MadnJim Posted September 21, 2014 Share Posted September 21, 2014 (edited) Όνομα Συγγραφέα: MADnJIMΕίδος: Sci-fi fantasy (..νομίζω θα την έλεγα)Βία; Έχει κάποιες μάχες..Σεξ; Όχι..Αριθμός Λέξεων: Γύρω στις 1840..Αυτοτελής; Ναι..Σχόλια: Επηρεασμένος από τις ιστορίες της sci-fi fantasy σειράς Metal Hurlant Chronicles που έβλεπα αυτές τις μέρες (και καταευχαριστήθηκα πρέπει να πω), θέλησα νωρίτερα απόψε να σκαρώσω κάτι τέτοιο κι εγώ. Ελπίζω να σας αρέσει.. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΠΟΡΤΑ.. Η μάχη είχε απλωθεί σ' ολόκληρο το κάστρο. Από κάθε μεριά ακούγονταν οι κλαγγές των όπλων και οι πονεμένες γεμάτες απελπισία κραυγές πόνου των πληγωμένων. Η επίθεση είχε γίνει εντελώς ξαφνικά, νωρίς το πρωί, όταν ελάχιστοι εκτός των υπηρετών είχαν ξυπνήσει κι έπαιρναν το πρωινό τους στη μεγάλη αίθουσα. Ο αλαλαγμός των Τάι'τ Αάν όταν κατάφεραν να σκαρφαλώσουν τα ψηλά τείχη ήταν αυτό που έκανε όσους ακόμα κοιμόταν να πεταχτούν αλαφιασμένοι από τα κρεβάτια τους. Και μέχρι να μπορέσουν να οργανωθούν, έστω και για την πρώτη υποτυπώδη γραμμή άμυνας, οι τερατώδεις εισβολείς είχαν περάσει την αυλή σφάζοντας αδιακρίτως όποιον έβρισκαν, και μπήκαν από την ορθάνοιχτη είσοδο μέσα στον προθάλαμο. Εκεί έγινε η πρώτη σοβαρή μάχη. Λιγότεροι από μια ντουζίνα ιππότες του βασιλιά Ζε Εφ, απόλυτου κυρίαρχου του υποπλανήτη Όολ Ημ'π, ύψωσαν τις ασπίδες τους, και για λίγο με τα σπαθιά τους και τα ακτινοβόλα τους κατάφεραν να κρατήσουν τη θέση τους. Μέχρι που τα κομματιασμένα Τάι'τ Αάν έγιναν ένας μεγάλος σωρός μπροστά τους που τους έκρυβε τη θέα, και οι ιππότες δεν είδαν εγκαίρως την οκταμελή ομάδα που κουβαλούσε ένα βαμμένο κατάμαυρο πολυβόλο, πιθανότατα από κάποιο παλιότερο πλιάτσικο σε κάποιο σκάφος της φρουράς του κάστρου. Μία βολή μπόρεσαν να ρίξουν μόνο, γιατί το όπλο ήταν σχεδιασμένο να αποτελεί μέρος του σκάφους κι όχι για να κρατιέται στους ώμους. Η υψηλή θερμότητα που εξέπεμπε κάθε φορά που έριχνε ήταν καταστροφική για οτιδήποτε δεν ήταν από το ιδιαίτερο κράμα μετάλλων που οι τεχνικοί του βασιλείου χρησιμοποιούσαν στα σκάφη τους για να αντέχουν τα ταξίδια στο εξώτερο διάστημα. Τα Τάι'τ Αάν που το κρατούσαν έγιναν μεμιάς κάρβουνο, αλλά πολύ χειρότερα έπαθαν τόσο ο σωρός των κουφαριών μπροστά τους, όσο και οι ιππότες που καλύπτονταν πίσω απ' αυτά. Εξαϋλώθηκαν αστραπιαία όλοι, και ο προθάλαμος έμεινε αφύλακτος, με μόνο μια κοκκινωπή σκόνη να κατακάθεται αργά για να δείχνει ότι εκεί υπήρχαν ζωντανά πλάσματα μέχρι πριν λίγο. Η Ναα Θην πετάχτηκε κι αυτή από το κρεβάτι της στο πρώτο άκουσμα της επίθεσης. Έριξε βιαστικά πάνω στο γυμνό κορμί της ένα μακρύ λευκό χιτώνα, ζώστηκε έναν περίτεχνο δερμάτινο θώρακα με μεταλλικές λεπτομέρειες, έδεσε στα πόδια της τα σανδάλια της, φόρεσε το κράνος της, και με το δόρυ της στο ένα χέρι και το ακτινοβόλο της στο άλλο όρμησε έξω από την κάμαρά της έτοιμη να δώσει τη ζωή της για τον βασιλιά Ζε Εφ. Ώσπου να φτάσει στη σκάλα για τους κάτω ορόφους είχε χάσει κιόλας το λογαριασμό από τα Τάι'τ Αάν που είχε σκοτώσει. Στη μάχη ήταν να την θαυμάζεις! Σαν να χόρευε στριφογύριζε και τρυπούσε όποιο κορμί βρισκόταν μπροστά στην αιχμή από το δόρυ της, πηδούσε πάνω τους πριν προλάβουν να σωριαστούν στο πάτωμα και χρησιμοποιώντας τα για βατήρες εκτελούσε περίτεχνες τούμπες στον αέρα πυροβολώντας προς κάθε κατεύθυνση μέχρι να βρεθεί πάλι όρθια στα καλλίγραμμα πόδια της. Ο χιτώνας σύντομα λεκιάστηκε από το μιαρό αίμα των εισβολέων, κι ενώ στην αρχή ανέμιζε, πολύ γρήγορα άρχισε να κολλάει πάνω στο ιδρωμένο της κορμί αποτυπώνοντας τις γυμνασμένες καμπύλες της. Ήταν εξάλλου η κόρη του ίδιου του βασιλιά, η αγαπημένη του ανάμεσα στις αδερφές της, και ισάξια με τα αδέρφια της στη μάχη. Άκουσε το βασιλικό σκάφος να απογειώνεται και να χάνεται ψηλά στον ουρανό και χαμογέλασε. Τουλάχιστον ο πατέρας της θα είχε σωθεί αν τελικά τα Τάι'τ Αάν υπερίσχυαν και καταλάμβαναν το κάστρο. Ο σκοπός της άλλαξε, τώρα που δεν χρειαζόταν πια να τρέξει για να υπερασπιστεί τον Ζε Εφ, μπορούσε να δοκιμάσει να υπερασπιστεί το ίδιο το κάστρο ενισχύοντας τους ιππότες. Κατάφερε να φτάσει στη μεγάλη σάλα όπου γινόταν η κύρια μάχη. Όταν μπήκε μέσα όμως είδε με την πρώτη ματιά πως το κάστρο ήταν ήδη καταδικασμένο να χαθεί. Τα πτώματα των υπερασπιστών του νότιζαν το πάτωμα με το αίμα τους, και πάνω τους πατούσαν τα βρωμερά πόδια τους τα Τάι'τ Αάν για να συνεχίσουν να σφάζουν τους λιγοστούς που είχαν απομείνει ζωντανοί να παλεύουν με όλες τους τις δυνάμεις. Μόνο που οι εχθροί ήταν ατελείωτοι, αναρίθμητοι, ορδές που όσους κι αν σκότωναν έρχονταν αμέσως άλλοι να πάρουν τη θέση τους. Η Ναα Θην συνειδητοποίησε ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να βοηθήσει τους ιππότες. Πολεμώντας τον δρόμο της για την αυλή έβαλε σαν στόχο της τώρα να φτάσει στην Σφραγισμένη Κάμαρα, το πέτρινο τετράγωνο κτίσμα δίπλα από τον ναό και τα δωμάτια των ιερέων. Ο ίδιος ο ναός είχε παραδοθεί στις φλόγες από την πρώτη στιγμή της επίθεσης, και οι ιερείς είχαν σφαχτεί με μανία. Η Σφραγισμένη Κάμαρα όμως παρέμενε απείραχτη, γιατί τα τείχη της ήταν χτισμένα με πέτρα πιο σκληρή κι από το μέταλλο των σκαφών τους. Απόκρυφες τεχνικές χαμένες στο χρόνο την προστάτευαν, αυτήν και το εσωτερικό της όπου φυλάσσονταν η Απαγορευμένη Πόρτα. Η Ναα Θην την είχε δει μια φορά την Πόρτα όταν ήταν μικρή. Την είχε πάει ο πατέρας της, ο μόνος που μπορούσε τότε να ξεκλειδώσει την κρυφή είσοδο της Κάμαρας. Ήταν ένα εντελώς άδειο δωμάτιο, που στο κέντρο του έστεκε λαμπυρίζοντας παράξενα μία απλή ξύλινη μονόφυλλη πόρτα, σαν κι αυτές που οι χωρικοί χρησιμοποιούν στα φτωχικά τους. Όρθια, χωρίς να φαίνεται να εξυπηρετεί κάποιον σκοπό. Την είχε ελέγξει με περιέργεια από κάθε πλευρά ενώ ο Ζε Εφ την κοίταζε χαμογελώντας και περίμενε να αρχίσει να τον βομβαρδίζει με τις απορίες της. Ήταν πάντα φιλομαθής η Ναα Θην, και πανέξυπνη. Ικανή να λύσει περίπλοκα προβλήματα που ακόμα και οι ιερείς έβρισκαν δύσκολα, απ' όταν ακόμα ήταν κοριτσάκι. Όταν τελικά τον ρώτησε τι είναι αυτή η Πόρτα, ο βασιλιάς της εξήγησε με λίγα λόγια πως αν την άνοιγε θα μπορούσε να περάσει σε κάποιον άλλο κόσμο. Και γι' αυτό ακριβώς ήταν απαγορευμένη. Γιατί κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς κόσμος θα ήταν αυτός, ή, το χειρότερο, αν ανοίγοντας την Πόρτα έδιναν τη δυνατότητα σε ότι κατοικούσε αυτόν τον κόσμο να περάσει εδώ, στον δικό τους. Θυμόταν πεντακάθαρα τι ακριβώς είχε κάνει ο πατέρας της τότε για να ξεκλειδώσει την κρυμμένη είσοδο. Ο βασιλιάς δεν το ήξερε, αλλά από τότε που την πήγε εκεί έπαψε να είναι ο μόνος που γνώριζε το μυστικό. Το δυνατό μυαλό της Ναα Θην είχε καταφέρει να συγκρατήσει τις πολύπλοκες κινήσεις που έκαναν τα δάχτυλα του πατέρα της πάνω στις φαινομενικά απλές πέτρες του τοίχου της Κάμαρας. Και τώρα, πυροβολώντας με το ένα της χέρι ασταμάτητα τα Τάι'τ Αάν που της επιτίθονταν, άφησε το δόρυ της κι άρχισε να χαϊδεύει με το άλλο την πέτρα μέχρι που βρήκε τα σημεία που έπρεπε να πατήσει. Δευτερόλεπτα μετά η είσοδος άνοιξε, για να κλείσει πάλι αμέσως μόλις η Ναα Θην πέρασε στο εσωτερικό του πέτρινου κτίσματος. Στάθηκε για λίγο να βρει την ανάσα της. Απ' έξω ακουγόταν αχνά η μαινόμενη μάχη, αλλά μέσα στην Κάμαρα επικρατούσε ηρεμία. Το φως που εξέπεμπε η Απαγορευμένη Πόρτα ήταν υπεραρκετό για να φωτίζει τον άδειο κατά τ' άλλα χώρο. Η Ναα Θην αναστέναξε και πήγε μπροστά της. Δεν είχε άλλη επιλογή, το κάστρο έπεφτε, παραδινόταν στα κτήνη, ο Όολ Ημ'π θα χανόταν οριστικά. Έκλεισε τα μάτια της και ευχήθηκε να είχαν σωθεί ο πατέρας της και τ' αδέρφια της. Να ξεκινούσαν μία νέα ένδοξη εποχή κάπου αλλού, κάπου που με ασφάλεια θα έχτιζαν τον κόσμο τους από την αρχή και θα συνέχιζαν την μεγάλη κληρονομιά τους. Άπλωσε το χέρι της και άνοιξε την Πόρτα. Ένα λευκό φως την τύλιξε αμέσως και την τύφλωσε, αλλά χωρίς να διστάσει πέρασε το κατώφλι της και χάθηκε μέσα στη λάμψη. Η Πόρτα έκλεισε πίσω της αργά κι έμεινε εκεί να περιμένει αέναα τον επόμενο ταξιδευτή των κόσμων, αν ποτέ θα υπήρχε κάποιος άλλος άξιος να φτάσει μπροστά της. Όταν η Ναα Θην συνήλθε και άνοιξε τα μάτια της το πρώτο που είδε σαν καθάρισε το βλέμμα της ήταν ο αδερφός της Χέερ Μην να της χαμογελάει. Πίσω του έστεκαν και αρκετά από τ' αδέρφια της και τις αδερφές της, ο Άαρ Ης ο Πολεμοχαρής, η Άερτ Μην που λάτρευε να κυνηγάει στις πεδιάδες και τα δάση έξω από το πατρικό τους κάστρο, ο πανέμορφος Άαπ Ολόν. Όλοι της χαμογελούσαν, και πίσω τους έστεκε ο ίδιος ο Ζε Εφ, με την πλούσια γενειάδα του και την βασιλική όψη του. “Τ-τι έγινε;..” ψιθύρισε προσπαθώντας να σηκωθεί. Ο Χέερ Μην την κράτησε και την βοήθησε να σταθεί στα πόδια της. “Ησύχασε..” της είπε, “..θα σου πάρει λίγη ώρα να συνέρθεις εντελώς. Είναι πολλοί οι αιώνες που ήσουν ανάμεσα στους κόσμους. Σε βλέπαμε από δω, όρθια και μεγαλοπρεπή, να ατενίζεις βλοσυρά πέρα μακρυά, ακίνητη σαν παγωμένη, με το δόρυ σου, το κράνος σου, σωστή θεά κι αμαζόνα. Μας πήρε πολύ καιρό μέχρι να βρούμε τον τρόπο να σε φέρουμε κοντά μας..” Η Ναα Θην κοίταξε γύρω της και θαύμασε τον χώρο που βρισκόταν. Ψηλές κολόνες από καθάριο ολόλευκο μάρμαρο, περίτεχνα αετώματα με σκηνές από την καθημερινότητα στον κόσμο τους, μαρμάρινο πάτωμα, πλούσιες τοιχογραφίες και μωσαϊκά, κι ένα πανύψηλο άγαλμά της, φτιαγμένο με πολύ ταλέντο από άξια χέρια, από μάρμαρο, ελεφαντόδοντο και χρυσάφι. “Έτσι ακριβώς σε βλέπαμε..” της είπε ο Χέερ Μην όταν την είδε που το κοίταζε. “Έτσι όρθια κι αγέρωχη, πάντα με το δόρυ σου στο πλάι σου..”“Που βρισκόμαστε;..” τον ρώτησε τελικά όταν ξεκαθάρισε αρκετά το μυαλό της κι άρχισε να πλημμυρίζει με χιλιάδες απορίες. Ο πατέρας της πλησίασε, κι ο Χέερ Μην έκανε στην άκρη με σεβασμό. “Ήμουν σίγουρος πως θα έβρισκες τον τρόπο να φτάσεις στην Απαγορευμένη Πόρτα..” της είπε με την στιβαρή φωνή του. “Μόνο εσύ θα μπορούσες να ξεκλειδώσεις την είσοδο της Σφραγισμένης Κάμαρας, και μόνο εσύ δεν θα δίσταζες στιγμή να ανοίξεις την Πόρτα κόρη μου..” συνέχισε και την αγκάλιασε.“Το κάστρο έπεσε πατέρα..” ξεκίνησε να λέει η Ναα Θην, αλλά ο Ζε Εφ την έκοψε χαμογελώντας.“Δεν έχει πια καμία σημασία, μην σε απασχολεί. Εδώ βρήκαμε έναν νέο κόσμο, έναν πανέμορφο μικρό πλανήτη που μπορούμε να ζήσουμε με ασφάλεια, όπου οι ντόπιοι κάτοικοι μας δέχτηκαν με τιμές και μας δείχνουν την αγάπη τους με κάθε τρόπο. Κι εμείς τους βοηθάμε, δεν τους δίνουμε βέβαια όλη τη γνώση μας, δεν θα μπορούσαν ακόμα να καταλάβουν τα δικά μας επιτεύγματα, αλλά όση χρειάζεται για να εξελιχθούν από τα άμυαλα όντα που ήταν όταν προσγειωθήκαμε για πρώτη φορά, στους άξιους τεχνίτες του μυαλού και των χεριών που είναι σήμερα. Εδώ φτιάξαμε νέο κάστρο, ψηλά στην κορυφή του ψηλότερου βουνού τους, και το ονομάσαμε όπως και τον δικό μας πλανήτη, Όολ Ημ'π. Οι ντόπιοι το λένε Όλυμπο. Δυσκολεύονται να προφέρουν τη δική μας γλώσσα, αλλά κάνουν ότι μπορούν. Για να καταλάβεις, εμένα εδώ με λένε Ζευ, κι εσένα Αθηνά. Αυτός εδώ είναι ο ναός που σου χτίσανε για να σε τιμήσουν, στην κορυφή ενός μεγάλου βράχου στο κέντρο της πόλης που πήρε το όνομά σου..” Η Ναα Θην χαμογέλασε για πρώτη φορά απ' όταν ήρθε σ' αυτόν τον κόσμο. Όλα έμοιαζαν ιδανικά, πανέμορφα, και ένιωσε πάλι ασφαλής ανάμεσα στην οικογένειά της. Ο βασιλιάς της έγνεψε να τον ακολουθήσει. “Έλα..” της είπε, “..οι υπόλοιποι περιμένουν να σε υποδεχτούν πίσω στο κάστρο. Είναι όλοι πολύ χαρούμενοι που επιτέλους σε έχουμε πάλι μαζί μας..” Βγήκαν όλοι μαζί από τον Παρθενώνα της και με το βασιλικό σκάφος απογειώθηκαν με κατεύθυνση το κάστρο τους στην κορυφή του Ολύμπου..- By MADnJIM Edited September 21, 2014 by MadnJim 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted December 13, 2014 Share Posted December 13, 2014 Ωραία η προσπάθειά σου, φίλε Σπύρο! Έχω μερικές ενστάσεις και τις παραθέτω: Πώς ήξεραν οι υπόλοιποι ότι η Πόρτα θα την έβγαζε κοντά τους; Αφού κανείς δεν ήξερε σε ποιον ακριβώς κόσμο θα οδηγούσε κάθε φορά. Θα μου άρεσε ίσως παραπάνω αν έκαναν μία προσπάθεια να την πάρουν μαζί τους. Ξέρεις, έλα κόρη μου να της λένε κι εκείνη να μην προφταίνει και τελικά να καταφεύγει στην Πόρτα. Έτσι μου φάνηκε ότι αδιαφόρησαν λίγο για αυτήν. Δεν μπορώ να καταλάβω καλά πώς κατάφερνε να πολεμά με το ένα χέρι και με το άλλο να ανοίγει την μυστική κάμαρα. Κάπως δύσκολο μου φαίνεται. Πρακτικά δηλαδή. Έχω την εντύπωση ότι ο ναός είχε χρώματα στο παρελθόν. Ίσως ωστόσο όχι οι κίονες, οπότε ψάξ'το. Ναι, είναι εντελώς metal hurlant! Το ξέρεις ότι λόγω ονομάτων μαντεύει κανείς από την αρχή τί ακριβώς παίζεται, έτσι; Αν το ήθελες έτσι, μία χαρά. Αν ήθελες να έρχεται σαν έκπληξη/αποκάλυψη, ίσως πρέπει να μας παιδέψεις λίγο περισσότερο. Νομίζω σου πάει το στυλ αυτό πάντως! Ευχαριστούμε για το διήγημα που μας κατέθεσες! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted December 13, 2014 Author Share Posted December 13, 2014 (edited) Σ' ευχαριστώ Ειρήνη για το σχόλιο. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω τα σημεία που έχεις ενστάσεις. -Δεν ήξερε κανείς που οδηγεί ακριβώς η πόρτα, αλλά μπορούσαν να την δουν όπως της λέει ο αδερφός της στο μεσοδιάστημα ακίνητη παγιδευμένη και προσπαθούσαν για αιώνες να βρουν τρόπο να την φέρουν κοντά τους. “Ησύχασε..” της είπε, “..θα σου πάρει λίγη ώρα να συνέρθεις εντελώς. Είναι πολλοί οι αιώνες που ήσουν ανάμεσα στους κόσμους. Σε βλέπαμε από δω, όρθια και μεγαλοπρεπή, να ατενίζεις βλοσυρά πέρα μακρυά, ακίνητη σαν παγωμένη, με το δόρυ σου, το κράνος σου, σωστή θεά κι αμαζόνα. Μας πήρε πολύ καιρό μέχρι να βρούμε τον τρόπο να σε φέρουμε κοντά μας..” -Δεν ήταν θέμα αδιαφορίας που έμεινε πίσω, αλλά προταιρεοτήτων. Έπρεπε να σωθεί ο βασιλιάς πάσει θυσία. Άκουσε το βασιλικό σκάφος να απογειώνεται και να χάνεται ψηλά στον ουρανό και χαμογέλασε. Τουλάχιστον ο πατέρας της θα είχε σωθεί αν τελικά τα Τάι'τ Αάν υπερίσχυαν και καταλάμβαναν το κάστρο. Ο σκοπός της άλλαξε, τώρα που δεν χρειαζόταν πια να τρέξει για να υπερασπιστεί τον Ζε Εφ, μπορούσε να δοκιμάσει να υπερασπιστεί το ίδιο το κάστρο ενισχύοντας τους ιππότες. -Στο ένα χέρι κρατούσε δόρυ και στο άλλο ακτινοβόλο, άφησε το δόρυ για να ανοίξει την πόρτα και πυροβολούσε με το άλλο χέρι ταυτόχρονα. Και τώρα, πυροβολώντας με το ένα της χέρι ασταμάτητα τα Τάι'τ Αάν που της επιτίθονταν, άφησε το δόρυ της κι άρχισε να χαϊδεύει με το άλλο την πέτρα μέχρι που βρήκε τα σημεία που έπρεπε να πατήσει. -Είχε πράγματι χρώματα ο ναός στις μέρες του, πανέμορφα μάλιστα κι εντυπωσιακά. Όμως έχει μείνει πιο εύκολο να λέμε "κατάλευκο σαν μάρμαρο", γι' αυτό τελικά το έδωσα έτσι. Και πάλι σ' ευχαριστώ που διάβασες και σχολίασες την ιστορία μου. Ελπίζω να διαβάσεις κι άλλες και να σου αρέσουν. Να 'σαι καλά. Edited December 13, 2014 by MadnJim 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted December 14, 2014 Share Posted December 14, 2014 Και εσύ και να είσαι και δημιουργικός! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted December 14, 2014 Share Posted December 14, 2014 Αυτό δεν είχε ακριβώς ανατροπή αλλά μου άρεσε όπως το έφερες και κατέληξαν να είναι οι αρχαίοι θεοί. Συνέχισε να γράφεις. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted December 14, 2014 Author Share Posted December 14, 2014 Το έγραψα στην αρχή, έβλεπα Metal Hurlant εκείνες τις μέρες κι ήμουν επηρεασμένος, θέλησα να φτιάξω κάτι στο ύφος της σειράς γιατί μου άρεσε πολύ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Trison Posted December 15, 2014 Share Posted December 15, 2014 Δεν έχω ιδέα περί metal hurlant (μόλις το googlαρα να δω τι είναι) αλλά η ιστορία σου είναι καλή. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted December 15, 2014 Author Share Posted December 15, 2014 Δεν έχω ιδέα περί metal hurlant (μόλις το googlαρα να δω τι είναι) αλλά η ιστορία σου είναι καλή. Χαίρομαι πολύ φίλε μου, σ'ευχαριστώ. Metal Hurlant Chronicles είναι σειρά scifi fantasy, δύο σεζόν από έξι αυτοτελή επεισόδια, με την ιδιαιτερότητα ότι οι πλοκές τους είναι από σε short stories. Υπέροχη σειρά, την προτείνω ανεπιφύλακτα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted January 7, 2015 Share Posted January 7, 2015 Το διασκέδασα αυτό εδώ και μου άρεσε που μου έκλεισες το μάτι στο τέλος. Είναι –νομίζω– μόλις η δεύτερη ιστορία σου που διαβάζω και θυμάμαι πως η πρώτη –μια σάτιρα με τους θεούς του Ολύμπου– δε μου είχε αρέσει σχεδόν καθόλου. Εδώ όμως μου αρέσει και ο τρόπος που το χειρίζεσαι και η γρήγορη δράση που ενώ δείχνει πως δε θα καταλήξει πουθενά τελικά έρχεται και κλείνει σε κάτι γνώριμο, γενικά πιστεύω πως αυτό το ύφος της ιστορίας, η μίνι περιπέτεια (ας την πούμε) σου πάει πολύ. Είσαι καλός στη δράση. Κι εγώ είχα ένα θεματάκι στο πώς ακριβώς έχει γίνει όλη η φάση με την πόρτα, το οποίο θεωρώ πως φτιάχνεται εύκολα, αν απλά πετάξεις μια δυο φράσεις εδώ κι εκεί που να λένε δυο πράγματα ακόμα για το τι ήξερε –αν και όχι μαζεμένες γιατί έχεις νομίζω γενικά μια προδιάθεση να μαζεύεις την πληροφορία σε συστάδες. Δοκίμασε να τη σκορπίσεις και να τη βάλεις στη σκέψη του ήρωά σου αντί στο στόμα του αφηγητή. Αυτά που δεν κατάλαβα ακριβώς α) πώς πέρασαν οι άλλοι βασικά (αφού στον άλλο κόσμο, όποιος κι αν ήτανε αυτός, πας μόνο από την απαγορευμένη πόρτα) και β) γιατί αφού από την πόρτα πας σε κόσμο, η Νάα Θην, που είναι η μόνη στην τελική που περνάει την πόρτα μπροστά μου, παγιδεύεται ανάμεσα στους κόσμους. Τώρα, εντάξει, όχι ότι μου έλειψε κάτι όντως, το συμπλήρωσα εύκολα μόνη μου κι αποφάσισα πως απλά η Νάα Θην (όπως και όλοι οι υπόλοιποι) δεν τα ξέρανε καλά τα πράγματα για την πόρτα για αυτό και ήτανε απαγορευμένη στην τελική. Αλλά είναι πολύ εύκολο να το φτιάξεις στο κείμενο και να το λες εσύ αντί για να το συμπεραίνω μόνη μου. Εγώ δεν το έπιασα εξαρχής το τι συμβαίνει με τα ονόματα (ούτε και την περιγραφή των τιτάνων, εξάλλου από όπου κι αν πιάσεις μια περιγραφή των τιτάνων πάντα διαφορετική είναι) και μου άρεσε πάρα πολύ η αναλογία τους που την κατάλαβα μόνο στο τέλος. Ωραία πέρασα μαζί της και χαίρομαι που τη διάβασα 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted January 7, 2015 Author Share Posted January 7, 2015 Κιάρα σ' ευχαριστώ για το χρόνο σου να διαβάσεις και να σχολιάσεις. Κάθε συμβουλή είναι πάντα πολύτιμη. Όσον αφορά τις απορίες σου τώρα, α) Οι άλλοι δεν πέρασαν από την "Πόρτα", πρόλαβαν να διαφύγουν με το βασιλικό σκάφος από τον πλανήτη " Άκουσε το βασιλικό σκάφος να απογειώνεται και να χάνεται ψηλά στον ουρανό και χαμογέλασε. Τουλάχιστον ο πατέρας της θα είχε σωθεί αν τελικά τα Τάι'τ Αάν υπερίσχυαν και καταλάμβαναν το κάστρο." , και β) ξέρανε πως πίσω από την "Πόρτα" ανοίγονται κόσμοι, αλλά δεν έχουν ιδέα τι ακριβώς είναι, και λόγω της άγνοιας αυτής διατηρούν και κάποιον φόβο απέναντί της "Όταν τελικά τον ρώτησε τι είναι αυτή η Πόρτα, ο βασιλιάς της εξήγησε με λίγα λόγια πως αν την άνοιγε θα μπορούσε να περάσει σε κάποιον άλλο κόσμο. Και γι' αυτό ακριβώς ήταν απαγορευμένη. Γιατί κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς κόσμος θα ήταν αυτός, ή, το χειρότερο, αν ανοίγοντας την Πόρτα έδιναν τη δυνατότητα σε ότι κατοικούσε αυτόν τον κόσμο να περάσει εδώ, στον δικό τους." . Οι υπόλοιποι δηλαδή έφυγαν από τον πλανήτη με το σκάφος προκειμένου να σωθεί ο βασιλιάς, ενώ η Νάα Θην που ξέμεινε πίσω υπερασπιζόμενη το κάστρο αποφάσισε μη έχοντας άλλη επιλογή αφού η μάχη είχε χαθεί να δοκιμάσει την τύχη της στην "Πόρτα". Εκεί κόλλησε στο μεσοδιάστημα, απ' όπου αιώνες μετά κατάφεραν να την ελευθερώσουν οι υπόλοιποι που στο μεταξύ είχαν βρει νέο πλανήτη και είχαν εγκατασταθεί. Δεν γράφω σε κάποιο συγκεκριμένο στυλ, ίσως ρίχνοντας μια ματιά και σε άλλες ιστορίες μου να βρεις κάποια περισσότερο ευχάριστη αναγνωστικά. Θα χαρώ πολύ να διαβάσω την άποψή σου πάλι κάπου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted January 7, 2015 Share Posted January 7, 2015 (edited) Αυτά που μου παραθέτεις στα spoiler τα διάβασα και στην ιστορία και στην εξήγησή σου παραπάνω (για την Ειρήνη νομίζω). Δεν βοηθάνε σε κάτι σε αυτό που σου λέμε. Το ένα θέμα είναι πως δε φαίνεται από κάπου ότι το σκάφος του βασιλιά είναι διαστημόπλοιο (θα μπορούσε να είναι αεροπλάνο πχ) κι ότι πάνε σε έναν άλλο πλανήτη (παρά μόνο στο τέλος όπου λες "βρήκαμε έναν άλλο πλανήτη" κτλ αλλά εκεί έχει μεγάλο όγκο πληροφορίας μαζεμένο οπότε χάνεται) και το δεύτερο ότι εμείς ξέρουμε για την πύλη μόνο αυτό που μας λες: "άμα περάσεις την πόρτα πας σε άλλο κόσμο" κι αυτό τελικά αυτό δεν συμβαίνει, χωρίς να εξηγείς πουθενά το γιατί δεν συμβαίνει, το γιατί δηλαδή παγιδεύεται εκεί η Αθηνά αντί να πάει σε έναν άλλο κόσμο. Το πρώτο λύνεται πάρα πολύ εύκολα με δυο τρεις φράσεις εδώ κι εκεί (αυτό που σου λέω να δοκιμάσεις να σκορπίσεις την πληροφορία σου μέσα στο κείμενο). Το δεύτερο δεν είναι και ανάγκη να το λύσεις. Είναι πιο πολύ μια παρατήρηση που μπορείς είτε να τη λάβεις υπόψη σου όταν θα διορθώνεις για να κάνεις κάτι μαζί της, ή και να την αγνοήσεις (όπως και τα πάντα βέβαια, μόνο ό,τι μας κάνει εμάς το κρατάμε έτσι κι αλλιώς για να το βάλουμε μέσα στο κείμενο). Εμένα τελικά δηλαδή δε μου έλλειψε κάτι, δεν έμεινα με καμία απορία, τα συμπλήρωσα μονη μου τα κενά χωρίς κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα - να ξέρεις για τα πρακτικά. Απλά σου εγραψα παραπάνω ό,τι θεώρησα πως ενδεχομένως θα μπορούσε να σου φανεί χρήσιμο. Φυσικά θα διαβάσω κι άλλες ιστορίες σου edit: δύο γ κι ένα σου που είχα ξεχάσει Edited January 7, 2015 by Nienor 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SymphonyX13 Posted August 3, 2015 Share Posted August 3, 2015 Πέφτω που λες πάνω στην ".....πόρτα" και στην αρχή έλεγα μήπως δεν την έχω διαβάσει, αφού δεν μου θύμισε τίποτα ο τίτλος ( είμαι και μιας κάποιας ηλικίας! ) Μετά όμως την θυμήθηκα σχεδόν αμέσως και την απόλαυσα όπως και την πρώτη φορά που την διάβασα. Γρήγορη, γεμάτη δράση, απόλυτα διασκεδαστική για εμένα και με αυτό το κολπάκι με τα ονόματα, που σου δείχνει από την αρχή τι παίζεται και η αποκάλυψη στο τέλος έρχεται φυσιολογικά και δένει μια χαρά! Πολύ ωραία και ευχάριστη! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blacksword Posted October 16, 2015 Share Posted October 16, 2015 Τόσο μικρή ιστορία αλλά συγχρόνως και τόσο υπέροχη. Έχω μείνει πραγματικά άναυδος! Πολύ ωραία ιστοριούλα αλλά και το φινάλε φυσικά είναι όλα τα λεφτά. Επίσης μου άρεσαν τα ονόματα και ο τρόπος που τα συνδίασες με την μυθολογία. Όπως λένε και από πάνω keep them coming. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted October 16, 2015 Author Share Posted October 16, 2015 Τόσο μικρή ιστορία αλλά συγχρόνως και τόσο υπέροχη. Έχω μείνει πραγματικά άναυδος! Πολύ ωραία ιστοριούλα αλλά και το φινάλε φυσικά είναι όλα τα λεφτά. Επίσης μου άρεσαν τα ονόματα και ο τρόπος που τα συνδίασες με την μυθολογία. Όπως λένε και από πάνω keep them coming. Να ΄σαι καλά φίλε Κώστα, σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.