Jump to content

Άντι Γουέιρ (Andy Weir)


Recommended Posts

Κι εγώ έχω υψηλές προσδοκίες για την ταινία, γιατί σε αντίθεση με τον Weir, ο Scott και ο Drew Goddard έχουν εμπειρία σ'αυτό που κάνουν. Η ιδέα και το grand setting υπάρχουν ήδη από το βιβλίο. Ευελπιστώ να πούνε την ιστορία καλύτερα.

Link to comment
Share on other sites

Στα πλην:

 

--Πολύ βιαστική έκδοση, πολύ πρόχειρη επιμέλεια, και μάλιστα από γνωστό όνομα (Λύο Καλοβυρνάς). Σε αρκετά σημεία λείπουν ολόκληρες λέξεις!

 

Αν κρίνω από το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από τότε που μου ήρθε το βιβλίο και απέρριψα την πρόταση να το μεταφράσω μέχρι τότε που το είδα να κυκλοφορεί, η όλη διαδικασία πρέπει να έγινε του σκοτωμού. Αποφασίστε: πόσο γρήγορα θέλετε να βγαίνουν τα βιβλία στα ελληνικά; Πόσο μπορείτε να περιμένετε;

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Mιχ, κάνε και μια αξιολόγηση.

 

Έρχεται.

 

 

Στα πλην:

 

--Πολύ βιαστική έκδοση, πολύ πρόχειρη επιμέλεια, και μάλιστα από γνωστό όνομα (Λύο Καλοβυρνάς). Σε αρκετά σημεία λείπουν ολόκληρες λέξεις!

 

Αν κρίνω από το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από τότε που μου ήρθε το βιβλίο και απέρριψα την πρόταση να το μεταφράσω μέχρι τότε που το είδα να κυκλοφορεί, η όλη διαδικασία πρέπει να έγινε του σκοτωμού. Αποφασίστε: πόσο γρήγορα θέλετε να βγαίνουν τα βιβλία στα ελληνικά; Πόσο μπορείτε να περιμένετε;

 

 

Εγώ προσωπικά, πολύ. Αλλά έχω την (όχι προφανή απ' ό,τι φαίνεται) απαίτηση να βγαίνουν καλά. Και τούτο εδώ είχε και τουλάχιστον έναν καραμπινάτο αγγλισμό, απ' ό,τι θυμάμαι, τον οποίο τώρα δεν μπορώ να ανακαλέσω.

Link to comment
Share on other sites

ΜΜαν, τυγχάνει να γνωρίζω τι προθεσμίες δίνει ο συγκεκριμένος οίκος στους επιμελητές. Αν ξέφυγε μόνο ένας καραμπινάτος αγγλισμός, πάλι καλά. Επίσης, να έχετε υπόψη ότι έτσι ξεφτιλισμένες που είναι πλέον οι αμοιβές, για να μπορέσει ένας μεταφραστής ή επιμελητής να βγάλει έστω το μηνιαίο ΤΕΒΕ πρέπει να τρέχει 3-4 δουλειές ταυτόχρονα. Μέχρι να γίνουμε όλοι ταξιτζήδες και να τελειώνει η υπόθεση.

Link to comment
Share on other sites

ΜΜαν, τυγχάνει να γνωρίζω τι προθεσμίες δίνει ο συγκεκριμένος οίκος στους επιμελητές. Αν ξέφυγε μόνο ένας καραμπινάτος αγγλισμός, πάλι καλά. Επίσης, να έχετε υπόψη ότι έτσι ξεφτιλισμένες που είναι πλέον οι αμοιβές, για να μπορέσει ένας μεταφραστής ή επιμελητής να βγάλει έστω το μηνιαίο ΤΕΒΕ πρέπει να τρέχει 3-4 δουλειές ταυτόχρονα. Μέχρι να γίνουμε όλοι ταξιτζήδες και να τελειώνει η υπόθεση.

 

Η αλήθεια είναι ότι, λόγω και του στυλ του βιβλίου, διάβαζα αρκετά χαλαρά, οπότε μπορεί να υπήρχαν περισσότεροι αγγλισμοί. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα.

Σίγουρα τέτοιες ασφυκτικές συνθήκες δουλειάς για μεταφραστές και επιμελητές, δημιουργούν ένα πολύ θλιβερό εργασιακό περιβάλλον. Κατανοώ απόλυτα τον εργαζόμενο που σκοτώνεται για να προλάβει να συμπληρώσει τα απαραίτητα βιβλία που θα του επιτρέψουν να πληρώσει το ΤΕΒΕ του ή τη ΔΕΗ, πόσο μάλλον υπό τις παρούσες οικονομικές συνθήκες.

Από την άλλη όμως, ο αναγνώστης πληρώνει το βιβλίο, όσο το πλήρωνε και προ κρίσης. Αν κάνω λάθος διορθώστε με, αλλά δεν νομίζω ότι έχουν πέσει αισθητά οι τιμές, και σίγουρα όχι σε σχέση με τους μισθούς. Οπότε δεν είναι παράλογο ως αναγνώστης να απαιτώ μια αξιοπρεπή έκδοση, ιδιαίτερα αν πρόκειται για ένα best seller, που (υποτίθεται, τουλάχιστον) ότι είναι καλό βιβλίο.

Φάουλ λοιπόν ο εκδοτικός. Και, πιθανόν, μικρότερο φάουλ και οι μεταφραστής, επιμελητής. (Υπάρχει φαντάζομαι πάντα η επιλογή να παραδώσει κανείς τη δουλειά, αλλά να ζητήσει να μην φαίνεται το όνομά του, αν θεωρεί ότι η πίεση έριξε την ποιότητα.)

Αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια. Και φοβάμαι ότι είμαστε ήδη off topic.

Edited by mman
Link to comment
Share on other sites

(Υπάρχει φαντάζομαι πάντα η επιλογή να παραδώσει κανείς τη δουλειά, αλλά να ζητήσει να μην φαίνεται το όνομά του, αν θεωρεί ότι η πίεση έριξε την ποιότητα.)

In my book, he/she refuses to take the project altogether. Αλλά είπαμε, άλλη κουβέντα.

Link to comment
Share on other sites

Παρακάτω μπορεί να εμπεριέχονται κάποια spoilers

 

Το βιβλίο για αυτό που ήταν ήταν πάρα πολύ καλό. Μιλάει για το πως η επιστήμη και η τεχνολογία μπορούν να βοηθήσουν έναν άνθρωπο να επιβιώσει σε έναν άλλον πλανήτη όπως τον Άρη. Ο στόχος του βιβλίου είναι αυτός και γι' αυτό βάζει έναν ήρωα που από την αρχή φαινόταν ότι θα άντεχε ψυχολογικά αυτή τη δοκιμασία. Βάζει στόχους κι έτσι προσπαθεί να επιβιώσει. 

 

Θα δικαιολογήσω επίσης το βιβλίο που δεν ασχολείται με την ψυχολογική αποδυνάμωση του χαρακτήρα ή ακόμα και την "πιθανή" τρέλα που θα μπορούσε να είχε από την απομόνωση από τους ανθρώπους στο γεγονός ότι το βιβλίο είναι ήδη βαρύ στους τεχνολογικούς και επιστημονικούς όρους. Είχε ήδη ένα μεγάλο ρίσκο να κουράσει πολύ τον αναγνώστη με όλες αυτές τις προσπάθειες του ήρωα και τις σκέψεις το για το πως θα λύσει το κάθε πρόβλημα του. Αν προσέθετε και την όποια άλλη υπαρξιακή σκέψη τότε θα αποτελείωνε τον αναγνώστη. Εξάλλου πιστεύω ότι το βιβλίο έπρεπε να επικεντρωθεί κάπου, αν επικεντρωνόταν στις άλλες σκέψεις του και στην ψυχολογία του ήρωα τότε το βιβλίο θα γινόταν άλλο. Πολύ πιθανό να είχε και διαφορετικό τέλος (

στο οποίο η επιστήμη δεν μπορεί να βοηθήσει κι επομένως θα ήταν άλλο το μήνυμα

).
 

Επίσης το βιβλίο χρησιμοποιεί κάτι πολύ συγκεκριμένο για να δείξει κάτι για την ψυχολογία του ανθρώπου. Πόσο πολύ της συνήθειας είμαστε. Τόσο πολύ που μπορούμε να επιβιώσουμε στηριζόμενοι σε αυτήν. Κάτι που αξιοποιείται και στο Ready Player One ως τρόπο διεξόδου. Με σειρές στην τηλεόραση ο ήρωας ξεχνιέται και συνεχίζει μέχρι την επόμενη μέρα. Πόσο ρεαλιστικό είναι αυτό; Πολλοί άνθρωποι δεν το  κάνουν αυτό μετά από τη δουλειά, όταν είναι κουρασμένοι να το ρίχνουν στην τηλεόραση και να "ξεχνιούνται"; Πόσες φορές έχουμε πει ότι αντί για επανάσταση ή διαμαρτυρία, καθόμαστε στον καναπέ; Γιατί; Επειδή είμαστε της συνήθειας. Ειδικά όταν λαοί έχουν μάθει από μικρά παιδιά να κάθονται μπροστά στην τηλεόραση. Πού είναι ο πατέρας του; Αφού έχει αντικατασταθεί από την τηλεόραση και τις αμερικάνικές σειρές.

 

Άρα δυστυχώς πέρα από την επιστήμη, αυτό που τον έσωσε ήταν αυτή η συνήθεια.

Και δεν βλέπω κανένας να το σχολιάζει αυτό που για μένα κάνει τόσο ρεαλιστικό και επίκαιρο το βιβλίο.

 

Η μετάφραση για μένα ήταν ικανοποιητική, αν και φοβισμένη στην αρχή του βιβλίου γιατί ξεκινάει το βιβλίο με βρισιά ενώ η μετάφραση είναι πιο "ήπια", πιο μετά όμως δεν φοβάται. Ναι, έχει αγγλισμούς, αλλά ο ήρωας έχει τόσο πολύ έναν αμερικάνικο λόγο, που αναγκαστικά θα είναι σαν να διαβάζεις ελληνικούς υπότιτλους γιατί ξέρεις ότι αυτός ο ήρωας είναι Αμερικάνος. Πρόσεξα επίσης ότι ο μεταφραστής άλλαξε κάποια πράγματα στα ελληνικά γιατί μπορεί να μην το ήξερε ο Έλληνας αναγνώστης. Για παράδειγμα αντί να γράψει ότι έβλεπε τη σειρά Family Ties ο ήρωας, στο ελληνικό βιβλίο διάβασα ότι έβλεπε τα Χρυσά Κορίτσια (αν θυμάμαι καλά), και μετά έκανε αναφορές σε εκείνη τη σειρά. (Δεν είχε σημασία όμως έτσι κι αλλιώς).
Επίσης στο αγγλικό βιβλίο γράφει ότι όταν ήταν μικρός έπαιζε στο DnD ως cleric (σημαντικό για μένα γιατί κι εγώ αυτό έπαιζα), αλλά στο ελληνικό λέει ότι έπαιζε μάγος, γιατί υποθέτει ότι πολλοί Έλληνες δεν ξέρουν τη σημαίνει κληρικός και dnd.

 

Ως συμπέρασμα, διασκέδασα πολύ με το βιβλίο, όπως επίσης συγκινήθηκα από χαρά σε κάποια σημεία και έμαθα κανά δυο πράγματα για φυσική και χημεία (επίτευγμα για το βιβλίο). Έχω περιέργεια να δω πως θα μεταφερθούν τόσες σκέψεις στη μεγάλη οθόνη. Μακάρι να βγαίνουν τέτοια βιβλία συνέχεια για να προωθούν το όραμα της NASA, και το πως μπορεί να βοηθήσει η επιστήμη τον άνθρωπο.

 

(Σημείωση: Απόλαυσα εξίσου το Solaris και το Red Mars, αλλά για διαφορετικούς λόγους)


 

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

1) Θα δικαιολογήσω επίσης το βιβλίο που δεν ασχολείται με την ψυχολογική αποδυνάμωση του χαρακτήρα ή ακόμα και την "πιθανή" τρέλα που θα μπορούσε να είχε από την απομόνωση από τους ανθρώπους στο γεγονός ότι το βιβλίο είναι ήδη βαρύ στους τεχνολογικούς και επιστημονικούς όρους. Είχε ήδη ένα μεγάλο ρίσκο να κουράσει πολύ τον αναγνώστη με όλες αυτές τις προσπάθειες του ήρωα και τις σκέψεις το για το πως θα λύσει το κάθε πρόβλημα του. Αν προσέθετε και την όποια άλλη υπαρξιακή σκέψη τότε θα αποτελείωνε τον αναγνώστη. 

 

2) Επίσης το βιβλίο χρησιμοποιεί κάτι πολύ συγκεκριμένο για να δείξει κάτι για την ψυχολογία του ανθρώπου. Πόσο πολύ της συνήθειας είμαστε. Τόσο πολύ που μπορούμε να επιβιώσουμε στηριζόμενοι σε αυτήν. 

 

1) Σωστά. Αλλά η καλή λογοτεχνικά λύση θα ήταν να αφαιρέσει λίγές από τις πολλές αναφορές στην τεχνολογία και όχι να αμελήσει τελείως το συναίσθημα. Ένας πιο έμπειρος συγγραφέας θα έβρισκε τη σωστή ισορροπία. Ο Weir μού έδωσε την εντύπωση πως ούτε καν προσπάθησε, και κατά τη γνώμη μου αυτό ήταν λανθασμένη επιλογή. 

 

2) Πολύ καλή παρατήρηση.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Το τελείωσα πριν λίγες μέρες,αγγλική e-book έκδοση.

Πολύ ωραίο βιβλίο για αυτό που είναι(ωδή στο crisis management & space geek fanfic).

 

Καλογραμμένο δεν ήταν,αλλά ήταν πολύ εύκολο να το διαβάσεις.To τελείωσα σε ένα βραδάκι.

Εξαιρετικές λεπτομέρειες που δεν τραβάει με "μαγεία" την λύτρωση από την κατάσταση.

Μόνο σε ελάχιστα σημεία "τραβούσε" από τα μαλλιά πράγματα ή άλλαζε τις καταστάσεις,αλλά ήταν λίγα και γενικά έμεινε αληθινό στο "πνεύμα" του ρεαλισμού στις καταστάσεις-λύσεις.

 

Οι χαρακτήρες(ο χαρακτήρας ουσιαστικά)ήταν απολαυστικός με ωραίες στιγμές,αλλά μάλλον μη-ρεαλιστικός/ανάλαφρος διότι σε όλο το βιβλίο δεν αντιδρούσε σαν κανονικός άνθρωπος,αλλά σαν χαρακτήρας από επιστημονικό περιοδικό-καρτούν...

 

Κατά τα άλλα δεν έχω κάτι ιδιαίτερο να γράψω διότι δεν είχε τίποτα άλλο να συμβαίνει :p 

the_martian.png

 

 

 

Θα το πρότεινα σε όλους του "realistic" sci-fi φαν.

 

 

Btw:Ποτέ δεν θα πρότεινα σε κάποιον να το διαβάσει στα Ελληνικά διότι τουλάχιστον κάποιες δεκάδες τεχνικοί όροι δεν μεταφράζονται καλά/καθόλου στα Ελληνικά.

Δεν μπορώ να φανταστώ τι σκότωμα θα πέσει από τον μεταφραστή...

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

Η ταινία που έρχεται:

Με δεδομένα τα παραπάνω, αν η ταινία επενδύσει ελάχιστα στους χαρακτήρες και στο συναίσθημα, είναι καταδικασμένη να ξεπεράσει εύκολα το βιβλίο σε συνολική ποιότητα, αφού έχει δεδομένη την εντυπωσιακή εικόνα, τη δράση και τα ειδικά εφέ. Αν πάλι επιμείνει σε σημείο μονομανίας στην αληθοφάνεια και στα εφέ όπως το “Gravity” (το οποίο πάντως δεν είχε ούτε πλοκή) τότε θα έχουμε άλλο ένα αδιάφορο δίωρο κόστους εκατοντάδων εκατομμυρίων, το οποίο θα μας βουτήξει τα 7 ευρώ ή τις αντίστοιχες δραχμές που δεν θα μας περισσεύουν.

 

Χμμ, η ταινία δεν επένδυσε στους χαρακτήρες πολύ περισσότερο απ' ό,τι το βιβλίο. Καταπώς φαίνεται, δεν θα μάθουμε ποτέ αν ο Μαρκ Γουάτνι είχε κοπέλα, αγόρι ή έστω και έναν (αριθμητικώς: 1) φίλο πίσω στη Γη. Φυσικά, εικόνα δράση και εφέ ήταν κοντά στο τέλειο. Το χιούμορ του χαρακτήρα πέρασε αρκετά καλά και στην ταινία. Και βέβαια το Χόλλυγουντ φοβήθηκε να βάλει το ένα και μοναδικό μαύρο αλλά τόσο ενδιαφέρον δευτερεύον στοιχείο (ότι, αν χρειαζόταν, όλοι θα πέθαιναν για να ζήσει η Γιόχανσεν). Όσο για την έμπνευση του τίτλου στα Ελληνικά ("Η Διάσωση") σκότωσε και τις τελευταίες υποψίες αγωνίας που μπορεί να είχαμε.

Δεν γκρινιάζω όμως. Συνολικά, και με βάση αυτό που περίμενα, δεν ήταν καθόλου κακή ταινία. Από το ξερό και αδιάφορο Gravity, κατά τη γνώμη μου πολύ καλύτερο.

Link to comment
Share on other sites

Μάλλον off topic, αλλά δε θυμάστε εκείνη την ταινία που τη λέγανε "Η διάσωση του στρατιώτη Ράιαν"; Και στα αγγλικά Saving Private Ryan; Εκεινος ο τίτλος δεν ήταν spoiler ενώ αυτός εδώ είναι; Γιατί;

Link to comment
Share on other sites

Επειδή στα Αγγλικά ήταν "Saving Private Ryan" που περιγράφει και την αποστολή των άλλων στρατιωτών/χαρακτήρων της ταινι(αρ)ας. Εδώ ο Αγγλικός τίτλος είναι "The Martian", θα ήταν πολύ καλύτερο το "Άνθρωπος στον Άρη" όπως λέμε "Άνθρωπος στη θάλασσα" από το τόσο γενικό και vanilla "Η Διάσωση".

Όχι βέβαια ότι περιμένει κανείς να μην τα καταφέρουν, για Hollywood μιλάμε.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

ARTEMIS.gif.abc767525d2dcc6cb59a828b7ec05527.gif

Άρτεμις (Εκδόσεις Παπαδόπουλος, 2018)

Μετά από αρκετούς μήνες ξαναδιαβάζω επιτέλους βιβλίο επιστημονικής φαντασίας, ένα αγαπημένο είδος που τον τελευταίο καιρό έχω παραμελήσει αδιανόητα πολύ (ελπίζω του χρόνου να επανορθώσω). Λοιπόν, το "Άρτεμις" είναι το δεύτερο βιβλίο του Άντι Γουέιρ που διαβάζω, μετά το πραγματικά πολύ καλό "Άνθρωπος στον Άρη", που διάβασα το σχετικά μακρινό 2014. Είναι ένα μυθιστόρημα με κάποια κοινά στοιχεία με το πρώτο, καθώς και με πολλές διαφορές, το οποίο πάντως μου φάνηκε εξίσου ψυχαγωγικό.

Η όλη ιστορία διαδραματίζεται στην Άρτεμη, την πρώτη και μοναδική πόλη στη Σελήνη, και την αφηγείται μια νεαρή γυναίκα, η Τζαζ Μπασάρα, που όνειρό της είναι να γίνει πλούσια και να ξεφύγει επιτέλους από τη μιζέρια. Είναι μια έξυπνη αλλά συνάμα επιπόλαιη κοπέλα, που τα βγάζει πέρα κάνοντας δουλειές στα όρια της νομιμότητας (μερικές φορές και πέρα από τα όρια). Φυσικά δεν θα αρνηθεί να αρπάξει την ευκαιρία για μια γερή μπάζα, όταν της παρουσιαστεί, ακόμα και αν είναι κάτι επικίνδυνο και όχι τόσο του στιλ της. Όμως, τα πράγματα θα πάνε τελείως στραβά, γιατί όσο και αν υπολογίσει κανείς τις παραμέτρους των συνθηκών στη Σελήνη, ο άνθρωπος είναι ένας αστάθμητος παράγοντας που δύσκολα τον ελέγχεις...

Το βιβλίο συνδυάζει την επιστημονική φαντασία, τη δράση, το σασπένς και το χιούμορ, με το αποτέλεσμα να είναι αν μη τι άλλο αρκετά απολαυστικό. Ευχαριστήθηκα μπόλικες συναρπαστικές σκηνές και εικόνες από τη ζωή στη Σελήνη, καθώς επίσης και κάμποσα ενδιαφέροντα επιστημονικά δεδομένα, τα οποία δόθηκαν με απλό και κατανοητό τρόπο. Η γραφή είναι καλή, εξαιρετικά ευκολοδιάβαστη και εθιστική, με ωραίες περιγραφές, αν και, βέβαια, μπορεί να μην είναι για όλα τα γούστα, με το χαβαλετζίδικο χιούμορ, τις αμερικανιές κλπ. Επίσης οι χαρακτήρες έχουν κάποια κλισέ και ορισμένα θεματάκια αληθοφάνειας, αλλά και πάλι νομίζω ότι είναι θέμα γούστου. Γενικά είναι ένα απολαυστικό και άκρως ψυχαγωγικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, το οποίο με χαρακτηριστική άνεση μεταφέρει τον αναγνώστη στην ιδιόρρυθμη Σελήνη. 

8.5/10

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

  • 3 years later...

1023802402_.jpg.d39af6324a720c80ee49465aa2de5d31.jpg 1410414113_-Cover2.jpg.5607cbf205b84be59052190553681593.jpg

Άνθρωπος στον Άρη

Είμαι στην ευχάριστη θέση να αναφέρω ότι η όλη φασαρία για αυτό το βιβλίο δικαιολογείται. Είναι τόσο διαφορετικό από τα συνηθισμένα, που η ανάγνωσή του σε εξαφανίζει από προσώπου Γης

Η ιστορία είναι ευφάνταστη. Ο Μαρκ βρίσκεται μόνος στον πλανήτη Άρη, τραυματισμένος με ανύπαρκτες πιθανότητες επιβίωσης. Τελικά δε θα το βάλει κάτω, θα γίνει ο MacGyver του διαστήματος, επινοώντας τους πιο ενδιαφέροντες τρόπους επιβίωσης.

Είναι μια ιστορία για το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος και τι αξίζει μια ανθρώπινη ζωή. Είναι ίσως το πιο έξυπνο και ειλικρινές βιβλίο επιβίωσης που έχω διαβάσει, παρολο τις επιστημονικές και τεχνολογικές αναλύσεις που μας παρουσιάζει. Είναι αστείο! Ο Μάρκ έχει μεγάλη αίσθηση του χιούμορ, παρά την εξωφρενική κατάσταση που επικρατεί στον πλανήτη.

Edited by Ghost
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου.
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

  • 6 months later...

516094145_.jpg.709e7ae2126daccdb6a4887fefb9b2ce.jpg

Αποστολή Χαίρε Μαρία (Project Hail Mary, 2021)

Τον Νοέμβριο του 2014 διάβασα το καταπληκτικό και απολαυστικό "Άνθρωπος στον Άρη", τον Νοέμβριο του 2018 διάβασα το αρκετά ωραίο και ψυχαγωγικό "Άρτεμις", και τώρα διάβασα το τρίτο κατά σειρά μυθιστόρημα του Άντι Γουέιρ, αν και χάλασα τρόπον τινά το σερί, μιας και έχουμε Ιούλιο και όχι Νοέμβριο: Αλλά φυσικά δεν μπορούσα να περιμένω μέχρι τον Νοέμβριο για να διαβάσω τούτο το βιβλίο, και άλλωστε δεν είμαι δα και τόσο ψυχαναγκαστικός για να τηρώ απαρέγκλιτα ημερομηνίες και σερί. Να με συμπαθάτε δηλαδή. Και ελπίζω το επόμενο βιβλίο του Άντι Γουέιρ (υποθέτω θα συνεχίζει να γράφει ο τύπος) να το διαβάσω πριν το 2026, ανεξαρτήτως μήνα.

Τέλος πάντων, σας έπρηξα στο μπλα μπλα, αλλά αυτό συμβαίνει συνήθως όταν τελειώνω ένα συναρπαστικό, υπέροχο και απολαυστικό μυθιστόρημα και δεν ξέρω πώς ακριβώς να αρχίσω την κριτική μου. Λοιπόν, το "Αποστολή Χαίρε Μαρία" ήταν όσο φοβερό περίμενα ότι θα ήταν με βάση τη θεματολογία του, τις κριτικές σε διάφορες βιβλιοφιλικές ιστοσελίδες αλλά και την ποιότητα που διακρίνει την πένα και το μυαλό του συγγραφέα του. Εννοείται πως υπάρχει πολλή επιστήμη μέσα (αστροναυτική, φυσική, χημεία, βιολογία, μαθηματικά, τα πάντα όλα), ο συγγραφέας δεν αφήνει τίποτα στην τύχη, δίνει κάμποση σημασία στη λεπτομέρεια, έτσι ώστε να παρουσιάσει μια όσο γίνεται πιο πειστική ιστορία επιστημονικής φαντασίας, έστω κι αν όπως και να το κάνουμε υπάρχουν κάποιες υπερβολές εδώ κι εκεί, κάποια σημεία που σε κάνουν να αναφωνείς από έκπληξη γι' αυτά που συμβαίνουν και γι' αυτά που κάνει ο καημένος ο πρωταγωνιστής.

Εννοείται πως όσα λιγότερα γνωρίζει κανείς για την πλοκή, τόσο πιο ενδιαφέρουσα είναι η ανάγνωση, τόσο πιο ωραίες και ιντριγκαδόρικες είναι οι διάφορες εκπλήξεις που υπάρχουν στην ιστορία. Το να γνωρίζεις γενικά και αόριστα ότι ο πρωταγωνιστής, ο Ράιλαντ Γκρέις, ένας κουλ καθηγητής θετικών επιστημών σε Γυμνάσιο, ξυπνάει από έναν βαθύ και παράξενο ύπνο σε ένα διαστημόπλοιο πολύ, πολύ μακριά από τη Γη, με δυο μουμιοποιημένα πτώματα στις διπλανές κουκέτες, νομίζω ότι αρκεί: Προφανώς ο μάγκας είναι σε μια αποστολή, προφανώς κάτι πήγε τελείως στραβά, προφανώς πρέπει να θυμηθεί πολλά πράγματα και να βγάλει μια άκρη. Εντάξει, να σας πω την αλήθεια με τις θετικές επιστήμες δεν έχω και την καλύτερη σχέση, όμως χάρη στον συγγραφέα πήρα μια ιδέα για πολλά πράγματα (τώρα κατά πόσο όλα αυτά είναι σωστά ή όχι, ένας Θεός ξέρει) και ένιωσα έστω και προσωρινά μια αγάπη, μια έλξη γι' αυτές, κάτι που πάντως πιστεύω ότι με την πάροδο του χρόνου θα μου φύγει. Μπορεί να υπάρχει υπέρ του δέοντος ανάλυση για πολλά πράγματα, όμως έτσι είναι ο συγγραφέας, και άλλωστε εκεί κρύβεται και η μισή μαγεία των βιβλίων του. Τώρα, όσον αφορά τη γραφή, είναι καλή, ευχάριστη και με ωραίο χιούμορ, όπως και με τα προηγούμενα βιβλία του, δεν χρειάζεται υπερανάλυση εδώ, ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει.

Γενικά, είναι ένα ιντριγκαδόρικο, ψυχαγωγικό και απολαυστικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, με αρκετό επιστημονικό/τεχνολογικό μπλα μπλα, με μπόλικες εκπλήξεις στην πλοκή και κάμποσες κουλές και φοβερές σκηνές, το οποίο προσωπικά διάβασα με αμείωτο ενδιαφέρον από την αρχή μέχρι το τέλος. Και παρά τις πολλές επιστημονικές/τεχνολογικές λεπτομέρειες και το μάλλον φτωχό μου επιστημονικό υπόβαθρο, δεν κουράστηκα σε κανένα σημείο, ούτε πελάγωσα με αυτά που διάβαζα, αντίθετα γούσταρα. Χα, κάπως έτσι έπρεπε να μαθαίνουμε τις θετικές επιστήμες στο σχολείο!

9.5/10

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

1797908631_.jpg.845002ba828501373d08968deccea05b.jpg

Καλησπέρα. Το πήρα προχτές στα Ελληνικά, "ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΧΑΙΡΕ ΜΑΡΙΑ". ΚΟΡΥΦΑΙΟ. Κατεβαίνει αμάσητο. Κάθε κεφάλαιο πιο δραστικό από το προηγούμενο. Καλή μετάφραση. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ. 

Δε θέλω να σποϊλάρω. Γενικά, η ανθρωπότητα ενωμένη ως είδος, που τελικά δεν είναι το μόνο όπως ανακαλύπτει, επιχειρεί να διασώσει τον ήλιο της. Φοβερή πλοκή, φοβερό γράψιμο, εξαιρετική επιστημονική πιστότητα και σέβας στη Φυσική, ανυπολόγιστη ευχαρίστηση από την ανάγνωσή του.   

Γιάννης

Edited by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • Φάντασμα changed the title to Άντι Γουέιρ (Andy Weir)

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..