dagoncult Posted November 27, 2014 Share Posted November 27, 2014 Όνομα Συγγραφέα: dagoncultΕίδος: τρόμοςΒία; ΌχιΣεξ; ΌχιΑριθμός Λέξεων: 3774Αυτοτελής; ΝαιΣχόλια: Για το write-off#76 Η Κόψη του Χρησμού.doc Η Κόψη του Χρησμού.pdf 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted November 29, 2014 Share Posted November 29, 2014 Ας τα βάλω όλα σε spoiler μη ξεφύγει τίποτα που δεν πρέπει. Νεράκι διαβάζεται, όχι δηλαδή ότι θα περίμενα και τίποτα διαφορετικό. Ατμοσφαιρικό και σκοτεινό όσο πρέπει. Παίζει πολύ καλά τόσο με τις ιδιαίτερες εικόνες, όσο και με την ψυχολογία του πρωταγωνιστή. Αν και δεν γνωρίζουμε τον Γιώργο από πριν, μπορούμε να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι ήταν λιγάκι σάικο από την ασχολία του με παράξενες Μηχανές. Έτσι λοιπόν, η μεταστροφή του σε κάτι πιο άγριο, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, δεν φαίνεται και τόσο ξεκάθαρα. Παρόλ' αυτά, απ' όσα γίνονται μετά την απόκτηση της λεπίδας, νιώθουμε την επίδραση που είχε επάνω του, κάτι που δούλεψε πολύ καλά, χωρίς να χρειάζονται οι προηγούμενες πληροφορίες. Καλή δουλειά. Το όποιο υπερφυσικό στοιχείο είναι διακριτικό και η ιστορία δεν το έχει και τόσο ανάγκη. Η σκηνή του τέλους, όμως, είναι αρκετά δυνατή και επιβλητική. Από ψιλολόγια... Η κλεψύδρα δεν βολεύει και τόσο για το χρόνο μέτρησης κινήσεων στο σκάκι. Επειδή όταν τελειώσει την κίνησή του ο αντίπαλος η κλεψύδρα μπορεί να μην έχει αδειάσει. Μπορείς να πεις ότι είναι από ένα ξεχασμένο επιτραπέζιο. Να μακραίνουν καθώς ο ήλιος ανέβαινε Τα πλάγια γράμματα μάλλον θέλουν να δείξουν το παράδοξο, ε; Το βρήκα λίγο αχρείαστο σαν εφέ, κυρίως επειδή η σκιές δεν κινούνται τόσο γρήγορα. Ίσως θα ήταν καλύτερα αν έβγαζες από τη μέση τον ήλιο. Αυτά από εμένα. Την ιστορία την ευχαριστήθηκα με το παραπάνω. Να ανεβάζεις ιστορίες συχνότερα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted December 4, 2014 Share Posted December 4, 2014 (edited) Καλόοο... Ευχαριστούμε για το διήγημα, κύριε χωρίς ρο. Ευχαριστήθηκα που πρωταγωνίστρια τελικά ήταν η λάμα, γιατί έλεγα, "δεν θα το δέσει με την εισαγωγή; Έτσι, θα την αφήσει την εισαγωγική παράγραφο;" Η Μηχανή κατάλαβα τι ήταν -ή το έφερα στα μέτρα της φαντασίας μου, όπως και νά 'χει, βγάζει νόημα και είναι και πολύ ωραία- δεν χρειάστηκα περισσότερα για να με βάλεις στο κλίμα, το θέμα ήταν η λάμα, το νέο απόκτημά του, αυτό που ήθελε και βρήκε. Την ιστορία τη διάβασα χωρίς να χάσω ούτε στιγμή το ενδιαφέρον μου. Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω, ίσως να μην σου έχω πει και τίποτα σοβαρό ως τώρα, αλλά μου άρεσε, απλά. "Ο δον Μπασίλιο σκότωσε μ' αυτό τη Δόνα Τζούλια, και κάποιος ναύτης Ιταλός έναν Γκραικό λοστρόμο, χέρι σε χέρι ξέπεσε και στα δικά μου χέρια, πολλά έχουν δει τα μάτια μου, μ' αυτό μου φέρνει τρόμο". Νίκος Καβαδίας, Ένα μαχαίρι Edited December 4, 2014 by Cassandra Gotha 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted December 5, 2014 Share Posted December 5, 2014 Μπράβο, ρε Άκη! Μου άρεσε πολύ η ιστορία σου! λίγες παρατηρήσεις από μένα Spoiler : (highlight για να διαβάσεις το παρακάτω) α) η δομή είναι πολύ προβλέψιμη. Καταλαβαίνεις τι εννοώ. Εύρεση αντικειμένου από το προηγούμενο θύμα, γνωριμία - κλιμάκωση του τρόμου, συνέχιση του κακού από τον επόμενο ανυποψίαστο. Αυτό δεν με χαλάει και τόσο, τουλάχιστον όχι στον τρόμο. Για μένα, στο horror μεγαλύτερη σημασία έχει η απόδοση του κλίματος, της ατμόσφαιρας και των συναισθημάτων, την οποία πετυχάινεις. β) Δεν με κάλυψε πλήρως το τέλος. Όχι μόνο λόγω προβλεψιμότητας, αλλά επειδή μου φάνηκε κάπως αδύναμο. Ξεκινάς κάποια σπουδαία πράματα και σκηνές (ειδικά εκεί που ο ήρωας ξεφεύγει από το σπίτι) αλλά τελευταία στιγμή σαν να αποτραβιέσαι και να διστάζεις να δόσεις μια ανάλογη horror-άδικη κορύφωση. Λοιπές παρατηρήσεις - η Μηχανή είναι φυσικά από το "Εργοστάσιο Σφηκών". Όμως δε με χαλάει καθόλου, νομίζω την έφτιαξες όμορφα και την εισάγεις αρμονικά στο κείμενό σου, και έτσι καταφέρνεις να κάνεις αυτό το εύρημα αρκετά "δικό σου". - λοιπά μικροπραματάκια που είδα τα θεωρώ ανάξια λόγου. Αν θες, το συζητάμε διεξοδικά. Στιβαρή, δυνατή ιστορία που μου θύμισε παλιότερες εποχές. Και πάλι, μπράβο. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted December 6, 2014 Share Posted December 6, 2014 Εμένα η Μηχανή μου θύμισε το Αληθειόμετρο από την Τριλογία του Κόσμου, αλλά δεν με χάλασε αυτό. Γενικά η ιστορία μου άρεσε πολύ, ο λόγος κυλούσε, η υπόθεση ήταν καλά δομημένη αν και όχι ιδιαίτερα πρωτότυπη και νομίζω πως οι μόνες μου πραγματικές παρατηρήσεις είναι πως μου φάνηκε κάπως απότομη η μεταστροφή του και πως το τέλος ήταν κάπως κλισέ. Αυτό βέβαια δεν με ενόχλησε καθόλου - σε γενικές γραμμές συμφωνώ με τους από πάνω, η ιστορία μου άρεσε πολύ, ευκολοδιάβαστη και τη διάβασα με μεγάλη ευχαρίστηση. Αυτό που επίσης μου άρεσε ήταν ο τίτλος - και πολύ εμπνευσμένος και πολύ ταιριαστός. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Big Fat Pig Posted December 9, 2014 Share Posted December 9, 2014 'Ει... την διάβασα (μέχρι και επιμέρους σχόλια στο doc έκανα) και έχω ξεχάσει να γράψω...Λοιπόν μού άρεσε η σύνδεση του καταραμένου αντικείμενου με τη μηχανή και πώς ο ίδιος χωρίς να το καταλαβαίνει απόλυτα αρχίζει να ερμηνεύει διαφορετικά τις «προβλέψεις» της μηχανής. Αυτό κάνει την ιστορία να διαφοροποιείται κάπως από το γνωστό μοτίβο του καταραμένου αντικείμενου που περνάει από κάτοχο σε κάτοχο σκορπώντας τον όλεθρο. Υπάρχει καλό (άρρωστο όσο χρειάζεται) κλίμα, ο ρυθμός πάει καλά, και το τέλος καλό αν και χωρίς εκπλήξεις. Και καλός τίτλος. Επειδή το διήγημα είναι μικρό, είμαι βεβαιος ότι χρειάζεσαι μια δυνατή εναρκτήρια πρόταση/παράγραφο. Θεωρώ ότι λείπει μία καλή σκηνή δράσης πριν την κορύφωση/αποκάλυψη. Αν και η υπάρχουσα κορύφωση είναι καλή/επαρκής, κάτι μου λείπει. Ίσως να ανεβάσεις κι άλλο τους τόνους στη συνάντηση με τη Νεφέλη; Και Νεφέλη και Καμτσής τη βγάζουν καθαρή; Αλήθεια τώρα; Για μένα δεν είναι ξεκάθαρο αν η μηχανή και οι προβλέψεις ανήκουν στο υπερφυσικό ή αν απλά πρόκειται για το αρρωστημένο μυαλό του Γιώργου. Αν συμβαίνει το δεύτερο ίσως το καταραμένο αντικείμενο να γίνεται λίγο πιο αδύναμο ως στοιχείο της πλοκής και αίτιο των βίαιων πράξεών του. Τα σημειώνω λοιπόν αυτά, όχι επειδή πρέπει ντε και καλά να τα ξεκαθαρίσεις, αλλά επειδή δεν μου έγινε απολύτως σαφές τι (και αν) ήθελες να δείξεις με τον συνδυασμό των δύο αντικειμένων. Το τι τελικά συμβαίνει στον αφηγητή δεν το δείχνεις καθόλου. Όχι ότι δεν μπορούμε να το συμπεράνουμε, αλλά το σημειώνω: ακριβώς επειδή μπορούμε να το συμπεράνουμε, νομίζω ότι δεν σου κοστίζει να κάνεις έστω και μία νύξη. Το γράψιμο είναι οκέι, αλλά μπορείς να το κάνεις λίγο καλύτερο είμαι σίγουρος. Γενικά μια καλή ιστορία που μπορεί (και επειδή θα είναι απαλλαγμένη από το όριο των λέξεων) να γίνει αρκετά καλύτερη. Η Κόψη του Χρησμού-bfp.doc 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted December 15, 2014 Share Posted December 15, 2014 Ωραίο, Άκη! Θα ήθελα να καταλάβω τι έπαθε στο τέλος ο Γιώργος και ξόμεινε η λάμα ορφανή για τον επόμενο φαναρτζή. Πολύ καλή η ιδέα της Μηχανής. Ο Γιώργος εξαφανίστηκε, τον κατάπιαν οι σκιές, αποτρελάθηκε και πέταξε τη λάμα -αυτοκτόνησε; Βέβαια το στυλ σου είναι γενικά περίπου αυτό. Και τώρα που το σκέφτομαι, φίλε Άκη, δεν έχω διαβάσει από σένα κακογραμμένο πράγμα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted January 24, 2015 Share Posted January 24, 2015 Σήμερα αξιώθηκα να το διαβάσω αυτό, και να πω ότι μου άρεσε πάρα πολύ. Αφήνεις κάποια κενά να τα φανταστούμε στις επιμέρους σκηνές: Τι έγινε ακριβώς με τον Καμτσή, τι έγινε ακριβώς με τη Νεφέλη, τι έγινε ακριβώς με τον ίδιο, πράγμα που σε κάποια σημεία φορτώνει περισσότερο την ιστορία με αγωνία. Όσο για τις σκιές, τα καταφέρνεις και δημιουργείς μια ατμόσφαιρα που με κάνει να γυρίσω και λίγο κλεφτά μη και δω καμία να κινείται. Μέχρι εδώ θα ήταν απλώς αρκετά καλό για μένα. Εκείνο που το ανέβασε πολλά σκαλοπάτια και μου το έκανε απρόσμενα οικείο ήταν η Μηχανή. Και θα εξηγήσω γιατί. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν/έχουμε ένα σύστημα χρησμοδότησης (το οποίο πολύ συχνά δεν ομολογούν/ομολογούμε). Πολλές αποφάσεις παίρνονται στη ζωή με βάση τον προσωπικό μάντη, που συχνά δεν είναι κάτι τόσο κοινό όσο τα χαρτιά ή το εκκρεμές, αλλά μπορεί να είναι ένα πολύ πιο ιδιαίτερο σύστημα. Η Μηχανή με έφτιαξε πραγματικά. Και ο τρόπος που λειτουργούσε και ο τρόπος που ερμηνεύει ο ήρωάς σου τα αντικείμενα και όλα τα υπολοιπα που προκύπτουν από την την εμμονή του με αυτήν όσο προχωράει η ιστορία. Μου αρέσει και θεωρώ επιτυχημένο τον τρόπο που ενσωματώνεται η λάμα ανάμεσα στα υπόλοιπα αντικείμενα και -φυσικά- το πώς παίρνει τελικά το πάνω χέρι στις εξελίξεις. Ενδιαφέρον που ο ήρωας βρισκόταν ήδη σε σημείο καμπής (ή ίσως σε σημείο θραύσης), όταν έφτασε το αντικείμενο στα χέρια του, οπότε έχουμε πάντα και μια μικρή αμφιβολία αν ήταν λίγο τρελαμένος εξ αρχής. Ωστόσο, νομίζω ότι με το τέλος το ξεκαθαρίζεις. Ο φαναρτζής που τη βρίσκει τελικά φαίνεται υπερβολικά νορμάλ και προσγειωμένος. Άρα η λάμα θέλει να βρεθεί και να κάνει τη δουλειά της. Υ.Γ. Μου άρεσε πολύ και ο τίτλος. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.