Η άγνωστη

[MadnJim]

Όνομα Συγγραφέα: MADnJIM

Είδος: Troll story

Βία; Όχι

Σεξ; Όχι

Αριθμός Λέξεων: Περίπου 1670

Αυτοτελής; Ναι

Σχόλια: Πρόκειται για διασκευή γνωστού ανέκδοτου, ελπίζω να γελάσετε πολύ..

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

Η ΑΓΝΩΣΤΗ..

 

          Η πόρτα του μπαρ άνοιξε απότομα, και ο Τζο μπήκε μέσα φουριόζος λες και τον κυνηγούσαν. Με το πρόσωπο χλωμό και τα μάτια του γεμάτα πανικό πήγε αμέσως στην μπάρα και κάθισε στο συνηθισμένο του σκαμπό.

“Βάλε ένα σκέτο διπλό ουίσκι Πητ..” είπε στον μπάρμαν, και με χέρια που έτρεμαν έβγαλε το πακέτο του και βάλθηκε να ψαρέψει ένα τσαλακωμένο τσιγάρο.

          Ο Πητ τον κοίταξε καλά ενώ του έβαζε το ποτό του. Δεν είχε ξαναδεί ποτέ τον Τζο σε τέτοια κατάσταση. Άφησε το ποτήρι μπροστά του πάνω σε μία χαρτοπετσέτα, και τράβηξε κοντά ένα μπολ με φιστίκια. Παρακολούθησε αμίλητος τον Τζο να κατεβάζει μονορούφι το ουίσκι και να αφήνει το άδειο ποτήρι πίσω στο μπαρ.

“Άλλο ένα Πητ..” μούγκρισε σχεδόν και διέλυσε νευρικά το τσιγάρο του στο τασάκι, μόνο για να ανάψει αμέσως ένα καινούριο.

“Τι συμβαίνει Τζο;..” τον ρώτησε τελικά όταν ακούμπησε ξανά το γεμάτο ποτήρι μπροστά του.

          Ο Τζο το ήπιε κι αυτό μονορούφι. Άφησε πάλι το άδειο ποτήρι στον πάγκο και κοίταξε τον μπάρμαν φίλο του.

“Πόσα χρόνια με ξέρεις Πητ;..” είπε τελικά και του έκανε νόημα να το ξαναφουλάρει.

“Πολλά..” απάντησε ο μπάρμαν απορώντας ακόμα περισσότερο, “.., τόσα που να καταλαβαίνω από τη φάτσα σου πως κάτι σου συμβαίνει. Αν θες να μου πεις εδώ είμαι φίλε..”

“Ναι, ναι, θα σου πω, κάπου πρέπει να το πω γιατί θα σκάσω..”. Αυτή τη φορά ήπιε μόνο μία γουλιά. “Θυμάσαι εκείνη την τύπισσα που είχε κάνει μπαμ εδώ πριν κάτι μέρες;..”

“Χα! Φυσικά και τη θυμάμαι..” χαμογέλασε ο Πητ. “Όλοι εδώ μέσα τη θυμούνται Τζο, τέτοια θεά δεν μπαίνει κάθε βράδυ εδώ μέσα..”

“Θεά..” αναστέναξε ο Τζο, “.., αν ήξερες μόνο..”

“Θυμάμαι και που της την έπεσες και τσίμπησε..”

“Καλά θυμάσαι. Όταν την είδα να μπαίνει μέσα, άνετη, αεράτη, με το κολλητό της το φόρεμα να χαϊδεύει την κορμάρα της, εκείνο το ντεκολτέ με το βαθύ μπούστο, τα πόδια που θαρρείς και άρχιζαν από το λαιμό της τόσο μακρυά που έδειχναν στα ψηλοτάκουνα..”

“Ναι, τη θυμάμαι καλά Τζο..” τον έκοψε ο μπάρμαν.

“Θυμάσαι τα τακούνια της; Λεπτά σαν βελόνια, να λες τώρα θα σπάσουν και θα σαβουριαστεί, αλλά πάταγε πάνω τους τόσο αέρινα που ήταν σαν να πετούσε..”

“Τζο την δάγκωσες φιλαράκι;..” γέλασε ο Πητ.

“Κόντεψα Πητ, για λίγο ναι, καψουρεύτηκα σαν παιδαρέλι, κι έπαθα χοντρή πλάκα φίλε!..” έσκυψε το κεφάλι του ο Τζο σαν να ντρεπόταν.

          Ο Πητ ξαναγέμισε το ποτήρι του και έβαλε κι ένα για τον εαυτό του. Οι λιγοστοί θαμώνες ήταν μόνιμοι όπως κι ο Τζο, το μικρό μπαράκι ήταν κάτι σαν παρεΐστικο στέκι και λίγο πολύ όλοι γνωρίζονταν μεταξύ τους. Αλλά με τον Τζο είχαν γίνει περισσότερο φίλοι, γιατί αυτός καθόταν πάντα στην μπάρα, στο ίδιο σκαμπό, κάθε βράδυ τόσα χρόνια τώρα. Είχαν μιλήσει για τα πάντα, κι όταν οι ώρες μίκραιναν και το μπουκάλι άδειαζε σιγά σιγά η κουβέντα τους γινόταν όλο και πιο προσωπική. Είναι αυτό που τους μπάρμεν ο κόσμος τους βλέπει κάτι σαν εξομολογητές ψυχολόγους, και τους ξεφουρνίζουν λίγο λίγο πίνοντας όλα τους τα προβλήματα. Έτσι ήξερε και για τον Λιουκ στη γωνία που πάντα πίνει μόνος του ότι τον κερατώνει η γυναίκα του, ο Κάιλ που είναι οξύθυμος είχε τον ένα γιο βουτηγμένο στην πρέζα, ο Ντάμιεν με το περιποιημένο μούσι και το κουστούμι χρωστάει τα μαλλιοκέφαλά του παντού, και ούτω καθ' εξής. Τα πάντα για όλους εκεί μέσα ήξερε ο Πητ, και είχε μάθει να ακούει, να τους αφήνει να τα βγάζουν από μέσα τους ενώ αυτός τους γέμιζε ξανά τα ποτήρια τους.

“Τι έγινε Τζο;..” τον πρόντηξε χαλαρά.

“Όταν είχε έρθει πρώτη φορά εδώ η Κέιτ είχε παγώσει όλο το μαγαζί. Κάναμε πως δεν την κοιτούσαμε, αλλά όλων τα βλέμματα ήταν γυρισμένα πάνω της. Κι εκείνη σαν να μην τρέχει τίποτα πήγε και κάθισε σ' εκείνο το τραπέζι κοντά στο παράθυρο..”

“Ναι, τη θυμάμαι καθαρά, πήγα και της πήρα παραγγελία..”

“Ναι μπράβο, πήγες και σε κοιτούσαμε όλοι και σε ζηλεύαμε γιατί είχες ένα λόγο να πας κοντά της και να της μιλήσεις..”

“Κι εσύ πήγες μετά..”

“Ναι, πήγα..” Σήκωσε το ποτήρι του και ήπιε μια δυνατή γουλιά. “Πήγα που να μην πήγαινα. Όλοι με παρακολουθούσαν που σηκώθηκα και πήγα στο τραπέζι της, όλοι εκτός από εκείνη. Μέχρι που κάθισα και της είπα απλά καλησπέρα. Ένιωθα να τρέμω σα ψάρι, τόσο τρακ είχα που δεν μπορούσα να μιλήσω. Γύρισε εκείνα τα πανέμορφα πράσινα μάτια της πάνω μου, έκανε με το χέρι της πίσω τα μαλλιά της με χάρη, και χαμογέλασε. Την κέρασα και ποτά..”

“Κι αυτό το θυμάμαι, ένα εκείνη τρία εσύ..”

“Είχα τρακ σου λέω! Τελοσπάντων, μιλάγαμε για κάμποση ώρα, για την ακρίβεια εγώ μίλαγα κι εκείνη άκουγε, και απαντούσε μετρημένα όταν χρειαζόταν. Δεν έχω γνωρίσει πιο ακουστικό άνθρωπο Πητ, χωρίς παρεξήγηση φίλε δεν πιάνεις μία μπροστά της. Με κοίταζε μ' εκείνα τα τεράστια μάτια της κι ένιωθα να βυθίζομαι μέσα τους, να χάνομαι. Και τι δεν της είπα, ώσπου τελικά ήρθε η ώρα να φύγει. Πήρε το κινητό μου και πληκτρολόγησε τον αριθμό της. Πάρε με, μου είπε κι έφυγε..”

“Και την πήρες να υποθέσω, έτσι δεν είναι;..”

“Όχι, μάσησα!!..”

“Χαχαχα, σοβαρά; Σου έκατσε τέτοια γυναίκα και μάσησες ρε φίλε;..” γέλασε ο Πητ.

“Ρε, μόνο που σκεφτόμουν την άλλη μέρα όλα όσα της είχα ξεφουρνίσει ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί λέμε!! Μη γελάς, την είχα πατήσει, όλη μέρα τη σκεφτόμουν, και όλη μέρα δεν μπορούσα να περπατήσω σωστά!! Την ήθελα Πητ! Στο μυαλό μου την έγδυνα αργά και την φίλαγα παντού, και κάναμε σεξ ασταμάτητα, και..”

“Ναι, κατάλαβα, μη μας φτιάξεις κιόλας φίλε, δουλεύω ξέρεις εδώ, δεν είμαι πελάτης..” τον έκοψε πάλι ο Πητ γελώντας.

“Μην κοροϊδεύεις ρε..” του πέταξε ο Τζο. “τον πόνο μου σου λέω!..”

“Ναι, σόρυ Τζο, συνέχισε..” έπνιξε το γέλιο του ο μπάρμαν και σοβάρεψε το πρόσωπό του.

“Έτσι μπράβο..” του είπε ο Τζο. “ Τρεις μέρες μετά, χθές το απόγευμα δηλαδή, την πέτυχα τυχαία λίγο πιο κάτω από δω. Μου είπε πως ερχόταν στο μπαρ για να με βρει, και με κατσάδιασε που δεν την πήρα τηλέφωνο. Είπα κάτι δικαιολογίες, ξέρεις, είχα δουλειά και τέτοια, κι έκανε πως με πίστεψε. Πήγαμε για φαγητό, και πάλι εγώ μιλούσα για μένα κι εκείνη άκουγε. Για τον εαυτό της μου είπε ελάχιστα, αν εξαιρέσεις το όνομά της σχεδόν τίποτα άλλο. Υπήρχε όμως ολοφάνερα χημεία μεταξύ μας φίλε. Τραβηχτήκαμε σε μια μπουάτ στο κέντρο και διασκεδάσαμε για κάνα δίωρο. Μετά με ξάφνιασε! Με φίλησε ξαφνικά ενώ χορεύαμε, και μου είπε πως αν θέλω μπορούμε να πάμε σπίτι της..”

“Ε, ωραία, μια χαρά πήγε η φάση τότε..”

“Έτσι σκεφτόμουν κι εγώ φίλε, έτσι ακριβώς..”

“Και πήγες, μη μου πεις δεν πήγες θα σου ρίξω καρπαζιά!..”

“Φυσικά και πήγα! Και να με δένανε για να μην πάω θα έβρισκα τρόπο να λυθώ! Πητ, δε φαντάζεσαι για τι ατελείωτο σεξ μιλάμε φίλε! Δεν ξεκολλάγαμε. Τα κόλπα που μου έκανε! Μας βρήκε το χάραμα στη μπανιέρα της. Πήραμε πρωινό, κοιμηθήκαμε δυο τρεις ώρες, και μετά βουρ ξανά στο ψητό λες και είμασταν δεκαοχτώ χρονών. Δεν ξέρω που τη βρήκα τη δύναμη, αλλά ήμουν ασταμάτητος, αγωνιστικό πιστόνι λέμε! Ή θα κάναμε μπάνιο, ή θα κάναμε σεξ, ή και τα δύο την ίδια στιγμή. Τίποτ' άλλο. Μέχρι πριν καμιά ώρα, λίγο πριν έρθω εδώ δηλαδή. Τότε ήταν που έπαθα την πλάκα..”

          Πήρε το ποτήρι του και το άδειασε άλλη μια φορά με τη μία. Ο Πητ του το γέμισε πριν τον τσιγκλήσει να συνεχίσει.

“Μην το κόβεις τώρα, τι έγινε μετά, τι πλάκα έπαθες; Είναι παντρεμένη;..”

“Χα! Παντρεμένη! Που τέτοια τύχη. Έχω μόλις τελειώσει και πέφτω εξαντλημένος ανάσκελα στο κρεβάτι. Ξαπλώνει δίπλα μου και ανάβει τσιγάρο. Γυρνάω στο κομοδίνο να πάρω κι εγώ ένα, και προσέχω για πρώτη φορά ένα μικρό κάδρο με μια φωτογραφία ενός άντρα. Κοκκάλωσα. Κι εγώ ότι είναι παντρεμένη σκέφτηκα. Και την ρώτησα..”

“Αλλά δεν ήταν όμως..”

“Όχι, όχι. Ο άντρας σου;, την ρώτησα δήθεν αδιάφορα, ξέρεις. Α όχι, μου λέει άνετη. Δαγκώνομαι εγώ. Ο δεσμός;, την ρώτησα πάλι με ύφος κουβέντα να γίνεται. Δεν έχω δεσμό, μου απαντάει. Αρχίζω να παίρνω πάλι τα πάνω μου. Για πατέρας της δεν έδειχνε, παραήταν νέος. Ο αδερφός τότε, της λέω σαν να απάντησα σωστά σε ερώτηση του εκατομμυριούχου..”

          Σταμάτησε και ήπιε λίγο από το ποτό του. Φαινόταν πραγματικά δυστυχισμένος, και όσο κι αν ήταν συνηθισμένος ο Πητ να ακούει διάφορα, τώρα τον έτρωγε η περιέργεια.

“Ήταν ο αδερφός της τελικά ρε;..” τον ρώτησε ανυπόμονα.

“Όχι. Απλά γέλασε και μου λέει όχι, δεν είναι ο αδερφός μου..”

“Και ποιος ήταν;..”

          Ο Τζο έσκυψε το κεφάλι στα χέρια του. Έκλεισε τα μάτια του και ήρθαν μπροστά του σκηνές, καυτές σκηνές. Σήκωσε αμέσως το κεφάλι του και άνοιξε τα μάτια του διάπλατα, σαν για να διώξει τις εικόνες στο μυαλό του. Πήρε το ποτήρι του και ήπιε αργά το περισσότερο ουίσκι του.

“Λέγε ρε, μην το κόβεις τώρα..” επέμεινε ο Πητ.

“Τι να σου πω ρε συ Πητ. Δεν ήταν ο άντρας της, δεν ήταν ο δεσμός της, δεν ήταν ο αδερφός της, έσπαγα το κεφάλι μου να βρω ποιον θα μπορούσε να έχει σε κάδρο στο κομοδίνο της μια θεά σαν αυτήν. Θεά ρε γαμώτο, όσο θυμάμαι το κορμί της, τις καμπύλες της, ή το πρόσωπό της με τα ζουμερά χείλη και τα υπέροχα μάτια της, τα μακρυά μαλλιά της. Την ρώτησα τελικά, δεν άντεξα..”

“Και τι σου είπε;..”

“Της λέω, αφού δεν είναι ούτε ο άντρας σου, ούτε ο αδερφός σου, τότε ποιος είναι; Και άνετη τελείως τι μου λέει ρε φίλε κι έφυγα τρέχοντας;..”

“Ε, τι, λέγε και μη με σκας επιτέλους..”

“Μου λέει με ένα χαμόγελο, αυτός στη φωτό είμαι εγώ πριν την εγχείρηση, τότε ήμουν ο Ντην και μόλις είχα γυρίσει από τη δεύτερη θητεία στο Ιράκ στους πεζοναύτες..”

          Το γέλιο του Πητ κόπηκε απότομα αλλά δεν είπε τίποτα, απλώς έβαλε το μπουκάλι μπροστά στον φίλο του και έφυγε αμίλητος να εξυπηρετήσει τους άλλους πελάτες..-

                                                                                          By MADnJIM

 

 

[Ιρμάντα]

:p Πω ρε οι πεζοναύτες του φυτέψανε το κουσούρι;;;;

[Βελόρεν]

Χαχαχα! Πρώτος! Έλιωσα στο γέλιο. Την απόλαυσα πραγματικά γιατί δεν το γνώριζα το ανέκδοτο, οπότε το διάβασα σαν μια κανονική ιστορία. Ελπίζω να κάνεις κι άλλες τέτοιες μετατροπές!

[MadnJim]

Χαχαχα! Πρώτος! Έλιωσα στο γέλιο. Την απόλαυσα πραγματικά γιατί δεν το γνώριζα το ανέκδοτο, οπότε το διάβασα σαν μια κανονική ιστορία. Ελπίζω να κάνεις κι άλλες τέτοιες μετατροπές!

Συνηθίζω όταν δεν έχω κάποια συγκεκριμένη ιδέα αλλά με "τρώνε τα δάχτυλα" να γράψω να "διασκευάζω" ανέκδοτα. Βρίσκω γρήγορα το κέφι μου έτσι και ξεμπλοκάρω εύκολα. Έχω ανεβάσει κι άλλα, όπως πχ την "Γενέθλια να τα θυμάσαι" που θυμάμαι τώρα. Χαίρομαι που διασκέδασες..

[Βελόρεν]

 

Χαχαχα! Πρώτος! Έλιωσα στο γέλιο. Την απόλαυσα πραγματικά γιατί δεν το γνώριζα το ανέκδοτο, οπότε το διάβασα σαν μια κανονική ιστορία. Ελπίζω να κάνεις κι άλλες τέτοιες μετατροπές!

Συνηθίζω όταν δεν έχω κάποια συγκεκριμένη ιδέα αλλά με "τρώνε τα δάχτυλα" να γράψω να "διασκευάζω" ανέκδοτα. Βρίσκω γρήγορα το κέφι μου έτσι και ξεμπλοκάρω εύκολα. Έχω ανεβάσει κι άλλα, όπως πχ την "Γενέθλια να τα θυμάσαι" που θυμάμαι τώρα. Χαίρομαι που διασκέδασες..

 

Εμένα ξέρεις τι μου αρέσει να κάνω όταν δεν έχω κάτι να γράψω. Παίρνω ένα ήδη έτοιμο κείμενο και το διακωμωδώ αλλάζοντας σκηνές και διαλόγους με τρόπο τελείως αντίθετο από το κλίμα που ήθελε να δώσει εξαρχής. Η κωμωδία γίνεται θρίλερ και το ανάποδο, μέχρι να λιώσω στο γέλιο μόνος μου σαν τρελός. χαχα! Θα τα διαβάσω και τα υπόλοιπα. 

[Βελόρεν]

Και αυτό που μου άρεσε περισσότερο ήταν το είδος της: Troll story.

Συγχαρητήρια! Νομίζω πως μόλις επινόησες ένα νέο είδος ιστορίας!