The Hobbit: The Battle of the Five Armies (2014)

[Myyst]

 

 

Σκηνοθεσία: ΠΙΤΕΡ ΤΖΑΚΣΟΝ

Σενάριο: ΦΡΑΝ ΓΟΥΟΛΣ, ΦΙΛΙΠΑ ΜΠΟΓΙΕΝΣ, ΠΙΤΕΡ ΤΖΑΚΣΟΝ, ΓΚΙΓΙΕΡΜΟ ΝΤΕΛ ΤΟΡΟ

Ηθοποιοί: ΚΡΙΣΤΟΦΕΡ ΛΙ, ΟΡΛΑΝΤΟ ΜΠΛΟΥΜ, ΙΑΝ ΧΟΛΜ, ΧΙΟΥΓΚΟ ΓΟΥΙΒΙΝΓΚ, ΜΑΡΤΙΝ ΦΡΙΜΑΝ, ΕΒΑΝΤΖΕΛΙΝ ΛΙΛΙ, ΜΠΕΝΕΝΤΙΚΤ ΚΑΜΠΕΡΜΠΑΤΣ, ΚΕΝ ΣΚΟΤ, ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΑΡΜΙΤΑΤΖ, ΛΙ ΠΕΪΣ, ΛΟΥΚ ΕΒΑΝΣ, ΣΤΙΒΕΝ ΦΡΑΪ, ΚΕΪΤ ΜΠΛΑΝΣΕΤ, ΤΖΕΪΜΣ ΝΕΣΜΠΙΤ, ΙΑΝ ΜΑκΚΕΛΕΝ

Διάρκεια: 144 λεπτά

Πρεμιέρα: Πέμπτη, 18 Δεκεμβρίου 2014

Χρονολογία παραγωγής: 2014

Είδος ταινίας: ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

Χώρα παραγωγής: ΝΕΑ ΖΗΛΑΝΔΙΑ, ΗΠΑ

 

Με την ανάκτηση του Βασίλειου των Νάνων από τον δράκο Νοσφιστή, ο Μπίλμπο και οι δεκατρείς Νάνοι έχουν άθελά τους συμβάλλει στην εξάπλωση μιας φονικής δύναμης. Ο εξοργισμένος Νοσφιστής επιτίθεται στους ανυπεράσπιστους κατοίκους της Λιμνούπολης. Παράλληλα, κυριευμένος από το πάθος του για πλούτο, ο Θόριν Δρύασπις βάζει τον θησαυρό πάνω από την τιμή και τους φίλους του.

 

Παραμονεύουν όμως μεγαλύτεροι κίνδυνοι, τους οποίους γνωρίζει μόνο ο Γκάνταλφ…. Ο μεγάλος εχθρός τους, Σάουρον, έχει στείλει λεγεώνες από Ορκς για να επιτεθούν στο Βουνό της Μοναξιάς. Η φυλή των Νάνων, τα Ξωτικά και οι Άνθρωποι πρέπει να αποφασίσουν είτε να ενώσουν τις δυνάμεις τους, είτε να καταστραφούν. Ο Μπίλμπο θα πρέπει να πολεμήσει τόσο για τη ζωή του, όσο και για των συντρόφων του, στην επική Μάχη των Πέντε Στρατών, καθώς το μέλλον της Μέσης Γης παραμένει αβέβαιο.

Edited December 6, 2017 by Dreamer
Προστέθηκε το έτος κυκλοφορίας στον τίτλο του topic

[Lady Nina]

Το είδα και έχω να πω...

 

EPIC!

[BladeRunner]

Την είδα σήμερα στην αίθουσα VMAX του εμπορικού κέντρου The Mall στο Μαρούσι. Μια αίθουσα που χωράει περίπου 820 άτομα και στην προβολή των 7 που ήμουν εγώ, είχε σίγουρα πληρότητα 75%-80%, κάτι που σημαίνει ότι στην αίθουσα βρίσκονταν χαλαρά πάνω από 600 άτομα. Και, λες και ήμασταν στο γήπεδο ξέρω 'γω, ή σε προεκλογική συγκέντρωση, όταν τελείωσε η ταινία πολύς κόσμος χειροκρότησε. Κάτι που έδειξε ότι στους περισσότερους άρεσε. Η Lady Nina περιέγραψε με μια λέξη την ποιότητα της ταινίας: Επικούρα από τις λίγες. Στο μεγαλύτερο μέρος της ταινίας βλέπουμε μάχες, μονομαχίες, σφαγές, τρελές σκηνές, με λίγα λόγια χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Ένας χαμός! Και όχι μόνο αυτό, υπάρχουν και έντονα συναισθήματα, συγκινήσεις, αλλά και λίγο γέλιο. Βέβαια κατά την γνώμη μου είναι μάλλον κατώτερη από τις προηγούμενες δυο (στην πρώτη έβαλα άριστα δέκα και στην δεύτερη εννιά), για τους δικούς μου περίεργους λόγους (όπως λόγου χάρη λόγω κάποιων υπερβολών), όμως χωρίς αμφιβολία πρόκειται για έναν πολύ καλό και δυνατό επίλογο στην τριλογία Χόμπιτ. Τώρα πως θα φανεί στους υπόλοιπους (και ειδικότερα στους φαν του Τόλκιν) είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο, προσωπικά όμως μου άφησε πολύ καλή αίσθηση και χαίρομαι που την είδα. Αν είναι να βάλω μια βαθμολογία, θα έβαζα ένα 8 στα 10.

Edited December 23, 2014 by BladeRunner

[Sonya]

Το μόνο που έχω να πω, είναι ότι Armitage, Freeman και Page (όχι μ' αυτή τη σειρά απαραίτητα) σηκώσανε την ταινία απ' την μετριότητα και την έκαναν αποδεκτή. Οι μονομαχίες το κούρασαν, το CGI ήταν πολύ ατσούμπαλο σε σημεία και οι σεναριακές/σκηνοθετικές τσιζιές έριξαν κατά πολύ το επίπεδο σε αρκετά σημεία. Επικούρα δεν θα το έλεγα για κανένα λόγο. Ήθελα να με γεμίσει περισσότερο, αλλά στο τέλος η μόνη σκηνή που κράτησα και με συγκίνησε ήταν ο τελευταίος διάλογος ανάμεσα σε Μπίλμπο και Θόριν. Δεδομένου το πόσο εύκολα τα μπήγω, κυρίως όταν είμαι εκ των προτέρων συναισθηματικά συνδεδεμένη με το έργο, το να κλάψω σε ΜΙΑ σκηνή στην τελευταία ταινία του Χόμπιτ (στην πρώτη χρειάστηκα ένα πακέτο χαρτομάντηλα φερ' ειπείν, στη δε "Επιστροφή του Βασιλιά" οι παλάμες μου είχαν ενσωματωθεί στα χερούλια της καρέκλας απ' το σφίξιμο), δεν είναι καλά νέα.

[RObiN-HoOD]

Φυσικά δεν θα μπορούσα να το χάσω αλλά συμφωνώ με τη Sonya. Έλεγα άντε να πάει και στην επόμενη σκηνή να τελειώνει η μάχη. Από ένα σημείο και μετά έψαχνα να με βρω μέσα, λέω, δε μπορεί κάπου είμαι κι εγώ και δεν το θυμάμαι...  

Κουράστηκα και δεν το περίμενα από τον Jackson. Οι προηγούμενες ήταν πιο σωστά ζυγισμένες.

 

Επιφυλάσσομαι για κάτι καλύτερο στο EXTENDED χωρίς να γνωρίζω κάτι. Φαντάζομαι όποιες extra σκηνές δεν θα έχουν σχέση με μάχες.

[DinoHajiyorgi]

Επιφυλάσσομαι για κάτι καλύτερο στο EXTENDED χωρίς να γνωρίζω κάτι. Φαντάζομαι όποιες extra σκηνές δεν θα έχουν σχέση με μάχες.

 

Θα τη δω μάλλον σήμερα. Αλλά ... "extended"; Όταν ήδη της φόρεσαν τιράντες για εμπορικούς λόγους για να βγουν τρία Χριστούγενα. Σε άρθρο με τίτλο "Somebody stop Jackson" δόθηκε η πολλή καλή ιδέα κάποιος να καθήσει να κόψει έξω όλες τις υπερβολές και τα γκεσταριλίκια, για να μας δώσει ΜΙΑ και ΣΟΥΠΕΡ κινηματογραφική μεταφορά του "Χόμπιτ".

[RObiN-HoOD]

Δεν το είχα υπ όψη μου αυτό που λες για το κόψε-ράψε, όμως EXTENDED editions έχουν όλες οι προηγούμενες ταινίες, LotR και Hobbit. Είναι standard να το κάνουν σε αυτές τις τριλογίες.

 

Πρόχειρα βλέπω:

 

http://www.movieweb.com/hobbit-3-battle-of-five-armies-extended-cut

Mikael Persbrandt plays Beorn, the shapeshifting man who first appeared in last year's The Hobbit: The Desolation of Smaug. Ironically enough, The Hobbit: The Battle of The Five Armies is the shortest movie in the trilogy at 144 minutes, despite afinal battle sequence that spans 45 minutes. Even with the 30 minutes of new footage, the extended edition will still be the shortest of not only the Hobbit extended cuts, but all of the Lord of the Rings extended versions as well.

[Electroscribe]

 

Επιφυλάσσομαι για κάτι καλύτερο στο EXTENDED χωρίς να γνωρίζω κάτι. Φαντάζομαι όποιες extra σκηνές δεν θα έχουν σχέση με μάχες.

 

Θα τη δω μάλλον σήμερα. Αλλά ... "extended"; Όταν ήδη της φόρεσαν τιράντες για εμπορικούς λόγους για να βγουν τρία Χριστούγενα. Σε άρθρο με τίτλο "Somebody stop Jackson" δόθηκε η πολλή καλή ιδέα κάποιος να καθήσει να κόψει έξω όλες τις υπερβολές και τα γκεσταριλίκια, για να μας δώσει ΜΙΑ και ΣΟΥΠΕΡ κινηματογραφική μεταφορά του "Χόμπιτ".

 

 

Έχει τόσο καραμπινάτα κενά σε κάποια σημεία που είναι αδύνατον να μη λείπει κάτι (κομμένο πρόχειρα). Το δε φινάλε μετά το ατελείωτο ξύλο είναι 3 λεπτά, χωρίς να σου κλείσει και πολλά πράγματα. Πιθανώς επειδή στο μακρόσυρτο φινάλε του Άρχοντα ο μέσος θεατής βαρέθηκε τη ζωή του.

 

Πάντως κράτα μικρό καλάθι και γι' αυτό που θα δεις τώρα, γιατί είναι σκέτο ξύλο και οι χορογραφίες της μάχης, μαζί με την εκτέλεσή τους, είναι ο ορισμός του χλιαρού. Πράγμα αναμενόμενο όταν σε κάθε σύγκρουση η μία τουλάχιστον πλευρά είναι ψηφιακή.

[Lady Nina]

Τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών δεν τον συγκρίνω με καμία ταινία. Η τρίτη του είναι από τις λίγες ταινίες που ξέρω απ'έξω σχεδόν όλες τις ατάκες. Όσον αφορά το Χόμπιτ, ήμουν η πρώτη που αποδοκίμασε το "σπάσιμό" του, πρώτα σε δύο κι έπειτα σε τρεις ταινίες. Ως αποτέλεσμα, τις δύο πρώτες δεν τις είδα παρά το καλοκαίρι που μας πέρασε.

 

Στα της ταινίας τώρα, μπορεί σαν σύνολο να μην είναι τόσο δυνατή όσο αυτές του LOTR, αλλά είχε μερικές πολύ καλές σκηνές.

 

Η σκηνή που ο Bard ετοίμαζε το βέλος για να χτυπήσει τον δράκο.

Η σκηνή που η Galadriel έστειλε τον Sauron ανατολικά.

Η μεταστροφή του Thorin.

 

Και ας μην ξεχνάμε ότι και σαν βιβλία, έχουν εντελώς άλλο feeling μεταξύ τους. Το Χόμπιτ φέρνει πιο πολύ σε παραμύθι.

 

Προσωπικά, το ευχαριστήθηκα που είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω λίγο ακόμα στην Μέση Γη, κι ας βγήκαν οι ταινίες αρκετά εκτός των πλαισίων του βιβλίου.

 

Στην τελική, ίσως απλά να έχει να κάνει με το πώς βλέπει κανείς μια ταινία, με τι προδιάθεση και τι προσδοκίες.

[KELAINO]

Μόλις επέστρεψα από το σινεμά και θα με χαρακτήριζα άνετα εξοργισμένη. Πραγματικά, δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις αλλαγές και τις επεμβάσεις, μερικές τις βρίσκω εξαιρετικά πετυχημένες, άλλες λιγότερο αλλά λέω δε γαμείς. Αλλά όχι, δεν βλέπω κανέναν λόγο γιατί έπρεπε να αλλάξουν το ''if more of us valued food and cheer and song above hoarded gold, it would be a merrier world'' σε ξερωγώ, ''if more people valued home''? Χόουμ; Γουάτ δε φάκινγκ φακ;; Γιατί; Ποιος ο λόγος;

[giorgos lagonas]

Γενικά μιλώντας, δεν ξέρω τι δεν μου πάει καλά με αυτή τη δεύτερη τριλογία. Δεν καταλαβαίνω γιατί, ενώ ακόμα αν πετύχω στο STAR μια από τις Lord of the rings ταινίες, ΑΚΟΜΑ (επαναλαμβάνω) θα κάτσω να τη δω. Ενώ τούτα εδώ... μου άρεσαν αλλά... αλλά. Τα κατέβασα (τα πρώτα δυο) σε γυαλιστερή uber blu ray εκδοχή. Για μήνες, μούλιαζαν στον υπολογιστή μου. Τελικά, όχι απλά δεν τα ξαναείδα (εννοείται τα είχα προλάβει σε 3d προβολή, όπως και αυτό το τρίτο μέρος) αλλά και τα... διέγραψα. Σε τελική ανάλυση, ακόμα χωρίς να καταλάβω το γιατί, έκρινα ότι δεν άξιζαν να καταλαμβάνουν ακόμα και το (σχετικά) μικρό κομμάτι στο σκληρό μου δίσκο. Και κάτι σε αυτή την απόφαση (την οποία ακόμα δεν μετανιώνω) με θλίβει. Μου δίνει την αίσθηση ότι κάτι αδιόρατο από τη μαγεία που ζήσαμε με το Lord of the Rings χάθηκε ανεπιστρεπτί και στη θέση του πήραμε ένα ακόμα -εξαιρετικής ποιότητας βέβαια- καταναλωτικό προϊόν. 

 

Ίσως είναι η απόφαση να βγάλουν (για εμφανείς κερδοσκοπικούς σκοπούς) σώνει και καλά τρεις ταινίες από ένα μικρό βιβλίο. Πολύς κόσμος χαλάστηκε εξ' αιτίας αυτού. Εγώ, δεν νομίζω. Ναι, τα δυο προηγούμενα Hobbit ήταν φλύαρα και δεν κατάφερναν να αιχμαλωτίσουν τόσο το ενδιαφέρον του θεατή όσο η Lord of the Rings τριλογία. Ναι, ομολογουμένως. Αλλά, ρε γαμώτο, μου άρεσαν. Ακόμα και το λιπάκι που είχαν -πολύ αλλά νόστιμο, σαν αρνάκι του Πάσχα. Ακόμα και οι σεναριακές καινοτομίες, οι αυθαιρεσίες, οι καινούριοι χαρακτήρες. Όλα μου άρεσαν. Αλλά. Αλλά, απλώς μου άρεσαν και τίποτα παραπάνω. 

 

Αυτό το τρίτο μέρος είναι μάλλον και το πιο αδύναμο. Η απουσία πραγματικού σεναρίου είναι  α πριόρι επιβεβλημένη, αφού το μόνο κομμάτι της ιστορίας που απομένει να δούμε είναι η εν λόγω μάχη των πέντε στρατών. Η ταινία ξεκινάει με μια εντυπωσιακή εισαγωγή. Την επίθεση του Νοσφιστή στη Lake Town. Που είναι όμως ισόποσα (ίσως και παραπάνω) απογοητευτική. Ο δράκος πεθαίνει (φυσικά) εκεί. Στην εισαγωγή. Στα πρώτα λίγα, μονοψήφια λεπτά. Και μετά... τι;

 

Η ταινία από εκεί και πέρα χωρίζεται σε τρεις διαφορετικές υποϊστορίες που εκτιλίσσονται -σχεδόν- ταυτόχρονα. Η πρώτη είναι αυτή του βιβλίου. Η ίδια η μάχη, η οποία (σοφά κατά τη γνώμη μου) δεν κυριαρχεί στην ταινία όπως κυριαρχούσαν οι μακροσκελείς μάχες στα Two Towers και Return of the King. Και είναι η δεύτερη πιο αδύναμη από τις τρεις ιστορίες. Εκεί... βασικά βλέπεις αυτά που περιμένεις να δεις. Δυστυχώς, οι μανιέρες του σκηνοθέτη μετά από 5 προηγηθείσες παρόμοιες ταινίες έχουν πλέον γίνει γνωστές και έτσι δεν εντυπωσιάζουν ούτε τα τερατώδη όρκ, ούτε τα γιγάντια τρόλλ (που κυρίως προσφέρουν ένα comic relief σε σχέση με το δέος που προκαλούσαν κάποτε).

 

Η δεύτερη ιστορία (και πιο δυνατή κατά τη γνώμη μου) είναι κάτι τελείως έξω από το βιβλίο, όπου γνωστοί (επικοί) χαρακτήρες τα βάζουν με τον γνωστό πολύ κακό εχθρό. Εκεί, εντάξει. Πώρωση που χτυπάει κόκκινο. Είναι όμως και η συντομότερη από τις τρεις και δεν μπορεί να μη σου αφήσει την αίσθηση ότι είναι και η πιο ασύνδετη, ότι βασικά μπήκε "τσόντα" για να ζωντανέψει η ταινία. Και είναι αληθινά κρίμα που εφόσον ο σκηνοθέτης επιστράτευσε τόσο αγαπημένους και σπουδαίους χαρακτήρες, τους χρησιμοποιεί τελικά σαν κάτι τελείως αναλώσιμο και "μιας χρήσης". 

 

Η τρίτη και χειρότερη υποϊστορία είναι αυτή με τον ίδιο τον Thorin και την "αρρώστια" τύπου one ring που του προκαλεί ο θησαυρός. Είναι η χειρότερη επειδή δεν εξυπηρετεί τίποτα εκτός από το να κάνει την ταινία να τραβάει σε διάρκεια. Ακόμα και ο ίδιος ο σκηνοθέτης φαίνεται να βαρέθηκε αυτή τη φάση και για αυτό τελικά την τερματίζει σχεδόν από μόνη της, με έναν τελείως "αυτόματο" και αυθαίρετο τρόπο. Μας γλυκαίνει το χάπι με μια εντυπωσιακή μάχη μεταξύ Thorin και Azog, αλλά η μέχρι τότε συσσωρευμένη δυσαρέσκεια δεν μου επέτρεψε να την απολαύσω όπως θα έπρεπε. 

 

Αυτά, λοιπόν. Η Hobbit τριλογία, παρά τα υψηλά στάνταρντ παραγωγής, από την πρώτη στιγμή έδειχνε σημάδια ότι ασθμαίνει. Το τρίτο μέρος της, σε σημεία σέρνεται. Το σύνολο συμπληρώνεται από πολύ περισσότερα εφέ υπολογιστή από όσα πραγματικά χρειαζόντουσαν (καλά, ρε γαμώτο, ακόμα και τα άλογα έπρεπε να είναι εφέ; Δεν μπορούσαν να βάλουν αληθινά;), πολλούς μιας χρήσης χαρακτήρες που δεν προλαβαίνεις να συμπάσχεις μαζί τους και ένα πολύ εύκολο (και ξαναχρησιμοποιημένο) τρόπο για να λήξει η μάχη των πέντε στρατών. Ναι, το Battle of the Five Armies με απογοήτευσε. 

 

Ωστόσο, θα είναι άδικο να μείνω εκεί. Οι μάχες είναι ακόμα επικές. Η δράση κυλάει σαν νερό. Η ταινία είναι η πιο σφιχτοδεμένη σε σχέση με τα άλλα δυο αδερφάκια της. Υπάρχει πώρωση. Όταν βλέπεις ξανά τους παλιούς χαρακτήρες να ξαναενώνονται ίσως στην πιο επική συμπλοκή και από τις 6 ταινίες. Όταν βλέπεις το στρατό των νάνων να παρελαύνει και να σχηματίζει φάλαγγα. Όταν αρματωμένα κτήνη εφορμούν με τους αναβάτες τους να κραδαίνουν πολεμικά σφυριά και να τσακίζουν κεφάλια. Υπάρχει συγκίνηση. Όταν το ταξίδι επιτέλους φτάνει στο τέλος του. Όταν η (ΜΠΙΠ) κλαίει πάνω από το νεκρό κορμί του (ΜΠΙΙΙΠ!) - σιγά μη σας πω, ρε!- Υπάρχουν, εν τέλει, όλα τα χαρακτηριστικά μιας πολύ καλής ταινίας. Ναι, ο Peter Jackson είναι ακόμα ο καλύτερος σύγχρονος δημιουργός ταινιών φαντασίας. Και το Battlle of the Five Armies, παρά τα ελαττώματά του είναι ακόμα μια στιβαρή ταινία. Που όμως, αρκείται στο να διασκεδάζει το κοινό της, εκεί που θα έπρεπε -κατά την ταπεινή άποψη του υποφαινόμενου- να γνέθει μαγικές αναμνήσεις. 

 

Βαθμολογία: 6,5 / 10

[Count Baltar]

Το κακό με αυτή την τριλογία είναι ότι αναπόφευκτα τη συγκρίνεις με τους Άρχοντες. Αν υπήρχε από μόνη της ίσως να έπαιρνε καλύτερο βαθμό, αλλά μου ήταν αδύνατον να μη θυμάμαι συνεχώς την αίσθηση που είχα στα 3 άλλα, τα οποία, σημειωτέον, αφού τα είδα στο σινεμά, τα πήρα στην κομπλέ κασετίνα και τα είδα άλλες 6-7 φορές το καθένα. Ενώ στα Χόμπιτ, ΚΑΙ ΣΤΑ ΤΡΙΑ, κοιμήθηκα! Στα δύο πρώτα στο βου μέρος, σε τούτο εδώ το τελευταίο ήδη από το ά. Νομίζω δε ότι για τις μάχες το καλύτερο σχόλιο το έκαναν οι δύο γιοι μου, ετών 13 και 16 και λάτρεις της πρώτης ταινίας: "Τουλάχιστον στον Άρχοντα πλακωνόντουσαν μεταξύ τους άνθρωποι. Εδώ πήξαμε στο σιτζιάι".

 

Κατά τα άλλα, πλην της τελευταίας παραγράφου με την οποία διαφωνώ 100%, συμφωνώ με όλα τα άλλα του ανωτέρω ποστ.

[alanon]

τελικα τα καταφερα κι εγω και ειδα σε 3d χτες την ταινια...νομιζω οτι απο σεναριο οντως ειναι πολυ περιορισμενο αγιατι εχει λιγα πραγματα που εχουν απομεινει απο το βιβλιο αλλα απο θεαμα ηταν σαφως η καλυτερη με καταπληκτικες μαχες και δραση που δεν σου αφηνε δευτερολεπτο να χαλαρωσεις. νομιζω ηταν η πιο θεαματικη απο τις 3. κι εγω ημουν απο την αρχη κατα της τριλογιας γιατι οντως ηταν τραβηγμενο...αλλα αν εξειρεσεις την δευτερη ταινια που δεν μου αρεσε οι αλλες 2 ηταν πολυ καλες.

[Zaratoth]

Για μένα η τριλογία βαθμολογείται σε 10 - 8 - 9. Το τρίτο μέρος μου άρεσε πολύ, δεν είχα θέμα με τις αλλαγές και όποιες υπερβολές, στο μόνο που έχω ένσταση είναι στο πόσες σκηνές έδωσαν στο love story. Το μόνο πραγματικά κακό ήταν το κοινό, ειδικά οι μπροστινοί και πισινοί μου που πετούσαν τη μια μαλακία μετά την άλλη και χασκογελούσαν. Ειδικά οι από πίσω μου είπαν και το αλησμόνητο "Πέθανε!;!;! Τον σκότωσε ρε!!! Ο Θόριν δεν πεθαίνει στο βιβλίο!!"

[Myyst]

Όμορφο το κλείσιμο της δεύτερης τριλογίας του Peter Jackson στη Μέση-Γη.

 

Για τη Μάχη των Πέντε Στρατών, αλλά και όλη την τριλογία, οι σκέψεις μου είναι πως στάθηκε στο ύψος της, μένοντας πιστή υλικό του J.R.R. Tolkien, με αρκετή διάθεση καλοδεχούμενης για εμένα ελευθερίας στην απόδοση, ακόμη και παιχνιδιού πάνω στο παραμύθι με το οποίο μεγάλωσα. Αισθάνθηκα πως το πνεύμα του Χόμπιτ ως σύνολο μεταφέρθηκε όμορφα στον κινηματογράφο και μάλιστα με τρόπο σύγχρονο και κατανοητό. Παρασπονδίες ίσως υπάρχουν, αλλά δεν θεωρώ πως ήταν τόσο σημαντικές. 

 

Υ.Γ.: Πολύ την αδικήσαμε την Tauriel, δεν έχει δικαίωμα ένας σκηνοθέτης που πλεόν θα θεωρείται κλασικός να δώσει μία μικρή χροιά προσωπική σε μία ταινία του; 

 

Edited January 15, 2015 by Myyst

[WILLIAM]

Το βιβλίο θα μπορούσε να είχε γίνει δύο ταινίες και θα ήταν μια χαρά. Από κει και πέρα δεν μπορώ να πω ότι δεν τις απόλαυσα και στάθηκε πολύ πιστό στο πνεύμα του βιβλίου, πιο πιστό και από τον αρχοντα μάλιστα. Λίγα πράγματα ήταν αυθαιρεσίες αφού ακόμα και η σύγκρουση στο Ντολ Γκολντούρ αναφέρεται στον επίλογο του Χόμπιτ εξηγώντας που ήταν ο Γκάντλαφ όσο δεν ήταν με τος Θόριν και Σια.

Ίσως τους λείπει κάποια μαγεία επειδή έχουμε δει και τον Άρχοντα αλλά είναι άξιες ταινίες φαντασίας και θα τις ξαναδώ ευχαρίστως.

[Ιρμάντα]

Εγώ μάλλον θα γκρινιάξω ρωτώντας τους Ουρανούς (και μην παίρνοντας προφανώς απάντηση) γιατί στην ευχή ενώ έχουν τόσα λεφτά, τόσα μέσα, τόσους σεναριογράφους του χεριού τους, γιατί μα γιατί δεν κάνουν ένα όμορφο σενάριο, μία όμορφη ιστορία; ΌΧΙ δεν με πείραξε το ρομάντσο Ξωτικίνας/ Νάνου, ούτε που ο Λέγκολας δεν τα βρίσκει με το γκρινιάρη γέρο του (και βασιλιά του), άλλωστε πατέρας και γιος πότε τα βρίσκουν στις ταινίες; ούτε καν που ο Λέγκολας λυσσομανά από μαύρη ζήλια όσο τη βλέπει (την Ξωτικίνα) να ενδιαφέρεται για τον Νάνο. ΌΧΙ. Με πείραξε που όλα τα παραπάνω τα είχαν κάνει με τόσο βαρετό τρόπο, είχαν μπλέξει τις σκηνές με πρόχειρους διαλόγους και μέτριο μοντάζ και σαν σύνολο δεν μπόρεσε με τίποτα να με παρασύρει. (Εκτός από την τελευταία μάχη στον πάγο. Καλά οι ακροβασίες του Λέγκολας τι να πω. Λίγο ακόμη και θα περπατούσε και στον ουρανό, με το κεφάλι κρεμασμένο. Πάντως τουλάχιστον μετά από έξι ταινίες του τελείωσαν τα βέλη. Η φαρέτρα του άδειασε, spread the word!)

Όμορφες εικόνες, όμορφα Ξωτικά, όμορφες μάχες, όμορφα τοπία, κάμποσες ιστορίες που υπήρχαν στο Χόμπιτ και τσάτρα πάτρα τις χώσανε-και όλα αυτά σπασμένα κομμάτια και αφημένα ως έτυχε στην πιατέλα του θεατή.

Γιατί ρε παιδιά. Γιατί.

 

Α και τελικά μόνον οι ωραίοι νάνοι πεθαίνουν. Όσοι ζούνε είναι οι κακομούτσουνοι.

 

Στα θετικά και η μάχη με τον Νεκρομάντη (η φωνή του οποίου είναι ο σύγχρονος Sherlock, ενώ ο Μπίλμπο είναι ο Watson της ίδιας σειράς.) Εξαιρετικός ο Μάρτιν Φρήμαν και πολύ καλός, αν και εμφανώς κουρασμένος, ο Σερ Γκάνταλφ. Ο Σάρουμαν κρατιόταν καλύτερα (ίσως πίνει αίμα, τι να πω.)

Σαν θέαμα καλή, αλλά....

Ένα έξι στα δέκα με το ζόρι. Για το θέαμα. Και για να τιμήσω κάποιες καλές ερμηνείες.

[OxAp0d0]

Αξιώθηκα και το είδα προχθές.

 

Αδιάφορο, χλιαρό, βαρετό.

 

Τίγκα στο CGI και στο overacting. Οι σκηνές δράσεις ήταν βγαλμένες από video game, με τα elf να κάνουν ποζέρικες πιρουέτες και τα orc γκριμάτσες. Ο Θόριν πομπώδης σε βαθμίο αηδίας, ο Μόργκαν που έπαιζε τον Μπίλμπο ήταν σαν να είχε βρεθεί τυχαία στο set της ταινίας και δεν έβλεπε την ώρα να κάνει διάλειμα για τσιγάρο.

Το στόρυ του βιβλίου θάφτηκε από τα subplots που επινόησε ο Jackson για να γεμίσει την ταινία (το love story και ο CGI Azog) και όπως επισήμανε και η Ιρμάντα παραπάνω, ήταν αδιάφορα και πρόχειρα.

 

Μιας που κάνουμε συγκρίσεις με τον Άρχοντα, θυμάται κανείς τη σκηνή με το Troll στη Μόρια; Κάντε μια σύγκριση τώρα με το comic relief Troll που απειλούσε τα πιτσιρίκα και που του πέταξε ο Bard την άμαξα στο κεφάλι.

 

Και μετά κάντε άλλη μια σύγκριση της ερμηνείας φιδόγλωσσου στο two towers με τον γλειώδη υπηρέτη στο hobbit.

 

3 στα 10 και πολλά του δίνω.

[alkinem]

Αξιώθηκα και το είδα προχθές.

 

Αδιάφορο, χλιαρό, βαρετό.

 

Τίγκα στο CGI και στο overacting. Οι σκηνές δράσεις ήταν βγαλμένες από video game, με τα elf να κάνουν ποζέρικες πιρουέτες και τα orc γκριμάτσες. Ο Θόριν πομπώδης σε βαθμίο αηδίας, ο Μόργκαν που έπαιζε τον Μπίλμπο ήταν σαν να είχε βρεθεί τυχαία στο set της ταινίας και δεν έβλεπε την ώρα να κάνει διάλειμα για τσιγάρο.

Το στόρυ του βιβλίου θάφτηκε από τα subplots που επινόησε ο Jackson για να γεμίσει την ταινία (το love story και ο CGI Azog) και όπως επισήμανε και η Ιρμάντα παραπάνω, ήταν αδιάφορα και πρόχειρα.

 

Μιας που κάνουμε συγκρίσεις με τον Άρχοντα, θυμάται κανείς τη σκηνή με το Troll στη Μόρια; Κάντε μια σύγκριση τώρα με το comic relief Troll που απειλούσε τα πιτσιρίκα και που του πέταξε ο Bard την άμαξα στο κεφάλι.

 

Και μετά κάντε άλλη μια σύγκριση της ερμηνείας φιδόγλωσσου στο two towers με τον γλειώδη υπηρέτη στο hobbit.

 

3 στα 10 και πολλά του δίνω.

 

Ό,τι ήθελα να πω...

Τον Άρχοντα, όσες φορές κι αν τον δω, ανατριχιάζω και κρατάω την ανάσα μου. Τα Hobbit ήταν  απλώς κατάλληλα για τις βραδιές που κάποιος έχει αϋπνίες.

[Cassandra Gotha]

Εγώ βαρέθηκα στις δύο προηγούμενες (τη δεύτερη δεν την έχω δει καν ολόκληρη), με χειρότερη την πρώτη (η οποία στην αρχή ήταν ωραία, αλλά μετά απαράδεκτη, καθόμουν υπομονετικά στη θέση μου περιμένοντας να φύγουμε από το σινεμά).

 

Αυτή, (η τρίτη), μου άρεσε (την είδα τον χειμώνα). Ναι, με όλα αυτά. Με την αισθητική από παιχνίδι, με το ότι δεν παρακολουθούσαμε ιστορίες που έγραψε ο Τόλκιν, αλλά κάτι καινούργιο, με τον Σαιξπηρικό Θόριν... Τι να πω; Άβυσσος η ψυχή του θεατή. Η ταινία μου άρεσε τόσο, που θα την ξαναδώ τον χειμώνα, σίγουρα!

 

Ο Μάρτιν Φρήμαν (Μπίλμπο) μου φάνηκε πολύ καλός.