wordsmith Posted March 7, 2015 Share Posted March 7, 2015 Κατάπτυστη η στρατευμένη τέχνη… Ναι. Άλλο στρατευμένη τέχνη και άλλο συγγραφέας κανονικός άνθρωπος που πρεσβεύει διάφορα πράγματα. Επίσης, ένα άγχος είπα ότι έχω, όχι μια ορθολογιστική εμπεριστατωμένη ιδέα, πλήρως στηριγμένη με γαμάτα επιχειρήματα. Αυτό λέω κι εγώ. Άλλο να έχει τις απόψεις του ο συγγραφέας και να φαίνονται στο έργο του και άλλο να θέλει να σου τις μπουκώσει με το ζόρι χωρίς να δέχεται αντιρρήσεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted March 7, 2015 Share Posted March 7, 2015 Τέλος πάντων, προφανώς δεν ξυπνάω κάθιδρη τις νύχτες επειδή τρέμω μήπως γράψω κατά λάθος το επόμενο 1984. Αλλά φοβάμαι ότι χωρίς να το προσέξω μπορεί οι κακοί μου να είναι άσχημοι, ανήθικοι και ηλίθιοι και κατά σύμπτωση υποστηριχτές της αντίπαλης θεωρίας, ενώ οι καλοί μου θα είναι κούκλοι, γαμώ τα άτομα και σούπερ κουλ, θα συμφωνούν μαζί μου και θα μιλάνε με αφόρητα κλισεδιάρικες κοινοτοπίες. Ναι στο χέρι μου είναι, αλλά δεν είμαι αρκετά καλή για να μείνω ήσυχη ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Επίσης τρέμω μήπως δεν έχω καταλάβει καλά τον τρόπο που σκέφτονται αυτοί που διαφωνώ και καταλήξω να φτιάχνω αχυράνθρωπους. Ακόμα περισσότερο φοβάμαι ότι δεν καταλαβαίνω καλά το σκεπτικό αυτών με τους οποίους συμφωνώ. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 7, 2015 Share Posted March 7, 2015 Η βασική γραμμή ενός έργου με συγκεκριμένους προβληματισμούς (όπως το 1984) και της στρατευμένης τέχνης, είναι ότι η δεύτερη δημιουργείται για καθαρά προπαγανδιστικούς λόγους. Δεν υπάρχει κάποια αυστηρή γραμμή που να τα διαχωρίζει, τη διαφορά την καταλαβαίνεις περισσότερο εμπειρικά. Το 1984 και η φάρμα των ζώων είναι αλληγορίες, ξέρουν πολύ καλά τι θέλουν να πούνε και πατάνε στο όριο αυτό, ταυτόχρονα όμως είναι πολύ καλά βιβλία για να είναι απλά "στρατευμένη τέχνη" 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted March 8, 2015 Share Posted March 8, 2015 1) Αλλά φοβάμαι ότι χωρίς να το προσέξω μπορεί οι κακοί μου να είναι άσχημοι, ανήθικοι και ηλίθιοι και κατά σύμπτωση υποστηριχτές της αντίπαλης θεωρίας, ενώ οι καλοί μου θα είναι κούκλοι, γαμώ τα άτομα και σούπερ κουλ, θα συμφωνούν μαζί μου και θα μιλάνε με αφόρητα κλισεδιάρικες κοινοτοπίες. [...] 2) Επίσης τρέμω μήπως δεν έχω καταλάβει καλά τον τρόπο που σκέφτονται αυτοί που διαφωνώ και καταλήξω να φτιάχνω αχυράνθρωπους. Ακόμα περισσότερο φοβάμαι ότι δεν καταλαβαίνω καλά το σκεπτικό αυτών με τους οποίους συμφωνώ. 1) Ανακατεύεις. Ανταλλάσσεις χαρακτηριστικά και στάσεις ζωής ανάμεσά τους. Κανένας πραγματικός άνθρωπος δεν είναι συνεπής σε όλες τις ιδεολογίες του και σε όλους τους τομείς. Γι' αυτό χαρακτήρες με αντικρουόμενα χαρακτηριστικά είναι τόσο ενδιαφέροντες. Ο χαρακτήρας σου μπορεί να είναι ο ήρωας (ή έστω ο μαχόμενος) του ενός τομέα και το κατακάθι του άλλου. Και μέσα του, να μπορεί να το δικαιολογεί στον εαυτό του αυτό -ή να μή μπορεί! Φυσικά, είναι πιο εύκολο να τους περιγράφει κανείς παρά να τους υλοποιεί, αλλά νομίζω αυτή είναι μια καλή αρχή. 2) Αυτό είναι πιο δύσκολο. Χρειάζεται γερό διάβασμα και προετοιμασία. Και μια γερή πρέζα (ερασιτεχνικής) ψυχολογίας, θα έλεγα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
KELAINO Posted March 8, 2015 Share Posted March 8, 2015 1) Αλλά φοβάμαι ότι χωρίς να το προσέξω μπορεί οι κακοί μου να είναι άσχημοι, ανήθικοι και ηλίθιοι και κατά σύμπτωση υποστηριχτές της αντίπαλης θεωρίας, ενώ οι καλοί μου θα είναι κούκλοι, γαμώ τα άτομα και σούπερ κουλ, θα συμφωνούν μαζί μου και θα μιλάνε με αφόρητα κλισεδιάρικες κοινοτοπίες. [...] 2) Επίσης τρέμω μήπως δεν έχω καταλάβει καλά τον τρόπο που σκέφτονται αυτοί που διαφωνώ και καταλήξω να φτιάχνω αχυράνθρωπους. Ακόμα περισσότερο φοβάμαι ότι δεν καταλαβαίνω καλά το σκεπτικό αυτών με τους οποίους συμφωνώ. 1) Ανακατεύεις. Ανταλλάσσεις χαρακτηριστικά και στάσεις ζωής ανάμεσά τους. Κανένας πραγματικός άνθρωπος δεν είναι συνεπής σε όλες τις ιδεολογίες του και σε όλους τους τομείς. Γι' αυτό χαρακτήρες με αντικρουόμενα χαρακτηριστικά είναι τόσο ενδιαφέροντες. Ο χαρακτήρας σου μπορεί να είναι ο ήρωας (ή έστω ο μαχόμενος) του ενός τομέα και το κατακάθι του άλλου. Και μέσα του, να μπορεί να το δικαιολογεί στον εαυτό του αυτό -ή να μή μπορεί! Φυσικά, είναι πιο εύκολο να τους περιγράφει κανείς παρά να τους υλοποιεί, αλλά νομίζω αυτή είναι μια καλή αρχή. 2) Αυτό είναι πιο δύσκολο. Χρειάζεται γερό διάβασμα και προετοιμασία. Και μια γερή πρέζα (ερασιτεχνικής) ψυχολογίας, θα έλεγα. Αυτοί που αντιλαμβανόμαστε ως «κακοί» και «άλλοι» φυσικά δεν αντιλαμβάνονται έτσι τον εαυτό τους. Εκτός αν γράφουμε σενάρια για καρτούν με τον τζενέρικ κακό σε φάση «σφάξτε όλα τα κουτάβια μουάααχαχα πόσο σατανικός είμαι», καλό είναι να λαμβάνουμε σαν δεδομένο ότι και ο πρωταγωνιστής μας και ο ανταγωνιστής μας είναι πεπεισμένοι ότι γνωρίζουν ποιο ακριβώς είναι το σωστό και το δίκαιο. Στη θεωρία καλά τα πάμε, η πράξη είναι το πρόβλημα για. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted March 8, 2015 Share Posted March 8, 2015 (edited) Εννοείται. Η πρόκληση είναι να περιγράψεις τον χαρακτήρα "από μέσα" και να αναδείξεις όλα εκείνα που δικαιολογούν τις "κακές" του πλευρές και πράξεις και τον δικαιώνουν στα εσωτερικά του μάτια. Κάτι πολύ δύσκολο στην πράξη, αλλά πολύ ανταποδοτικό αναγνωστικά όταν επιτυγχάνεται. Edited March 8, 2015 by mman 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted March 8, 2015 Share Posted March 8, 2015 (edited) Ένα πρόβλημα που το βλέπουμε στην πραγματική κοινωνία και στην απεικόνιση πραγματικών ανθρώπων είτε στην τέχνη είτε σε ειδήσεις κτλ είναι αν κάποιος κάνει κάτι καλό να παρουσιάζεται γενικά σαν πολύ καλός άνθρωπος ενώ αν κάνει κάτι κακό σαν πολύ κακός στα πάντα. Παράδειγμα. Ένας επιστήμονας βγάζει μια θεραπεία για μία ως τότε ανίατη αρρώστια. Είναι καταπληκτικό βέβαια, βοήθησε την ανθρωπότητα και χίλια μπράβο. Αλλά αυτομάτως θα παρουσιαστεί σαν άψογος οικογενειάρχης, καλόκαρδος άνθρωπος, φιλάνθρωπος ντε φάκτο κτλ. Ακόμη κι αν έκανε κάτι σπουδαίο που δεν είχε να κάνει άμεσα με τον συνάνθρωπό του συχνά παρουσιάζεται σαν καλός. Ένας σπουδαίος φυσικός, ένας σπουδαίος εξερευνητής συνήθως απεικονίζονται σαν καλοί άνθρωποι και -αν είναι γνωστά κάποια στραβά που έχουν- στην καλύτερη να παρουσιαστεί κάποιος σαν παρεξηγημένος. Αντίθετο παράδειγμα. Κάποιος που έχει διαπράξει ένα έγκλημα ή, ακόμη χειρότερα, ένας αρχηγός κράτους που ξεκίνησε κάποιον επεκτατικό πόλεμο. Σίγουρα έχουν κάνει κάτι κακό στη ζωή τους, και υπάρχει θέμα στις αρχές που έχουν αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να είναι στορικοί σύντροφοι/γονείς ή καλόκαρδοι και γενναιόδωροι φίλοι. Στην τέχνη, ο αρχηγός των "κακών" θα είναι εκ των πραγμάτων...αρχικακός. Δεν μπορεί να είναι πραγματικός φίλος με το επιτελείο του ούτε καν με την οικογένειά του. Ακόμη κι ο Μάρτιν που έσπασε αρκετά κλισέ εδώ προσπαθώντας να κάνει τους Λάννιστερ πχ γκρίζους τελικά έπεσε σε αυτή την παγίδα. Ναι, η Σέρσι αγαπάει τα παιδιά της αλλά μισεί χωρίς σοβαρό λόγο τον ίδιο τον αδερφό της καθώς και όλο τον άλλο κόσμο. Είναι μια παρανοϊκή κακιά. Και, κρίνοντας από την αρχική περίληψη της "τριλογίας" που σκόπευε να γράψει ως ASOIAF νομίζω ότι τελικά η Σέρσι είναι το κακό που έβγαλε από τα 2 ορίτζιναλ αδέρφια Λάννιστερ ώστε να γίνουν πιο συμπαθητικοί οι Τύριον-Τζέιμι. Edited March 8, 2015 by heiron 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted March 8, 2015 Share Posted March 8, 2015 H Σερσει είναι χαοτική κακιά. Απλά κακογραμμένη (στην τηλεοπτική μεταφορά, δεν ξέρω στα βιβλία τι παίζει). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.