Δημήτρης Posted November 19, 2024 Author Share Posted November 19, 2024 (edited) Διάβασα το ''Ο μπαλαντέρ του θανάτου''. Και μάλλον προς το μείον γέρνει το πρόσημο. Ο Σαϊτάνας είναι ένας εκκεντρικός πλούσιος που θα καλέσει κόσμο στο σπίτι του για φαγητό και για προσωπική επίδειξη. Συνηθισμένοι άνθρωποι όσο και λαγωνικά, μεταξύ των οποίων και ο δαιμόνιος ντεντέκτιβ. Τα πράγματα όμως δεν θα πάνε όπως τα σχεδίαζε μιας και θα τα τινάξει εκεί, μπροστά τους! Ο δολοφόνος πρέπει πραγματικά να είχε μεγάλο θράσος, ο πολύς όμως Ηρακλής Πουαρώ δεν θα αφήσει την πρόκληση αναπάντητη. Μαζί με τον επιθεωρητή της αστυνομίας θα αρχίσουν να βάζουν το νερό στο αυλάκι. Καλογραμμένο αλλά άνευ ουσίας. Ο ασφυκτικά περιορισμένος χώρος που έλαβε χώρα το έγκλημα, θα έλεγα ότι έδινε περιθώριο μόνο για εύκολες λύσεις. Δεν ξέρω, μου έδωσε την εντύπωση ότι βαριόταν όταν το έγραφε. Προς το τέλος δε υπήρξε στοιχείο- από μηχανής θεός. Με το πέρασμα του χρόνου και αν το δω σε άλλη έκδοση και με άλλο εξώφυλλο, δεν θα θυμάμαι ότι το διάβασα καν. Edited November 19, 2024 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted February 20 Author Share Posted February 20 (edited) Διάβασα το ''Ξενοδοχείο Μετροπόλιταν''. Δώδεκα ολιγοσέλιδες ιστοριες, ξεχώρισα τις παρακάτω: -''Ξενοδοχείο Μετροπόλιταν'': Αυτή που ονοματίζει την συλλογή, έχει να κάνει με φόρμουλα που υποθέτω ότι παίζει πολύ στις ιστορίες μυστηρίου. Γυναίκας που χάνει τα κοσμήματα της, και μαζί και το έδαφος κάτω από τα πόδια της. Δεν πειράζει όμως μιας και είναι εκεί ο δαιμόνιος ντετέκτιβ μαζί με τον φίλο του για να αναλάβουν δράση. -''Το άστρο της δύσης'': Πάλι κοσμήματα αλλά σε διαφορετική εκτέλεση. Και αν και μου φάνηκε λίγο τραβηγμένη, μου άρεσε ωστόσο περισσότερο. -''Το φθηνό διαμέρισμα'': Αυτή ήταν πιο πρωτότυπη από την άποψη ότι δεν οδηγήθηκε από το έγκλημα στη λύση. Παρά μόνο ''δημιούργησε'' το τελευταίο μόνος του. Ξετρύπωσε το πρόβλημα εκεί που όλα φαίνονταν να είναι ωραία και αθώα. Καλή και δαύτη. -''Η απαγωγή του πρωθυπουργού'': Ότι λέει ο τίτλος, απαγωγή κοτζάμ πρωθυπουργού. Κοσμογονικό γεγονός, ιδίως μάλιστα όταν έπεται και διεθνή σύσκεψη. Η λύση πρέπει να βρεθεί γρήγορα αλλιώς τα επακόλουθα θα είναι καταστροφικά. Αυτές μου άρεσαν πάνω- κάτω. Και οι υπόλοιπες όμως ήταν αξιόλογες, στο ίδιο ανάλαφρο κλίμα. Ποιοτική λοιπόν συνολικά, δείχνει ότι το κατέχει και στη μικρή φόρμα. Edited February 20 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Steel Guardian Posted 6 hours ago Share Posted 6 hours ago Death Comes as the End/Ο Θάνατος Έβαλε Τελεία (Agatha Christie) Τρίτο βιβλίο της Agatha Christie που διαβάζω (με τα άλλα δύο να είναι τα An Then There Were None και The Murder of Roger Ackroyd), αν και έχουν περάσει πολλά χρόνια από όταν διάβασα το προηγούμενο. Μου άρεσε αρκετά και το συγκεκριμένο, αν και όχι όσο τα άλλα δύο, όμως με άφησε και με κάποια παράπονα. Κυριότερο ότι δεν αξιοποιείται σχεδόν καθόλου το ιστορικό setting του βιβλίου. Το βιβλίο αν και διαδραματίζεται στην αρχαία Αίγυπτο θα μπορούσε, με ελάχιστες διαφορές, να τοποθετηθεί και στην εποχή της συγγραφέως (ή και στο σήμερα) και ίσως θα ήταν και πιο ταιριαστό με κάτι τέτοιο. Ιδιαίτερες περιγραφές, συνδέσεις με την αντίστοιχη αρχαία ιστορία, plot points που να συνδέονται άμεσα με το που και το πότε του βιβλίου δεν υπάρχουν και η γραφή, ειδικά μερικοί διάλογοι, φαντάζει τρομερά μοντέρνα (σε αυτό θα μπορούσε να φταίει η μετάφραση βέβαια). Συνεπώς το όλο θέμα αρχαία Αίγυπτος πέρασε και δεν ακούμπησε, κάτι που οφείλω να ομολογήσω πως με άφησε ανικανοποίητο και λίγο απογοητευμένο γιατί αυτός ήταν ο βασικότερος λόγος που αποφάσισα να διαβάσω το συγκεκριμένο βιβλίο. Αν αφήσουμε αυτό στην άκρη το βιβλίο είναι ένα ικανοποιητικότατο whodunnit, με πολύ καλό ρυθμό, στρωτή εύκολη γραφή που κυλάει αβίαστα και έντονο ενδιαφέρον για το κεντρικό μυστήριο και την διαλεύκανση του. Οι χαρακτήρες, η αλήθεια είναι, ότι δεν ήταν και το δυνατότερο στοιχείο του βιβλίου, καθώς στερούνταν βάθος και ήταν σχεδόν όλοι καρικατούρες, όμως ήταν έντονα διακριτοί και εξυπηρετούσαν καλά τον σκοπό τους στα πλαίσια του βιβλίου. Τέλος, αν και η υπόθεση γενικά είναι στα συν του βιβλίου, υπήρχαν κάποιες λεπτομέρειες προς το τέλος που δεν με έπεισαν. Συνολικά θα έλεγα ένα αξιόλογο και αρκετά ευχάριστο μυστήριο, που σίγουρα όμως δεν ξεχωρίζει σε σχέση με άλλες ιστορίες αντίστοιχου είδους. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.