Θα ζήσεις φίλε μου..

[MadnJim]

Όνομα Συγγραφέα: MADnJIM
Είδος: Troll story
Βία; Όχι
Σεξ; Όχι
Αριθμός Λέξεων: Περίπου 730
Αυτοτελής; Ναι
Σχόλια: Long live funny stories!! Enjoy..

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

ΘΑ ΖΗΣΕΙΣ ΦΙΛΕ ΜΟΥ..
     

          Η αγωνία ήταν ζωγραφισμένη στο κάτωχρο πρόσωπό του. Έπρεπε να βρει έναν τρόπο, δεν μπορούσε να τον αφήσει να πεθάνει, ήταν ο καλύτερός του φίλος! Θα τον ξαναζωντάνευε, θα έβρισκε τρόπο, θα πρέπει να υπάρχει ένας τρόπος να τον ξαναφέρει πίσω στη ζωή!

          Ξεφύλλισε άλλη μια φορά το βαρύ παλιό βιβλίο πριν το πετάξει εκνευρισμένος στο πάτωμα δίπλα στα υπόλοιπα. Εκνευρισμένος και απελπισμένος! Κοίταξε τον φίλο του να κείτεται ξαπλωμένος ανάσκελα στο μακρύ τραπέζι και δάκρυα τρέξανε στα μάγουλά του.

“Όχι..” φώναξε, και κοπάνησε με δύναμη τα χέρια του στο τραπέζι. “Όχι, δε θα σ' αφήσω να πεθάνεις, όχι έτσι..”

          Σηκώθηκε και πήγε πάλι στη βιβλιοθήκη του. Τόσα βιβλία, τόσες γνώσεις, δε μπορεί, κάπου θα υπάρχει κρυμμένο το μυστικό. Άρχισε να τα τραβάει ένα ένα με σπασμωδικές κινήσεις, τα κοίταζε στα γρήγορα, και τα πέταγε πάνω από τον ώμο του για να αρπάξει αμέσως το επόμενο. Δεν μπορούσε να φανταστεί τη ζωή του χωρίς τον αγαπημένο του φίλο! Στο νου του ερχόταν εικόνες από τη ζωή τους, πάντα αχώριστοι ήταν, ότι κάνανε το κάνανε μαζί! Ο φίλος του ήταν η έμπνευσή του! Όταν τον είχε δίπλα του δημιουργούσε θαύματα! Έστεκε πλάι του και του μίλαγε ενώ αυτός σκάρωνε κάτι καινούριο. Και τώρα είναι νεκρός! Εντελώς! Αλλά θα έβρισκε τον τρόπο, τόσα και τόσα είχε βρει, θα έβρισκε και τον τρόπο να ξαναζωντανέψει τον φίλο του!

          Γύρισε στο τραπέζι αλλόφρων. Το μυαλό του δούλευε πυρετωδώς. Χρειαζόταν μερικούς δοκιμαστικούς σωλήνες, και σωληνάκια σύνδεσης, και, και χυμό λεμονιού, ναι! Χυμό λεμονιού!
“Θα τα καταφέρω φίλε μου, θα δεις, περίμενε μόνο λίγο και θα δεις..” ψιθύρισε στο ακίνητο σώμα και χάιδεψε το κρύο κεφάλι του.

          Πήγε τρέχοντας στην κουζίνα και έστυψε βιαστικά όσα λεμόνια είχε στο ψυγείο του. Γύρισε στο μακρύ τραπέζι του κι άρχισε να συναρμολογεί μια παράξενη μηχανή ακολουθώντας τα σχέδια που είχε βρει σ' ένα από τα βιβλία του.
“Αυτό θα δουλέψει..” μονολόγησε και σκούπισε τον ιδρώτα από το μέτωπό του. “Αυτό πρέπει να δουλέψει..”

          Ένωσε μερικά καλώδια, το κίτρινο εδώ, το πράσινο εκεί. Έριξε τον χυμό σ' ένα μεγάλο γυάλινο μπολ και βούτηξε μέσα την άκρη από ένα χάλκινο σύρμα. Ξανακοίταξε το σχέδιο στο βιβλίο κι έφυγε τρέχοντας για το γκαράζ όπου ήταν το παλιό αυτοκίνητό του. Άνοιξε το καπό και με έμπειρες γρήγορες κινήσεις έβγαλε την μπαταρία και το δυναμό. Μουτζουρωμένος γύρισε και τα ακούμπησε δίπλα στην παράξενη συσκευή. Ένα μισότρελο χαμόγελο είχε ζωγραφιστεί στο πρόσωπό του, αν τον έβλεπε κανείς θα έλεγε σίγουρα πως κάποια βίδα είχε λασκάρει ανεπανόρθωτα στο κουρασμένο του μυαλό!
“Σε λίγο φίλε, κάνε υπομονή, λίγο ακόμη..” μουρμούρισε στο άψυχο σώμα.

          Να τον ξαναφέρει πίσω στη ζωή δεν είναι εύκολο, το ήξερε καλά αυτό, αλλά θα τα κατάφερνε. Για τον φίλο του! Ένωσε μερικά ακόμη καλώδια, άνοιξε μια μικρή κάνουλα, έσφιξε κάποιες βιδούλες, σύντομα ήταν έτοιμος! Έκανε δυο βήματα πίσω και κοίταξε το δημιούργημά του. Αυτό θα έκανε τη δουλειά! Ένα συνονθύλευμα αντικειμένων αλλόκοτα συνδεδεμένων μεταξύ τους βρισκόταν στο τραπέζι δίπλα από τον νεκρό φίλο του. Πάτησε ένα μικρό διακόπτη και το μπολ με το χυμό άρχισε να βγάζει φυσαλίδες σαν να έβραζε.
“Ναι! Δουλεύει! Δουλεύει!..” ούρλιαξε σχεδόν κι άρχισε να χοροπηδάει γύρω γύρω από τη χαρά του.

          Είχε αφήσει δύο γυμνά καλώδια να κρέμονται από τη συσκευή του. Πήρε το ένα και έδεσε την άκρη στο ένα πόδι του φίλου του. Το άλλο το κράτησε λίγα εκατοστά από το κεφάλι του. Όλα ήταν έτοιμα. Σε λίγο αν όλα πήγαιναν καλά ο φίλος του θα ξαναζούσε!
“Σε παρακαλώ Θεέ μου..” είπε σιγανά και ακούμπησε την άκρη του καλωδίου στο παγωμένο του κεφάλι.

          Μια δυνατή εκκένωση τον τίναξε πίσω. Καπνός και μυρωδιά καμένου καλωδίου απλώθηκε στο δωμάτιο. Πετάχτηκε όρθιος και έτρεξε να δει τι έγινε, αν τα είχε καταφέρει, αν ο φίλος του είχε γυρίσει στη ζωή. Είχε ανασηκωθεί στον αγκώνα του και έτριβε το κεφάλι του εκεί που τον είχε αγγίξει με το γυμνό καλώδιο. Ένα μαύρο σημάδι έδειχνε καθαρά το σημείο. Βόγκηξε σιγανά και τον κοίταξε ζαλισμένος.

“Τι-τι έγινε;..” ψέλλισε.
“Ζεις Γλόμπε, ζεις!!! Στο είπα ότι θα ζήσεις φίλε μου..”
“Το βλέπω αυτό Κύρο, τρελάθηκες; Το κεφάλι μου γιατί με πονάει; Και σταμάτα να χοροπηδάς σαν τρελός..”

          Ο Κύρος Γρανάζης άρπαξε τον αγαπημένο του φίλο κι άρχισε να στριφογυρνάει χαρούμενος μέσα στο εργαστήριό του. Είχε πετύχει, η συσκευή του δούλεψε, ο Γλόμπος ζούσε ξανά!! Θα το φώναζε να το μάθει όλη η Λιμνούπολη, ο φίλος του είναι πάλι ζωντανός!!!..-

                                                       By MADnJIM   

[WILLIAM]

Χαχαχαχα φοβερή!

Θα της άξιζε να γίνει μια μικρή ιστορία κόμικ!

[MadnJim]

Thanks mate!!..

 

Λατρεύω τις (funny ή troll) ιστορίες με αναπάντεχο τέλος, με χαλαρώνουν πολύ και μου φτιάχνουν τη διάθεση..