Rikochet Posted April 17, 2005 Share Posted April 17, 2005 Δεν έχει και πολλή σχέση ο τίτλος, αλλά δεν μπορούσα να βρω τίποτε καλύτερο. Η λέξη "υποκριτής" χρησιμοποιείται με την αρχαιοελληνική έννοια. --------- Η λεπίδα του σπαθιού μου έχει στομώσει. Πολύ αίμα. Πολλά πτώματα. Πολλά νεκρά πρόσωπα. Πιο πολλά απ’όσα η λογική και η δύναμη μου μπορεί να δεχτεί. Καταρρέω. Σε ένα πεδίο μάχης γκρίζο, απρόσωπο, γονατίζω και παραδίνομαι. Πετάω το σπαθί μου. Πετάω την πανοπλία μου. Προσπαθώ να διακρίνω μέσα απ’την ομίχλη. Δεν βλέπω τίποτα. Ακούω κραυγές. Ακούω βογκητά. Κάποιος ζητάει βοήθεια. Κανείς δεν θα του τη δώσει. Γιατί κανείς δεν νοιάζεται. Κανείς τους. Ούτε και εγώ. Δεν μπορώ να νοιαστώ, δεν έχω την δύναμη. Νομίζω πως ο ρόλος μου σ’αυτή τη γή έχει τελειώσει. Θα έπρεπε να νιώθω ικανοποιημένος, γεμισμένος, αλλά, αντί γι’αυτό, νιώθω κενός. Νιώθω άδειος. Θέλω να πεθάνω. Θέλω να λυτρωθώ. Κανείς όμως δεν θα μου χαρίσει αυτή την ευχαρίστηση. Κανείς δεν θα νοιαστεί για εμένα. Κανείς δεν θα φροντίσει τις πληγές μου. Κανείς δεν θα με ρωτήσει αν είμαι καλά. Και, τελικά, κανείς δεν θα με κοιτάξει στα μάτια όταν θα πεθαίνω. Κανείς. Όλοι τους είναι ψεύτικοι. * Κομματια αλλοτινών συνειδήσεων σε μια θεατρική παράσταση με σκηνοθέτη το Χάος. Και εγώ. Είμαι ένας ηθοποιός. Ένας υποκριτής. Υποκρίνομαι. Βλέπω τους θεατές μέσα απο ένα γυαλί. Άθραυστο γυαλί. Πολλές φορές προσπάθησα να το σπάσω. Αυτοί γέλασαν στα μούτρα μου. Τους έφτυσα και τους καταράστηκα. Το διασκεδάζουν. Με βλέπουν σαν ένα φυλακισμένο ζώο. Ίσως είμαι. * Οι κραυγές δυναμώνουν. Το ίδιο και ο πόνος στο κεφάλι μου. Σηκώνομαι. Παίρνω το σπαθί μου. Βλέπω τους εφιάλτες μου να με πλησιάζουν απειλητικά. Τους επιτίθεμαι. Τίποτα. Μάταια. Με αρπάζουν και με ξεσκίζουν. Στο τέλος με αφήνουν κουρελιασμένο, τρύπιο, και, πάντα, τόσο άδειο. Τόσο γαμημένα άδειο... * Η αυλαία κλείνει. Οι άλλοι υποκριτές έχουν εξαφανιστεί. Οι θεατές το ίδιο. Δεν τους ακούω πια. Φωνάζω. Κανείς δεν ακούει. Είμαι μόνος μου, ένας ηθοποιός χωρίς κανέναν να τον δει να υποκρίνεται. Το ψεύτικο μαχαίρι που κρατώ, μου φαίνεται ξαφνικά αληθινό. Ίσως είναι, ίσως όχι. Ίσως το μυαλό μου το κάνει αληθινό. Πριν το χτυπούσα στο χέρι μου, και ένιωθα το άψυχο άγγιγμα του πλαστικού. Τώρα, νιώθω δέρμα και φλέβες να σχίζονται, και το ζεστό αίμα στην κρύα λεπίδα. Καθώς πεθαίνω, σιγοτραγουδώ: Κι αν δεν ήσουν εσύ, με το κρύο μέταλλο σου, Της μάταιας ζωής το νήμα στα δυό να κόψεις, Του πόνου ο πρίγκηπας και ο εκτελεστής, Στου θανάτου την αγκάλη να με ρίξεις... Πρωτού κλείσω για τελευταία φορά τα μάτια μου, κοιτάω το μαχαίρι. Στην λεπίδα του βλέπω να καθρεφτίζονται τα μοχθηρά πρόσωπα των θεατών. Κερδίσατε... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted April 17, 2005 Share Posted April 17, 2005 Μου αρέσει! Μου αρέσει πολύ! Είναι ζεστό, κόκκινο, γεμάτο με συναίσθημα, ζωντανό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted April 17, 2005 Share Posted April 17, 2005 Σου βγήκε θαυμάσια πιτσι-ρίκο. Πάντα τέτοια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
The Blackcloak Posted April 17, 2005 Share Posted April 17, 2005 Τώρα λοιπόν ξέρουμε που ψήνονται τα Frikochet... Σε προσκαλώ για μια εκπαιδευτική εκδρομή στο φούρνο μου κύριος :P. Πέρα από την πλάκα ήσουν πολύ καλός και ξυπνούσες οικεία συναισθήματα (με βλέπουν σαν ένα φυλακισμένο ζώο., κερδίσατε..., κανείς δεν ακούει) με ιδιαίτερα ζωντανό τρόπο. Η έκφρασή σου ήταν λιτή και περιεκτική, χωρίς να αποφεύγεις όμως τις επαναλήψεις που χαρακτηρίζουν τον μονόλογο ενός απεγνωσμένου και διαμορφώνουν το αίσθημα εγκλωβισμού του. Συγχαρητήρια... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Balidor Posted April 17, 2005 Share Posted April 17, 2005 WOW ... you are good dock !!!! den kserw ti na grapsw.... Arketa polu konta mou kai sto ti niw8w!!!! Pou simainei oti eixei zwntania !!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Throgos Posted April 18, 2005 Share Posted April 18, 2005 \ Μπράβο Πάω να συνέλθω...... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted May 29, 2005 Share Posted May 29, 2005 Έντονα περιγραφικό και βίαια όμορφο! Γλωσσικά, ένα εκφραστικό έχω να σημειώσω: Το σημείο "Πιο πολλά απ’όσα η λογική και η δύναμη μου μπορεί να δεχτεί", είναι πρόταση με δύο υποκείμενα, άρα το ρήμα θα πρέπει να είναι σε τρίτο ενικό "πιο πολλά απ’όσα η λογική και η δύναμη μου μπορούν να δεχτούν". Στο σημείο: Αυτοί γέλασαν στα μούτρα μου. Τους έφτυσα και τους καταράστηκα. αναγνώρισα κομμάτια από επόμενη ιστορία σου, το Μισάνθρωπο. Καλογραμμένο! Εξαιρετικό!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Orpheus Posted June 4, 2005 Share Posted June 4, 2005 Πολύ όμορφο... Δεν είναι ακριβώς σκοτεινό, είναι μαύρο και κόκκινο μαζί, όπως είπε η Nienna... Εύγε... Μας εμαύρισες την καρδιά... Οι Μούσες μαζί σου, -Ορφέας Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.