Ας γελάσουμε και λίγο (Χιούμορ+Σάτιρα στην ΕΦ)

[Old man & SiFi]

Αν και νεός στο forum παίρνω το θάρρος να ανοίξω αυτό το τόπικ.

Δεν νομίζω ότι υπάρχει ήδη κάτι σχετικό και ελπίζω ότι θα το βρείτε ενδιαφέρον.

Αν καταφέρουμε ανταλλάσσοντας γνώσεις και απόψεις να γελάσουμε

και λιγάκι δεν θα είναι άσχημα...

 

(αν δηλαδή το κάνω σωστά και δεν γελάτε μαζί μου....)

 

 

Μιλώντας γιά γέλιο στην ΕΦ θα πρέπει να διαχωρήσουμε το χιούμορ από την σάτιρα.

Υπάρχουν συγγραφείς που γράφουν αποκλειστικά χιουμοριστικά (D. Adams, Pratchett),

συγγραφείς που έχουν χιούμορ και βάζουν αστείες ή/καί σατιρικές πινελιές στα έργα τους

(Asimov, Bob Shaw, Simak),

και τέλος συγγραφείς που βγάζουν γέλιο σατιρίζοντας (F. Brown, Sheckley, E.F. Russell)

Προσωπικά μου φαίνεται πολύ πιό έυκολο να βγάλεις γέλιο με διήγημα παρά με μυθιστόρημα.

 

Η δικιά μου προτίμηση είναι αντίστροφη της σειράς που τους παρέθεσα.

Αρχίζοντας από την τρίτη κατηγορία λοιπόν, κατά την γνώμη μου ένα από

τα αριστουργήμα σάτιρας είναι το :

Puppet show (Κουκλοθέατρο) του Fredric Brown που έχει μεταφραστεί

σε δύο (τουλάχιστον και απ΄όσο ξέρω) ανθολογίες :

Χρονολογική ανθολογία Εξάντα 3ος τόμος

Πήγασος- 2 / Ιστορίες με εξωγήινους.

 

Όσον αφορά την δεύτερη κατηγορία είναι δύσκολο να δώσω κάποιο παράδειγμα,

αλλά δεν μπορώ να μην αναφέρω τον Asimov που μας "αποκάλυψε" ποιός τελικά

βγάζει τα ανέκδοτα στο Jokester.

 

Με την πρώτη κατηγορία δεν τα πάω και πολύ καλά, οπότε ας μιλήσει κάποιος άλλος !

[heiron]

Ούτε εγώ ξέρω καλά τη χιουμοριστική ΕΦ/φάντασυ. Έχω διαβάσει μερικά από τη δεύτερη κατηγορία βέβαια. Λίγο χιούμορ σε μια καλή ιστορία κάνει την ανάγνωση πιο ευχάριστη μερικές φορές. Συνήθως τα θέματα είναι πολύ σοβαρά, κοινωνικά προβλήματα, πόλεμοι κτλ οπότε θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν υπάρχει πολύς χώρος για γέλιο. Από την άλλη το γέλιο συνήθως βγαίνει από τραγικές καταστάσεις, οπότε δεν είναι και τόσο δύσκολο να μπει μια πινελιά απλά πρέπει να μπει σωστά. Από αυτούς που διάβασα μέσα στο προηγούμενο έτος και μόνο πάντως οφείλουμε να προσθέσουμε στη δεύτερη κατηγορία και τον Harry Harrison. O Μπιλ, ο ήρωας του Γαλαξία έχει μπόλικη σάτυρα και γενικά χιούμορ. Ουσιαστικά είναι στην πρώτη καητγορία τώρα που το σκέφτομαι.

 

Δυστυχώς Πράτσετ έχω διαβάσει μόνο τη συνεργασία του με τον Gaiman, το Good Omens. Εξαιρετικό και με μπόλικο χιούμορ αλλά είναι το μόνο. Από Άνταμς έχω τα 5 του Hitchhiker's Guide αλλά ακόμη δεν στρώθηκα να τα διαβάσω. Είναι αξιοσημείωτο πάντως ότι τόσο ο Άνταμς όσο και ο Πράτσετ δεν είναι περιθωριακοί του χώρου που έκαναν αστειάκια και πλακίτσα αλλά θεωρούνται τοπ, κορυφαίοι κι όχι απλά καλοί. Νομίζω αυτό δείχνει πόσο σημαντικό και καλοδεχούμενο είναι το χιούμορ σε ένα χώρο που εκ πρώτης όψης(όπως προανέφερα) δείχνει υπερβολικά σοβαρός, με προβληματισμούς και πίου πίου.

[wordsmith]

Υπάρχει και αυτό το τόπικ.

[Old man & SiFi]

Μου δημιουργείτε (με την μη συμμετοχή σας) την εντύπωση ότι αντιμετωπίζετε την ΕΦ με πολλή (ή καθόλου) σοβαρότητα !

Το χιούμορ και η σάτιρα είναι πολύ σοβαρά πράγματα και πολύ δυνατά όπλα στην μάχη του να ξεγυμνώσουμε κάποια

πράγματα από την ευτελή “σοβαροφάνειά” τους και να δούμε τις πραγματικές διαστάσεις τους.

(Πράγμα στο οποίο έχει ειδικότητα και η ΕΦ)

 

Και επανέρχομαι για να σας πω ότι ο (πολύ σοβαρός-και ελπίζω να συμφωνούμε ΟΛΟΙ-)

Joe Haldeman έχει επιμεληθεί μια ανθολογία χιουμοριστικών διηγημάτων με τίτλο

Cosmic Laughter (1974).

Εκτός από τον –απαραίτητο- πρόλογό του, θα βρείτε και τα :

Bester Alfred - The men who murdered Mohammed (1957)

Bova Ben - A slight miscalculation (1971)

Carr Terry - The robots are here (1976)

Haldeman Joe - I of Newton (1970)

Knight Damon - To serve man (1950)

Kuttner Henry - Gallegher plus (1952)

Offutt Andrew J. - The black sorcerer of the black castle (1974)

Scortia Thomas N. - The bomb in the bathtub (1972)

Spinrad Norman - It's a bird ! It's a plane ! (1970)

 

Φυσικά με αυτή την άποψη συμφωνεί και ο  Fredric  Brown που με τον Mack  Reynolds

Επιμελήθηκαν μια άλλη ανθολογια με τίτλο Science fiction carnival (1953).

Εκτός από τους δύο προλόγους (έναν από κάθε επιμελητή) θα βρείτε και τα :

 

Arthur Robert - The wheel of time (1950)

Bond Nelson - The abduction of Abner Greer (1941)

Brown Fredric - Paradox lost (1943)

Fyfe H.B. - The well-oiled machine (1950)

Jackson Clive - The swordsman of Varnis (1950)

Kuttner Henry - The ego machine (1952)

Leinster Murray - A logic named Joe (1946)

Matheson Richard Burton - SLR AD (1952)

Reynolds Mack - The Martians and the coys (1951)

Russell Eric Frank - Muten (1948)

Shaw Larry - Sim Worthy's circus (1950)

Smith George Oliver - The cosmic jackpot (1948)

Tenn William - Venus and the seven sexes (1949)

 

Για να πάμε και στα δικά μας, ο Γιώργος Μπαλάνος έχει αφιερώσει έναν τόμο

της σειράς Πήγασος (μετέπειτα Ωρόρα), τον 11^ο στο “γέλιο”, και ο Θωμάς Μαστακούρης

τον 19^ο τόμο στην σάτιρα. (τα περιεχόμενά τους στο τόπικ των ανθολογιών παρακάτω)

http://community.sff.gr/topic/16150-%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%AD%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CE%B7%CE%B3%CE%B7%CE%BC%CE%AC%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CE%B8%CF%81%CE%B5%CF%88%CE%B1%CE%BD/

Άντε λοιπόν δώστε μας και τις δικές σας πληροφορίες και χαρίστε μας λίγο γέλιο !

Edited February 19, 2015 by Old man & SiFi

[Δημήτρης]

Δεν έχω διαβάσει σχεδόν καθόλου Χιουμοριστική- Σατιρική επιστημονική φαντασία για να μπορώ να έχω και άποψη. Δεν μου πολυαρέσει το είδος για να πω την αλήθεια οπότε και δεν έχω φροντίσει να προμηθευτώ και το ανάλογο υλικό. Μόνο κάτι λίγα από Ντάγκλας Άνταμς, Έρικ Φρανκ Ράσελ και κάποια σκόρπια από εδώ και από εκεί. Ίσως επειδή συμφωνώ με την αρχική τοποθέτηση ότι πιο πολύ ενδείκνυται μία μικρή ιστορία για κάτι τέτοιο, παρά ένα μυθιστόρημα. Πρέπει το δεύτερο να είναι πάρα πολύ καλό για να κερδίσει τον αναγνώστη, κάτι που εγώ τουλάχιστον δεν έχω συναντήσει μέχρι τώρα. Στη φόρμα του διηγήματος πάντως έχω διαβάσει κατά καιρούς ορισμένα διαμαντάκια κυρίως στη σειρά της Ωρόρα. Σχόλιο μου για το ''Ιστορίες Φανταστικής Σάτιρας'' εδώ. Μάλιστα ξαναδιαβάζοντας την κριτική διαπιστώνω ότι υποβάθμισα αυτό του Λι ντε Καμπ γιατί το θυμάμαι ακόμη ως πάρα πολύ καλό και για την κατηγορία του, ανώτερο της φήμης του. Πρέπει να το ξανατσεκάρω κάποια στιγμή.

Edited February 20, 2015 by Δημήτρης