BladeRunner Posted September 30, 2014 Share Posted September 30, 2014 (edited) Κάπου στο κοντινό μέλλον, ο αστροναύτης Μαρκ Γουάτνεη, μέλος της τρίτης διαστημικής αποστολής στον πλανήτη 'Aρη στην ιστορία, σκέφτεται πως ο ίδιος θα πάρει μια πρωτιά: θα γίνει ο πρώτος άνθρωπος που θα πεθάνει εκεί. Επιβιβαζόμενοι πανικόβλητοι στο διαστημόπλοιο τους για να γλυτώσουν από μια αρειανή θύελλα που δεν είχε προβλεφθεί, οι συνάδελφοι του τον εγκαταλείπουν μόνο του, θεωρώντας τον νεκρό. Μπορεί κανείς να επιβιώσει για ενάμιση χρόνο μόνος του στον 'Aρη; Με χιούμορ κι αυτοσαρκασμό που σε κερδίζουν, συνδυάζοντας μοναδική ευρηματικότητα με μια ρεαλιστική επιστημονική γνώση (όχι "επιστημονική φαντασία"!), ο Μαρκ είναι ένας νέος Μαγκάιβερ, που μας αφήνει άφωνους για τις δυνατότητες του είδους μας να επιβιώνει. Το βιβλίο αυτό που σε καθηλώνει, έφτασε στην πρώτη θέση σε πωλήσεις στη λίστα "hard science fiction" του Amazon, και μεταφέρεται τώρα στον κινηματογράφο από τον πολυβραβευμένο σκηνοθέτη Ρίντλευ Σκοτ με πρωταγωνιστή τον Ματ Ντέημον, όπου θα βγει στις αίθουσες το 2015. Κυκλοφορεί στα ελληνικά στις 3/11/2014. Είπα να φτιάξω τόπικ για το συγκεκριμένο βιβλίο, που στο εξωτερικό έκανε πραγματικά θραύση. Για παράδειγμα στο Goodreads παίρνει ένα ωραιότατο 4.33/5 με κάτι λιγότερα από 29.000 ratings. Όχι κι άσχημα, ε; Τουλάχιστον τρεις συμφορουμίτες έχουν διαβάσει το βιβλίο και έχουν γράψει σχόλιο: -Nova -Count Baltar -Brother_Moon1 Όταν με το καλό κυκλοφορήσει στα ελληνικά, το αγοράζω και το διαβάζω άμεσα. Ανυπομονώ! Edited November 20, 2018 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted September 30, 2014 Share Posted September 30, 2014 Ειλικρινά, αν σε φτιάξανε τόσο τα δικά μου σχόλια, μπράβο σου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted September 30, 2014 Author Share Posted September 30, 2014 Μπα, δεν θα το έλεγα Απλώς μιας και έγραψες κάτι για το βιβλίο, έπρεπε να το βάλω εδώ, έτσι για να υπάρχει ποικιλία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Brother_Moon1 Posted October 27, 2014 Share Posted October 27, 2014 Βλέπω ήμουν ο πιο ενθουσιώδης. Η μεγάλη ''παγίδα'' θεωρώ του βιβλίου είναι αν θα βαρεθείς με όλες αυτές τις τεχνικές λεπτομέρειες, που πραγματικά καταλαβαίνω π.χ αυτό που λέει ο Count Baltar. Εγώ απο την άλλη το είδα αλλιώς, σαν πρόκληση να καταλάβω τι και πώς και με ιντρίγκαρε αρκετά η φάση. Περιμένω και την ταινία του χρόνου, να δούμε.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rov Posted October 27, 2014 Share Posted October 27, 2014 Blade, 3/11 τελικά η κυκλοφορία του. http://www.epbooks.gr/product/101230/%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%BF%CF%83-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CF%81%CE%B7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted November 7, 2014 Author Share Posted November 7, 2014 (edited) Άνθρωπος στον Άρη Το βιβλίο κυκλοφόρησε στα ελληνικά την Δευτέρα, το αγόρασα την Τρίτη, το άρχισα χθες το μεσημέρι και πριν λίγη ώρα το τελείωσα. Τα έκανα όλ'αυτά τόσο γρήγορα γιατί ήταν από τα βιβλία που ήθελα πολύ να δω στα ελληνικά, πρώτον γιατί στο εξωτερικό έκανε θραύση, δεύτερον γιατί το θέμα του είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και πρωτότυπο και μου κίνησε για τα καλά την προσοχή και τρίτον γιατί θα γίνει ταινία σε σκηνοθεσία Ρίντλεϊ Σκοτ και με πρωταγωνιστή τον Ματ Ντέιμον. Εδώ που τα λέμε και ταινία να μην γινόταν πάλι θα το έπαιρνα, αλίμονο! Λοιπόν, το βιβλίο τα σπάει! Όμως πριν αρχίσει κάποιος το διάβασμα, θα πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι θα συναντήσει μπόλικο τεχνολογικό μπλα μπλα, μιας και ό,τι κάνει ο κακόμοιρος ο Μαρκ Γουάτνι που ξέμεινε πίσω στον Άρη για να επιβιώσει, το αναλύει με τεχνικές λεπτομέρειες που άπτονται της φυσικής, της χημείας και πάει λέγοντας. Ο σπασίκλας μέσα σας θα τρελαθεί από την χαρά του. Εγώ φαν των φυσικών επιστημών δεν είμαι, δηλαδή δεν ασχολούμαι με τέτοια πράγματα, δεν παρακολουθώ βίντεο με πειράματα και ούτω καθεξής, η σχολή που σπουδάζω δεν έχει καμία απολύτως σχέση, και απλώς κατέχω τα βασικά. Ο τρόπος που ο αφηγητής αστροναύτης περιέγραφε αυτά που έκανε για να επιζήσει, όμως, με το χιούμορ και την σχετικά ανάλαφρη διάθεσή του, σε κανένα σημείο δεν με κούρασε ούτε μ'έκανε να βαρεθώ. Μπορώ να πω μάλιστα ότι για πρώτη φορά ευχαριστήθηκα πραγματικά την φυσική. Και έμαθα πράγματα. Όχι τόσο χρήσιμα για την καθημερινότητά μου, μιας και δεν σκοπεύω να ταξιδέψω στον Άρη στο άμεσο μέλλον, αλλά δεν είναι κακό να γνωρίζεις κάποια πράγματα παραπάνω. Από κει και πέρα, εκτός από φυσική και τεχνικές λεπτομέρειες, θα χορτάσετε δράση, δυνατές σκηνές, άτυχες στιγμές, αγωνία και χιούμορ. Ο Μαρκ Γουάτνι είναι ένας ωραίος τύπος που πετάει συχνά πυκνά ατάκες και παρά τις πραγματικά δύσκολες στιγμές που περνά προσπαθεί να είναι αισιόδοξος και παλεύει ακόμα κι όταν τα πράγματα πάνε κατά διαόλου. Η γραφή του Γουέιρ πολύ καλή και ιδιαίτερα ευκολοδιάβαστη, με το χιούμορ, τις ατάκες και το βρισίδι της. Η ατμόσφαιρα, απλά και ξάστερα, σούπερ! Φυσικά αν σκαλίσει κανείς τα πράγματα μπορεί να βρει ψεγάδια (π.χ. ένα πολιτικής φύσης) όμως δεν μπαίνω καν σ'αυτή την διαδικασία, από την στιγμή που ευχαριστήθηκα το βιβλίο από την πρώτη σελίδα έως την τελευταία. Τις ούτε δυο μέρες που κράτησε η ανάγνωσή του δέθηκα πολύ με τον πρωταγωνιστή και η αλήθεια είναι ότι ο μπαγάσας θα μου λείψει. Από την άλλη, ο Άρης δεν θα μου λείψει καθόλου, μιλάμε για έναν άθλιο πλανήτη που δεν αξίζει τα δισεκατομμύρια για να τον επισκεφτεί κανείς 9.5/10 Edited November 7, 2014 by BladeRunner 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Airbourne Posted November 8, 2014 Share Posted November 8, 2014 Αληθεύει ένα σχόλιο που διάβασα κάπου ότι ο κεντρικός ήρωας θυμίζει...Μαγκάιβερ; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted November 8, 2014 Share Posted November 8, 2014 Αληθεύει ένα σχόλιο που διάβασα κάπου ότι ο κεντρικός ήρωας θυμίζει...Μαγκάιβερ; [πεσμένος κάτω από τα γέλια] Δεν θυμίζει... είναι ο Μαγκάιβερ. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted February 15, 2015 Share Posted February 15, 2015 Ευκολοδιάβαστο, γρήγορο, ευρηματικό, έξυπνο, αστείο. Ο τυπάς κάνει τον Άρη με τα κρεμμυδάκια. Ο συγγραφέας σίγουρα ξέρει τι γράφει, μιας κι έχει τη NASA από πίσω του, και τα όποια ατοπήματά του μάλλον δεν πιάνονται από τους μη εξειδικευμένους γνώστες του αντικειμένου (αυτούς που έχουν πάει στον Άρη, δηλαδή). Το αλλά μου είναι το ότι για να παρακολουθήσεις το βιβλίο πρέπει να έχεις μια σφαιρική γνώση από φυσική, χημεία, βοτανική, ηλεκτρονική, ηλεκτρολογία, μηχανολογία, αστρονομία κτλ κτλ. Αλλιώς θα αναγκαστείς απλά να αποδεχτείς πολύ πράμα. Σε πάρα πολλά σημεία το ευχαριστήθηκα. Ίσως προς το τέλος να άρχισε να με κουράζει λίγο, αλλά το μέγεθός του είναι καλό. Γενικά, χολιγουντιανικό βιβλίο. Μάλλον καλά κάνουν και το γυρίζουν ταινία. Θα είναι ευχάριστο θέαμα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
babis.apostolidis Posted February 17, 2015 Share Posted February 17, 2015 Εξαιρετικο απο την αρχη μεχρι το τελος, απολαυστικο, καθολου βαρετο με πολλες δοσεις χιουμορ το συνιστω ανεπιφυλακτα!Στις 25 Νοεμβριου βγαινει στις αιθουσες:http://www.imdb.com/title/tt3659388/?ref_=nv_sr_1 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Giomel Posted March 3, 2015 Share Posted March 3, 2015 Καταπληκτικό βιβλίο! Μετά από μερικές ατυχείς επιλογές βιβλίων, ο "Ανθρωπος ατον Άρη" ήταν μια όαση! Γρήγορο, έξυπνο, αρκετές δόσεις χιούμορ και τελικά μια πολύ ωραία ιστορία Ε.Φ. Αν γνωρίζει κάποιος θα ήθελα να μου προτείνει παρόμοιου στυλ βιβλία. Ευχαριστώ! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nirgal Posted May 9, 2015 Share Posted May 9, 2015 Μόλις το ολοκλήρωσα. Άργησα να το διαβάσω γιατί ήθελα να το αγοράσω στα ελληνικά. Εδώ στην Αγγλία το έβλεπα συχνά σε βιβλιοπωλεία, αλλά προτίμησα να κάνω υπομονή μέχρι να έρθω για λίγο Ελλάδα. Η ελληνική έκδοση θέλει αρκετή επιμέλεια. Οι εκδόσεις μάλλον βιάστηκαν να το βγάλουν στην αγορά και η επιμέλεια πήγε περίπατο. Αλλά, το ευχαριστήθηκα. Το βιβλίο "τρέχει". Έχει πολύ τεχνομπάμπλ, αλλά ο πρωταγωνιστής είναι τόσο ευχάριστος, που αν δεν σας είναι δύσκολο να "προσπεράσετε" τα κομμάτια όπου εξηγεί με το νι και με το σίγμα τι κάνει (όχι να μην τα διαβάσετε, αλλά απλώς να μην κολλήσετε στην προσπάθεια να δημιουργήσετε ακριβείς εικόνες για όσα περιγράφει), τότε θα απολαύστε την περιπέτειά του. Αγωνία, χιούμορ, ευρηματικότητα είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν το σύνολο της ιστορίας. Αν έχετε επιστημονικές γνώσεις θα το απολαύσετε ακόμα περισσότερο. Ο τύπος είναι πραγματικά Μακγκάιβερ! Επίσης είναι και ο πιο μουλαρωμένος, αισιόδοξος τύπος που έχω συναντήσει σε βιβλίο, και μιας και πρόσφατα διάβασα και το βιβλίο "An Astronaut's Guide to Life on Earth" του Chris Hadfield (πρώην κυβερνήτης του ISS) γύρω από την εκπαίδευσή του και το πως αντιμετωπίζει την καθημερινότητά του, πρέπει να πω ότι ο Weir έκανε σοβαρή έρευνα, όχι μόνο γύρω από την τεχνολογία, αλλά και την ψυχολογία των αστροναυτών. Η ταινία σίγουρα θα κάνει θραύση, και μάλλον θα σβήσει το Gravity. ΥΓ. Για την τριλογία του Robinson γύρω από την αποίκηση του Άρη έχουν πει ότι αποτελεί απαραίτητο ανάγνωσμα για τους μελλοντικούς αποίκους του κόκκινου πλανήτη. Για τον "Άνθρωπο στον Άρη" σίγουρα θα πούνε ότι αποτελεί απαραίτητο ανάγνωσμα για τους πρώτους αστροναύτες που θα σταλούν εκεί. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted May 10, 2015 Share Posted May 10, 2015 Άργησα να το διαβάσω γιατί ήθελα να το αγοράσω στα ελληνικά. Γιατί; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nirgal Posted May 10, 2015 Share Posted May 10, 2015 Άργησα να το διαβάσω γιατί ήθελα να το αγοράσω στα ελληνικά. Γιατί; Επειδή θέλω να στηρίζω ελληνικούς εκδοτικούς οίκους που κάνουν προσπάθεια να προσφέρουν έργα του φανταστικού. Εδώ που είμαι έχω άπειρους τίτλους που αποκλείεται να δούμε ποτέ στην Ελλάδα. Η φανταστική λογοτεχνία είναι αποδεκτή και στηρίζεται από μεγάλο ποσοστό των αναγνωστών. Γιατί να αγοράσω και έργα που μπορώ να βρω στα ελληνικά, έστω κι αν χρειαστεί να περιμένω λίγο; 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted May 10, 2015 Share Posted May 10, 2015 Ξεκίνησα κι εγω να το διαβάζω χθες το βράδυ πριν τον ύπνο, είμαι τώρα στο 42% (kindle) και προφανώς ως τώρα φεύγει πολύ γρήγορα. Ο χαρακτήρας είναι ευχάριστος και το στυλ γραφής είναι πολύ ανάλαφρο για τη δραματικότητα της υπόθεσης! Αλλά με την καλή έννοια. Πολύ πολύ δυνατό. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted May 12, 2015 Share Posted May 12, 2015 Well, this is awkward. Ακολουθούν πολλά σπόιλερς. Tl;dR περιμένετε την ταινία. Λοιπόν, ένα βιβλίο είναι πάρα πολλά πράγματα, αλλά δυο από τα, ας πούμε, κυριότερα είναι: 1) η ιδέα (όπου το βιβλίο παίρνει τα 2 αστέρια του) 2) η εκτέλεση (όπου το βιβλίο δεν παίρνει τίποτα) Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησα το βιβλίο με πολλή χαρά. Ενώ δεν συνηθίζω τόσο την Επιστημονική Φαντασία, λατρεύω όλα όσα έχουν να κάνουν με αληθινά διαστημικά ταξίδια -είχα σηκωθεί αξημέρωτα για να δω live όλη την κάθοδο του Curiosity στον Άρη τον Αύγουστο του 2012- οπότε η ιδέα μιας ρεαλιστικής καταγραφής κάποιου που μένει πίσω στον Άρη ηχούσε υπέροχη στα αυτιά μου. Το ζήτημα, όπως το σκέφτομαι, έχει ως εξής, και ξεκινάω με ένα παράδειγμα: Υπάρχει μια βάση εκατομμυρίων συγγραφέων για να γραφτεί μια ρεαλιστική αστυνομική ιστορία, εξού και έχουμε πολλά λογοτεχνικά διαμάντια στον χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας. Για να κάνεις την έρευνα που χρειάζεται πάνω σε ζητήματα εγκλημάτων, μεθοδολογίας κλπ, δεν είναι τόσο δύσκολο. Πολλά μυαλά-πολλές εκτελέσεις-αρκετά καλά αποτελέσματα. Η βάση συγγραφέων για να γραφτεί μια ρεαλιστική -σε τέτοιο βάθος- ιστορία κάποιου αστροναύτη της ΝΑΣΑ που μένει στον Άρη είναι πάρα πολύ μικρή. Άρα, ήταν στατιστικά πολύ πιθανό, ο πολυγνώστης συγγραφέας Andy Weir που έκανε τόση έρευνα, να μην ξέρει να γράφει καλά. Όπως και επαληθεύτηκε. Η ιδέα παίρνει τα 2 από τα 5 αστέρια του goodreads. Αλλά η εκτέλεση είναι ερασιτεχνική σε τεράστιο βαθμό. Όσο καλά κι αν γνωρίζει τα τεχνολογικά και επιστημονικά κομμάτια της ιστορίας του, οι γνώσεις του περι συγγραφής είναι ελλειπέστατες. Αυτά που κάνουν την εξιστόρηση μιας ιδέας άξια να διαβαστεί. Λυπηρό -πραγματικά, πραγματικά ήθελα αυτό το βιβλίο να το λατρέψω- αλλά ο συγγραφέας δεν ξέρει να γράφει χαρακτήρες, δεν υπάρχει καθόλου development σ'αυτούς. Τον βασικό χαρακτήρα, (Μαρκ) στην αρχή τον βρήκα ευχάριστο. Με τη μουσική του Interstellar στα αυτιά, και με το mood "η μάχη του ανθρώπου απέναντι σε τεράστιες αντιξοότητες" είχα φτιάξει ατμόσφαιρα στο μυαλό μου. Το θέμα είναι οτι το μειδίαμα άρχισε να χάνεται, γιατί ο Μαρκ αποδείχτηκε ένα δισδιάστατο πιόνι το οποίο πάει από το Α στο Β. Δημιουργούνται προβλήματα τα οποία υπάρχουν εκεί μόνο για να ξεπεραστούν από κατεβατά infodumps και technobabbling. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που έμεινε ενάμιση χρόνο μόνος του και δεν έχει αλλάξει ΚΑΘΟΛΟΥ, η ψυχολογία του όπως μας τη δίνει είναι από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα η εξής: "έγινε κάτι καλό, γιει! τώρα έγινε κάτι κακό, boo! τη γάμησα, πήγε αυτό στραβά θα πεθάνω, βρήκα τον τρόπο να το διορθώσω επειδή είμαι γαμάτος, σχόλιο περί pop culture." ξανά και ξανά και ξανά. Καμία κουβέντα περί ψυχολογίας ή συναισθήματος. Πώς είναι να μένει κανείς μόνος τόσο καιρό; Πώς είναι να πιστεύεις ότι είσαι χαμένος, και μετά εμφανίζεται ελπίδα; Πώς αντέχεις απέναντι σε αυτές τις μηδαμινές πιθανότητες; Πώς αντέχεις αυτή τη μοναξιά και το φόβο του ότι μπορεί να πεθάνεις από χίλιαδυο πράγματα που ξέρεις κι άλλα τόσα που δεν ξέρεις, ενώ μένεις για ώρες μην κάνοντας τίποτα. Εδώ στον στρατό και 2 ώρες σκοπιάς μοιάζουν αιωνιότητα. Κι αυτός δεν είχε να πει ΤΙΠΟΤΑ. Να αφήσει κάτι στην ανθρωπότητα, αν δεν τα καταφέρει, ένα transcript log-μνημείο για ολους τους υπολοιπους. Κάτι. "Live another Sol would be a great name for a James Bond movie". Εύγε. Η πιο δυνατή σκηνή που θυμάμαι από το πολύ πρόσφατο interstellar είναι το κλάμα του Matt Damon (που κοίτα να δεις θα παίξει και τον Mark στην ταινία) όταν ξαναβλέπει άνθρωπο. Ωραίες οι μαύρες τρύπες και τα ταξίδια, αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός τέτοιων έργων. Ο σκοπός τους είναι να δείξουν τον άνθρωπο μέσα τους. Ο συγκεκριμένος συγγραφέας δεν έχει να προσφέρει τίποτα μέσα από τους χαρακτήρες του. Το μόνο που έχει να πει είναι αυτά που ξέρει ήδη λόγω έρευνας. Υδρογόνο, ατμόσφαιρες, κλπ. Κάτι άλλο, επίσης αρνητικό είναι ότι μιλάει σαν κάποιος ο οποίος έχει την εντύπωση ότι είναι πιο αστείος απ' όσο είναι στην πραγματικότητα. Θα κάνει quotes περί James Bond, Star Wars, D&D, Lord of the Rings, πράγματα τα οποία είναι για τοίχους στο facebook ή για εποχές όπου το "κοίταξτε πόσο quirky είμαι" δεν είχε ξεπεραστεί ακόμη. Όσο περνάει το βιβλίο, και εμφανίζονται καινούργιοι χαρακτήρες, τόσο αντιλαμβάνομαι ότι ο συγγραφέας γράφει τον ίδιο ακριβώς χαρακτήρα με διαφορετικές απλά διαβαθμίσεις του πόσο hip και nerd με την ίσως καλή έννοια είναι. Όποια κι αν είναι η κατάσταση, ό,τι κι αν του πούνε, ο χαρακτήρας θα απαντήσει σαρκαστικά, ειρωνικά ή με infodump-technobabbles. Και πάνω κάτω το ίδιο θα συμβεί και με τους υπόλοιπους. (Υπάρχει μέχρι και το "ααα, κανείς σας δεν έκανε σεξ στο λύκειο" όταν ακούγεται κάτι για το Lord of the Rings, που όταν έκαναν στο Friends αυτό το αστείο, ήταν ήδη παλιό και ήταν 1998.) Ασε τον χαρακτήρα. Το γράψιμο είναι εντελώς blog: τόσο tell δεν περίμενα να διαβάσω σε βιβλίο, αλλά τι να κάνεις, εδώ δύσκολα γινόταν διαφορετικά, αν και αυτό είναι δικαιολογία. Τέλος πάντων, το προσπερνάω, γραμματικά στέκει, δεν έχω να πω κάτι άλλο θετικό. Όσον αφορά την υπόθεση, δεν έχει κάτι να προσφέρει προς τέρψη του αναγνώστη, λίγο δράμα ίσως, κάποιο twist, το σασπένς λείπει εντελώς. Θα πεθάνει; φυσικά δεν θα πεθάνει επειδή... έτσι. Θα τραυματιστεί; Όχι. Θα πάει οτιδήποτε στραβά στην τελική; Όχι, γιατί -λόγω και της κλινικής φύσης της υπόθεσης- τα κουκιά είναι μετρημένα. Κι ο Andy Weir (ως προγραμματιστής στη ζωή του και όχι συγγραφέας) δεν μπορεί/δεν θέλει να αποκλίνει. Είναι ή 0 ή 1 η κατάσταση. Αν πάθει κάτι στη διαδρομή, δεν θα καταφέρει να φύγει. (Όχι αν κινδυνεύει, από αυτό άλλο τίποτα, αλλά είπαμε: "oh shit Im gonna die, nevermind, I'll use my infodumps to save the day και θα κάνω κι ένα αστείο γιατί είμαι cool nerd). Άρα δεν μπορεί να πάθει τίποτα. Και πουθενά το βιβλίο δεν δημιούργησε την αίσθηση στον αναγνώστη ότι κάτι θα πάει αμετάκλητα στραβά. Οι από μηχανής θεοί δουλεύαν υπερωρίες κατά τη διάρκεια της ιστορίας. Είναι η φύση του βιβλίου τέτοια που πρέπει όλα να πάνε βάση προγραμματισμού, και ο συγγραφέας φαίνεται να τον λατρεύει. Αν υπάρχει μεγαλύτερος Mary Sue χαρακτήρας σε βιβλίο από τον Mark δεν τον έχω συναντήσει ακόμη. Η ιδέα... η ιδέα ήταν καταπληκτική αλλά δεν φτάνει. Για την εκτέλεση χρειάζεσαι κι άλλα πράγματα. Πολύ πιθανόν, αυτή τη στιγμή, άλλος που να έχει τόσο ευρεία γνώση περί ενός τέτοιου ταξιδιού δεν υπάρχει εύκαιρος. Αυτό όμως δεν κάνει τον Andy Weir καλό συγγραφέα. Ευελπιστώ η ταινία που θα βασιστεί επάνω στην ιστορία να έχει να προσφέρει κάτι παραπάνω, αλλά ήταν ένα popcorn βιβλίο και τίποτα παραπάνω. Πέρα από τις εικόνες και τις ιδέες, η επιστημονική φαντασία μιλάει για ανθρώπους, για πραγματικούς ανθρώπους, ακόμα κι αν οι καταστάσεις είναι φανταστικές. Στο συγκεκριμένο βιβλίο, οι χαρακτήρες είναι πιο λεπτοί κι από την ατμόσφαιρα του Άρη. Και ίσως αυτή τη στιγμή, το βιβλίο να είναι κάτι μοναδικό στο είδος του, αλλά σε μερικές δεκαετίες που αυτού του είδους τα ρεαλιστικότατα memoirs τέτοιων ταξιδίων θα είναι πιο προσβάσιμα -γιατί η βάση συγγραφέων που θα γνωρίζουν και θα γράφουν για αυτά θα έχει μεγαλώσει- το βιβλίο θα είναι μια απλή άνω τελεία και όχι, δυστυχώς, ένα θαυμαστικό παρά την λατρεία που τους έχει ο συγγραφέας του. 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted May 12, 2015 Share Posted May 12, 2015 Όταν είχα γράψει μια ισχνή κριτική στα "Δενξερωπόσαβιβλία για το δενθυμάμαιποιοέτος" για το συγκεκριμένο πόνημα, θα ήθελα σίγουρα να γράψω όλα τα παραπάνω. Δεν τα έγραψα, γιατί δεν είμαι ο Ντίνος και ό,τι δεν μου διαφεύγει δεν ξέρω πώς να το εκφράσω. Τώρα που τα βλέπω μαζεμένα δεν μπορώ να μην εκφράσω την απόλυτη συμφωνία μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nirgal Posted May 12, 2015 Share Posted May 12, 2015 Well, this is awkward. Γιατί, βρε Ντίνο; Εγώ λέω: ευτυχώς που υπάρχουν και πιο νηφάλιοι για να μας προσγειώνουν και να διαλύουν κάποιες εύκολες και βιαστικές εντυπώσεις. Λοιπόν, ένα βιβλίο είναι πάρα πολλά πράγματα, αλλά δυο από τα, ας πούμε, κυριότερα είναι: 1) η ιδέα (όπου το βιβλίο παίρνει τα 2 αστέρια του) 2) η εκτέλεση (όπου το βιβλίο δεν παίρνει τίποτα) Νομίζω ότι στο 2 είσαι λιγάκι αυστηρός. Η εκτέλεση δεν είναι εντελώς για πέταμα. Κι εσύ ίδιος παραδέχτηκες ότι η ιστορία 'φεύγει πολύ γρήγορα'. Δεν είναι εύκολο να το πετύχεις αυτό. Όμως... Αφού διάβασα το σχόλιό σου παραδέχομαι ότι άνοιξαν τα μάτια μου. Ξαφνικά βγήκαν στην επιφάνεια διάφορα τσιμπήματα που ένιωθα κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης, τα οποία θάφτηκαν κάτω από: α) τη διάθεσή μου να διαβάσω για έναν Ροβινσώνα στον Άρη, β) όσα θετικά σχόλια είχα ήδη ακούσει για τον 'Μακγκάιβερ του Άρη', γ) την υπομονή που έκανα, παρ' όλο που κάθε έργο σκληρής ΕΦ που αφορά τον κόκκινο πλανήτη με τραβάει σαν μαγνήτης. Έχεις απόλυτο δίκιο όταν λες ότι ο πρωταγωνιστής δεν εξελίσσεται, δεν αλλάζει. Θα υπερασπιστώ τον Weir για τα χαρακτηριστικά που έδωσε στον ήρωά του: αποδυνάμωση του κινδύνου μέσω του χιούμορ, επιμονή μέχρι αηδίας, αισιοδοξία σε κάθε περίπτωση. Διάβασε το βιβλίο του Hadfield που αναφέρω σε προηγούμενο σχόλιό μου και θα δεις ότι πάρα πολλοί αστροναύτες λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο στη δουλειά τους, αλλά και στην καθημερινότητά τους. Δέχομαι, βέβαια, χωρίς καμία αμφισβήτηση το γεγονός ότι ο Μαρκ παραμένει εντελώς στάσιμος ως χαρακτήρας, παρά τα όσα περνάει μέσα σε τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Εδώ ο συγγραφέας τα έκανε θάλασσα. Όσο δυνατοί κι αν είναι οι άνθρωποι που στέλνονται στο διάστημα, δεν παύουν να είναι άνθρωποι. Έχουν κι αυτοί τα όριά τους και σίγουρα στις συνθήκες που περιγράφει ο Weir, ο ήρωάς του θα έπρεπε να αλλάξει δραματικά. Στο τέλος θα έπρεπε να έχει κρατήσει κάποια ψήγματα όσων τον χαρακτήριζαν στην αρχή της περιπέτειάς του, κι αυτό θα έκανε το δράμα του πολύ δυνατό. Κι εγώ τα έκανα θάλασσα ως αναγνώστης. Παρασύρθηκα από την προσωπική διάθεση που είχα τις ημέρες που διάβαζα το βιβλίο και παρέβλεψα όλα όσα μας υπέδειξες. Άρα: το τι θα σου αφήσει ένα βιβλίο εξαρτάται κάπως και από τη διάθεση που έχεις κατά την ανάγνωσή του. Ακόμα και τώρα όμως, δεν θα πέταγα το βιβλίο στα Τάρταρα. Σαν ιστορία έχει να δώσει. Μπορεί να προσφέρει αναγνωστική διασκέδαση. Δεν αλλάζω την άποψή μου ότι " θα αποτελεί απαραίτητο ανάγνωσμα για τους πρώτους αστροναύτες που θα σταλούν εκεί", καθώς και ότι η ιστορία 'τρέχει'. Πέρα από τις εικόνες και τις ιδέες, η επιστημονική φαντασία μιλάει για ανθρώπους, για πραγματικούς ανθρώπους, ακόμα κι αν οι καταστάσεις είναι φανταστικές. Στο συγκεκριμένο βιβλίο, οι χαρακτήρες είναι πιο λεπτοί κι από την ατμόσφαιρα του Άρη. Και ίσως αυτή τη στιγμή, το βιβλίο να είναι κάτι μοναδικό στο είδος του, αλλά σε μερικές δεκαετίες που αυτού του είδους τα ρεαλιστικότατα memoirs τέτοιων ταξιδίων θα είναι πιο προσβάσιμα -γιατί η βάση συγγραφέων που θα γνωρίζουν και θα γράφουν για αυτά θα έχει μεγαλώσει- το βιβλίο θα είναι μια απλή άνω τελεία και όχι, δυστυχώς, ένα θαυμαστικό παρά την λατρεία που τους έχει ο συγγραφέας του. Δεν θα μπορούσες να το θέσεις καλύτερα. Το ξαναλέω: ευτυχώς που έγραψες το σχόλιό σου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted May 12, 2015 Share Posted May 12, 2015 Κι εγώ τα έκανα θάλασσα ως αναγνώστης. Παρασύρθηκα από την προσωπική διάθεση που είχα τις ημέρες που διάβαζα το βιβλίο και παρέβλεψα όλα όσα μας υπέδειξες. Άρα: το τι θα σου αφήσει ένα βιβλίο εξαρτάται κάπως και από τη διάθεση που έχεις κατά την ανάγνωσή του. Μμμμ... Φοβάμαι μην ανοίξω καμία μεγάλη, off topic συζήτηση, αλλά θα σου πω το εξής: Στο δεύτερο σκέλος, έχεις δίκιο. Η διάθεσή μας, πράγματι, μπορεί να μας επηρεάσει ώστε να μας αρέσει περισσότερο ή λιγότερο ένα μυθιστόρημα ή μια ποιητική συλλογή, συγκριτικά με μια άλλη περίοδο της ζωής μας (που υποθετικά θα το διαβάζαμε). Αλλά στο πρώτο σκέλος, γνώμη μου είναι, έχεις τελείως άδικο. Και να ήθελες, ως αναγνώστης, δεν μπορείς «να τα κάνεις θάλασσα». Με το έργο, με κάθε έργο, αποκτούμε μια προσωπική σχέση, το σημαντικότερο μέρος της οποίας χτίζεται από την ικανοποίηση ή μη, κατά την ανάγνωσή του. Αν ένα έργο σε αγγίξει, σε ευχαριστήσει, σε ανυψώσει (ελπίζω ότι δεν γίνομαι λυρικός...) θα είναι καλό -για ποιον άλλο; Για τον κριτικό λογοτεχνίας* που υπέδειξε αδυναμίες; Όχι, για σένα... Αν δεν σε αγγίξει, αν η ανάγνωσή του είναι βάρος, θα παραμείνει εσαεί ανυπόφορο στη μνήμη σου ακόμα και αν σου υποδείξουν αργότερα δεκάδες χαρίσματα. Το συγκεκριμένο βιβλίο, σημειώνω, δεν το έχω διαβάσει. *δεν αναφέρομαι μειωτικά στους κριτικούς (μου αρέσει να διαβάζω κριτικές) ούτε (φυσικά) στη γνώμη του DinMacXanthi 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted May 13, 2015 Share Posted May 13, 2015 Βλέπω Nirgal, DinMacXanthi, ξανά Nirgal και nikosal. Βλέπω και σεντόνια. Δεν διαβάζω τίποτα πριν το βιβλίο. Ήθελα έτσι κι αλλιώς να το διαβάσω, αλλά τώρα με φτιάξατε για τα καλά! Υπόσχομαι να επανέλθω όταν θα έχω άποψη. :-) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted May 14, 2015 Share Posted May 14, 2015 Για τα δικά μου γραφόμενα... μην ανησυχείς. Δεν το έχω διαβάσει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted June 28, 2015 Share Posted June 28, 2015 (edited) Να και η δική μου γνώμη: SPOILER ALERT: Ελαφρά, όχι καταδικαστικά spoiler, αλλά διαβάζετε με δική σας ευθύνη. Περίληψη: Γενικά, συμφωνώ πολύ με τον Ντίνο. Ευχάριστο αλλά πολύ μέτριο βιβλίο που αποτυγχάνει να μπει στα λογοτεχνικά χωράφια. Στα συν: +Γρήγορο, ανάλαφρο, ξεκούραστο γράψιμο που κρατάει το ενδιαφέρον του αναγνώστη παρά τη σωρεία επιστημονικών όρων και τεχνικών. +Απόλυτα πειστικό από επιστημονικής πλευράς. Συμβαίνει να έχω, έστω και με τη μορφή ενός πρώτου πτυχίου, τη μία από τις ειδικότητες του Μαρκ Γουάτνι (μηχανολόγος) και δεν είχα παρά κάποιες ελάχιστες ενστάσεις που ήδη έχω ξεχάσει (και που πιθανότατα ήταν και λανθασμένες). Είναι εμφανές ότι στον τομέα των τεχνολογικών και επιστημονικών ακροβατισμών ο συγγραφέας ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Αν ήμουν υπεύθυνος αποστολής στον Άρη, θα έδινα αυτό το βιβλίο ως υποχρεωτικό ανάγνωσμα σε όλους τους αστροναύτες. +Η εφευρετικότητα του Μαρκ Γουάτνι. Ο συγγραφέας έχει ρίξει πολλή δουλειά εδώ. Επί δέκα μέρες που το διάβαζα, τον θαύμαζα για τις λύσεις που έδινε, αλλά και τον σκεφτόμουν ακόμα και όταν ήμουν μακριά απ’ το βιβλίο. (Εγώ στη θέση του θα είχα πεθάνει πολύ πριν το τρίτο κεφάλαιο. Αλλά πάλι, γι’ αυτό δεν θα ήμουν ποτέ στη θέση του.) +Καλή η κορύφωση και η δράση στο τέλος. +Το χιούμορ και η αισιοδοξία του πρωταγωνιστικού χαρακτήρα. Όσο κι αν το δεύτερο αποτελεί κοινό χαρακτηριστικό των πραγματικών αστροναυτών, ήταν μια εξαιρετική συγγραφική επιλογή, και η κύρια πηγή αναγνωστικής απόλαυσης. Σε αρκετά σημεία έβαλα κυριολεκτικά τα γέλια. («Θα είσαι στα χέρια του Μαρτίνεζ». «Πες του παπάρα να μην κάνει ακροβατικά!» Και πολλά άλλα.) Στα πλην: --Πολύ βιαστική έκδοση, πολύ πρόχειρη επιμέλεια, και μάλιστα από γνωστό όνομα (Λύο Καλοβυρνάς). Σε αρκετά σημεία λείπουν ολόκληρες λέξεις! --Πρακτικά απόν συναίσθημα. Ο συγγραφέας χάνει μεγάλη ευκαιρία εδώ. Έχει μια πολύ μεγάλη ιστορία επικού χαρακτήρα και αποτυγχάνει να την ανυψώσει έστω και στο ελάχιστο. Από την αρχή φαίνεται ότι κάτι δεν πάει καλά, όταν μένει μόνος του και ηρεμεί κάπως. Το καλύπτει με την αισιοδοξία και το χιούμορ του, αλλά δεν μπορεί να το καλύπτει για πάντα, όχι επί ενάμιση χρόνο. Συνειδητοποίησα ότι κάτι πάει πολύ άσχημα με το συναίσθημα, όταν κατάλαβα ότι η πρώτη φορά που συγκινήθηκα ήταν εκεί που η Μίντι ανακαλύπτει ότι ο Γουάτνι είναι ακόμα ζωντανός. Δηλαδή την πρώτη φορά που η αφήγηση πηγαίνει στη Γη. Το παρακολούθησα αυτό και, πράγματι, τα πιο ενδιαφέροντα συναισθηματικά κομμάτια είναι όλα πίσω στη Γη. Μπανγκ! Ο πρωταγωνιστικός χαρακτήρας είναι απολύτως κενός! Αποκάλυψη: στο βιβλίο δεν πρωταγωνιστεί ο Μαρκ Γουάτνι. Πρωταγωνιστούν το Hab, το ρόβερ, το τρέιλερ, το Pathfinder, ο οξυγονοποιητής, ο ρυθμιστής ατμόσφαιρας, τα αντίσκηνα, το Hermes, ο κινέζικος πύραυλος, το MAV, οι διαστημικές στολές, η κόλλα από ρητίνη, οι πατάτες. Όχι όμως ο Μαρκ Γουάτνι. Υπάρχουν καλές στιγμές αλλά είναι λίγες και φεύγουν απογοητευτικά γρήγορα. Ας πούμε, πόσο πολύ μπορούσε να χτίσει ο συγγραφέας πάνω στο ύστατο πλάνο του να αυτοκτονήσουν όλοι στο Hermes για να επιζήσει η Γιόχανσεν! Επίσης, οι γονείς του Γουάτνι περνούν εντελώς ανεκμετάλλευτοι. Δεν λέω ότι θέλω δακρύβρεχτες σκηνές, αλλά έστω και δυο σελίδες (στις 430!) με πέντε ατάκες τους θα αρκούσαν. Γενικά, ο συγγραφέας δείχνει να έχει παντελή άγνοια για το ότι θέμα των βιβλίων λογοτεχνίας είναι ο άνθρωπος. --Προσχηματικοί, χάρτινοι, δισδιάστατοι χαρακτήρες. Οι χαρακτήρες στη Γη ελάχιστα ξεχωρίζουν μεταξύ τους. Ακόμα και οι χαρακτήρες του πληρώματος είναι πολύ αόριστοι σε σχέση με την έκταση του έργου. Θα πω λοιπόν κάτι χοντρό: Μ’ αυτή την έννοια, αλλά και την προηγούμενη, της απουσίας συναισθήματος, το βιβλίο θυμίζει αρκετά τσόντα: οι χαρακτήρες είναι καρικατούρες που ο μόνος σκοπός τους είναι να μας οδηγήσουν στα γρήγορα στην επόμενη σκηνή σεξ (ή μαγκαϊβεριάς). Μετά από 430 σελίδες δεν μάθαμε αν ο Γουάτνι έχει γυναίκα, γκόμενα, κορίτσι (υποθέτω ότι δεν έχει) ή έστω πρώην. Δεν σκέφτηκε ούτε έναν (ούτε έναν!) φίλο του που θα του έλειπε τις εκείνες τις 549 ατελείωτες νύχτες στον Άρη. Η μητέρα του αναφέρθηκε μόνο για μια στιγμή σε ένα email που δεν διαβάσαμε. Μάθαμε ότι έχει πατέρα λίγες σελίδες πριν το τέλος, αλλά το στόμα του δεν το άνοιξε. Ξέρω πολλούς ανθρώπους που θα πήγαιναν ένα βήμα πιο πέρα απ’ ό,τι εγώ και θα έλεγαν στεγνά ότι αυτό δεν είναι λογοτεχνία –με την έννοια ότι είναι πολύ κακότεχνο. --Προβλεψιμότητα. Το βιβλίο δεν κάνει την παραμικρή προσπάθεια ούτε καν να μας τρομάξει ότι υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα να μην έχουμε χάπυ έντ. Δεν έχω τίποτα με τα χάπυ έντ. Κι εμένα θα μου την έσπαγε αν στο τέλος πέθαινε. Αλλά τόση πολλή και απόλυτη προβλεψιμότητα σκοτώνει την όποια αγωνία στην οποία λογικά θέλει να επενδύσει ο συγγραφέας. Εννοώ, τουμπάρουν το ρόβερ και το τρέιλερ και αντί να πεταχτώ πάνω φωνάζοντας «Γαμώτο! Τώρα δεν έχει καμιά ελπίδα!», σκέφτομαι κάτι σαν «Κι αυτό, ρε; Κι αυτό θα το λύσεις;» Και το χειρότερο δεν είναι ότι το λύνει, αλλά ότι το κάνει εύκολα, γρήγορα και αυτόματα. --Άτεχνος και υπερβολικά σύντομος επίλογος. Κι άλλη χαμένη ευκαιρία για συναίσθημα και μεγάλη σκηνή στο κλείσιμο. Αλλά βέβαια ήταν αναμενόμενο. Γενικά: Ο Ντίνος τα είπε πολύ ωραία για τις πιθανότητες να γραφτεί ένα τέτοιο βιβλίο από κάποιον που γνωρίζει τόσο καλά την τεχνολογία και συγχρόνως να είναι εξαιρετικός συγγραφέας: ήταν πολύ μικρές και χάσαμε. Πολύ άνισο βιβλίο. Το τρίτο αστεράκι στο goodreads το έδωσα επειδή, παρά τα προβλήματά του δεν με κούρασε καθόλου. Επειδή όμως πρόσφατα διάβασα το ακόμα πιο μέτριο “Enter Player One”, με έβαλε να σκεφτώ ξανά πόσο εύκολο είναι (για την αγγλόφωνη, και ειδικά την αμερικανική αγορά, εννοείται) ένα τόσο μέτριο βιβλίο με τόσες χοντρές συγγραφικές αδυναμίες να χτυπήσει τέτοια τρελά νούμερα πωλήσεων (sci-fi βιβλίο της χρονιάς στο goodreads) και να πνίξει εν μία νυκτί τoν δημιουργό του στα φράγκα του Χόλλυγουντ. Αν έλεγα ότι αυτό δεν με λυπεί, θα ήμουν ψεύτης. Όχι γιατί απαγορεύεται να πουλάνε καλά τα μέτρια βιβλία. Αλλά γιατί για κάθε τέτοιο βιβλίο που σπάει τα ταμεία, θάβονται στη ανυπαρξία πολλά καλά. Η ταινία που έρχεται: Με δεδομένα τα παραπάνω, αν η ταινία επενδύσει ελάχιστα στους χαρακτήρες και στο συναίσθημα, είναι καταδικασμένη να ξεπεράσει εύκολα το βιβλίο σε συνολική ποιότητα, αφού έχει δεδομένη την εντυπωσιακή εικόνα, τη δράση και τα ειδικά εφέ. Αν πάλι επιμείνει σε σημείο μονομανίας στην αληθοφάνεια και στα εφέ όπως το “Gravity” (το οποίο πάντως δεν είχε ούτε πλοκή) τότε θα έχουμε άλλο ένα αδιάφορο δίωρο κόστους εκατοντάδων εκατομμυρίων, το οποίο θα μας βουτήξει τα 7 ευρώ ή τις αντίστοιχες δραχμές που δεν θα μας περισσεύουν. Θα το διαπιστώσουμε τον Νοέμβριο. Edited June 28, 2015 by mman 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted June 28, 2015 Share Posted June 28, 2015 Δεν το έχω διαβάσει. Το Λύο Καλοβυρνά τον έχει γράψει στα μαύρα κατάστιχα και η melkiades ως μεταφραστή του "Βιβλιοπωλείου των σκιών" (από τα δανέζικα, νομίζω), οπότε γνωστό όνομα δε σημαίνει και καλή ποιότητα πάντα. Η συνταγή "καλή ιδέα-ανύπαρκτοι χαρακτήρες/συναίσθημα" απαντάται κατά τη γνώμη μου και στο Bicentennial Man (πολύ περισσότερο στη νουβέλα παρά στην ταινία, η οποία προσπάθησε να φτιάξει κάτι από το μηδέν με ανύπαρκτα υλικά και ασφαλώς απέτυχε), αλλά δεν άκουσα κανέναν από εδώ μέσα να τον πειράζει αυτό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nirgal Posted June 28, 2015 Share Posted June 28, 2015 Η ταινία που έρχεται:Με δεδομένα τα παραπάνω, αν η ταινία επενδύσει ελάχιστα στους χαρακτήρες και στο συναίσθημα, είναι καταδικασμένη να ξεπεράσει εύκολα το βιβλίο σε συνολική ποιότητα, αφού έχει δεδομένη την εντυπωσιακή εικόνα, τη δράση και τα ειδικά εφέ. Αν πάλι επιμείνει σε σημείο μονομανίας στην αληθοφάνεια και στα εφέ όπως το “Gravity” (το οποίο πάντως δεν είχε ούτε πλοκή) τότε θα έχουμε άλλο ένα αδιάφορο δίωρο κόστους εκατοντάδων εκατομμυρίων, το οποίο θα μας βουτήξει τα 7 ευρώ ή τις αντίστοιχες δραχμές που δεν θα μας περισσεύουν. Θα το διαπιστώσουμε τον Νοέμβριο. Α) Από λίγες σκηνές που είδα σε τρέιλερ της ταινίας και ένα μικρό βιντεάκι που γυρίσανε, μου φαίνεται ότι η ταινία τελικά μάλλον θα κερδίσει σε εντυπώσεις. Β) Αυτό με τις "αντίστοιχες δραχμές" πολύ μου άρεσε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted June 28, 2015 Share Posted June 28, 2015 Mιχ, κάνε και μια αξιολόγηση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.