BladeRunner Posted January 17, 2015 Share Posted January 17, 2015 (edited) Ο Δημήτρης Μαμαλούκας γεννήθηκε το 1968 στην Αθήνα, όπου και κατοικεί. Είναι πτυχιούχος φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Lecce, Ιταλία. Πέραν της παιδικής σειράς τεσσάρων βιβλίων Τα παιδιά του Χρόνου: Κρις Πινόκιο - Νοεμί Αστράκη και της παιδικής σειράς Οι 4 ξεχωριστοί ντετέκτιβ, έχει γράψει τα παρακάτω: 1. Όσο υπάρχει αλκοόλ, υπάρχει ελπίδα (1999, Απόπειρα/2016, Κουκουνάρι) 2. Ο μεγάλος θάνατος του Βοτανικού (2003, Καστανιώτης/2014, Κουκουνάρι) 3. Η απαγωγή του εκδότη (2005, Καστανιώτης) 4. Η χαμένη βιβλιοθήκη του Δημητρίου Μόστρα (2007, Καστανιώτης) 5. Η μοναξιά της ασφάλτου (2008, Λιβάνης/2014, Κουκουνάρι) 6. Κοπέλα που σε λένε Φίνι (2009, Λιβάνης) 7. Κράτα μου το χέρι (2012, Ψυχογιός) 8. Ο κρυφός πυρήνας των Ερυθρών Ταξιαρχιών (2016, Κέδρος) 9. Τα πτώματα δεν πληρώνουν (2022, Κέδρος) Σχόλιο για το Ο μεγάλος θάνατος του Βοτανικού, που μόλις τελείωσα: Πρώτη επαφή με το έργο του Μαμαλούκα και έμεινα κάγκελο. Ας πω όμως πως αποφάσισα να αγοράσω το βιβλίο λίγες μέρες πριν: Είμαι πάντα λιγάκι διστακτικός απέναντι στους Έλληνες συγγραφείς (ο καθένας έχει τα κολλήματα του), ειδικά από την στιγμή που ένα βιβλίο δεν είναι αρκετά φτηνό για τα στάνταρ μου. Δεν δίνω εύκολα το δεκάρικο για έναν Έλληνα που δεν έχω ξαναδιαβάσει. Τώρα όμως, διαβάζοντας αρκετές διθυραμβικές κριτικές διάσπαρτες στο ίντερνετ και, βέβαια, την ενδιαφέρουσα περίληψη, είπα να το ρισκάρω. Πήγα Πολιτεία και τσίμπησα την όμορφη έκδοση από το Κουκουνάρι. Και, πραγματικά, ξετρελάθηκα! Η ιστορία έχει ως εξής: Ο Μιχάλης Γεωργίου είναι ένας συνηθισμένος νέος, που σπούδασε στο εξωτερικό και έπειτα κλήθηκε να εκπληρώσει τα στρατιωτικά του καθήκοντα στο Ναυτικό. Προέρχεται από μια σχετικά ευκατάστατη οικογένεια και έχει έναν μισότρελο μικρότερο αδερφό, ο οποίος τον μισεί. Μια μέρα παίρνει φύλλο πορείας για το Δ/ΒΟΤ, δηλαδή την Διοίκηση Βοτανικού. Ένα πρωινό συνόδεψε την χρηματαποστολή του Πολεμικού Ναυτικού. Τότε του μπήκε η Ιδέα. Να κλέψει το χρήμα. Από την μια τα χρήματα θα ήταν πολλά, από την άλλη τα χρήματα που ήδη είχε στην τράπεζα ήταν πολύ λίγα. Σχεδίασε το κόλπο για μια επόμενη χρηματαποστολή. Ένα κόλπο όχι αναίμακτο. Οι αναποδιές στην πορεία του αρκετές. Όμως η θέληση, η επιμονή και η φωνούλα μέσα στο μυαλό του κράτησαν το σχέδιο ζωντανό. Η συνέχεια εκρηκτική... Πρώτα-πρώτα το βιβλίο ανήκει σ'ένα είδος αστυνομικού μυθιστορήματος που προσωπικά με ξετρελαίνει, όπου κεντρικό θέμα είναι μια ληστεία, αιματηρή ή όχι, με όλες τις συνέπειες για τους πρωταγωνιστές. Στην περίπτωση μας έχουμε να κάνουμε με ένα αρκετά σκληρό και σκοτεινό μυθιστόρημα, μ'έναν καθόλου (τελικά) συνηθισμένο νέο για αφηγητή, που μας εξιστορεί στιγμές από το παρελθόν του, το σχέδιο για να ληστέψει την χρηματαποστολή και όλα τα τρομερά που θα κάνει για να κλέψει το παραδάκι. Και το καλό είναι ότι δεν ξέρεις που, τελικά, θα καταλήξει όλο το δράμα. Η γραφή είναι πάρα μα πάρα πολύ καλή, ιδιαίτερα ευκολοδιάβαστη, με δυνατές περιγραφές, ρεαλιστικούς διαλόγους και αρκετό μαύρο χιούμορ. Μπαίνουμε στο μυαλό του αφηγητή, βλέπουμε τις σκέψεις του, γινόμαστε ένα με την τρέλα του για την απόκτηση του χρήματος. Η ατμόσφαιρα με την σειρά της επίσης εξαιρετική και ιδιαίτερα σκοτεινή. Αυτά. Δόξα το Θεό που πείστηκα από τις κριτικές και διάβασα το βιβλίο. Ένα βιβλίο που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από αντίστοιχα ξένων συγγραφέων (και το λέω εγώ που έχω διαβάσει ένα κάρο) και που άνετα θα τσιμπήσει πέντε αστεράκια από μένα. Αν θέλετε να διαβάσετε ένα σκληρό και συνάμα καλογραμμένο αστυνομικό θρίλερ, γεμάτο αγωνία και ένταση, ρίξτε του μια ματιά. Υ.Γ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα διαβάσω και άλλα βιβλία του συγγραφέα. Έχω στην βιβλιοθήκη μου το γνωστό "Όσο υπάρχει αλκοόλ υπάρχει ελπίδα" που τσίμπησα σ'ένα παζάρι βιβλίου και στο άμεσο μέλλον θα αγοράσω και άλλα. 9.5/10 Edited December 24, 2022 by BladeRunner 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted June 12, 2015 Share Posted June 12, 2015 (edited) Μόλις διάβασα το «Κοπέλα που σε λένε Φίνι». Στα πλην: Πολύ χαμηλή πρωτοτυπία ιδέας. Κοινωνικές κάστες, απάνθρωπο κάτεργο, η ηρωίδα προσπαθεί να δραπετεύσει. Πλήρης απουσία κοσμοπλασίας έξω από το κάτεργο. Οι χαρακτήρες παρουσιάζονται να γνωρίζουν πράγματα που δεν θα έπρεπε να ξέρουν αν ήταν μια ζωή κάτω απ’ τη γη. Κάποια προβλήματα αληθοφάνειας σε μερικές σκηνές. Κάποια σκηνικά και χωροταξικά ζητήματα που θα λύνονταν εύκολα. Κάποιες σεναριακές ευκολίες (πώς ο Γκον, ο γιος ενός δραπέτη έγινε νοσοκόμος ενώ για τον ίδιο λόγο η Φίνι από ελεύθερη έγινε εργάτρια;) και συμπτώσεις (ο Γκον, η Φίνι και ο Λακάν έτυχε –γιατί ο τραυματισμός της ήταν τυχαίος– να βρεθούν στο αναρρωτήριο συγχρόνως, ακριβώς πριν ο τελευταίος πεθάνει, και ενώ υποτίθεται ότι το σχεδίαζαν χρόνια). Σημαντικό ζήτημα κινήτρων που εμφανίζεται στο τέλος. Δεν με έπεισε η παγίδα για εκδίκηση απέναντι σε έναν άνθρωπο (τη Φίνι) που δεν είχε καμία συμμετοχή στην αρχική απόδραση, από έναν άλλον (τον Γκον) που επίσης δεν είχε. Σε τέτοιο περιβάλλον δεν θα υπήρχε η πολυτέλεια μιας τέτοιας βεντέτας. Ο συγγραφέας φαίνεται σαν να καταλαβαίνει ότι πρέπει να παρουσιάσει κάτι ισχυρό στο τέλος, αλλά δεν το έχει δέσει καλά. Στα συν: Το τέλος παρουσιάζει αρκετό ενδιαφέρον (αλλά έχει το πρόβλημα των κινήτρων). Απλή, γρήγορη και κινηματογραφική γραφή (αλλά χωρίς τίποτα το εντυπωσιακό) με αρκετή αγωνία σε κάμποσα σημεία. Ρεαλιστική αναπαράσταση σχεδόν όλων των σκηνών. Αρκετά πειστικές οι σχέσεις των χαρακτήρων –εκτός από το τέλος. Συνολικά: Μια καλή προσπάθεια, αλλά όχι τόσο όσο φανταζόμουν βλέποντας ότι είναι το έκτο μυθιστόρημα ενός συγγραφέα που έχει συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους εκδοτικούς της χώρας (Λιβάνης, Καστανιώτης, Ψυχογιός) έχει δει ένα έργο του υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών Ε.KE.BI. και ένα άλλο να μεταφέρεται στον κινηματογράφο. Αν δεν ήξερα όνομα συγγραφέα, θα νόμιζα ότι είναι το πρώτο βιβλίο κάποιου απλώς ταλαντούχου. Edited June 12, 2015 by mman 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted June 13, 2015 Share Posted June 13, 2015 Ξέχασα αυτό που μου χτύπησε περισσότερο: Μια γυναίκα 50 περίπου κιλών δεν μπορεί με τίποτα, μα με τίποτα, να βγάλει και κυρίως να βάλει ένα πτώμα 150+ κιλών μέσα σε ένα φέρετρο. Από προσωπική πείρα εγγυώμαι ότι γι' αυτό χρειάζονται τρεις άντρες 75+ κιλών ο καθένας και ένα μεγάλο γερό σεντόνι. Και ότι θα ζοριστούν πολύ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted June 13, 2015 Share Posted June 13, 2015 Από προσωπική πείρα Τι εννοείς; Ότι έχεις κουβαλήσει πτώμα σε πορτ μπαγκάζ; Μιχάλη, δεν θέλω να ξέρω τι κάνεις όταν δεν κοιτάμε. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted June 13, 2015 Share Posted June 13, 2015 Μιχάλη, έχουμε πει οτι δεν θα το συζητήσουμε αυτό ξανά... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alcool Posted December 4, 2015 Share Posted December 4, 2015 Ευχαριστώ τους φίλους που διάβασαν κάποιο βιβλίο μου και τους ευχαριστώ διπλά που μπήκαν στον κόπο κι έγραψαν γι' αυτό. Με τιμή Δημήτρης Μαμαλούκας 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted February 11, 2016 Author Share Posted February 11, 2016 (edited) Όσο υπάρχει αλκοόλ υπάρχει ελπίδα Πέρυσι τον Ιανουάριο ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με το έργο του Μαμαλούκα, διαβάζοντας το εξαιρετικό και ιδιαίτερα δυνατό αστυνομικό μυθιστόρημα "Ο μεγάλος θάνατος του Βοτανικού". Τώρα δεν έχουμε να κάνουμε ούτε με αστυνομικό θρίλερ ούτε με μυθιστόρημα, αλλά με μια πολύ ωραία και έντονα ρεαλιστική δραματική νουβέλα. Την οποία βρήκα πριν κάποια χρόνια σ'ένα παζάρι βιβλίου (γι'αυτό και την είχα αγοράσει τότε). Βρισκόμαστε στο 1993 και ο αφηγητής της ιστορίας, ονόματι Δημήτρης, γυρνάει ξανά στην Ιταλία, για να θυμηθεί ίσως τα φοιτητικά του χρόνια στην χώρα αυτή. Μια μέρα θα γνωρίσει τον Αντρέα και την Χριστίνα, που ζουν σ'ένα φτωχικό διαμέρισμα στον 17ο όροφο ενός άθλιου μπλοκ πολυκατοικιών, που είναι γνωστό και ως Εφιάλτης Β. Ο Δημήτρης θα ζήσει για λίγες μέρες μαζί τους, με τα άσκοπα ξενύχτια, το πολύ κάπνισμα και το ακόμα πιο πολύ αλκοόλ, και την εξαθλίωση και παρακμή του μπλοκ πολυκατοικιών να είναι στοιχεία που περιγράφουν την επιστροφή του στην Ιταλία. Αυτή είναι η ιστορία. Ξενύχτια με αλκοόλ και κάπνισμα, ιταλικά αυτοκίνητα, μια ερωτική σπίθα ανάμεσα στον Δημήτρη και την Χριστίνα, και μια εντελώς διαφορετική εικόνα της Ιταλίας, που δεν υπάρχει σε κανέναν τουριστικό οδηγό. Η γραφή είναι πραγματικά πάρα πολύ καλή, άκρως ευκολοδιάβαστη, με ιδιαίτερα ρεαλιστικές περιγραφές τοπίων και καταστάσεων. Η ατμόσφαιρα της ιστορίας δεν αφήνει περιθώρια για αισιοδοξία. Προτείνεται. 8/10 Edited October 21, 2017 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted June 12, 2016 Author Share Posted June 12, 2016 (edited) Κοπέλα που σε λένε Φίνι Τρίτο βιβλίο του Δημήτρη Μαμαλούκα που διαβάζω, μετά το εξαιρετικά δυνατό και γαμάτο αστυνομικό θρίλερ "Ο μεγάλος θάνατος του Βοτανικού" που διάβασα τον Ιανουάριο του 2015 και την καλογραμμένη και ενδιαφέρουσα κοινωνική νουβέλα "Όσο υπάρχει αλκοόλ υπάρχει ελπίδα" που διάβασα φέτος τον Φεβρουάριο, δεν μπορώ να πω ότι έμεινα το ίδιο ικανοποιημένος, από την άλλη σίγουρα πέρασα καλά και σαν βιβλίο μια ανάγνωση την αξίζει. Ουσιαστικά πρόκειται για μια δυστοπική ιστορία επιβίωσης, με πρωταγωνίστρια μια νεαρή γυναίκα, που δουλεύει υπό άθλιες συνθήκες σαν σκλάβα και όντας φυλακισμένη, σ'ένα εργοστάσιο. Δέχεται καθημερινά εξευτελισμούς, την χτυπάνε και την βιάζουν, αλλά αυτή ονειρεύεται την απόδραση από το εργοστάσιο και την χώρα στην οποία βρίσκεται, και σαφώς ένα καλύτερο μέλλον. Θα το έχει τελικά; Αρκετά σκοτεινή ιστορία, γραμμένη με ωμό και ρεαλιστικό τρόπο, δεν υπάρχει και πολύς χώρος για αισιοδοξίες. ΟΚ, η όλη ιδέα δεν είναι και ιδιαίτερα πρωτότυπη, είναι όμως δοσμένη αρκετά ρεαλιστικά. Βέβαια δεν υπάρχει και πολύ βάθος στην όλη κοσμοπλασία, τουλάχιστον δεν ξέρουμε και πολλά πράγματα για την ζωή έξω από το κάτεργο. Επίσης υπάρχουν κάποιες ευκολίες και χρήσιμες συμπτώσεις στην πλοκή και κάποια προβλήματα αληθοφάνειας σε ορισμένες σκηνές. Όμως το τέλος είναι αρκετά δυνατό και ανατρεπτικό (ίσως όμως όχι και τόσο πειστικό από άποψη κινήτρων), η γραφή είναι καλή, ευκολοδιάβαστη και άκρως κινηματογραφική, οι σχέσεις μεταξύ των χαρακτήρων αρκετά πειστικές, οι περιγραφές των σκηνών βίας και των διαφόρων καταστάσεων σίγουρα ρεαλιστικές. Γενικά το πρόσημο είναι θετικό, έχουμε να κάνουμε με μια καλογραμμένη, σκοτεινή και ευκολοδιάβαστη ιστορία δυστοπικής επιστημονικής φαντασίας, με ίσως κάποια αλληγορικά στοιχεία για την σύγχρονη κοινωνία. Όμως δεν γλιτώνει τα τρία αστεράκια στο Goodreads, για τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω (δεν υπάρχει δυνατότητα για τριάμισι αστεράκια). Το βιβλίο το βρήκα χθες με δυο ευρώ, ακόμα και τα τριπλάσια να έδινα σίγουρα δεν θα "έκλαιγα" τα λεφτά μου. Κάτι τέτοιο αποκλείεται άλλωστε, μιας και ο Μαμαλούκας είναι πολύ καλός συγγραφέας. 7/10 Edited October 21, 2017 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted December 24, 2022 Author Share Posted December 24, 2022 Τα πτώματα δεν πληρώνουν Φετινή κυκλοφορία, άργησα ένα εξάμηνο να το αγοράσω (έτυχε να το βρω σε παλαιοβιβλιοπωλείο χθες), αποδείχτηκε ότι κακώς δεν το είχα αγοράσει τόσο καιρό από κανονικό βιβλιοπωλείο (θα το έκανα κάποια στιγμή πάντως) γιατί πρόκειται για ένα άκρως ψυχαγωγικό και αγωνιώδες παλπ μυθιστόρημα που θυμίζει τα σκληροτράχηλα αμερικάνικα νουάρ ή/και τον Μανσέτ που τόσο πολύ λατρεύω, αποδεικνύοντας ότι δεν χρειάζονται πεντακόσιες σελίδες για να πεις μια δυνατή ιστορία με δράση, ένταση και πάθος. Για την ακρίβεια, όσο πιο μικρό είναι το μυθιστόρημα, τόσο το καλύτερο, έτσι είναι περισσότερο πιθανό να είναι πιο σφιχτοδεμένο και αγωνιώδες. Τι να τις κάνεις τις ατελείωτες περιγραφές, τα ατελείωτα κοινωνικοπολιτικά σχόλια και τις αμπελοφιλοσοφίες, όταν απλώς θέλεις να διαβάσεις μια σκληρή ιστορία με φόνους, απαγωγές, πίου-πίου, αιματοκυλίσματα και άλλα τέτοια καλούδια; Και με γραφή ωραία, στακάτη, κοφτή, όχι της σειράς, έτσι; Ναι, πολύ μου άρεσε, με κράτησε στην τσίτα από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα, με έκανε να το διαβάσω σε δυο μεγάλες δόσεις (κανονικά διαβάζεται με τη μια, αλλά έτυχε μια δουλειά που με διέκοψε στα μισά), και με έκανε να θέλω και άλλο. Ελπίζω να υπάρξουν και επόμενες ιστορίες με τον Νετούνο και να μάθουμε ίσως περισσότερα πραγματάκια για δαύτον - ο τύπος έχει πολύ ενδιαφέρον σαν χαρακτήρας. 8/10 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.