DinoHajiyorgi Posted January 24, 2015 Share Posted January 24, 2015 (edited) Μα δεν έγραψε κανείς θέμα για το Interstellar στο sff; Είδα στο facebook ότι η ΑΛΕΦ το λάτρεψε, και «κιχ» από το δικό μας φόρουμ; Εκτός κι αν υπάρχει thread που εγώ δεν βρίσκω. Τέσπα, το είδα χθες και ήθελα να γράψω πρώτες εντυπώσεις. Δεν θέλω να την κρίνω σαν ταινία ακόμα. Είναι νωρίς. Τώρα που ξέρω τι λέει, πρέπει να το αφήσω να κατασταλάξει μέσα μου και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα ίσως πάρω μια απόφαση. Είναι και από εκείνες τις ολίγον «βαριές» ταινίες που δεν θέλω να δω δεύτερη φορά αμέσως. Χωρίς να είμαι σίγουρος ότι τα κατάλαβα όλα, ορίστε μια αρχική εκτίμηση: Ενώ από τότε που γράφτηκα στο φόρουμ θεωρούσα τον εαυτό μου συγγραφέα της επιστημονικής φαντασίας, στους εκάστοτε διαγωνισμούς διηγήματος έφτανα σε νίκη στα τρόμου και φάνταζυ, αλλά έτρωγα τα μούτρα μου στους διαγωνισμούς ε.φ. Και αυτό γιατί την φαντασία την κατέχω, όχι όμως την επιστήμη. Οι εξπέρ έρχονταν να κάνουν τον κύριο «πίου-πίου» με τα κρεμμυδάκια για το τόλμημα μου, που κάθε άλλο παρά επιστημονική βάση είχε. Δεκτόν. Έμαθα το μάθημα μου και αναπροσάρμοσα την ταμπελίτσα μου. Να και το Interstellar. Που ενθουσίασε σε βαθμό μέθεξης τόσους της ε.φ. αλλά κυρίως στην πλευρά της ΑΛΕΦ, όπως σας είπα δεν θυμόμουν που εδώ σχολιάσατε το έργο, το Search δεν μου το έβγαλε. Η φαντασία του Νόλαν οργιάζει και δημιουργεί μια υπέροχη και συγκινητική ιστορία πατέρας-κόρης. Κάπου τα έχασα στα επιστημονικά της διαφοράς χρόνου, μαύρης τρύπας και των singularity αλλά ρωτάω… Κάθε φορά που κάπου εξηγεί τι είναι η «μαύρη τρύπα» πάντα το διαβάζω για να βεβαιωθώ. Το φτωχό μου μυαλό λέει ότι είναι ύλη με απίστευτη βαρύτητα τόσο τρομερή που ρουφάει και το φως. Δηλαδή αν πέσω μέσα της θα γίνω χαλκομανία σαν πλαστελίνη πάνω στην ύλη που είναι το κέντρο της. Το Χόλυγουντ δεν δείχνει να το κατανοεί ακόμα. Τρύπα ακούνε, τούνελ μας δίνουν, και άρα το τούνελ έχει και μια άλλη άκρη. Και ο ήρωας μας μέσα στη μαύρη τρύπα δεν βρίσκει ό,τι κι ό,τι, αλλά το δωμάτιο της κόρης του! Και τον κώδικα μορς, τον σκέφτεται και τον μεταδίδει στο ρολόι της Μερφ; Όλα αυτά βάση ποιας επιστήμης; Όχι θέλω να ξέρω πως, τόσα άτομα της ε.φ. έχουν κατενθουσιαστεί με αυτή την ταινία. Όταν λοιπόν κατασταλάξω μια μέρα, πιθανό να αγαπήσω κι εγώ το Interstellar, και ίσως μάθω και πως αντιμετωπίζει κανείς τους εξπέρ κριτές της ε.φ. Edited December 7, 2017 by Dreamer Προστέθηκε το έτος που κυκλοφόρησε η ταινία στον τίτλο του topic 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted January 24, 2015 Share Posted January 24, 2015 Λοιπόν, μια που το έθεσες, Ντίνο, άκου και τη δική μου γνώμη: Στην αρχή το πήγαινε πολύ καλά. Εντυπωσιακά τα θέματα της οικολογικής καταστροφής στη Γη, το έβλεπα μ' ένα σφίξιμο στην καρδιά και αναρωτιόμουνα πώς θα συνεχίσει. Πέρα από τα σοβαρότατα θέματα αληθοφάνειας με την "κρυφή" NASA, που μόνο κρυφή δεν είναι, αφού βλέπεις να το ξέρει μετά και το πιτσιρίκι και ο παππούς και γενικά όλη η κοινωνία εκεί στα χωράφια, έχει και άλλα πολλά θέματα, όπως με το τσουνάμι στον πρώτο πλανήτη που φτάνουν, κι από κει και πέρα δεν συμμαζεύεται. Όσο πιο πολύ προχωρούσε η ταινία, τόσο λιγότερο μου άρεσε. Επειδή είχε και τα χρονικά παράδοξα (στα οποία εγώ έχω μεγάλη αλλεργία, όπως ξέρεις), κάπου την έχασα τη μπάλα και από ένα σημείο και μετά απόμεινα μονάχα στο θέαμα. Η μαύρη τρύπα δεν νομίζω να λειτουργεί καλά. Ας πούμε ότι ήταν μια σκουλικότρυπα, όπου άντε πες και κάτι θα γινόταν. Η σκηνή με τη απέραντη βιβλιοθήκη ήταν ένας ψαρωτικός τρόπος για να δείξει τη δυνατόητά του να κινείται στη διάσταση του χρόνου. Εκεί δίπλα μου, ο Κώστας είχε κατενθουσιαστεί κι εγώ κοιτούσα δύσπιστα. Συμπέρασμα: Πέταξα τα λεφτά μου και τα κλαίω που πήγα να την δώ; Όχι. - Άρα πέτυχε σε κάποιο επίπεδο Τη συζήτησα αρκετά με την παρέα που την είδαμε; Ναι - άρα πέτυχε και σ' ένα επίπεδο παραπάνω, έστω και με αμφισημία. Θα την ξαναέβλεπα; Όχι. - Κι αυτό δεν είναι το καλύτερο που μπορεί να πει κανείς για μια ταινία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Giomel Posted January 24, 2015 Share Posted January 24, 2015 Θα ηθελα να κανω μια μικρη παρέμβαση. Το Interstellar είναι η μοναδική ταινία (μέχρι στιγμής) που προσεγγίζει τόσο καλά αστρονομικά φαινόμενα τόσο μεγάλου βεληνεκούς (όπως τα άστρα υπό κατάρρευση των οποιων κατηγορια αποτελλουν κ οι μαυρες τρυπες). Το επάγγελμα μου τυχαίνει να ειναι καθηγητης Φυσικής. Απο τη σκόπια της Αστροφυσικης λοιπον το σενάριο ακολουθεί τις τελευταίες αντιλήψεις που έχουμε πάνω στην κοσμολογία. Αν δεν σας αρκεί αυτό, σας αναφέρω επίσης ότι ο μεγαλύτερος Φυσικός της εποχής μας , ο Steven Hawkins, ήταν επιστημονικός συνεργάτης κατά τα γυρίσματα της ταινίας. Δεν αντιλέγω βέβαια ότι η ταινια είναι αρκετά "βαριά" , για το κοινό που δεν έχει εικόνα της σύγχρονης Φυσικής. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted January 24, 2015 Share Posted January 24, 2015 Το είχαμε συζητήσει στο φόρουμ, αλλά όχι σε τόπικ. Είχα γράψει εγώ σε στάτους "Καβγάς για το Interstellar; Ελάτε κι από δω!" και είχα βάλει ένα λινκ για ένα άρθρο που ανέλυε την επιστήμη στην ταινία. Και από κάτω είχαν γράψει αρκετά μέλη τη γνώμη τους. Ελπίζω να τη θυμούνται και να την ξαναγράψουν εδώ. Εμένα δε με πειράζουν, ως γνωστόν, οι επιστημονικές ασυνέπειες και από την άλλη δεν υπάρχει περίπτωση να με συγκινήσει μια σχέση κόρης-πατέρα. Κατάλαβα περισσότερα από όσα θα περίμενε κανείς, δε με έπεισε η χωροχρονική τούμπα, αλλά μου άρεσε που υπήρχανε πολλά διαφορετικά σκηνικά, εδώ τσουνάμι, εκεί πάγοι κλπ. Γενικά καλό, αν και θα το ήθελα πιο ανθρωποκεντρικό, όχι τόσο technobabble. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted January 24, 2015 Share Posted January 24, 2015 Χμ, θα έλεγα ότι ήταν σε κάποιο βαθμό ανθρωποκεντρικό. Αχ η κόρη μου, αχ ο μπαμπάς μου, αχ το μέλλον της ανθρωπότητας, συναίσθημα μπόλικο. Καλές ερμηνείες επίσης...θέλω να πω βγάζανε συναίσθημα οι χαρακτήρες ενώ προσωπικά φοβόμουν ότι μπορεί να ήταν ξύλινοι(κι ας είχε πολύ δυνατό καστ, περίμενα κάτι σε στυλ 2001 όπου ποιοί χαρακτήρες τώρα, Κλαρκ βλέπετε). Καλό από επιστημονικής πλευράς στο μέτρο του δυνατού. Θέλω να πω, καλός ο χειρισμός της καταστροφής της ανθρωπότητας, του διαστημικού ταξιδιού, τα χωροχρονικά παράδοξα, οι πλανήτες, τα διαστημόπλοια κτλ. Όταν η ΕΦ συνήθως μας δίνει περιπέτειες υπερηρώων που μόνο επιστημονική φαντασία δεν είναι, όταν ο ίδιος ο Νόλαν μας δίνει το (εκπληκτικό πλην όμως) άνευ μπόλικης επιστήμης Inception, σίγουρα το Interstellar δίνει έναν άλλο αέρα στις ταινίες ΕΦ. Σχετικά με τις μαύρες τρύπες και τα γεγονότα προς το τέλος είναι περισσότερο φαντασία και είναι λογικό. Κάπου χρειάζεται και η φαντασία αν μιλάμε για επιστημονική φαντασία. Δεν ήταν άσχημος ο τρόπος που το έδειξαν. Σε γενικές γραμμές συμφωνώ με την Tiessa: "Η σκηνή με τη απέραντη βιβλιοθήκη ήταν ένας ψαρωτικός τρόπος για να δείξει τη δυνατόητά του να κινείται στη διάσταση του χρόνου". Προφανώς δεν τους είπε ο Hawking (που, μεταξύ μας, τους καθηγητές σε τέτοιες περιπτώσεις τους έχουν απλά για μόστρα για να δίνουν λίγη βαρύτητα με το όνομά τους) "κάντε το έτσι παιδιά", "ο ήρωας να πετάει σε μια βιβλιοθήκη ψάχνοντας να βρει την κατάλληλη στιγμή και τον τρόπο να επικοινωνήσει". Αλλά κάπου έπρεπε να δωθεί περιθώριο στον καλλιτέχνη να δουλέψει κι ο Νόλαν το έκανε με τον -αρκετά όμορφο- τρόπο του. Συνολικά πάντως η ταινία με ψιλοαπογοήτευσε. Δεν ήταν κακή, ούτε από επιστημονικής πλευράς, ούτε σαν ιστορία, ούτε σαν εκτέλεση. Αλλά με τον όλο ντόρο που είχε δημιουργηθεί περίμενα μια ταινία που θα έμπαινε στο πάνθεον των αγαπημένων μου ενώ τελικά ήταν μια απλώς καλή τανία. Νομίζω είναι το 2001 της εποχής μας, και μάλλον ανώτερή του ως ταινία αλλά δεν με ενθουσίασε. Από Νόλαν και μόνο υπάρχουν 3-4 ταινίες που μου αρέσουν περισσότερο. Και -παρά το γεγονός οτι μου αρέσει η hard SF- ομολογώ ότι περισσότερο ευχαριστήθηκα (χωρίς να είναι καλύτερο ποιοτικά) το Guardians of the galaxy. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted January 24, 2015 Share Posted January 24, 2015 (edited) Εγώ αγάπησα. Τέλος. Ακόμα κι αν η ταινία είχε τις επιστημονικές τρύπες του όζοντος (που δεν είχε), ακόμα κι αν το σενάριο ήταν του κώλου (που δεν ήταν), οι η ερμηνείες χάλια (που δεν ήταν), ή η σκηνοθεσία μέτρια (που ΔΕΝ ήταν), μ' είχε αρπάξει απ' αυτά που δεν έχω τη στιγμή που μου έδειξε το σύμπαν. Μπροστά μου. Ολοζώντανο. Σε φάση που είχα βουτήξει τα μπράτσα της καρέκλας και δεν ανέπνεα. Επίσης, αγάπησα τον Νόλαν για δύο μικρές και πολύ σημαντικές λεπτομέρειες (κατ' εμέ πάντα): α) την έκρηξη στο διάστημα που δεν έκανε θόρυβο (γιατί δεν έχω ξαναδεί άλλη ΕΦ ταινία που να σέβεται τους νόμους της φυσικής σ' αυτόν τον τομέα) και β) ούτε ένας τόσος δα ασπασμός, ούτε ένα τόσο δα ερωτικό γούτσου μεταξύ του καστ. Γιατί νισάφι πια. Εγώ της έβαλα περίπου 11/10 και θα έδινα ένα νεφρό για να μπορούσα να την δω με oculus rift όπως ελάχιστοι κωλόφαρδοι στην άλλη μπάντα του Ατλαντικού. (Γενικά, ο Νόλαν είναι τσίφτης και καραμπουζουκλής και δίνει βάρος στην λεπτομέρεια. Κάνει τη μελέτη του πριν βουτήξει μια κάμερα κι αρχίσει να γυρίζει, ξέρει τι θέλει να πει και ακριβώς πώς να το πει κι είναι μανιτζέβελος και δεν κάνει σκόντο σ' αυτά που έχει οραματιστεί. Τέλος, τον αγαπώ.) Edited January 24, 2015 by Sonya 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted January 24, 2015 Share Posted January 24, 2015 Κι εμένα μου άρεσε. Από τις 3 ταινίες αυτού του στυλ -αφήνοντας απ' έξω το 2001 που είναι αρκετά πιο παλιό- το Contact, το Sunshine και το Interstellar, το Sunshine είναι αρκετά έως πολύ ψηλότερα στις προτιμήσεις μου από τα άλλα δυο -το Sunshine δείχνει επίσης μεγάλη προσήλωση στη λεπτομέρεια και στην αληθοφάνεια- με το Interstellar να καταλήγει μαζί με το Contact, αρκετά ψηλά γενικά. Όλα πανέμορφα στην ταινία αλλά θα έπαιρνε περισσότερους πόντους αν ο Νόλαν δεν έπεφτε στο μεγάλο κατ' εμέ δημιουργικό αμάρτημα να κάνει έξυπνους και λογικούς ανθρώπους να φέρονται ηλίθια ή παράλογα επειδή το χρειάζεται εκείνη την ώρα η πλοκή/το σενάριο. Και το έκανε, ειδικά στον πρώτο πλανήτη. Δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες για να αποφύγω τα spoilers. Γενικά εντυπωσιακότατο, και οι όποιοι προβληματισμοί εμφανίζονται αρκετά αργότερα, αφότου έχεις αφήσει την αίθουσα, κάτι που είναι υπέρ του δημιουργού.Άσχετο: δεν είναι ο Hawking επιστημονικός σύμβουλος της ταινίας, αλλά ο Kip Thorne, που όμως είναι η αυθεντία στο συγκεκριμένο θέμα. Το Science of Interstellar φαίνεται πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, γραμμένο από τον ίδιο και τον Νόλαν. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morfeas Posted January 24, 2015 Share Posted January 24, 2015 (edited) Να μοιραστώ κι εγώ τη γνώμη μου για την ταινία. Warning: Ακολουθεί σεντόνι, γιατί είναι να μην αρχίσω να πληκτρολογώ... Καταρχάς, είμαι φαν του Νόλαν (ή μάλλον μου αρέσουν αρκετά τα πρότζεκτ του και οι κόσμοι που πλάθει, καθώς κι οι επιλογές του). Μπορεί η ίδια ιδέα με άλλον σκηνοθέτη να με άφηνε αδιάφορο, αλλά εκείνος έχει βρει κάτι (δεν ξέρω τι) που εμένα καταφέρνει να με αγγίξει. Το μεγαλύτερό του προσόν αποτελεί και το μέγιστο ελάττωμά του: η φιλοδοξία του. Λάθος: η υπερφιλοδοξία του. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που έκανε μια "σοβαρή και ρεαλιστική όσο γίνεται" ταινία με τον Μπάτμαν. Τον άνθρωπο-νυχτερίδα, έναν υπερήρωα με κάπα που διώκει το έγκλημα. Τον άνθρωπο που γύρισε το Memento (όπου η δομή της ταινίας και το κόνσεπτ της είναι άρρηκτα συνδεδεμένα) ή το Prestige (που για πολύ κόσμο θεωρείται το αριστούργημά του, καθώς κι η πιο ενδεικτική ταινία της φιλμογραφίας του). Τον άνθρωπο που έκανε το Inception, την ταινία που ίσως έχει συζητηθεί περισσότερο από κάθε άλλη την τελευταία δεκαετία (και προσωπικά την αγαπημένη μου ταινία του). Το Interstellar είναι μακράν η πιο φιλόδοξη στιγμή του δημιουργού. Κι όπως είναι φανερό, είναι δύσκολο σε τέτοιες περιπτώσεις να μην πέσεις σε κάποια παγίδα. Για μένα το Interstellar έπεσε σε αρκετές (πολύ λιγότερες απ' ό,τι το κατηγορούν βέβαια οι "haters", αλλά οκέι). Αλλά αυτή η φιλοδοξία είναι που (για μένα πάλι), παρ΄ όλα τα λάθη που μπορεί να συνοδεύει, μπορεί να πάει μπροστά την τέχνη. Γιατί, ο Κιούμπρικ δεν ήταν φιλόδοξος; Ή ο Χίτσκοκ; (δεν τους συγκρίνω, απλώς αναφέρω ότι η φιλοδοξία δεν είναι κάτι απαραίτητα κακό). Τέλος σχολίων για τον Νόλαν, τα υπόλοιπα για την ταινία: Για μένα η ταινία είναι σίγουρα πολύ καλή. Δεν είναι αριστούργημα, αλλά δεν απέχει και πολύ από αυτό (κατ' εμέ πάντα). Έχει μια από τις πιο έντονες στιγμές που είδα την περσινή χρονιά: βλ. τη στιγμή που ο Μακόναχι επιστρέφει στο αεροσκάφος έχοντας χάσει πόσα χρόνια από τη ζωή του και πόσες στιγμές από τους ανθρώπους που αγαπά Έχει κάποιες κατ' εμέ υπέροχες εικόνες: Η υλοποίηση του τετρασδιάστατου χώρου σε δισδιάστατη οθόνη μου φάνηκε πανέξυπνη (και πολύ δύσκολη) Αγγίζει θέματα δύσκολα και τα προσεγγίζει με αρκετά εκλαϊκευμένο τρόπο, χωρίς να μου φαίνονται σαχλά. Η βαρύτητα κι η συσχέτισή του με τον χρόνο, όσο τραβηγμένη κι αν είναι, με εντυπωσίασε ως ιδέα, όπως και πολλές άλλες. Έχει χρονικά παράδοξα που (κι εμένα σαν την Τιέσα) μου προκαλούν αλλαργίες, αν και τελευταία ίσως να το έχω ξεπεράσει ως έναν βαθμό. Αλλά είναι μία από εκείνες τις φορές που το χρονικό παράδοξο για μένα λειτούργησε περισσότερο θετικά, παρά αρνητικά, δίνοντας περισσότερο βάθος. Το βασικό μου (κι όχι το μόνο, αν και τα υπόλοιπα δεν με πείραξαν) πρόβλημα ήταν με ένα plot twist, το οποίο ήταν κακοπαιγμένο, κακογραμμένο και δεν είχε κανέναν λόγο ύπαρξης (δηλαδή οποιοσδήποτε άνθρωπος του φόρουμ διάβαζε το σενάριο θα έλεγε ένα "Κύριος, αυτό εδώ δεν βγάζει νόημα. Δυνάμωσε το κίνητρο του τάδε χαρακτήρα"). Το βασικότερο, όμως, για μένα προσόν της ταινίας είναι ότι απευθύνεται σε ένα κοινό που την ώρα της ταινίας πρέπει να σκέφτεται, να είναι συγκεντρωμένο. Δεν είναι ταινία για να χαζέψεις. Σε αντίθεση με το 99% του Χόλιγουντ, εκείνη θεωρεί ότι η ταινία είναι μια διάδραση ανάμεσα στον δημιουργό και τον θεατή. Δεν σου δίνει έτοιμο τίποτα, σου δίνει τις απαντήσεις της διάσπαρτες, αρκεί να θες να τις βρεις (όπως και με το Inception). Κι αυτό το "αντί να παίρνεις τον θεατή από το χέρι, του δείχνεις τον δρόμο και τον αφήνεις να περπατήσει", που το έχει και σε άλλες του ταινίες, είναι για μένα ένα από τα λιθαράκια του Νόλαν στον κινηματογράφο (παρόλο που δεν είναι ο πρώτος που το κάνει, το έχει κάνει κι ο Λυντζ και πιο εκτεταμένα ίσως, ο Νόλαν όμως το κάνει με πολύ πιο λαϊκό-mainstream τρόπο) Παράδοξα, αμέ, έχει αρκετά. Με όσους έχω συζητήσει, έχουμε καταλάβει σχεδόν διαφορετικά πράγματα. Αν σου το περιγράψει κανείς, θα ακούσεις πόσες εκδοχές για πόσα σημεία του έγου. Αυτό είναι κακό; Για μένα όχι: μπορεί το Interstellar να το είδαν εκατομμύρια ανθρώπων, αλλά το Interstellar που είδα εγώ δεν το είδαν λογικά και πάρα πολλοί. Πόσες ταινίες μπορούν να το ισχυριστούν αυτό (εμένα δεν μου έρχονται πάνω από καμιά δεκαριά). Σε κάθε περίπτωση, εμένα μου άφησε πολύ καλή γεύση και παρ' όλα τα προβλήματά του ελπίζω ότι ανοίγει (όπως έκανε ως έναν βαθμό και το Inception) τον δρόμο στο Χόλιγουντ για πρότζεκτ που απαιτούν τη χρήση λίγων παραπάνω εγκεφαλικών κυττάρων του "αγοραστή" κατά την κατανάλωση του προϊόντος. Κι αν αυτό από μόνο του δεν είναι κατόρθωμα (που είναι νωρίς ακόμη για να το ισχυριστώ, αλλά είμαι αισιόδοξος), δεν ξέρω τι καλύτερο θα μπορούσε να πετύχει. Edited January 24, 2015 by Morfeas 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted February 14, 2015 Share Posted February 14, 2015 http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231385525 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zaratoth Posted February 14, 2015 Share Posted February 14, 2015 Εγώ αγάπησα. Τέλος. Ακόμα κι αν η ταινία είχε τις επιστημονικές τρύπες του όζοντος (που δεν είχε), ακόμα κι αν το σενάριο ήταν του κώλου (που δεν ήταν), οι η ερμηνείες χάλια (που δεν ήταν), ή η σκηνοθεσία μέτρια (που ΔΕΝ ήταν), μ' είχε αρπάξει απ' αυτά που δεν έχω τη στιγμή που μου έδειξε το σύμπαν. Μπροστά μου. Ολοζώντανο. Σε φάση που είχα βουτήξει τα μπράτσα της καρέκλας και δεν ανέπνεα. Επίσης, αγάπησα τον Νόλαν για δύο μικρές και πολύ σημαντικές λεπτομέρειες (κατ' εμέ πάντα): α) την έκρηξη στο διάστημα που δεν έκανε θόρυβο (γιατί δεν έχω ξαναδεί άλλη ΕΦ ταινία που να σέβεται τους νόμους της φυσικής σ' αυτόν τον τομέα) και β) ούτε ένας τόσος δα ασπασμός, ούτε ένα τόσο δα ερωτικό γούτσου μεταξύ του καστ. Γιατί νισάφι πια. Εγώ της έβαλα περίπου 11/10 και θα έδινα ένα νεφρό για να μπορούσα να την δω με oculus rift όπως ελάχιστοι κωλόφαρδοι στην άλλη μπάντα του Ατλαντικού. (Γενικά, ο Νόλαν είναι τσίφτης και καραμπουζουκλής και δίνει βάρος στην λεπτομέρεια. Κάνει τη μελέτη του πριν βουτήξει μια κάμερα κι αρχίσει να γυρίζει, ξέρει τι θέλει να πει και ακριβώς πώς να το πει κι είναι μανιτζέβελος και δεν κάνει σκόντο σ' αυτά που έχει οραματιστεί. Τέλος, τον αγαπώ.) Σόνυα, βγες από το μυαλό μου. Ξου, ξου! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted May 6, 2015 Share Posted May 6, 2015 (edited) Κι εμένα μου άρεσε η ταινία. Δεν θεωρώ ότι είδα κάτι δύσκολο, κάτι που ήθελε πολλή σκέψη, ίσα-ίσα, την παρακολούθησα τελείως χαλαρά και αποφασισμένη από ένα σημείο και μετά να "συγχωρώ" πράγματα, όπως πάντα σε παραγωγή του Χόλιγουντ. Δυστυχώς, οι "δύσκολες" ταινίες σπανίζουν, και θεωρούμε εξαίρεση μία που χρειάζεται την στοιχειώδη σκέψη (και δεν είναι ένα ατέλειωτο κυνηγητό με αυτοκίνητα και όπλα). Αλλά ας μην ξεφεύγω. Η ταινία με ικανοποίησε απόλυτα: επιτέλους, μια ολοκληρωμένη, ενδιαφέρουσα ταινία επιστημονικής φαντασίας, ευχάριστη και με ισορροπία δράσης-θεάματος-σκέψης-συναισθήματος. Σε ένα σημείο τσίνισα, όμως, και τσίνισα χοντρά. Ήταν εκεί με τον "κακό", ξέρετε, αυτό που κάνουν πάντα... Δεν μπορούσε μία ταινία να μην έχει αυτές τις μαλακίες. Δηλαδή, είναι δυνατόν; Έπρεπε να παρακολουθήσω μπουνίδια και στο διάστημα; (Δεν είναι αστείο! ) Μέχρι να τελειώσει αυτή η τσόντα, να ξεφορτωθούμε τον bad guy, παραλίγο να σηκωθώ για έναν περίπατο. Είχε όλα τα υλικά, η συνταγή δεν αλλάζει ποτέ: ο κακός, που κάνει όλες τις μαλακίες τη μια πίσω από την άλλη, και έχει και επιχειρήματα (που πρέπει να κάτσουμε να τα ακούσουμε, γιατί είναι τόσο έξυπνα), έχουμε τον παρολίγο νεκρό πρωταγωνιστή, έχουμε (αυτό πάντα το μισούσα) το εξιλαστήριο θύμα, δηλαδή έναν φουκαρά δευτεράντζα, ο χαρακτήρας που ήξερες από την αρχή ότι βρίσκεται εκεί για να πεθάνει... Γιατί πρέπει να το κάνουν σε κάθε ταινία; Είναι κάποιο έθιμο; Αλλά μόλις τέλειωσε αυτό το ψυχαναγκαστικό φαινόμενο, η ταινία έγινε πάλι καλή. Μου άρεσε η τολμηρή σκηνή στο τέλος (για τη βιβλιοθήκη λέω, ναι, ήταν πολύ τολμηρή και μπράβο του). Επιτέλους! ξαναφωνάζω, μία ταινία επιστημονικής φαντασίας. Είχα χρόνια να δω κάτι τέτοιο. Τόσο ακομπλεξάριστο, τόσο παθιασμένο και τολμηρό, φευγάτο αλλά όχι προσποιητό. Είναι μία ταινία που θα ξαναδώ, σίγουρα. Edited May 6, 2015 by Cassandra Gotha 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Giomel Posted June 28, 2015 Share Posted June 28, 2015 Ενα αρθρο για την επιστημονικη ακριβεια του Interstellar (γραμμένο απο καταρτισμένο επι του θέματος καθηγητη) http://physicsgg.me/2015/06/24/%CE%B7-%CF%84%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B1-interstellar-%CF%89%CF%82-%CE%BC%CE%AC%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%87%CE%BF%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%B1/ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
stathis03 Posted November 27, 2015 Share Posted November 27, 2015 - Oh…we are not prepared for it Την πρώτη φορά που είδα την ταινία στο cinema απογοητεύτηκα, περίμενα περισσότερα ή κάτι άλλο… όμως τώρα που παίζεται η ταινία στα συνδρομητικά, την βλέπω κάθε φορά ευχάριστα κι ανακαλύπτω… το ότι βλέποντας το Interstellar… ερμηνεύεις εν μέρει το 2001 Οδύσσεια του διαστήματος ! τη μουσική καθώς περνά το Κρόνο, την σκουληκότρυπα… τη μουσική καθώς ο Κούπερ βλέπει τα μηνύματα 23 ετών - Gravity can … το ότι είμαστε ούτως η άλλως όλοι… hologram - I waited years… το κομμάτι του κόστους σε χρόνο σε σχέση με τη γη - But you knew about relativity… Τα μικρά τμήματα αεροδιαστημικής περιπέτειας – που είναι όμως αρκετά καλά χρονομετρημένα - It only has to work once… το όνομα στη πινακίδα στο κρυογενετικό θάλαμο “Dr. MAN” - I am afraid of time… Την ώρα που πεθαίνει ο καθηγητής στη Γη - αναγεννιέται ο … Dr Man στην άλλη άκρη του σύμπαντος… Το ταξίδι στο χρόνο το ζούμε από πάντα… είναι το ταξίδι μέσα από τα παιδιά μας, από την εξέλιξη και την μεταφορά της γνώσης στις επόμενες γενιές… Το κομμάτι με τη βιβλιοθήκη, την πρώτη φορά που το είδα με ξένισε, όμως τελικά το βρήκα γοητευτικό – και πάλι τα βιβλία, η μεταφορά της γνώσης μέσα στο χρόνο, και είναι πράγματι πολλά τα βιβλία που κρύβουν μέσα τους μηνύματα από το μέλλον… το παγκόσμιο ή το προσωπικό μας… Όσες φορές και να τη δω την ταινία όμως μου τη σπάνε… τα ρομπότ- by far ο χειρότερος σχεδιασμός - θυμίζουν τον τενεκεδένιο από το μάγο του Οζ (!) δίνουν όμως έναν cult χαρακτήρα στην ταινία… για να την βλέπουμε ως τέτοια στο… μέλλον. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Disco_Volante Posted December 16, 2016 Share Posted December 16, 2016 Χθες βράδυ πήρα τη μεγάλη απόφαση να δω κι εγώ επιτέλους το Interstellar στην πρώτη προβολή του Star. Ξεκινώντας στις 10 και με τα τεράστια διαλείμματα για διαφημίσεις ήξερα εξ αρχής ότι θα ξενυχτίσω. Χαλάλι του όμως αφού είχα ακούσει και είχα διαβάσει τόσα καλά σχόλια για την ταινία. Στο σημείο αυτό να πω ότι δεν ήμουν καθόλου προκατειλημμένος. Κάθε άλλο. Διαβάζω Ε.Φ. γράφω Ε.Φ. και φυσικά μια ταινία με διαστημόπλοια, μελανές οπές και μακρινούς γαλαξίες μόνο ενθουσιασμό μπορεί να μου προκαλέσει. Ξεκινάμε λοιπόν κ. Νόλαν... Ωραία η ιδέα για την έλλειψη τροφίμων και οξυγόνου στη Γη. Κοιτάω το ρολόι και βλέπω ότι έχει περάσει πάνω από μία ώρα αλλά δεν έχει συμβεί σχεδόν τίποτα. Μόνο μπλα, μπλα μεταξύ των ηθοποιών. Ωχ λέω... Θα μας τα κάνει ζέπελιν σχετικά με τη σχέση του πρωταγωνιστή με την κόρη του. Και στο Armageddon ο ήρωας είχε κόρη αλλά ο Bay μέσα σε λιγότερο από δέκα λεπτά είχε δώσει όλο το background σχετικά με τη σχέση τους. Και επιτέλους ξεκινάει η δράση και απογειώνεται το διαστημόπλοιο. Και κάπου εκεί αρχίζουν τα περίεργα πλάνα. Η κάμερα στο πλάι του σκάφους έτσι ώστε μέχρι τα μισά του έργου να μην έχεις την παραμικρή ιδέα για το πως είναι το διαστημόπλοιο! Ρε παπάρα Nolan, δεν έχεις ιδέα από βασικές αρχές σκηνοθεσίας;;;!!! ΟΚ, στη Γη το να βάζεις την κάμερα στο πλάι του αυτοκινήτου είναι αποδεκτό γιατί όλοι ξέρουμε πως είναι ένα αυτοκίνητο! Στο διάστημα όμως ακολουθούμε πάντα αδρανειακή τοποθέτηση κάμερας, έτσι ώστε ο θεατής να βλέπει απ’ έξω το πως είναι και το πως κινείται το σκάφος. ΠΑΝΤΑ η κάμερα σε αδρανειακό σύστημα σε σχέση με το κινούμενο αντικείμενο. Όποιος ήταν υπεύθυνος για το σχεδιασμό των ρομπότ πρέπει να δούλευε παλιά στα ΙΚΕΑ! Γιατί όχι ανθρωπόμορφα ρομπότ; Σίγουρα θα ήταν πολύ πιο λειτουργικά και ευκίνητα σε σχέση με μια κινούμενη ταφόπλακα! Φτάνουν στο διαστημικό σταθμό και κάτι ΔΕΝ παίρνει το αυτί μου! Λέω δεν μπορεί, εγώ δεν άκουσα λόγω της μουσικής. Rip off #1: Η σκηνή όπου ο επιστήμονας προσπαθεί να εξηγήσει τη θεωρία της σχετικότητας σημαδεύοντας δύο σημεία σε ένα χαρτί και μετά τα ενώνει είναι ακριβώς copy/paste από την ταινία Event Horizon!!! Πολύ ωραία η προσπάθεια οπτικοποίησης της μελανής οπής! Τα καλά πρέπει να λέγονται... Δεν ξέρω πόσα βιβλία αστροφυσικής διάβασες Nolan ή πόσους φυσικούς ρώτησες αλλά η θέαση είναι πολύ κοντά σε αυτό που πιστεύουμε σήμερα. Συνεχίζονται όμως τα περίεργα πλάνα και στραβώνω άσχημα! Φτάνουν στον πρώτο πλανήτη που βρίσκεται σε κοντινή τροχιά γύρω από τη μελανή οπή. Εδώ τι έγινε;;; Πώς ξέφυγε αυτό από τους επιστημονικούς συνεργάτες;;; Κατάφερες και τους κοίμησες με τα πλάνα σου;;; Ένας πλανήτης τόσο κοντά σε μελανή οπή θα έπρεπε να είναι υπό διάλυση! Κυριολεκτικά η επιφάνεια του πλανήτη θα έπρεπε να είχε ξεσκιστεί από τις παλιρροιογόνες δυνάμεις και όλο το υλικό να έχει σχηματίσει δίσκο προσαύξησης γύρω από τη μελανή οπή. Το ίδιο συμβαίνει και σε άστρα με πολύ περισσότερη μάζα. Φτάνουν στο δεύτερο πλανήτη. Περιμένουμε εδώ να δούμε κάτι καινοτόμο, έστω ένα παράξενο φυσικό φαινόμενο και βλέπουμε μόνο έναν παγωμένο κόσμο. ΟΚ, καταλάβαμε! Οι ιδέες δεν είναι το φόρτε σου. Α, κάτσε ούτε τα πλάνα είναι....! Τόσο δύσκολο θα ήταν να στρώσεις κώλο και να σκεφτείς περίεργα φυσικά φαινόμενα για να μαγέψεις το θεατή;;; Για παράδειγμα ο πλανήτης θα μπορούσε να είχε διαμπερή τρύπα στο κέντρο ή να λείπει κάποιο κομμάτι... Γυρίζουν στο σταθμό και τότε γίνεται η πρώτη έκρηξη στο διάστημα και μόλις η δεύτερη σε όλη την έως τώρα ταινία! Και εκεί πέφτουν οι πρώτες χειρονομίες (βραβείο ανοιχτής παλάμης) προς την οθόνη. Καλά βρε Νόλαν, το σκέφτηκες καλά να προβάλεις soundless motion in space;;; Το ξέρουμε ότι ο ήχος δε διαδίδεται στο κενό. Αλλά τι θες να πεις, ότι εσύ είσαι μάγκας και όλοι οι άλλοι που βάζουν ήχο είναι βλάκες;;; Αυτό είναι μια γενική παραδοχή που ισχύει εδώ και χρόνια. Αλίμονο αν οι πόλεμοι των άστρων με τις πολύωρες αερομαχίες και εκρήξεις γινόταν στα βουβά!!! Εκεί κανονικά έπρεπε να πάω για ύπνο αλλά κρατήθηκα. Και μετά έχουμε το σκηνικό πίσω από τη βιβλιοθήκη στον υπερχώρο μέσα στη μελανή οπή. Αυτό που θύμισε το Inception! Άλλη δική σου πατάτα... Με τόσες πατάτες σπέρνεις άνετα χωράφι ολόκληρο! Αν κατάλαβα καλά, γιατί τα μάτια μου έκλειναν από τη νύστα, δεν υπήρχαν ανώτερα όντα που βοήθησαν τους ανθρώπους. Απλά οι άνθρωποι του μέλλοντος έστειλαν βοήθεια στο παρελθόν. Αν λοιπόν είχαν τη δυνατότητα να ανοίγουν μελανές οπές γιατί να θέσουν την ανθρωπότητα του παρόντος σε τόσο κόπο; Θα μπορούσαν να στείλουν ένα απλό PDF που να γράφει: Ακούστε μάγκες, θα κάνετε αυτό κι αυτό και τέλος! Βέβαια τότε δε θα είχαμε ταινία. Καλύτερα θα ήταν... Rip off #2: Εκεί στο τέλος που ο πρωταγωνιστής μπαίνει στο σκάφος με το ρομποτάκι πίσω του θυμίζει έντονα το πως οι μονάδες R2 συνόδευαν τους πιλότους στους πολέμους των άστρων. Γενικό συμπέρασμα: Μια αρκετά “βαριά” ταινία που δεν αφήνει το θεατή να χαλαρώσει και χαρεί τα δρώμενα. Κατά τη γνώμη μου πάντα, η Ε.Φ. δεν πρέπει να προβληματίζει τόσο το θεατή. Η Ε.Φ. υπάρχει για να ταξιδεύει το θεατή και τον αναγνώστη σε νέους παράξενους κόσμους και ιδέες. Όποιος θέλει προβληματισμό να δει Αγγελόπουλο... Με άριστα το 10 βάζω φυσικά 10. Με ένα μείον όμως μπροστά... Ο Νόλαν σε αυτή την ταινία ποτέ δε νοιάστηκε για την Ε.Φ. Την πέρασε σε δεύτερη και τρίτη μοίρα δίνοντας έμφαση μόνο σε ερμηνείες, νοήματα και διαπροσωπικές σχέσεις. Είναι κρίμα που μια τόσο ενδιαφέρουσα εσχατολογική ιδέα καταστράφηκε τόσο άκομψα στα χέρια αυτού του σκηνοθέτη. Νομίζω πως μόνο ένας Roland Emmerich θα μπορούσε να αξιοποιήσει πλήρως τις δυνατότητες της ιδέας σε δράση, πλοκή και εφέ δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα αντάξιο των Stargate, 2012, Armageddon και πολλών άλλων ταινιών κλασσικής και σωστής Ε.Φ... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted December 18, 2016 Share Posted December 18, 2016 Μη δεις το Arrival... 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ballerond Posted December 18, 2016 Share Posted December 18, 2016 DV προσκυνάω τέλος. Ένας και μοναδικός. Απλά. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mournblade Posted December 21, 2016 Share Posted December 21, 2016 (edited) Ωχ, φίλε μου Βαγγέλη, εδώ τα τσουγκρίσαμε!! Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ το Interstellar, κι ας είχε πάρα πολλά λάθη, ειδικά στο τέλος. Κατ' αρχάς, ερωτεύτηκα την μουσική του! Με αυτό το κομμάτι στο τέρμα, έγραψα το τέλος της τριλογίας μου: Δεύτερον,σωστή οπτικοποίηση εξωτικών φαινομένων όπως σκουληκότρυπες και μοναδικότητες, ή στρέβλωση του χωροχρόνου, δεν είχε ξαναγίνει στο χόλυγουντ. Στον κινηματογράφο είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό, και όχι, δεν ήταν για να φάω πατατάκια!! Επίσης, εγώ συγκινήθηκα με την σχέση πατέρα - κόρης.... Επίσης, η υπέροχη ιδέα κατ' εμέ επικοινωνίας μέσω της βαρύτητας, που αποτελεί ουσιαστικά τον συνδετικό κρίκο όλων των διαστάσεων. Επίσης, πρωτότυπη βρήκα την απόδοση της extra διάστασης και τον τρόπο που οπτικοποίησαν το - αμφίδρομο - ξεδίπλωμα του χρόνου στο δωμάτιο της μικρής. (άσχετα αν ήταν ό,τι να 'ναι για το πως βρέθηκε εκεί, ή πως επίζησε, ή ένα σωρό αλλα που κι εσύ πολύ σωστά αναφέρεις). Επίσης, η σχετικότητα του χρόνου, αν και έχει χρησιμοποιηθεί στον Πλανήτη των Πιθήκων, εδώ λειτούργησε - επίτηδες πιστέυω - περισσότερο ωμά και κατανοητά. Τέλος, μόνο και μόνο για την σκηνή που ακούγεται το κομμάτι no caution του Zimmer, και την επική ατάκα του docking scene: "It's not possible! --- No, it's necessary." Την σκέφτομαι και ανατριχιάζω! Για όλα τα παραπάνω εγώ συγχώρεσα τα όποια ατοπήματα έκανε ο Νόλαν και θεωρώ το Interstellar μια ταινία που αξίζει να δει κανείς. Edited December 21, 2016 by Mournblade 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Disco_Volante Posted December 21, 2016 Share Posted December 21, 2016 Γρηγόρη, συμφωνώ μαζί σου ότι η βασική ιδέα ήταν αρκετά καλή. Αυτό που υποστηρίζω είναι ότι η εκτέλεση πήγε στραβά... Σε μια τρίωρη ταινία διαστημικής Ε.Φ. είναι απλά αστείο να υπάρχει 1.5 έκρηξη! Ταξιδεύουν σε ένα άλλο γαλαξία κει πέρα από τη μελανή οπή δε βλέπουμε τίποτε άλλο. Για παράδειγμα στον ξένο γαλαξία θα μπορούσαν να υπάρχουν πλανήτες με μαγευτικές και πρωτόγνωρες ιδιότητες. Βράχια και υλικό να αιωρείται στην επιφάνεια των πλανητών λόγω μικρής βαρύτητας και γρήγορης περιστροφής, πλανήτες υπό διάλυση, άστρα με παράξενη συμπεριφορά. Κάτι... Νομίζω πως η διαστημική Ε.Φ. είναι εξ’ ορισμού το ταξίδι σε νέους παράξενους κόσμους. Εκεί πρέπει να επικεντρώνεται όλη η ταινία και όχι σε δευτερεύοντα στοιχεία όπως οι διαπροσωπικές σχέσεις. Είναι σαν να είναι κάποιος αγοραστής σε αντιπροσωπεία της Ferrari να ρωτάει για τα κυβικά, την ιπποδύναμη και την τελική του αυτοκινήτου και ο πωλητής να τον πρήζει για τα δερμάτινα/ηλεκτρικά/θερμαινόμενα καθίσματα, τον πολυζωνικό κλιματισμό και τη δορυφορική πλοήγηση γιατί πολύ απλά θέλει να κρύψει το μικρό ηλεκτρικό μιξεράκι κάτω από το καπό 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ballerond Posted December 21, 2016 Share Posted December 21, 2016 Βαγγέλη πραγματικά, η ατάκα "Σε μια τρίωρη ταινία διαστημικής Ε.Φ. είναι απλά αστείο να υπάρχει 1.5 έκρηξη!" πρέπει να είναι ότι καλύτερο έχεις γράψει στο forum ρε φίλε. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mournblade Posted December 21, 2016 Share Posted December 21, 2016 (edited) Μαζί σου σε όσα λες Βαγγέλη. Εκεί κι εγώ ήθελα περισσότερα. Να δείξει πιο παράξενα μέρη. Το πήγε safe και πάτησε στις διαπροσωπικές σχέσεις' ένα θέμα με το οποίο οι πάντες μπορούν να ταυτιστούν. Δυστυχώς με τα εξωτικά φαινόμενα που περιγράφεις οι περισσότεροι δεν συγκινούνται και πολύ...Η σαγήνη του αγνώστου ασκεί ακαταμάχητη έλξη σε λίγους ανθρώπους. Η αγάπη πατέρα-κόρης αγγίζει πολύ περισσότερους! Σκέψου τι θα έλεγαν στο στάδιο του σχεδιασμού: "Έχουμε σχετικότητα, έχουμε παραπάνω διαστάσεις, έχουμε αλληλεπίδραση χρόνου-βαρύτητας, έχουμε καταστροφή του γήινου κλίματος, έχουμε μαύρη τρύπα, έχουμε extra dimensional πλάσματα, αν δεν βάλουμε και λίγο συναίσθημα δεν θα την δει κανένας πλην κάποιων... αστροφυσικών ( ) ή fan της αστροφυσικής τέλος πάντων, όπως είμαι εγώ! Βαγγέλη, δεν ξέρω με τι ανθρώπους συναναστρέφεσαι, αλλά εγώ ξέρω σπουδαγμένους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν πως τα αστέρια εκεί πάνω είναι μυριάδες ήλιοι σαν τον δικό μας... Νομίζουν πως είναι πλανήτες ή "αστέρια" τέλος πάντων! Επομένως, τι περίμενες; Χρειαζόντουσαν μια οικεία και "ζεστή" βάση για να πλασάρουν όμορφα δυσκολονόητες έννοιες και θεωρίες. Άλλωστε, αν θυμάσαι, και στον Armageddon που ανέφερες οι διαπροσωπικές σχέσεις ήταν κάτι παραπάνω από παρούσες! Aerosmith κι έτσι! Και εδώ που τα λέμε, για να κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου, η σχετικότητα προσφέρεται φουλ για τραγικές καταστάσεις που μπορούν να συγκινήσουν τον θεατή. Κοινώς, ο Νόλαν στις ταινίες του, (του οποίου δεν είμαι και πολύ fan, χωρίς όμως και να μην μου αρέσουν) προσπαθεί πάντα να βάζει και το συναίσθημα στο μείγμα, κάτι που για μένα είναι θεμιτό και σωστό, γιατί προσωπικά με αγγίζει περισσότερο ένα τέτοιο έργο, παρά ένα φαντασμαγορικό υπερθέαμα που να διεγείρει όλες τις αισθήσεις πλην όμως αυτών που κρύβονται μέσα στην καρδιά. Είμαι ρομαντικός, τι να κάνουμε!! Edited December 21, 2016 by Mournblade 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Disco_Volante Posted December 21, 2016 Share Posted December 21, 2016 (edited) Βαγγέλη, δεν ξέρω με τι ανθρώπους συναναστρέφεσαι, Let me show you what I am used to... (σου θυμίζει κάτι;;;) Γρηγόρη, φυσικά και πρέπει να υπάρχουν συναισθήματα! Ταινία είναι άλλωστε όχι ντοκιμαντέρ Ε.Φ.! Αυτό που λέω είναι ότι τα συναισθήματα και οι διαπροσωπικές σχέσεις δεν πρέπει να κατακλύζουν την ταινία εις βάρος της δράσης και της πλοκής. Ναι, και στο Armageddon έχουμε σχέση πατέρα-κόρης. Μόνο που εκεί στα πρώτα δέκα λεπτά βλέπουμε περισσότερο δράση απ’ ότι σε όλη την ταινία του Nolan! Κυριολεκτικά πριν καν συμπληρωθεί το πρώτο λεπτό βλέπουμε στο παρελθόν πώς έπεσε ο μετεωρίτης και κατέστρεψε όλη την επιφάνεια της Γης. Αντιθέτως στο Interstellar στην πρώτη μία ώρα δεν υπάρχει απολύτως τίποτα παρόμοιο. Μόνο σκόνη και πάλι σκόνη! Νομίζω με ένα μεγάλο swiffer θα ήταν μια καλή λύση... Και οι δυο ταινίες βασίζονται στην ίδια ιδέα: «Κάτι πάει στραβά στη Γη και πρέπει να το διορθώσουμε!» Όπως ο χειρισμός είναι τελείως διαφορετικός. Edited December 21, 2016 by Disco_Volante 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mournblade Posted December 21, 2016 Share Posted December 21, 2016 "Αντιθέτως στο Interstellar στην πρώτη μία ώρα δεν υπάρχει απολύτως τίποτα παρόμοιο. Μόνο σκόνη και πάλι σκόνη! Νομίζω με ένα μεγάλο swiffer θα ήταν μια καλή λύση..." Χαχαχα! :lol: Ομολογώ πως δεν θυμάμαι την ατάκα "Let me show you what I am used to..." Όσο για την ταινία, εεε, τι να κάνουμε, γούστα είναι αυτά. Η διασκέδαση άλλωστε είναι αυστηρά προσωπική υπόθεση! Και πάλι καλά να λες που διαφέρουν οι προτιμήσεις. Χωρίς το χάος και την διαφορετικότητα, δεν θα υπήρχε εξέλιξη... (αυτό τώρα είναι φιλοσοφική αναζήτηση, επομένως ας μην ξεφύγουμε! ) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Disco_Volante Posted December 21, 2016 Share Posted December 21, 2016 (edited) Γρηγόρη η φράση σου «δεν ξέρω με τι ανθρώπους συναναστρέφεσαι...» μου θύμισε έντονα τον εξής διάλογο - Listen, Herr Mac, I don't know what kind of people you're used to dealing with, but nobody tells me what to do in my place. - Fräulein Ravenwood, let me show you what I am used to... Ε, δεν μπορεί! Τώρα πρέπει να έχεις καταλάβει που αναφέρομαι Edited December 21, 2016 by Disco_Volante 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mournblade Posted December 21, 2016 Share Posted December 21, 2016 Google, google, google... Raiders of the Lost Ark! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Zaratoth Posted December 22, 2016 Share Posted December 22, 2016 Εμένα πάντως ο πλανήτης με τα τεράστια κύματα, σε συνδυασμό με τη μουσική, με είχε καθηλώσει στο σινεμά με το στόμα ανοιχτό. Και ακόμα το καταφέρνει, στην 5η - 6η προβολή. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.