Sword and Mythos - an anthology

[Naroualis]

Sword and Mythos

Edited by Silvia Moreno-Garcia and Paule R. Stiles

 

 

 

Aztec warriors ready for battle, intent on conquering a neighboring tribe, but different gods protect the Matlazinca. For Arthur Pendragon, the dream of Camelot has ended. What remains is a nightmarish battle against his own son, who is not quite human. Master Yue, the great swordsman, sets off to discover what happened to a hamlet that was mysteriously abandoned. He finds evil. Sunsorrow, the ancient dreaming sword, pried from the heart of the glass god, yearns for Carcosa. Fifteen writers, drawing inspiration from the pulp sub-genres of sword and sorcery and the Cthulhu Mythos, seed stories of adventure, of darkness, of magic and monstrosities. From Africa to realms of neverwhere, here is heroic fantasy with a twist. 

 

 

==========

 

Θα είμαι απολύτως ειλικρινής μαζί σας: Είχα στείλει κι εγώ ένα κείμενο, αρκετά φιλόδοξο, γι' αυτήν την ανθολογία (λιποτάκτης χωροφύλακας+η αποξήρανση της Κωπαϊδας+ελονοσία+Κθούλου) και έφαγα πόρτα. Αγόρασα την ανθολογία, μόνο και μόνο για να δω τι ήταν καλύτερο από μένα (ξέρω, είναι μάλλον κακομοιριά από μέρους μου, αλλά τι αν κάνουμε μμια στο τόσο επιτρέπω στον εαυτό μου και δυο-τρεις κατινιές). Για να πω την αλήθεια κάποια από τα διηγήματα μου φάνηκαν πραγματικά κατώτερα του δικού μου. Αλλά είναι και μερικά που αστράφτουν, λαμποκοπάνε. Sword and Mythos.

 

 

 

~“The Iron Hut” by Maurice Broaddus: Περιπλανώμενος μαύρος πολεμιστής συναντά τον αδελφοποιτό του και για να τον σώσει από τα χέρια ενός χωριού "μάγων" ανεβαίνει στο Κιλιμάντζαρο και πολεμάει προανθρώπινα τέρατα. Καλή ιδέα (πιθανόν μέρος ολόκληρης κοσμοπλασία εκ μέρους του συγγραφέα), αλλά η εκτέλεση μου φάνηκε λίγο λειψή, έχανα πληροφορίες και κίνητρα εδώ κι εκεί. Μέτριο ξεκίνημαγια τη συλλογή. 

 

~“Jon Carver of Barzoon, You Misunderstood” by Graham J. Darling: Απερίγραπτο. Δεν το κατάλαβα, αλλά ευτυχώς ήταν μικρό και πολύ καλογραμμένο.

 

~“Sunsorrow” by Paul Jessup: Μια γυναίκα περιφέρεται σε μια γυάλινη πόλη, συναντά το κρανίο ενός κουνελιού και σκοτώνει έναν γνωστό τη. Πιο μπερδεμένο απ' ότι ακούγεται, ωστόσο κι αυτό καλογραμμένο. Υποτίθεται ότι η γυναίκα είναι κάποιος που διάβασε το Βασιλιά με τα Κίτρινα και ονειρεύται ή έχει παραισθήσεις σχετικά με την Καρκόσα.

 

~“The Wood of Ephraim” by Edward M. Erdelac: Η "πραγματική" αφήγηση του θανάτου του Αβεσαλώμ. Όχι ότι καλύτερο έχω διαβάσει ποτέ, αλλά είναι τίμιο και πραγματικά παλπ.

 

~“Truth is Order and Order is Truth” by Nadia Bulkin: Μια πριγκίπισσα στην Ιάβα μαθαίνει μέσα από περιπέτειες την πραγματική της καταγωγή. Η  περιγραφή το αδικεί, είναι ίσως το καλύτερο κείμενο σε όλη τη συλλογή. Με δική του φωνή, με ύφος αξιέπαινο, που σε παρασέρνει, με μια ιστορία πραγματικά σύγχρονη κι όμως πραγματικά κλασσική. Ο Κλαρκ Άστον Σμιθ θα την επαινούσε, το δίχως άλλο. Η αγαπημένη μου.

 

~“Spirit Forms of the Sea” by Bogi Takács: Ένας Μαγυάρος πολεμιστής ακολουθεί μια κοπέλα της φυλής του ως εκείνη να βρει το ζώο-πνεύμα που θα την κάνει τάλτος (ένα είδος σαμάνου της Κεντρικής Ευρώπης). Απρόσμενα καλή, τυπική περιπέτεια, με εξαιρετικό φολκλόρ.

 

~“The Bones of Heroes” by Orrin Grey: Μοντέρνα εκδοχή της κακιάς μάγισσας. Χαριτωμένο, αλλά κάτι του έλειπε για να είναι τόσο δραματικό, τόσο τραγικό όσο θα του έπρεπε.

 

~“Light” by Diana Paxson: Τα Βουνά της Τρέλας με μαύρη πρωταγωνίστρια, στη Γροιλανδία. Είχε κενά στην πλοκή της, αλλά είναι τυπικά λαβκράφτια/χαουαρντική, με υπονοούμενες μετενσαρκώσεις και τέτοια.

 

~“The Serpents of Albion” by Adrian Chamberlin: Ο θάνατος του Αρθούρου. Γενικά, ο αρθουριανός κύκλος με αφήνει παγερά αδιάφορη, κι αυτό δεν αποτελεί εξαίρεση. Επίσης είναι βαρετό, αναλώνεται σε ένα σωρό περιγραφές που ούτε ατμόσφαιρα φτιάχνουν, ούτε και εξυπηρετούν σε τίποτε την πλοκή.

 

~“The Call of the Dreaming Moon” by Thana Niveau: Ινδιάνα καλείται από τα πνεύματα. Καλούτσικο, αλλά τίποτε πραγματικά σπουδαίο.

 

~“Black Caesar: The Stone Ship Rises” by Balogun Ojetade: Μαύρος πειρατής με υπερφυσική δύναμη. Η γυναίκα του με το μωρό δεμένο στην πλάτη, το οποίο το θηλάζει κατά το δοκούν. Μεταλλικό πλοίο. Πλήρωμα από steampunk ρομπότ. Η κατάρα ενός πλοίου από πέτρα, φτιαγμένο από δαίμονες. Η τύπισσα με το μωρό στην πλάτη και το τρομπόνι (το οποίο παρεμπιπτόντως το γεμίζει το μωρό και τις το δίνει) στο χέρι, να ξεκληρίζει τους ναύτες του Ντέιβι Τζόουνς-wannabe. Εκφράσεις όπως "the ebony collosus", "the black giant" και τέτοια. Ο πρωταγωνιστής πολεμάει και με ένα μαστίγιο που στην άκρη του έχει κεντρί από σελάχι. Υπερβολική προσπάθεια να γίνει κάτι επικό, που καταντάει παραφορτωμένο και κουραστικό.

 

~“And After the Fire, a Still Small Voice” by E. Catherine Tobler: Ομολογώ ότι δεν το κατάλαβα. Μια γυναίκα περιδιαβαίνει έναν παράδοξο κόσμο που δεν είναι δικός της και πολεμάει, ακούγοντας αγγέλους. Στο τέλος μαθαίνουμε ότι τη λένε Ζαν κι ότι καίγεται/θα καεί στη φωτιά. Δεν το κατάλαβα καθόλου.

 

~“No Sleep for the Just” by William Meikle: Πολεμιστής πάει να εισπράξει φόρους από ένα μοναστήρι, κάπου στη Μεσαιωνική Δυτική Ευρώπη. Καλούτσικο θα το έλεγα, έχεις δυνατές εικόνες τρόμου. Κάπως "ξεχάσιμο" όμως.

 

~“In Xochitl in Cuicatl in Shub-Niggurath” by Nelly Geraldine Garcia-Rosas: Μεσοαμερικάνα ιέρεια προσπαθεί να βοηθήσει τους πολεμιστές της φυλής της ενάντια στους Μέξικα. Δυνατή αφήγηση, δυνατό αποτέλεσμα.

 

~“The Sorrow of Qingfeng” by Grey Yuen: Ο βοηθός ενός δικαστή κι ένας αξιωματικός στην Αυλή της Αυτοκράτειρας της Κίνας μαθαίνουν κάτι ανησυχητικό και ξεκινούν να το εξερευνήσουν. Απωανατολίτικη κομψότητα ενάντια σε πλάσματα ειδεχθή. Άλλο ένα από τα διαμάντια της συλλογής.

 

~Four essays by G.W. Thomas, Silvia Moreno-Garcia and Paula R. Stiles: τα διάβασα και τα τέσσερα με ενδιαφέρον. Δεν είμαι ό,ως σίγουρη ότι βελτίωσαν την ανθολογία με την ύπαρξή τους.