Ουίλιαμ Γκίμπσον (William Gibson)

[Mort13]

Τα πάντα αλλάζουν λόγω του mainstreaming, αγαπητέ tantaun. Το cyberpunk είναι δύσκολο είδος, αλλά ποτέ κανένα είδος λογοτεχνίας δεν πεθαίνει, καθώς η ζήτηση κοινού για ποικιλία και για κάτι παλιότερο ή καινούριο οδηγεί σε νέες απαιτήσεις και ορίζοντες. Εντάξει, ο gibson δίνει μια τρομερή νέα αντιμετώπιση στην τεχνολογία σε σχέση με τις ως τώρα θέσεις του κάθε ενός, αλλά δεν μπορείς να αρνηθείς ότι έκανε κάτι ξεχωριστό!

<{POST_SNAPBACK}>

 

Ε; Δεν το αρνούμαι, νόμιζα ότι υπερασπιζόμουν το έργο του...

[Canopus]

Αναφέρθηκα στον Henlein γιατί όντως με ο Stranger in a Strange Land έκανε μια στροφή από την καθιερωμένη ε.φ. της εποχής. Αυτό το έργο στην ουσία είναι προιόν της υποκουλτούρας του αμερικανικής κοινωνίας του 60 εφόσον η μεσσιανική φιγούρα του Smith κηρύττει τον ελεύθερο έρωτα. Όσο μακάβριο και αν φαίνεται ήταν ένα από τα βιβλία που επιρρέασαν τον Manson (δεν έννοω τίποτα με αυτή την πρόταση).

Το ίδιο και ο Herbert με την μελάνζη είναι σαν να κάνει αναφόρες στα παραισθησιογόνα ναρκωτικά. Γι' αυτό θεωρώ αυτούς τους δύο ότι άνοιξαν το δρόμο για το Νέο Κύμα.

 

 

Αν εξετάσεις το 'Nέο Κύμα' της ε.φ. ως γραφή και ως θεματολογία τότε είναι εμφανές ότι όλοι αυτοί ειναι επηρρεασμένοι από μια τεχνική και ένα σημαντικότατο για την λογοτεχνία κίνημα τους Μπήτνικς και την cut-up τεχνική του Burroughs στο 'Naked Lunch'. Απλά η επιστημονίκή φαντασία θα ήταν αδιανόητο να μην ακολουθήσει αυτά τα κινήματα αλλαγής που κατέκλυζαν κάθε μορφή τέχνης εκείνη την εποχή. Αυτό όμως από κάποια στιγμή και έπειτα γίνεται πρόβλημα γιατί τα κείμενα που πειράματίζονται με καινούργιες τεχνικές δεν είναι τόσο βατά για τον μέσο αναγνώστη.

 

 

 

Για το cyberpunk συμφωνώ απόλυτα. Αν και σε κάποιες φάσεις μου μοιάζει περισσότερο με γενικότερο κίνημα παρά με ένα είδος λογοτεχνίας (ξεκίνησε βέβαια απο εκεί) και όλα τα κινήματα πεθαίνουν στο τέλος.

[Mort13]

Ουπς, Herbert έγραψες κι όχι Ballard, μάλλον κάτι έχουν τα ματάκια μου...

[LordCeleborn]

Δεν πιστευω οτι το cyberpunk πεθανε. Απλα η εποχη μας εχει αρχησει να το κανει να μοιαζει τωρινο κατι πολυ κοντινο οποτε επαψε να ειναι sci fi απλα μετεξεληχθηκε. Πολλα space opera τωρα πια ειναι γεματα με cyber punk στοιχεια.

[elen]

και το μνημονικός τζονι Ντικ είναι........νομιζω

[Nihilio]

και το μνημονικός τζονι Ντικ είναι........νομιζω

Gibson είναι: πρωτότυπος τίτλος: the burning chrome και είναι συλλογή σύντομων ιστοριών.

[BaseLevelNeurotica]

Gibson είναι: πρωτότυπος τίτλος: the burning chrome και είναι συλλογή σύντομων ιστοριών.

 

έχετε υπόψιν σας οτι από το "Ο μνημονικός τζωνυ" των εκδόσεων παρα πεντε λείπει το διήγημα the winter market, που προσωπικά θεωρώ πως είναι το καλύτερό του.

 

υπήρχε κάποτε μια ελληνική μετάφραση στο altfactor.gr με τίτλο "οι βασιλείς του ύπνου" αλλα το altfactor το κλαίμε, οπότε...

(edit: whoa, δεν το κλαίμε: http://www.altfactor.ath.cx/magazine/nova/...termarket.html)

 

γενικά πάντως θα πρότεινα να διαβάσεις τα πρωτότυπα, θεωρώ πως οι ελληνικές μεταφράσεις - λόγω και του ιδιόμορφου στυλ του γκίμπσον - είναι από μετριότατες έως απαράδεκτες.

Edited April 21, 2006 by BaseLevelNeurotica

[Mort13]

Κυκλοφόρησε και το All tomorrow's parties, με τίτλο "Οι παρέες του μέλλοντος", οπότε υπάρχει πλέον ολόκληρη η "Bridge trilogy" στα ελληνικά.

[hubats]

Λοιπόν, όχι μόνο το all tomorrow's parties, αλλά και μια νέα έκδοση της συλλογής "Ο μνημονικός Τζόνυ" που περιλαμβάνει τόσο το Winter Market, όσο και ορισμένα ακόμη πιο πρώιμα. Η μετάφραση του All tomorrow κλπ είναι στα γνωστά άθλια επίπεδα που υποδεικνύουν ότι αυτοί οι τύποι στον Αίολο δεν έχουν καμία μα καμία όρεξη να πληρώνουν λεφτά για μετάφραση (δε μου βγάζεις απ' το μυαλό ότι χρησιμοποιούν πρόγραμμα αυτόματης μετάφρασης αναδεικνύοντας την ελεεινή κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο κλάδος της τεχνητής νοημοσύνης) .

Η συλλογή διηγημάτων αντιθέτως μοιάζει να είναι προϊόν ανθρώπινης εργασίας. Αλλά όπως διαβάζουμε στο εξώφυλλο, λίγο μετά που τελείωσε τη μετάφραση, ο μεταφραστής πέθανε!

Τουλάχιστον, ο άνθρωπος πρόλαβε να κάνει την καλύτερη μετάφραση διηγημάτων του Gibson στα ελληνικά από τον καιρό του Απαγορευμένου Πλανήτη, περίοδος Α".

[BladeRunner]

Ποιά βιβλία του Γκίμπσον,που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά,μου προτείνετε;

Το "idoru" και το "Εικονικό φως" φαίνονται ενδιαφέροντα.Είναι καλά;

[aScannerDarkly]

Ποιά βιβλία του Γκίμπσον,που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά,μου προτείνετε;

Το "idoru" και το "Εικονικό φως" φαίνονται ενδιαφέροντα.Είναι καλά;

 

Ναι, αλλά πάνω από όλα ο νευρομάντης, αν δεν το έχεις διαβάσει.

 

Βέβαια, αν μπορείς να διαβάσεις στα αγγλικά, προτίμησέ το χωρίς δεύτερη σκέψη, τόσο για την καταπληκτική χρήση της γλώσσας από το συγγραφέα, όσο και για το ότι οι ελληνικές μεταφράσεις δε γεμίζουν το μάτι.

Edited January 6, 2010 by aScannerDarkly

[Nova]

Νευρομάντης, χωρίς δεύτερη σκέψη. Υπάρχει στα Ελληνικά.

Edited January 6, 2010 by Nova

[BladeRunner]

Νευρομάντης, χωρίς δεύτερη σκέψη. Υπάρχει στα Ελληνικά.

 

 

Δεν ανήκει,όμως,σε μια τριλογία;Ή κάνω λάθος;

[tetartos]

Είναι το πρώτο της τριλογίας, οπότε go ahead.

Το δεύτερο είναι το Count Zero (Κόμης Μηδέν) και το τρίτο είναι το Mona Lisa Overdrive (στον αστερισμό της Μόνα Λίζα ή κάτι τέτοιο, δε θυμάμαι καλά)

Edited January 6, 2010 by tetartos
καλά θυμάμαι, τελικά!

[Nihilio]

Νευρομάντης-Κόμης Μηδέν-Στον Αστερισμό της Μόνα Λίζα (και υπάρχει και το "Μνημονικός Τζόνι" από το "εικονικό φως" που είναι prequel μιας χαρακτήρα του Νευρομάντη και αναφέρεται κάπου στο βιβλίο) είναι η τριλογία, αλλά εκεί που τελειώνει ο Νευρομάντης μπορείς να σταματήσεις κι εσύ και να μη συνεχίσεις στα επόμενα, δεν τελειώνει σε cliffhanger, απλά με το φινάλε "ανοίγει" μια καινούρια πλοκή σχετικά με έναν από τους βασικούς χαρακτήρες του βιβλίου που συνεχίζεται και στα δύο επόμενα, η ιστορία του κεντρικού χαρακτήρα όμως νομίζω ότι τελειώνει εκεί.

[Nova]

Το Johnny Mnemonic είναι διήγημα και είναι και το μοναδικό από τα έργα του Gibson που έχει μεταφερθεί στον κινηματογράφο.

[Nihilio]

Το Johnny Mnemonic είναι διήγημα και είναι και το μοναδικό από τα έργα του Gibson που έχει μεταφερθεί στον κινηματογράφο.

Υπάρχει και το New Rose Hotel (από την ίδια συλλογή διηγημάτων) του Abel Ferrara με τους Christopher Walken, Willem Dafoe και Asia Argento.

Όχι ότι είναι καλή ταινία, απλά το αναφέρω.

[Μάρβιν ΑΑΠ]

Επίσης, το «Μνημονικός Τζόνι», μαζί με το «Κάψιμο της Chrome» και ορισμένα άλλα καλομεταφρασμένα σε γενικές γραμμές διηγήματα του Γκίμπσον, έχει εκδοθεί σε μια μικροσκοπική συλλογή. Όταν τη διάβασα μου άρεσε, και σκέφτηκα ότι ήταν καλό ξεκίνημα για τη γνωριμία μου με το κυβερνοπάνκ. Δυστυχώς, ο Νευρομάντης από τότε ακόμη σκονίζεται σε ένα ράφι της βιβλιοθήκης μου· πού θα πάει όμως, κάποια στιγμή θα τα καταφέρω να τον διαβάσω.

[manstredin]

Επιτέλους διάβασα τον Νευρομάντη, που το είχα να σκονίζεται κι εγώ δεν ξέρω πόσα χρόνια στην βιβλιοθήκη μου. Ζορίστηκα να το τελειώσω, και μπορώ να πω πως δεν έφταιγε τόσο η θεματολογία, όσο ο τρόπος γραφής. Ίσως επειδή το διάβαζα λίγο-λίγο για κανά μήνα και βάλε, δεν μπορούσα σχεδόν καθόλου να ταυτιστώ και πολλές φορές χανόμουν στα τεχνοκρατικά του κόσμου. Μου φάνηκε πως έδινε πληροφορίες με το σταγονόμετρο όσον αφορά τους χαρακτήρες ή τον κόσμο που είχε χτίσει. Εν τέλει, μου άφησε ένα συναίσθημα θολό, δηλαδή, δεν είναι ότι δεν κατάλαβα περί τίνος επρόκειτο, αλλά ότι δεν έπιασα αρκετές λεπτομέρειες που θα το αναδείκνυαν περισσότερο. Δεν μπορώ να το περιγράψω καλύτερα

 

Πάντως, υπάρχει και η περίπτωση να επιμείνω λίγα βιβλία αργότερα και να επιχειρήσω να διαβάσω και το δεύτερο στην σειρά της τριλογίας.

[Tiessa]

Επιτέλους διάβασα τον Νευρομάντη, που το είχα να σκονίζεται κι εγώ δεν ξέρω πόσα χρόνια στην βιβλιοθήκη μου. Ζορίστηκα να το τελειώσω...

 

 

Δεν έχεις καθόλου άδικο. Εγώ θυμάμαι ότι το είχα αρχίσει, είχα διαβάσει το ένα τρίτο, ίσως και λίγο περισσότερο χωρίς να καταλαβαίνω ούτε τα μισά () και ήμουνα έτοιμη να τα παρατήσω, αλλά έσφιξα τα δόντια και είπα: "τι τα κομμάτια, βιβλίο ε.φ. είναι. Δεν θα το αφήσω επειδή δεν το καταλαβαίνω". Κι έτσι το ξανάρχισα από την αρχή. Εντέλει νομίζω ότι κατάλαβα τι έγινε, αλλά δεν μου έκανε κέφι να ξαναδιαβάσω άλλο του Gibson.

[JohnMad]

Κι εγώ την πρώτη φορά που το διάβασα ήμουν με ένα απλανές βλέμμα απορίας για τις πρώτες 30-40 σελίδες. Νομίζω ότι το βιβλίο το απόλαυσα περισσότερο τις επόμενες τρεις φορές που το διάβασα :-)

 

Τον προηγούμενο μήνα άκουσα ότι η κινηματογραφική μεταφορά (που τα δικαιωματα της κυκλοφορούν στα στούντιο εδώ και δεκαπέντε χρόνια) έχει ανατεθεί στον σκηνοθέτη του "Κύβου"!

[Nova]

Δεκέμβρης 1990, Βόλος.

 

Πέφτει στα χέρια μου ένα περιοδικό που μιλούσε για ΕΦ και είχε όλους τους γνωστούς συγγραφείς. Ανάμεσά τους είναι και ο Γ. Γκίμπσον και το βιβλίο του ο Νευρομάντης. Νευρομάντης. Το όνομα αυτό πρέπει να πω πως με μάγεψε από την πρώτη στιγμή. Μίλησα με έναν γνωστό που διάβαζε ΕΦ και που μου είπε πως ήταν ένα πολύ καλό βιβλίο. Που όμως θα το έβρισκα; (Ο γνωστός εκείνος, τρομερός τσιγκούνης δεν μου το δάνειζε, για να μην του το καταστρέψω.)

 

2 Απριλίου 1991, Βόλος, Μεγάλη Τρίτη.

 

Κατεβαίνω στην αγορά του Βόλου, για να δώσω κάποια τιμολόγια σε έναν πελάτη του πατέρα μου. Ο πατέρας μου είναι λογιστής και εγώ εκείνη την περίοδο είχα τελειώσει και τα Ιταλικά και περίμενα να φύγω για την Ιταλία. Ο πελάτης του πατέρα μου είχε ένα βιβλιοπωλείο. Υπήρχαν κάποια βιβλιοπωλεία που έκανα συχνά επιδρομές, αναζητώντας (μάταια τις περισσότερες φορές) για νέα βιβλία ΕΦ, αλλά το συγκεκριμένο δεν είχε μεγάλη ποικιλία και για αυτό συνήθως δεν το επισκεπτόμουν. Εκείνη την ημέρα περιμένοντας να μου δώσουν κάποια βιβλία για να τα πάω στον πατέρα μου, έριξα μια ματιά στην -φτωχική κατά άλλα- επιλογή βιβλίων και ανάμεσά τους είδα τον Νευρομάντη.

Φυσικά κατακεραυνώθηκα. Ο Νευρομάντης. Σε ένα άσχετο βιβλιοπωλείο στον Βόλο, τη στιγμή που τα υπόλοιπα βιβλιοπωλεία, όχι μόνο δεν το είχαν, αλλά ούτε και το έφερναν.

Μαζί μου δεν είχα χρήματα. Έκρυψα το βιβλίο πίσω από τα υπόλοιπα και έφυγα τρέχοντας για το σπίτι, για να πάρω χρήματα. Μία ώρα αργότερα το βιβλίο ήταν στα χέρια μου. Πήγα σπίτι, έφαγα και ξάπλωσα στο κρεβάτι στις 13:30 (περίπου, δεν θυμάμαι με τόση ακρίβεια μετά από 19 χρόνια...) και πέρα από νερό και τουαλέτα δεν ξανασηκώθηκα μέχρι τις 19:30 (περίπου πάλι, 19 χρόνια είναι αυτά...), 6 ώρες μετά και αφού είχα τελειώσει το βιβλίο.

 

Αυτό το βιβλίο ήταν αποκάλυψη για εμένα. Μην κοιτάτε τώρα που το cyberpunk έχει ενσωματωθεί στην ΕΦ και στην γενικότερη κουλτούρα. Εκείνη την περίοδο η σκληρότητα, η νουάρ ατμόσφαιρα και ο λυρισμός του είδους ήταν άγνωστα στον χώρο της ΕΦ. Ότι πιο κοντά είχε φτάσει ήταν το Blade Runner (το οποίο είδα μήνες αργότερα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία -και το οποίο προηγείται του Νευρομάντη), που ο ίδιος ο Γκίμπσον είπε (αν θυμάμαι καλά) πως ήταν σημαντική πηγή έμπνευσης. Εγώ εκείνη την εποχή σταμάτησα να θέλω να γράψω ΕΦ και αποφάσισα πως ήθελα να γράψω κυβερνοπάνκ. Όσοι έχετε διαβάσει γραπτά μου έχετε δει πως έχω ακόμα έντονα στοιχεία (ακόμα και το βιβλίο που δουλεύω είναι σε μεγάλο βαθμό κυβερνοπάνκ).

 

Μ. Τετάρτη, Μ. Πέμπτη και Μ. Παρασκευή το ξαναδιάβασα. Αλλά δεν το ξαναέπιασα μέχρι τον Οκτώβρη του 2007. 16 χρόνια μετά, εκατοντάδες βιβλία (στην μεγάλη τους πλειοψηφία ΕΦ) αργότερα και στα Αγγλικά, το βιβλίο, μου φάνηκε αργό, με όχι την καλύτερη δυνατή γραφή, δύσκολο. Βέβαια το ίδιο δύσκολα μου φαίνονται και όλα τα υπόλοιπα βιβλία κυβερνοπάνκ που διαβάζω τώρα πιά. Ίσως έχω μεγαλώσει, ίσως εκείνη την εποχή να ήμουν πεινασμένος για πρωτότυπη ΕΦ, τώρα να έχω γίνει πιο εκλεκτικός.

 

Το δεύτερο και το τρίτο της σειράς δεν αξίζουν, μην τα διαβάσεις Βάγια. Διάβασε το Αϊντόρου, αν ντε και καλά θες να διαβάσεις κάτι δικό του, δεν έχει την μαγία του Νευρομάντη, αλλά είναι πιο εύκολο και αρκετά καλό. Γενικά αν θυμάμαι καλά όλη η τριλογία της Γέφυρας ήταν καλή (Εικονικο Φώς, Αϊντόρου, Αll Tomorow's Parties.).

 

Yπάρχει μια ταινία μεταφορά του Νευρομάντη στο Σινεμά και είναι το Ιταλικό Νιρβάνα, προσωπικά δεν μου άρεσε, αλλά είναι πιστό αντίγραφο του βιβλίου.

 

Κάποιος είπε πως ο Γ. Γκίμπσον άξιζε να μείνει στην ιστορία της ΕΦ μόνο και μόνο για μια φράση:

 

The sky above the port was the color of television, tuned to a dead channel.

 

Εγώ θα έβαζα και την επόμενη παράγραφο:

 

"It's not like I'm using," Case heard someone say, as he shouldered his way through the crowd around the door of the Chat. "It's like my body's developed this massive drug deficiency." It was a Sprawl voice and a Sprawl joke. The Chatsubo was a bar for professional expatriates; you could drink there for a week and never hear two words in Japanese.

 

Μαγεία, απλή μαγεία.

[LeoCrow]

Απο Γκίμπσον έχω διαβάσει πριν απο αρκετά χρόνια τα εξής:

* Neuromancer

* Count Zero

* Mona Lisa Overdrive

* Virtual Light

* Idoru

 

ενώ πρόσφατα το:

* Pattern Recognition

 

Τα πρώτα τα διάβασα σε αρκετά μικρή ηλικία και θεωρώ οτι με "σημάδεψαν" αρκετα, με την καλή έννοια. Βέβαια, οτι και να κάνετε, μείνετε μακρυά απο το audiobook του Νευρομάντη που το διαβάζει ο ίδιος ο Γκίμπσον, εκτός αν θέλετε να γελάσετε αντί να απολαύσετε την ιστορία

[Nihilio]

Τον νευρομάντη τον ξαναδιάβασα πρόσφατα, μετά από 11 χρόνια που το είχα πρωτοδιαβάσει.

Τότε μου είχε φανεί ενδιαφέρον, αλλά λίγο αργό βιβλίο, και σίγουρα δύσκολο. Φέτος που το ξαναδιάβασα κύλησε νερό. Εκπληκτική γραφή, πανέξυπνες ιδέες, λίγο κάνει κοιλιά προς το τέλος αλλά αποτελεί αναμφίβολα κλασικό ανάγνωσμα για την ΕΦ.

[Kass]

Σε όποιον έχει τη δυνατότητα να διαβάσει Gibson στα αγγλικά, να το κάνει. Σίγουρα θα τον αποζημιώσει το κείμενο στη γλώσσα που δημιουργήθηκε. Θυμάμαι πως κάποτε διάβασα το πρωτότυπο συγκριτικά με την Ελληνική μετάφραση παράγραφο παράγραφο (για μια εργασία, δεν είμαι μαζόχα ) και θυμάμαι πως στην Ελληνική έκδοση έλλειπαν ως και ολόκληρες παράγραφοι.