Η ΣΚΙΑ ΙΙ

[notis58]

Όνομα συγγραφέα: notis58

Είδος: Τρόμος
Βία: Ναί
Σεξ: Όχι
Αυτοτελής: Ναί
Αριθμός λέξεων: Περίπου 650

Σχόλια: Είναι η δεύτερη ιστορία από μιά σειρά ιστοριών με τίτλο "Η σκιά"

 

 

 

 

 

 

 

Η  ΣΚΙΑ   ΙΙ

Το ουρλιαχτό που έσκισε τη νύχτα, μ’ έκανε να πεταχτώ από το κρεβάτι μου τρομαγμένος και προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω τί ακριβώς συνέβη. Απόλυτη ησυχία επικρατούσε τώρα και σκέφτηκα ότι είδα κάποιον εφιάλτη, μα απ’ την άλλη ήμουν σχεδόν βέβαιος, ότι ήταν πραγματικότητα. Φόρεσα γρήγορα το παντελόνι μου και κατέβηκα τρέχοντας τις σκάλες. Βγήκα στον δρόμο και κοίταξα τριγύρω. Τα φώτα από τα γειτονικά σπίτια, άναβαν ένα ένα και οι άνθρωποι έβγαιναν στα παράθυρα και στις πόρτες, ανήσυχοι και νυσταγμένοι. Μέσα στη γενική αναστάτωση, είδα μιά σκιά ακαθόριστου σχήματος, να βγαίνει από το απέναντι σπίτι και να εξαφανίζεται στη γωνία. Χωρίς να το πολυσκεφτώ, έτρεξα ξοπίσω της. Κατάλαβα όμως, ότι δεν φορούσα τίποτα στο σώμα μου, σαν έφτασα στη γωνία. Το κρύο της νύχτας  με διαπέρασε και σταύρωσα τα μπράτσα μου για να ζεσταθώ. Έβγαλα το κεφάλι προσεκτικά από την γωνία και κοίταξα. Η σκιά ερχόταν προς το μέρος μου με ταχύτητα, χωρίς να πατάει στο έδαφος. Τα σκοτεινά μάτια της φαίνονταν καρφωμένα επάνω μου, την ίδια στιγμή που έμεινα ακίνητος σαν άγαλμα, μήν μπορώντας να ελέγξω τις δυνάμεις μου. Μόνο τα μάτια μου λειτουργούσαν και θυμάμαι καλά αυτό που είδα. Η σκιά με πλησίασε χωρίς να βαδίζει, πέρασε από μέσα μου και άφησε ένα μήνυμα, σε κάποιαν άκρη του μυαλού μου: «Γιατί βιάζεσαι να μ’ αντικρίσεις»;
Κάποιος μου έριξε στην πλάτη ένα μπουφάν και κάτι μου είπε, δεν μπορούσα να γυρίσω το κεφάλι μου, ούτε και να ακούσω τι μου έλεγε. Μα σε λίγο συνήλθα και έσφιξα το ρούχο στο κορμί μου.
- Κύριε Παντελίδη, ελάτε σας παρακαλώ, είπε ο άνθρωπος που ήταν πίσω μου, θα ξεπαγιάσετε γυμνός τέτοιαν ώρα.
- Την σκιά την είδατε κι εσείς; Σας μίλησε; Τον ρώτησα ταραγμένος.
- Γιά ποιά σκιά μιλάτε; Όχι δεν είδα τίποτα.
- Από ποιόν ήταν το ουριαχτό, πέθανε κανένας;
- Ναί δυστυχώς βρήκανε την κυρία Σοφία.... σφαγμένη με δέκα μαχαιριές! Απ’ ό,τι φαίνεται θέλανε να την ληστέψουν, γιατί το σπίτι είναι άνω κάτω.
Στις προκαταρκτικές ανακρίσεις, δύο Αστυνομικοί με ρώτησαν άν είδα κάτι και ποιόν κυνήγησα. Απάντησα ότι μου φάνηκε πως είδα κάποια σκιά να τρέχει στον δρόμο και την ακολούθησα, μα σαν έφτασα στην γωνία, δεν υπήρχε ψυχή.
Όταν μπήκα στο σπίτι μου, έψαξα για τον διακόπτη, μα μιά αλλόκοτη φωνή με κοψοχόλιασε. Κοκκάλωσα επί τόπου και περίμενα την επόμενη φράση. Μου είχε πεί: «’Ωστε έτσι λοιπόν»;
- Είσαι λοιπόν περίεργος και θέλεις να μάθεις.
Κοίταξα μέσα στο σκοτάδι και αντίκρισα τα ίδια εκείνα απόκοσμα μάτια της σκιάς. Ήθελα σαν τρελός να τρέξω και να φύγω, μα δεν μπορούσα, στεκόμουν εκεί ακίνητος και αποσβολωμένος, χωρίς καμιά συνείδηση της πραγματικότητας, παρά μόνο αντικρίζοντας τα μάτια της σκιάς και ακούγοντας τη φωνή της.
- Ίσως με νομίζετε άδικο, μα δεν είναι αλήθεια, είπε η φωνή. Πάντα επιστρέφω γιατί θέλω και τον δολοφόνο, αλλά όχι πάντα για να τον πάρω μαζί μου.
Χωρίς να πεί τίποτε άλλο, πέρασε από μέσα μου  αφήνοντας εικόνες στο μυαλό μου. Ήταν ολόκληρη η σκηνή του εγκλήματος και θα έπρεπε να ξεράσω την στιγμή εκείνη, αν είχα τον έλεγχο του εαυτού μου.
Δεν ξέρω πως βρέθηκα στο κρεβάτι μου να κοιμάμαι. Με ξύπνησε το φώς που πέρασε από τα παραθυρόφυλλα και άνοιξα τα μάτια. Οι είκόνες της σκηνής του φόνου ήταν εκεί, καλά κρατημένες στο αρχείο του μυαλού μου. Τηλεφώνησα ανώνυμα στην Αστυνομία, από τηλεφωνικό θάλαμο και τους αποκάλυψα ποιός σκότωσε την Κυρία Σοφία το προηγούμενο βράδυ. Περιέγραψα τον αποτρόπαιο τρόπο με τον οποίο την μαχαίρωσε δέκα φορές, ο ίδιος της ο γυιός! Τους υπέδειξα επίσης, που ήταν κρυμένο το μαχαίρι. Όταν άρχισαν να επιμένουν, για να τους πω ποιός είμαι και από που τηλεφωνώ, κατέβασα το ακουστικό και γύρισα σπίτι. Μετά από λίγο, τρία περιπολικά σταμάτησαν μπροστά στο απέναντι σπίτι και συνέλαβαν τον δράστη.
Από τότε πάει πολύς καιρός, ούτε που θυμάμαι πλέον, πόσες φορές η σκιά πέρασε από μέσα μου, δείχνοντάς μου εικόνες φονικών, που στην συνέχεια ανέφερα στην Αστυνομία, μα τώρα βλέπω ένα όνειρο που με τρομάζει! Η σκιά είναι ξαπλωμένη δίπλα μου στο κρεβάτι και στέκει ακίνητη. Ακούω να σπάει το παράθυρο του μπάνιου καί κάποιος να μπαίνει μέσα στο σπίτι. Προσπαθώ να ξυπνήσω, μα δεν τα καταφέρνω...

[WILLIAM]

Α πολύ καλό! Καλύτερο από το πρώτο.

[notis58]

Σ' ευχαριστώ πολύ, το παλεύω με τις ιδέες που μου κατεβαίνουν, αλλά πολλές δεν τις σημειώνω και μετά τις ξεχνάω. Η ανάπτυξη δεν είναι πρόβλημα, μόνο η ιδέα και η πρωτοτυπία της.