elgalla Posted June 14, 2015 Author Share Posted June 14, 2015 Σ' ευχαριστώ που έκανες τον κόπο να διαβάσεις και να σχολιάσεις, αν και ομολογώ ότι με μπέρδεψες. Τι σε δυσκόλεψε να την κατανοήσεις; Πιστεύω πως είναι πολύ σαφές το τι συμβαίνει, αλλά αν υπάρχουν κάποια σημεία που κρίνεις ασαφή θα με βοηθούσε ιδιαίτερα αν μου τα επισήμαινες. Δεν καταλαβαίνω τον εξής συλλογισμό, επίσης: η βασική ιδέα δεν μου άρεσε γιατί ήταν υπερβολικά πρωτότυπη κι έχω συνηθίσει αλλιώς τις ιστορίες Ε.Φ. Έχεις συνηθίσει δηλαδή τις ιστορίες Ε.Φ. να είναι κοινότυπες; Κι αν ναι για ποιο λόγο αυτό είναι θετικό κατά τη γνώμη σου; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest /george/ Posted June 15, 2015 Share Posted June 15, 2015 Όταν λέω ότι με μπέρδεψε εννοώ ότι το ύφος γραφής σε μερικά σημεία είναι λίγο φορτωμένο με συνέπεια να προσπαθώ να καταλάβω τι εννοείς και να χαλάει η ροή. Αν θες μπορώ να σου υποδείξω μερικά τέτοια σημεία. Βέβαια αυτό είναι πολύ υποκειμενικό καθώς όπως και να το κάνουμε όλα είναι θέμα γούστου και προτιμήσεων. Η ιδέα είναι πολύ πρωτότυπη αλλά αυτό δεν είναι πάντα καλό. Διάβασα και τις άλλες ιστορίες του διαγωνισμού και θα πω το εξής. Όταν κάνεις λόγο για Ε.Φ. καλώς ή κακώς πολλοί περιμένουν κάτι στάνταρ όπως ταξίδια στο χώρο και το χρόνο, διαστημόπλοια, εξωγήινους κτλ. Όταν λοιπόν αφήνεις εκτός όλα τα στάνταρ και κινείσαι τελείως εκτός πλαισίου υπάρχει μεγάλη πιθανότητα αυτό να μην αρέσει σε κάποιους, και δυστυχώς είμαι ένας από αυτούς. Κάθε ιστορία όσο καλή και να είναι είναι αδύνατον να ικανοποιήσει όλο το φάσμα των αναγνωστώ. Ελπίζω να συμφωνείς με αυτό. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted June 15, 2015 Author Share Posted June 15, 2015 Φυσικά και συμφωνώ ότι περί ορέξεως κολοκυθόπιτα και σ' ευχαριστώ για τις διευκρινίσεις. Ελπίζω κάποια άλλη ιστορία μου να σου αρέσει περισσότερο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted October 16, 2015 Share Posted October 16, 2015 (edited) Λοιπόν, Αταλάντη, αυτή ήταν η πρώτη ιστορία που διάβασα όταν άρχισα να συμμετέχω και πάλι ενεργά στο σφφ. Ήθελα από καιρό να την σχολιάσω αλλά έπεσε και ο διαγωνισμός μας τον τελευταίο μήνα και δεν το έκανα. ΟΚ, τι να πω; Πώς τη λάτρεψα; Φυσικά και τη λάτρεψα! Δεν θα σχολιάσω βέβαια σε σχέση με το διαγωνισμό για τον οποίο γράφτηκε γιατί δεν έχει νόημα αυτό πια. Θα κάνω όμως μία σύγκριση με την ιστορία που έγραψες για το διαγωνισμό φάντασυ στον οποίο πήραμε μέρος τελευταία. Έχεις ένα εκπληκτικό ταλέντο, μεταξύ άλλων δηλαδή. Μπορείς να κάνεις μια ιστορία φάντασυ να "μοιάζει" σαν ε.φ. αλλά να είναι φάντασυ, και μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας να "μοιάζει" για φάντασυ αλλά να είναι σαφέστατα επιστημονική φαντασία. Και μάλιστα όχι με κάποιον αμαλγαματικό τρόπο ώστε η ιστορία να είναι π.χ. science fantasy ή sword and planet/planetary romance, αλλά καθαρά science fiction απλά ξεφεύγοντας από πρακτικά κάθε... κουτί, κάθε στερεότυπο το οποίο συνήθως χαρακτηρίζει τα είδη στα οποία γράφουμε. Μαζί με αυτό κατάφερες, στην παρούσα ιστορία, να δημιουργήσεις την επιστήμη της βιοθεολογίας. Δεν έχω ξανακούσει αυτό τον όρο πουθενά προσωπικά, αν και παρόμοιες ιδέες υπάρχουν στο shared universe Orion's Arm (Αν δεν το γνωρίζεις ήδη, επισκέψου το. Θα σου αρέσει νομίζω, αν και ίσως είναι πολύ "hard"). Όταν άρχισα να διαβάζω την ιστορία αυτή σκέφτηκα αρχικά πως ίσως θύμιζε λίγο το Lucifer του Gaiman, αφού είχα δει πως είσαι φαν του, αλλά όχι. Δεν θυμίζει Gaiman σε μένα. Είναι κάτι εντελώς δικό σου! Μου άρεσε η τραγικότητα των αγγέλων χωρίς όμως σε κανένα σημείο να γίνεται ασφυκτική ή πολύ καταθλιπτική, ούτε και πομπώδης βέβαια. Ναι φυσικά είναι irreverent και "βέβηλη" ιστορία, αλλά... who cares? Mέρος της γοητείας της είναι κι αυτό, και φυσικά το βάθος της σκέψης σου, και η λεπτομέρεια με την οποία σχεδίασες τα πάντα, είναι πολύ εντυπωσιακή κάτι που φυσικά φαίνεται και στα επεξηγηματικά σου σχόλια μετά το πέρας του διαγωνισμού! Τα μόνα αρνητικά.... (ε, υπάρχουν και κανα δυό) είναι η εξαφάνιση του επιστήμονα προς το τέλος της ιστορίας, αλλά αναρωτιέμαι μήπως αυτό ήταν αποτέλεσμα ότι σου τελείωναν οι λέξεις που είχες στη διάθεσή σου. Το άλλο "αρνητικό" είναι μόνο πως η ιστορία αυτή αξίζει να επεκταθεί λίγο, όχι πολύ, λίγο ακόμα μόνο για να δούμε τι έγινε ο Δόκτωρ και ίσως... ίσως κάτι λίγο περισσότερο στο τέλος, σαν closure με τον Lucifer. Kάτι μου έλειπε εκεί αλλά δεν είμαι σίγουρος τι ακριβώς, φοβάμαι. Ωστόσο ήταν μια.... πραγματικά όμως.... εξαιρετική ιστορία, καλογραμμένη, με απίστευτα concepts και απλά σου βγάζω το καπέλο (αν φορούσα καπέλο δηλαδή). Η ιστορία αυτή θα μου μείνει στο νου για πολύ καιρό και στη μνήμη μου για ακόμα περισσότερο. Edited October 16, 2015 by Oberon 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted October 16, 2015 Author Share Posted October 16, 2015 Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια. Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι αυτήν την ιστορία θα την αναπτύξω σε νουβέλα, κάποια στιγμή, διότι πιστεύω ότι μπορεί να αναδειχθεί πολύ καλύτερα (αλλά δεν έχει και τόσο πολύ υλικό για να πάει για μυθιστόρημα). Να διορθώσω κι αυτά τα αρνητικά που επισημάνατε, να δώσω και λίγο παραπάνω χώρο στον Ιερώνυμο κ.ό.κ. Είναι και για μένα μια αγαπημένη ιστορία αυτή, κυρίως γιατί, όπως είπα και στα σχόλιά μου, όταν έγραφα το τέλος της πόνεσε η καρδούλα μου λιγάκι. Την ένιωσα στο πετσί μου την τραγική ειρωνεία της μοίρας του ήρωά μου την ίδια τη στιγμή που την έγραφα. Υ.Γ. Το Lucifer είναι του Mike Carey, αλλά το χαρακτήρα τον δημιούργησε ο Neil Gaiman στο Sandman. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted October 16, 2015 Share Posted October 16, 2015 Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια. Έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι αυτήν την ιστορία θα την αναπτύξω σε νουβέλα, κάποια στιγμή, διότι πιστεύω ότι μπορεί να αναδειχθεί πολύ καλύτερα (αλλά δεν έχει και τόσο πολύ υλικό για να πάει για μυθιστόρημα). Να διορθώσω κι αυτά τα αρνητικά που επισημάνατε, να δώσω και λίγο παραπάνω χώρο στον Ιερώνυμο κ.ό.κ. Είναι και για μένα μια αγαπημένη ιστορία αυτή, κυρίως γιατί, όπως είπα και στα σχόλιά μου, όταν έγραφα το τέλος της πόνεσε η καρδούλα μου λιγάκι. Την ένιωσα στο πετσί μου την τραγική ειρωνεία της μοίρας του ήρωά μου την ίδια τη στιγμή που την έγραφα. Υ.Γ. Το Lucifer είναι του Mike Carey, αλλά το χαρακτήρα τον δημιούργησε ο Neil Gaiman στο Sandman. Nα την αναπτύξεις, ναι. Και φυσικά έχει αρκετό υλικό για νουβέλα! Χεχε. Και συ συνδέεσε με τους χαρακτήρες σου, ε; Και γω το ίδιο. Έχω αλλάξει εντελώς την πλοκή μιας ιστορίας μου γιατί μου άρεσε τόσο ένας χαρακτήρας που σκόπευα να "σκοτώσω". Τον είχα συμπαθήσει τόσο που ένιωθα ενοχές και τύψεις να τον δολοφονήσω ώστε άλλαξα τη μοίρα του, και ολόκληρη την ιστορία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.