Petit - ΣΔ

[Nienor]

Σειρά μικρών ιστοριών Petit

 

Σύντομα Κυκλοφορούν (με αλφαβητική σειρά):

1. Αμείλικτη κατάρα του Δημήτρη Στατήρη.
2. Γένεσις: η πτώση του Χαλκού του Γιάννη Τζομάκα
3. Hide and Seek της Φράνση Παπουτσάκη
4. Κυνηγώντας τον ήλιο της Ειρήνης Φράγκου
5. Χρώματα στην πέτρα της Κιάρας Καλουντζή

 

Η σειρά: Γνωριμία με τα είδη και τις κατηγορίες της φανταστικής λογοτεχνίας, μέσα από νοβελέτες 48 σελίδων, με αυτοτελής ιστορίες διαφορετικών ειδών. Διαλέξτε ένα και διαβάστε το στο τρένο μέχρι να φτάσετε στον προορισμό σας, στο διάλειμμα σας στη δουλειά, το απόγευμα μαζί με τον καφέ σας, πριν να κοιμηθείτε το βράδυ. Έχουν το σωστό μέγεθος για όλες αυτές τις χρήσεις κι όσες ακόμα μπορείτε να φανταστείτε.

 

Μέγεθος: 13x18cm

Εξώφυλλο:  Μαλακό

Σελίδες: 48/βιβλίο

Τιμή: 5 ευρώ

 

 

Εξώφυλλα και οπισθόφυλλα:

 

Σε ένα μικρό χωριό της ελληνικής υπαίθρου, ένα αμίλητο στοιχειό κατατρέχει την οικογένεια των Σκαραματαίων, μέχρι που τρεις έφηβοι στο κατώφλι της ενηλικίωσης σφυρηλατούν μια φιλία που αντέχει πέρα από το θάνατο.

Μια ιστορία αμείλικτου, μεταφυσικού τρόμου, από τον Δημήτρη Στατήρη, που θα στοιχειώσει τις νύχτες σας.

 

Σε έναν ραδιενεργό κόσμο, όπου οι άνθρωποι μπορούν να επιζήσουν μόνο κάτω από τη γη, ένας Χάλκινος Βασιλιάς, κυνηγημένος από τη μνήμη της βασίλισσάς του, ξεκινάει να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού αλλάζοντας πρώτα τον εαυτό του.

Μια μετα-καταστροφική δυστοπία επιστημονικής φαντασίας, από τον Γιάννη Τζομάκα, που θα σας αλλάξει γνώμη για τα ανθρώπινα όρια.

 

Ένας έφηβος διαφορετικός από τους άλλους επιστρέφει στον τόπο των παιδικών διακοπών του, μόνο που αυτή τη φορά τα πράγματα θα πάρουν απροσδόκητη τροπή και το παιχνίδι με τους φίλους του θα περάσει στην άλλη πλευρά.

Μια ιστορία ψυχολογικού και μεταφυσικού τρόμου, από τη Φράνση Παπουτσάκη, εκεί όπου το όνειρο συναντά τον εφιάλτη και η ζωή το θάνατο.

 

Τρία όμορφα πλάσματα κυνηγούν τον ήλιο, σε έναν κόσμο που μοιάζει καταδικασμένος στο σκοτάδι, μαθαίνοντας την ελευθερία, την εμπιστοσύνη και την αλληλεγγύη. Οι άνεμοι της περιπέτειας θα γεννήσουν έναν έρωτα που φέρνει την ελπίδα.

Μια ιστορία παραμυθένιας επιστημονικής φαντασίας, από την Ειρήνη Φράγκου, που θα σας συναρπάσει και θα σας γλυκάνει την καρδιά.

 

Αν κοιτάξεις με τα μάτια του αίματος το φως των φεγγαριών, μπορεί να βρεις τον τρόπο να κρατήσεις ζωντανή την ειρήνη. Μόνο που η Κελζίμ ξέρει ποιο είναι το τίμημά της· το έχει δει στα χρώματα στην πέτρα, το έχει μυρίσει στις πνοές του ανέμου, το έχει ακούσει στα λόγια της θάλασσας, το έχει γευτεί στη λευκή αμμουδιά και το νιώθει στα ακροδάχτυλά της αγγίζοντας τον έρωτα.

Μια λυρική ιστορία μαγείας και φαντασίας, από την Κιάρα Καλουντζή, που θα σας ταξιδέψει.

 

 

 

 

 

Τα βιβλιαράκια θα κυκλοφορήσουν στις 13 του Δεκέμβρη και θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά στις Όψεις του Φανταστικού των εκδόσεων Συμπαντικές Διαδρομές (13/12/2014 στο Bat City - για την εκδήλωση θα ανοίξω άλλο τόπικ μέσα στην εβδομάδα).

[DinoHajiyorgi]

Απίθανη ιδέα, θαυμαστής ποιότητας εξώφυλλα, απίστευτη και σωστή τιμή, βάσει συγγραφέων πίστη για το περιεχόμενο, τι άλλο να πεις παρά να εκφράσεις εκστασιασμό για το αποτέλεσμα. Ναι, διαβάστε το δημόσια, θα τραβήξουν προσοχή, η καλύτερη διαφήμιση. Σχεδόν ζητούν από μόνα τους δικό τους stand στα βιβλιοπωλεία. Καλοτάξιδα, και κυρίως καλή αρχή!

Edited November 26, 2014 by DinoHajiyorgi

[giorgos lagonas]

Εξαιρετική ιδέα! Καλά, βρε, γιατί δεν είπες τίποτα στο εργαστήρι; Θα τα πούμε στις "Όψεις..." λοιπόν!

[wordsmith]

Πολύ ωραία εξώφυλλα και από τις περιλήψεις φαίνονται ενδιαφέροντα.

[Tiessa]

Πολύ όμορφα φαίνονται.

Καλοτάξιδα να είναι.

[Alucard]

Πολύ καλή ιδέα και φοβερά εξώφυλλα! Αλήθεια, πώς καταφέρατε να έχουν και τα πέντε 48 σελίδες ακριβώς;

[DinoHajiyorgi]

Πολύ καλή ιδέα και φοβερά εξώφυλλα! Αλήθεια, πώς καταφέρατε να έχουν και τα πέντε 48 σελίδες ακριβώς;

 

Πράγματι. Με Προκρουστηκή... γκουχ... εννοώ, με editing?

[Nienor]

Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για καλά σας λόγια Κι εγώ εύχομαι να πάει καλά το εγχείρημα γιατί κι εμένα εξαρχής μου άρεσε πολύ η ιδέα του Γιώργου.

 

Οι ιστορίες που είναι μέσα στα βιβλιαράκια είτε διαλεχτήκανε για να χωράνε στις 48 σελίδες, είτε γράφτηκαν εξαρχής με περιορισμό στον αριθμό λέξεων. Και είναι φτιαγμένες έτσι, 48σέλιδες, για να διαβάζονται σε μια καθισιά. Σας διαβεβαιώνω ότι καμία δεν έχει περάσει Προκρ... γκουχ , πετσόκομα στο editing.

[Nienor]

Κυκλοφορήσαμε

 

Και θα τα παρουσιάσουμε μεθαύριο, στις Όψεις του Φανταστικού

 

 

[Naroualis]

Aaaand τα διάβασα. Όλα.

 

 

Αμείλικτη κατάρα του Δημήτρη Στατήρη: Βελτίωση! Ωραίες εικόνες, όπως πάντα, αλλά σαφής βελτίωση από τα προηγούμενα βιβλία του σε ό,τι αφορά τη γλώσσα και τη φρασεολογία. Είμαστε σε πολύ καλό δρόμο. Σε πολύ καλό δρόμο.

 

Γένεσις: η πτώση του Χαλκού του Γιάννη Τζομάκα: Μπερδεμένο, ασαφές, ίσως εμμονικό, άλλες φορές έδειχνε πολύ μικρό και να θέλει άπλωμα, κι άλλες φορές έδειχνε να πλατειάζει ανυπόφορα. Δε διασκέδασα.

 

Hide and Seek της Φράνση Παπουτσάκη: Εισαγωγή στην οικογενειακή κατάσταση ήρωα που πρέπει να διδάσκεται σε επίδοξους συγγραφείς. Πραγματικά με ελάχιστες στρατηγικές λέξεις μαθαίνουμε όσα πρέπει να ξέρουμε για τον ήρωα εντός τριών σελίδων. Ωραίες εικόνες, πραγματικά ανατριχιαστικές. Ωστόσο κάποια πράγματα δε με έπιασαν και με άφησαν με κενό. Περιμένω την επόμενη δουλειά της με ενδιαφέρον.

 

Κυνηγώντας τον ήλιο της Ειρήνης Φράγκου: Σαφές, αλλά όχι φλύαρο. Συνήθως βαριέμαι αυτού του είδους τα μετακαταστροφικά κείμενα, αλλά με απλή γλώσσα και χωρίς να πλατειάζει πολύ, κατάφερε να πει αρκετά πράγματα από τη μυθοπλασία της. Σκοντάφτει εδώ κι εκεί σε πράγματα που δε χωράνε στην πλοκή της, αλλά εμένα δε με πείραξε πολύ αυτό.

 

Χρώματα στην πέτρα της Κιάρας Καλουντζή: Αδύνατον να κρίνω την Κιάρα. Είναι στο μυαλό μου, θα μπορούσα να είμαι το χέρι της όταν γράφει. Προσκυνώ την Αμιρά της, την Κελζίμ, τον ωκεανό και τον άνεμό της.

[Nienor]

Όου Τι να πω εγώ τώρα που να ειναι αρκετό;

 

Ευχαριστούμε πάρα πολύ.

 

Εμένα με άρεσε το Γένεσις, για την ακρίβεια μάλλον πίστευα πως είναι και το πιο δυνατό από όλα.

Αλλά συμφωνώ στο άπλωμα, θα μπορούσε να ήτανε τρεις φορές τόσο ενδεχομένως

[Morfeas]

Διάβασα τα Χρώματα στην πέτρα κι είναι ένα όμορφο διήγημα και γλυκάθηκα διαβάζοντάς το.

 

Η γραφή του έχει εξαιρετικά σημεία, αγγίζει και τις 5 αισθήσεις και παρασέρνει. Μου άρεσε ο τρόπος που παραλληλίζονται τα στοιχεία της φύσης με τους χαρακτήρες, αγαπημένες οι 2(;) «ερωτικές» σκηνές. Πυκνή γραφή, κάποιες φορές μείωνα τον ρυθμό ανάγνωσης για να μην χάσω πληροφορίες. Ίσως μερικές φορές ο λυρισμός να βγαίνει εις βάρος της κατανόησης, αλλά ταιριάζει ως επιλογή (και δεν δημιουργεί σημαντικό πρόβλημα). Ο χαρακτήρας της Κελζίμ καλογραμμένος, τα σημεία που αποκαλύπτεται η κοσμοπλασία χορταστικά (μου άρεσε πολύ η επιλογή της φύσης της πρωταγωνίστριας, αν και δεν κατάλαβα στην ουσία τη διαφορά των ονομάτων). Αυτό που δεν με κέρδισε, όμως, ήταν η πλοκή, ή μάλλον η ιστορία και το θέμα της: μου φάνηκε ότι το διήγημα ακροβατούσε ανάμεσα στο παιδικό παραμύθι και στην ενήλικη φαντασία, άλλοτε πολύ ώριμο, άλλοτε αρκετά απλοϊκό (ακόμη κι η λύση του δράματος μου φάνηκε κατώτερη των περιστάσεων).

 

Συνολικά μια καλή ιστορία, που διαβάζεται στο άψε σβήσε, από μια πένα που ξέρει να χειρίζεται μοναδικά τον λόγο, αν και, κατά τη γνώμη μου, απέχει ως σύνολο αρκετά από το μέγιστο των δυνατοτήτων της συγγραφέως.