Η καλύτερη σύγχρονη σειρά φάνταζυ (από το 1990 μέχρι σήμερα)

[Nihilio]

Δεν έχουμε ακόμα πολλ, γιατί περιμένω να ακούσω προτάσεις - και επειδή μου λείπουν πολλά διαβάσματα.

 

Προσωπικά, η ψήφος μου πάει στα Dresden Files του Jim Butcher και ακολουθεί Malazan Book of the Fallen από Steven Erikson και A Song of Ice and Fire από Μάρτιν

 

Ο Butcher δε γράφει ψευδομεσαίωνα και εκλεκτούς. Αντίθετα ξεκίνησε από το template του βαμπιροάρλεκιν (δηλαδή την Ανίτα Μπλέηκ) μόνο πως έβαλε για ήρωα έναν άντρα μάγο στο Σικάγο. Τα δύο πρώτα βιβλία (Stormfront & Fool Moon) ήταν απλά ενδιαφέροντα αλλά από το Grave Peril και μετά έδειξε την ικανότητά του να γράφει story arcs και να συνδυάζει δράμα και χιούμορ. Όσο προχωράω τόσο με εντυπωσιάζει το πώς αναπτύσσει story arcs και χαρακτήρες και το ότι, ενώ γράφει με συνταγή, παίζει έξυπνα με αυτή και μπορεί να σε εντυπωσιάζει με κάποιες ανατροπές σε αυτή.

 

Α, ναι, και τα βιβλία είναι αυτοτελή με μερικά μεγαλύτερα story arcs από πίσω, σας το είπα αυτό; Και δεν κάνουν κοιλιά ούτε φλυαρούν άσκοπα.

 

(είμαι βέβαια στο 10ο από τα 15 ως τώρα βιβλία, ενώ λέει ότι θα φτάσει στα 23)

 

Ο Erikson έρχεται οριακά δεύτερος. Το Malazan είναι η μόνη σειρά που αξίζει να λέγεται επικό φάνταζυ: έχει τεράστια έκταση, τρομερή κοσμοπλασία και μερικές από τις πιο συγκλονιστικές σκηνές που έχω διαβάσει στο genre (Chain of dogs κανείς; ) Ενδιαφέροντες χαρακτήρες, πλούσια πλοκή και αντισυμβατικά γραμμένη, μακριά από συνταγές και προβλέψιμες εξελίξεις.

 

Το ASoIaF έχει καταφέρει καταπληκτικά να είναι fantasy ακόμα και για κάποιον που δε διαβάζει fantasy (η επιτυχία της τηλεοπτικής σειράς είναι νομίζω απόδειξη) με εκπληκτικούς χαρακτήρες και δαιδαλώδη πλοκή. Τα τελευταία βιβλία όμως έχουν δείξει μία πτωτική πορεία που κάπου με έχει απογοητεύσει, για αυτό και η τρίτη θέση.

 

 

Περιμένω από εσάς τα δικά σας φαβορί (και ελπίζω με αιτιολόγιση του γιατί σας αρέσει)

[Mhtsos]

Μμμμ,είναι και ότι δεν έχω διαβάσει και πάρα πολλά φάνταζι,αλλά θα έλεγα το Malazan.

 

 

Ο Μάρτιν έχει πολύ ωραίους χαρακτήρες,που βγάζουν πάθος στον αναγνώστη και σκηνές μεγάλης αγωνίας,αλλά στο επικό μέρος δεν το έχει.

Μέτριος και όσο προσπαθεί να περιγράψει σκηνές από Έπη το χάνει αρκετά.

Γράφει κλασσικά και όπως "πρέπει",δίνοντας καθαρά εικόνα για το ποιος,τι και που.Είναι και καλό και κακό,καλό διότι δεν θέλεις 400 σελίδες να καταλάβεις τι παίζει και κακό γιατί χάνει στο θέμα πρωτοτυπία και σασπενς.

Ο κόσμος του είναι καλά φτιαγμένος,με βάθος και Ιστορία που φαίνεται σε γενικές γραμμές να έχει ροή.Επίσης οι νόμοι που διέπουν το Σύμπαν του είναι αρκετά σταθεροί με τάση εξέλιξης(όχι σπουδαία πράγματα βέβαια).

Από την άλλη τα τελευταία 2 βιβλία του ήταν κάτω του μετρίου(για την σειρά,γενικότερα ήταν αρκετά πάνω του μετρίου,εάν λάβουμε υπ' όψην τις άπειρες μπούρδες που κυκλοφορούν).Έτσι χάνει πάρα πολλούς πόντους γιατί ουσιαστικά τα αριστουργήματα είναι τα 3/5 της μέχρι τώρα σειράς.

Αυτά βέβαια αν την τελειώσει...

 

Από την άλλη ο Έρικσον είναι ο μόνος σύγχρονος που έχει γράψει επικό φάνταζι με την πλήρη έννοια του όρου.

Δημιούργησε ένα εξαιρετικά πολύπλοκο,και το σημαντικότερο καθόλα δυναμικό Σύμπαν,το οποίο χρειάζεται σκέψη και ανάλυση για να καταλάβεις.Δεν στο ταΐζει από την αρχή,πρέπει να το καταλάβεις μόνος σου.Επίσης είναι ο μόνος γενικά που δίνει τεράστιο βάθος χρόνου στο Σύμπαν του(και μια Ιστορία που έχει συνέχεια),όχι απλά "έγινε πριν 3000 χρόνιαααααα και είναι πολύυυυυ παλιό",αλλά παραθέτει την αλλαγή τούτη σε παραστατικές σκηνές,στην αλλαγή των χαρακτήρων και φυσικά στην αλλαγή των δεδομένων στο ίδιο το Σύμπαν.Όπως μεταβολή ηπείρων,αλλαγή βιόσφαιρας κ.ο.κ.

Κάτι που δεν περιμένει κάποιος σε φάνταζι που ο χρόνος είναι κάτι για να βρίσκεται στο φόντο και χρησιμοποιείται συνήθως σε γελοίες απόπειρες έμφασης σε "αρχαία κακά" ή "σε αρχαίες προφητείες".

Οι φυλές του έχουν διαφορές και στην εμφάνιση(τίποτα διαφορετικό εδώ),αλλά κυρίως στην νοοτροπία η οποία διαφέρει ρεαλιστικά από τους υπολοίπους κάτοικους του κόσμου του.Η οποία νοοτροπία αλλάζει με το πέρασμα των χιλιετιών για τους λαούς που εξ' ορισμού έχουν τάση/όρια αλλαγής και μένει ίδια στους λαούς που de facto είδαν τόση αλλαγή όση τα βουνά.Αυτό είναι εξαιρετικά κρίσιμο σημείο και δείχνει ότι έχει σκεφτεί σοβαρά την δομή της αλλαγής στο πέρασμα του χρόνου.

Το κακό με αυτόν είναι ότι αρκετές φορές κάνει κοιλιά(λογικό με τόσες χιλιάδες σελίδες)και ότι δεν είναι φιλικό για τον αναγνώστη(όχι απλά τον πρωτάρη).

 

Από εκεί και πέρα στο επικό κομμάτι/μάχες παίρνει 9/10.Εξαιρετική αναπαράσταση,με μπόλικο πάθος,ρεαλισμό σε οπλισμό και δυναμική,τακτικές που έχουν λογική και μέρη που ομοιάζουν πραγματικές καταστάσεις.Όλα αυτά με μια διάχυτη αίσθηση νιχιλισμού στους αντιμαχόμενους,όπως ακριβώς θα περιγραφόταν σε κάποια σύγχρονη στρατιωτική βιογραφία.Βέβαια αυτό είναι και λούμπα αναχρονισμού,γιατί ιστορικά τα αισθήματα του κοινού στρατιώτη ήταν αρκετά διαφορετικά με πολύ περισσότερο φανατισμό,απάθεια προς την ζωή γενικότερα και λιγότερες στιγμές χαλάρωσης.Αλλά είναι πταίσμα μπροστά σε λάθη άλλων.

 

Οι χαρακτήρες είναι τόσοι πολλοί και διαφορετικοί που ψιλο-χάνεσαι.Αλλά γενικά είναι κύριοι του βιβλίου,δεν χάνονται μέσα σε αυτό,και έχουν το κάτι διαφορετικό.Είναι άτομα που κάποιες φορές νικούν την μοίρα τους,κάποιες είναι έρμαιο της και κάποιες δεν ξέρεις τι διάολο παθαίνουν και γιατί(δες το θέμα πολυπλοκότητας).

Πάντως τους θεωρώ από τους καλύτερους που έχω συναντήσει σε φάνταζι.Όλοι τους δένουν με το περιβάλλον του βιβλίου εξαιρετικά.

 

 

 

Το dresden files δεν το έχω διαβάσει και δεν ξέρω τι είναι,αν και τα βαμπιρ σαν κατηγορία με ψιλο-αηδιάζει γιατί έχει γίνει ηλίθια σούπα και το μόνο που ανέχομαι είναι ο Δράκουλας που αντιπροσωπεύει το καλό κλασσικό.Έτσι λίγο χλωμό να μπω στον κόπο να το δω.

 

 

 

 

[Dimzar]

Η καλύτερη σειρά fantasy, είναι για μένα το Wheel of Time. Είναι άλλωστε η σειρά η οποία έχει επηρεάσει περισσότερο από οτιδήποτε το σύγχρονο fantasy.

 

Από εκεί και πέρα υπάρχει μια δεύτερη κατηγορία με τους Grandmasters: George Martins με το Τραγούδι, Erriskon και Malazan καθώς και Donaldson (τον συμπεριλαμβάνω γιατί πρόσφατα βγήκε το νέο Thomas).

 

Στην επόμενη κατηγορία παίζουν τα νέα δυνατά ονόματα στο fantasy Brandon Sanderson, Patrick Rothfuss (αν και το wise men's fear ήταν ατελείωτο), Joe Abercrombie. Anthony Ryan, και τον αγαπημένο (λόγο expanse) Daniel Abraham.

 

Μετά υπάρχουν τα πιο δεύτερα ονόματα Brett Weeks, Robin Hobb, Terry Brooks, L. E. Modessit Jr, Scott Lynch, Terry Goodking, Mark Lawrence, Adrej Shapkovski, Gavriel Kay.

 

Αυτά είναι epic fantasy. Αν συμπεριλάβεις όμως και γενικό fantasy τότε δυνατοί είναι οι China Mievile , Jim Butcher, Neil Gaiman.

 

 

PS O Dresden είναι μάγος όχι βαμπίρ.

Edited August 9, 2014 by Dimzar

[Mhtsos]

Η καλύτερη σειρά fantasy, είναι για μένα το Wheel of Time. Είναι άλλωστε η σειρά η οποία έχει επηρεάσει περισσότερο από οτιδήποτε το σύγχρονο fantasy.

 

Από εκεί και πέρα υπάρχει μια δεύτερη κατηγορία με τους Grandmasters: George Martins με το Τραγούδι, Erriskon και Malazan καθώς και Donaldson (τον συμπεριλαμβάνω γιατί πρόσφατα βγήκε το νέο Thomas).

 

Στην επόμενη κατηγορία παίζουν τα νέα δυνατά ονόματα στο fantasy Brandon Sanderson, Patrick Rothfuss (αν και το wise men's fear ήταν ατελείωτο), Joe Abercrombie. Anthony Ryan, και τον αγαπημένο (λόγο expanse) Daniel Abraham.

 

Μετά υπάρχουν τα πιο δεύτερα ονόματα Brett Weeks, Robin Hobb, Terry Brooks, L. E. Modessit Jr, Scott Lynch, Terry Goodking, Mark Lawrence, Adrej Shapkovski, Gavriel Kay.

 

Αυτά είναι epic fantasy. Αν συμπεριλάβεις όμως και γενικό fantasy τότε δυνατοί είναι οι China Mievile , Jim Butcher, Neil Gaiman.

 

 

PS O Dresden είναι μάγος όχι βαμπίρ.

Χμμ...όχι,δεν θα το έλεγα.

Τα gritty και ρεαλιστικά μοντέρνα φάνταζι που στέκουν με αξιώσεις στην κορυφή της λίστας( μπόλικη επικούρα) είναι ξεκάθαρα επηρεασμένα από Κούκ,όχι από το wheel που έχει επίπεδα βίας και ρεαλισμού Τομ & Τζέρι/Βέλιουρα Μουχρίτσα.

Ίσως μόνο τον Sanderson να επηρέασε πολύ.

Από εκεί και πέρα κανένα πρόβλημα για το θέμα τι είναι ο Ντρέσντεν,νόμιζα ότι ήταν βαμπιρονουβέλες και όπως είπα μου φέρνουν αλλεργία.