Mesmer Posted February 1, 2015 Share Posted February 1, 2015 Θα ήθελα να μου προτείνετε είτε βιβλία είτε διηγήματα τρόμου (αν είναι και εντός φόρουμ ακόμη καλύτερα) τα οποία να είναι γραμμένα με τη μορφή επιστολών ή ημερολογίου. Θέλω να μελετήσω λίγο για κάτι που σκοπεύω να γράψω. Από βιβλία αυτού του είδους έχω υπόψη μόνο τον Δράκουλα, τον οποίο θα τιμήσω κάποια στιγμή. Επίσης, το Έλος έχει μερικά τέτοια στοιχεία, αλλά δεν είναι ακριβώς αυτό που ψάχνω. Κι αν θυμάμαι καλά το Τέρας από το Στόμα του Διαβόλου είναι γραμμένο έτσι, αλλά το βιβλίο είναι άλλη βιβλιοθήκη αυτή τη στιγμή και δεν μπορώ να το πιάσω στα χέρια μου. Από το φόρουμ, μου 'ρχεται στο μυαλό μόνο το Ημερολόγιο ενός Λιμασμένου, του Stanley. Γενικότερα, παρουσιάζει ενδιαφέρον σαν είδος λογοτεχνίας στον τρόμο, επειδή ξέρεις ότι «θα πάνε όλα καλά» για τον συγγραφέα τους, εφόσον τα έχει ήδη γράψει, ό,τι κι αν έχει συμβεί. Έχει κάποιες ομοιότητες με την πρωτοπρόσωπη γραφή, αλλά εδώ είναι διαφορετικό, αφού τα γεγονότα παρουσιάζονται σε δεύτερο χρόνο κι όχι άμεσα. Οπότε, είναι δυσκολότερο να αποδοθεί το αίσθημα του τρόμου. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted February 1, 2015 Share Posted February 1, 2015 "Frankenstein" της Mary Shelley . 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted February 1, 2015 Share Posted February 1, 2015 "Frankenstein" της Mary Shelley . Ωωωωωωωω ναιαιαιαιαιαιαιαι!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted February 1, 2015 Author Share Posted February 1, 2015 "Frankenstein" της Mary Shelley . Χμμ, αρκετά ενδιαφέρον αυτό. Δεν το ήξερα. Αν και μετά τον Τελευταίο Άνθρωπο μετά τρομάζει κάπως η Shelley. Παρόλ' αυτά, θα το κοιτάξω οπωσδήποτε. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted February 1, 2015 Share Posted February 1, 2015 Τον "Ιστορικό" της Elizabeth Kostova. Ένα λογοτεχνικό θρίλερ όπου τρεις γενιές ιστορικών ψάχνουν τα ίχνη του Δράκουλα. Έχει 200 καταπληκτικές πρώτες σελίδες, μία πανέξυπνη προσθήκη στον βαμπιρικό μύθο, μία από τις πιο διακριτικές εξομολογήσεις καταπιεσμένης ομοφυλοφιλίας από πατέρα σε κόρη που διάβασα ποτέ (ναι, μιλάω για τη σκηνή που γνωρίζει τον Ούγγρο μυστικό πράκτορα) αλλά και ένα νερουλό δεύτερο μισό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted February 1, 2015 Author Share Posted February 1, 2015 Τον "Ιστορικό" της Elizabeth Kostova. Ένα λογοτεχνικό θρίλερ όπου τρεις γενιές ιστορικών ψάχνουν τα ίχνη του Δράκουλα. Έχει 200 καταπληκτικές πρώτες σελίδες, μία πανέξυπνη προσθήκη στον βαμπιρικό μύθο, μία από τις πιο διακριτικές εξομολογήσεις καταπιεσμένης ομοφυλοφιλίας από πατέρα σε κόρη που διάβασα ποτέ (ναι, μιλάω για τη σκηνή που γνωρίζει τον Ούγγρο μυστικό πράκτορα) αλλά και ένα νερουλό δεύτερο μισό. Α ναι, σωστά, κι ο Ιστορικός. Το είχα διαβάσει αυτό όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει. Μάλλον μου διέφυγε επειδή, απ' ό,τι θυμάμαι, οι επιστολές του παραήταν μεγάλες και κάπου χανόταν αυτή η αίσθηση. Αξίζει να του ρίξω μια ματιά, πάντως, για εκπαιδευτικούς λόγους. Και, ναι, είναι ωραίο βιβλίο, αν και προς το τέλος το χαλάει λίγο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted February 2, 2015 Share Posted February 2, 2015 Γενικότερα, παρουσιάζει ενδιαφέρον σαν είδος λογοτεχνίας στον τρόμο, επειδή ξέρεις ότι «θα πάνε όλα καλά» για τον συγγραφέα τους, εφόσον τα έχει ήδη γράψει, ό,τι κι αν έχει συμβεί. Έχει κάποιες ομοιότητες με την πρωτοπρόσωπη γραφή, αλλά εδώ είναι διαφορετικό, αφού τα γεγονότα παρουσιάζονται σε δεύτερο χρόνο κι όχι άμεσα. Οπότε, είναι δυσκολότερο να αποδοθεί το αίσθημα του τρόμου. Νομίζω ότι τα μπερδεύεις λίγο. Σε μια καταγραφή γεγονότων ισχύει αυτό που λες (π.χ. όλος ο Λάβκραφτ), ότι έχει επιβιώσει ο αφηγητής χωρίς αυτό όμως να σημαίνει πως είναι καλά. Στα ημερολόγια και τις επιστολές, το κάθε κομμάτι γράφεται μετά απ' όταν συνέβη, αλλά όχι στο συνολικό τέλος. Μπορεί η ιστορία να έχει κακό τέλος (δεν υπάρχουν άλλα γράμματα/εγγραφές γιατί κάποιο κακό βρήκε τον αφηγητή) ή να μένει μετέωρο το φινάλε (τελευταία φράση: "τώρα πάω να δω τι ήταν αυτό στη σοφίτα. Αν γυρίσω σώος, θα γράψω τι είδα") Είναι μάλλον ευκολότερο κι όχι δυσκολότερο να αποδοθεί ο τρόμος έτσι, γιατί ο αφηγητής δεν έχει στα χέρια του όλα τα κομμάτια του παζλ όταν γράφει. Το δύσκολο είναι να διατηρήσεις ρεαλισμό (αν θα έγραφε τα συγκεκριμένα πράγματα με τον συγκεκριμένο τρόπο ο - κάθε - "αφηγητής" σου) και συνέπεια Ενδιαφέρον έχει να δεις και το μεικτό στυλ, που περιλαμβάνει διάφορα έγγραφα μαζί (επιστολές και τις απαντήσεις τους, αποκόμματα εφημερίδων, εγγραφές σε ημερολόγιο κτλ.) Από συγκεκριμένες προτάσεις, δες τα εξής: - Κάρρυ - The Dionaea House (το σύγχρονο αντίστοιχο, εκπληκτικό, αν και λείπει η τελική εξήγηση) - De Profundis (επιτραπέζιο παιχνίδι ρόλων epistolary horror) και δες κι εδώ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted February 2, 2015 Share Posted February 2, 2015 "Το Δαιμόνιο της Γραφής", της Ειρήνης Ιρμάντα Μαντά. Το είχαμε διαβάσει και στη ΛΑΦ. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted February 2, 2015 Author Share Posted February 2, 2015 Μπορεί η ιστορία να έχει κακό τέλος (δεν υπάρχουν άλλα γράμματα/εγγραφές γιατί κάποιο κακό βρήκε τον αφηγητή) ή να μένει μετέωρο το φινάλε (τελευταία φράση: "τώρα πάω να δω τι ήταν αυτό στη σοφίτα. Αν γυρίσω σώος, θα γράψω τι είδα") Βασικά, ναι, είναι αυτό που λες. Και στην πρωτοπρόσωπη γραφή και στις επιστολές/ημερολόγια μπορεί να υπάρξει κακό τέλος για τον αφηγητή, μόνο που στα δεύτερα μπορεί να μείνει πιο ανοιχτό το τέλος. Έχω διαβάσει και μικτού στιλ, όπως το Κάρρυ και το House of Leaves, απλά θέλω κάτι που να είναι περισσότερο επιστολή/ημερολόγιο. Πολύ ενδιαφέρουσα η τελευταία λίστα. Μένει να δω ποια κυκλοφορούν στα ελληνικά. Αυτό που θέλω να κάνω εγώ είναι λίγο περίεργο, μάλλον. Πολύ χοντρικά: ο συγγραφέας γράφει ένα βιβλίο, ενώ ταυτόχρονα συμπληρώνει λεπτομέρειες από τη δική του ζωή. Δηλαδή, ένα ημερολόγιο μέσα σ' ένα μυθιστόρημα. Κάποια στιγμή οι δύο ιστορίες μπερδεύονται. "Το Δαιμόνιο της Γραφής", της Ειρήνης Ιρμάντα Μαντά. Το είχαμε διαβάσει και στη ΛΑΦ. Έχει μπει κι αυτό στη λίστα προς ανάγνωση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted February 2, 2015 Share Posted February 2, 2015 Μεικτού στυλ είναι και το Red Tree της Caitlin R. Kiernan απ' όσο θυμάμαι, όπως και το Hotel Transylvania της Chelsea Quinn Yarbro. Το The Moth Diaries της Rachel Klein, επίσης, που είναι εντελώς επιστολογραφικό. Πάντως, αν είσαι διατεθειμένος να ξεφύγεις λίγο από το είδος, το Liaisons Dangereuses (Επικίνδυνες Σχέσεις) του Choderlos de Laclos είναι ένα από τα quintessential επιστολογραφικά μυθιστορήματα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted February 2, 2015 Share Posted February 2, 2015 To Babalon Rising του Σταμάτη Λαδικού, το τελευταίο διήγημα στο Camera Obscura είναι αυτού του στυλ. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AnnaLouka Posted February 2, 2015 Share Posted February 2, 2015 Σε μορφή ημερολογίου είναι και Ο Στόχος Βιβλίο Α Ημερολόγιο του Παναγιώτη Δεληγιάννη. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted February 2, 2015 Share Posted February 2, 2015 Τώρα θυμήθηκα: το Survivor Type, διήγημα του Stephen King, είναι γραμμένο σαν ημερολόγιο. Να το διαβάσεις με άδειο στομάχι... - Κάρρυ Το Carrie του Stephen King; Το είχα στα υπόψην αλλά δεν το ήξερα ότι είναι έτσι γραμμένο. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted February 2, 2015 Share Posted February 2, 2015 Φρανκενστάιν, Δράκουλας, Κάρρυ, "από τετράδιο που βρέθηκε σε σπίτι" του Bloch, Ο λευκός λαός του Μάχεν και πολλά άλλα που δεν μου έρχονται αυτή τη στιγμή. Θα μπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει τον επιστολογραφικό τρόμο ως "telling" (κατ' εμέ όλη η λογοτεχνία είναι telling). Αμαρτία όμως δεν θα ήταν να εκλείψει αυτό το είδος γιατί δεν αρέσει σε κάποιους; Κατ' εμέ, το μυθοπλαστικό απόσπασμα από το "Συνοπτική ιστορία των δασών του Μέιν" που περιλαμβάνεται στη Νεκρή Σεζόν του Κέτσαμ, ήταν το πιο ανατριχιαστικό κομμάτι της εν λόγω ιστορίας... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted February 2, 2015 Share Posted February 2, 2015 Τα μισά διηγήματα του Πόε Δεν αξίζει τον κόπο να κάτσω να σου γράψω τιτλάκια ένα ένα, είναι ένα μοτίβο που το χρησιμοποιεί πάρα πολύ. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted February 2, 2015 Author Share Posted February 2, 2015 Απ' ό,τι έχω καταλάβει πάντως, πριν από 100 χρόνια αυτό το είδος ήταν λίγο μαστ. Ιδέα μου; 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted March 7, 2015 Share Posted March 7, 2015 Απ' ό,τι έχω καταλάβει πάντως, πριν από 100 χρόνια αυτό το είδος ήταν λίγο μαστ. Ιδέα μου; Θα αποτολμήσω μία ερμηνεία για αυτό: ίσως αισθάνονταν ότι έπρεπε να αποποιηθούν οι ίδιοι, κατά κάποιον εντελώς υποσυνείδητο τρόπο, φυσικά, την πατρότητα της αφηγούμενης ιστορίας. Βέβαια ξαναλέω υποσυνείδητα πρέπει να λειτουργούσε αυτό. Δηλαδή δεν είναι μία ιστορία που αφηγούμαι/ επινόησα, αλλά μία ιστορία που βρέθηκε στου τάδε τα κιτάπια, τα γράμματα, τα γραφτά. Έτσι και ο συγγραφέας/ αφηγητής κατά κάποιον τρόπο μπαίνει στην ίδια θέση με τον αναγνώστη. Αυτά σε μία εποχή που η λογοτεχνία τρόμου προκαλούσε πολύ αυστηρότερο σήκωμα φρυδιών, από όσο σήμερα. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted March 7, 2015 Share Posted March 7, 2015 Εγώ έχω μια άλλη ερμηνεία. Την εποχή εκείνη οι ιστορίες τρόμου δημοσιεύονταν σε περιοδικά ή εφημερίδες. Επομένως υπήρχε σοβαρό πρόβλημα της έκτασης που έπρεπε να έχει μια ιστορία. Δεν μπορούσε να ξεπερνάει κάποιον αριθμό λέξεων/σελίδων. Ο επιστολογραφικός τρόμος δίνει τη δυνατότητα στον συγγραφέα να πει πολλά πράγματα μέσα σε λίγη έκταση κειμένου. Αυτός πιστεύω ότι ήταν ο λόγος. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
joker-godfather Posted March 8, 2015 Share Posted March 8, 2015 Απ' ό,τι έχω καταλάβει πάντως, πριν από 100 χρόνια αυτό το είδος ήταν λίγο μαστ. Ιδέα μου; Θα αποτολμήσω μία ερμηνεία για αυτό: ίσως αισθάνονταν ότι έπρεπε να αποποιηθούν οι ίδιοι, κατά κάποιον εντελώς υποσυνείδητο τρόπο, φυσικά, την πατρότητα της αφηγούμενης ιστορίας. Βέβαια ξαναλέω υποσυνείδητα πρέπει να λειτουργούσε αυτό. Δηλαδή δεν είναι μία ιστορία που αφηγούμαι/ επινόησα, αλλά μία ιστορία που βρέθηκε στου τάδε τα κιτάπια, τα γράμματα, τα γραφτά. Έτσι και ο συγγραφέας/ αφηγητής κατά κάποιον τρόπο μπαίνει στην ίδια θέση με τον αναγνώστη. Αυτά σε μία εποχή που η λογοτεχνία τρόμου προκαλούσε πολύ αυστηρότερο σήκωμα φρυδιών, από όσο σήμερα. Mια ερωτηση,απο καθαρη περιέργεια,εχεις περασει και εσυ απο θεωρητική κατεύθυνση; 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted March 8, 2015 Share Posted March 8, 2015 Απ' ό,τι έχω καταλάβει πάντως, πριν από 100 χρόνια αυτό το είδος ήταν λίγο μαστ. Ιδέα μου; Θα αποτολμήσω μία ερμηνεία για αυτό: ίσως αισθάνονταν ότι έπρεπε να αποποιηθούν οι ίδιοι, κατά κάποιον εντελώς υποσυνείδητο τρόπο, φυσικά, την πατρότητα της αφηγούμενης ιστορίας. Βέβαια ξαναλέω υποσυνείδητα πρέπει να λειτουργούσε αυτό. Δηλαδή δεν είναι μία ιστορία που αφηγούμαι/ επινόησα, αλλά μία ιστορία που βρέθηκε στου τάδε τα κιτάπια, τα γράμματα, τα γραφτά. Έτσι και ο συγγραφέας/ αφηγητής κατά κάποιον τρόπο μπαίνει στην ίδια θέση με τον αναγνώστη. Αυτά σε μία εποχή που η λογοτεχνία τρόμου προκαλούσε πολύ αυστηρότερο σήκωμα φρυδιών, από όσο σήμερα. Αυτό ίσχυε για όλη τη λογοτεχνία μέχρι περίπου τις αρχές του 20ου αιώνα. Έχει σχέση κι αυτό που λέει ο alien, ότι οι εφημερίδες ήταν ο βασικός τρόπος δημοσίευσης λογοτεχνίας κι έπρεπε όσα δημσοεύουν να έχουν ένα επίχρισμα αλήθειας. Ριξτε μια ματιά στο Δουμά και τον Ουγκό, που έγραφαν "ιστορικά" μυθιστορήματα και έβαζαν παντού "το έτος 18..." και "στην οδό Α..", "ο κύριος Ν.." και καλά για να μην μπορέσει κανείς να εντοπίσει τα πραγματικά πρόσωπα που κρύβονταν πίσω από τα ".γεγονότα". Ξεκινάγανε και με μια εισαγωγή "σας παρουσιάζω διασκευασμένα όσα λέει το χειρόγραφο που βρήκε στο σεντούκι του παπού του ένας φίλος και τα έχω διασταυρώσει πρώτα, ναι, είναι όπως τα λέει". Και μέσα στο ίδιο το κείμενο, ο συγγραφέας δε σε αφήνει να ξεχάσεις την ύπαρξή του "φανταστείτε για μια στιγμή κυρίες και κύριοι τι θα ένιωσε βλέποντας τέτοιο θέαμα ο βασανισμένος ανθρωπάκος". (στην Ελλάδα κάποιοι που νομίζουν πως η τελευταία λέξη της λογοτεχνίας είναι ο Βερν, ακόμα και φέτος γράφουν έτσι) Το επιστολογραφικό αφήγημα ήταν αρχικά ένα φορμάτ παρόμοιας λογικής που καθησύχαζε τον αναγνώστη ότι δε χάνει το χρόνο του με "ανοησίες εμπνεύσεως του συγγραφέα", αλλά διαβάζει πράγματα υπαρκτά 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted March 8, 2015 Share Posted March 8, 2015 Θα ήθελα να μου προτείνετε είτε βιβλία είτε διηγήματα τρόμου (αν είναι και εντός φόρουμ ακόμη καλύτερα) τα οποία να είναι γραμμένα με τη μορφή επιστολών ή ημερολογίου. Θέλω να μελετήσω λίγο για κάτι που σκοπεύω να γράψω. Μια πολύ όμορφη ιστορία του φόρουμ μας δοσμένη σαν γράμμα είναι και η "Διαολόσουπα" της Nefertiti στην κατηγορία "Διάφορες". http://community.sff.gr/topic/15603-%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CF%83%CE%BF%CF%85%CF%80%CE%B1/ 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted March 9, 2015 Share Posted March 9, 2015 Απ' ό,τι έχω καταλάβει πάντως, πριν από 100 χρόνια αυτό το είδος ήταν λίγο μαστ. Ιδέα μου; Θα αποτολμήσω μία ερμηνεία για αυτό: ίσως αισθάνονταν ότι έπρεπε να αποποιηθούν οι ίδιοι, κατά κάποιον εντελώς υποσυνείδητο τρόπο, φυσικά, την πατρότητα της αφηγούμενης ιστορίας. Βέβαια ξαναλέω υποσυνείδητα πρέπει να λειτουργούσε αυτό. Δηλαδή δεν είναι μία ιστορία που αφηγούμαι/ επινόησα, αλλά μία ιστορία που βρέθηκε στου τάδε τα κιτάπια, τα γράμματα, τα γραφτά. Έτσι και ο συγγραφέας/ αφηγητής κατά κάποιον τρόπο μπαίνει στην ίδια θέση με τον αναγνώστη. Αυτά σε μία εποχή που η λογοτεχνία τρόμου προκαλούσε πολύ αυστηρότερο σήκωμα φρυδιών, από όσο σήμερα. Mια ερωτηση,απο καθαρη περιέργεια,εχεις περασει και εσυ απο θεωρητική κατεύθυνση; Ναιαιαιαιαι. Φαίνεται ε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted March 9, 2015 Share Posted March 9, 2015 (edited) Πάντως, αυτό το μοτίβο έχει διατηρηθεί ακόμη και σήμερα στην...ε..προφορική μας "παράδοση". Οι τρομακτικές ιστορίες, αλλά και αρκετοί urban legends που λέγονται στις παρέες (κυρίως ανηλίκων) μεταμεσονύκτιες ώρες ενώ είναι μόνοι τους κτλ, συχνά ξεκινάνε με τη διατύπωση ότι "ο φίλος ενός φίλου μου..." γιατί, αν είναι-αν υποτίθεται έστω ότι είναι- αληθινές ιστορίες, είναι πολύ πιο τρομακτικό. Ακόμη κι αν- ή μάλλον κυρίως αν- ο αφηγητής δηλώνει ότι δεν τα πιστεύει αυτά. Φυσικά, σαν μορφή λογοτεχνίας είναι πολύ ξεπερασμένο και επιπέδου "τρομακτικής ιστορίας παρέας νεαρών". Edited March 9, 2015 by heiron 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted March 9, 2015 Author Share Posted March 9, 2015 Φυσικά, σαν μορφή λογοτεχνίας είναι πολύ ξεπερασμένο και επιπέδου "τρομακτικής ιστορίας παρέας νεαρών". Μη με προσγειώνεις έτσι απότομα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted March 9, 2015 Share Posted March 9, 2015 Κοίτα, οι κανόνες είναι για να σπάνε. Πχ και το "ο ήρωας ξυπνάει στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου και δεν θυμάται τίποτα" είναι κάτι που θεωρείται ξεπερασμένο("τρομακτική ιστορία παρέας νεαρών" δεν είναι και χάλια χαρακτηρισμός αν ο άλλος θέλει να γράψει κάτι τέτοιο) αλλά ένα από τα αγαπημένα μου, ένα πολύ δυνατό βιβλίο κατά γενική ομολογία αρχίζει έτσι. Αν το κάνει ο συγγραφέας καλά και όλα τα άλλα είναι εντάξει, φαντάζομαι δεν θα πειράξει τον αναγνώστη. Παρεπιπτόντως υπάρχει και το όλο είδος "η ιστορία σαν αφήγηση μέσα στο βιβλίο" που είναι κάτι γενικότερο από την περίπτωση του επιστολογραφικού τρόμου.(δεν θυμάμαι αν έχουμε ξεχωριστό νήμα για αυτό) Μπορεί όλο το βιβλίο να είναι μια αφήγηση ενός ονείρου, ή τα απομνημονεύματα ενός χαρακτήρα. Ουσιαστικά κάτι τέτοιο πήγε να κάνει μέχρι κι ο Τόλκιν με το Χόμπιτ(που κατά κάποιο τρόπο είναι το βιβλίο που γράφει ο Μπίλμπο στον Άρχοντα των Δακτυλιδιών) απλά τελικά δεν είναι τόσο εξόφθαλμη περίπτωση. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.