνάει στα διαβασμένα με το ''Ο Κομήτης''. 

Δεν είναι ε.φ, φέρει μόνο απόηχο. Καθόλου παράξενο μιας και κινήθηκε και σε άλλα πεδία πέρα από εκείνο για το οποίο είναι ευρέως γνωστός. Η αφήγηση ξετυλίγεται μέσα από τις σημειώσεις που διαβάζει κάποιος. Σημειώσεις που έγραψε ηλικιωμένος μίας άλλης εποχής, αυτής πριν από το ξέσπασμα του Α' Π.Π. Την περίοδο της Μεγάλης Αλλαγής όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά. Με αναπόληση των δύσκολων νεανικών του χρόνων με το δύστροπο του αφεντικό, την αφραγκία του, και το ζόρικο κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο μεγαλώνει. Με τις οικονομικές ανισότητες και προκαταλήψεις. Κυρίως όμως η συνειδητή απόφαση της κοπέλας του να τον παρατήσει για άλλη αγκαλιά, θα αποδειχθεί κερασάκι στη τούρτα της τρέλας του. Δεν θα παρατήσει όμως έτσι εύκολα τα όπλα, μάλλον θα τα πάρει! Έτσι, για να κάνω ένα hint

Μέτριο. Αφενός οι αφηρημένες σκέψεις του πρωταγωνιστή κάπου με κούρασαν. Και αφετέρου η όλη ιδέα δεν μπορώ να πω ότι με κέρδισε. Ευτυχώς ήταν καλογραμμένο και έφυγε γρήγορα. Δεν το προτείνω, δεν πρέπει να θεωρείται και αντιπροσωπευτικό του.

Edited May 25, 2020 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Η τροφή των Θεών

Πέμπτο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω, και ενώ με βάση τη βαθμολογία του βιβλίου στο Goodreads είχα κάπως χαμηλότερες προσδοκίες σε σχέση με προηγούμενα βιβλία του, εντούτοις αποδείχτηκε με τη σειρά του ένα άκρως ενδιαφέρον, καλογραμμένο και ψυχαγωγικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, με διακριτικό χιούμορ αλλά και φιλοσοφική διάθεση σε αρκετά σημεία. Αν μη τι άλλο ο Γουέλς ήξερε να γράφει, είχε φαντασία αλλά και μια λεπτή αίσθηση του χιούμορ, γενικά με τις ιδέες και τις περιγραφές του κατάφερνε να εξάπτει τη φαντασία των αναγνωστών του, και σε τούτο το βιβλίο ίσως και να μην έβαλε όλη του την τέχνη, αλλά νομίζω ότι έκανε πολύ καλή δουλειά με την κεντρική ιδέα του, που προσωπικά τη βρήκα αρκετά ιντριγκαδόρικη. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι η ιστορία έχει μια ιδιαίτερη δομή -άλλη αίσθηση αφήνει στους αναγνώστες το πρώτο μέρος και άλλη τα επόμενα δυο-, ενώ επίσης λείπει κάποιος πραγματικός πρωταγωνιστής για να οδηγήσει την ιστορία, όμως προσωπικά το ευχαριστήθηκα το βιβλίο, από την αρχή μέχρι το τέλος. Απόλαυσα κάποιες ωραίες και δυνατές σκηνές και εικόνες, χαμογέλασα και λίγο σε διάφορα σημεία (ειδικά στο πρώτο μέρος με τον τίτλο "Η εμφάνιση της Τροφής"), με έκανε να σκεφτώ και κάποια πράγματα για την ανθρώπινη φύση, γενικά πέρασα πολύ καλά. Είναι ένα βιβλίο που διασκεδάζει, αλλά που παράλληλα δίνει και λίγη... τροφή για σκέψη!

8.5/10

[Steel Guardian]

   

The Time Machine/Η Μηχανή του Χρόνου (Εκδόσεις Selini)
Πρώτη φορά που διαβάζω έργο του Wells και μάλλον θα είναι και τελευταία. Δεν νομίζω ότι μου πρόσφερε τίποτα και είμαι σχεδόν σίγουρος ότι αν δεν ήταν τόσο μικρό θα το είχα παρατήσει.
Προφανώς είναι ένα βιβλίο σταθμός στο είδος της επιστημονικής φαντασίας, αλλά αυτό από μόνο του δεν το κάνει και καλό ανάγνωσμα. Χαρακτήρες μηδέν, υπόθεση σχεδόν μηδέν, κάκιστος ρυθμός. Το μόνο που έχει να προσφέρει είναι ιδέες, αλλά ιδέες γραμμένες τόσα χρόνια πριν που (ειδικά στο είδος της επιστημονικής φαντασίας) δεν λένε τίποτα που να μην το έχουμε ξανακούσει πολλές φορές. Ναι ο Wells ήταν ο πρώτος/απ' τους πρώτους που καταπιάστηκαν με αυτές, ναι ήταν πρωτοπόρος, αλλά παρ' όλα αυτά οι ιδέες αυτές θα αφήσουν έναν σύγχρονο αναγνώστη μάλλον αδιάφορο. Ε και αυτό σε συνδυασμό με το πόσο το κείμενο ΔΕΝ λειτουργεί αφηγηματικά σκατώνει όλη το πράγμα.
Αλλά για μην λέμε και μόνο τα αρνητικά η γραφή είναι τρομερά ευκολοδιάβαστη και μοντέρνα σε σχέση με άλλα κείμενα εκείνης της εποχής. Τώρα αν αυτό οφείλεται στη μετάφραση του πολυαγαπημένου Μαστακούρη ή στον ίδιο τον Wells δεν το ξέρω, αλλά ήταν μια ευχάριστη έκπληξη και κάτι που μου έκανε εντύπωση από την αρχή του βιβλίου.

Edited March 30, 2022 by Ghost
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου.

[BladeRunner]

Ιστορίες του χωροχρόνου (Tales of Space and Time)

Έκτο βιβλίο του Χ. Τζ. Γουέλς που διαβάζω, ήταν και αυτό εξαιρετικά ενδιαφέρον, καλογραμμένο και ψυχαγωγικό. Έχουμε να κάνουμε με μια συλλογή ιστοριών, μιας και το βιβλίο περιέχει τρία διηγήματα και δυο μεγαλούτσικες νουβέλες. Αν μη τι άλλο, πολύ... χορταστικό περιεχόμενο, και εξαιρετικά ποιοτικό. Τα τρία διηγήματα ("Το κρυστάλλινο αυγό", "Το Αστέρι" και "Ο άνθρωπος που μπορούσε να κάνει θαύματα") τα βρήκα πάρα πολύ ωραία, καλογραμμένα και σπιρτόζικα, με ενδιαφέρουσες ιδέες, υποδόρια ειρωνεία και πολύ καλή αίσθηση του χιούμορ, σίγουρα διαβάζοντάς τα ο αναγνώστης θα περάσει ιδιαίτερα ευχάριστα την ώρα του. Όσον αφορά το... κυρίως πιάτο, δηλαδή τις δυο νουβέλες, με τους τίτλους "Μια ιστορία της Λίθινης Εποχής" και "Η ιστορία των ημερών που έρχονται" μου φάνηκαν αμφότερες πραγματικά εξαιρετικές, ωραία γραμμένες και με ιντριγκαδόρικες ιδέες, με την πρώτη νουβέλα να διαδραματίζεται στο μακρινό παρελθόν και τη δεύτερη στο σχετικά κοντινό μέλλον (ο συγγραφέας βρήκε την ευκαιρία να θίξει διάφορα ζητήματα για την ανθρώπινη φύση και την κοινωνία, ειδικά με τη δεύτερη νουβέλα). Είναι από τις φορές που πραγματικά απόλαυσα εξίσου όλες τις ιστορίες μιας συλλογής, αν και όσο να 'ναι, λόγω μεγέθους μάλλον, βρήκα ανώτερες τις δυο νουβέλες σε σχέση με τα (πολύ καλά) διηγήματα. 

8.5/10

 

[Δημήτρης]

Διάβασα -επιτέλους!- το ''Ο Πόλεμος των Κόσμων''. Ήθελα και εγώ κάποια στιγμή να διαβάσω το κλασικό αυτό έργο επιστημονικής φαντασίας από ένα συγγραφέα που έβαλε τα θεμέλια του είδους.

Όπως και η ίδια η ιστορία άλλωστε, υποθέτω ότι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης εγκαινιάζοντας αυτή την πλέον πολύ γνωστή φόρμουλα. Δεν επεκτείνομαι στα τι και τα πως, είναι γνωστή. Ο πρωταγωνιστής γίνεται μάρτυρας του τιτάνιου, παραλυτικού γεγονότος εισβολής εξωγήινων, οπότε και αποκόπτεται από την οικογένεια του. Παρακολουθούμε τις προσπάθειες του για επιβίωση όσο και την προσπάθεια επανασύνδεσης. Και στο ενδιάμεσο να μην τρελαθεί. Κάπου έδειχνε την ηλικία της και με ξένισε, αλλά συνολικά ήταν ωραία, καλή. Στο δε σημείο που κρυβόταν στο υπόγειο και το πλοκάμι τον πλησίασε ''ψαχουλεύοντας'', η καρδιά μου έπαιξε ταμπούρλο στο στήθος μου. Θα ξαναδώ μία από αυτές τις μέρες και την ταινία, τώρα που το έχω ακόμη νωπό στο μυαλό μου. 

Για τον αντίκτυπο που προκάλεσε η ραδιοφωνική μεταφορά, αναφέρθηκε και πιο πάνω. Πραγματικά ελάχιστα βιβλία πρέπει να προκάλεσαν παρόμοιο πάταγο, έστω και με αυτόν τον παράπλευρο τρόπο. Να διαβαστεί λοιπόν για την δεδομένη του ποιότητα, όσο και για το ιστορικό του θέματος. 

Edited April 16 by Δημήτρης