Ο Ερχομός

[Mesmer]

Όνομα Συγγραφέα:  Άγγελος
Είδος: Φαντασία
Αριθμός Λέξεων: ~2.780
Αυτοτελής; Ναι
Σχόλια: Για τον 37^ο ΔΣΣΙ, Άβαταρ/Ενσάρκωση
Αρχείο:  Ο Ερχομός.pdf  Ο Ερχομός.doc

[Cassandra Gotha]

Άγγελε, μου άρεσε το διήγημά σου. Μου άρεσαν οι σκέψεις σου. Μου έλειψαν, όμως, κάποιες δυνατές εικόνες.

 

Φυσικά, η δύναμή του είναι

το twist της υπόθεσης, και πιστεύω ότι το διαχειρίστηκες καλά. Μας έκλεισες το μάτι από νωρίς με τη συμπεριφορά της ιέρειας και τις σκέψεις της. Οι γάτες είναι επίσης κάτι που χειρίστηκες καλά.

 

 

Βρίσκω πως η αδυναμία του κειμένου είναι οι χαρακτήρες. Δεν μου έμεινε η ιέρεια σαν ιέρεια, αλλά σαν Άγγελος. Τα δικά σου λόγια άκουγα, με τη δική σου φωνή. Εκείνη δεν είχε κάτι δικό της. Ούτε ο πρίγκιπας.

 

Ένα άσχημα δοσμένο κομμάτι είναι όλες εκείνες οι πληροφορίες που μας δίνει η δασκάλα. Ακόμη χειρότερα, η σκέψη της ιέρειας ενώ ακούει: "Εγώ τα ξέρω, ας τα ακούσουν οι νεότερες". Αυτό το κακό έχει αυτό το κόλπο. Ότι δικαιολογείται πολύ δύσκολα μέσα στην ιστορία, που σημαίνει ότι χάνεις για λίγο τον αναγνώστη. Όσο σημαντικά πράγματα κι αν λες. Εδώ θα μειωνόταν η αυτή αίσθηση αν έβαζες την ιέρεια να θυμάται την πρώτη φορά που τα άκουσε, που δεν τα ήξερε ακόμα, και τι σκέψεις της γέννησαν (ώστε να έχει και λόγο ύπαρξης αυτό το πισωγύρισμα).

 

Αφήνω τελευταίο το κλισέ (είναι όμως ΤΟ κλισέ) που μου χτύπησε πολύ άσχημα: η γυμνή παρθένα στον βωμό. Γιατί; Μπορούσες να κάνεις τόσα άλλα. Γιατί πάλι αυτό; Δείχνει βιαστικό, αφρόντιστο.

 

Για να κλείσω, το διήγημα παίρνει λίγη ανάπτυξη ακόμα, γιατί κάποια πράγματα είναι ειπωμένα πολύ βιαστικά για να τα αφομιώσει ο εγκέφαλος. Και είναι σημαντικά πράγματα. Είναι κατανοητά, όλα είναι ξεκάθαρα, αλλά μου έλειψε αυτό το κάτι παραπάνω που θα έπρεπε να σκεφτώ, ή να νιώσω, διαβάζοντας γι' αυτό το θέμα.

 

Edit: Εννοείται πως είσαι μέσα για μέσα στο θέμα του διαγωνισμού, έτσι; Πιο μέσα δεν γίνεται.

Edited October 4, 2014 by Cassandra Gotha

[Morfeas]

Μου άρεσε.

 

Είναι καλογραμμένο, κυλάει, έχει ωραίες σκέψεις μέσα. Καθετί που σχετίζεται με τις σκέψεις της ιέρειας και το πώς βλέπει τον ερχομό μου άρεσε πολύ. Μια ας πούμε ρεαλιστική προσέγγιση σε ένα fantasy περιβάλλον. Ωραίο τέλος. Μπράβο σου!

Είχε μέσα και σπλατεριά, δηλαδή μεγάλη σπλατεριά:

 

 

Οι γάτες είχαν πέσει όλες πάνω του, γρατζουνώντας και δαγκώνοντας όπου έβρισκαν εκτεθειμένη σάρκα.

Μα καλά δεν ντρέπεσαι, μετά τη σκηνή σεξ αυτό; Δε λυπάσαι καθόλου τους άρρενες αναγνώστες σου;

Δεν το περίμενα και όταν μπήκα στη θέση του πρίγκιπα δεν ήταν και τόσο όμορφα τα πράγματα . Nice job!

 

 

Συνολικά με γράπωσε η ιστορία σου και σχεδόν δε με άφησε.

 

Σημεία που δεν άφησαν την ιστορία σου να με απογειώσει τελείως:

 

1. Το κομμάτι με τον πρίγκιπα, βασικά. Καταλαβαίνω γιατί χρειάζεται, για να φτάσει στο συγκεκριμένο τέλος. Αλλά μου φάνηκε κάπως το πώς μπαίνει στην ιστορία, ξαφνικό να το πω, όχι τελείως ταιριαστό; Κακό δεν ήταν, αλλά σίγουρα δεν ήταν καλό (για εμένα πάντα). Δηλαδή θα προτιμούσα να έβρισκες κάποιον άλλο τρόπο να συνδέσεις την ιστορία μέχρι τότε με το τέλος στο οποίο ήθελες να καταλήξεις, την κρεμάλα (δεν ξέρω πώς, αλλά σίγουρα θα έβρισκες κάποιον καλύτερο τρόπο, στην τελική αυτή ήθελε να επαναστατήσει ενάντια στο κατεστημένο).

 

2. Το σημείο με τη δασκάλα. Όταν το πρωτοείδα μου φάνηκε τελείως άσχετο, σα να μη βρήκες καλύτερο τρόπο να μας δώσεις εξηγήσεις για τον ερχομό. Δε με πειράζει τόσο αυτή καθαυτή η σκηνή, όσο ο τρόπος που την παρουσιάζεις. Για εμένα θα έφτιαχνε πολύ η σκηνή, αν την ξεκινούσες από την πρωταγωνίστρια, να φαίνεται εξαρχής ότι είναι μέσα από τα μάτια της. Γιατί μέχρι να μάθουμε ότι ήταν κι η ιέρεια μέσα στις μαθήτριες πέρασε η μισή σκηνή, μια σκηνή που για το μέγεθος του διηγήματος, επαναλαμβάνω, φαινόταν αταίριαστη και με την ιστορία και με την ατμόσφαιρά της.

 

3. Εντάξει, ήταν από τις πιο κατανοητές ιστορίες του διαγωνισμού (θετικό αυτό). Ίσως να ήθελα λίγο περισσότερες εξηγήσεις στο κομμάτι με το αίμα και τις γάτες. Υποτίθεται ότι αίμα φέρνει τον πότη σε επικοινωνία με τη θεά; Ισχύει αυτό ή ήταν ψέμα; Κι αν ναι, στο τέλος έχουμε είκοσι ιέρειες της θεάς σε μορφή γάτας ή είκοσι κομμάτια της θεάς-διαφορετικές ενσαρκώσεις της θεάς- διαφορετικές θεές(;);

 

 

 

Το διήγημα μου άρεσε πολύ, πάντως. Δυνατή συμμετοχή, αναμφίβολα.

 

Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό!

[MadnJim]

Πάντα με βάση τη δική μου αντίληψη - γούστο, και εντελώς φιλικά..

 

Τι κατάλαβα:

Σε κάποιον απροσδιόριστο χρόνο, υπάρχει μία κλειστή κοινωνία, που οι θρησκευτικές τους πεποιθήσεις ορίζουν ανθρωποθυσία σε ετήσια βάση προκειμένου να επιστρέψει η θεά και προστάτιδά τους. Έχει προηγηθεί σε πολύ αρχαιότερες εποχές γενοκτονία της ανθρώπινης φυλής από τους υπόλοιπους θεούς που έκριναν ότι οι άνθρωποι δεν είναι πια χρήσιμοι. Η ηρωίδα της ιστορίας είναι τα τελευταία είκοσι χρόνια μία ιέρεια της θεάς, επιφορτισμένη με το καθήκον της θυσίας. πλην όμως διαφωνεί με το έθιμο, θεωρεί πως είναι άσκοπο, και κάνει την επανάστασή της από πολύ νωρίς. Στο μυστικό της έχει συμπεριλάβει και τον πρίγκηπα, ο οποίος διατηρεί μαζί της μία ιδιότυπη σχέση, που ναι μεν εμπεριέχει μεγάλα αισθήματα εκατέρωθεν, αλλά λόγω της θέσης και των δύο δεν μπορούν να είναι μαζί παρά μόνο μία φορά το χρόνο μετά τη θυσία, όπου και το έθιμο λέει πως αυτός θα πρέπει να μπει στα ενδότερα του ναού και να λάβει την απόφαση της θεάς μέσω της ιέρειας, δίνοντας έτσι στο παράνομο ζευγάρι την μοναδική ευκαιρία να βρεθούν για λίγο μαζί.

 

Από δω και κάτω δυστυχώς δεν κατάλαβα σχεδόν τίποτα. Μάντεψα - υπέθεσα τι θα μπορούσε να συμβαίνει και διάφορα πιθανά γιατί, αλλά δεν είναι το ίδιο. Διάβασα την ιστορία τρεις φορές, όμως το συμπέρασμά μου δεν άλλαξε.

 

Τι μου άρεσε:

Μου άρεσε αρκετά η ιδέα. Μου έφερε στο μυαλό μία κοινωνία τύπου Αζτέκοι, Μάγιας, κάτι τέτοιο.

 

Τι δεν μου άρεσε:

-Οι διακοπές - πισωγυρίσματα. Αυτή η τεχνική με πετάει πάντα έξω από το κείμενο, από το ύφος του, μου χαλάει τον ειρμό. Θέλω το background να το δίνει ο συγγραφέας μιας μικρής ιστορίας μέσα στο κείμενο, χωρίς να μου διακόπτει τη ροή.

-Το ότι δεν με άφησε η ιστορία να καταλάβω τι γινόταν. Για παράδειγμα, η θεά τελικά πέθανε την πρώτη φορά ή όχι; 

-Η ερωτική σκηνή με τον τρόπο που δόθηκε με έκανε να χάσω εντελώς το όποιο ύφος είχε η ιστορία ως τότε. Βρήκα εντελώς αταίριαστες λέξεις και εκφράσεις όπως "πέος", "σπρώχνοντας όλο και πιο βαθιά", κλπ. Δεν είμαι σεμνότυφος, κάθε άλλο, απλά δεν μου ταίριαζαν σ' αυτό το κείμενο.

-Εκφράσεις όπως "Οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι για να υπακούν και να υπομένουν" με βρίσκουν κάθετα αντίθετο για όποιον λόγο κι αν χρησιμοποιούνται.

-Με άφησε με πάμπολλες απορίες. Πχ, είκοσι χρόνια, είκοσι θύματα, είκοσι γάτες. Ήταν και είκοσι θεοί; Ήταν η θεά και στις είκοσι; Ήταν σε μία γάτα και οι άλλες ακολουθούσαν;

Πριν από αυτήν την ιέρεια υπήρξαν πολλές άλλες. Εκείνες υποθέτω ακολουθούσαν το τελετουργικό πιστά. Γιατί η θεά δεν επέλεξε καμία τους, αλλά προτίμησε τώρα τις γάτες; Και γιατί στην αρχή μου έδωσε να καταλάβω πως η θεά ή θα έμπαινε στο κορμί του υποψήφιου θύματος, ή θα την έπαιρνε στο πλάι της; Μάλιστα η φράση της πριν τη θυσιάσει η ιέρεια μου άφησε την εντύπωση πως μπήκε τελικά η θεά στο θύμα, και παραπονέθηκε γιατί την σκοτώνουν συνέχεια, άρα κάθε χρόνο ερχόταν αλλά δεν την δεχόταν.

Γιατί κατηγορήθηκε η ιέρεια αφού ήταν ολοφάνερο πως τον πρίγκηπα τον σκότωσαν οι γάτες; Αναφέρει μάλιστα το κείμενο πως στο πάτωμα διακρινόταν καθαρά οι πατημασιές τους πάνω στα αίματα.

Γιατί οι γάτες επιτέθηκαν στον πρίγκηπα; Αν η θεά ήθελε να σταματήσει την επανάσταση της ιέρειας γιατί δεν επιτέθηκε στην ίδια;

Η αλήθεια που ζητάει από τη δασκάλα της ποια είναι τελικά;

Ποιος επέλεγε τα θύματα αφού η θεά δε γινόταν να επιλέξει; Κάποιο ιερατείο που διατηρούσε την απάτη αλλά μυστικά; Και ήταν τελικά απάτη η πεποίθηση ότι η θεά ζει και θα γυρίσει μια μέρα; Την αίσθηση της απάτης μου την άφησε η δασκάλα που χαμογέλασε στους προβληματισμούς της μαθητευόμενης ακόμα ηρωίδας και της απάντησε πως είναι πολύ έξυπνη, άρα και ουσιαστικά της έλεγε πως είχε δίκιο στους προβληματισμούς της.

Στο τέλος την ιέρεια την κρεμάνε, και οι γάτες παρακολουθούν, τι όμως; Κάτι δίκαιο ή μια αδικία; Γιατί την κρέμασαν; Και ποιοι παρακολουθούν μέσα από τις γάτες;

-Βρήκα τους διαλόγους κάπως "ξύλινους", χωρίς αληθοφάνεια. Θα προτιμούσα μάλιστα να αποφευχθούν εντελώς και να είναι η ιστορία μία απλή περιγραφή του γεγονότος.

 

Γενικά:

Φοβάμαι πως αυτή η ιστορία έτσι όπως ήταν γραμμένη απευθυνόταν σε ένα κοινό που σίγουρα εγώ δεν ανήκω. Πιθανότατα να είναι μία πολύ καλή ιστορία που εγώ αδυνατώ να κατανοήσω. Λυπάμαι που θα το πω, αλλά δεν μου άρεσε, όχι έτσι, γιατί σαν ιδέα ήταν καλή και με πάρα πολλές δυνατότητες. Ζητώ συγνώμη για την ωμότητά μου, αλλά θέλω να είμαι ειλικρινής. Τη βρήκα βιαστική, αφρόντιστη (μέχρι κι ένα αγγλικό "a" υπάρχει κάπου), με τεράστια κενά στην πλοκή - αφήγηση που για μένα την έκαναν εξαιρετικά δυσνόητη. Πράγματα που θα άλλαζα; Πάρα πολλά, αλλά δεν είναι αυτό που έχει σημασία.

Και πάλι συγνώμη για την ευθύτητά μου..

 

 

Καλή επιτυχία..

[elgalla]

 

Μου άρεσε εξαιρετικά πολύ το τι έκανες με το θέμα, στα δικά μου μάτια είναι από τις πιο πρωτότυπες και ανατρεπτικές ιδέες του διαγωνισμού από την άποψη αυτή. Συμφωνώ με την Άννα, ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκες τις γάτες ήταν επίσης πάρα πολύ καλός. Από το θάνατο του πρίγκηπα και μετά, όμως, δεν μπορώ να πω ότι η ιστορία με έπεισε ιδιαίτερα. Για ποιο λόγο η Ιέρεια περίμενε δεκατρία χρόνια για να εφαρμόσει το σχέδιό της, ιδιαίτερα τη στιγμή που είχε στο πλάι της τον Πρίγκηπα; Τι περίμενε; Να γίνει βασιλιάς, π.χ.; Να σκοτώσει όλες τις κοπέλες στο ναό και να μη μείνει καμία για να γίνει Ιέρεια μετά απ' αυτήν; Γενικά, ποιο ήταν το σχέδιό της, για ποιο λόγο χρειαζόταν τον Πρίγκηπα και γιατί θα κινούσαν υποψίες αν βλέπονταν; Ήταν απαγορευμένο για την Ιέρεια να έχει ερωτικές σχέσεις; Για ποιο λόγο οι ιππότες σημάδευαν αυτήν αντί τις γάτες και για ποιο λόγο βρέθηκε, τελικά, να εκτελείται; Το πιο σημαντικό ακόμη, το έθεσε κι ο Σπύρος παραπάνω: γιατί οι γάτες να επιτεθούν στον πρίγκηπα κι όχι στην Ιέρεια; Τα flashbacks θα λειτουργούσαν καλύτερα αν ξεκινούσες την ιστορία σου από τη στιγμή της εκτέλεσης, οπότε θα είχε και ένα νόημα να θυμάται κάτι τέτοιο η Ιέρεια. Όπως έχουν, είναι λίγο παράταιρα, όχι άσχημα ή κακογραμμένα - δεν είναι δηλαδή και κανένα τραγικό πρόβλημα - απλά θα ήθελαν μια κάπως καλύτερη ενσωμάτωση στην ιστορία.

 

 

Καλή επιτυχία!

[mman]

Συμφωνώ με τα περισσότερα ερωτήματα της elgalla, και κυρίως με το τι περιμένει η ιέρεια τόσα χρόνια . Γενικά ο πρίγκηπας δεν είναι καλά δεμένος με την ιστορία. Επίσης, το ότι δεν μπορεί να βλέπει την ιέρεια παρά μόνο μία φορά τον χρόνο δεν είναι επαρκώς δικαιολογημένο. Και, αν αυτό συνέβαινε, θα τους ήταν εξαιρετικά δύσκολο να διατηρούν μια τέτοια σχέση.

Δεν είναι σαφές τι γίνεται στο τέλος με τις γάτες και γιατί. Φαίνεται να είναι ενσαρκώσεις της θεάς αλλά γιατί δεν ορμάνε στην ίδια; Και γιατί το κάνουν τώρα και όχι στη θητεία κάποιας άλλης ιέρειας στο παρελθόν;

Μόλις απαντήσεις σ' αυτά τα ερωτήματα, προσπάθησε να τα βάλεις στην ιστορία, ή να αλλάξεις την ιστορία έτσι που να τα εξηγεί / δικαιολογεί.

Όντως κλισέ η παρθένα. Πολύ καλή η ιδέα της ενσάρκωσης όμως και της επαναλαμβανόμενης αποτυχίας της.

[Tiessa]

Καλή η σκηνή με την υποκριτική συμπεριφορά της ιέρειας. Με κράτησε από την αρχή και μ' έβαλε σε υποψίες ότι συμβαίνουν περισσότερα απ' όσα φαίνονται.

Δεν είμαι εντελώς σίγουρη ότι κατάλαβα όλο το σκηνικό και ειδικά μου ήταν πολύ δυσνόητη η προκαταρκτική μυθολογία.

 

 

Πώς οι άλλοι θεοί σκότωναν τους ανθρώπους και γιατί και με ποιον τρόπο τους βοήθησε η θεά της ιστορίας. Αν ήταν τόσο ισχυρή ώστε να εναντιωθεί στις θελήσεις όλων των άλλων, πώς και εξαφανίστηκε έτσι και έχουμε όλο αυτόν τον αγώνα για την ενσάρκωση;

 

 

Αν μπορούσα να τα δω αυτά πιο ξεκάθαρα, θα μου άρεσε καλύτερα.

Πολύ καλή η σκηνή με τις γάτες -ζόρικη πραγματικά. Νομίζω ότι θα μου μείνει για πολύ καιρό στο μυαλό μου.

 

 

Μου θύμισε και λίγο τα άλογα του Διομήδη -αφού τα τάιζαν με αίμα στο τέλος έφαγαν και τους ίδιους.

 

 

 

[jjohn]

Holla,

 

Το δυνατότερο σημείο της ιστορίας ήταν μάλλον η ιδέα της. Μου άρεσε αρκετά ένα ιεράτειο που βασίζεται πάνω στο ψέμα. Ειδικότερα, αρκετά creepy είναι το πρώτο flashback εκεί στο τελείωμα του(Τουλάχιστον εγώ το ερμήνευσα έτσι ).  Και το τέλος καλό ήταν. Οι "γάτες"  κατάφεραν να εκδικηθούν και τους δύο συνώμοτες με την ιέρεια να δέχεται κι έναν εξευτελιστικό θάνατο για την  βλασφημία της.

 

Από την άλλη, όμως, χάθηκα και εγώ κάπου στο κείμενο.  Δεν μπόρεσα να καταλάβω τι σχέδιο είχε(αν είχε) η ιέρεια ή/και γιατί περίμενε τόσο πολύ.  Και μετα  έχω ένα ερώτημα με το τι είναι οι γάτες.  Στην αρχή θεώρησα ότι είναι  η ίδια η Θεότητα σε πολλές μορφές.  Ξαφνικά όμως, το γεγονός ότι αναφέρονται σαν Θεοί, με έκανε να σκεφτώ  και μία άλλη εκδοχή: Μήπως αντί να έρχεται η ίδια η Θεά ερχόταν κάθε φορά και ένας διαφορετικός Θεός από 'κείνους που εκνευρίστηκαν με τους ανθρώπους; Λόγικα όχι, αλλά σίγουρα εκείνο το σημείο χρειάζεται  έναν καλύτερο τρόπο έκφρασης γιατί έτσι όπως είναι γραμμένο μπορέι να οδηγήσει σε παρερμηνίες!

 

Καλή επιτυχία!

 

Υ.Γ Δεν πρόκειται να ξανακοιτάξω ποτέ εκείνη την γκρίζα γάτα που συναντώ συχνά-πυκνά έξω με τον ίδιο τρόπο

[aScannerDarkly]

Θα επαναλάβω κι εγώ τα ερωτήματα της Elgalla, και κυρίως το πότε ακριβώς περίμενε να δράσει η ιέρεια. Τι θα ήταν αυτό που θα πυροδοτούσε μια αντίδρασή της; Πρέπει να φανεί πότε φτάνει η κατάλληλη στιγμή από κάποιο γεγονός. Ούτε εγώ κατάλαβα ακριβώς τι έγινε με τις γάτες -

είκοσι ενσαρκώσεις της θεάς, μία θεά σε είκοσι κομμάτια, κάτι άλλο;

Το πώς η ιέρεια οδηγείται στην κρεμάλα έρχεται πολύ απότομα. Χρειάζεται κάποιες εξηγήσεις, κάποια προετοιμασία για να έρθει φυσικά. Με τη γυμνή παρθένα στον βωμό σκάλωσα κι εγώ. Βρίσκεται ακριβώς στην αρχή της ιστορίας και δεν με προδιέθεσε πολύ καλά - όχι ότι έχω κάτι καλύτερο να προτείνω.

 

Το γράψιμο πάντως είναι αρκετά φυσικό, το κείμενο προσεγμένο και η ιστορία κυλάει καλά. Απλώς δεν είχε αυτό το κάτι που θα το απογείωνε. Όλα κυλούσαν στο ίδιο επίπεδο, χωρίς ποτέ ν' ανεβούμε λίγο παραπάνω, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ.

[wordsmith]

Όπως και σε άλλα σου διηγήματα, το γράψιμο με ξεκουράζει με το πόσο απλό αλλά όχι απλοϊκό είναι και την ιστορία την κατάλαβα μια χαρά. Συμφωνώ ότι ο πρίγκηπας πέφτει λίγο ουρανοκατέβατος χωρίς καμιά προοικονομία εκεί που δεν τον περιμένουμε για να κορυφώσει τη δράση και μόνο μετά από όλα αυτά μαθαίνουμε το τι προσπαθούσε να κάνει η ιέρεια και πού σκάλωσε κλπ. Τα σημεία με τα πλάγια γράμματα υποθέτω είναι από τα νιάτα της ιέρειας και σκοπεύουν να δείξουν πως ήταν ξεχωριστό ταλέντο από μικρή και πιο ανήσυχο/επαναστατικό πνεύμα, αλλά α)αυτό είναι κλισέ και β)νομίζω πως, ακόμα και αν τα έβγαζες, η έλλειψή τους δε θα φαινόταν στην ιστορία. Εκτός και αν έχουν κι άλλο σκοπό που δεν τον έπιασα.

Ο τίτλος δεν είναι καθόλου καλή ιδέα, δεν είναι λέξη αυτή για να γίνει όνομα τελετής ή παραδοσιακής θρησκευτικής γιορτής, αλλά όχι ότι έχω κάτι καλύτερο να προτείνω, εγώ είμαι χειρότερη στους τίτλους.

[Mesmer]

Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια και τις πολύ χρήσιμες παρατηρήσεις.

 

Μερικά λόγια για την ιστορία και τις απορίες που προέκυψαν:

 

Τη θεά, όντως, την είχαν σκοτώσει οι άλλοι θεοί όταν έμαθαν τι είχε κάνει με τους ανθρώπους. Προοικονομείται αρκετά στο διήγημα. Όταν η Ιέρεια και ο πρίγκιπας λένε ότι «η θεά είναι νεκρή» κυριολεκτούν, άσχετα απ' το αν δεν φαίνεται άμεσα.

 

Με τη θεά νεκρή, οι υπόλοιποι θεοί είναι ελεύθεροι να ενσαρκωθούν στον κόσμο των ανθρώπων μέσω της τελετής του Ερχομού. Αλλά το ιερατείο γνωρίζει την αλήθεια και σκοτώνει τις προσφορές. Και σ' αυτό το σημείο έρχεται η Ιέρεια μας και κάνει μια σοβαρή παρατυπία: αντί να βράσει το αίμα από τη θυσία, το δίνει στις γάτες. Το «ζωντανό» αίμα μεταφέρει κάποια κομμάτια του θεού που ενσαρκώθηκε στη γάτα. Έτσι, έχουμε 20 διαφορετικές θυσίες και 20 διαφορετικούς θεούς, καθένας μέσα σε κάποια γάτα. Δεν ήθελα να το αναφέρω αυτό μέσα στο διήγημα, επειδή πιστεύω ότι αν το έλεγα θα έχανε την αξία του. Γι' αυτό το άφησα να εννοηθεί.

 

Το κομμάτι που δίνονται οι εξηγήσεις για τη μυθολογία από τη Δασκάλα είναι, όντως, κάπως βιαστικό και πέφτουν μαζεμένες οι πληροφορίες. Σίγουρα θα χωρούσε κι άλλη ανάπτυξη, ίσως όχι μ' αυτόν τον τρόπο. Αλλά δεν έφταναν οι λέξεις για περισσότερα.

 

Ο πρίγκιπας είναι πολύ σημαντικός για την ιστορία για να μπαίνει σαν σπόντα και να χάνεται αμέσως. Συμφωνώ απόλυτα.

 

Γιατί η Ιέρεια περίμενε τόσα χρόνια για να βάλει σε εφαρμογή το σχέδιό της; Γιατί, ε; Δεν το είχα σκεφτεί καθόλου αυτό, Μάλλον περίμενα να μαζευτούν πολλές γάτες.

 

Οι γάτες επιτίθενται στον πρίγκιπα επειδή θέλουν να σταματήσουν το σχέδιο της Ιέρειας. Δεν ήθελαν, όμως, να της στερήσουν το αξίωμα, επειδή, όπως φάνηκε, αυτό που έκανε ήταν προς το συμφέρον τους.

 

Ναι, η θυσία της νεαρής παρθένας είναι μεγάλο κλισέ, αλλά δικαιολογημένο, επειδή κάπως έπρεπε να ξεφορτώνονται τις μαθήτριες που δεν θα συνέχιζαν τις ιερατικές σπουδές τους. Ο λόγος είναι, φυσικά, ότι το μυστικό έπρεπε να μείνει μέσα στο ναό.

 

Απ' ό,τι φαίνεται, ένα επιπλέον διχίλιαρο λέξεις το σηκώνει το διήγημα.

 

Νομίζω ότι κάλυψα τις περισσότερες απορίες. Αν έχω ξεχάσει κάτι, ρωτήστε με.

 

Τέλος, το διήγημα αυτό αποτελεί φόρο τιμής στις γάτες και για το πώς απέκτησαν αυτό το θεϊκό attitude.

 

Και πάλι σας ευχαριστώ όλους για το χρόνο και τις παρατηρήσεις.

[KELAINO]

Την πρώτη σκηνή τη βρήκα καταπληκτική και μ' 'αρεσε απέραντα, με όλους τους βωμούς και τις παρθένες της. Εντάξει, κλισέ, αλλά οι σκέψεις της ιέρειας που παρακολουθούμε και η συμπεριφορά της κοπέλας το σώζουν. Επίσης καλή φάση που συναντιούνται με τον πρίγκηπα μια φορά το χρόνο. Το δέχομαι ως έχει, χωρίς άλλες εξηγήσεις. Θα ‘ναι κάνα ταμπού, δεν με νοιάζει.

Με νοιάζουν όμως κάτι λεπτομέρειες όπως «απομακρύνθηκε αργά από κείνον. Ήταν το μικρό της παιχνίδι» και «Είχε αποκαλύψει την αλήθεια στον πρίγκιπα τη δεύτερη φορά που τον ξελόγιασε». Δίνουν την εικόνα μιας φαμ φατάλ που ξελογιάζει με παιχνιδάκια. Δεν θα σε πω εγώ πόσο μοιραία θα κάνεις την πρωταγωνίστριά σου, φυσικά (άλλωστε για τον δόλιο τον πρίγκηψ είναι μοιραία) αλλά θα ήθελα να ταιριάζει με τον υπόλοιπο χαρακτήρα.

 

Το ινφοντάμπινγκ της δασκάλας, αυτό με χάλασε πάρα πολύ. Εκεί που είχα πάρει φόρα από την πολύ καλή πρώτη σκηνή, προσγειώθηκα απότομα.

 

Οπότε, για να σουμάρουμε. Έχεις μια καλή πλοκή, σέττινγκ, ενδιαφέρουσα θρησκεία και χαρακτήρες (πλην δασκάλας, ίσως) που με μια ψιλοεμβάθυνση (δεν αρκούν μόνο οι σκέψεις τους και η θέση που παίρνουν στη θρησκεία του κόσμου τους, πρέπει να τους δεις πρώτος εσύ σαν ολοκληρωμένους ανθρώπους, να ξέρεις σχεδόν τα πάντα γι’ αυτούς, για να πειστούμε κι εμείς ότι πρόκειται περί ανθρώπων κι όχι περί χάρτινων φιγούρων) θα γίνουν τζιτζιά.

Πάρε όλα αυτά που ήδη έχεις και βρες έναν καλύτερο τρόπο να τα στήσεις (ας πούμε η πρόταση να δοθούν όλα σαν φλασμπάκ ενώ η ιέρεια στέκεται ήδη στο ικρίωμα είναι πολύ ενδιαφέρουσα) και θα έχεις μια καταπληκτική ιστορία, θαρρώ.

 

 

 

 

 

 

 

 

Τέλος, το διήγημα αυτό αποτελεί φόρο τιμής στις γάτες και για το πώς απέκτησαν αυτό το θεϊκό attitude.

 

 

 

Ω! Γατομανής κι εσείς, αγαπητέ; 

[wordsmith]

Ωχ! Τόσα πολλά δεν κατάλαβα, που σου είπα να κόψεις τα πλάγια γράμματα; Συγγνώμη, το διάβασα βιαστικά.

Α, μα γιατί να οφείλεται αυτή η συμπεριφορά των γατιών σε δαιμονισμό από τους θεούς; Θα είχε πιο πολλή πλάκα αν ήταν κανονικές γάτες που φέρονταν έτσι, χωρίς καμιά θεϊκή παρέμβαση. Θα μου πεις, πας να γράψεις "κοσμογονικό μύθο" και να εξηγήσεις από πού προέρχεται αυτό το υφάκι που έχουν γενικά οι γάτες, αλλά όπως και να είναι, το αποδίδεις σε κάποιον εξωτερικό παράγοντα, λες δηλαδή ότι οι γάτες δεν ήταν έτσι από την αρχή, αλλά γίνανε, λόγω των θεών κλπ. Θέμα γούστου.

[Mesmer]

Θα μου πεις, πας να γράψεις "κοσμογονικό μύθο" και να εξηγήσεις από πού προέρχεται αυτό το υφάκι που έχουν γενικά οι γάτες, αλλά όπως και να είναι, το αποδίδεις σε κάποιον εξωτερικό παράγοντα, λες δηλαδή ότι οι γάτες δεν ήταν έτσι από την αρχή, αλλά γίνανε, λόγω των θεών κλπ.

 

Καλά, εντάξει, δεν το έγραψα με σκοπό να εξηγήσω την προσωπικότητα των γατιών. Απλά, μου ταίριαξαν στην ιστορία. Πχ θα μπορούσα να είχα χρησιμοποιήσει σκύλους αντί για τις γάτες, και θα γινόταν και πιο άγρια η συγκεκριμένη σκηνή, αλλά για κάποιο λόγο, μάλλον λόγω του ιδιαίτερου στιλ τους, μου έκατσαν καλύτερα οι γάτες.

[wordsmith]

 

Θα μου πεις, πας να γράψεις "κοσμογονικό μύθο" και να εξηγήσεις από πού προέρχεται αυτό το υφάκι που έχουν γενικά οι γάτες, αλλά όπως και να είναι, το αποδίδεις σε κάποιον εξωτερικό παράγοντα, λες δηλαδή ότι οι γάτες δεν ήταν έτσι από την αρχή, αλλά γίνανε, λόγω των θεών κλπ.

 

Καλά, εντάξει, δεν το έγραψα με σκοπό να εξηγήσω την προσωπικότητα των γατιών. Απλά, μου ταίριαξαν στην ιστορία. Πχ θα μπορούσα να είχα χρησιμοποιήσει σκύλους αντί για τις γάτες, και θα γινόταν και πιο άγρια η συγκεκριμένη σκηνή, αλλά για κάποιο λόγο, μάλλον λόγω του ιδιαίτερου στιλ τους, μου έκατσαν καλύτερα οι γάτες.

 

Συμφωνώ ότι ήταν καλύτερα με γάτες. Μια σκηνή με σκυλιά να κατασπαράζουν άνθρωπο δεν είναι πρωτότυπη.

[Nienor]

Αυτό εδώ είχε την ομορφότερη ιδέα του διαγωνισμού, έναν ντεφορμέ χαρακτήρα κι άλλον έναν σχεδόν ανύπαρκτο. Ε, οκ, δεν τα κάνεις εσύ αυτά. Ακόμα και να μη στα είχε πει κανείς δηλαδή, ακόμα και μόνος σου να το ξαναδιάβαζες κάποια στιγμή αργότερα θα τα τακτοποιούσες όλα, δε μας έχεις ανάγκη στ' αλήθεια για αυτό. Δεν έχω να προσθέσω κάτι που να μη στο έχουνε πει ήδη παραπάνω. Εγώ πέρασα όμορφα μαζί της, και αυτά είναι και πολύ του γούστου μου (τα "από πού ήρθε το τάδε πράγμα"), και θα περάσω ακόμα καλύτερα όταν θα έχει κάνα διχίλιαρο λεξούλες ακόμα (γιατί αυτή η ιστορία τις αξίζει)

[Ιρμάντα]

1. πέλινος; Είναι υπαρκτό; (Δεν είναι παρατήρηση, απλώς απορία.)
2. Ψεύτικες ελπίδες λες στην αρχή, αλλά μετά η ιέρεια, κρίνοντας τους παριστάμενους και αποφαινόμενη ότι δεν τους αξίζει, δείχνει να πιστεύει η ίδια, και μάλιστα με βαθιά αφοσίωση, ή όχι;
3. Υποκριτές επειδή δεν παρατηρούσαν ότι άλλαζε τις λέξεις; Ή επειδή το παρατηρούσαν και έκαναν πως δεν το άκουγαν;
4. Όπως συνέβαινε πάντα; Δηλαδή τέτοια περίπου λόγια έλεγαν και τα δεκαεννέα προηγούμενα θύματα. Άρα κάτι υπάρχει!
5. Γιατί θα έπρεπε το ότι υπήρχαν 19 θύματα (που λες στην αρχή της ιστορίας) να απαλύνει το σφίξιμο στο στήθος της ιέρειας;
6. Λίγο υπερβολικό, σαν σχέδιο ανατροπής του στρεβλού θρησκευτικού/ πολιτικού/ θεοκρατικού καθεστώτος, απλώς να κάνει αυτά που αναμένονταν, όπως και όλες οι προκάτοχοί της, να μην καταναλώνει το αίμα της θυσίας και να έχει γκόμενο τον πρίγκιπα. Πώς βοηθούν οι πράξεις της τον κόσμο και την προάσπιση της αλήθειας;
7. Και η σχέση αυτή λίγο προβληματική, καθώς βλέπονταν μόνο μία φορά το χρόνο. Πώς ήταν βέβαιη για την πίστη/ αφοσίωση/ συνεργασία του πρίγκιπα; Μία φορά τον χρόνο συνάντηση και μετά κρυφά μηνύματα, είκοσι χρόνια έτσι και ήταν ενήλικες άνθρωποι, όχι τίποτα άμαθα σχολιαρούδια να ονειρεύονται και να ερωτεύονται δια αλληλογραφίας! Πόσο πια μπορούσε να τον επηρεάζει;
8. Α τέλεια. Η εκδίκηση θα έρθει από τις γάτες! (Το εννοώ το τέλεια, γιατί λατρεύω τις γάτες. Καλά να τους κάνουν!)
9. Εκείνο που θέλεις να πεις, ότι οι άνθρωποι τελικά δεν αφήνουν τη θεά να εκδηλωθεί επειδή τη φοβούνται, επειδή έχουν ανάγκη το φόβο της, επειδή αυτό τους δίνει ισορροπία, επειδή δεν ξέρουν και ακριβώς τι πράγμα θα είναι αυτή η θεά, νομίζω πρέπει να το πεις με σαφέστερο τρόπο. Η δασκάλα διδάσκει τα παιδιά ότι η θεά έρχεται με θνητή μορφή. Check. Ότι ζητά θυσία για να έρθει,  check, να κυλήσει το αίμα, να πλαστούν τα ψωμιά, να έρθουν τα οράματα. Check. Στην ουσία όλοι περιμένουν μια θεά που δεν έρχεται ακόμη -αλλά μπορεί να έρθει του χρόνου. Ενώ στην πραγματικότητα έρχεται κάθε χρόνο, ή τέλος πάντων κάτι έρχεται, που παραπονιέται κιόλας ότι το σκοτώνουν τόσες φορές, και τη σκοτώνουν μ’ όλα ταύτα. Αλλά η τελευταία ιέρεια αυτό το ξέρει. Όπως προφανώς το ήξεραν και οι προηγούμενες. Ότι δεν ξέρουν τι οντότητα έρχεται, και ότι πρέπει να τη σταματήσουν. Και αντί να τα πάψει όλα, εφόσον την ενοχλεί η διαδικασία, και να κάνει την επανάστασή της, ταΐζει το αίμα του άγνωστου και υπερκόσμιου όντος στις γάτες; Πώς εξυπηρετεί αυτό, και ποιον; Μου φαίνεται υποκρίτρια τουλάχιστον όσο και αυτοί τους οποίους κατακρίνει. Αφού ξέρει ότι η θεά είναι υπαρκτή. Ή ότι κάτι υπάρχει εκεί. Κάτι δυνατό, κάτι που το φοβούνται.
10. Επίσης, αυτό το κάτι που έκανε κατοχή στις γάτες μέσω της βρώσης του αίματος επιτέθηκε στον πρίγκιπα επειδή η Θεά θύμωσε που η ιέρεια την έχει σκοτώσει 20 φορές; Άρα και στις προηγούμενες ιέρειες θα μπορούσε αυτό να έχει συμβεί, που προφανώς κατανάλωναν το ιερό αίμα κανονικά. Εννοώ, μας έχεις δώσει να καταλάβουμε ότι αυτή η ιέρεια είναι κάτι ξεχωριστό. Άρα οι προηγούμενες μάλλον έτρωγαν τα αιματόψωμα. Άρα θα μπορούσε να έχει εκδικηθεί η Θεά πολλές φορές στο παρελθόν. Την ενόχλησε (τη Θεά) που την σκοτώνουν, ή που την έδωσαν σε γάτες και όχι σε ανθρώπους; Γιατί νομίζω εννοείς ότι την ενόχλησε το πρώτο.
11. Η θρησκεία λοιπόν αυτή δεν είναι εντελώς κενή νοήματος. Υπάρχει κάτι. Αλλά η ιέρεια αναφέρεται σε ψεύτικες ελπίδες στην αρχή, πράγμα που υποδηλώνει ότι δεν υπάρχει απολύτως τίποτε.
12. Εννοώ, αν η ιέρεια θέλει να ανατρέψει τη θρησκεία, να το πράξει, αλλά όχι με το να κάνει ό,τι και οι προκάτοχοί της, να μπαλαμουτιάζει τον πρίγκιπα και να ταΐζει τις γάτες το αίμα των θυσιών. Είκοσι χρόνια, αυτή η δουλειά! Και να παίζει και θέατρο με τον πρίγκιπα, ήρθες και καλά για τα οράματα της θεάς ενώ δεν υπάρχει κανείς μπροστά. Ας πάψει τις θυσίες, αυτό είναι ανατροπή. Δεν καταλαβαίνω καθόλου τι είδους επανάσταση και τι είδους διαφορά ήλπιζε να κάνει με την στάση της.
13. Ή, ας έπαιρνε και εκείνη το παραισθησιογόνο. Ας έτρωγε μία φορά τα αιματόψωμα. Να έρθει σε επαφή με την Θεά, με την παρουσία, ό,τι και αν ήταν αυτό. Θα έπρεπε να ερευνήσει σε βάθος τι ακριβώς ήταν αυτό που ήθελε να ανατρέψει.
14. Νομίζω πως θέλει δουλειά η ιστορία σου. Να εννοήσουμε ακριβώς τι λες και με ποιον τρόπο.

 

Η ιδέα της θεάς που έρχεται και δεν την αφήνουν να εκδηλωθεί είναι και δυνατή και πρωτότυπη. Πραγματικά. Και παρά τα παραπάνω θεωρώ ότι είναι καλή. Μην απογοητεύεσαι, δηλαδή! Για αυτό και έγραψα τόσα πολλά. Επειδή ταυτίστηκα και βρέθηκα "εκεί." Είδα την ιστορία από μέσα.

Καλό σου βράδυ!

Edited January 30, 2015 by Ιρμάντα

[Mesmer]

Μ' αρέσει που τα σχόλιά σου ακολουθούν την εξέλιξη της ιστορίας

 

 

 

 

 

1. πέλινος; Είναι υπαρκτό; (Δεν είναι παρατήρηση, απλώς απορία.)

 

Ναι είναι υπαρκτό. Πέλινο, ή αψινθιά, απ' όπου βγαίνει το γνωστό αψέντι. Στα αρχαία χρόνια [αντιγράφω από την wikipedia] «θεωρούσαν ότι δυναμώνει την μνήμη και την λογική, βοηθά στους πόνους στους μύες, τις αρθρώσεις και τους συνδετικούς ιστούς, δυναμώνει την όραση, βαθαίνει τον ύπνο». Το χρησιμοποίησα για το αψέντι και το βαθύ ύπνο.

 

 

2. Ψεύτικες ελπίδες λες στην αρχή, αλλά μετά η ιέρεια, κρίνοντας τους παριστάμενους και αποφαινόμενη ότι δεν τους αξίζει, δείχνει να πιστεύει η ίδια, και μάλιστα με βαθιά αφοσίωση, ή όχι;

 

Αυτό πιστεύω ότι απαντάται αργότερα στην ιστορία όταν μαθαίνουμε τι είχε γίνει.

 

3. Υποκριτές επειδή δεν παρατηρούσαν ότι άλλαζε τις λέξεις; Ή επειδή το παρατηρούσαν και έκαναν πως δεν το άκουγαν;

 

Επειδή το μόνο που τους ένοιαζε ήταν να έρθει η θεά κι όχι όλη η διαδικασία. Περίμεναν τα οφέλη χωρίς να κάνουν κάτι.

 

4. Όπως συνέβαινε πάντα; Δηλαδή τέτοια περίπου λόγια έλεγαν και τα δεκαεννέα προηγούμενα θύματα. Άρα κάτι υπάρχει!

 

Ναι, υπάρχει, φαίνεται παρακάτω.

 

5. Γιατί θα έπρεπε το ότι υπήρχαν 19 θύματα (που λες στην αρχή της ιστορίας) να απαλύνει το σφίξιμο στο στήθος της ιέρειας;

 

Χμμ, καλή ερώτηση. Μάλλον το διατύπωσα αρκετά λάθος.

 

6. Λίγο υπερβολικό, σαν σχέδιο ανατροπής του στρεβλού θρησκευτικού/ πολιτικού/ θεοκρατικού καθεστώτος, απλώς να κάνει αυτά που αναμένονταν, όπως και όλες οι προκάτοχοί της, να μην καταναλώνει το αίμα της θυσίας και να έχει γκόμενο τον πρίγκιπα. Πώς βοηθούν οι πράξεις της τον κόσμο και την προάσπιση της αλήθειας;

 

Όπως φαίνεται στη συνέχεια, το έκανε περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή. Όπως πολύ σωστά έχουν παρατηρήσει κι άλλοι, αυτή η στιγμή όντως παραάργησε.

 

7. Και η σχέση αυτή λίγο προβληματική, καθώς βλέπονταν μόνο μία φορά το χρόνο. Πώς ήταν βέβαιη για την πίστη/ αφοσίωση/ συνεργασία του πρίγκιπα; Μία φορά τον χρόνο συνάντηση και μετά κρυφά μηνύματα, είκοσι χρόνια έτσι και ήταν ενήλικες άνθρωποι, όχι τίποτα άμαθα σχολιαρούδια να ονειρεύονται και να ερωτεύονται δια αλληλογραφίας! Πόσο πια μπορούσε να τον επηρεάζει;

 

Ε, όχι και λίγο. Πολύ προβληματική. Δεν αφιερώθηκε καθόλου χώρος στη σχέση, οπότε είναι πολύ λογικό να μοιάζει επιφανειακή και ανούσια. Συμφωνώ απόλυτα. Ήθελε πολύ πράμα πίσω από για να δέσει καλά.

 

8. Α τέλεια. Η εκδίκηση θα έρθει από τις γάτες! (Το εννοώ το τέλεια, γιατί λατρεύω τις γάτες. Καλά να τους κάνουν!)

 

Μαζί σου

 

9. Εκείνο που θέλεις να πεις, ότι οι άνθρωποι τελικά δεν αφήνουν τη θεά να εκδηλωθεί επειδή τη φοβούνται, επειδή έχουν ανάγκη το φόβο της, επειδή αυτό τους δίνει ισορροπία, επειδή δεν ξέρουν και ακριβώς τι πράγμα θα είναι αυτή η θεά, νομίζω πρέπει να το πεις με σαφέστερο τρόπο. Η δασκάλα διδάσκει τα παιδιά ότι η θεά έρχεται με θνητή μορφή. Check. Ότι ζητά θυσία για να έρθει,  check, να κυλήσει το αίμα, να πλαστούν τα ψωμιά, να έρθουν τα οράματα. Check. Στην ουσία όλοι περιμένουν μια θεά που δεν έρχεται ακόμη -αλλά μπορεί να έρθει του χρόνου. Ενώ στην πραγματικότητα έρχεται κάθε χρόνο, ή τέλος πάντων κάτι έρχεται, που παραπονιέται κιόλας ότι το σκοτώνουν τόσες φορές, και τη σκοτώνουν μ’ όλα ταύτα. Αλλά η τελευταία ιέρεια αυτό το ξέρει. Όπως προφανώς το ήξεραν και οι προηγούμενες. Ότι δεν ξέρουν τι οντότητα έρχεται, και ότι πρέπει να τη σταματήσουν. Και αντί να τα πάψει όλα, εφόσον την ενοχλεί η διαδικασία, και να κάνει την επανάστασή της, ταΐζει το αίμα του άγνωστου και υπερκόσμιου όντος στις γάτες; Πώς εξυπηρετεί αυτό, και ποιον; Μου φαίνεται υποκρίτρια τουλάχιστον όσο και αυτοί τους οποίους κατακρίνει. Αφού ξέρει ότι η θεά είναι υπαρκτή. Ή ότι κάτι υπάρχει εκεί. Κάτι δυνατό, κάτι που το φοβούνται.

 

Όπως είπα και πιο πάνω, η Ιέρεια περίμενε μια ευκαιρία για να κάνει την επανάστασή της, η οποία άργησε πολύ και χωρίς λόγο. Για το αίμα και τις γάτες, δες παρακάτω.

 

10. Επίσης, αυτό το κάτι που έκανε κατοχή στις γάτες μέσω της βρώσης του αίματος επιτέθηκε στον πρίγκιπα επειδή η Θεά θύμωσε που η ιέρεια την έχει σκοτώσει 20 φορές; Άρα και στις προηγούμενες ιέρειες θα μπορούσε αυτό να έχει συμβεί, που προφανώς κατανάλωναν το ιερό αίμα κανονικά. Εννοώ, μας έχεις δώσει να καταλάβουμε ότι αυτή η ιέρεια είναι κάτι ξεχωριστό. Άρα οι προηγούμενες μάλλον έτρωγαν τα αιματόψωμα. Άρα θα μπορούσε να έχει εκδικηθεί η Θεά πολλές φορές στο παρελθόν. Την ενόχλησε (τη Θεά) που την σκοτώνουν, ή που την έδωσαν σε γάτες και όχι σε ανθρώπους; Γιατί νομίζω εννοείς ότι την ενόχλησε το πρώτο.

 

Η Ιέρεια δεν έκανε κάτι που το έκαναν όλες οι υπόλοιπες ιέρειες. Δεν έβραζε το αίμα. Στο φρέσκο αίμα υπήρχαν αυτά τα ψήγματα των άλλων θεών που πέρασαν στις γάτες. Ναι, ξέρω, δεν φαίνεται κάπου αυτό. Αλλά δεν ήθελα να το αναφέρω ξεκάθαρα, γιατί πιστεύω ότι θα έχανε αυτό το μυστηριακό.

 

11. Η θρησκεία λοιπόν αυτή δεν είναι εντελώς κενή νοήματος. Υπάρχει κάτι. Αλλά η ιέρεια αναφέρεται σε ψεύτικες ελπίδες στην αρχή, πράγμα που υποδηλώνει ότι δεν υπάρχει απολύτως τίποτε.

 

Ναι, δεν υπάρχει τίποτα. Η θεά είναι νεκρή κι αυτοί που προσπαθούν να περάσουν στον κόσμο των ανθρώπων είναι οι υπόλοιποι θεοί που θέλουν να τους εξουσιάσουν/καταστρέψουν.

 

12. Εννοώ, αν η ιέρεια θέλει να ανατρέψει τη θρησκεία, να το πράξει, αλλά όχι με το να κάνει ό,τι και οι προκάτοχοί της, να μπαλαμουτιάζει τον πρίγκιπα και να ταΐζει τις γάτες το αίμα των θυσιών. Είκοσι χρόνια, αυτή η δουλειά! Και να παίζει και θέατρο με τον πρίγκιπα, ήρθες και καλά για τα οράματα της θεάς ενώ δεν υπάρχει κανείς μπροστά. Ας πάψει τις θυσίες, αυτό είναι ανατροπή. Δεν καταλαβαίνω καθόλου τι είδους επανάσταση και τι είδους διαφορά ήλπιζε να κάνει με την στάση της.

 

Ο λόγος που περίμενε τόσο ήταν για να πετύχει ένα χτύπημα τόσο ισχυρό ώστε να καταστρέψει τελείως το ιερατείο. Στην περίπτωση που δεν το κατάφερνε, απλά θα την έβγαζαν από τη μέση και θα συνέχιζαν το ίδιο τροπάρι με άλλες ιέρειες. Γι' αυτό έπρεπε να υποκρίνεται.

 

13.Ή, ας έπαιρνε και εκείνη το παραισθησιογόνο. Ας έτρωγε μία φορά τα αιματόψωμα. Να έρθει σε επαφή με την Θεά, με την παρουσία, ό,τι και αν ήταν αυτό. Θα έπρεπε να ερευνήσει σε βάθος τι ακριβώς ήταν αυτό που ήθελε να ανατρέψει.

 

Όχι, αυτό δεν θα ήταν καθόλου καλό για κείνη, μιας και δεν ήταν η θεά αυτή που περνούσε.

 

14. Νομίζω πως θέλει δουλειά η ιστορία σου. Να εννοήσουμε ακριβώς τι λες και με ποιον τρόπο.

 

Φυσικά και θέλει.

 

 

 

Σ' ευχαριστώ πολύ για τις παρατηρήσεις και το χρόνο σου, Ειρήνη! Ελπίζω να κάλυψα τις απορίες σου. Αν όχι, ξαναρωτάς

 

Καλή συνέχεια!