elgalla Posted January 6, 2015 Share Posted January 6, 2015 Όνομα Συγγραφέα: Αταλάντη ΕυριπίδουΕίδος: Επιστημονική ΦαντασίαΒία; ΌχιΣεξ; ΌχιΑριθμός Λέξεων: 3497 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Για τον 38ο Διαγωνισμό Σύντομης Ιστορίας, Κατηγορία: Επιστημονική Φαντασία με θέμα Πού Είμαι; Σημειώσεις: Non Serviam = δεν θα υπηρετήσω, φράση που συχνά αποδίδεται στο Lucifer. Χεϋλήλ = από την εβραϊκή λέξη χεϋλέλ που σημαίνει λαμπρό άστρο και έχει μεταφραστεί ως Lucifer στα λατινικά ή Εωσφόρος στα ελληνικά. Τα πουλιά έχουν εκπληκτική όραση, βλέπουν στο υπεριώδες φάσμα και βλέπουν επίσης ηλεκτρομαγνητικά πεδία - δεν έχουν όμως καθόλου ανεπτυγμένη όσφρηση και γεύση. Non Serviam.doc Non Serviam.pdf 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted January 7, 2015 Share Posted January 7, 2015 Να μία ιστορία καλοδουλεμένη, με ωραίο θέμα. Και τολμηρό (να μου επιτρέψεις εδώ, καινή διαθήκη και όχι κενή) και προσωπικά δεν θυμάμαι κάτι παρόμοιο. Μου άρεσε ο χειρισμός του θέματος και η εναλλαγή οπτικής γωνίας. Δεν κατάλαβα απολύτως αν όλη αυτή η προσομοίωση είχε με κάποιο τρόπο αναπαραχθεί σε ελεγχόμενες συνθήκες ή αν ήταν μία προβολή στον εγκέφαλο των αγγέλων. Θα ήθελα ίσως αυτό να εξηγηθεί καθαρότερα. Θα ήθελα το διήγημα αυτό να το δω νουβέλα. Ασφυκτιά σαν ιδέα. Και να αναπτυχθεί λίγο περισσότερο η απελπισία του εγκλωβισμένου πια αγγέλου. καλή επιτυχία σου εύχομαι! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WILLIAM Posted January 7, 2015 Share Posted January 7, 2015 Ένα ασυνήθιστο πάντρεμα παραφυσικού με επιστημονική φαντασία και ένα λίγο αλλόκοτο πείραμα. Δεν μου άρεσε η εισαγωγή με τον επιστήμονα ( έπρεπε να τον πεις Ιερώνυμο Μπος, θα ήταν ταιριαστό ) μας στέρησε την αγωνία του που είμαι, πιστεύω ότι θα έπρεπε να τη δούμε στο τέλος την εξήγηση. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted January 7, 2015 Share Posted January 7, 2015 Μία άλλη ιδέα θα ήταν η εναλλαγή. (Ίσως) Οπτική αγγέλου vs οπτική επιστήμονα. Αν κι ίσως να μην σε έπαιρνε από λέξεις. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Disco_Volante Posted January 8, 2015 Share Posted January 8, 2015 Μια αρκετά καλή ιστορία με θέμα σίγουρα πρωτότυπο. Οι μονόλογοι του αγγέλου στα διάφορα στάδια της ζωής του είναι πολύ περιγραφικοί και δίνουν μια αμεσότητα στον αναγνώστη. Προσωπικά θα ήθελα λίγο περισσότερο διάλογο μεταξύ αγγέλων και ανθρώπων και ίσως και μια ψαγμένη λεκτική αντιπαράθεση όπως αυτή στο τέλος της ταινίας «ο δικηγόρος του διαβόλου». Η ιστορία σου περιέχει πλούσια πρώτη ύλη που μπορεί να ανθίσει και να αναπτυχθεί άνετα ακόμα και σε μυθιστόρημα! (Α και κάτι που πρόσεξα! Στο .pdf αρχείο υπάρχει μια κενή άδεια σελίδα στο τέλος.) Καλή επιτυχία και από εμένα! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morfeas Posted January 8, 2015 Share Posted January 8, 2015 Το ότι κατάφερες να βάλεις μυθολογία (που μετά από τόσους διαγωνισμούς έχω καταλάβει ότι είναι αγαπημένο σου θέμα) σε ιστορία επιστημονικής φαντασίας είναι άξιο συγχαρητηρίων! Τολμηρό εγχείρημα (αν και για να πω την αλήθεια πριν το διαβάσω το φανταζόμουν ακόμη πιο τολμηρό ή βέβηλο - θα μου πεις αν δημοσίευες την ιστορία κάμποσες δεκαετίες πριν θα σου βάζαν την ταμπέλα της σατανίστριας ) Μου αρέσει που γενικά είσαι (λογοτεχνικά) τολμηρή! Τι μου άρεσε: +Καλή γραφή, ως συνήθως, και ταιριαστή σύνδεση των 2 αφηγήσεων. Γενικά πολλά έξυπνα σημεία (αναφορές στην εβραϊκή μυθολογία, η απλούστευση της γλώσσας). +Πολύ ενδιαφέρουσα η ιδέα (τόσο η βιοθεολογία όσο και η προσομοίωση του προπατορικού αμαρτήματος). Ναι, κι εγώ θα ήθελα να το δω κι εκτεταμένο. +Αν και αναμενόμενο, μου άρεσε το twist με τον Εωσφόρο (βέβαια ίσως να προτιμούσα να είχες βάλει τις σημειώσεις στο τόπικ σε σπόιλερ για μετά την ανάγνωση, νομίζω θα ήταν καλύτερο αν δεν είχα ψυλλιαστεί από τις πρώτες φράσεις ποιος είναι ο άγγελος που αφηγείται – άλλωστε αναφορές υπάρχουν). +Ακόμη κι ως κοινωνικό/πολιτικό σχόλιο έχει πολύ ενδιαφέρον! Αναφέρομαι στο σχόλιό σου για την «εξουσία του Θεού» και τις «χωρίς λόγο απαγορεύσεις του». Για μένα εκεί βρίσκεται η μεγαλύτερη δύναμη του κειμένου. Συνολικά θα έλεγα ότι πάντρεψες πετυχημένα την εφ, με το καθαρά υπερφυσικό. Από το 2ο δεν έχω παράπονα, ήταν υπέροχο. Στο κομμάτι της εφ θα ήθελα κάποιες λεπτομέρειες λίγο διαφορετικά: – (ένα μικρό)Το σημείο που τους δημιουργεί δεν μου είναι ξεκάθαρο. Το δημιουργώ μπορεί να σημαίνει τους φτιάχνω με σάρκα ή τους φτιάχνω με λογισμικό (απλή ψηφιακή προσομοίωση). Κάνε το πιο ξεκάθαρο γιατί νόμιζα αρχικά ότι ήταν τεχνητή νοημοσύνη (το συγκεκριμένο δεν είναι παράλογο, άλλωστε έτσι κυρίως γίνονται οι προσομοιώσεις). Επίσης, έτσι όπως το αφηγείσαι είναι σαν να του προέκυψαν ως δια μαγείας (π.χ. εκεί που αναφέρεσαι στην ανατομία τους και στην παραδοξότητά της - η λογική μου λέει ότι πρώτα θα έκανε τους υπολογισμούς με μοντέλα κι υπολογιστές και μετά θα πήγαινε να παίξει με σάρκα και κόκαλα). –Κλασικά, με το τέλος (στα διηγήματά σου το παθαίνω αυτό, θα πρέπει να το δεχτώ μάλλον ως στυλ πλέον - ευτυχώς αυτή τη φορά δεν είναι τίποτα τρομερό(μάλλον)): ποια ήταν η επόμενη φάση; Θα έπρεπε να είχα καταλάβει κάτι παραπάνω; Ή αφήνεται επίτηδες ανοιχτό; –(ψείρα, αλλά κάπως μου κάθισε κι αυτό) Ο λόγος για το πείραμα δεν μου είναι αρκετός, για κάποιον λόγο. Δεν ξέρω τι αποδεικνύει με αυτό. Γράφεις ότι η ύπαρξη πιθανότητας είναι αρκετή για κάποιους, αλλά δεν νομίζω ότι η επιστήμη σήμερα, πόσο μάλλον του μέλλοντος θα λειτουργούσε με αυτόν τον τρόπο. Αν εγώ π.χ. δημιουργήσω εργαστηριακά στρουμφάκια, αυτό σημαίνει ότι μπορεί να υπάρχουν ορισμένα αθέατα στα δάση της Ευρώπης; Κι ότι αφού μπορεί να υπάρχουν, ο κόσμος θα πιστεύει ότι όντως υπάρχουν; (αν η επιστήμη (σε όλους τους τομείς της) λόγω εκκλησίας πήγε εκατό βήματα πίσω, θα ήταν καλό να αναφερόταν, γιατί πέραν της βιοθεολογίας δεν μαθαίνουμε κάτι άλλο). Βέβαια το ότι έστω προσπαθείς να το εξηγήσεις (έστω κι έτσι) είναι σίγουρα θετικό. –Τέλος, (κι ίσως εκείνο που δραματουργικά θα είχε τη μεγαλύτερη αξία ως παρατήρηση) θα ήθελα λίγο περισσότερα (σε περίπτωση που σκεφτείς να το επεκτείνεις) για το τι διαφοροποιούσε τον Λούσιφερ από τους υπόλοιπους αγγέλους (πέρα από τα φωτεινά φτερά. π.χ. τον έκανε επίτηδες πιο έξυπνο; Του έδωσε το «γονίδιο της αμφιβολίας»;) Μια θέση του διηγήματός σου είναι ότι σε αντίστοιχες συνθήκες τα υποκείμενα (άγγελοι) θα αντιδράσουν με όμοιο τρόπο (όμοιο εννοώ με όπως λένε οι γραφές). Θα ήθελα περισσότερα που να στήριζαν αυτή τη θέση, γιατί έτσι όπως είναι γραμμένο φαίνεται (μες στο πείραμα) τυχαίο να ξανασυμβούν τα ίδια. Και μάλιστα από αυτόν που περιμέναμε λόγω ονόματος ότι θα συμβούν. Εδώ βέβαια ίσως να έχει γίνει έτσι για να είναι πιο μυστικιστικό/μυστηριακό το αποτέλεσμα, απλώς αφού ως εφ εξηγείς ορισμένα πράγματα (πώς π.χ. είναι εμφανισιακά) γιατί όχι αυτό (που θα είχε και μεγαλύτερο κατ’ εμέ ενδιαφέρον). Για μένα αν διορθωθούν τα παραπάνω θα έχουμε ένα πανέξυπνο και πρωτότυπο διήγημα (ενώ τώρα είναι απλώς έξυπνο και πρωτότυπο ), που πολλές συλλογές θα χαίρονταν να αποτελεί μέρος τους Σε κάθε περίπτωση, το εγχείρημά σου ήταν πολύ δύσκολο, αλλά νομίζω ότι αντεπεξήλθες μια χαρά. Και μην το αφήσεις, μπορεί να βγει κάτι πραγματικά καλό από εδώ... Καλή επιτυχία στον διαγωνισμό! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Man_from_Earth Posted January 9, 2015 Share Posted January 9, 2015 Μου άφησε καλή εντύπωση συνολικά. Μερικά στοιχεία που δεν μου άρεσαν: -Παρουσίασες την ιστορία μέσα από τα μάτια του ήρωα σε χρόνο ενεστώτα αλλά αφηγηματικό ύφος – δηλαδή προσωπικό ημερολόγιο. Tο πρόβλημα με αυτό είναι οτι ένα πλάσμα σαν τον ήρωα όχι μόνο δεν έχει τη δυνατότητα να εκφραστεί σε ημερολόγιο αλλά καλά καλά στην αρχή δεν μπορεί να χειριστεί το λόγο. Επομένως θα έλεγα πως η επιλογή του ύφους αντιτίθεται στην αυτοπεριγραφή του ήρωα. -Υπερβολική επανάληψη του ονόματος ‘Ιερώνυμος Μπόρχες’. Γενικά δεν ήταν απαραίτητο να τον ταυτοποιείς ονομαστικά σε κάθε φράση – δεν είχες και τόσους πολλούς ήρωες ώστε να μπερδευτούμε. Μάλλον σου φαίνεται πολύ εύηχο ή κάτι τέτοιο. -Νιώθω κάτι να αγγίζει όλο το μήκος της ύπαρξής μου, κάτι σκληρό και μαλακό ταυτόχρονα, κάτι που κινείται και δεν κινείται από κάτω μου καθώς ψαχουλεύω. Εδώ είναι μια περιγραφή που θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Στα θετικά: -Γενικά είναι του γούστου μου ιδέες που καταργούν στερεοτυπικές αντιλήψεις κι έτσι μου άρεσε το οτι παρουσιάζεις μια εναλλακτική σκιαγράφιση του διαβόλου. -Οι περιγραφές του ήρωα παρά το οτι έγιναν σε λάθος ύφος είναι λογικά & συναισθηματικά συνεπείς. ΜΦΧ 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Πυθαρίων Posted January 12, 2015 Share Posted January 12, 2015 Ενδιαφέρουσα ιστορία σαν ιδέα και σαν εκτέλεση. Όπως και το Ε.Φ. σενάριο που πλέκεται τραβώντας νήματα από τα πιο δημοφιλή θεολογικά και κοσμολογικά ζητήματα. Από εκείνα τα κείμενα που ωθούν σε σκέψεις και κεντρίζουν τη διάθεση για πρόσθετη επεξεργασία. Καλό ανάγνωσμα, σ’ ευχαριστώ elgalla. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted January 12, 2015 Share Posted January 12, 2015 Μου άρεσε πολύ το θέμα, η ιδέα και η γραφή, αλλά με άφησε να χάσκω η εκτέλεση (γιατί στην αρχή δεν ήξερα τι ακριβώς σου μπότσαρε τόσο πολύ). Αυτό που με κράτησε μακριά ήταν το ότι εμένα μου άρεσε πάρα πολυ το πρώτο μέρος με τον Ιερώνυμο (και καταλαβαίνω το ρεμίξ του Μπος με τον Μπόρχες και μου αρέσει πολύ και αυτό) και περίμενα πώς και πώς να τον ξαναβρώ. Με κατάφερες να με νοιάξει και για τον άγγελο, αλλά είχα νοιαστεί πριν (και περισσότερο) για τον επιστήμονα. Κι αυτός μετά χάθηκε, αλλά τελείως, και μάλιστα οφ σκριν. Επίσης, μου άρεσε πάρα πάρα πάρα πολύ (αλλά μιλάμε πάρα πολύ όμως) ο κόσμος που πήγαινες να στήσεις με το πρώτο κομμάτι και όλα τα μικρά ψήγματα κοσμοπλασίας που έχεις κρύψει εκεί (κι έχουν πίσω τους σκέψη και προετοιμασία που τη βλέπω - αν κι όχι με γυμνό μάτι και αυτό είναι πολύ καλό). Και μετά; Πάει μετά. Πάει κι ο ήρωας που μου άρεσε, πάει κι ο κόσμος που μου 'ταξες. Αυτό λοιπόν λειτούργησε για μένα σαν εκείνη την παιδική κακιούλα με την καραμέλα: "Θέλεις καραμέλα;" λέει το παιδάκι α, "Αμέ!" του απαντάει ενθουσιασμένο το παιδάκι β, "Δεν έχω" του ξαναλέει το α με ένα χαιρέκακο χαμόγελο. Κάπως έτσι Επίσης, έχω να σου πω ακόμα πως έχω μια υποψία ότι κι εσύ άλλη δομή ήθελες να έχει (γιατί πάντα έχεις δομή σε αυτά που γράφεις, η οποία είναι κι αρκετά στιβαρή) κι ότι εδώ τελικά δεν έχεις καμία. Μπορείς να βγάλεις τα πάντα, σχεδόν κάθε κομμάτι ξεχωριστό, και η ιστορία να δουλεύει με τον τρόπο που δουλεύει και τώρα. Εκτός από αυτά όμως, αυτό το πάντρεμα που έχεις κάνει εμένα με βρίσκει παραπάνω από σύμφωνη, βρίσκω πως αν το δουλέψεις, πραγματικά θα μπορούσε να γίνει μια πολύ καλή ιστορία, από αυτές που σου μένουνε στο μυαλό. Ήδη έχεις αρκετά δουλεμένη τη διαφοροποιηση (και την εξέλιξη όσο αφορά στον Άγγελο) της γλώσσας, ήδη έχεις δύο χαρακτήρες που είναι διακριτοί και πολύ κοντά στο καλοδουλεμένοι, μια ιδέα διττή που το ένα μέρος της δουλεύει πάρα πολύ καλά (κάνε και το άλλο έτσι!) και ένα ύφος, έναν τρόπο γραφής, ένα προσωπικό στυλ, που σε πολύ λίγες ιστορίες που θα σου έχει ξεκαθαρίσει απόλυτα (και πραγματικά πιστεύω πως θα είναι λίγες γιατί το βλέπω που το πηγαίνεις παρακάτω κείμενο το κείμενο) θα σπάει κόκκαλα. Με ενθουσιάζεις κάθε φορά 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted January 13, 2015 Share Posted January 13, 2015 Πρωτότυπη ιδέα και (επιτέλους!!!) τολμηρή! Αν και μου λείπουν ενδιάμεσοι αφηγηματικοί σταθμοί, την χάρηκα πολύ την ιστορία σου. Γενικά, με κάλυψαν σε ότι έγραψαν οι προηγούμενοι. Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted January 17, 2015 Share Posted January 17, 2015 Μου άρεσε αυτή η ιστορία και στη σύλληψη και στην παρουσίασή της, με μερικά θεματάκια που ήδη αναφέρθηκαν όπως η εκτεταμένη παρουσίαση του δημιουργού Μπόρχες στην αρχή, αλλά η εξαφάνισή του στο τέλος που αφήνει λίγο μετέωρο το συναίσθημά μας απέναντί του. Εκτίμησα πολύ την εμφάνιση της επιστήμης της Βιοθεολογίας -κάτι τέτοιες καινοτομίες με ενθουσιάζουν. Μου άρεσε επίσης το γεγονός και η αιτιολόγησή του γιατί ο Μπόρχες δεν ήταν θρήσκος. Βρίσκω εξαιρετικά καίρια και σημαντική την παρατήρηση σχετικά με τις μάζες και το πώς αντιμετωπίζουν αυτό που είναι πιθανόν να συμβεί σε σχέση με το αν είχε πραγματικά συμβεί. Από την άλλη, μου άρεσε επίσης και ο τρόπος που βλέπει ο Χεϋλήλ τον εαυτό του και πώς αποκτά τη γνώση μαζί με την ικανότητα της γλώσσας. Μου άρεσε που οι γνώσεις αναδύονται σιγά-σιγά από μέσα του, αλλά και που αποκτά άλλες στην πορεία. Γενικά, ο τρόπος που βλέπει εκείνος την εξέλιξή του είναι πολύ καλός και μάλιστα έχεις και την τόλμη να τον δικαιώσεις. (Στα μάτια μου τουλάχιστον ) Εγώ δεν σκέφτηκα αυτό που αναφέρθηκε παραπάνω ότι μπορεί να ήταν εξομοίωση. Κατάλαβα ότι ήταν ένα πραγματικό πείραμα, με κανονικά πλάσματα, αφού μιλάς από την αρχή για ωάρια και μεταλλαξιογόνα και αφού παίρνει τόσο χρόνο μέχρι να ολοκληρωθεί το πείραμα. Μια εξομοίωση θα έτρεχε πολύ πιο γρήγορα. Θα έλεγα ότι υπάρχει μια ασύμμετερη γραφή στο κείμενο: πολύ ποιητικό στα κομμάτια των αγγέλων, πολύ πεζό στα κομμάτια της αφήγησης. Προφανώς αυτό ήθελες, την αντίθεση και νομίζω ότι κατάφερες να φανεί. Παρόλο που στην αρχή με ξάφνιασες στην αρχή λίγο και αναρωτήθηκα πώς θα δέσει με το θέμα του διαγωνισμού, τελικά έμεινα ικνοποιημένη και χάρηκα που διάβασα μια πολύ ιδιαίτερη ιστορία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted January 18, 2015 Share Posted January 18, 2015 Πολύ μου άρεσε, το τέλος μου άφησε μια ωραία αίσθηση, γλυκόπικρη. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted January 19, 2015 Share Posted January 19, 2015 Αρκετά καλή και άνετη γραφή. Καλή προσπάθεια με την ιδέα που όμως δεν εκτελέστηκε ιδανικά (βλ. παρακάτω). Morfeas και Tiessa με κάλυψαν στα περισσότερα προβλήματα που θα ανέφερα. Η δική μου ένσταση έχει να κάνει με την, ελλιπή κατά τη γνώμη μου, εκμετάλλευση της ιδέας. Στην αρχή, όταν αναφέρεις το πρώτο του πείραμα με τους πρωτόπλαστους, λέω "Ώπα! Καλά ξεκινάμε". Έτσι λοιπόν, από την περιληπτική περιγραφή του πρώτου αυτού πειράματος ξέρουμε περίπου τι να περιμένουμε και για το τρέχον πείραμα. Το στοίχημα από εκείνη τη στιγμή και μετά είναι να μας δείξεις κάτι που δεν έχουμε φανταστεί, να πας την ιδέα πιο πέρα απ' όσο φαίνεται στις πρώτες γραμμές. Αυτό όμως δεν συμβαίνει, αφού το διήγημα τελειώνει με την (μάλλον αναμενόμενη) επιτυχία και του πειράματος με τον Διάβολο. Προσωπικά, θα προτιμούσα το διήγημα να ξεκινούσε ενώ το τρέχον πείραμα με τους αγγέλους βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο και να εξηγούσες τα παρελθοντικά πειράματα και την έναρξη του τρέχοντος με εμβόλιμες πληροφορίες, έτσι ώστε να έχεις χώρο να μας πεις εκείνο το επιπλέον "κάτι" που θα απογείωνε την ιστορία σου. Εννοείται ότι δεν γνωρίζω τι είναι αυτό, ξέρω όμως ότι εμένα θα μου ήταν αναγκαίο για να ξεκινήσω να γράφω μια τέτοια ιστορία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted January 20, 2015 Share Posted January 20, 2015 Η αεροστεγής γυάλα με την καλλιέργεια αγγέλων. Λάτρεψα εφαρμοσμένη βιοθεολογία. Δεν έχω να πω πολλά, αισθάνομαι πλήρως καλυμμένη από Μορφέα και Νίενορ. Μία άλλη ιδέα θα ήταν η εναλλαγή. (Ίσως) Οπτική αγγέλου vs οπτική επιστήμονα. Αν κι ίσως να μην σε έπαιρνε από λέξεις. Θα πρότεινα (όπως ο Μμαν) εναλλαγή πρωτοπρόσωπου αγγέλου με τριτοπρόσωπης Ευγενίας (ε ναι). Αντί για αστερίσκους, παράγραφους με την ιστορία του Τζερόνυμο, όλα αυτά που (κακίστως) μας λες μαζεμένα στην αρχή. Και με κάθε παράγραφο, να φανερώνονται όλο και περισσότερες λεπτομέρειες. Ε; Δεν θα ήταν γαμάτο; -Παρουσίασες την ιστορία μέσα από τα μάτια του ήρωα σε χρόνο ενεστώτα αλλά αφηγηματικό ύφος – δηλαδή προσωπικό ημερολόγιο. Όχι ημερολόγιο, εσωτερικός μονόλογος. Μία επιλογή που προσωπικά επικροτώ. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Man_from_Earth Posted January 20, 2015 Share Posted January 20, 2015 (edited) Όχι ημερολόγιο, εσωτερικός μονόλογος. Μία επιλογή που προσωπικά επικροτώ. Ρίξε μια ματιά εδώ: http://www.alef.gr/greek/works/0024004.htm Παραπάνω όπου εξηγούνται αναλυτικά τα διάφορα στύλ, θα διαπιστώσεις και μόνος σου οτι το συγκεκριμένο διήγημα είναι ημερολόγιο - εσωτερικός μονόλογος είναι αυθόρμητες σκέψεις σε πραγματικό χρόνο. Σκέψεις σε 2ο χρόνο (στο τέλος της μέρας/εβδομάδας κλπ.) ως ανασκόπηση είναι ημερολόγιο. Παράδειγμα από το διήγημα: Ο χρόνος κυλά κι εμείς μαθαίνουμε να υπάρχουμε σ’ αυτό το αλλόκοτο μέρος. Θυμόμαστε το σκοτάδι που υπήρχε πριν και πόση ασφάλεια νιώθαμε μέσα του. Εδώ είναι όλα φωτεινά και δυνατά και δεν υπάρχει άλλο νοήμον πλάσμα πέρα από εμάς. Επισήμανα απλά νωρίτερα οτι δεν μπορείς απο τη μια να έχεις ένα ον που δεν ξέρει τα αισθητήρια όργανά του, να παλεύει να καταλάβει που είναι και τι είναι αλλά από την άλλη χειρίζεται το λόγο τόσο καλά ώστε να εκφράζεται σε αυτό το ύφος: Το σκοτάδι εξαφανίζεται όταν τολμώ να ανοίξω για πρώτη φορά τα όργανα της όρασής μου κι αμέσως κατακλύζομαι από χρώματα τόσο έντονα και φωτεινά που σχεδόν με τυφλώνουν. Συνεπές θα ήταν όπως άνοιξε για 1η φορά τα μάτια, να άνοιγε και για 1η φορά το στόμα...Οχι επειδή βολεύει τη συγγραφέα να είναι μαστερ στην συγγραφή/σκεψη/έκφραση ημερολογίου... Edited January 20, 2015 by Neschreimax Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted January 24, 2015 Share Posted January 24, 2015 Καταρχάς, συγχαρητήρια για την ανακάλυψη της βιοθεολογίας. Απ’ τη μια είναι ο τρόπος σου να βάλεις στην ιστορία κάτι που σου αρέσει, από την άλλη είναι μια πολύ-πολύ ενδιαφέρουσα επιστήμη. Όπως έχει ήδη ειπωθεί, οι πληροφορίες στην αρχή πέφτουν μαζεμένες. Αυτό με προδιάθεσε για μια διαφορετική εξέλιξη, αλλά στη συνέχεια περνάς σε πιο soft περιοχές της ΕΦ. Αν και δεν ξέρω πόσο soft μπορεί να χαρακτηριστεί η μελέτη συμπεριφοράς υπερφυσικών όντων. Δεν το κρύβω πως θα ήθελα να δω περισσότερα από το επιστημονικό μέρος του πειράματος. Αν κι έτσι όπως ήταν δεν με χάλασε καθόλου. Πολύ προσεγμένη η γραφή, πολύ σωστός ο τρόπος που προσέγγισες το θέμα, αλλά και το χαρακτήρα των αγγέλων. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted January 24, 2015 Share Posted January 24, 2015 Πολύ όμορφα γραμμένο και καλοδουλεμένο. Πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα η Βιοθεολογία (και πολύ αστεία από κάποιες απόψεις). Πολύ καλό που ήταν ευκολοδιάβαστη αυτή η ιστορία και προχωρούσε γρήγορα. Τα κομμάτια με τον επιστήμονα (κι εμένα μου θύμισε Ιερώνυμο Μπος το όνομα) νομίζω ότι θα μπορούσαν να λείπουν χωρίς να αλλάζει και πολύ η ιστορία. Τα χρειάζεσαι απλώς για να γίνει εφ αντί φάντασυ-διασκευή γνωστού μύθου.Θα προτιμούσα να είναι πρωτότυπη η ιστορία-υπόθεση, αντί για αφήγηση μιας ήδη γνωστής ιστορίας (του Λούσιφερ) από την οπτική του ίδιου. Συμφωνώ ότι δε θα έπρεπε να ξέρει να χειρίζεται τόσο καλά τη γλώσσα μόλις που δημιουργήθηκε, αλλά δε με πείραξε. Ας πούμε ότι αυτές οι έννοιες και οι προβληματισμοί εμφανίζονται μέσα στο μυαλό του χωρίς λέξεις και η συγγραφέας απλώς τις μεταφράζει για να βγάζουμε νόημα εμείς. Συμφωνώ επίσης ότι το πρώτο κομμάτι με τον Ιερώνυμο πηγαίνει υπερβολικά γρήγορα και μας πετάει τις πληροφορίες στη μούρη. Αν ο σκοπός σου είναι να δώσεις δίκιο στον Λούσιφερ, γιατί χρειάζεται το να έχουν προέλθει οι άγγελοι από ένα επιστημονικό πείραμα αντί να είναι δημιουργίες του θεού; Και οι άνθρωποι που περιγράφει ο Λούσιφερ ποιοι είναι; Έχει δημιουργήσει και ανθρώπους ο Ιερώνυμος; Αυτό ανοίγει άλλα ζητήματα που τα αφήνεις ξεκρέμαστα. Ή πάλι κάτι δεν κατάλαβα. Και βέβαια είναι εσωτερικός μονόλογος και όχι ημερολόγιο. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nirgal Posted January 26, 2015 Share Posted January 26, 2015 Μου άρεσε πάρα πολύ η ιστορία σου. Σίγουρα θέλει επιμέλεια και μπορεί να βελτιωθεί, αλλά η κεντρική ιδέα είναι εξαιρετική. Το ακόλουθο μικρό απόσπασμα, προσωπικά το βρίσκω απίστευτη έμπνευση! 'Αναρωτιέμαι πολλά πράγματα που δεν τολμώ να ξεστομίσω γιατί φοβάμαι πως τότε ο ουρανός θα βρέξει αίμα κι ούτε σταγόνα απ’ αυτό δεν θα είναι δική μου.' 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted January 27, 2015 Author Share Posted January 27, 2015 Πρώτη φορά έχω τόσα πολλά πράγματα να πω για μια ιστορία, μάλλον γιατί υπήρξαν τόσα πολλά διαφορετικά σχόλια. Απαντάω μια και καλή σε όλα, λοιπόν, γιατί τόσες μέρες κόντεψα να σκάσω κι ελπίζω να μείνετε όλοι ικανοποιημένοι. Και τολμηρό (να μου επιτρέψεις εδώ, καινή διαθήκη και όχι κενή) και προσωπικά δεν θυμάμαι κάτι παρόμοιο. Δεν κατάλαβα απολύτως αν όλη αυτή η προσομοίωση είχε με κάποιο τρόπο αναπαραχθεί σε ελεγχόμενες συνθήκες ή αν ήταν μία προβολή στον εγκέφαλο των αγγέλων. Θα ήθελα ίσως αυτό να εξηγηθεί καθαρότερα. Για το πρώτο το ξέρω, μου ξέφυγε, σ' ευχαριστώ για την επισήμανση, όσες φορές και να το κοίταξα το κείμενο, χαμπάρι δεν πήρα ότι υπήρχε αυτό το λάθος εκεί. Όσον αφορά το δεύτερο, αναφέρεται στο κομμάτι του Ιερώνυμου πως ήταν πολύ ικανός με τα μεταλλαξιγόνα (για να βοηθήσω λίγο εδώ μιας και δεν ξέρω κατά πόσον είναι όλοι εξοικειωμένοι με τον ελληνικό όρο, αναφέρομαι στα mutagens) και μπορούσε να φτιάξει οποιοδήποτε πλάσμα. Πιστεύω είναι αρκετά ξεκάθαρο πως δεν είναι προσομοίωση, αλλά δες και την απάντησή μου παρακάτω στον Μορφέα όπου λέω περισσότερα επί του θέματος. Ένα ασυνήθιστο πάντρεμα παραφυσικού με επιστημονική φαντασία και ένα λίγο αλλόκοτο πείραμα. Δεν μου άρεσε η εισαγωγή με τον επιστήμονα ( έπρεπε να τον πεις Ιερώνυμο Μπος, θα ήταν ταιριαστό ) μας στέρησε την αγωνία του που είμαι, πιστεύω ότι θα έπρεπε να τη δούμε στο τέλος την εξήγηση. Λοιπόν πρόσεξα ότι πολλοί θεωρήσατε πως η ιστορία είχε παραφυσικό μέσα. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει κι αυτός ήταν ο λόγος που στις αρχικές μου σημειώσεις επεσήμανα τις απίστευτες αισθήσεις των πουλιών. Οι αύρες που βλέπουν οι άγγελοι είναι ηλεκτρομαγνητικά πεδία και τα χρώματα τους φαίνονται τόσο φωτεινά γιατί βλέπουν και στο υπεριώδες φάσμα. Η φωνή που ακουγόταν ήταν από μεγάφωνα, γενικά τα πάντα ήταν επιστημονικά κατασκευασμένα, απλά στα μάτια του Χεϋλήλ φάνταζαν θαυμαστά και παράξενα. Όσον αφορά την ανάμειξη του Ιερώνυμου Μπος με τον Ιερώνυμο Μπόρχες, οφείλεται σε αυτό εδώ. Για την ακρίβεια, ήξερα από την αρχή ότι ο επιστήμονας θα ονομαζόταν Μπόρχες και έπαιξα με το μικρό του όνομα, ουσιαστικά, ονομάζοντάς τον Ιερώνυμο. Αν και κατανοώ την ένστασή σου για την αρχή, η αγωνία δεν ήταν ο σκοπός μου όταν ξεκίνησα να γράφω αυτήν την ιδέα. Μία άλλη ιδέα θα ήταν η εναλλαγή. (Ίσως) Οπτική αγγέλου vs οπτική επιστήμονα. Αν κι ίσως να μην σε έπαιρνε από λέξεις. Το σκέφτηκα αλλά το απέρριψα και λόγω λέξεων και λόγω του ότι θα χανόταν το κυκλικό σχήμα του κειμένου. Ήθελα να παραπέμπει σε φυλακή, σε φαύλο κύκλο, σε ματαιότητα. Προσωπικά θα ήθελα λίγο περισσότερο διάλογο μεταξύ αγγέλων και ανθρώπων και ίσως και μια ψαγμένη λεκτική αντιπαράθεση όπως αυτή στο τέλος της ταινίας «ο δικηγόρος του διαβόλου». Αν και αυτό ήταν μέσα στο πολύ αρχικό μου σχέδιο για την ιστορία (πριν καν το πρώτο draft), όπου ο Χεϋλήλ θα έβγαινε από τη φυλακή του, θα μάθαινε την αλήθεια μέσα από μια συζήτηση με το Θεό/Ιερώνυμο και μετά θα τον σκότωνε, κατέληξα πως δεν ήταν αυτό το οποίο ήθελα να πω και πως οι καλοί σπάνια νικάνε, τελικά. Συνολικά θα έλεγα ότι πάντρεψες πετυχημένα την εφ, με το καθαρά υπερφυσικό. Από το 2ο δεν έχω παράπονα, ήταν υπέροχο. Στο κομμάτι της εφ θα ήθελα κάποιες λεπτομέρειες λίγο διαφορετικά: – (ένα μικρό)Το σημείο που τους δημιουργεί δεν μου είναι ξεκάθαρο. Το δημιουργώ μπορεί να σημαίνει τους φτιάχνω με σάρκα ή τους φτιάχνω με λογισμικό (απλή ψηφιακή προσομοίωση). Κάνε το πιο ξεκάθαρο γιατί νόμιζα αρχικά ότι ήταν τεχνητή νοημοσύνη (το συγκεκριμένο δεν είναι παράλογο, άλλωστε έτσι κυρίως γίνονται οι προσομοιώσεις). Επίσης, έτσι όπως το αφηγείσαι είναι σαν να του προέκυψαν ως δια μαγείας (π.χ. εκεί που αναφέρεσαι στην ανατομία τους και στην παραδοξότητά της - η λογική μου λέει ότι πρώτα θα έκανε τους υπολογισμούς με μοντέλα κι υπολογιστές και μετά θα πήγαινε να παίξει με σάρκα και κόκαλα). –Κλασικά, με το τέλος (στα διηγήματά σου το παθαίνω αυτό, θα πρέπει να το δεχτώ μάλλον ως στυλ πλέον - ευτυχώς αυτή τη φορά δεν είναι τίποτα τρομερό(μάλλον)): ποια ήταν η επόμενη φάση; Θα έπρεπε να είχα καταλάβει κάτι παραπάνω; Ή αφήνεται επίτηδες ανοιχτό; –(ψείρα, αλλά κάπως μου κάθισε κι αυτό) Ο λόγος για το πείραμα δεν μου είναι αρκετός, για κάποιον λόγο. Δεν ξέρω τι αποδεικνύει με αυτό. Γράφεις ότι η ύπαρξη πιθανότητας είναι αρκετή για κάποιους, αλλά δεν νομίζω ότι η επιστήμη σήμερα, πόσο μάλλον του μέλλοντος θα λειτουργούσε με αυτόν τον τρόπο. Αν εγώ π.χ. δημιουργήσω εργαστηριακά στρουμφάκια, αυτό σημαίνει ότι μπορεί να υπάρχουν ορισμένα αθέατα στα δάση της Ευρώπης; Κι ότι αφού μπορεί να υπάρχουν, ο κόσμος θα πιστεύει ότι όντως υπάρχουν; (αν η επιστήμη (σε όλους τους τομείς της) λόγω εκκλησίας πήγε εκατό βήματα πίσω, θα ήταν καλό να αναφερόταν, γιατί πέραν της βιοθεολογίας δεν μαθαίνουμε κάτι άλλο). Βέβαια το ότι έστω προσπαθείς να το εξηγήσεις (έστω κι έτσι) είναι σίγουρα θετικό. –Τέλος, (κι ίσως εκείνο που δραματουργικά θα είχε τη μεγαλύτερη αξία ως παρατήρηση) θα ήθελα λίγο περισσότερα (σε περίπτωση που σκεφτείς να το επεκτείνεις) για το τι διαφοροποιούσε τον Λούσιφερ από τους υπόλοιπους αγγέλους (πέρα από τα φωτεινά φτερά. π.χ. τον έκανε επίτηδες πιο έξυπνο; Του έδωσε το «γονίδιο της αμφιβολίας»;) Μια θέση του διηγήματός σου είναι ότι σε αντίστοιχες συνθήκες τα υποκείμενα (άγγελοι) θα αντιδράσουν με όμοιο τρόπο (όμοιο εννοώ με όπως λένε οι γραφές). Θα ήθελα περισσότερα που να στήριζαν αυτή τη θέση, γιατί έτσι όπως είναι γραμμένο φαίνεται (μες στο πείραμα) τυχαίο να ξανασυμβούν τα ίδια. Και μάλιστα από αυτόν που περιμέναμε λόγω ονόματος ότι θα συμβούν. Εδώ βέβαια ίσως να έχει γίνει έτσι για να είναι πιο μυστικιστικό/μυστηριακό το αποτέλεσμα, απλώς αφού ως εφ εξηγείς ορισμένα πράγματα (πώς π.χ. είναι εμφανισιακά) γιατί όχι αυτό (που θα είχε και μεγαλύτερο κατ’ εμέ ενδιαφέρον). Σχετικά με το πρώτο. Τους δημιουργεί, τα είπα και παραπάνω κάτι ψιλά, αλλά το bottomline είναι πως του πήρε είκοσι χρόνια και όχι για μια προσομοίωση. Ωστόσο, επειδή έχεις πιάσει πώς λειτουργεί το μυαλό μου, προσομοίωση υπήρχε στο πρώτο μου draft, αλλά κόπηκε για να δώσω παραπάνω έκταση σε άλλα πράγματα. Μεγάλο δυστύχημα γιατί είχε και μια από τις αγαπημένες μου φράσεις στο διήγημα -την οποία σημειώνω παρακάτω. Είχαν χρειαστεί μόλις τρία χρόνια για να κατασκευάσουν το Γιαχβέ 2.0. Ο Θεός –όπως τον αποκαλούσαν- ήταν η επιτομή της τεχνητής νοημοσύνης, ένας υπολογιστής προγραμματισμένος να δημιουργεί και να κρίνει τα δημιουργήματά του. Λαμβάνοντας υπόψη επιστημονικά δεδομένα που στους ανθρώπους είχε πάρει χιλιετίες να συγκεντρώσουν, είχε κατασκευάσει μια μικρογραφία της γης όπως αυτή θα ήταν κατά τον αδαίο μεγααιώνα. Κατόπιν, επειδή ο Θεός είχε τη νόηση ενός επιστήμονα κι επειδή όλη η επιστήμη βασίζεται στον πειραματισμό και το σφάλμα, σ’ αυτή τη μικρογραφία δημιούργησε κάθε λογής πλάσμα που μπορεί κανείς να φανταστεί και μερικά που δεν θα μπορούσε ποτέ να βάλει με το νου του. Κάποια τα κατέστρεψε αμέσως, ενώ άλλα τα εξέλιξε. Ένα από τα πλάσματα αυτά ήταν ένα παράξενο ανθρωποειδές. Ο Βαρθολομαίος Άιζενχαρτ, ο χειριστής του Θεού, είχε μεταφέρει τα στοιχεία του εν λόγω ανθρωποειδούς σε ένα δεύτερο υπολογιστή και είχε κατασκευάσει ένα ρεαλιστικό ολόγραμμα. Η ανατομία του πλάσματος ήταν εξαιρετικά παράδοξη˙ είχε δύο ζεύγη από μείζονες θωρακικούς μύες, φτερά που το άνοιγμά τους έφτανε τα επτά μέτρα στη θέση των χεριών, κούφια κόκκαλα, ελαφρώς μυτερό στην κορυφή κρανίο και μακριά ουρά γεμάτη πούπουλα. Ο Δόκτωρ Μπόρχες δεν είχε καταλάβει αμέσως τι υποτίθετο πως ήταν το πλάσμα, κυρίως γιατί κανένας πίνακας και καμία αγιογραφία δεν το είχε απεικονίσει ποτέ έτσι. Δεν άργησε, όμως, να συνειδητοποιήσει πως ήταν άγγελος. Μετά τους άγγελους, ο Γιαχβέ 2.0 είχε δημιουργήσει τους ανθρώπους και μετά τους ανθρώπους, ικανοποιημένος με τα αποτελέσματα του πειράματός του, είχε καταστρέψει τη μικρογραφία. Κατόπιν, είχε φτιάξει μια εικονική πραγματικότητα, μέσα στην οποία είχε τοποθετήσει τους αγγέλους του, επιβεβαιώνοντας με τον τρόπο αυτό τη θεωρία του Μπόρχες ότι οι αγγελιαφόροι του Θεού κατοικούσαν σε κάποια παράλληλη και μοναδική σε αυτούς διάσταση. Ακολουθώντας τις εντολές του Βατικανού, αν και με βαριά καρδιά, ο Δόκτωρ Μπόρχες και η επιστημονική ομάδα της οποίας ηγείτο, είχαν σβήσει τη μνήμη του Θεού και είχαν κατεβάσει τους διακόπτες του. Ο Δόκτωρ Μπόρχες είχε βαφτίσει αυτήν την ήττα πιλοτική μελέτη κι είχε περάσει τα επόμενα δέκα χρόνια της ζωής του προσπαθώντας να χρησιμοποιήσει τα μεταλλαξιγόνα για να κατασκευάσει τους δικούς του αγγέλους, απτούς και σε φυσικό μέγεθος. Και τώρα, μια εικοσαετία μετά τον πρώτο θρίαμβο της διδακτορικής του διατριβής, ήταν επιτέλους έτοιμος για έναν ακόμη, μεγαλύτερο και σημαντικότερο. Πάμε στο δεύτερο. Η δεύτερη φάση του πειράματος ήταν οι έκπτωτοι άγγελοι στην Κόλαση, όπως προσπάθησα να δείξω και στο τέλος. Επειδή δεν μου έφταναν οι λέξεις, άφησα φλου το πού ακριβώς ξυπνάνε τελικά οι άγγελοι, η ιδέα όμως ήταν ότι θα ξυπνούσαν στην Κόλαση. Όσον αφορά το τρίτο τώρα. Το concept δεν είναι ότι η επιστήμη έχει πάει πίσω αλλά ότι έχουμε εδώ μια επιστήμη η οποία πατάει με το ένα πόδι σε hardcore science και με το άλλο πόδι σε θέματα πίστης. Τι σου λέει, λοιπόν, το Βατικανό; Αν εγώ αποδείξω επιστημονικά ότι το Χ θα μπορούσε να έχει συμβεί έτσι ακριβώς όπως το λένε οι Γραφές, μπορεί στους Βιολόγους και τους Ιστορικούς και τους Αρχαιολόγους να μη λέει τίποτε απολύτως για το κατά πόσο όντως συνέβη, όμως ο απλός κόσμος θα καταλάβει μόνο ό,τι του ταΐσουν και το 90% δεν θα σκεφτεί ότι το θα μπορούσε να συμβεί είναι πολύ διαφορετικό από το συνέβη. Hey, δεν λέω ότι είναι legit λογική, αλλά δεν θα με εντυπωσίαζε και ως λογική ενός οργανισμού που λειτουργεί τρεφόμενο από τυφλή πίστη και φανατισμό. Λοιπόν, ο Χεϋλήλ -που δεν με πολυένοιαζε ότι τον έδωσα εξαρχής ως Λούσιφερ διότι ούτε η ανατροπή ήταν ο σκοπός μου- δεν είχε το γονίδιο της αμφιβολίας. Αλλά αυτό που αφήνεται να εννοηθεί είναι ότι ο "Θεός" τον προωθούσε ως τον αγαπημένο του, προκαλώντας έτσι τη ζήλια των άλλων. Δεν ήταν, δηλαδή, κάτι που είχε εκ γενετής η διαφορετικότητά του που τον οδήγησε στην επανάσταση, αλλά κυρίως το περιβάλλον και οι κοινωνικές συνθήκες. Μου άφησε καλή εντύπωση συνολικά. Μερικά στοιχεία που δεν μου άρεσαν: -Παρουσίασες την ιστορία μέσα από τα μάτια του ήρωα σε χρόνο ενεστώτα αλλά αφηγηματικό ύφος – δηλαδή προσωπικό ημερολόγιο. Tο πρόβλημα με αυτό είναι οτι ένα πλάσμα σαν τον ήρωα όχι μόνο δεν έχει τη δυνατότητα να εκφραστεί σε ημερολόγιο αλλά καλά καλά στην αρχή δεν μπορεί να χειριστεί το λόγο. Επομένως θα έλεγα πως η επιλογή του ύφους αντιτίθεται στην αυτοπεριγραφή του ήρωα. Γκαχ. Όχι, φίλε μου. Όπως σου είπαν και άλλοι, είναι εσωτερικός μονόλογος και όχι προσωπικό ημερολόγιο, κάτι έχεις μπερδέψει. Αν θες να σου εξηγήσω πιο εκτεταμένα γιατί μπορώ να το κάνω, αλλά τώρα απαντώ σε όλα μαζί και δεν θέλω να κουράσω κανέναν με εξηγήσεις για τόσο οφθαλμοφανή πράγματα. Αυτό που με κράτησε μακριά ήταν το ότι εμένα μου άρεσε πάρα πολυ το πρώτο μέρος με τον Ιερώνυμο (και καταλαβαίνω το ρεμίξ του Μπος με τον Μπόρχες και μου αρέσει πολύ και αυτό) και περίμενα πώς και πώς να τον ξαναβρώ. Με κατάφερες να με νοιάξει και για τον άγγελο, αλλά είχα νοιαστεί πριν (και περισσότερο) για τον επιστήμονα. Κι αυτός μετά χάθηκε, αλλά τελείως, και μάλιστα οφ σκριν. Επίσης, μου άρεσε πάρα πάρα πάρα πολύ (αλλά μιλάμε πάρα πολύ όμως) ο κόσμος που πήγαινες να στήσεις με το πρώτο κομμάτι και όλα τα μικρά ψήγματα κοσμοπλασίας που έχεις κρύψει εκεί (κι έχουν πίσω τους σκέψη και προετοιμασία που τη βλέπω - αν κι όχι με γυμνό μάτι και αυτό είναι πολύ καλό). Και μετά; Πάει μετά. Πάει κι ο ήρωας που μου άρεσε, πάει κι ο κόσμος που μου 'ταξες. Αυτό λοιπόν λειτούργησε για μένα σαν εκείνη την παιδική κακιούλα με την καραμέλα: "Θέλεις καραμέλα;" λέει το παιδάκι α, "Αμέ!" του απαντάει ενθουσιασμένο το παιδάκι β, "Δεν έχω" του ξαναλέει το α με ένα χαιρέκακο χαμόγελο. Κάπως έτσι Επίσης, έχω να σου πω ακόμα πως έχω μια υποψία ότι κι εσύ άλλη δομή ήθελες να έχει (γιατί πάντα έχεις δομή σε αυτά που γράφεις, η οποία είναι κι αρκετά στιβαρή) κι ότι εδώ τελικά δεν έχεις καμία. Μπορείς να βγάλεις τα πάντα, σχεδόν κάθε κομμάτι ξεχωριστό, και η ιστορία να δουλεύει με τον τρόπο που δουλεύει και τώρα. Δεν ήθελα να σου πάρω την καραμέλα! Λοιπόν, η αλήθεια είναι πως σκόπευα να πάω με τον Ιερώνυμο ως το τέλος, όμως δεν μου έβγαινε χρονολογικά όπως τα υπολόγισα κι έτσι έβαλα την Ευγενία και τον σκότωσα τον Ιερώνυμο off screen. Όσον αφορά τη δομή τώρα, σκέφτηκα πάρα πολύ σχετικά με αυτήν. Σίγουρα δεν είναι η ιδανική κι αυτό σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στο ότι έπρεπε να καλύψω μεγάλα χρονικά διαστήματα αλλά διατηρώντας την πρωτοπρόσωπη αφήγηση του Χεϋλήλ ταυτόχρονα. Πιστεύω ότι πραγματικά θα λειτουργούσε καλύτερα σαν νουβέλα αλλά αυτό το κατάλαβα μόνο αφότου είχα ήδη γράψει το πρώτο μου draft. Επέλεξα τη συγκεκριμένη δομή γιατί ξεκινάει με ένα δίπτυχο επιστήμονα-αγγέλου που ξυπνά στο άγνωστο και φοβισμένος και τελειώνει με τον ίδιο τρόπο. Όπως είπα και πιο πάνω, ήθελα αυτή την αίσθηση του φαύλου κύκλου, της φυλακής και της ματαιότητας. Θα έλεγα ότι υπάρχει μια ασύμμετερη γραφή στο κείμενο: πολύ ποιητικό στα κομμάτια των αγγέλων, πολύ πεζό στα κομμάτια της αφήγησης. Προφανώς αυτό ήθελες, την αντίθεση και νομίζω ότι κατάφερες να φανεί. Σωστά, ακριβώς αυτό ήθελα. Πολύ μου άρεσε, το τέλος μου άφησε μια ωραία αίσθηση, γλυκόπικρη. Αυτό ήταν το δεύτερο που ήθελα και θα επανέλθω παρακάτω, στα γενικά μου σχόλια στο σημείο αυτό. Προσωπικά, θα προτιμούσα το διήγημα να ξεκινούσε ενώ το τρέχον πείραμα με τους αγγέλους βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο και να εξηγούσες τα παρελθοντικά πειράματα και την έναρξη του τρέχοντος με εμβόλιμες πληροφορίες, έτσι ώστε να έχεις χώρο να μας πεις εκείνο το επιπλέον "κάτι" που θα απογείωνε την ιστορία σου. Εννοείται ότι δεν γνωρίζω τι είναι αυτό, ξέρω όμως ότι εμένα θα μου ήταν αναγκαίο για να ξεκινήσω να γράφω μια τέτοια ιστορία. Αυτό θα λειτουργούσε σούπερ...αν είχα περισσότερες λέξεις. Για το κάτι παραπάνω επίσης θα επανέλθω παρακάτω. Θα πρότεινα (όπως ο Μμαν) εναλλαγή πρωτοπρόσωπου αγγέλου με τριτοπρόσωπης Ευγενίας (ε ναι). Αντί για αστερίσκους, παράγραφους με την ιστορία του Τζερόνυμο, όλα αυτά που (κακίστως) μας λες μαζεμένα στην αρχή. Και με κάθε παράγραφο, να φανερώνονται όλο και περισσότερες λεπτομέρειες. Ε; Δεν θα ήταν γαμάτο; Ναι...αν είχα περισσότερες λέξεις ;) Συνεπές θα ήταν όπως άνοιξε για 1η φορά τα μάτια, να άνοιγε και για 1η φορά το στόμα...Οχι επειδή βολεύει τη συγγραφέα να είναι μαστερ στην συγγραφή/σκεψη/έκφραση ημερολογίου... Ομολογώ πως η μόνη φορά που μπήκα σε πειρασμό να απαντήσω σε σχόλιο ήταν αυτή εδώ. Κι αυτό γιατί αισθάνθηκα ελαφρώς πειραγμένη. Με την έννοια ότι έκανα κάμποση έρευνα και ξόδεψα τρεις βδομάδες από τη ζωή μου, μέσα στις γιορτές, για να γράψω αυτήν την ιστορία, όπως όλοι οι υπόλοιποι. Τίποτα δεν με βόλεψε. Σόρρυ, απλά νιώθω ότι αυτό μειώνει τον κόπο που κατέβαλα και, μάλιστα, τελείως αναίτια γιατί απλά έχεις άδικο. Όπως έχει ήδη ειπωθεί, οι πληροφορίες στην αρχή πέφτουν μαζεμένες. Αυτό με προδιάθεσε για μια διαφορετική εξέλιξη, αλλά στη συνέχεια περνάς σε πιο soft περιοχές της ΕΦ. Αν και δεν ξέρω πόσο soft μπορεί να χαρακτηριστεί η μελέτη συμπεριφοράς υπερφυσικών όντων. Ναι, ομολογώ πως δεν είμαι σκληροπυρηνική σκίφι φαν. Είμαι κορίτσι του Bradbury εγώ κι αυτά τα σοφτ πολύ μου αρέσουν. Δύσκολα θα έγραφα με επιτυχία κάτι άλλο. Και επαναλαμβάνω βέβαια ότι οι άγγελοί μου δεν είναι υπερφυσικοί Συμφωνώ ότι δε θα έπρεπε να ξέρει να χειρίζεται τόσο καλά τη γλώσσα μόλις που δημιουργήθηκε, αλλά δε με πείραξε. Ας πούμε ότι αυτές οι έννοιες και οι προβληματισμοί εμφανίζονται μέσα στο μυαλό του χωρίς λέξεις και η συγγραφέας απλώς τις μεταφράζει για να βγάζουμε νόημα εμείς. Αν ο σκοπός σου είναι να δώσεις δίκιο στον Λούσιφερ, γιατί χρειάζεται το να έχουν προέλθει οι άγγελοι από ένα επιστημονικό πείραμα αντί να είναι δημιουργίες του θεού; Και οι άνθρωποι που περιγράφει ο Λούσιφερ ποιοι είναι; Έχει δημιουργήσει και ανθρώπους ο Ιερώνυμος; Αυτό ανοίγει άλλα ζητήματα που τα αφήνεις ξεκρέμαστα. Ή πάλι κάτι δεν κατάλαβα. Στο πρώτο έπεσες μέσα, that was the thought. Στο δεύτερο όχι, ο σκοπός μου δεν είναι να δώσω δίκιο στον Λούσιφερ. Θα επανέλθω παρακάτω (ξέρω, το γράφω πολύ αυτό, αλλά θέλω κάποια πράγματα να τα πω μαζεμένα). Στο τρίτο, σκεφτόμουν πως ήταν πλάνα από το πρώτο πείραμα (την προσομοίωση του προπατορικού), αλλά γράφοντάς το από την πλευρά του Χεϋλήλ δεν μπορούσα να το ξεκαθαρίσω και όταν έφτασα στην Ευγενία μου τέλειωναν οι λέξεις. Γενικά Ένα από τα αγαπημένα μου διηγήματα έβερ είναι το La legende du Mont Saint-Michel του Guy de Maupassant. Εκεί ο Maupassant λέει την εξής μυθική ατάκα: "ο Θεός έφτιαξε τον άνθρωπο καθ' εικόνα και ομοίωσή Του κι ο άνθρωπος Του το ανταπέδωσε". Εννοώντας πως κι οι άνθρωποι έφτιαξαν θεούς που έμοιαζαν στους ίδιους. Αυτή ήταν η βασική μου αφετηρία για την ιστορία. Ότι ο άνθρωπος δημιούργησε κι αυτός θεούς. Ο Maupassant βέβαια το εννοούσε μεταφορικά, εγώ το πήρα κυριολεκτικά κι έφτιαξα τη Βιοθεολογία. Μας γράφεις τόσην ώρα όμως ότι το θέμα δεν ήταν η ανατροπή του ποιος είναι ο άγγελος ούτε η αγωνία του πού είμαι ούτε η δικαίωση του Χεϋλήλ. Όντως, δεν ήταν. Ξεκίνησα με την προοπτική να καταλήξει η ιστορία στο θάνατο του "Θεού" στα χέρια του "Διαβόλου". Αλλά όσο έγραφα τόσο η ιστορία μου ψιθύριζε τα δικά της και εν τέλει έγινε μια ιστορία για τη ματαιότητα. Επαναλαμβάνω συχνά τη λέξη γιατί ακριβώς αυτό ήταν το ζήτημα. Όχι μόνο όλα πάνε ακριβώς όπως τα έχει προβλέψει ο επιστήμονας/Θεός/δικτάτορας, αλλά τελικά ο Χεϋλήλ εξακολουθεί να είναι φυλακισμένος την ίδια στιγμή που νομίζει ότι έχει απελευθερωθεί. Πιστεύει πως κάποτε θα πεθάνει, αλλά ο αναγνώστης ξέρει πως ο Μπόρχες τους έφτιαξε αθάνατους. Πιστεύει πως η επανάστασή του άξιζε τον κόπο, αλλά ο αναγνώστης ξέρει πως η επανάσταση απέτυχε. Και, στο κάτω-κάτω, έχει σημασία; Μειώνει σε κάτι την απόφαση να επαναστατήσει ή αυτή τη μία και μοναδική στιγμή της κατευθυνόμενης ύπαρξής του που ο Χεϋλήλ αποφάσισε για τον εαυτό του; Δεν ξέρω αν έχω απαντήσεις σ' αυτά, αλλά ξέρω ότι πόνεσε λίγο η καρδούλα μου όταν έγραφα εκείνη την τελευταία παράγραφο. Anyway. Ευχαριστώ πάρα πολύ για την ανάγνωση και τα σχόλια, στη διάθεσή σας για περαιτέρω απορίες και διευκρινίσεις κι εύχομαι σύντομα να βρω το χρόνο να κάνω κάτι μεγαλύτερο και καλύτερο μ' αυτήν την ιστορία. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Man_from_Earth Posted January 28, 2015 Share Posted January 28, 2015 Καταρχήν συγχαρητήρια για τη 2η θέση! Προσπάθησε να είσαι δεκτική σε κριτικά σχόλια...Χρειάζεται πράγματι να πω το προφανές οτι απλά είπα κάτι που μου χτύπησε άσχημα; Και αν χτυπάει σε έναν χτυπάει γενικά (εξάλλου το παρατήρησε και άλλος παρακάτω). Φυσικά καταλαβαίνω οτι δέθηκες με το έργο σου αλλά το οτι το σχόλιό μου σε στενοχώρησε δε σημαίνει κιόλας οτι έχω άδικο...Μονόλογος ή ημερολόγιο (συγκεκριμένα εδάφια* είναι φυσικά ημερολόγιο) είναι τελικά άσχετη πληροφορία. Tο θέμα είναι οτι ένα πλάσμα που μόλις ήλθε στα εγκόσμια δεν θα μπορούσε να εκφραστεί σε κανένα από τα 2. *Ο χρόνος κυλά κι εμείς μαθαίνουμε να υπάρχουμε σ’ αυτό το αλλόκοτο μέρος. Θυμόμαστε το σκοτάδι που υπήρχε πριν και πόση ασφάλεια νιώθαμε μέσα του. Εδώ είναι όλα φωτεινά και δυνατά και δεν υπάρχει άλλο νοήμον πλάσμα πέρα από εμάς. Όσο για το ευφυολόγημα της Wordsmith που παραδέχεσαι οτι 'that was the thought': Συμφωνώ ότι δε θα έπρεπε να ξέρει να χειρίζεται τόσο καλά τη γλώσσα μόλις που δημιουργήθηκε, αλλά δε με πείραξε. Ας πούμε ότι αυτές οι έννοιες και οι προβληματισμοί εμφανίζονται μέσα στο μυαλό του χωρίς λέξεις και η συγγραφέας απλώς τις μεταφράζει για να βγάζουμε νόημα εμείς. Sorry to say but the thought is BS - 'προβληματισμοί' τέτοιου επιπέδου δεν 'εμφανίζονται' στο μυαλό ενός πλάσματος που μόλις ήλθε στον κόσμο: Φτάνω στον κόσμο μέσα από σκοτάδι και τον βιώνω ξαφνικά κι απότομα με όλες μου τις αισθήσεις, από τη γαλήνη στην οποία είχα συνηθίσει βρίσκομαι κάπου όπου ο παραμικρός ήχος είναι θόρυβος κι είναι δυσάρεστος για τους αισθητήρες ήχου μου. Τρόμος με κυριεύει. Νιώθω κάτι να αγγίζει όλο το μήκος της ύπαρξής μου, κάτι σκληρό και μαλακό ταυτόχρονα, κάτι που κινείται και δεν κινείται από κάτω μου καθώς ψαχουλεύω. Το σκοτάδι εξαφανίζεται όταν τολμώ να ανοίξω για πρώτη φορά τα όργανα της όρασής μου κι αμέσως κατακλύζομαι από χρώματα τόσο έντονα και φωτεινά που σχεδόν με τυφλώνουν. Δεν ξέρω για σένα όταν γεννήθηκες, εγώ πάντως σκεπτόμουν κάπως πιό πρωτόγονα εκείνη τη στιγμή - δεν σκέφθηκα κανένα μονόλογο, δεν έκανα διάλογο με τους γιατρούς. Δεν ήμουν καν κοντά σε οτιδήποτε έχει ως συνθετικό το 'λόγο' Ενδεχομένως ακόμη να μην είμαι αλλά για τον ήρωά σου είναι βέβαιο πως δεν θα έπρεπε να ήταν..! Ευχές για μελλοντικές πρωτιές.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted January 28, 2015 Author Share Posted January 28, 2015 (edited) Χρειάζεται πραγματικά να πω ότι για να με πείραξε μόνο το συγκεκριμένο σχόλιο (το σχετικό με το βόλεμά μου, δηλαδή) από τα τόσα της ιστορίας, μάλλον κάτι στο delivery σου πήγε στραβά; Φυσικά και έχει σημασία αν ήταν εσωτερικός μονόλογος ή όχι διότι σε αυτό στάθηκες. Η ένστασή σου σε σχέση με το λόγο του ήταν ότι δεν θα μπορούσε να έχει τόσο καλό λόγο που να εκφράζεται σε ημερολόγιο. Μόνο που δεν είναι ημερολόγιο. Αντίθετα έγραψες στο πρώτο σου σχόλιο ότι οι περιγραφές του ήρωα είναι λογικά και συναισθηματικά συνεπείς, αλλά ξαφνικά άλλαξες γνώμη και λες ότι δεν θα είχε τέτοιους προβληματισμούς νεογέννητος. Και ποιους προβληματισμούς, δηλαδή; Ότι βρίσκεται κάπου που δεν ξέρει; Σιγά το σπουδαίο προβληματισμό που απαιτεί τρομερή γνώση του λόγου. Αλλά ας εξηγήσω πρώτον γιατί κανένα εδάφιο δεν είναι ημερολόγιο, μιας και επιμένεις τόσο. Ημερολόγιο 12. 01. 2015 Σήμερα άργησε η καθηγήτρια και καθόμασταν δύο ώρες στην τάξη και περιμέναμε. Η Μαρία δεν μου μιλάει. Είναι ακόμα θυμωμένη μαζί μου. Την άκουσα που το έλεγε στο Γιώργο πριν το σχόλασμα, όταν πήγα να τη βρω. Δεν την παλεύω. Εσωτερικός μονόλογος [Η ηρωίδα είναι καθισμένη στο θρανίο της και σκέφτεται] Πωπω, έχει αργήσει η καθηγήτρια, δυο ώρες είμαστε εδώ και περιμένουμε. Η Μαρία δεν μου μιλάει. Είναι ακόμα θυμωμένη μαζί μου, μάλλον. Θα πάω να τη βρω πριν το σχόλασμα. Δεν την παλεύω. Λοιπόν, ο ενεστώτας, όπως βλέπεις, χρησιμοποιείται και στις δύο περιπτώσεις. Το ημερολόγιο πράγματι καταγράφει τα γεγονότα αφότου έχουν συμβεί, σε συνδυασμό με προσωπικές σκέψεις του χαρακτήρα που τις καταγράφει. Τα γεγονότα καταγράφονται σε παρελθοντικό χρόνο, οι σκέψεις σε παροντικό. Καλά; Πάμε τώρα στον εσωτερικό μονόλογο. Η ηρωίδα σκέφτεται σε πραγματικό χρόνο, τη στιγμή δηλαδή που ο συγγραφέας καταγράφει τις σκέψεις της για τον αναγνώστη. Ωστόσο, αναφέρεται και σε καταστάσεις που έχουν διάρκεια (όπως το ότι είναι δυο ώρες και περιμένει ή ότι η φίλη της είναι ακόμα θυμωμένη μαζί της). Αυτό, λοιπόν, δεν αλλάζει μαγικά την αφήγησή της από εσωτερικό μονόλογο σε ημερολόγιο. Η αφήγηση παραμένει εσωτερικός μονόλογος διότι ο χαρακτήρας αναφέρεται όχι σε γεγονότα (πράγματα που συνέβησαν μία φορά και τέλος), αλλά σε καταστάσεις (πράγματα που ακόμη και τώρα που η ηρωίδα τα σκέφτεται εξακολουθούν να ισχύουν και να συμβαίνουν). Όσον αφορά τη γλώσσα τώρα. Αναφέρεται στο κείμενο ότι οι "άγγελοι" ξύπνησαν με εμφυτευμένη γνώση γλώσσας. Άρα δεν μπορούμε να συγκρίνουμε την περίπτωσή τους με αυτή ενός μωρού που δεν έχει καμία ιδέα από λέξεις και προτάσεις (και οι αισθήσεις του είναι μηδαμινές σε αντίθεση με των αγγέλων). Άτοπη σύγκριση. Και μένω αρκετά στο θέμα της εξέλιξης της γλώσσας στην ιστορία γιατί οι "άγγελοί" μου εκφράζονται άτσαλα στην αρχή όταν μιλάνε μεταξύ τους, αλλά σταδιακά γίνονται καλύτεροι. Μιας και σου φάνηκε τόσο BS, όμως, το γεγονός ότι προσπάθησα να αποδώσω με λέξεις τις σκέψεις και τις εικόνες στο μυαλό του Χεϋλήλ, σε ενημερώνω ότι υπάρχουν βιβλία και ιστορίες σε πρωτοπρόσωπη από την πλευρά ζώων (και όχι μαγικών ζώων που ξέρουν να μιλάνε, αλλά κανονικών ζώων). Σύμφωνα με τη λογική σου, τέτοιες ιστορίες δεν θα έπρεπε καν να γράφονται γιατί τα ζώα δεν σκέφτονται με κάποιον τρόπο που οι άνθρωποι να μπορούμε να κατανοήσουμε. Εμ, έλα μου ντε που γράφονται, όμως και είναι και μια χαρά. Και μιας που το θυμήθηκα, ο Οδυσσέας του Τζόυς δεν είναι γραμμένος όλος σε ενεστώτα, πρωτοπρόσωπη αφήγηση, επίσης και είναι συνειρμικός εσωτερικός μονόλογος; Λάθος έκανε κι αυτός; Bottomline is ότι δεν έχει βγει ακόμη εκείνη η βίβλος του συγγραφέα με όλους τους χρυσούς κανόνες που θα μας κάνουν να είμαστε καλοί συγγραφείς. Αυτό γιατί δεν υπάρχουν. Προσπάθησα να εξηγήσω για ποιο λόγο οι άγγελοι χρησιμοποιούν γλώσσα στην ιστορία μου (μέσω τεχνολογίας), διότι κι εμένα την ίδια θα με ξένιζε να μην υπήρχε καμία εξήγηση. Προσπάθησα να αποδώσω όσο καλύτερα μπορούσα τι θα περνούσε από το μυαλό ενός overwhelmed πλάσματος που ξαφνικά βρισκόταν από το ήρεμο σκοτάδι σε ένα φωτεινό μέρος γεμάτο θόρυβο. Δεν μετανιώνω το literary license που πήρα ούτε το θεωρώ λάθος γιατί αν ήθελα τον απόλυτο ρεαλισμό θα έγραφα μάλλον κάτι σαν "ουγκ. άσπρο. λαμπερό. καφέ. σκληρό" και ούτω καθεξής στον εσωτερικό μονόλογο του Χεϋλήλ. Κρίμα που δεν σου άρεσε, αλλά τι να κάνουμε, πάντα κάποιος θα μένει ανικανοποίητος, αυτό είναι η αλήθεια. Ε, τώρα, αν δεν σε έπεισα, τι να πω, ας συμφωνήσουμε ότι διαφωνούμε κι εύχομαι κάποια επόμενη ιστορία να σου αρέσει περισσότερο. Edited January 28, 2015 by elgalla 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Man_from_Earth Posted January 28, 2015 Share Posted January 28, 2015 Εδώ, είναι ένα site speculative fiction και σαφώς δεν περιμένω να διαβάσω πραγματικότητες. Πράγματι έκανες μια αναφορά οτι στους αγγέλους εμφυτεύθηκε μια 'πρώιμη γνώση εβραικών'. Tο σχόλιό μου και αυτό που που όπως είπα 'χτύπησε' είναι οτι φαίνεται κάνεις αυτή την αναφορά μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσεις τη συνέχεια όπου ο Λούσιφερ είναι προφανώς άριστα καταρτισμένος στο λόγο...Και λέω το 'βολικόν' του πράγματος είναι κάπως έκδηλο - θα ήταν πιο τακτοποιημένο εαν για π.χ. υπήρχε και άλλος λόγος για τον οποίο τους εμφυτεύθηκε η γλώσσα... Για το ημερολόγιο ή όχι δεν θα επιμείνω γιατί αφενός είναι μικρής σημασίας και αφετέρου γιατί βλέπω πως είσαι τόσο αποφασισμένη να το αρνηθείς ώστε έχεις εφεύρει περίεργους ορισμούς (στο ημερολόγιο δεν μπορούν να αναφέρονται καταστάσεις που υφίστανται ακόμη; σε παρακαλώ..) Tέλος επαναλαμβάνω οτι η ιστορία μου άρεσε - άλλωστε ήταν η 2η αγαπημένη μου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted January 28, 2015 Author Share Posted January 28, 2015 (edited) Υπήρχε άλλος λόγος. Για να μπορούν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και να καταλάβουν τι θα τους έλεγε ο "Θεός" μετά. Έπρεπε δηλαδή να το εξηγήσω αυτό για να γίνει κατανοητό; Δεν είμαι σίγουρη ποιον ορισμό εφηύρα, αλλά δεν ξέρω κανέναν άνθρωπο που όταν σκέφτεται μέσα στο κεφάλι του να σκέφτεται σε οτιδήποτε άλλο πέρα από ενεστώτα, σε πρώτο πρόσωπο. Κι από την άλλη δεν έχω γράψει σε ενεστώτα σε ημερολόγιο σχεδόν ποτέ (και κρατούσα ημερολόγιο χρόνια). Τώρα εντάξει, τι να πω, μπορεί να είμαι η εξαίρεση κι εσύ μέσα στο μυαλό σου να σκέφτεσαι αλλιώς κι όταν γράφεις ημερολόγιο να γράφεις διαφορετικά. Αλλά ήδη δυο άνθρωποι πέρα από μένα σου έχουν πει ότι η ιστορία είναι εσωτερικός μονόλογος και επιμένεις ότι έχεις δίκιο κι εμείς άδικο. As I said, ας συμφωνήσουμε πως διαφωνούμε γιατί άλλη άκρη δεν θα βγάλουμε. Ευχαριστώ και πάλι για τα σχόλιά σου. Edited January 28, 2015 by elgalla Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Man_from_Earth Posted January 28, 2015 Share Posted January 28, 2015 Εν πάσει περιπτώσει.. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest /george/ Posted June 14, 2015 Share Posted June 14, 2015 Η αλήθεια είναι ότι προσπάθησα πολύ για να καταλάβω την ιστορία σου. Την ξεκίνησα, κάπου χάθηκα, ξαναγύρρισα στην αρχή και μόνο ύστερα από τρεις αναγνώσεις είχα καταλάβει τι παίζει. Αυτό που δε μου άρεσε είναι η βασική ιδέα και αυτό γιατί παραείναι πρωότυπη! Ξέρω ακούγεται παράξενο αυτό που γράφω αλλά έχω συνηθίσει διαφορετικά τις ιστορίες Ε.Φ. και η δική σου μου έπεσε κάπως βαριά μπορώ να πω. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.