Mesmer Posted January 25, 2015 Share Posted January 25, 2015 Όνομα Συγγραφέα: ΆγγελοςΕίδος: Μαγικός ρεαλισμόςΒία; ΌχιΣεξ; ΟύτεΑριθμός Λέξεων: 500Αυτοτελής; ΝαιΣχόλια: Το φλασάκι αυτό δημοσιεύτηκε στη συλλογή διηγημάτων Ιστορίες του Χειμώνα, από τις εκδόσεις Παράξενες ΜέρεςΑρχείο: Μοναξιά.doc Μοναξιά Δεν της άρεσε το κρύο, αλλά σίγουρα της άρεσε το χιόνι. Το χιόνι είναι μαλακό και εύπλαστο. Όχι σαν τη λάσπη, που μετά από λίγο ξεραίνεται και σπάει. Κάποιες φορές, αυτό είναι λυπηρό. Το γλιστερό πεζοδρόμιο δυσκόλευε τα βήματά της, κι οι μεγάλες, για τα μικροκαμωμένα πόδια της, μπότες το έκαναν ακόμη χειρότερο. Και το πανωφόρι της της ήταν μεγάλο, αλλά αυτό δεν την πείραζε, επειδή μπορούσε να το τυλίγει σφιχτά γύρω από τους ώμους της και να χώνει τη μουσούδα της μέσα στους ψηλούς γιακάδες και τα ζεστά χνώτα. Όχι πολύ μακριά από το σπίτι της, στη γωνία που σχημάτιζαν δυο γειτονικές πολυκατοικίες, τα ανεμοσούρια στοίβαζαν μπόλικο, καθαρό χιόνι. Εκεί, μπορούσε ευκολότερα να γεμίσει τη σακούλα και να το μεταφέρει πίσω, στο αδειανό υπόγειο της εγκαταλελειμμένης οικοδομής –στο σπίτι. Τον περασμένο χειμώνα ήταν εκεί μαζί με τη μητέρα της. Θυμόταν πόσο παραπονιόταν για τον κρύο αέρα που έμπαζε από τα πρόχειρα καλυμμένα ανοίγματα. Πλέον ήξερε ότι, τότε, νοιαζόταν για λάθος πράγματα, κι αυτό την έθλιβε όποτε το σκεφτόταν. Για κάποιον παράξενο λόγο, η μητέρα της γνώριζε ότι θα έφευγε. «Μην στεναχωριέσαι, μικρή μου», της είχε πει, μια χιονισμένη μέρα σαν και τούτη. «Θα σου δείξω έναν τρόπο για να μην αισθάνεσαι μόνη». Και της έδειξε. Κι ήταν τόσο όμορφο, που για μερικές στιγμές είχε ξεχάσει τη μοναξιά. Ήταν η όγδοη σακούλα χιόνι που άδειασε πάνω στο μικρό, λευκό λοφάκι που είχε υψωθεί κοντά στη μεριά που είχε μαζεμένα τα λιγοστά της πράγματα. Το κοίταξε από ψηλά και στράβωσε τα χείλη της σκεφτική. Η ποσότητα τής φάνηκε αρκετή. Επίσης, δεν ήθελε καθόλου να ξαναβγεί έξω, στην παγωνιά. Κάθισε οκλαδόν κι αμέσως τα χέρια της έπιασαν δουλειά. Το σώμα του χιονάνθρωπου το ήθελε λεπτό και κυλινδρικό. Δεν της άρεσε έτσι πως τους έκαναν συνήθως, στρουμπουλούς. Πρόσθεσε και δυο μικρά χεράκια σε διαφορετικό ύψος, επειδή έτσι θα ήταν πιο αστείος. Το κεφάλι του ήταν μεγάλο, σε σχέση με το σώμα του, αλλά αυτό το έκανε επίτηδες, για να είναι πιο έξυπνος. Οι τελευταίες πινελιές ήταν δυο στρόγγυλες, μαύρες πέτρες για μάτια και πέντ’-έξι κομματάκια από κεραμίδια για στόμα. Έγειρε προς τα πίσω και κοίταξε με περηφάνια το δημιούργημά της. Η παρέα της ήταν, επιτέλους, έτοιμη. Μόνο ένα έχει μείνει, σκέφτηκε και χαμογέλασε ικανοποιημένη. Έκλεισε και ξανάνοιξε τα μάτια της, όπως της είχε δείξει η μητέρα της. Το σώμα του χιονάνθρωπου αναρίγησε, λες και ξύπνησε απότομα από βαθύ ύπνο. Το κοντά του χέρια τεντώθηκαν προς τα πίσω και το κεφάλι του στράφηκε δεξιά κι αριστερά, πάνω στον ανύπαρκτο λαιμό. Κι αφού συνήλθε κάπως, μια αδέξια, ξαφνική κίνηση έδειξε πως πρόσεξε την παρουσία της. Τη χαιρέτισε και με τα δυο χέρια, την ώρα που τα κεραμίδια στο στόμα του σχημάτιζαν ένα τόξο. Το γέλιο της αντήχησε στο αδειανό υπόγειο. Του ανταπέδωσε το χαιρετισμό, μ’ ένα ευγενικό σκύψιμο του κεφαλιού. Είχε κρύο κι ο χιονάνθρωπος θα άντεχε αρκετές μέρες, μέχρι να ξαναβρεί τις δυνάμεις της. Θα μπορούσε να παίζει μαζί του για ώρες. Ευτυχώς που το χιόνι είναι μαλακό. Όχι σαν τη λάσπη. 7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted January 25, 2015 Share Posted January 25, 2015 Πολύ όμορφο και συγχαρητήρια για την έκδοση. Σαν το Κοριτσάκι με τα Σπίρτα. Το μόνο που θα άλλαζα είναι κάποιες λέξεις που είναι πολύ επιστημονικά σωστές και χαλάνε την εντύπωση ότι βλέπουμε την οπτική γωνία ενός παιδιού. (Και μη μου λες για μανάδες που φεύγουν... ) 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted February 1, 2015 Share Posted February 1, 2015 (edited) Όμορφο και τόσο μελαγχολικό! Ένα χειμωνιάτικο ποίημα! Τι εννοείς μέχρι να ξαναβρεί τις δυνάμεις της; Ήταν κάποιο αλλόκοτο πλάσμα και το κοριτσάκι; Και έχει κάποιο κρυφό νόημα η διπλή αναφορά "όχι όπως η λάσπη;" Με συγκίνησες πάντως! Α, με βαραίνουν κάτι τέτοια! Edited February 1, 2015 by Ιρμάντα 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted February 1, 2015 Author Share Posted February 1, 2015 (edited) 1. Τι εννοείς μέχρι να ξαναβρεί τις δυνάμεις της; Ήταν κάποιο αλλόκοτο πλάσμα και το κοριτσάκι; Είναι μια μικρή μάγισσα, όπως ήταν και η μητέρα της. Αλλά επειδή είναι μικρούλα ακόμα, δεν μπορεί να ελέγξει καλά τις δυνάμεις της και εξαντλείται εύκολα. Γι' αυτό χρειάζεται χρόνο. 2. Και έχει κάποιο κρυφό νόημα η διπλή αναφορά "όχι όπως η λάσπη;" Το κρυφό νόημα είναι πως είχε προσπαθήσει να φτιάξει λασπάνθρωπο, για να μη νιώθει μοναξιά. Αλλά μετά από λίγο η λάσπη ξεράθηκε κι ο λασπάνθρωπος έσπασε. Γι' αυτό "Κάποιες φορές, αυτό είναι λυπηρό". Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο! Χάρηκα που σου άρεσε. Edited February 1, 2015 by Mesmer 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted February 1, 2015 Share Posted February 1, 2015 Εντάξει, το είδα πάλι για τη λάσπη. Μια χαρά είναι! (Χαίρομαι που η μικρή είναι αυτό που είναι, γιατί θα νιώθει λιγότερη μοναξιά, και είχα λυπηθεί στην αρχή :sorry: ...) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Elli Sketo Posted July 7, 2015 Share Posted July 7, 2015 Mesmer αυτό ήταν πολύ καλό (όπως μας έχεις συνηθίσει άλλωστε). Η μελαγχολία που έβγαλες κάθησε βαριά αλλά γλυκά στη καρδιά μου. ευχαριστώ 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted July 7, 2015 Author Share Posted July 7, 2015 Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο και τα καλά λόγια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.