Loch Moors Posted November 5, 2014 Share Posted November 5, 2014 Όνομα συγγραφέα: Ματίνα (Σουσαμένια Άνοιξη) Είδος: φαντασία (αλλά και φετιχισμός... μάλλον...) Βία: Λίγη Σεξ: Ναι, και με περιγραφικό λεξιλόγιο Αριθμός λέξεων: 625 Αυτοτελής: Ναι Σχόλια: ανέβασμα κειμένου μετά από πολύ καιρό... “Μικρέ μου ανόητε, αν πίστεψες πως με τα κόλπα που σου δίδαξαν θα κατάφερνες να βγάλεις τα κρυμμένα τρόπαια ηδονής από μέσα μου, έκανες μεγάλο λάθος. Κρίμα το μεγάλο σου όργανο. Ξέρω πως είσαι ένας από εκείνους που χρησιμοποιούν τον ήχο της θεότητας επί ματαίω. Εσύ δεν ήξερες ποια είμαι, πριν με αναζητήσεις; Δεν ήξερες πως ατέλειωτο καιρό κατεβαίνω μαζί με άλλες απελπισμένες στον αγρό και γαμάμε τις πέτρες της γονιμότητας; Με ανάγκασες και ξαναπήγα σήμερα. Ξαναπήγα στις πέτρες τόσο σύντομα∙ δεν ήξερα αν το σώμα μου θα το αντέξει. Τόσο νωρίς την αυγή∙ η πάχνη αιχμαλώτιζε τα όργια της γης. Η πέτρα μου στεκόταν μεγάλη και απειλητική∙ το σκοτάδι την τύλιγε ακόμα. Ήταν κρύα και σκληρή πέτρα, η υγρασία την είχε καλύψει κι έφτανε στα ρουθούνια μου μια μυρωδιά τρομερή, γιατί ήταν το πέος του αντρός που ξέρεις ότι μπορεί να σε διαλύσει. Όταν ο ήλιος ανέτειλε η σκιά της έπεσε πάνω μου κι εγώ πέταξα τα ρούχα μου αγέρωχη. Μα ο φόβος της ηδονής ήδη φώλιαζε μέσα μου. (Εσένα, άτιμε, δε σε φοβήθηκα στιγμή). Άνοιξα τα πόδια μου και τα τέντωσα όσο μπορούσα για να μπορέσει να χωρέσει ανάμεσά τους ο χοντρός βράχος της θεότητας. Είναι μεγάλος, πολύ μεγάλος και ψηλός. Απόμακρος στην αρχή. Μα εγώ του τρίφτηκα, μέχρι το δέρμα μου να ματώσει απ’ την κακοτράχαλη επιφάνεια. Μέχρι τα δάχτυλά μου να κοκαλώσουν στις αφιλόξενες πτυχές του. Κρατούσα τα μάτια μου ανοιχτά κι ατένιζα την επιφάνεια του μαύρου φαλλού. Άγρια κι αξημέρωτη ερημιά μέσα στο αγνό λιβάδι, με γεράκια που γράπωναν τα αδύναμα μικροπούλια. Ταλαντευόμουν μέχρι το σώμα μου να γίνει δύο. Τότε είχα δύο κορμιά. Ένα ζεστό∙ ακουμπούσε τον βράχο και υγρά ρίγη καραδοκούσαν να ξεχυθούν απ’ την γόνιμη τρύπα μου. Ένα παγωμένο∙ ξέμεινε στον δικό σου κόσμο να ανατριχιάζει απ’ την πρωινή ψύχρα και να κάθεται στα σάπια μανιτάρια του φθινοπώρου. Πριν τα υγρά από μέσα μου προλάβουν να ποτίσουν την άψυχη ύλη, η θεότητα ξύπνησε. Μπήκε μέσα μου και σφάλισα τα μάτια, γιατί η στιγμή που πάντα φοβάμαι είχε έρθει: ορμητικός και παγωμένος στην αρχή. Ύστερα έγινε δάχτυλα με νύχια γαμψωτά, που ψαχούλευαν την κοιλιά μου και τους κρυφούς της σπόρους. (Αυτούς που περιμένουν διακαώς το σπέρμα που θα γεννήσει πλάσματα με θάρρος και πάθος, όχι μίζερες υπάρξεις σαν τη δική σου). Όλα σκοτείνιασαν. Δεν ήξερα αν θα βρω διαφυγή απ’ το τρομερό βασανιστήριο που μαινόταν μέσα μου. Ο τρόμος κι η αμφιβολία θέριευαν κι εγώ βογκούσα, μα βρήκα τη δύναμη να φωνάξω. «Ξέρω πως με θέλετε! Σας προσμένω! Ελάτε σε μένα». Το φώναξα δυο και τρεις φορές, όσες μπορούσα, και καρτερούσα το θάμα. Κι ήρθε, όπως ήξερα ότι θα ερχόταν. Τα δάχτυλα που με ανακάτωναν σα να βρήκαν αυτό που έψαχναν. Γράπωσαν τις σπείρες του οργασμού χαμηλά και τις έσφιξαν, ωσάν φλογισμένες δαγκάνες. Φλογίστηκα κι εγώ, άρχισα να κουνιέμαι μπρος, πίσω, όλο και πιο γρήγορα. Συγκρουόμουν με την θεότητα, η φαντασία μου μάνιαζε κι έχτιζε, μέχρι που τον έφτιαξε. Τον εραστή του πρωινού μου. Τον είδα καθάρια, στιβαρό και ρωμαλέο. Ξανθό, με χείλια κόκκινα που έσταζαν γλυκό σάλιο στο στόμα μου. Γελούσε με πολεμική θωριά και ριχνόταν στην μάχη μας. Μέχρι που στην κορύφωση, θαρρώ πως έβγαλε κραυγή θριάμβου και χάθηκε για πάντα μέσα μου. Εγώ δεν είχα άλλο αίμα και νερό να χύσω όταν τελειώσαμε κι έμεινα σφιχταγκαλιασμένη με τον βράχο. Μου ‘χει φανερώσει πολλούς εραστές οι θεότητα. Δυστυχώς, δεν ήσουν κανένας απ’ αυτούς, φτωχό μου αγόρι. Δεν πιστεύω πως θα μάθεις ποτέ τι σημαίνει ο ήχος της θεότητας «γαμάω» κι ας τον ξεστομίζεις από ‘δω κι από ‘κει στις παρέες τα βράδια. Μα φύλα το φτηνό σπέρμα σου∙ ίσως ποτίσει κάποια κοκκινωπή χωριατοπούλα. Μην υψώσεις ξανά τα μάτια σου σε μένα. Οι κόλποι μου αδημονούν για τους ήρωες. Αντίο, η κόρη που αναζήτησες εχθές” Ερωτική Σκηνή σε Δύο Πράξεις.pdf 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted November 5, 2014 Share Posted November 5, 2014 Καλώς την. Μου έλειψες, ΣΑ. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Loch Moors Posted November 6, 2014 Author Share Posted November 6, 2014 Καλώς σε ξαναβρήκα, Άννα. χεχε! Ευχαριστώ και ανταποδίδω Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted November 8, 2014 Share Posted November 8, 2014 Ωραία ιδέα και γενικά ωραίο, ειδικά οι φράσεις του τέλους. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted December 6, 2014 Share Posted December 6, 2014 Δεν είναι ακριβώς ιστορία αλλά θα μπορούσες να πεις ότι υπονοεί μια ιστορία, ερωτική αλλά και παραφυσική, ( ένας υπερφυσικός, θεϊκός εραστής ). Είναι ένα κείμενο προκλητικό και ερωτικό αλλά θα ήθελα ένα ευρύτερο πλαίσιο για να το κατανοήσω. Όχι ότι έτσι δε στέκεται αλλά σε αφήνει να θες κάτι παραπάνω. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted January 7, 2015 Share Posted January 7, 2015 Πώπω! Η αλήθεια ειναι ότι δεν ξέρω τι ακριβώς διάβασα, αλλά πώπω! Λοιπόν, κοίτα, είναι γενικά λίγο διαολιστικό να αναφέρεις το πέος ως όργανο και αμέσως μετά να "γαμάμε τις πέτρες της γονιμότητας". Δηλαδή, ξέρεις, θέλω να πω, ή να λέμε κακές λεξούλες ή να μην τις λέμε Αλλά είναι καλό να υπάρχει μια απόφαση στο κείμενο εξαρχής. Αν έπρεπε να διαλέξω εγώ από αυτό το κείμενο θα τις έβγαζα. Είναι αρκετά προκλητικό και κίνκι χωρίς να χρειάζεσαι καν τη λέξη "γαμάω" - δεν έχω καταλάβει έτσι κι αλλιώς ούτε κι εγώ τι είναι αυτή η θεά, δεν έχω καταλάβει κι αν είναι μεταφορικό. Η εικόνα ήτανε βασικά καταιγιστική, ήτανε τρομαχτική και λάγνα μαζί και σου έχει πετύχει πάρα πολύ. Θεωρώντας πως έτσι θέλεις να δουλεύει κιόλας. Αγαπημένο σημείο: "Μα ο φόβος της ηδονής ήδη φώλιαζε μέσα μου. (Εσένα, άτιμε, δε σε φοβήθηκα στιγμή)." Δεν μπορώ να το δω ακριβώς σαν διήγημα, δεν είναι κιόλας, όχι μόνο επειδή δεν έχει ιστορία ακριβώς, αλλά και ο τρόπος που είναι γραμμένος πλησιάζει πολύ περισσότερο τον έμμετρο, και κάνει το σύνολο να φαντάζει πραγματικά σαν ποίημα. Και σαν τέτοιο μου άρεσε πολύ, με κέρδισε στις πρώτες κιόλας λέξεις 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Loch Moors Posted February 13, 2015 Author Share Posted February 13, 2015 Λοιπόν, κοίτα, είναι γενικά λίγο διαολιστικό να αναφέρεις το πέος ως όργανο και αμέσως μετά να "γαμάμε τις πέτρες της γονιμότητας". Δηλαδή, ξέρεις, θέλω να πω, ή να λέμε κακές λεξούλες ή να μην τις λέμε Αλλά είναι καλό να υπάρχει μια απόφαση στο κείμενο εξαρχής. Αν έπρεπε να διαλέξω εγώ από αυτό το κείμενο θα τις έβγαζα. Είναι αρκετά προκλητικό και κίνκι χωρίς να χρειάζεσαι καν τη λέξη "γαμάω" - δεν έχω καταλάβει έτσι κι αλλιώς ούτε κι εγώ τι είναι αυτή η θεά, δεν έχω καταλάβει κι αν είναι μεταφορικό. Καταρχάς ευχαριστώ πολύ για τον σχολιασμό και για τα καλά λόγια (αν και η απάντησή μου είναι κάπως καθυστερημένη, χάρηκα πολύ και την πρώτη φορά που διάβασα την απάντησή σου). Σε αυτό σου το σχόλιο έχεις πολύ δίκιο. Η ισορροπία και η ροή στην οποία θες να βάλεις τον αναγνώστη θέλει μια απόφαση. Το συγκεκριμένο κειμενάκι βγήκε χωρίς σοβαρό σκοπό και πολύ σκέψη, και έμεινε όπως στην 1η γραφή (σχεδόν, γιατί ορθογραφικά και missing letters διορθώθηκαν ) Σίγουρα δεν έχω την εμπειρία να σκέφτομαι σε πολλά επίπεδα από την αρχή. Είναι πολύ χρήσιμο όμως να τα μαζεύω σιγά, σιγά και να τα υπολογίζω! @WILLIAM: Ευχαριστώ κι εσένα για το σχόλιο! Έχεις δίκιο πως το κείμενο δεν βγάζει κάποια ιστορία, θα χρειαζόταν ένα υπόβαθρο -όπως λες- για κάτι τέτοιο. Αν και έχει κάποια ψήγματα πλοκής και αόριστες αναφορές σε γεγονότα. Απλώς... χμμμμ.... νομίζω πως ο μοναδικός σκοπός γράφοντάς το ήταν απλά γιατί.... χμμφφφ... έτσι μου 'ρθε! χαχα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.