Η ΣΚΙΑ ΙΙΙ

[notis58]

Θα σας φανεί παράξενος ο τρόπος που συνάντησα την σκιά, αλλά μήπως κι εμένα δεν με παραξένεψε αυτό το γεγονός; Θα σας έλεγα μάλλον, ότι τρόμαξα αρκετά, αλλά τώρα που το θυμάμαι μπορώ να πω ότι νοσταλγώ την γνωριμία με το υπερφυσικό. Λοιπόν η ιστορία, έχει κάπως έτσι: Πρίν μερικά χρόνια, αγόρασα έναν δίσκο βινυλίου  από το διαδίκτυο, που τον έψαχνα πολύ καιρό μετά μανίας, καθότι ήταν σπάνιος. Τον ακριβοπλήρωσα βέβαια, αλλά φανταστείτε με, όταν εμφανίστηκε προς πώληση το αντικείμενο του πόθου μου. Ήξερα ότι ίσως δεν θα τον ξαναδώ και η καρδιά μου άρχισε να χοροπηδά! Για την ιστορία θ’ αναφέρω ότι ήταν ο δίσκος των Red Dirt, ο οποίος είχε τυπωθεί σε 300 μόνο αντίτυπα και ο ιδιοκτήτης του, τον κρατούσε σφραγισμένο από το 1970. Όταν ο πλειστηριασμός έκλεισε με εμένα νικητή, άρχισα να χοροπηδάω και... να φιλάω τη γυναίκα μου! Πέρασαν οι μέρες της προσμονής και της αγωνίας και ο δίσκος έφτασε επιτέλους στα χέρια μου. Αποφάσισα να τον κρατήσω κι εγώ σφραγισμένο και άκουγα τα τραγούδια από το cd. Αυτό για τους φίλους του βινυλίου, είναι σαν πλαστικό φαγητό. Τον τοποθέτησα όμως σε εμφανή θέση, γιά να τον χορτάσω – κάτι που δεν έγινε ποτέ. Πέρασε πολύς καιρός, το πάθος μου καταλάγιασε και ο δίσκος – σφραγισμένος ακόμα – πήρε την θέση του στο ράφι της δισκοθήκης που είναι το γράμμα R. Άλλοι δίσκοι τράβηξαν την προσοχή μου, όπως γίνεται συνήθως και η συλλογή μου συνέχισε να μεγαλώνει.

Εκείνο το βράδυ είχε όλες τις προϋποθέσεις, για να απολαύσω μουσική. Η βροχή ακουγόταν πάνω στα παραθυρόφυλλα, καθώς την παρέσερνε ο δυνατός άνεμος. Έβαλα μία βότκα στο ποτήρι και άναψα δύο κεριά. Τράβηξα από την δισκοθήκη έναν δίσκο στην τύχη, ήταν αυτός! Μου πήρε μερικά λεπτά μέχρι να αποφασίσω να τον ξεσφραγίσω και να τον βάλω στο πλατώ. Κάθισα αναπαυτικά και πήρα στα χέρια το τηλεχειριστήριο, για να ρυθμίσω την ένταση. Το πρώτο κομμάτι ήταν σύντομο και αδιάφορο, αλλά αυτό το ήξερα και περίμενα το βαρύ blues που ακολουθούσε. Το τραγούδι λέγεται “death letter” και μόλις ξεκίνησε, έγειρα πίσω το κεφάλι με ένα πατατάκι στο στόμα. Τα κεριά άρχισαν να τρεμοπαίζουν όταν άρχισα να παγώνω. Άνοιξα τα μάτια και ερεύνησα το δωμάτιο, αλλά η πόρτα ήταν κλειστή. Ξαφνικά τα κεριά έσβησαν, την ώρα που τελείωνε και το κομμάτι στον δίσκο. Υποσυνείδητα, ήθελα να σηκωθώ, μα δεν έδινα καμία εντολή στο σώμα μου. Το λιγοστό φώς που υπήρχε, έβγαινε από τους δείκτες ισχύος του ενισχυτή. Είδα τον βραχίονα να σηκώνεται, να γυρίζει πίσω και να ξαναπέφτει αργά, στην αρχή του ίδιου τραγουδιού, του death letter που αυτή τη φορά ξεκίνησε σε διπλάσια ένταση. Καθόμουν έκπληκτος και παρακολουθούσα τα τεκταινόμενα, όταν μέσα από τον δίσκο, άρχισε να αναδείεται σαν σπείρα μία αλλόκοτη μορφή, που είχε την υφή του καπνού που βγαίνει από το τσιγάρο. Ακολουθούσε κυκλική πορεία πρός τα πάνω και σχηματιζόταν ανθρωπόμορφη, ένα μέτρο πάνω από το πικάπ. Άρχισε τότε να λικνίζεται στον ρυθμό της μουσικής, που είχε μια άγρια και βίαιη χροιά. Έσφιξα τα χέρια μου στην πολυθρόνα και κράτησα την αναπνοή μου. Όσο πιό πολύ προσαρμοζόμουν στο ημίφως, τόσο πιό καθαρά έβλεπα το αέρινο πλάσμα, που πάλι άρχισε να βυθίζεται και να αναδύεται, ακολουθόντας τις 33 στροφές. Ο παράξενος χορός κράτησε όσο και το τραγούδι. Το στροβίλισμα της σκιάς, ακολούθησε αντίστροφη πορεία, μέχρι που εξαφανίστηκε σαν να ομογενοποιήθηκε με το υλικό του βινυλίου. Ένιωσα να χαλαρώνουν τα δεσμά μου και σηκώθηκα με προσοχή,  πλησιάζοντας στο πικάπ. Άναψα το φώς ταραγμένος κοιτάζοντας ένα γύρω στο δωμάτιο. Όλα ήσαν εντάξει και η παγωνιά υποχωρούσε γρήγορα, αποκαθιστώντας την θερμοκρασία του χώρου. Τότε παρατήρησα ότι ο βραχίονας είχε προχωρήσει στη μέση του επόμενου κομματιού, αλλά κανένας ήχος δεν ακουγόταν παρά ένα μικρό φύσημα επιφανείας. Τον έβαλα στο επόμενο και στο μεθεπόμενο, τίποτα και πάλι κανένας ήχος! Γύρισα τον δίσκο στην β’ πλευρά, μα και πάλι κανένα τραγούδι δεν ακουγόταν. Τον σήκωσα στο φώς και όλα έδειχναν φυσιολογικά, μέχρι που η ματιά μου έπεσε στην ετικέτα. Εκεί ήταν γραμμένο μόνο το 2^ο τραγούδι και μόνο οι αριθμοί από τα υπόλοιπα: 1.  2. Death Letter 3.  4.  5.  6.  7. Τό ίδιο ίσχυε και από την β’ πλευρά 1 – 6. Παρ’ όλ’ αυτά δεν στενοχωρήθηκα, σκέφτηκα πως θα υπήρχε κάποιος λόγος που έγιναν τα πράγματα έτσι. Έφερα στο μυαλό μου την σκιά που χόρευε μόνο σ’ αυτό το τραγούδι και χαμογέλασα. Έβαλα τον δίσκο στη θήκη του και διαπίστωσα με ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη, πώς ούτε στο οπισθόφυλλο υπήρχε άλλο τραγούδι εκτός από το Death Letter. Τον τοποθέτησα στο ράφι και άνοιξα τον υπολογιστή. Μιά ξαφνική λάμψη φώτισε τον χώρο και αμέσως μετά ένας εκωφαντικός θόρυβος από τον κεραυνό που διαπέρασε τη γή. Τα φώτα σβήσανε. Ο υπολογιστής άνοιξε με τη μπαταρία. Έγραψα Red Dirt στο πρόγραμμα αναζήτησης και πήρα την απάντηση: «Δεν βρέθηκε κανένα αποτέλεσμα»! Γύρισα στη δισκοθήκη για να πάρω το δίσκο και να τον καταχωρήσω, μα από τους Raw Material πήγαινα στον Lou Reed και μετά στους Rhinoceros. Red Dirt πουθενά! Έβγαλα όλους τους δίσκους που αρχίζουν με R, μα το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Ο δίσκος δεν μου ανήκε πιά και μάλλον δεν μου ανήκε ποτέ...

Edited September 23, 2014 by notis58