joker-godfather Posted March 9, 2015 Share Posted March 9, 2015 Απ' ό,τι έχω καταλάβει πάντως, πριν από 100 χρόνια αυτό το είδος ήταν λίγο μαστ. Ιδέα μου; Θα αποτολμήσω μία ερμηνεία για αυτό: ίσως αισθάνονταν ότι έπρεπε να αποποιηθούν οι ίδιοι, κατά κάποιον εντελώς υποσυνείδητο τρόπο, φυσικά, την πατρότητα της αφηγούμενης ιστορίας. Βέβαια ξαναλέω υποσυνείδητα πρέπει να λειτουργούσε αυτό. Δηλαδή δεν είναι μία ιστορία που αφηγούμαι/ επινόησα, αλλά μία ιστορία που βρέθηκε στου τάδε τα κιτάπια, τα γράμματα, τα γραφτά. Έτσι και ο συγγραφέας/ αφηγητής κατά κάποιον τρόπο μπαίνει στην ίδια θέση με τον αναγνώστη. Αυτά σε μία εποχή που η λογοτεχνία τρόμου προκαλούσε πολύ αυστηρότερο σήκωμα φρυδιών, από όσο σήμερα. Mια ερωτηση,απο καθαρη περιέργεια,εχεις περασει και εσυ απο θεωρητική κατεύθυνση; Ναιαιαιαιαι. Φαίνεται ε; Ε,μυρίζει απο μακριά η ανάλυση του Παπαδιαμαντη.Ασε εγω τα περναω τωρα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tsathoggua Posted March 9, 2015 Share Posted March 9, 2015 Και αυτό το διήγημα του Ramsey Campbell είναι γραμμένο σε μορφή επιστολών που υποτίθεται πως στέλνει ένας παλαβιάρης στον Λάβκραφτ: The Correspondence of Cameron Thaddeus Nash - Annotated by Ramsey Campbell 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.