Συνέντευξη με τον Mark Lawrence

[heiron]

Ο Mark Lawrence είναι παντρεμένος με τέσσερα παιδιά, ένα εκ των οποίων πάσχει από βαριά αναπηρία. Εργάζεται ως ειδικός ερευνητής με αντικείμενό του διάφορα ανυπότακτα προβλήματα στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης. Ο "Πρίγκιπας των Αγκαθιών" (κυκλοφορεί στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Χρυσαλλίδα) είναι το πρώτο του μυθιστόρημα. Πρόκειται για το πρώτο μέρος της τριλογίας "Η Διασπασμένη Αυτοκρατορία"(The Broken Empire), στην οποία εξιστορούνται οι περιπέτειες του Γιοργκ Χόνορους Άνκραθ.

(πηγή biblionet)

 

For English, please scroll down.

 

 

Έχοντας μια δουλειά, μια οικογένεια με μια κόρη που πάσχει από βαριά αναπηρία, πως καταφέρνετε να βρείτε χρόνο για τη συγγραφή, τελειώνοντας τα μυθιστορήματά σας αρκετά γρήγορα μάλιστα; Τί έχετε να πείτε για τους αναγνώστες που παραπονιούνται για της καθυστερήσεις κάποιων βιβλίων (όπως στη σειρά «Το Άσμα της Φωτιάς και του Πάγου»);

Πάντα ήμουν μάλλον αποδοτικός σαν συγγραφέας – αν δεν ήμουν δεν θα μπορούσα να είμαι συγγραφέας. Τείνω να γράφω μάλλον γρήγορα και να γράφω μόνο μια φορά. Δεν κάνω αναθεώρηση του κειμένου. Πολλοί συγγραφείς περνούν πολύ από το χρόνο τους βασανιζόμενοι σχετικά με σκηνές, γράφοντας και ξαναγράφοντας το κείμενο, ίσως και δέκα φορές. Εγώ δεν το κάνω αυτό.

Επίσης, για να είμαστε δίκαιοι θα πρέπει να επισημάνω ότι ο πιο πρόσφατος τόμος του A Song of Ice and Fire του George Martin έχει περισσότερες λέξεις από ότι ολόκληρη η τριλογία μου, έτσι χρησιμοποιώντας το λέξεις-ανά-ημέρα ως μέτρο σύγκρισης τα πάει πολύ καλύτερα από ότι αν υπολογίσεις το βιβλία-ανά-έτος.

 

Οι ήρωες σας, όπως ο Γιοργκ για παράδειγμα, συχνά αποκαλούνται αντιήρωες καθώς είναι σχεδόν το ίδιο κακοί με τους ανταγωνιστές τους. Γιατί; Οι ήρωες με ψεγάδια κάνουν τις πιο ενδιαφέρουσες ιστορίες; Δανείζεστε στοιχεία από αρχαίους τραγικούς ήρωες;

Κάθε είδους χαρακτήρες έχουν τη δυναμική να είναι ενδιαφέροντες – δε νομίζω ότι μπορείς να ανακηρύξεις νικητή χρησιμοποιώντας όρους τόσο ευρείς όσο «ήρωας» και «αντί-ήρωας». Ίσως υπάρχουν περισσότερα άγνωστα εδάφη να εξερευνήσεις με πρωταγωνιστές που έχουν κι αυτοί πολλά από τα ψεγάδια που βλέπουμε γύρω μας στην πραγματική ζωή, από τη στιγμή που το είδος είχε την τάση να βλέπει τον κόσμο μέσα από τη ματιά του ήρωα στο παρελθόν.

 

Είστε αρκετά δραστήριος στο διαδίκτυο. Βοηθάει το ίντερνετ τους συγγραφείς; Αν ναι, τι βρίσκετε πιο χρήσιμο ανάμεσα στις διάφορες δικτυακές κοινότητες, το facebook, το goodreads, κτλ;

Είναι δύσκολο να ξέρεις τι βοηθάει ένα συγγραφέα. Είμαι πολύ απασχολημένος με τη δουλειά μου, με τη συγγραφή και με τη φροντίδα της ανάπηρης κόρης μου, έτσι είναι πολύ δύσκολο για μένα να αλληλεπιδρώ με τους αναγνώστες μου με οποιοδήποτε άλλο τρόπο πέρα από τη χρήση του διαδικτύου. Επίσης, το απολαμβάνω! Άσχετα με το αν βοηθά να πουλάς βιβλία ή όχι, σίγουρα βοηθάει να αισθάνεσαι ότι κάτι κάνεις.

Τείνω να χρησιμοποιώ facebook, goodreads, twitter και reddit. To κάθε ένα προσφέρει διαφορετικούς τρόπους αλληλεπίδρασης. Υποθέτω μου αρέσει το facebook πιο πολύ αφού μπορεί να πεις όσα θες, να δημοσιεύσεις φωτογραφίες κτλ.

 

Υπάρχουν πολλοί δυνατοί ανταγωνιστές σας στο είδος. Ποιοί θεωρείτε ότι πραγματικά ξεχωρίζουν και ποιοί είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς ανεξαρτήτως είδους;

Είναι πιο υγιές να μην σκεφτόμαστε τους άλλους συγγραφείς σαν ανταγωνισμό. Ο George Martin, για παράδειγμα, μπορεί να πουλάει εκατό φορές περισσότερα βιβλία από ότι εγώ αλλά εξαπλώνει την αποδοχή/αγάπη για το φάντασυ σε εκατομμύρια νέους αναγνώστες. Αυτό είναι μια πλημμυρίδα που ανασηκώνει όλες τις βάρκες – όλοι οι συγγραφείς φάντασυ κερδίζουμε από την επιτυχία του GRR Martin, δεν κλέβει πωλήσεις από εμάς.

Είμαι μεγάλος λάτρης της Robin Hobb και του Peter V Brett. Εκτός του είδους, ο William Golding και ο John Irving είναι ψηλά στη λίστα μου.

 

Σε τι βαθμό κάνετε ένα πλάνο για τα βιβλία σας; Ο Πρίγκιπας των Αγκαθιών γράφτηκε όντως σαν αυτοτελές βιβλίο αλλά τελικά έγινε το πρώτο μέρος μιας τριλογίας;

Δεν σχεδίασα κανένα από τα βιβλία της Διασπασμένης Αυτοκρατορίας. Γενικά δεν έχω ιδέα πως θα τελειώσει η τρέχουσα σελίδα, πόσο μάλλον ολόκληρο το βιβλίο. Και ναι, δεν είχα κανένα πλάνο να γράψω περισσότερα για την ιστορία του Γιοργκ μέχρις ότου ο εκδότης μου το ζήτησε.

 

Ο Γιοργκ είναι νεαρός και πολλοί αναγνώστες αντιδρούν όταν διαβάζουν πως κάποιος στην ηλικία του συμπεριφέρεται έτσι. Αν τον δούμε ποτέ στην οθόνη, κάποιος εικοσάχρονος θα πάρει το ρόλο. Γιατί τον κάνατε τόσο νεαρό και γιατί πιστεύετε οι άνθρωποι (αναγνώστες ή και παραγωγοί) δυσκολεύονται να αποδεχτούν την ηλικία του;

Εμπνεύστηκα τον χαρακτήρα του Γιοργκ από τον Άλεξ από το Κουρδιστό Πορτοκάλι, το βιβλίο που γράφτηκε από τον Anthony Burgess το 1962. Ο Γιοργκ είναι νεαρός γιατί ο συνδυασμός των στοιχείων του χαρακτήρα του και τα νιάτα του έκαναν ενδιαφέρον ανάγνωσμα στο έργο του Burgess και ήθελα να το εξερευνήσω αυτό σε φάντασυ σκηνικό.

Η ηλικία του χαρακτήρα επιτρέπει στα βιβλία να εξερευνήσουν θέματα όπως

(i) το ζήτημα φύση εναντίον ανατροφής     

(ii) τις ασάφειες όσον αφορά στην ευθύνη και το σκοπό που εγείρονται με βάση την ηλικία του πρωταγωνιστή

(iii) τη διαφορά ανάμεσα στο τι λέει ο Γιοργκ στον αναγνώστη σχετικά με τα κίνητρά και την ευθύνη του και στο τι συμπεραίνει πραγματικά ο αναγνώστης

(iv) τις αλλαγές που σφυρηλατούν το χαρακτήρα μας μέσω εμπειριών σε αντιπαράθεση με αυτές που μας διαμορφώνουν καθώς απλά μεγαλώνουμε.

Υποθέτω κάποιοι άνθρωποι δυσκολεύονται να το αποδεχτούν καθώς δεν είναι συνηθισμένοι στο να αμφισβητούνται οι ιδέες με τις οποίες είναι προκατειλημμένοι…

 

Γνωστή και ως ερώτηση νούμερο εφτά. «Είστε επιστήμονας – θα έπρεπε να γράφετε επιστημονική φαντασία. Γιατί δεν γράφετε επιστημονική φαντασία…» Βοηθά η δουλειά/σπουδές όταν γράφουμε ένα μυθιστόρημα και συγκεκριμένα ένα φάντασυ μυθιστόρημα; Τι σας ώθησε να γράψετε φάντασυ; Θα γράφατε άλλο είδος παρατώντας το φάντασυ;

Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι αυτή η ερώτηση δεν γίνεται σε φορτηγατζήδες ή λογιστές που επίσης γράφουν βιβλία. Δεν πιστεύω ότι οποιοσδήποτε έχει κάποια ξεχωριστά προσόντα για να γράψει φάντασυ και είμαι σχεδόν σίγουρος ότι οι επαγγελματίες επιστήμονες δεν έχουν κανένα ιδιαίτερο πλεονέκτημα σε σχέση με έναν ικανό ταχυδρόμο όσον αφορά τη συγγραφή επιστημονικής φαντασίας.

Επιπρόσθετα, πολλοί άνθρωποι θα έβγαζαν το συμπέρασμα μελετώντας προσεκτικά τα μυθιστορήματά μου πως στην πραγματικότητα γράφω επιστημονική φαντασία!

 

Ποιό πιστεύετε είναι το δυνατό σας σημείο ως συγγραφέας και ποιο το αδύναμο (αν υπάρχει);

Είμαι πολύ καλός στο να κάνω τη γλώσσα να δουλέψει για μένα. Ο κόσμος συχνά ξεχωρίζει και παραθέτει ατάκες από τα βιβλία μου.

Είμαι πιθανότατα λιγότερο καλός στο να παρουσιάζω τις πιο ελαφριές σκηνές της καθημερινής ζωής, καθώς και με τις λεπτές αλληλεπιδράσεις των οικογενειών σα καταστάσεις χωρίς ένταση.

 

Πρόσφατα η Ούρσουλα Λε Γκεν δήλωσε, ενώ έπαιρνε το βραβείο National Book: «Χαίρομαι που δέχομαι αυτό (το βραβείο) για, αλλά και το μοιράζομαι με, όλους τους συγγραφείς που είχαν αποκλειστεί από τη λογοτεχνία για τόσο καιρό: τους συντρόφους συγγραφείς φάντασυ και επιστημονικής φαντασίας». Πιστεύετε ότι το φάντασυ παίρνει επιτέλους τη θέση που δικαιούται πλάι στο «ρεαλισμό»;

Σίγουρα οι προκαταλήψεις εναντίον του δείχνουν να ξεθωριάζουν. Το ότι το έργο του Τζορτζ Μάρτιν μεταφέρθηκε στην τηλεόραση έχει προκαλέσει μεγάλο αντίκτυπο. Υπάρχουν ακόμη πολλοί άνθρωποι των οποίων το ενδιαφέρον σβήνει τη στιγμή που ακούνε «φάντασυ» όμως.

 

Τι γράφετε αυτόν τον καιρό; Θα δούμε περισσότερα βιβλία σας στα Ελληνικά;

Αυτές τις μέρες φτάνω στο τέλος του τρίτου βιβλίου της τριλογίας μου The Red Queen’s War, που διαδραματίζεται την ίδια εποχή και στον ίδιο τόπο με την τριλογία της Διασπασμένης Αυτοκρατορίας.

Σχετικά με το πότε και το αν κάποια δουλειά μου θα εμφανιστεί στα Ελληνικά… αυτό είναι στα χέρια των εκδοτών, των οποίων τα χέρια θα καθοδηγηθούν από το Ελληνικό κοινό. Αν αγοράσουν το Ο Πρίγκιπας των Αγκαθιών σε καλούς αριθμούς τότε θα ακολουθήσουν κι οι άλλοι τόμοι.

Η επιτυχία ή η αποτυχία σε οποιαδήποτε χώρα είναι πολύ δύσκολο να προβλεφτεί, εξαρτάται από πολλούς παράγοντας από την ποιότητα της μετάφρασης μέχρι τον τρόπο που το βιβλίο βρίσκει τη θέση του στην τρέχουσα κατάσταση της αγοράς του φανταστικού σε αυτή τη χώρα.

 

 

1. Having a daily job, a family with a disabled daughter to take care, how do you manage to find time for writing, finishing novels quite quickly too? What do you have to say about the fuzz with readers complaining about delays of novels (like the ASOIAF case)?

I’ve always been quite efficient as a writer – if I wasn’t I couldn’t be a writer at all. I tend to write quite quickly and write once. I don’t revise. Many writers spend a long time agonising over scenes, drafting and redrafting their work, perhaps ten times. I don’t.

Also, it’s fair to point out that George Martin’s most recent volume in A Song of Ice and Fire has more words in it than the whole of my trilogy, so using a words-per-day measure he’s doing a lot better than if you calculate books-per-year.

 

1. Your heroes, Jorg for example, are often called antiheroes being almost as evil as the antagonists. Why? Are flawed heroes making more interesting stories? Do you get elements from ancient tragic heroes?

All manner of characters have the potential to be interesting – I don’t think you can declare a victor using terms as broad as hero or anti-hero. Perhaps there is more unvisited ground to explore with protagonists who share many of the flaws we see around us in real life, since the genre has tended to view the world through the hero’s eye in the past.

 

1. You’ve been quite active online. Does internet help writers? If so, what do you find more helpful among online communities, facebook, goodreads, etc?

It’s very hard to know what helps a writer. I’m very busy with my day job, with writing, and with caring for my disabled daughter, so it’s very hard for me to interact with readers in any way other than by using the internet. Also, I enjoy it! Regardless of whether it helps sell books or not it certainly helps you feel like you’re doing something.

I tend to use Facebook, Goodreads, Twitter, and reddit. Each offers different ways to interact. I guess I like Facebook best as you can say as much as you want, post photos etc.

 

1. There are many tough competitors in your genre. Which ones do you think really stand out and what about your favourite writers regardless of genre?

It’s healthier not to think of other writers as competition. George Martin, for instance, may sell a hundred times more books than I do, but he is spreading the acceptance / love of fantasy to millions of new readers. That’s a rising tide that lifts all boats – all fantasy writers benefit from GRRM’s success, he’s not stealing sales from us.

I’m a big fan of Robin Hobb and Peter V Brett. Outside the genre William Golding and John Irving are high on my list.

 

1. How much do you plan your books? Was Prince of Thorns really written as a standalone but finally became the first part of a trilogy?

I didn’t plan any of the books in the Broken Empire trilogy at all. I generally had no idea how the current page would end, let alone the whole book. And yes, I hadn’t any plans to write more of Jorg’s tale until my publisher asked me to.

 

1. Jorg is a young fellow and many readers react when they read about someone of his age behaving like he does. If we ever see him on screen, someone in his 20s will get the role. Why did make him so young and why do you think people (either readers or even producers) find hard to accept his age?

Jorg’s character was inspired by the character Alex in Anthony Burgess’ 1962 book, A Clockwork Orange. Jorg is young because the combination of his character traits and youth made an interesting read in Burgess’ work and I wanted to explore that in a fantasy setting.

The character’s age allows the books to explore themes such as

(i) the nature vs nuture issue

(ii) the ambiguities in responsibility and purpose that arise from the protagonist's age,

(iii) the disparity between what Jorg tells the reader about his motives and responsibility and what the reader actually deduces

(iv) the changes wrought in us through experience as opposed to those wrought by simply growing.

I guess some people find it hard to accept as they are unused to having their preconceived ideas challenged…

 

1. Also known as question number seven. You’re a scientist – you should be writing science-fiction. Why aren’t you writing science-fiction… Does one’s job/studies help when writing a novel, a fantasy novel in particular? What prompted you to write fantasy and would you write another genre abandoning fantasy?

I’m pretty sure this question is not asked of lorry drivers or accountants who also write books. I don’t think anyone is uniquely qualified to write fantasy and I’m pretty sure professional scientists have no particular advantage over a keen postman when it comes to writing science fiction.

Additionally, many people would conclude from a close study of the novels that I am in fact writing science fiction!

 

1. What do you think is your strength as a writer and what about your weakness (if there is any)?

I’m pretty good at making the language work for me. People often quote lines from the books.

I’m probably less good at presenting gentler scenes of every-day life, along with the subtle interactions of families in non-stress situations.

 

1. Ursula Le Guin recently stated, while accepting The National Book Award "I rejoice in accepting [this prize] for, and sharing it with, all the writers who were excluded from literature for so long: my fellow authors of fantasy and science fiction". Do you think fantasy finally gets the place it deserves next to “realism”?

Certainly the prejudices against it seem to be eroding. George Martin’s work being brought to television has had a big impact. There are still plenty of people whose minds/interest turn off the moment they hear ‘fantasy’ though.

 

1. What are you currently writing? Will we see more of your books in Greek?

I’m currently coming to the end of the third book in my trilogy, The Red Queen’s War, which is set in the same time and place as the Broken Empire trilogy.

As to when and if any of my work will appear in Greek …  that’s in the hands of the publishers, and those hands will be guided by the Greek public. If they buy Prince of Thorns in good numbers then the other volumes will follow.

Success or failure in any given country is very hard to predict, depending on many factors from the quality of the translation to the way the book fits into the current state of the fantasy market in that country. 

Edited May 3, 2020 by Spark
Μειώθηκε λίγο η απόσταση μεταξύ των ερωτήσεων και των απαντήσεων.

[mman]

Είναι πιο υγιές να μην σκεφτόμαστε τους άλλους συγγραφείς σαν ανταγωνισμό. Ο George Martin, για παράδειγμα, μπορεί να πουλάει εκατό φορές περισσότερα βιβλία από ότι εγώ αλλά εξαπλώνει την αποδοχή/αγάπη για το φάντασυ σε εκατομμύρια νέους αναγνώστες. Αυτό είναι μια πλημμυρίδα που ανασηκώνει όλες τις βάρκες – όλοι οι συγγραφείς φάντασυ κερδίζουμε από την επιτυχία του GRR Martin, δεν κλέβει πωλήσεις από εμάς.

   Πολύ σωστός!

 

...οι επαγγελματίες επιστήμονες δεν έχουν κανένα ιδιαίτερο πλεονέκτημα σε σχέση με έναν ικανό ταχυδρόμο όσον αφορά τη συγγραφή επιστημονικής φαντασίας.

 

Μ' αυτό, όμως, δεν μπορώ να συμφωνήσω.

[nikosal]

Έχουν πλεονέκτημα; Δεν είμαι σίγουρος. Εννοείται, εφόσον και ο ταχυδρόμος κάνει την έρευνά του, όχι να γράφει παλπ εφ του 1930. Σε αυτή την περίπτωση λοιπόν, δεν ξέρω αν το να είναι ο συγγραφέας επιστήμονας του δίνει συγκριτικό πλεονέκτημα. Εκτός αν λάβει κανείς υπόψη του όχι ακριβώς τις γνώσεις του επιστήμονα (που φαντάζομαι ότι εννοείς, Μιχάλη), αλλά τη γενικότερη καλλιέργειά του, που οφείλεται στις σπουδές του, στη συναναστροφή του με άλλους επιστήμονες, στο γεγονός ότι πιθανότατα ταξιδεύει πολύ, μιλά με κόσμο, πηγαίνει σε εκδηλώσεις, διδάσκει ή γράφει papers κλπ. Αλλά επίσης οι εμπειρίες ενός καλλιεργημένου ταχυδρόμου (μένω... στο επαγγελματικό παράδειγμα) από την καθημερινή του δουλειά, μπορεί να είναι τέτοιες που να αφηγηθεί εξαιρετικές ιστορίες. 

[mman]

[...] Εκτός αν λάβει κανείς υπόψη του όχι ακριβώς τις γνώσεις του επιστήμονα (που φαντάζομαι ότι εννοείς, Μιχάλη), αλλά τη γενικότερη καλλιέργειά του, που οφείλεται στις σπουδές του, στη συναναστροφή του με άλλους επιστήμονες, στο γεγονός ότι πιθανότατα ταξιδεύει πολύ, μιλά με κόσμο, πηγαίνει σε εκδηλώσεις, διδάσκει ή γράφει papers κλπ. [...]

 

Ναι, σωστά κατάλαβες. Επίσης, η πραγματικότητα μας λέει ότι υπάρχουν (ακόμα και σήμερα) πολύ περισσότεροι "καλοί" συγγραφείς Ε.Φ. που είναι επιστήμονες παρά ταχυδρόμοι. Αυτό από μόνο του δεν είναι βέβαια απόδειξη, αλλά μια πολύ γερή ένδειξη.

[nikosal]

Δεν ξέρω αν έχεις δίκιο, αν δηλ. πράγματι υπάρχουν περισσότεροι επιστήμονες από μη επιστήμονες αναλογικά με τον πληθυσμό. Ο Ασίμοφ ήταν επιστήμονας, ο Κλαρκ και ο Χενλάιν όχι (τουλάχιστον όχι με την αυστηρή έννοια, αν και είχαν τεχνικές γνώσεις & ο Χενλάιν ήταν μηχανικός πλοίων) και οι περισσότεροι κλασικοί (1950-1970) επίσης όχι. Για τους σύγχρονους δεν έχω στοιχεία, ίσως άξιζε να δούμε ένα στατιστικώς επαρκή αριθμό από βιογραφικά για να καταλήξουμε σε συμπέρασμα.

[wordsmith]

Για τη σχέση σπουδών/επαγγέλματος με τη συγγραφική ιδιότητα και το λογοτεχνικό είδος, σας θυμίζω τον Electroscribe που έχει σπουδάσει ΤΝ και γράφει πολύ βαρύ έπικ φάντασυ, καμία σχέση δηλαδή, και εμένα (εφόσον με θεωρείτε συγγραφέα), που, αν και έχω πτυχίο σχετικό με τη λογοτεχνία (Αγγλική Φιλολογία) κάνω μια δουλειά σαν του ταχυδρόμου.

 

Το σημείο της (πολύ ενδιαφέρουσας) συνέντευξης όπου στέκομαι εγώ είναι το εξής:

 

I tend to write quite quickly and write once. I don’t revise.

 

ΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ; Δε διορθώνει;;; ΔΕ διορθώνει; Του τα κάνουν όλα οι επιμελητές; Δεν είναι δείγμα, αν μη τι άλλο, τεμπελιάς αυτό; Δε λένε όλα τα κατεβατά συγγραφικών συμβουλών να χτενίζουμε ξανά και ξανά το γραπτό μας; Μμμμφφφχχ...

[Nargathrod]

Για τη σχέση σπουδών/επαγγέλματος με τη συγγραφική ιδιότητα και το λογοτεχνικό είδος, σας θυμίζω τον Electroscribe που έχει σπουδάσει ΤΝ και γράφει πολύ βαρύ έπικ φάντασυ, καμία σχέση δηλαδή, και εμένα (εφόσον με θεωρείτε συγγραφέα), που, αν και έχω πτυχίο σχετικό με τη λογοτεχνία (Αγγλική Φιλολογία) κάνω μια δουλειά σαν του ταχυδρόμου.

 

Το σημείο της (πολύ ενδιαφέρουσας) συνέντευξης όπου στέκομαι εγώ είναι το εξής:

 

I tend to write quite quickly and write once. I don’t revise.

 

ΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ; Δε διορθώνει;;; ΔΕ διορθώνει; Του τα κάνουν όλα οι επιμελητές; Δεν είναι δείγμα, αν μη τι άλλο, τεμπελιάς αυτό; Δε λένε όλα τα κατεβατά συγγραφικών συμβουλών να χτενίζουμε ξανά και ξανά το γραπτό μας; Μμμμφφφχχ...

 

Το ότι γράφει μία φορά δεν πάει να πει ότι δεν διορθώνει. Πόσες φορές όταν γράφεις σταματάς και σκέφτεσαι; Εγώ το κάνω συνέχεια. Μπορεί να σκεφτώ2,3, 4 διαφορετικές εκδοχές και να μην κάτσω να τις γράψω μέχρι να σκεφτώ αυτή που ταιριάζει στο τέλος την οποία θα γράψω. Πιο πιθανό αυτό εννοεί ο άνθρωπος γιαυτό λέει ότι γράφει γρήγορα.

[wordsmith]

 

Για τη σχέση σπουδών/επαγγέλματος με τη συγγραφική ιδιότητα και το λογοτεχνικό είδος, σας θυμίζω τον Electroscribe που έχει σπουδάσει ΤΝ και γράφει πολύ βαρύ έπικ φάντασυ, καμία σχέση δηλαδή, και εμένα (εφόσον με θεωρείτε συγγραφέα), που, αν και έχω πτυχίο σχετικό με τη λογοτεχνία (Αγγλική Φιλολογία) κάνω μια δουλειά σαν του ταχυδρόμου.

 

Το σημείο της (πολύ ενδιαφέρουσας) συνέντευξης όπου στέκομαι εγώ είναι το εξής:

 

I tend to write quite quickly and write once. I don’t revise.

 

ΤΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ; Δε διορθώνει;;; ΔΕ διορθώνει; Του τα κάνουν όλα οι επιμελητές; Δεν είναι δείγμα, αν μη τι άλλο, τεμπελιάς αυτό; Δε λένε όλα τα κατεβατά συγγραφικών συμβουλών να χτενίζουμε ξανά και ξανά το γραπτό μας; Μμμμφφφχχ...

 

Το ότι γράφει μία φορά δεν πάει να πει ότι δεν διορθώνει. Πόσες φορές όταν γράφεις σταματάς και σκέφτεσαι; Εγώ το κάνω συνέχεια. Μπορεί να σκεφτώ2,3, 4 διαφορετικές εκδοχές και να μην κάτσω να τις γράψω μέχρι να σκεφτώ αυτή που ταιριάζει στο τέλος την οποία θα γράψω. Πιο πιθανό αυτό εννοεί ο άνθρωπος γιαυτό λέει ότι γράφει γρήγορα.

 

Δεκτό, αλλά αν κάποιος γράφει όπως λες εσύ, τρώει τον ίδιο χρόνο με κάποιον που διορθώνει, οπότε αν εννοούσε αυτόν τον τρόπο συγγραφής ο ML δε θα ήταν εξήγηση για το ότι γράφει γρήγορα. Τέλος πάντων, αν του βγαίνει καλό το κείμενο, εμένα δε με πειράζει πώς το κάνει. Μόνο να μην παίρνει αέρα κάθε καρυδιάς καρύδι που θέλει να το παίξει συγγραφέας και αρχίσει να γράφει κι αυτό χωρίς διορθώσεις και αμάν, τι έχουν να δουν τα μάτια μας τότε...