Το Βυθισμένο Βασίλειο - Γιώργος Κουκουλάς

[Naroualis]

Το βυθισμένο βασίλειο

Συγγραφέας: Γιώργος Κουκουλάς
 

 

 

 

Εκδόσεις Διόπτρα
Έτος έκδοσης: 2013
Σελίδες 426
ISBN 978-960-364-634-1

 

Από τη Βιβλιονέτ:

 

Ελληνικό αρχιπέλαγος, πριν από τρεισήμισι χιλιάδες χρόνια...
Η Μινωική Αυτοκρατορία κυριαρχεί στη Μεσόγειο. Ένας προηγμένος πολιτισμός, τόσο ισχυρός όσο και μυστηριακός. Οι ανακαλύψεις του σε τεχνολογία και φιλοσοφία πρωτόγνωρες.
Όμως για όλα τα πράγματα έρχεται ένα τέλος. Μετά από την αλαζονική εκστρατεία ενάντια στην Αθήνα, η Αυτοκρατορία αντιμετωπίζει μια τρομερή φυσική καταστροφή.
Ένας σοφός βασιλιάς σηκώνει στους ώμους του έναν ολόκληρο κόσμο. Ένας νεαρός αξιωματικός καλείται να θυσιάσει τα πάντα προκειμένου να αποτρέψει την εκπλήρωση μιας προφητείας. Ο χρόνος αποδεικνύεται αμείλικτος για τους παστούς του.

Σαντορίνη, σημερινή εποχή...
Ο Νικόδημος είναι ένας παθιασμένος καθηγητής που έχει αφιερώσει τη ζωή του στο κυνήγι ενός θρύλου. Μετά από πολλά χρόνια έρευνας κάνει μια συγκλονιστική ανακάλυψη. Μια ανακάλυψη που μπορεί να αλλάξει την ιστορία του πολιτισμού για πάντα.
Ζητάει τη βοήθεια του μοναδικού ανθρώπου που μπορεί να εμπιστευτεί, του παλιού φοιτητή του Αλέξανδρου. Εκείνος σπεύδει στο κοσμοπολίτικο νησί των Κυκλάδων όχι μόνο για να εξερευνήσει το μακρινό παρελθόν, αλλά και για να έχει μια δεύτερη ευκαιρία σε έναν ανεκπλήρωτο έρωτα. 
Οι δυο αρχαιολόγοι επιχειρούν να αποκρυπτογραφήσουν μια ξεχασμένη γλώσσα και να βρουν το μίτο που θα τους βοηθήσει να εξηγήσουν το μεγαλύτερο αίνιγμα της ιστορίας. Ποτέ όμως δεν θα μπορούσαν να υποψιαστούν ότι η αρχαία προφητεία έχει αρχίσει να ξυπνάει. Και όλοι οι οιωνοί δείχνουν απειλητικά προς το μέρος τους.

 

 

 

 

Το βιβλίο έχει πολύ ιδιαίτερη ιστορία. Κυκλοφόρησε αρχικά ως ιδιοέκδοση και ο συγγραφέας το πουλούσε χέρι με χέρι στη Σαντορίνη. Έχει μεταφραστεί και στα αγγλικά, με την ίδια πορεία. Αργότερα, το πήρε η Διόπτρα και το κυκλοφόρησε με τα εξώφυλλά του και με τα όλα του.

 

Το κείμενο είναι αρκετά ντανμπραουνικό, με ανασκαφές και καθηγητές και το απαραίτητο love-story. Υπάρχουν δύο παράλληλες αφηγήσεις, μία στο παρόν και μία στο παρελθόν, και μάλιστα η παρελθοντική είναι ανάποδα στο χρόνο, πράγμα που ο συγγραφέας το καταφέρνει καλά. Η μία πλοκή δεν είναι καν πλοκή, απλά κάτι τύποι που κυκλοφορούν στη Σαντορίνη και διακοποεργάζονται στις ανασκαφές. Η παρελθοντική πλοκή είναι αρκετά καλή, αρκετά ενδιαφέρουσα. Η γλώσσα είναι απλή, αλλά το λεξιλόγιο μοιάζει κάποιες φορές ξεπατικωμένο από κακό καλοκαιρινό ρεπορτάζ. Οι χαρακτήρες είναι λίγο ξύλινοι, αλλά ισορροπούν ανάμεσα στο ενοχλητικά ξύλινο και το αδιάφορα ξύλινο. 

 

Όλα αυτά μπορεί να είναι και αμελητέα αν το διαβάσει κανείς στην παραλία. Προσωπικά, δεν κρύβω ότι το ευχαριστήθηκα, κύλησε εύκολα και παρά τις άγαρμπες στιγμές του, έμεινα με θετικό πρόσημο. 

 

Το κακό είναι ότι το 75% του βιβλίου είναι ένας ταξιδιωτικός οδηγός. Αν μου έλεγε κανείς ότι το βιβλίο γράφτηκε από έναν υπάλληλο του ΕΟΤ για να προωθήσει τον τουρισμό στα ελληνικά νησιά θα το πίστευα.  Σε κάθε μία από τις 400+ σελίδες του, υπάρχει τουλάχιστον μία παράγραφος που εξηγεί και περιγράφει κάτι. Δε λέω, η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των κομματιών είναι έγκυρη, ακόμη και στα κομμάτια τα γεωλογικά είναι σύμφωνη με τα τελευταία ευρήματα (με χαρά είδα να περιγράφεται η κατάρρευση της καλδέρας κι όχι η ανατίναξή της, κάτι που το 90% των ανθρώπων δεν το αντιλαμβάνεται σωστά).  Όμως πρόκειται για ένα βιβλίο που θα μπορούσε να ολοκληρωθεί σε 150, το πολύ 200 σελίδες. Όλα τα υπόλοιπα είναι γέμιση.

 

Δεν ξέρω αν πρέπει να σας ωθήσω ή να σας αποτρέψω από την ανάγνωση του βιβλίου. Πιθανόν επειδή πάντα το μισό είναι υπέρ του περί ου ο λόγος, να αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε, ίσως να είμαι πολύ αυστηρή. Από την άλλη θα ήθελα και να ξέρετε τι σας περιμένει.

 

Και για όσους παραξενευτούν που κάτι ντανμπραουνικό ποστάρεται στο υποφόρουμ της φαντασίας, υπάρχουν οι τρεις τελευταίες παράγραφοι του βιβλίου που δικαιώνουν αυτήν την επιλογή.