BladeRunner Posted September 25, 2014 Share Posted September 25, 2014 (edited) Ο Γκράχαμ Γκριν (1904-1991) ήταν Άγγλος συγγραφέας, σεναριογράφος και κριτικός, γνωστός τόσο για τα κατασκοπευτικά και αστυνομικά μυθιστορήματα του, όσο και για κλασικά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Πολλά από τα βιβλία του έγιναν ταινίες τόσο για την τηλεόραση όσο και για τον κινηματογράφο, με τις πιο γνωστές να είναι αυτές: (1944) Ministry of Fear (1948) The Fallen Idol (1949) The Third Man (1972) Travels With My Aunt (1999) The End Of The Affair (2002) The Quiet American (2010) Brighton Rock Βιβλία του συγγραφέα που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά: 01. The Quiet American - Ο ήσυχος Αμερικάνος (Πόλις) 02. Our Man In Havana - Ο άνθρωπός μας στην Αβάνα (Πόλις) 03. The Comedians - Οι θεατρίνοι (Ψυχογιός/Πόλις) 04. The Confidential Agent - Ο πράκτορας (Ζαχαρόπουλος) 05. The Third Man - Ο τρίτος άνθρωπος (Αιγόκερως/Άγρα/Άγκυρα) 06. The Fallen Idol - Η πτώση ενός ειδώλου (Άγρα) 07. The Human Factor - Ο ανθρώπινος παράγοντας (Ψυχογιός/Πόλις) 08. The Power And The Glory - Η δύναμη και η δόξα (Ζαχαρόπουλος) 09. The Man Within - Ο προδότης (Ζαχαρόπουλος) 10. Brighton Rock - Ο ανήλικος δολοφόνος/Μπράιτον Ροκ (Ζαχαρόπουλος/Σμίλη) 11. The Ministry Of Fear - Το υπουργείο του φόβου/Το υπουργείο του τρόμου (Ερατώ/Άγκυρα) 12. A Gun For Sale - Ένα όπλο για πούλημα (Νεφέλη) 13. The Captain And The Enemy - Ο καπετάνιος και ο εχθρός (Ψυχογιός) 14. Monsignor Quixote - Μονσινιόρ Κιχώτης (Ψυχογιός) 15. The Heart of the Matter - Ουσία και βάθος (Ψυχογιός) 16. Travels With My Aunt - Ταξίδια με τη θεία μου (Μεταίχμιο) 17. The End Of The Affair - Το τέλος μιας σχέσης/Το τέλος υπόθεσης (Μεταίχμιο) 18. The Honorary Consul - Ο επίτιμος πρόξενος (Νεφέλη) 19. Orient Express - Ανατολικό Εξπρές (Άγκυρα) 20. The Tenth Man - Ο δέκατος άνθρωπος (Ψυχογιός) 21. A Burnt-Out Case - Χαμένη υπόθεση (Φέξης) Προσωπικά, μέχρι στιγμής, έχω διαβάσει πέντε βιβλία του: (με σειρά ανάγνωσης) -Ταξίδια με τη θεία μου (πολύ καλό) -Ο άνθρωπός μας στην Αβάνα -Ο τρίτος άνθρωπος -Μονσινιόρ Κιχώτης -Ο ήσυχος Αμερικάνος Έχετε διαβάσει κάποιο από τα βιβλία του; Αν όχι, αξίζει χίλια τα εκατό! Edited August 6, 2020 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
notis58 Posted September 25, 2014 Share Posted September 25, 2014 Έχω διαβάσει τα: "Η δύναμη και η δόξα", "Ταξίδια με τη θεία μου" και έχω αρκετά άλλα δικά του. Τον θεωρώ σπουδαιότατο συγγραφέα και βαθιά φιλοσοφημένο. Τα κείμενά του είναι πρωτότυπα και πολλές φορές χιουμοριστικά. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted September 29, 2014 Author Share Posted September 29, 2014 (edited) Το υπουργείο του τρόμου Ένα από τα κλασικότερα και καλύτερα κατασκοπευτικά νουάρ που κυκλοφορούν εκεί έξω, γραμμένο το 1943, κατά την διάρκεια δηλαδή του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Η ιστορία διαδραματίζεται κατά την διάρκεια των βομβαρδισμών του Λονδίνου από τους Γερμανούς και επικεντρώνεται στον Άρθουρ Ρόου, έναν άντρα που ακόμα σκέφτεται την αγαπημένη του γυναίκα που δηλητηρίασε για να σταματήσει το μαρτύριο της από μια βαριά αρρώστια. Κάποια στιγμή ο Ρόου επισκέπτεται ένα υπαίθριο πανηγύρι και μαντεύει σωστά (και λάθος!) το βάρος ενός κέικ που φτιάχτηκε από αληθινά αυγά, στο πλαίσιο μιας φιλανθρωπικής γιορτής. Τότε είναι που θ'αρχίσει το κυνηγητό εναντίον του από άγνωστες, σκοτεινές δυνάμεις, μιας και φαίνεται ότι μπλέχτηκε σ'ένα παιχνίδι κατασκόπων, ένα επικίνδυνο και περίπλοκο παιχνίδι... Αυτά εν ολίγοις. Μέχρι το τέλος το βιβλίο είναι αρκετά μυστηριώδες, σκοτεινό και θα έλεγα καφκικό με όλα αυτά που συνέβαιναν γύρω από τον πρωταγωνιστή μας. Μιας και ήμουν σίγουρος ότι στο τέλος θα έβγαινε μια άκρη για το τι ακριβώς έγινε, δεν προσπάθησα να λύσω μόνος μου τους γρίφους και τα παράξενα γεγονότα και έτσι το ευχαριστήθηκα πολύ. Η γραφή του Γκριν για ακόμη μια φορά με ξετρέλανε, με τις περιγραφές και τα βαθύτερα νοήματα τους, ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας ήταν ικανοποιητικά σκιαγραφημένος για να ενδιαφέρομαι για τα προβλήματά του, και η ατμόσφαιρα εννοείται νουάρ και καταπληκτική. Σε γενικές γραμμές ένα εξαιρετικό κατασκοπευτικό/αστυνομικό δράμα, με τις κατάλληλες δόσεις μυστηρίου, σασπένς, δράσης αλλά και συναισθήματος. Το βιβλίο έγινε και ταινία, το 1944, σε σκηνοθεσία Φριτς Λανγκ και με πρωταγωνιστή τον Ρέι Μίλαντ, βλέπω όμως ότι σεναριακά έχει κάποιες διαφορές σε σχέση με το βιβλίο. 8.5/10 Edited September 29, 2014 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted March 1, 2015 Author Share Posted March 1, 2015 Ο δέκατος άνθρωπος Μέχρι πριν ένα μήνα δεν ήξερα καν ότι είχε μεταφραστεί στα ελληνικά, μέχρι που το βρήκα με ένα ευρώ σε παλαιοπωλείο. Χάρηκα, γιατί όσο να'ναι ο Γκράχαμ Γκριν έχει γίνει από τους αγαπημένους μου συγγραφείς, και όσο περισσότερα βιβλία του υπάρχουν στα ελληνικά, τόσο το καλύτερο για μένα. Αν και το συγκεκριμένο δεν είναι από τις πιο γνωστές δουλειές του και ούτε από τις καλύτερες, με άνεση βάζει κάτω πολλά βιβλία άλλων συγγραφέων. Μέσα σε 120-130 σελίδες (υπάρχει και μια μεγάλη εισαγωγή που δεν την μετράω), κατάφερε να γράψει μια δραματική ιστορία με σασπένς και βαθύτερα νοήματα. Πως έχουν τα πράγματα: Είμαστε στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και σ'ένα στρατόπεδο αιχμαλώτων των Ναζί στην Γαλλία, μια ομάδα αντρών κρατείται φυλακισμένη. Μια μέρα οι Ναζί αποφασίζουν να εκτελέσουν τρεις από αυτούς. Ένας από τους άντρες που τράβηξε τον κλήρο, ήταν ο Σαβέλ, ένας αρκετά πλούσιος άντρας. Δεν το πήρε καθόλου καλά. Άρχισε να εκλιπαρεί τους τυχερούς που δεν βρέθηκαν ανάμεσα στους μελλοθάνατους, φωνάζοντας ότι δίνει ολόκληρη την περιουσία του για ανταλλαγή! Τρελό, αλλά βρέθηκε ένας τύπος που δέχτηκε να πάρει την θέση του. Έγιναν οι σχετικές ενέργειες μεταξύ τους για την μεταφορά της περιουσίας κλπ. Ο Σαβέλ την γλίτωσε. Λίγο καιρό μετά επιστρέφει στο σπίτι που χάρισε για την ζωή του και εκεί θα βρει την αδερφή του ανθρώπου που πήρε την θέση του... Διάφορα γεγονότα θα λάβουν μέρος στο σπίτι αυτό. Πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσα και εξαιρετικά γραμμένη νουβέλα, που διαβάστηκε απνευστί σε κάτι παραπάνω από δυο ώρες. Η γραφή είναι το κάτι άλλο, άκρως ιδιαίτερη και άνετη. Δεν υπήρχε και πολύς χώρος για να αναπτυχθούν και πάρα πολύ οι χαρακτήρες της ιστορίας, δεν μπορώ να πω όμως ότι δεν είχαν το ενδιαφέρον τους. Σε γενικές γραμμές πρόκειται για ένα ακόμα καλό βιβλίο και επιβεβαιώνει το πόσο ξεχωριστός και τρομερός συγγραφέας είναι ο Γκράχαμ Γκριν. 8/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted December 26, 2015 Author Share Posted December 26, 2015 (edited) Ενοικιάζεται δολοφόνος (Έχει κυκλοφορήσει και από τις εκδόσεις Νεφέλη, με τον τίτλο "Ένα όπλο για πούλημα") Όγδοο βιβλίο του Γκράχαμ Γκριν που διαβάζω και για μια ακόμη φορά δηλώνω μαγεμένος και ξετρελαμένος από την γραφή του συγγραφέα και την μοναδική του ικανότητα να περιγράφει τα συναισθήματα και τις σκέψεις των χαρακτήρων, κάνοντας τον αναγνώστη να γίνει ένα με τα προβλήματά και τις ανησυχίες τους. Η πλάκα είναι ότι το συγκεκριμένο βιβλίο υποτίθεται το έγραψε για να ψυχαγωγήσει τον αναγνώστη με μια απλή αστυνομική νουάρ ιστορία και όχι να τον προβληματίσει όπως με τα υπόλοιπα σοβαρά έργα του. Και όμως, πρόκειται για ένα σοβαρότατο αστυνομικό νουάρ, με μπόλικους προβληματισμούς για την κοινωνία, την πολιτική και τις ανθρώπινες σχέσεις, αιχμηρό και με βαθύτερα νοήματα. Πρωταγωνιστής είναι ο Ράβεν, ένας λαγώχειλος δολοφόνος, που σκοτώνει τον Υπουργό Στρατιωτικών Υποθέσεων, μια ενέργεια που μπορεί να οδηγήσει στον πόλεμο. Το θέμα είναι ότι αυτοί που ζήτησαν τις υπηρεσίες του, τον πρόδωσαν πληρώνοντας τον με κλεμμένα και σημειωμένα χαρτονομίσματα, με αποτέλεσμα να τον κυνηγάνε οι αστυνομικές αρχές. Ο Ράβεν θα προσπαθήσει να ξεφύγει από τον αστυνομικό κλοιό και παράλληλα να βρει αυτούς που τον πρόδωσαν. Θα μπλέξει όμως με μια κοπελίτσα και έναν επίμονο αστυνομικό... Την ιστορία την γράφει ο Γκράχαμ Γκριν, οπότε δεν πρόκειται για μια απλή αστυνομική ιστορία με προδοσίες, βία και φόνους, αλλά για κάτι παραπάνω. Η πλοκή είναι ενδιαφέρουσα και προσεγμένη, με τις κατάλληλες δόσεις μυστηρίου, αγωνίας και βίας. Την διαφορά στο βιβλίο την κάνει η εξαιρετική ανάλυση των βασικών χαρακτήρων και των σχέσεων μεταξύ τους, αλλά ειδικότερα του δολοφόνου πρωταγωνιστή, του Ράβεν, τα βασανιστικά παιδικά χρόνια και η λαγωχειλία του οποίου τον οδήγησαν σε μια άθλια, μοναχική ζωή. Οφείλω να παραδεχτώ ότι τον συμπάθησα ως ένα σημείο, παρά τα όσα έκανε. Επίσης εξαιρετικές είναι οι περιγραφές της εποχής εκείνης και της πόλης στα Βόρεια της Αγγλίας όπου διαδραματίστηκε το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας. Πραγματικά η γραφή του Γκριν είναι το κάτι άλλο, διεισδυτική, αιχμηρή, και με υπόγεια ειρωνεία. Τέλος, η ατμόσφαιρα αποτελεί τον ορισμό του νουάρ, πιο ασπρόμαυρη δεν γίνεται! Σαν βιβλίο δεν είναι τόσο γνωστό όσο άλλα του συγγραφέα, θεωρώ όμως ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό αστυνομικό νουάρ, με κοινωνικοπολιτικούς προβληματισμούς, που θα ικανοποιήσει τόσο του λάτρεις του συγγραφέα όσο και τους λάτρεις του είδους. Το βιβλίο γράφτηκε πριν ογδόντα χρόνια αλλά δεν δείχνει καθόλου γερασμένο. Υ.Γ. Έτυχε να διαβάσω την μετάφραση των εκδόσεων ΒΙΠΕΡ, η οποία μου φάνηκε ικανοποιητικότατη για τα χρόνια της, αν και με λίγα (αλλά μάλλον ασήμαντα) θεματάκια επιμέλειας. Το βιβλίο κυκλοφορεί και από τις εκδόσεις Νεφέλη, με τον τίτλο "Ένα όπλο για πούλημα". 8.5/10 Edited October 21, 2017 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted April 30, 2019 Author Share Posted April 30, 2019 Ο επίτιμος πρόξενος Τελευταία φορά που διάβασα βιβλίο του αγαπημένου Γκράχαμ Γκριν, ήταν τον Δεκέμβριο του 2015, οπότε, όπως είναι φυσικό, μου έλειψε πάρα μα πάρα πολύ. Αυτό είναι το ένατο βιβλίο του που διαβάζω και δηλώνω για ακόμα μια φορά εξαιρετικά ικανοποιημένος και αναγνωστικά χορτασμένος, τόσο από την πλοκή, όσο κυρίως από τη γραφή και τη γενικότερη ατμόσφαιρα. Η όλη ιστορία διαδραματίζεται σε μια φανταστική επαρχιακή πόλη της Αργεντινής, κοντά στα σύνορα με την Παραγουάη, όπου μια μάλλον ερασιτεχνική επαναστατική ομάδα απαγάγει κατά λάθος έναν ασήμαντο Άγγλο επίτιμο πρόξενο, αντί του Αμερικανού πρεσβευτή. Όπως και να’χει, η εν λόγω επαναστατική ομάδα απαιτεί την άμεση απελευθέρωση δέκα πολιτικών κρατουμένων, ειδάλλως τα μέλη της θα εκτελέσουν τον επίτιμο πρόξενο, έναν ασήμαντο ανθρωπάκο εξήντα και βάλε ετών, που έχει παντρευτεί μια κοπελίτσα από οίκο ανοχής. Ένας Άγγλος γιατρός, που είναι και εραστής της κοπέλας, θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στην όλη διαπραγμάτευση, αν και η λογική λέει ότι θα έπρεπε να μείνει αμέτοχος, όντας ουσιαστικά ερωτικός αντίζηλος του προξένου… Πρόκειται για ένα πραγματικά εξαιρετικό μυθιστόρημα, κράμα πολιτικού θρίλερ και κοινωνικού δράματος με κάποιες υπαρξιακές αναζητήσεις, το οποίο αναδεικνύει και την έκρυθμη κατάσταση που επικρατούσε στις χώρες της Νότιας Αμερικής, κατά τη δεκαετία του ’70. Η γραφή του Γκριν είναι πανέμορφη και εξαιρετικά οξυδερκής, με φοβερές περιγραφές και διαλόγους γεμάτους νόημα, ενώ φυσικά ο κυνισμός του είναι έντονος σε πολλά σημεία. Επίσης, ο συγγραφέας αγγίζει θέματα όπως η πολιτική, ο Καθολικισμός και το τίμημα των επιλογών που κάνει ο καθένας, δίνοντας στον αναγνώστη λίγη τροφή για σκέψη. Για λεπτομέρειες δεν τσιμπάει πέμπτο αστεράκι. 8.5/10 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
the last wave Posted March 12, 2020 Share Posted March 12, 2020 Διάβασα τον Πράκτορα, το πρώτο βιβλίο που διαβάζω από τον Graham Greene και αν δεν κάνω λάθος δεν θεωρείται από τα καλύτερα του. Η γραφή του συγγραφέα γενικά δεν με εντυπωσίασε, αν και σε κάποιες στιγμές δημιουργεί μια μελαγχολική νουάρ ατμόσφαιρα με επίκεντρο τον βασικό ήρωα της ιστορίας. Η πλοκή όχι μόνο δεν με συνεπήρε, αλλά την βρήκα βαρετή και από ένα σημείο και μετά διάβαζα εντελώς μηχανικά. Προσωπικά βρήκα προβληματική την μετάφραση η οποία αποσυντονίζει εντελώς τη ροή της ανάγνωσης. Όταν το ξεκινούσα πίστευα ότι θα μου άρεσε αυτό το βιβλίο αλλά δυστυχώς στο τέλος μου άφησε πολύ λίγα πράγματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted March 12, 2020 Author Share Posted March 12, 2020 8 hours ago, the last wave said: Διάβασα τον Πράκτορα, το πρώτο βιβλίο που διαβάζω από τον Graham Greene και αν δεν κάνω λάθος δεν θεωρείται από τα καλύτερα του. Η γραφή του συγγραφέα γενικά δεν με εντυπωσίασε, αν και σε κάποιες στιγμές δημιουργεί μια μελαγχολική νουάρ ατμόσφαιρα με επίκεντρο τον βασικό ήρωα της ιστορίας. Η πλοκή όχι μόνο δεν με συνεπήρε, αλλά την βρήκα βαρετή και από ένα σημείο και μετά διάβαζα εντελώς μηχανικά. Προσωπικά βρήκα προβληματική την μετάφραση η οποία αποσυντονίζει εντελώς τη ροή της ανάγνωσης. Όταν το ξεκινούσα πίστευα ότι θα μου άρεσε αυτό το βιβλίο αλλά δυστυχώς στο τέλος μου άφησε πολύ λίγα πράγματα. Δεν έκανες και την καλύτερη επιλογή για πρώτη επαφή με τον συγγραφέα Από αυτά που έχω διαβάσει, θα πρότεινα οπωσδήποτε τα "Ο ήσυχος Αμερικάνος (Πόλις), "Ο άνθρωπός μας στην Αβάνα" (Πόλις), "Το υπουργείο του φόβου" (Ερατώ), "Ο τρίτος άνθρωπος" (Αιγόκερως/Άγκυρα)... τέλος πάντων, ουσιαστικά θα τα πρότεινα όλα, αλλά τα συγκεκριμένα είναι απολύτως χαρακτηριστικά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
the last wave Posted March 13, 2020 Share Posted March 13, 2020 Έχεις δίκιο, ίσως έπρεπε να ξεκινήσω με κάποιο πιο αντιπροσωπευτικό του Greene. Θα του δώσω και δεύτερη ευκαιρία γιατί έχω αγοράσει και ένα ακόμα βιβλίο του. Πάντως το συγκεκριμένο το τελείωσα μόνο και μόνο επειδή δεν μου αρέσει να αφήνω βιβλία στη μέση. Ψυχαναγκαστικός γαρ... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted August 6, 2020 Author Share Posted August 6, 2020 Ο άνθρωπός μας στην Αβάνα Αυτή είναι η δεύτερη φορά που διαβάζω το συγκεκριμένο βιβλίο, με την πρώτη να είναι τον Απρίλιο του 2011, δηλαδή πριν καν γίνω είκοσι χρονών και αποκτήσω την εμπειρία σαν αναγνώστης που έχω τώρα. Και, μάλιστα, το διάβασα σε μια μετάφραση της δεκαετίας του '50 (η έκδοση είναι του 1959), που ήταν καλούτσικη μεν, σίγουρα παλιομοδίτικη και παρωχημένη δε. Τώρα όμως διάβασα τη μετάφραση των εκδόσεων Πόλις, και πραγματικά το απόλαυσα. Ασυζητητί, είναι από τις σπουδαίες στιγμές του μεγάλου αυτού συγγραφέα, και κατά τη γνώμη μου από τα καλύτερα και εξυπνότερα κωμικά μυθιστορήματα της Αγγλικής λογοτεχνίας. Ουσιαστικά ο Γκριν σατιρίζει τον κόσμο των μυστικών υπηρεσιών και των κατασκόπων, με την πλοκή πάντως να είναι σοβαρή και όχι γραφική ή φτηνή, και τους χαρακτήρες να είναι καλοδουλεμένοι και σίγουρα όχι καρτουνίστικοι. Είπαμε, ο Γκράχαμ Γκριν είναι (ήταν δηλαδή) ένας συγγραφέας ποιότητας, ακόμα και στις πιο ανάλαφρες στιγμές του προσφέρει ποιότητα και τροφή για σκέψη, ενδιαφέρουσες πλοκές και χαρακτήρες με βάθος. Η γραφή του είναι πραγματικά εξαίσια, με ολοζώντανους διαλόγους και με περιγραφές που σε μεταφέρουν με περισσή ευκολία στην Αβάνα της δεκαετίας του '50, ενώ το χιούμορ ευφυές, διακριτικό και σε σημεία αιχμηρό. Χωρίς καμία αμφιβολία, είναι ένα μυθιστόρημα που οι λάτρεις της καλής λογοτεχνίας θα το απολαύσουν, ειδικά αν λατρεύουν τα κατασκοπευτικά μυθιστορήματα και θέλουν να διαβάσουν μια πανέξυπνη παρωδία που αναδεικνύει τα κακώς κείμενα του κόσμου των μυστικών υπηρεσιών, αλλά και του Ψυχρού Πολέμου. Αυτή τη φορά θα του βάλω πέντε αστεράκια στο Goodreads. 9/10 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted April 15, 2022 Author Share Posted April 15, 2022 Καμένο χαρτί (A Burnt-Out Case, 1960) Δέκατο βιβλίο του αγαπημένου μου Γκράχαμ Γκριν που διαβάζω, στα δικά μου μάτια μπορεί να μην είναι και από τις κορυφαίες του στιγμές (τουλάχιστον ως προς την πλοκή ή τους χαρακτήρες), όμως σίγουρα πρόκειται για ένα εξαιρετικά καλογραμμένο, οξυδερκές και πολυσύνθετο μυθιστόρημα, που μιλάει για τη θρησκεία, την πίστη (και την έλλειψη αυτής), τα ηθικά διλήμματα, την αγάπη και, τέλος πάντων, μιλάει για όλα αυτά που απασχολούσαν σε μεγάλο βαθμό το μυαλό αυτού του τρομερού συγγραφέα. Χάρη στην εκλεπτυσμένη και ακριβή γραφή του Γκριν, το συγκεκριμένο μυθιστόρημα ιδεών δεν είναι βαρύ και ασήκωτο, σίγουρα όμως δεν διαβάζεται εν ριπή οφθαλμού, οι ρυθμοί είναι κάπως πιο αργοί, πιο ράθυμοι, ίσως εξαιτίας και του σκηνικού όπου διαδραματίζεται η όλη ιστορία, που είναι ένα λεπροκομείο καθολικού μοναστηριού, κάπου στο Βελγικό Κονγκό. Δεν είναι ένα μυθιστόρημα που το διαβάζεις για να περάσεις καλά, αλλά ένα μυθιστόρημα που κινητοποιεί τον εγκέφαλο και το συναίσθημα του αναγνώστη, και σίγουρα ένα μυθιστόρημα που προσφέρει σε μεγάλο βαθμό μια κάποια αναγνωστική απόλαυση, λόγω της υπέροχης γραφής. 8/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.