Jump to content

Τζίλιαν Φλιν (Gillian Flynn)


BladeRunner
 Share

Recommended Posts

Η Τζίλιαν Φλιν είναι Αμερικανίδα συγγραφέας που γεννήθηκε το 1971 στο Κάνσας Σίτι του Μισούρι. Έχει γράψει μέχρι στιγμής τρία αστυνομικά μυθιστορήματα, όλα τους μπεστ σέλερ και βραβευμένα με διάφορα βραβεία του είδους. Φυσικά μέσα στον χρόνο θα προβληθεί η νέα ταινία του David Fincher που βασίζεται στο πιο πολυδιαβασμένο της βιβλίο, Gone Girl, ενώ και τα άλλα της δυο βιβλία θα γίνουν και αυτά ταινίες.

Και τα τρία της μυθιστορήματα έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Μεταίχμιο:

1. Sharp Objects - Αιχμηρά αντικείμενα
2. Dark Places - Σκοτεινός τόπος
3. Gone Girl - Το κορίτσι που εξαφανίστηκε

Πέρυσι τον Οκτώβριο διάβασα το πρώτο της βιβλίο (είπα να τα πάρω με την σειρά), για το οποίο έγραψα κριτική εδώ. Λίαν συντόμως θα πιάσω τον Σκοτεινό Τόπο και μετά, φυσικά, το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε.

Για πείτε και σεις τίποτα για την κυρία.

Edited by BladeRunner
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Έχοντας διαβάσει τα δύο πρώτα τις λίστας (τον Σκοτεινό Τόπο σε πόκετ έκδοση με 7 ευρώ) μπορώ να πω τα καλύτερα. Και τα δύο βιβλία είναι πολύ ωραία, έχουν δυνατή ατμόσφαιρα με ανατροπές, κατεστραμένους χαρακτήρες (με την καλή έννοια) και μπόλικο μυστήριο. Ο Σκοτεινός Τόπος μου άρεσει λίγο περισσότερο, καθώς θεωρώ πως τα Αιχμηρά Αντικείμενα είναι λίγο πιο 'αμερικανιά'. Θέλω να διαβάσω και το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε, αν μπορώ προτού βγει η ταινία. (Παίζει ο Μπεν Άφλεκ βέβαια, αλλά τι να κάνουμε; Εδώ θα παίξει τον Μπάτμαν, σε αυτό θα κολλήσουμε!) Την κα Φλιν την προτείνω ανεπιφύλκτα σε όλους τους αστυνομικολάγνους που δεν ξενερώνουν αν ο πρωταγωνιστής δεν είναι κάποιος σκληροτράχηλος ντετέκτιβ.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Α, πολύ χαίρομαι που έγινε τόπικ για την Flynn! Διάβασα το "Αιχμηρά Αντικείμενα" όταν βγήκε και ενθουσιάστηκα. Είχε καλή ροή, δυνατούς χαρακτήρες, αληθοφανή γυναικεία οπτική γωνία, δράση, disturbing εικόνες που μου έμειναν και δεν κουράστηκα/βαρέθηκα στιγμή καθώς το διάβαζα. Το "Σκοτεινός Τόπος" μου άρεσε πολύ, αλλά όχι τόσο όσο το 1ο, επειδή μου φάνηκε στο δεύτερο μισό του βιβλίου ότι τα πράγματα πήγαιναν λίγο πιο αργά από ότι θα προτιμούσα και επειδή η συμπεριφορά ενός συγκεκριμένου χαρακτήρα ήθελε λίγο περισσότερη δικαιολόγηση. Πάντως, ήταν ένα πολύ καλό βιβλίο, με μυστήριο και δυνατή πρωταγωνίστρια.

 

Το "Κορίτσι που εξαφανίστηκε" ανυπομονώ να το πάρω στο kindle και να το διαβάσω, πριν βγει η ταινία. Να σημειώσουμε ότι και ο "Σκοτεινός Τόπος" θα γίνει ταινία με την Σαρλίζ Θερόν.

 

Γενικά, αυτό που με τραβάει απείρως στη Flynn είναι ότι γράφει για αληθινές γυναίκες, ανθρώπους δηλαδή, όχι κούκλες. Δεν το βρίσκω εύκολα αυτό στη λογοτεχνία του τρόμου/αστυνομικών. Πιστεύω ότι όσο περνάει ο καιρός τόσο καλύτερη θα γίνεται.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

έχω διαβάσει το "Κορίτσι που εξαφανίστηκε" και μπορώ να πω ότι μου άρεσε, του βάζω άνετα ένα 7 με 8. Πολλοί θα δείτε ότι έχουν ξενερώσει με το τέλος του, εγώ από την μεριά μου ούτε κρύο ούτε ζέστη. Σίγουρα αν είχε διαφορετικό τέλος να μου άρεσε πολύ περισσότερο. Λένε ότι μάλλον το τέλος θα είναι διαφορετικό στην ταινία. 

 

Επειδή έχω 2 φίλους και την κοπέλα μου που έχουν διαβάσει και τα τρία βιβλία όλοι μου είπαν ότι το χειρότερο της είναι το "Κορίτσι που εξαφανίστηκε", το οποίο δεν σημαίνει ότι είναι κακό απλά πιο αδύναμο από τα άλλα. Τώρα για τα άλλα δύο όλοι μου είπαν ότι είναι ισάξια. Στους δύο άρεσε ο "Σκοτεινός Τόπος" λίγο πιο πολύ και στον τελευταίο άρεσε το "Αιχμηρά Αντικείμενα" λίγο πιο πολύ. Κάτι τέτοιο βλέπω ισχύει και εδώ. 

 

Εγώ με την σειρά μου θα τα διαβάσω σιγά σιγά απλά διάβασα πρώτο το "Κορίτσι που εξαφανίστηκε" για να προλάβω την ταινία.

Edited by hyperiongr
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ, που τα έχω διαβάσει και τα τρία, έχω τη γνώμη ότι το καλύτερο είναι το "Αιχμηρά Αντικείμενα", πιο πρωτότυπο και εμβαθύνει περισσότερο στους χαρακτήρες. Όχι ότι τα άλλα δύο δεν είναι καλά, ίσα ίσα, απλά το πρώτο το θεωρώ ανώτερο. Το "Σκοτεινός Τόπος" είναι κι αυτό φοβερά καλογραμμένο και έχει πολλές καλές ιδέες, αλλά έχει τουλάχιστον 3 οπτικές γωνίες και ένα συνεχές μπρος-πίσω στο χρόνο (αμέσως πριν το έγκλημα και 24 χρόνια μετά το έγκλημα, όπου κάποιοι το ξανασκαλίζουν) και το βρήκα κάπως κουραστικό και μπερδεμένο. Το "Κορίτσι που εξαφανίστηκε" ρίχνει γερή εμβάθυνση στους χαρακτήρες, αλλά οι χαρακτήρες δε μου φαίνονται καθόλου πρωτότυποι και το τέλος παρόλο που το έχω διαβάσει δυο φορές, το ξεχνάω γιατί δεν είναι πολύ ξεκάθαρο και παραείναι περίεργο. Αλλά αυτά προκύπτουν μόνο μετά από πολύ αυστηρή κριτική και μόνο για να τα συγκρίνουμε μεταξύ τους. Αντικειμενικά είναι και τα τρία πάρα πολύ καλά και η συγγραφέας ανήκει οπωσδήποτε σε αυτούς που, ό,τι καινούριο και αν βγάλουν, θα πάω να το πάρω με κλειστά μάτια.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Καλησπέρα παιδιά.

Την Τζίλιαν Φλιν την παρακολουθώ από το 2010 όταν και έπιασα στα χέρια μου το Αιχμηρά Αντικείμενα. Το βιβλίο το διάβασα σε ένα μακρύ και κουραστικό ταξίδι με πλοίο ( 16 ώρες ) και μου κράτησε τρομερή συντροφιά. Εμένα μου φάνηκε το όλο ανάγνωσμα του μια παραζάλη. Θυμάμαι τότε το είχα σχολιάσει σε έναν φίλο πως διαβάζοντας το ένιωθα σαν πρωταγωνιστής σε πολεμική ταινία που έχει σκάσει δίπλα του η βόμβα και τα αυτιά του σφυρίζουν και γενικά έχει χάσει τον κόσμο του. Παρατραβηγμένο το ξέρω αλλά μόλις το τελείωσα αυτή ακριβώς η εικόνα γεννήθηκε στο κουρασμένο μου μυαλό. Ξυραφένια ανατριχιαστική γραφή, διεισδυτική ματιά σε κατεστραμμένες ζωές και οικογένειες και ένα εκρηκτικό κοκτέιλ δολοφονιών και μυστηρίου συνθέτουν ένα πολύ δυνατό ντεμπούτο. Από τα αγαπημένα μου το 2010. 

Αμέσως μετά από αυτό φυσικά και αγόρασα το δεύτερο βιβλίο της, Σκοτεινός Τόπος.  Εδώ η γραφή της Κ. Φλιν είναι πιο μεστή. Φαίνεται πως έχει ωριμάσει και το έχει καταφέρει με ένα μόνο βιβλίο. Και ενώ τα Αιχμηρά Αντικείμενα ήταν μια διαρκής γροθιά στο στομάχι στον Σκοτεινό Τόπο κινείται πολύ πιο ύπουλα και υποχθόνια δίνοντας στον αναγνώστη μετρημένες δόσεις πληροφοριών ηρεμώντας τον προτού επιτεθεί σφοδρά με αποκαλύψεις που σοκάρουν. Και σε αυτό το βιβλίο η Κ. Φλιν διαπραγματεύεται, κατεστραμμένες ζωές, κατεστραμμένες οικογένειες διαλυμένες οικονομικά από το κυνήγι του χαμένου πια αμερικανικού ονείρου που κάνουν τα πάντα για να επιβιώσουν.

Και πέρυσι διάβασα και το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε. Σε αυτό παρατήρησα μια αλλαγή ρότας από την μεριά της Κ. Φλιν. Η γραφή της είναι πολύ πιο ψαγμένη, πολύ πιο βαθιά. Επικεντρώνεται στην ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων πιο πολύ από τα δύο προηγούμενα βιβλία και παίζει μαζί σου μέχρι το τέλος κάνοντας σε να μην ξέρεις ποιον να συμπαθήσεις ή ποιον να μισήσεις. 

Βαθμολογικά τώρα θα έβαζα τα εξής. 

Αιχμηρά Αντικείμενα 8 στα 10. 

Σκοτεινός Τόπος 9 στα 10. 

Το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε 7 στα 10.

Και τα τρία βιβλία της πάντως ήταν και εθιστικά και μεθυστικά και σκοτεινά και τρομακτικά και τρομερά καλά. Μόνο καλά λόγια μπορώ να πω για την Κ. Φλιν και πως στο πρόσωπο μου έχει αποκτήσει έναν φανατικό αναγνώστη.  

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Αγαπημένη συγγραφέας η Φλυν, κι ομολογώ με κέρδισε από το πρώτο της βιβλίο, κάτι που είναι κάπως σπάνιο.

 

Ξυραφένια ανατριχιαστική γραφή, διεισδυτική ματιά σε κατεστραμμένες ζωές και οικογένειες και ένα εκρηκτικό κοκτέιλ δολοφονιών και μυστηρίου συνθέτουν ένα πολύ δυνατό ντεμπούτο.

Πιο καλά δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το πω...

 

Έχω διαβάσει τα 2 πρώτα της.

Αυτό που εντυπωσιάζει είναι η γραφή, η συναισθηματική αλλά και ξυράφι όποτε χρειάζεται γλώσσα της, ξεκούραστη ακόμα κι όταν καταπιάνεται με πιο "βαριά θέματα ή προβληματισμούς", καθώς και ο εντυπωσιακός (κατ' εμέ) για τα δεδομένα του είδους ρεαλισμός της. Γράφει φοβερούς χαρακτήρες, ειδικά γυναικείους. Ναι, κατεστραμμένους, αναμφίβολα προβληματικούς, κι όμως, αντί να θες να τους σπάσεις τα μούτρα με το βιβλίο (εντάξει εδώ υπερβάλλω, κάθε άλλο παρά εκνευριστικοί μου φάνηκαν), νοιάζεσαι γι' αυτούς και θες να μην πάθουν τίποτα.

 

Αιχμηρά Αντικείμενα:

Η πρώτη μου επαφή. Νοσηρή ατμόσφαιρα, αλλά ρεαλιστικό. Τίποτα δεν μπαίνει για εντυπωσιασμό, οι χαρακτήρες κινούν τα νήματα κι αυτό είναι η μεγάλη αρετή του βιβλίου, πέραν των παραπάνω στοιχείων. Κι έχει ανατριχιαστικά σημεία, σημεία που με έκαναν να μουδιάζω διαβάζοντάς τα (και γενικά αν και σίγουρα το 'χω πάθει και με άλλους συγγραφείς, είναι η μόνη που θυμάμαι να το καταφέρνει -και στα 2 βιβλία της μάλιστα!). Με σκηνές που σου μένουν έντονα. Εντυπωσιάζει κυρίως με την απλότητά του, πιστεύω.

 

Σκοτεινός Τόπος:

Εντυπωσιακό βιβλίο, από τα πιο δυνατά σύγχρονα ψυχολογικά θρίλερ που κυκλοφορούν. Έχει τις αρετές του πρώτου βιβλίου, σε συνδυασμό με με ένα πιο πλούσιο και σύνθετο σενάριο, αφηγηματικά μέσα που εντείνουν την αγωνία και το μυστήριο. Η αλήθεια είναι ότι μου φαίνεται κάπως δύσκολη η κινηματογραφική της μεταφορά, αλλά ας είμαστε αισιόδοξοι.

Να αναφέρω ότι επίσης είχα μουδιάσει και σε αυτό το βιβλίο, στο σημείο που

στο σπίτι της κόρης του Μπεν την χτυπά με το σίδερο, λες κι είχα φάει εγώ το χτύπημα.

 

Κι είχε και πολλή αγωνία, θυμάμαι.

 

Για μένα είναι και τα 2 πολύ δυνατά μυθιστορήματα, με το Σκοτεινό Τόπο να προπορεύεται, καθώς με είχε εντυπωσιάζει περισσότερο.

 

Το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε θέλω να το διαβάσω κι εγώ πριν δω την ταινία. Επειδή το πρώτο το είχα διαβάσει το καλοκαίρι του '11 και το δεύτερο το καλοκαίρι του '12, είχα πάει κι εγώ ψημένος να τριτώσω την επιτυχία το καλοκαίρι του '13 στον Ιανό, για να το πάρω, έκανα όμως τη βλακεία και ζήτησα γνώμη από την πωλήτρια και μου είπε ότι δεν είχε καμία σχέση με τα υπόλοιπα ("σα να μην το έγραψε η ίδια") κι ότι ήταν κακό. Αντ' αυτού μου πρότεινε ένα άλλο, το οποίο φάνηκε ενδιαφέρον και τελικά αγόρασα. Πάει, έσπασε η παράδοση κι ακόμα δεν έχω βρει ευκαιρία να το διαβάσω.

Αλλά πού θα πάει, με ψήσατε ότι αξίζει κι αυτό. :)

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Αντ' αυτού μου πρότεινε ένα άλλο, το οποίο φάνηκε ενδιαφέρον και τελικά αγόρασα. Πάει, έσπασε η παράδοση κι ακόμα δεν έχω βρει ευκαιρία να το διαβάσω.

Αλλά πού θα πάει, με ψήσατε ότι αξίζει κι αυτό. :)

 

Ποιο ήταν αυτό το άλλο να δω αν όντως άξιζε; :p

Edited by BladeRunner
Link to comment
Share on other sites

Να δωσω κι εγω μια ψηφο στην Φλυν. Εχοντας διαβασει μονο το Σκοτεινος Τοπος, εγινα φαν και σιγουρα θα διαβασω και τα υπολοιπα. Τα προηγουμε ποστ με καλυψαν πληρως. Επισης να πω οτι το βιβλιο με εψησε και μου δημιουργησε καλο feeling απο την πρωτη κιολας προταση!

Link to comment
Share on other sites

ΨιλοOffTopic:

 

 

 

Αντ' αυτού μου πρότεινε ένα άλλο, το οποίο φάνηκε ενδιαφέρον και τελικά αγόρασα. Πάει, έσπασε η παράδοση κι ακόμα δεν έχω βρει ευκαιρία να το διαβάσω.

Αλλά πού θα πάει, με ψήσατε ότι αξίζει κι αυτό. :)

 

Ποιο ήταν αυτό το άλλο να δω αν όντως άξιζε; :p

Το άλλο ήταν το Arab Jazz, ένα "αστυνομικό" βιβλίο που καταπιάνεται με πολλά θέματα όπως θρησκευτικό φανατισμό και ρατσισμό. Καλό ήταν, καλογραμμένο κι ατμοσφαιρικό, αλλά δεν κατάφερε να με ενθουσιάσει. . Ίσως φταίει που το διάβασα με λογική αστυνομικού, ενώ τελικά διαβάζεται καλύτερα ως κοινωνικό μυθιστόρημα. Βέβαια στα plus, η μουσική που ήταν ενδιαφέρουσα προσθήκη

Γενικά είχε πάει και καλά εμπορικά νομίζω, οπότε πιθανό να το έχεις διαβάσει κι εσύ και τσάμπα να στο αναλύω :p Άξιζε τελικά;

 

 

 

Επίσης, μια και το θυμήθηκα, είχα διαβάσει ότι η Φλυν, μαζί με τον Φίντσερ (που σκηνοθετεί το τρίτο της βιβλίο που βγαίνει προσεχώς στις αίθουσες) θα μεταφέρουν τη βρεττανική σειρά Utopia στην αμερικάνικη τηλεόραση (HBO).

Η original σειρά (όση έχω καταφέρει να δω) είναι εξαιρετική, με μια από τις καλύτερες φωτογραφίες που έχω πετύχει (κάθε πλάνο και πίνακας ζωγραφικής). Και συναρπαστικό σενάριο. Οπότε δεν μπορώ να φανταστώ που θα φτάσει το επίπεδο με τέτοιο πρωτογενές υλικό, συν τη γραφή της πρώτης και τη σκηνοθετική ματιά του 2ου.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Σκοτεινός τόπος

Πάει και το δεύτερο βιβλίο της Τζίλιαν Φλιν, το οποίο έφυγε γρήγορα-γρήγορα έτσι ωραίο και γαμάτο που ήταν. Το Αιχμηρά Αντικείμενα το διάβασα πέρυσι τέτοια εποχή περίπου και ενώ μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση η γραφή, η ανάπτυξη των χαρακτήρων και η μαύρη ατμόσφαιρα, δεν μου έκανε την ίδια εντύπωση η πλοκή. Τώρα όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. 

Πως έχει η ιστορία: Όταν η Λίμπι Ντέι ήταν εφτά χρονών, το 1985, η μητέρα της και οι δυο αδερφές της δολοφονήθηκαν άγρια μέσα στο σπίτι της, θύματα υποτίθεται μιας σατανιστικής λατρείας. Ο μεγάλος αδερφός της, ο δεκαπεντάχρονος τότε Μπεν, καταδικάστηκε σε ισόβια για την σφαγή της οικογένειας του, αφού τον υπέδειξε σαν μοναδικό ένοχο η ίδια του η αδερφή. Τώρα, σχεδόν εικοσιπέντε χρόνια αργότερα, η Λίμπι είναι μια δυσλειτουργική νέα που ζει μόνη και τα βγάζει πέρα δύσκολα, μιας και τα οικονομικά της έχουν τα χάλια τους. Όταν κάποιοι που ασχολούνται με αληθινά εγκλήματα θα την καλέσουν για να πουλήσει την ιστορία της, σκέφτεται να ανατρέξει στο παρελθόν της και να μάθει την πραγματική αλήθεια γι'αυτά που έγιναν τότε (και με την ευκαιρία να βγάλει κάνα φράγκο). Ίσως όμως η αλήθεια να μην λυτρώνει πάντα...

Αυτά εν ολίγοις. Η ιστορία είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα από την αρχή μέχρι το τέλος, αρκετά σκοτεινή και μαύρη, ό,τι πρέπει είτε για να σου ρίξει το ηθικό είτε για να σου δείξει ότι υπάρχουν και χειρότερα οπότε μην στεναχωριέσαι και τόσο με τα προβληματάκια σου. Έχει όλες τις ωραίες εκπλήξεις, ανατροπές και αποκαλύψεις που χρειάζεται ένα καλό ψυχολογικό-αστυνομικό θρίλερ, όμως επίσης έχει εξαιρετική ανάπτυξη χαρακτήρων, αρκετά καταθλιπτική σε σημεία ατμόσφαιρα, ακόμα και κοινωνικούς προβληματισμούς. Και εννοείται η γραφή είναι καταπληκτική, μοναδική, με δική της ξεχωριστή φωνή, με εξαιρετικές περιγραφές τοπίων, ανθρώπων και γεγονότων και με πειστικούς διαλόγους.

Είναι ένα τρομερό μυθιστόρημα απ'όλες τις πλευρές και αξίζει όλη την φασαρία γύρω απ'αυτό. Τότε που είχε πρωτοκυκλοφορήσει για κάποιο λόγο δεν είχα τσιμπήσει στην όλη διαφήμιση (ήταν και πανάκριβο!), όμως δυο-τρία χρόνια αργότερα που το βρήκα με λιγότερα από οχτώ ευρώ δεν το σκέφτηκα παραπάνω. Σαν έμπειρος στην αστυνομική λογοτεχνία σας λέω ότι το βιβλίο αυτό είναι από τα καλύτερα του είδους που έχω διαβάσει. 

9.5/10

Σε όσους άρεσε αυτό το βιβλίο, θα τους αρέσουν κι αυτά: Σκοτ Σμιθ - Ένα απλό σχέδιο, Ντόναλντ Ρέι Πόλοκ - Πάντα ο διάβολος

Edited by BladeRunner
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε θέλω να το διαβάσω κι εγώ πριν δω την ταινία. Επειδή το πρώτο το είχα διαβάσει το καλοκαίρι του '11 και το δεύτερο το καλοκαίρι του '12, είχα πάει κι εγώ ψημένος να τριτώσω την επιτυχία το καλοκαίρι του '13 στον Ιανό, για να το πάρω, έκανα όμως τη βλακεία και ζήτησα γνώμη από την πωλήτρια και μου είπε ότι δεν είχε καμία σχέση με τα υπόλοιπα ("σα να μην το έγραψε η ίδια") κι ότι ήταν κακό. Αντ' αυτού μου πρότεινε ένα άλλο, το οποίο φάνηκε ενδιαφέρον και τελικά αγόρασα. Πάει, έσπασε η παράδοση κι ακόμα δεν έχω βρει ευκαιρία να το διαβάσω.

Αλλά πού θα πάει, με ψήσατε ότι αξίζει κι αυτό. :)

 

Όντως είναι πολύ διαφορετικό από τα άλλα της και δε θα το καταλάβαινε κανείς ότι το έγραψε η ίδια, αλλά αυτό δε θα πει ότι δεν είναι καλό. Ίσως λιγότερο πρωτότυπο από τα άλλα (οι ήρωες είναι πιο πλούσιοι από το "Σκοτεινός Τόπος" και πιο μορφωμένοι και μοντέρνοι από το "Αιχμηρά Αντικείμενα", οπότε τα προβλήματά τους είναι άλλα), αλλά εμένα μου άρεσε.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ έχω πλέον σαν οδηγό το "Αιχμηρά αντικείμενα" που με ενθουσίασε! Μόλις δροσίσει λίγο ξεκινάω και τον σκοτεινό πόθο, που απ' ότι διαβάζω εδώ, είναι τουλάχιστον εφάμιλο αν όχι καλύτερό του. Κάποιος φίλος σχολίασε ότι είναι λίγο "Αμερικανιά" και τον χάλασε. Μήν ξεχνάμε όμως ότι ...έτσι είναι η Αμερικάνικη επαρχία! Θυμηθείτε το "κορίτσι της διπλανής πόρτας", μήπως δεν είχαμε το ίδιο σκηνικό υπόβαθρο; Σαν να το ξέχασαν οι παραγωγοί στην σκηνή και να παίχτηκαν και τα δύο έργα με τα ίδια υλικά.

Link to comment
Share on other sites

Αμερικανιές είναι και τα τρία, αλίμονο αν απορρίπταμε τις αμερικανιές(γκουχ) Stephen King (γκουχ).

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 3 months later...

Πριν λίγες μέρες τελείωσα και εγώ το πρώτο μου βιβλίο της Flynn, το 'Σκοτεινός Τόπος'.  Του έδωσα 8,5/10 και τώρα που το σκέφτομαι θα μπορούσα να του δώσω και 9/10.  Φοβεροί χαρακτήρες, σκοτεινή ατμόσφαιρα, ωραίοι ρυθμοί και φυσικά μεγάλο ατού ο τρόπος ανάπτυξης της ιστορίας με το μπρος-πίσω και την εναλλαγή της αφήγησης από ήρωα σε ήρωα σε κάθε κεφάλαιο.  Θυμάται κανείς να προτείνει άλλο βιβλίο με αυτό το στυλ εναλλαγής στην αφήγηση?

 

Τέλος δεν ξέρω τι σκατά μου αρέσει, αλλά πραγματικά την βρίσκω με ιστορίες που έχουν σαν background αυτή την μιζέρια και κατάντια της αμερικάνικης επαρχιακής ζωής.  

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

 

 

Τέλος δεν ξέρω τι σκατά μου αρέσει, αλλά πραγματικά την βρίσκω με ιστορίες που έχουν σαν background αυτή την μιζέρια και κατάντια της αμερικάνικης επαρχιακής ζωής.  

 

Ως προς αυτό έχω να σου προτείνω το Πάντα ο διάβολος, του Ντόναλντ Ρέι Πόλοκ (εκδ. Μεταίχμιο). Εδώ σχόλιο που έχω γράψει. Επίσης πιστεύω θα σου αρέσει και το Ένα απλό σχέδιο, του Σκοτ Σμιθ (εκδ. Ωκεανίδα), είναι μεν θεματικά διαφορετικό από αυτό της Φλιν, όμως έχει μια κάποια μιζέρια και κατάντια. Έχω γράψει σχόλιο εδώ.

Edited by BladeRunner
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

 

 

 

Τέλος δεν ξέρω τι σκατά μου αρέσει, αλλά πραγματικά την βρίσκω με ιστορίες που έχουν σαν background αυτή την μιζέρια και κατάντια της αμερικάνικης επαρχιακής ζωής.  

 

Ως προς αυτό έχω να σου προτείνω το Πάντα ο διάβολος, του Ντόναλντ Ρέι Πόλοκ (εκδ. Μεταίχμιο). Εδώ σχόλιο που έχω γράψει. Επίσης πιστεύω θα σου αρέσει και το Ένα απλό σχέδιο, του Σκοτ Σμιθ (εκδ. Ωκεανίδα), είναι μεν θεματικά διαφορετικό από αυτό της Φλιν, όμως έχει μια κάποια μιζέρια και κατάντια. Έχω γράψει σχόλιο εδώ.

 

Σου θυμίζω λοιπόν το παρακάτω post :

 

http://community.sff.gr/topic/8259-τι-βιβλία-αγοράσατε/?p=269123   :p  Θα διαβαστεί λίαν συντόμως!

 

Έχεις καμιά ιδέα που μπορεί να βρεθεί το 'Ένα Απλό Σχέδιο' καθότι εξαντλημένο.  Γιατί αρκετά προβλήματα έχουμε, έχουμε και τον Blade να προτείνει όλο εξαντλημένα.  :D

Edited by Trison
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Τώρα που τελείωσα και το "Gone Girl" μπορώ να πω με σιγουριά ότι είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς :)  Το συγκεκριμένο μου άρεσε περισσότερο από τον "Σκοτεινό Τόπο" και λιγότερο από τα "Αιχμηρά Αντικείμενα" αλλά στέκεται άνετα μόνο του πέρα από συγκρίσεις.

 

Το βιβλίο έχει μια γερή υπόθεση που στον αναγνώστη παρουσιάζεται όπως ακριβώς πρέπει, κάνει show, δεν κάνει tell. Όπως συνήθως, εγώ αυτό που αγαπάω στη Flynn είναι οι χαρακτήρες κι εδώ δίνει ρέστα. Εκνευρίστηκα απολύτως με τον σύζυγο, σοκαρίστηκα με την σύζυγο και εκτίμησα για άλλη μία φορά τον refreshingly ειλικρινή τρόπο με τον οποίο γράφει για γυναίκες.

 

Για το τέλος;

 

Νομίζω ότι ο γρήγορος ρυθμός του βιβλίου με τις πολλές εκπλήξεις έκανε κακό στο τέλος. Μετά από τόσο συναισθηματικό ξύλο ο αναγνώστης έχει ατσαλώσει και οι τελευταίες γραμμές είναι ούτε κρύο ούτε ζέστη.

 

 

Η επίγευση όμως του κειμένου παραμένει η σωστή, το τελείωσα με τη λαχτάρα που το ξεκίνησα κι ένιωσα ότι αυτή που έγραφε εκτιμούσε το χρόνο μου.

 

ΥΓ: μεταξύ μας, ο χρόνος μου δεν ήταν και πολύς, το ξεκίνησα Παρασκευή, το τελείωσα Κυριακή. Τόσο σβέλτα διαβάζεται.

Edited by Natasha
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Πάνω κάτω αυτός είναι ο λόγος που το θεωρώ κατώτερο από τα "Αιχμηρά Αντικείμενα": στον "Σκοτεινό Τόπο", εκτός από το γνωστό στυλ με τις άπειρες λεπτομέρειες για τα πάντα, έχουμε και πάρα πολλούς χαρακτήρες και δευτερεύουσες υποθέσεις, οπότε ενδεχομένως ο αναγνώστης πελαγώνει μέσα σε αυτόν το χαμό. Επίσης, κατά συνέπεια, το τέλος δεν προοικονομείται, γιατί η όποια απόπειρα προοικονομίας είναι απλώς άλλη μια μικρή πληροφορία μέσα σε χιλιάδες άλλες.

Να δω πώς θα το γυρίσουν με πρωταγωνίστρια την Σαρλίζ Θερόν στο ρόλο της Λίμπι, που είναι πάρα πολύ κοντή και αυτή η έλλειψη ύψους παίζει και ρόλο σε 2-3 σκηνές (χρειάζεται βοήθεια για να βγει από εκείνη τη δεξαμενή αποβλήτων και στο τέλος πρέπει να περάσει από ένα παράθυρο όπου δε θα χωρούσε, όπως λέει η ίδια, ένας ενήλικος κανονικού ύψους). Αλλά πάλι, κρίνοντας από τη μεταφορά του Gone Girl, υποθέτω θα κρατήσουν μόνο τα πολύ βασικά και θα κόψουν ένα χάος από λεπτομέρειες.

Link to comment
Share on other sites

  • 5 weeks later...

Πρωτο βιβλιο της Κυριας που διαβασα και μου αρεσε πολυ,με συνεπηρε η ιστορια.Η Flynn γραφει καλα(με καποια προβληματα βεβαια-κυριως στους διαλογους-που συγχωρουνται αν λαβουμε υπ'οψιν μας οτι ειναι το πρωτο της μυθιστόρημα)και χτιζει την πλοκη σταδιακα για ενα απροσδοκητο φιναλε.

 

Οι χαρακτηρες της ειναι καλα σκιαγραφημενοι και οι περιγραφες της για την πολη και τις συνηθειες του Αμερικανικου Νοτου ακριβεις χωρις να πλατειαζει ασκοπα.Η Καμιλ ειναι σιγουρα ενας χαρακτηρας που λογω ιδιαιτεροτητας θα σου μεινει στο μυαλο για παντα αφου γνωριστεις μαζι της.

 

Οι αποκαλύψεις και οι ανατροπες στο τελος σε αφηνουν αφωνο,και οφειλω να παραδεχτω οτι δεν περιμενα τετοιο συγκλονιστικο επιλογο σε αυτην την ιστορια..

 

Προτεινεται ανεπιφυλακτα σε οσους θελουν να διαβασουν ενα δυνατο ψυχολογικο-αστυνομικο θριλερ..

 

9/10

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Χθες το βράδυ τελείωσα το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε (όχι, δεν έχω δει την ταινία) και το βρήκα εκπληκτικό. Νομίζω το καλύτερο βιβλίο της Flynn. Προσωπικά δε μου άρεσε το τέλος, αλλά αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό. Η συγγραφέας είναι τρομερή πάντως. Μεγάλο ταλέντο, πολύ ωραία πένα. Στα της έκδοσης τώρα έχει μερικά λαθάκια που δεν πρόσεξε η επιμέλεια αλλά το χειρότερο

είναι πως στο 'αυτάκι' του οπισθοφύλλου, αυτό με τα reviews κτλ, κάποιος @@@ λέει: ένας ύμνος στα κακά κορίτσια!!!! Πιο spoiler, πεθαίνεις! Και οι @@@ από το Μεταίχμιο το έβαλαν εκεί, φόρα παρτίδα! Έλεος! Πάνω που είχα αρχίσει να την ψιλιάζομαι λίγο τη δουλειά, το είδα και τέλος. Αυτό ήταν. Ξενέρα.

Αλλά το βιβλίο παραμένει σχεδόν άριστο. Βασικά, είναι άριστο!

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

Τελειωσα κι εγω τον "σκοτεινο τοπο",δευτερο βιβλιο της Gillian Flynn που διαβαζω μετα το "αιχμηρα αντικειμενα".

 

Η Flynn για αλλη μια φορα δεν με απογοητευσε.Η ιστορια ειναι στιβαρη και σε κανει να εχεις αγωνια για το τι εγινε πραγματικα.Οι χαρακτηρες στο προσφιλες υφος της συγγραφεως ειναι μελαγχολικοι,με τις προσωπικες τους εμμονες και τους δαιμονες τους.Με αλλους ταυτιζεσαι περισσοτερο,με αλλους λιγοτερο.Με αλλους συμφωνεις περισσοτερο με τις πραξεις τους,με αλλους λιγοτερο αλλα ολους τους συμπονας τελικα και τους συγχωρεις.Και πραγματικα η φιλη μας η Gillian ξερει να γραφει πολυ ρεαλιστικους γυναικειους χαρακτηρες,και η Καμιλ,και η Λιμπι ειναι χαρακτηρες που δεν ξεχνας ευκολα.

 

Το υφος αφηγησης με τα flashback σε παρων και παρελθον "δουλευει" καλα στο συγκεκριμενο βιβλιο και βοηθαει στην εξελιξη της πλοκης,ΑΝ και καπου κανει κοιλια και με κουρασε λιγο για να πω την αληθεια.Αυτος ειναι και ο λογος που παιρνει 8,5 και οχι 9.Ενιωσα λες και επρεπε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να γραψει παραπανω σελιδες απο οσες εγραψε στα "αιχμηρα αντικειμενα".Και δεν λεω οτι εγραψε "ασχετες" σελιδες με την πλοκη αλλα καπου το ξεχειλωσε ρε παιδι μου κατα την γνωμη μου.

 

Αν παντως,ασχετα απο ολα τα αλλα,η Flynn ξερει να κανει κατι καλα,αυτο ειναι να γραφει φιναλε στα βιβλια της.Τα φιναλε της ειναι λυτρωτικα και για τους χαρακτηρες της αλλα και τους αναγνωστες της.

 

Σειρα θα παρει καποια στιγμη το "κοριτσι που εξαφανιστηκε".Αν κρινω απο την βελτιωση που διεκρινα απο τα "αιχμηρα αντικειμενα" στον "σκοτεινο τοπο" πιστευω οτι με περιμενουν πολυ καλα λογια και για το "κοριτσι".

 

 

-8,5/10

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Πολύ καλή η Φλυν, αντε να βγαλει κ κάνα καινούριο..
Έχω διαβάσει κ τα 3, τα 2 λίγο πριν δω τις αντιστοιχες ταινίες, οπότε τα χα και φρέσκα.
Πρώτα είχα διαβάσει το Αιχμηρά Αντικείμενα, το δυνατό του σημείο για μένα ήταν το φινάλε.
Μετά το Κορίτσι που Εξαφανίστηκε, που κύλαγε νεράκι κ μου άρεσε πάρα πολύ το τέλος, η τελευταία σελίδα συγκεκριμένα.
Και πριν ένα μήνα τον Σκοτεινό Τόπο. Σε αυτό κάπως με ξένισε το φιναλε..Μου αρεσε πολύ όλο το βιβλίο με το μπρος πισω του αλλα περιμενα κάτι αλλο στο τελος. Πολύ καλο ομως εστω κ ετσι..
Αιχμηρά Αντικείμενα 9/10
Σκοτεινός Τόπος 8,5/10
Το Κοριτσι που Εξαφανίστηκε 9,5/10

(Είδα τον σκοτεινό τόπο τις προαλλες...σαν να λειπαν πολλά πραγματα μου φανηκε...)

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

  • 7 months later...

Δε μου λέτε εσείς που το έχετε διαβάσει (Bladerunner; ): το "Χέρι που κινεί τα νήματα" είναι αυτό:

 

http://www.bookdepository.com/Grownup-Gillian-Flynn/9781474603041

 

Γιατί εγώ δεν το έχω πάρει ακόμα, το περιμένω να φτηνύνει (8,90 ευρώ που το έχει η Πολιτεία μού φαίνονται κάπως πολλά για ένα τόσο μικρό βιβλίο).

Link to comment
Share on other sites

Παιδιά, το Αιχμηρά Αντικείμενα θα γίνει σειρά με την Amy Adams. Αν μπορούμε να κάνουμε ήδη υποθέσεις για την ποιότητά της, εγώ θα ήμουν αισιόδοξη γιατί:

 

1) η ηθοποιός είναι πολύ καλή, για μένα το αντίστοιχο του Λεονάρντο Ντι Κάπριο που ανεξήγητα δεν έχει πάρει Όσκαρ μέχρι τώρα

2) Η Flynn θα είναι executive producer

3) Ο σκηνοθέτης είναι ο σκηνοθετης του Dallas Buyers Club

 

Για τις μέχρι τώρα μεταφορές να πω ότι το Gone Girl μου άρεσε πάρα πολύ και ο Μπεν Άφλεκ ταίριαξε γάντι στον ρόλο. Το Σκοτεινός Τόπος ενώ επίσης μου άρεσε, είχα κι εγώ την αίσθηση ότι κάποια πράγματα έλειπαν. Ίσως καλύτερα, γιατί διαβάζοντας το βιβλίο είχα την αίσθηση ότι τράβηξε λίγο παραπάνω από ότι έπρεπε.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • Φάντασμα changed the title to Τζίλιαν Φλιν (Gillian Flynn)

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

  • Upcoming Events

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..