Ουίλιαμ Γκίμπσον (William Gibson)

[MountainRoot]

Είμαι φαν του cyberpunk.

Πήρα να διαβάσω τον Νευρομάντη με αφορμή το ότι εκείνη την περίοδο έπαιζα σε ένα Shadowrun RPG. (παλία έπαιζα και λίγο Netrunner)

Σαν κόσμος μου άρεσε πολύ αλλά η γραφή του μου έσπασε κυριολεκτικά τα νεύρα. Κατάντησε ενοχλητική και τελικά το άφησα στην μέση και δεν με πείραξε και καθόλου. Μετά απο καιρό το έπιασα και το τελείωσα με πολύ δυσκολία, απο τύψεις και μόνο.

 

Σαν ιδέες αλλά και κόσμος είναι απίστευτος αλλά μου βγήκε η ψυχή για να το τελειώσω. Επίσης αναφέρει πράγματα αλλά δεν εξηγεί τι είναι και πως λειτουργεί το κάθε τι. Εγώ δεν είχα πρόβλημα γιατί λόγο του RPG αλλά και γενικά της ασχολίας μου με το cyberpunk μου ήταν πολύ εύκολο να καταλάβω και να φανταστώ τι είναι τι και πως δουλεύει αλλά πιστεύω ότι κάποιος ο οποίος δεν γνωρίζει θα μείνει με την απορία. Αυτό σε συνδιασμό με την γραφή του πιστεύω το κάνουν ένα "δυσκολο" βιβλίο.

 

Φυσικά αυτός είναι και ο λόγος που δεν συνέχισα και με τα επόμενα βιβλία του.

[BladeRunner]

Σκέφτομαι να αγοράσω κάποιο βιβλίο του Γκίμπσον, αλλά δεν έχω αποφασίσει ακόμα. Είμαι πιο κοντά στο να πάρω το Νευρομάντης, που όμως ανήκει σε μια τριλογία. Αν πάρω μόνο τον πρώτο τόμο, θα είμαι εντάξει ή θα μείνω με ερωτήματα που απαντιούνται στους επόμενους τόμους; Και, τελικά, τα άλλα δυο της τριλογίας(Κόμης μηδέν, Στον αστερισμό της Μόνα Λίζα), είναι καλά ή να μην τα πάρω;

[aScannerDarkly]

Αυτοτελές είναι. Και πάρε το ΤΩΡΑ!

[BladeRunner]

Τσίμπησα μια συλλογή με 8 διηγήματα του Γουίλιαμ Γκίμπσον, από τις εκδόσεις Παρά Πέντε, και θα το αρχίσω άμεσα.

Τα διηγήματα, είναι τα εξής:

 

1. Ο Μνημονικός Τζόνυ

2. Το συνεχές του Γκέρνσμπακ

3. Το είδος που ανήκει

4. Ενδοχώρα

5. Ερυθρό αστέρι, χειμερινή τροχιά

6. Ξενοδοχείο Νέο Ρόδο

7. Σκυλοκαυγάς

8. Το κάψιμο της Chrome

 

Και αύριο ή μεθαύριο θα έχω στα χέρια μου το Νευρομάντης και θα το ξεκοκαλίσω και αυτό.

Κάτι έπαθα με το κυβερνοπάνκ αυτή τη βδομάδα. Διάβασα το RIM του Αλεξάντερ Μπέσερ, και πωρώθηκα.

[BladeRunner]

Λοιπόν, πριν λίγη ώρα τελείωσα το Ο Μνημονικός Τζόνυ & άλλα διηγήματα.

1. Ο Μνημονικός Τζόνυ: Σίγουρα είναι ένα από τα καλύτερα διηγήματα της συλλογής αυτής, μην πω ότι είναι το καλύτερο.

2. Το συνεχές του Γκερνσμπακ: Αυτό το διήγημα μου άρεσε πολύ, αλλά θα μπορούσε να ήταν και καλύτερο.

3. Το είδος που ανήκει: Πολύ περίεργο διήγημα και καλογραμμένο. Μου άρεσε.

4. Ενδοχώρα: Δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα, αλλά ήταν καλό. Ειδικά το τέλος...

5. Ερυθρό αστέρι, χειμερινή τροχιά: Δεν μου άρεσε. Ίσως του ξαναρίξω μια ματιά αργότερα.

6. Ξενοδοχείο Νέο Ρόδο: Αρκετά καλό, αλλά δεν ξετρελάθηκα.

7. Σκυλοκαυγάς: Ήταν πάρα πολύ καλό.

8. Το κάψιμο της Chrome: Από τα καλύτερα της συλλογής. Μου άρεσε.

 

Αυτή η συλλογή διηγημάτων ήταν η πρώτη επαφή με έργα του Γουίλιαμ Γκίμπσον, και μπορώ να πω ότι μου άρεσε. Σήμερα το απόγευμα θα είναι στα χέρια μου Ο Νευρομάντης, το οποίο και θα διαβάσω μέχρι το τέλος του μήνα. Ο επόμενος μήνας, ο Οκτώβριος, αφιερώνεται μόνο σε αστυνομικά, κατασκοπευτικά και θρίλερ βιβλία, και δεν θέλω να το αφήσω για τον Νοέμβριο.

[Διγέλαδος]

William Gibson: beyond cyberspace αφίερωμα στήν Guardian Edited September 22, 2011 by Διγέλαδος

[Zaratoth]

Καθώς δεν έχει λεφτά η κάρτα για online παραγγελίες και δεν βρήκα σε μια μικρή έρευνα που έκανα (λόγω έλλειψης χρόνου) το Neuromancer στο πρωτότυπο, το κατέβασα σε pdf και το διαβάζω στο kindle. Στην αρχή νόμιζα πως εγώ δεν κατάλαβα κάτι. Μετά υποπτεύθηκα πως το pdf είναι ελαττωματικό. Τελικά έρχομαι εδώ και διαβάζω πως σχεδόν όλοι σας έχετε παράπονα με τη γραφή του Gibson. Άρα ούτε εγώ έχω πρόβλημα, ούτε το pdf είναι ελαττωματικό. Είναι κατόρθωμα το πως ο τύπος εκτοξεύεται από τη μια σκηνή στην άλλη, χωρίς καν να τα συνδέσει και σε αφήνει με την απορία και το βλέμμα αυτό:

 

 

Τέσπα, πάω να το συνεχίσω. Να δω μέχρι που θα το φτάσω. Κρίμα πάντως, γιατί αν είναι όλα του τα κείμενα έτσι, δύσκολα θα τα διαβάσω όλα.

[Ugh]

το Neuromancer και το Mona Lisa Overdrive μου ειχαν αρεσει παρα πολυ οταν τα ειχα διαβασει - σε ελληνικη μεταφραση (Aquarius) - και μπορω να πω οτι με ειχαν σημαδεψει ως ενα σημειο

απο την αλλη το Idoru ηταν αυτο που αρχισε την πτωτικη ταση στα γραπτα του Γκιμπσον...

πραγματικα δυσκολευτηκα πολυ να το τελειωσω παροτι ηταν πιο απλο και κατανοητο στην γραφη του, καθως η υποθεση του ηταν απλα βαρετοτατη και επισης ελειπαν αυτα τα περιεργα λεκτικα τερτιπια που εκαναν πιο δυσκολο αλλα και αγαπητο για μενα το εργο του συγγραφεα

[Tiessa]

Μόλις τελείωσα το Difference Engine, κοινό έργο των Gibson και Sterling.

Κλασικό και ίσως πολύ βασικό Steampunk, με μια ενδιαφέρουσα ιδέα και με αρκετά δουλεμένο τον εναλλακτικό κόσμο.

Ιδιαίτερα ρεαλιστικές οι σκηνές στο πνιγμένο στο νέφος Λονδίνο, καλό και το εύρημα των τελευταίων σελίδων για να μας δείξει αποσπασματικά πού κατέληξε εκείνος ο κόσμος. Πολύ καλό επίσης (και δεν θα κάνω spoiler) το σημείο που αποκαλύπτεται τι τελικά είναι αυτό που αναζητούν όλοι σ' αυτή την ιστορία.

 

Αλλά...

Πολύ δύσκολο γράψιμο. Πάρα πολλές άγνωστες λέξεις στα αγγλικά, πολύ παραπάνω από τον μέσο όρο που έχω όταν διαβάζω στο πρωτότυπο. Δεν ξέρω αν ευθύνονται οι περιγραφές των αντικειμένων της εποχής (ρούχων, επίπλων κλπ) καθότι δεν έχω διαβάσει σχεδόν καθόλου κλασική αγγλική λογοτεχνία ή αν ευθύνεται η ίδια η γραφή. Η αλήθεια είναι ότι ο Gibson με είχε δυσκολέψει ιδιαίτερα στον Νευρομάντη, και πέντε χρόνια πριν είχα ποστάρει στο ίδιο τόπικ ότι δεν μου κάνει κέφι να τον ξαναδιαβάσω. Το επιχείρησα επειδή ήταν κοινό έργο με τον Sterling ο οποίος δεν με είχε δυσκολέψει στο involution Ocean δυο-τρία χρόνια πριν. Δεν ξέρω ποιος από τους δυο έκανε τη γραφή, περισσότερο για Gibson πάντως μου κάνει η δυσκολία της.

Πέρα από τη γλώσσα, οι τρεις ήρωες που εμπλέκονται άλλοτε δένουν σφιχτά και άλλοτε σε αφήνουν ν' αναρωτιέσαι και λίγο τι έχουν και μπλέκονται μεταξύ τους ή αν θα ξανασυναντήσουμε κάποιους που αφήσαμε νωρίτερα. (Τους συναντάμε, αλλά οι ρόλοι τους είναι ασύμμετροι). Επίσης νομίζω ότι καλό θα είναι ο αναγνώστης να έχει μια ιδέα για τον Babbage και την Ada Byron Lovelace και τη δουλειά τους στη Διαφορική και Αναλυτική πριν αρχίσει να διαβάζει για να εκτιμήσει καλύτερα κάποια πράγματα.

Edited July 20, 2015 by Tiessa

[BladeRunner]

Υπέροχα νέα! Κατά την Άνοιξη, αναμένεται να κυκλοφορήσει στα ελληνικά το The Peripheral, που κυκλοφόρησε στο εξωτερικό το 2014. Από τις εκδόσεις Αίολος, σε μετάφραση Γιώργου Μπαρουξή.

Περίληψη στα αγγλικά:

Quote

Where Flynne and her brother, Burton, live, jobs outside the drug business are rare. Fortunately, Burton has his veteran’s benefits, for neural damage he suffered from implants during his time in the USMC’s elite Haptic Recon force. Then one night Burton has to go out, but there’s a job he’s supposed to do—a job Flynne didn’t know he had. Beta-testing part of a new game, he tells her. The job seems to be simple: work a perimeter around the image of a tower building. Little buglike things turn up. He’s supposed to get in their way, edge them back. That’s all there is to it. He’s offering Flynne a good price to take over for him. What she sees, though, isn’t what Burton told her to expect. It might be a game, but it might also be murder.