FFL #12 (Γιώργος77 vs Natasha vs John82 vs Nienor vs Eugenia Rose vs Διγέλαδος vs Elli Sketo vs Morfeas vs Ιρμάντα vs Nihilio vs dagoncult)

[Morfeas]

1343 λέξεις, μια και το ξέχασα πριν.

 

Ο τίτλος απλώς και μόνο για να μην μείνει άτιτλο. ("Το μυστικό του μπάρμπα-Γιώργη" θα πρεπε να 'ναι δηλαδή αλλά πού να το προσέξω μες στη βιασύνη μου)

 

Και γενικά, συγγνώμη σε όσους το διαβάσουν, γιατί παίζει να είναι από τα χειρότερα πράγματα που έχω γράψει γενικώς.

 

Πάντως, μπράβο μας (δεν μέτρησα συμμετοχές αλλά πολλοί μου φαινόμαστε)!

Συγχαρητήρια στην θεματοδότριά μας, και στους υπόλοιπους που έγραψαν!

Καληνύχτα - τα υπόλοιπα από αύριο!

[Ιρμάντα]

Εντάξει, νομίζω ότι μετά το πεντάλεπτο είμαστε καλυμμένοι για να κλείσουμε εντελώς τις συμμετοχές. Παιδιά μπράβο, χαίρομαι που υπήρχε μεγαλύτερη προσέλευση απ' ότι την προηγούμενη φορά, ελπίζω να σας άρεσε το θέμα όσο και σε μένα (που πολύ ενθουσιάστηκα όταν το σκέφτηκα και παρακάτω θα σας πω και πώς προέκυψε), θα σας διαβάσω αμέσως και θα σας σχολιάσω. Καλή τύχη σε όλους!

 

Το θέμα, λοιπόν, προέκυψε διότι στο 11ο FFL ήμουν στο Άμστερνταμ για το Ευρωπαϊκό Συνέδριο Κοινωνικής Ψυχολογίας, είχα γυρίσει πριν κάποια ώρα από το Rijksmuseum και, φυσικά, ένας από τους εντυπωσιακότερους πίνακες που φιλοξενούνται εκεί είναι η Νυχτερινή Περίπολος του Ρέμπραντ. Επειδή η περίπολος σαν λέξη μου φάνηκε κάπως περιοριστική, όμως, είπα να το γενικεύσω.

Ευχαριστούμε πολύ! (Πλάκα θα είχε και περίπολος, όμως... ) Θέλω να δω πόσοι, χωρίς να το ξέρουν, έγραψαν για περίπολο....

Άντε τώρα όμως, Μπουένες Νότσες.

[Eugenia Rose]

Εγώ έγραψα περίπολο πάντως.

[Διγέλαδος]

Κι εγώ

[Eugenia Rose]

Κι εγώ

Εσύ με κλέβεις ως γνωστόν.

[Elli Sketo]

elgalla ευχαριστούμε για το φανταστικό θέμα! Θα διαβάσω και θα σχολιάσω άυριο! Καληνύχτες σε όλους!

[Nihilio]

Εμένα πάντως στο τελευταίο δεκάλεπτο μου βγήκε ιδέα για πολύ μεγαλύτερη ιστορία (με εισαγωγή ως εκεί που είχα γράψει)

[Nienor]

Οκ, παίζουνε δύο συμπτώσεις, η μία τουλάχιστον εντυπωσιακή. Υπάρχουν παραπάνω από τρία πολύ καλά θέματα εκεί μέσα, είναι σχεδόν όλες καλογραμμένες (αν σκεφτούμε ότι κανείς δεν πρόλαβε και να διορθώσει στ' αλήθεια, είναι εντυπωσιακό). Θα έλεγα πως δεν υπάρχει καμία που να είναι όντως ολοκληρωμένη, αλλά όλες τους κλείνουν καλά. Είμαι ενθουσιασμένη, για ακόμα μια φορά

 

 

Με τη σειρά που ανέβηκαν (ε, να μην το διαβάσετε άμα δεν τα έχετε διαβάσει πρώτα, ε;):

 

 

 

1. Η τελευταία βάρδια - Γιώργος77

Μέχρι το σημείο που μας εξηγείς για το τέρας το κείμενο είναι απίστευτα καλό. Τόσο πολύ που με κάνει να πιστεύω πως δεν ήξερες τι να τον κάνεις μετά όλον αυτόν το σουρεαλισμό που είχες δημιουργήσει και για αυτό μετά είναι λίγο χλιαρό. Πολλά μπράβο, και ελπίζω να μη βαρεθείς να το φτιάξεις.

 

2. Το φτυάρι - Natasha

Μπορεί και να είναι το πιο ολοκληρωμένο αν σκεφτείς ότι έχεις και τέλος, και συνέχεια και αφήνει και υπόνοιες για το τσιλ. Καλό.

 

3. Γεννημένος από αέρα - John82

Τετριμμένο, αλλά ωραία γραμμένο σε κύκλο και με ατμόσφαιρα.

 

4. Για τον βασιλιά - Nienor

(όταν τολμήσω να το ξαναδιαβάσω παίζει να σας πω και για αυτό )

 

5. Κάποιες φορές έρχονται - Eugenia Rose

Εμ, αυτό εδώ είναι υπόσχεση κι εγώ είμαι σαν τα μωρά παιδιά: άμα μου τάξεις δεν ξεχνάω Έχω την ανεπαίσθητη αίσθηση πως είναι γαμάτο, αλλά δεν καταλαβαίνω τι γίνεται. Έχω και μια σιγουριά πως όταν θα καταλάβω θα ειναι οντως γαμάτο...

 

6. Νυχτερινή βάρδια - Διγέλαδος

Λίγο χλωμό, σαν τους ήρωές του, αλλά είναι ωραία που είναι μόνο διάλογος. Δούλεψε λίγο τους ήρωες (γιατί αυτή η φόρμα το απαιτεί για να είναι απόλυτα διακριτό το ποιος μιλάει) και ξεκαθάρισε λίγο το τι συμβαίνει με τη βραδινή βάρδια.

 

7. Το συρτάρι - Elli Sketo

Γατάκι, αυτό δεν είναι καθόλου κακό (ούτε καν μέτριο που λες). Δεν έχω ιδέα τι είναι αυτό το πλασματάκι αλλά πολύ το συμπάθησα, και δεν έχω ιδέα βασικά ποιος είναι ο αφεντικός (που μάλλον θα έπρεπε να το έχω πιάσει).

 

8. Το μυστικό του μπάρμπα Γιώργου - Morfeas

Αν αυτό είναι από τα χειρότερα πράγματα που έχεις γράψει, τότε μάλλον είσαι σε πολύ καλό δρόμο. Ωραίο, καθαρό, κατανοητό και συγκινητικό.

 

9. Ο βιγλάτορας - Ιρμάντα

Τώρα τι να σου πω εγώ εσένα μου λες; Δηλαδή, οκ, θα το καταλάβαινα να είχαμε γράψει και οι δύο χμμμ τι να πω; Μια διασκευή Καββαδία πχ. Αλλά πώς πήγαμε και οι δύο από το "Νυχτερινή βάρδια" στο ίδιο πρόσωπο, κι όχι απλά στο ίδιο πρόσωπο αλλά στον θάνατο αυτού... Πραγματικά εντυπωσιάζομαι

Πολύ ωραία γραμμένο, ωραίο και το πλασματάκι, λίγο πιο πολλά πρόσωπα από οσα σου χρειάζονται μάλλον, όταν το φτιάξεις δες το.

 

10. Η ώρα των μαγισσών - Nihilio

Το fan club και η ιδρύτριά του μόλις αισθάνθηκαν το κενό που έχουν τόσο καιρό να διαβάσουν Τιποτένιο αδέρφι που γράφει (και που πρόσφατα διάβασε φίλο αδέρφι τρομολάγνο και το τιμά ) Πολύ ωραίο, ναι, να γράψεις και το υπόλοιπο please.

 

11. Δαγκώνει - dagoncult

Αργκ! Σίριουσλι; Σε 90 λεπτά; Και χωρίς καμία προειδοποιητική σημείωση του στυλ "παιδιά, καλύτερα να το διαβάσετε το πρωί". Αργκ. (Ναι, οκ, είναι πολύ καλό, σε περίπτωση που δεν έχω γίνει κατανοητή )

 

 

Edited March 18, 2015 by Nienor

[elgalla]

Ακολουθούν και τα δικά μου σχόλια εντός spoiler. Καταρχήν, να πω ότι συμφωνώ απόλυτα με την Κιάρα, το επίπεδο ήταν πολύ υψηλό και συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες γι' αυτό. Κάνατε φοβερή δουλειά, παιδιά, μπράβο σας. Θα δυσκολευτώ σίγουρα πολύ στη βαθμολογία γιατί όλες οι ιστορίες μου άρεσαν. Καθένας χειρίστηκε το θέμα με το δικό του ύφος και τις δικές του προτιμήσεις ως προς είδος (αν και δεν κρύβω ότι θα με έψηνε πολύ να έχω δει και μια ιστορία ΕΦ μέσα σε όλες) και καμία δεν έμοιαζε με καμία άλλη. Well done! 

 

 

 

 

 

Η τελευταία βάρδια – Γιώργος77

Ίσως βιάστηκες λίγο να ανεβάσεις. Μπερδεύεις τους χρόνους σου σε αρκετά σημεία, κάτι που με ένα δίλεπτο κοίταγμα, πιστεύω, θα είχες αποφύγει. Κατά τα άλλα, έχεις μια καλή ιδέα και μια αρκετά δομημένη ιστορία, όμως χάνεται άδικα σε τόσο μικρή έκταση λέξεων. Μια ιστορία όπως αυτή χρειάζεται χώρο να αναπνεύσει και να χτίσει ατμόσφαιρα, οπότε θα σου συνιστούσα να τη δουλέψεις περισσότερο και να της δώσεις 2.000-3.000 λέξεις επιπλέον. Συνδυασμός παιδιών με παιχνίδια και μπαμπούλα μπορεί να γίνει πολύ creepy, αλλά είναι πολλά τα στοιχεία με τα οποία παίζεις και το creepiness χάνεται. Το θέμα το διαχειρίστηκες σωστά και ήσουν απόλυτα μέσα σ’ αυτό. Καλή επιτυχία!

 

Το φτυάρι – Natasha

Αχ, τι μου κάνεις, βρε Νατάσσα. Με δυσκολεύεις τόσο πολύ! Την ιστορία αυτή τη λάτρεψα, πραγματικά. Η ιδέα σου ήταν ευφυέστατη και με συνεπήρε από τις πρώτες γραμμές. Εντάξει, κάτι μικρά θεματάκια στίξης, κάτι τονάκια κτλ, ασήμαντα τελείως. Αλλά μόνο φευγαλέα και αναφορικά βλέπουμε το θέμα, δεν είναι στο επίκεντρο του κειμένου σου, όπως θα έπρεπε. Αυτό δεν αλλάζει σε τίποτα το γεγονός ότι είναι μια πάρα πολύ καλή ιστορία, ολοκληρωμένη, δομημένη τέλεια, καλογραμμένη, έξυπνη και πρωτότυπη. Καλή επιτυχία!

 

Γεννημένος από αέρα – John82

Να ξεκινήσω λέγοντας ότι το στυλ γραφής είναι κάπως φορτωμένο για τα δικά μου γούστα. Αυτό είναι προσωπική προτίμηση καθαρά και, γενικά, η ιστορία είναι καλογραμμένη και πετυχαίνει να χτίσει ατμόσφαιρα. Της λείπει όμως η δομή και η ξεκάθαρη υπόθεση. Πραγματικά, δεν έχω ιδέα τι γίνεται σ’ αυτό το φλασάκι. Όμορφο είναι, αλλά ποια ακριβώς είναι η πλοκή σου; Επίσης, ό,τι ακριβώς είπα και από πάνω στη Νατάσσα. Το θέμα του παιχνιδιού το βλέπουμε μόνο φευγαλέα και αναφορικά, θα έπρεπε να έχει πιο σημαντικό ρόλο στην ιστορία. Καλή επιτυχία!

 

Για τον βασιλιά – Nienor

Το ύφος σου το λατρεύω ό,τι κι αν γράφεις. Έχει κάτι τόσο βαθιά ελληνικό, χαρακτηριστικό και αδύνατο να το μιμηθεί κάποιος. Μου άρεσε πολύ και η επιλογή της ιστορίας (αν και δεν θα με χάλαγε αν τον προσδιόριζε τον βασιλιά, με πιάνεις, πιστεύω). Υποδειγματικός χειρισμός του θέματος, δεν το ξεχνάς στιγμή κι έχει ουσιαστικό ρόλο στην ιστορία. Το μόνο που με χάλασε ήταν που δεν ήταν μεγαλύτερο γιατί, πραγματικά, μπορώ να σε διαβάζω για ώρες. Καλή επιτυχία!

 

Κάποιες φορές έρχονται – Eugenia Rose

Πολύ δυνατή ιστορία. Κι εσύ χειρίστηκες εξαιρετικά το θέμα, η ιδέα ήταν πρωτότυπη και τη λάτρεψα και με συγκίνησε κιόλας. Μακάρι να έχεις διάθεση να της δώσεις λίγη έκταση μελλοντικά, το σηκώνει, νομίζω, και θα μου άρεσε να το διαβάσω. Δεν νομίζω πως έχω να πω κάτι αρνητικό. Καλή επιτυχία!

 

Νυχτερινές βάρδιες – Διγέλαδος

Ωραίος διάλογος, καλογραμμένος, μέσα στο θέμα και με χιούμορ. Μου έλειψε λίγη περιγραφή που θα το έκανε πιο ιστορία και λιγότερο στιγμιότυπο, αλλά θα ταίριαζε σούπερ σε κάτι μεγαλύτερο, σκέψου το. Έχω γράψει σελίδες επί σελίδων πάνω στα θέματα που πιάνεις και μ’ έπιασε μια γλυκιά νοσταλγία διαβάζοντας το κείμενό σου. Τι με χάλασε; Αυτό το «μουχαχα» στο τέλος, βρε παιδί μου, τι το ήθελες; Καλή επιτυχία!

 

Το συρτάρι – Elli Sketo

Δεν έχω διαβάσει πολλά δικά σου κείμενα, ό,τι έχω διαβάσει όμως μου άρεσε, όπως κι αυτό. Έχεις κάτι ανάλαφρο και σπιρτόζικο στη γραφή σου που με τραβάει σαν αναγνώστρια, η ιστορία ήταν πρωτότυπη, είχε τη φάση της αλλά έπιανε και μια ουσιαστική πραγματικότητα (με την υποκρισία στις κηδείες) και ήταν και μέσα στο θέμα. Λίγο βιαστική στο τέλος, όμως αναμενόμενο λόγω χρόνου. Καλή επιτυχία!

 

Το μυστικό του μπαρμπα-Γιώργου – Morfeas

Ρε, σ’ αγαπάω μιλάμε. Συγγνώμη για την οικειότητα, αλλά ως φανατικό Sandman fangirl όφειλα να λατρέψω αυτήν την ιστορία. Πολύ ωραία ιδέα, πολύ καλή εκτέλεση, ωραία δομή, ολοκληρωμένη πλοκή, ενδιαφέρων και συμπαθής κεντρικός χαρακτήρας και συγκινητική. Γλυκόπικρη. Μπράβο σου και καλή επιτυχία!

 

Ο βιγλάτορας – Ιρμάντα

Το είπε κι ο Λούκουλος της Κιάρας, ζει ο βασιλιάς, αμέ. Αυτή πρέπει να ήταν η πιο κουλή σύμπτωση του διαγωνισμού, νομίζω. Μάλλον η Αμφίπολη φταίει και πρέπει να χαίρομαι που δεν γράψατε ιστορίες με τη Ζήνα. Πέρα από την πλάκα, εξαιρετική ιστορία, φιλοσοφική και γεμάτη υπαρξιακή αγωνία, πολύ καλογραμμένη. Θα μπορούσες να είχες χειριστεί κάπως καλύτερα το θέμα (δεν ένιωσα δηλαδή πως ήταν πολύ ουσιώδες που ήταν νυχτερινή η βάρδια), όμως είσαι εντός. Έχεις κι εσύ πολύ καλή πλοκή και εντυπωσιακή δομή και συγκρότηση για μόλις 1μιση ώρα. Καλή επιτυχία!

 

Η ώρα των μαγισσών – Nihilio

Εντάξει, έπιασες το θέμα απ’ τα μαλλιά και το έσυρες στη σπηλιά σου. 100% εντός και 100% στο στοιχείο σου. Απλή ιστορία μα καλογραμμένη, σε λίγες λέξεις στήνεις ατμόσφαιρα, κάνεις κοινωνικό σχόλιο και hookάρεις τον αναγνώστη με την πρώτη κιόλας πρόταση. Τη μεγαλύτερη ιστορία που σου ήρθε να τη γράψεις, το σηκώνει άνετα γιατί εδώ μας λείπουν πληροφορίες. Πολύ καλή. Καλή επιτυχία!

 

Δαγκώνει – dagoncult

Πρωτότυπη προσέγγιση του θέματος και δυνατή ιστορία. Πολύ καλογραμμένη, είσαι, όπως πάντα, εντυπωσιακός και το κλείσιμο μου άρεσε πολύ. Το ψυχογράφημα του ήρωά σου επίσης. Δεν νομίζω πως υπήρχε κάτι που να με χάλασε. Πολύ καλός τίτλος, πολύ καλή αρχή, πολύ καλό σύνολο γενικά, δεν ξέρω τι άλλο να πω. Καλή επιτυχία! 

 

 

[Cassandra Gotha]

Εγώ δεν τα κατάφερα, και τώρα που είδα το θέμα (και τον αριθμό συμμετοχών) ζηλεύω!

Θα τις διαβάσω και θα ψηφίσω.

[Ιρμάντα]

Παιδιά συγχαρητήρια σε όλους. Χάρηκα πολύ γιατί όλες οι ιστορίες μου άρεσαν και λυπήθηκα γιατί δεν ξέρω πώς να ψηφίσω. Όλες είχαν ιδιαίτερη χροιά και τις απόλαυσα ξεχωριστά. Εύχομαι καλή επιτυχία. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία. Παρακάτω τα σχόλιά μου.

Elgalla ευχαριστούμε για το πολύ όμορφο θέμα σου! Έδωσε τροφή για πολύ ιδιαίτερα πράγματα.

Και πάλι καλή επιτυχία σε όλους!

ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΒΑΡΔΙΑ.doc

Edited March 18, 2015 by Ιρμάντα

[Mesmer]

Το poll είναι έτοιμο να δεχτεί τις ψήφους σας. Βάσει κανονισμών ο καθένας δίνει υποχρεωτικά από 4 ψήφους.

 

Όλα τα διηγήματα του διαγωνισμού είναι συγκεντρωμένα στο πρώτο ποστ, για να τα βρίσκετε εύκολα.

 

Πολλές οι συμμετοχές. Μπράβο σε όσους μπόρεσαν και έγραψαν!

Edited March 18, 2015 by Mesmer

[alkinem]

Και πάλι συγχαρητήρια σε όλους, είναι πραγματικά υπέροχες οι ιστορίες που γράφτηκαν(ειδικά μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Ακολουθεί spoiler με τις κριτικές.

 

 

 

Κριτικές FFL

 

Η τελευταία βάρδια

 

Ωραία ιστορία, αξιοποιεί πλήρως τον ενδόμυχο φόβο που όλοι νοιώθουμε, ακόμα κι αν δεν το ξέρουμε καν, για το σκοτάδι, και δείχνει την επιβίωση, ακόμα χειρότερα την ενσάρκωση, των παιδικών μας εφιαλτών.

Οι περιγραφές ήταν λίγο αδύναμες, αλλά αυτό είναι κατανοητό. Επίσης δεν έπιασα καλά τί έγινε τελικά με τον ήρωα – μεταφέρθηκε πάλι στην παιδική του ηλικία, ο παλιμπαιδισμός ήταν μονάχα μέσα του, κάτι άλλο;

 

Το φτυάρι

 

Πρωτότυπη προσέγγιση, ανάλαφρη, χιουμοριστική και πάν απ' όλα ευκολοδιάβαστη γραφή. Ευχαριστήθηκα αυτήν την ιστοριούλα, αλλά βρήκα ότι ακούμπαγε εντελώς φευγαλέα το θα τού διαγωνισμού.

 

Για τον βασιλιά

 

Ό,τι δικό σου έχω διαβάσει, πραγματικά το έχω ευχαριστηθεί και αυτό δεν ήταν εξαίρεση. Μέσα στο θέμα, τετριμμένη λιγάκι η υπόθεση, αλλά στην τελική, ποιος νοιάζεται γι' αυτό;

 

Κάποιες φορές έρχονται

 

Καλογραμμένο και ατμοσφαιρικό, σίγουρα μέσα στο θέμα. Μου έλειψαν όμως οι εικόνες και οι περιγραφές και ειλικρινά δεν πολυκατάλαβα τί γινόταν, ποια ήταν αυτή η απιλή που στοίχειωνε την πόλη.

 

Νυχτερινές βάρδιες

 

Μικρούλι, αλλά καλό. Σχεδόν τους συμπόνεσα τους βρικόλακες. Αλλά ρε παιδί μου, βρικόλακες είναι, νυχτερινή βάρδια θα έκαναν ούτως ή άλλως...

 

Το συρτάρι

 

Εντάξει, γενικά ωραίο, αλλά με κούρασε λίγο η ανάγνωση. Ίσως λιγότερος μονόλογος από το φάντασμα, να έκανε το κείμενο πιο ελαφρύ. Μου δημιουργήθηκε η εντύπωση κυμάτων(αστείο, σοβαρό, αστείο) και θα προτιμούσα η ιστορία να έχει έναν σταθερό, χιουμοριστικό χαρακτήρα.

 

Το μυστικό του μπάρμπα-Γιώργου

 

Πολύ ωραία και δυνατή ιστορία. Οι λέξεις χαράζονταν βαθιά στο κεφάλι τού αναγνώστη και αν και το κείμενο ήταν από την φύση του βαρύ, σε κανένα σημείο δεν ένοιωσα να κουράζομαι.

Μελαγχολικό, αλλά αναπόφευκτο το τέλος.

 

Ο βιγλάτορας

 

Λοιπόν...

Ενδιαφέρουσα η ιστορία, πάντοτε με ενθουσίαζαν τα θέματα που άπτονται της πραγματικής ιστορίας. Ήταν καλογραμμένη και διαβάστηκε εύκολα, αλλά τελικά δεν γίνεται κατανοητό τί ήταν αυτό το πλάσμα, γιατί διάλεξε να φανερωθεί.

 

Η ώρα των μαγισσών

 

Θα σήκωνε λίγη ανάπτυξη παραπάνω, αλλά ας όψεται το χρονικό όριο.

Σταθερά ωραία η γραφή σου, η γλώσσα ρέει εύκολα και το αποτέλεσμα είναι λίαν εύπεπτο. Αλλά γενικά το κείμενο είναι ομιχλώδες... κάτι πας να πεις, αλλά μοιάζεις να μένεις στα μισά τού δρόμου.

 

Δαγκώνει

 

Ένας ενδιαφέρων εσωτερικός μονόλογος. Κρίμα που δεν είχες τον χρόνο να κάνεις την ιστορία πιο σκοτεινή και τρομακτική· αληθινά έχει τα φόντα για κάτι τέτοιο.

Τελικά, αυτή που δαγκώνει είναι πραγματική, ή γέννημα τού μυαλού του ήρωα, απλώς για να δικαιολογήσει την ακραία του συμπεριφορά;

 

 

 

 

 

 

Τώρα λίγη σκέψη και σειρά έχουν οι ψήφοι.

[Ayu]

Μπράβο σε όλους. Νομίζω πρώτη φορά διάβασα τόσες καλές ιστορίες μαζεμένες. Εύγε! 

[MadnJim]

Ζηλεύω! Δεν ήξερα τι ακριβώς είναι αυτός ο αγώνας δρόμου, και δεν πήρα μέρος, ενώ σκάρωσα μια ιστοριούλα για την άσκηση. Την επόμενη φορά θα είμαι μέσα σίγουρα.

Πολλά μπράβο σε όλους τους αγωνιζόμενους. Όμορφες ιστοριούλες, και καλογραμμένες αν σκεφτεί κανείς ότι ουσιαστικά ήταν "μια κι έξω". Η τετράδα δεν με δυσκόλεψε και τόσο, ξεχώρισαν κάποιες στα μάτια μου αμέσως. Για την πρώτη θέση μου όμως δεν μπορώ να αποφασίσω μεταξύ δύο ιστοριών, και χαίρομαι που δεν χρειάζεται να διαλέξω τελικά.

Στο σπόιλερ τα σχόλιά μου:

 

Η τελευταία βάρδια - Γιώργος77

Νομίζω η πιο ολοκληρωμένη, σίγουρα η πιο ανατριχιαστική για μένα. Η ιδέα με τις κούκλες που ζωντανεύουν είναι πάντα υπέροχα τρομακτική.

Το φτυάρι - Natasha

Πανέμορφη ιστορία! Η ιδέα να την δώσεις από την οπτική του φτυαριού ήταν καταπληκτική, όπως και η υλοποίησή της.

Γεννημένος από αέρα - John82

Ωραία ιδέα, αλλά θέλει οπωσδήποτε περισσότερο χώρο και χρόνο για να δείξει την δυναμική της.

Για τον βασιλιά - Nienor

Στην αρχή νόμιζα πως το πήγαινες στην δεισιδαιμονία των ναυτικών -γυναίκα στο καράβι ήταν μεγάλη γρουσουζιά- και όταν είδα που το έφτανες το χαμόγελό μου έγινε πιο μεγάλο. Πολύ καλή!

Κάποιες φορές έρχονται - Eugenia Rose

Δύσκολη περίπτωση. Ομολογώ πως με μπέρδεψες πολύ και χρειάστηκε να την ξαναδιαβάσω. Έχει ενδιαφέρον η ιδέα, αλλά είναι κι αυτή η ιστορία από τις περιπτώσεις που χρειάζονται οπωσδήποτε περισσότερο χώρο και χρόνο για να "δείξουν".

Νυχτερινές βάρδιες - Διγέλαδος

Μαύρο χιούμορ, την απόλαυσα! Αλλά εδώ ισχύει αυτό που λένε "καλό αλλά λίγο".

Το συρτάρι - Elli Sketo

Η ιδέα είναι πολύ ενδιαφέρουσα, θα μπορούσε με λίγες αλλαγές -και μπόλικο "γέμισμα"- να γίνει ένα πολύ όμορφο sci fi. Η αλλαγή της γραμματοσειράς ήταν μεγάλο μείον για μένα.

Το μυστικό του μπαρμπα-Γιώργη - Morfeas

Η μία από τις δύο καλύτερές μου! Πόσο όμορφη ιστορία! Μην την αφήσεις έτσι, φτιάξ'την όπως της πρέπει. Αυτή η ιστορία με άγγιξε για κάποιο λόγο, δεν θα είναι υπερβολή να πω ότι με συγκίνησε κιόλας! Μπράβο!

Ο βιγλάτορας - Ιρμάντα

Ήμουν σίγουρος πως από σένα θα διάβαζα κάτι fantasy, αλλά αυτό δεν το περίμενα! Η άλλη από τις δύο καλύτερές μου! Ήταν σαν... πιτόγυρο, πεντανόστιμο, πλήρες γεύμα, έχει ότι θες-χρειάζεσαι σε ποσότητες μικρές αλλά ικανές να σε χορτάσουν. Αυτό που αφήνεις να εννοηθεί ότι αν ο φρουρός δεν σταματούσε το πλάσμα και προλάβαινε να πει στον Αλέξανδρο τι μέλλει γενέσθαι ίσως να μην πέθαινε στην Βαβυλώνα, μου άρεσε περισσότερο απ' όλα. Μπράβο!

Η ώρα των μαγισσών - Nihilio

Ανατριχιαστική, αλλά θέλει κι άλλο για να "δείξει". Έχει πολύ ωραία βάση, μην την αφήσεις να μείνει έτσι.

Δαγκώνει - Dagoncult

Σχιζοφρένεια! Εντελώς έξω από τα νερά μου όμως. Καλογραμμένη φυσικά, δεν περίμενα κάτι λιγότερο.

 

[Nienor]

Αυτό το "4 αύστηρα" μου πέφτει κάπως δύσκολο, έχω μια τριάδα σίγουρες και μετά έχω μάλλον άλλες τόσες ισάξιες. Πολύ φοβάμαι πως θα καταλήξω στη δοκιμασμένη μέθοδο "αμπεμπαμπλομ"

 

Μέχρι πότε κάνουμε τα 4 κλικ μας?

[elgalla]

Τζιμ ανέβασέ μας κι εσύ την ιστοριούλα σου να τη διαβάσουμε! 

[MadnJim]

Τζιμ ανέβασέ μας κι εσύ την ιστοριούλα σου να τη διαβάσουμε! 

Πολύ ευχαρίστως, γιατί όχι!

Ορίστε, περίπου 990 λέξεις, μάλλον horror:

 

ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΒΑΡΔΙΑ

 

          Ποτέ του δεν συμπάθησε τη νυχτερινή βάρδια. Όλη αυτή η ησυχία τον ανατρίχιαζε, του έφερνε στο μυαλό σκηνές από ταινίες που είχε δει, ή από βιβλία που είχε διαβάσει, και τότε ένιωθε πραγματικά άσχημα. Η φύλαξη όμως του νεκροταφείου ήταν όμως η μόνη δουλειά που είχε καταφέρει να βρει, και το τελευταίο που θα έκανε θα ήταν να παραπονεθεί.

          Προσπαθούσε να διαβάζει για να περνάει πιο γρήγορα η ώρα του. Κλεισμένος μέσα στο δωματιάκι του φύλακα, σπάνια έβγαινε απ' αυτό μέχρι να χαράξει το πρωί και να έρθει ο ημερήσιος αντικαταστάτης του. Τον τρόμαζαν τα μνήματα και τα κάθε λογής εικονίσματα κι αγαλματάκια. Τον τρόμαζε και η ησυχία που επικρατούσε συνήθως, με τους μόνους ήχους να είναι το θρόισμα του ανέμου στα φύλλα των ψηλών κυπαρισσιών, και που και που ένα βραχνό κρώξιμο από κάποιο νυχτοπούλι. Τελευταία φορά που είχε βγει ήταν πριν δυο βραδιές, όταν ένα αδέσποτο σκυλί μπήκε στον χώρο του νεκροταφείου και δοκίμασε να σκάψει σε ένα από τα πιο φρέσκα μνήματα. Είχε γίνει ένα πολύνεκρο δυστύχημα εκείνες τις μέρες, και υπήρχαν αρκετοί καινούριοι τάφοι που ακόμα δεν είχαν τελειώσει με τα μάρμαρα και τους στολισμούς. Είχε αρπάξει τον φακό του και το φτυάρι του, και βγήκε φωνάζοντας δυνατά, περισσότερο για να μην φοβάται ο ίδιος παρά για να τρομάξει το ζώο. Το έδιωξε όμως εύκολα, αν και πριν φύγει το βρωμόσκυλο σημάδεψε τον τόπο σηκώνοντας το ένα πόδι του. Μια σύντομη ριπή ούρων και εξαφανίστηκε στο σκοτάδι με την ουρά στα σκέλια.

          Απόψε είχε συννεφιά, και το έστω και λίγο φως του φεγγαριού δεν κατάφερνε να βρει το δρόμο του για τη Γη. Το σκοτάδι έξω ήταν πολύ βαθύ. Το βιβλίο που είχε πάρει μαζί του για να διαβάσει μέχρι το πρωί δεν ήταν καθόλου έξυπνη επιλογή. Ήταν ένα θρίλερ του Κινγκ, αρκετό από μόνο του για να του τεντώσει κάθε τρίχα στο κορμί του, πόσο μάλλον που το διάβαζε κιόλας μέσα σε ένα νεκροταφείο! Ο ήχος που ακούστηκε απ' έξω ήταν σιγανός, αλλά στην ησυχία ακούστηκε όσο χρειαζόταν για να τραβήξει την προσοχή του φύλακα. Σήκωσε το βλέμμα του από το βιβλίο, και το έκλεισε ασυναίσθητα γυρίζοντας λίγο τη γωνία από την σελίδα που βρισκόταν. Έστησε αυτί, σχεδόν κράτησε την ανάσα του για λίγο. Ήταν έτοιμος να γελάσει με το πόσο εύκολα επηρεαζόταν όταν άκουσε πάλι έναν θόρυβο. Προσπάθησε να τον συνδυάσει με κάποια εικόνα στο μυαλό του αλλά απέτυχε. Σηκώθηκε και έκανε δυο βήματα μέχρι το παράθυρο, αλλά σταμάτησε πριν κοιτάξει έξω και προσπάθησε να ακούσει πάλι. Στο τζάμι η αντανάκλασή του έκρυβε τους μαρμάρινους σταυρούς στη σειρά.

          Έβρισε μέσα του τον ηλεκτρολόγο που δεν είχε έρθει για να διορθώσει τον δυνατό προβολέα του φυλακίου. Πήρε τον φακό του και κοίταξε το φτυάρι που έστεκε όρθιο πίσω από την πόρτα. Τότε ο ήχος ακούστηκε πάλι, πιο δυνατός αυτή τη φορά. Σαν κάτι να σύρθηκε, σαν χώματα να πέσανε, σαν κάτι να βόγκηξε. Ή η φαντασία του άρχιζε να τρέχει ανεξέλεγκτα; Ξεροκατάπιε και πλησίασε το πρόσωπό του στο παράθυρο. Άναψε τον φακό και έριξε τη φωτεινή δέσμη έξω σαρώνοντας όσο χώρο μπορούσε. Δεν υπήρχε κάτι να δει, εκτός ίσως από μια φευγαλέα εντύπωση κίνησης στην άκρη του οπτικού του πεδίου που πάλι θα μπορούσε να ήταν μόνο στο μυαλό του. Αναστέναξε και γύρισε στην καρέκλα του. Έσβησε το φακό και τον άφησε στο τραπέζι, αλλά δεν πήρε ξανά το βιβλίο του στα χέρια. 

          Χωρίς να το θέλει σκέφτηκε εκείνο το σκυλί που κατούρησε στον τάφο πριν φύγει. Θυμήθηκε που είχε διαβάσει κάπου -ή μήπως το είχε δει σε κάποια ταινία;- ότι έτσι σηκώνονται οι νεκροί. Έριξε μια ματιά στην πόρτα του φυλακίου και ευχήθηκε να υπήρχε κλειδαριά. Κάτι έξω έπεσε και έσπασε -κάποιο κάδρο με παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία του αποθανόντα;-, και ο θόρυβος ήταν σαν κεραυνός μέσα στην ησυχία. Ήταν ήδη αγριεμένος αρκετά, κι αυτό τον έκανε να πεταχτεί όρθιος, αφήνοντας μάλιστα μια μικρή ξαφνιασμένη κραυγή. Άρπαξε το φτυάρι και στριμώχτηκε πίσω από την πόρτα με την καρδιά του να χτυπάει σαν τρελή στο στήθος του. Βήματα ακούστηκαν απ' έξω, αργά και βαριά βήματα στο χαλίκι ανάμεσα στα μνήματα, μέχρι το κατώφλι του φυλακίου. Μόνο τα ασοβάτιστα τσιμεντόλιθα τον χώριζαν απ' όποιον ή ότι κι αν ήταν, και η μεταλλική πόρτα στο πορτοκαλί της προστατευτικής μπογιάς πριν περαστεί το κανονικό χρώμα.

          Άκουσε έναν ήχο σαν γρύλισμα, και η πόρτα κουνήθηκε σαν κάποιος να την έσπρωξε χωρίς πολύ δύναμη. Κράτησε μέχρι και την αναπνοή του. Ένιωσε τα λαγόνια του ζεστά και για μια στιγμή σκέφτηκε ότι ήταν έτοιμος να τα κάνει πάνω του. Του φάνηκε παράξενα αστείο, και γι' αυτή τη μία στιγμή σχεδόν χαμογέλασε. Τότε όμως τα βήματα απ' έξω ξανακούστηκαν, κι αυτή τη φορά απομακρυνόταν. Δεν επέτρεψε στον εαυτό του να χαλαρώσει. Κάπου μέσα στο νεκροταφείο ακούστηκε άλλο ένα βραχνό κρώξιμο από κάποιο νυκτόβιο πουλί. Μετά ησυχία.

          Ούτε που ήξερε πόση ώρα στεκόταν εκεί πίσω από την πόρτα. Στη φαντασία του είχαν παρελάσει ένα σωρό θεωρίες, η μια πιο τρομακτική από την άλλη. Όταν αποφάσισε να κοιτάξει έξω έτρεμε ολόκληρος. Πλησίασε στο τζάμι και σάρωσε με τον φακό του πάλι τον περιορισμένο χώρο που μπορούσε να δει. Η φωτεινή δέσμη έπεσε πάνω σε μια φιγούρα, όρθια αλλά σκυφτή σαν κουρασμένη. Στεκόταν ακίνητη πάνω από τον τάφο που είχε ουρήσει το σκυλί. Του είχε γυρισμένη την πλάτη, αλλά όταν το φως την τύλιξε γύρισε απότομα προς το μέρος του. Ο φύλακας ξαφνιάστηκε τόσο που τράβηξε αμέσως το φως από πάνω της και έκανε μερικά βήματα προς τα πίσω ώσπου ακούμπησε στο τραπέζι. Πήρε μερικές βιαστικές ανάσες, μάζεψε όσο κουράγιο του έδινε η περιέργεια, και ξαναπήγε στο παράθυρο. Πρόλαβε να δει το χώμα να γεμίζει την τρύπα στο μνήμα.

          Την άλλη μέρα πρωί πρωί παραιτήθηκε. Δεν ανέφερε κανένα λόγο γι' αυτή του την απόφαση, αλλά και ποιος να τον πίστευε άλλωστε αν τους έλεγε. Ούτε καν ο ίδιος δεν θα το πίστευε, αν δεν είχε πια αυτή την λευκή τούφα στα μαλλιά του να του θυμίζει εκείνο το βράδυ που έζησε στο νεκροταφείο.-

                                                                      By MADnJIM

[elgalla]

Αν μία ιστορία φανταζόμουν ότι θα έβλεπα βάζοντας αυτό το θέμα και δεν είδα, ήταν αυτή

(κάτι δηλαδή με βάρδια σε νεκροταφείο ή νεκροτομείο και νεκρούς που ζωντανεύουν). Το χτίζεις καλά και, παρότι αρκετά κοινότυπη (εξ ου και περίμενα να έχω δει μια τέτοια ιστορία), είναι καλή ιστορία. Μ' άρεσε που έκλεισες το μάτι στην πιο πρόσφατη ιστορία του William στο πλοτς, όμως, με τον τρόπο ανάστασης των νεκρών

 

[MadnJim]

Αν μία ιστορία φανταζόμουν ότι θα έβλεπα βάζοντας αυτό το θέμα και δεν είδα, ήταν αυτή

(κάτι δηλαδή με βάρδια σε νεκροταφείο ή νεκροτομείο και νεκρούς που ζωντανεύουν). Το χτίζεις καλά και, παρότι αρκετά κοινότυπη (εξ ου και περίμενα να έχω δει μια τέτοια ιστορία), είναι καλή ιστορία. Μ' άρεσε που έκλεισες το μάτι στην πιο πρόσφατη ιστορία του William στο πλοτς, όμως, με τον τρόπο ανάστασης των νεκρών

 

Πράγματι, κι εγώ περίμενα να δω κάτι αντίστοιχο. Ο Διγέλαδος "παίζει" λίγο με τον χώρο νομίζω.

Χμ, τώρα που το λες έχεις δίκιο για την ομοιότητα με το πλοτς του φίλου μου του William, αλλά η σκηνή που είχα κατά νου εκείνη τη στιγμή ήταν από το "Nightmares on Elm Street" και την νεκρανάσταση του Φρέντι.

 

[Mesmer]

Μέχρι πότε κάνουμε τα 4 κλικ μας?

 

Έχουμε την καθιερωμένη μία εβδομάδα, οπότε, μέχρι την Τρίτη 24/3, την ώρα που βγαίνουν τα φαντάσματα. Αν υπάρχει κίνηση και ζήτηση, μπορούν φυσικά να δοθούν μια-δυο μέρες παράταση.

[elgalla]

 

Πράγματι, κι εγώ περίμενα να δω κάτι αντίστοιχο. Ο Διγέλαδος "παίζει" λίγο με τον χώρο νομίζω.

Χμ, τώρα που το λες έχεις δίκιο για την ομοιότητα με το πλοτς του φίλου μου του William, αλλά η σκηνή που είχα κατά νου εκείνη τη στιγμή ήταν από το "Nightmares on Elm Street" και την νεκρανάσταση του Φρέντι.

 

 

A, είναι μάλλον που δεν το έχω δει, γι' αυτό. 

[Ιρμάντα]

 

Τζιμ ανέβασέ μας κι εσύ την ιστοριούλα σου να τη διαβάσουμε! 

Πολύ ευχαρίστως, γιατί όχι!

Ορίστε, περίπου 990 λέξεις, μάλλον horror:

 

ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΒΑΡΔΙΑ

 

          Ποτέ του δεν συμπάθησε τη νυχτερινή βάρδια. Όλη αυτή η ησυχία τον ανατρίχιαζε, του έφερνε στο μυαλό σκηνές από ταινίες που είχε δει, ή από βιβλία που είχε διαβάσει, και τότε ένιωθε πραγματικά άσχημα. Η φύλαξη όμως του νεκροταφείου ήταν όμως η μόνη δουλειά που είχε καταφέρει να βρει, και το τελευταίο που θα έκανε θα ήταν να παραπονεθεί.

          Προσπαθούσε να διαβάζει για να περνάει πιο γρήγορα η ώρα του. Κλεισμένος μέσα στο δωματιάκι του φύλακα, σπάνια έβγαινε απ' αυτό μέχρι να χαράξει το πρωί και να έρθει ο ημερήσιος αντικαταστάτης του. Τον τρόμαζαν τα μνήματα και τα κάθε λογής εικονίσματα κι αγαλματάκια. Τον τρόμαζε και η ησυχία που επικρατούσε συνήθως, με τους μόνους ήχους να είναι το θρόισμα του ανέμου στα φύλλα των ψηλών κυπαρισσιών, και που και που ένα βραχνό κρώξιμο από κάποιο νυχτοπούλι. Τελευταία φορά που είχε βγει ήταν πριν δυο βραδιές, όταν ένα αδέσποτο σκυλί μπήκε στον χώρο του νεκροταφείου και δοκίμασε να σκάψει σε ένα από τα πιο φρέσκα μνήματα. Είχε γίνει ένα πολύνεκρο δυστύχημα εκείνες τις μέρες, και υπήρχαν αρκετοί καινούριοι τάφοι που ακόμα δεν είχαν τελειώσει με τα μάρμαρα και τους στολισμούς. Είχε αρπάξει τον φακό του και το φτυάρι του, και βγήκε φωνάζοντας δυνατά, περισσότερο για να μην φοβάται ο ίδιος παρά για να τρομάξει το ζώο. Το έδιωξε όμως εύκολα, αν και πριν φύγει το βρωμόσκυλο σημάδεψε τον τόπο σηκώνοντας το ένα πόδι του. Μια σύντομη ριπή ούρων και εξαφανίστηκε στο σκοτάδι με την ουρά στα σκέλια.

          Απόψε είχε συννεφιά, και το έστω και λίγο φως του φεγγαριού δεν κατάφερνε να βρει το δρόμο του για τη Γη. Το σκοτάδι έξω ήταν πολύ βαθύ. Το βιβλίο που είχε πάρει μαζί του για να διαβάσει μέχρι το πρωί δεν ήταν καθόλου έξυπνη επιλογή. Ήταν ένα θρίλερ του Κινγκ, αρκετό από μόνο του για να του τεντώσει κάθε τρίχα στο κορμί του, πόσο μάλλον που το διάβαζε κιόλας μέσα σε ένα νεκροταφείο! Ο ήχος που ακούστηκε απ' έξω ήταν σιγανός, αλλά στην ησυχία ακούστηκε όσο χρειαζόταν για να τραβήξει την προσοχή του φύλακα. Σήκωσε το βλέμμα του από το βιβλίο, και το έκλεισε ασυναίσθητα γυρίζοντας λίγο τη γωνία από την σελίδα που βρισκόταν. Έστησε αυτί, σχεδόν κράτησε την ανάσα του για λίγο. Ήταν έτοιμος να γελάσει με το πόσο εύκολα επηρεαζόταν όταν άκουσε πάλι έναν θόρυβο. Προσπάθησε να τον συνδυάσει με κάποια εικόνα στο μυαλό του αλλά απέτυχε. Σηκώθηκε και έκανε δυο βήματα μέχρι το παράθυρο, αλλά σταμάτησε πριν κοιτάξει έξω και προσπάθησε να ακούσει πάλι. Στο τζάμι η αντανάκλασή του έκρυβε τους μαρμάρινους σταυρούς στη σειρά.

          Έβρισε μέσα του τον ηλεκτρολόγο που δεν είχε έρθει για να διορθώσει τον δυνατό προβολέα του φυλακίου. Πήρε τον φακό του και κοίταξε το φτυάρι που έστεκε όρθιο πίσω από την πόρτα. Τότε ο ήχος ακούστηκε πάλι, πιο δυνατός αυτή τη φορά. Σαν κάτι να σύρθηκε, σαν χώματα να πέσανε, σαν κάτι να βόγκηξε. Ή η φαντασία του άρχιζε να τρέχει ανεξέλεγκτα; Ξεροκατάπιε και πλησίασε το πρόσωπό του στο παράθυρο. Άναψε τον φακό και έριξε τη φωτεινή δέσμη έξω σαρώνοντας όσο χώρο μπορούσε. Δεν υπήρχε κάτι να δει, εκτός ίσως από μια φευγαλέα εντύπωση κίνησης στην άκρη του οπτικού του πεδίου που πάλι θα μπορούσε να ήταν μόνο στο μυαλό του. Αναστέναξε και γύρισε στην καρέκλα του. Έσβησε το φακό και τον άφησε στο τραπέζι, αλλά δεν πήρε ξανά το βιβλίο του στα χέρια. 

          Χωρίς να το θέλει σκέφτηκε εκείνο το σκυλί που κατούρησε στον τάφο πριν φύγει. Θυμήθηκε που είχε διαβάσει κάπου -ή μήπως το είχε δει σε κάποια ταινία;- ότι έτσι σηκώνονται οι νεκροί. Έριξε μια ματιά στην πόρτα του φυλακίου και ευχήθηκε να υπήρχε κλειδαριά. Κάτι έξω έπεσε και έσπασε -κάποιο κάδρο με παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία του αποθανόντα;-, και ο θόρυβος ήταν σαν κεραυνός μέσα στην ησυχία. Ήταν ήδη αγριεμένος αρκετά, κι αυτό τον έκανε να πεταχτεί όρθιος, αφήνοντας μάλιστα μια μικρή ξαφνιασμένη κραυγή. Άρπαξε το φτυάρι και στριμώχτηκε πίσω από την πόρτα με την καρδιά του να χτυπάει σαν τρελή στο στήθος του. Βήματα ακούστηκαν απ' έξω, αργά και βαριά βήματα στο χαλίκι ανάμεσα στα μνήματα, μέχρι το κατώφλι του φυλακίου. Μόνο τα ασοβάτιστα τσιμεντόλιθα τον χώριζαν απ' όποιον ή ότι κι αν ήταν, και η μεταλλική πόρτα στο πορτοκαλί της προστατευτικής μπογιάς πριν περαστεί το κανονικό χρώμα.

          Άκουσε έναν ήχο σαν γρύλισμα, και η πόρτα κουνήθηκε σαν κάποιος να την έσπρωξε χωρίς πολύ δύναμη. Κράτησε μέχρι και την αναπνοή του. Ένιωσε τα λαγόνια του ζεστά και για μια στιγμή σκέφτηκε ότι ήταν έτοιμος να τα κάνει πάνω του. Του φάνηκε παράξενα αστείο, και γι' αυτή τη μία στιγμή σχεδόν χαμογέλασε. Τότε όμως τα βήματα απ' έξω ξανακούστηκαν, κι αυτή τη φορά απομακρυνόταν. Δεν επέτρεψε στον εαυτό του να χαλαρώσει. Κάπου μέσα στο νεκροταφείο ακούστηκε άλλο ένα βραχνό κρώξιμο από κάποιο νυκτόβιο πουλί. Μετά ησυχία.

          Ούτε που ήξερε πόση ώρα στεκόταν εκεί πίσω από την πόρτα. Στη φαντασία του είχαν παρελάσει ένα σωρό θεωρίες, η μια πιο τρομακτική από την άλλη. Όταν αποφάσισε να κοιτάξει έξω έτρεμε ολόκληρος. Πλησίασε στο τζάμι και σάρωσε με τον φακό του πάλι τον περιορισμένο χώρο που μπορούσε να δει. Η φωτεινή δέσμη έπεσε πάνω σε μια φιγούρα, όρθια αλλά σκυφτή σαν κουρασμένη. Στεκόταν ακίνητη πάνω από τον τάφο που είχε ουρήσει το σκυλί. Του είχε γυρισμένη την πλάτη, αλλά όταν το φως την τύλιξε γύρισε απότομα προς το μέρος του. Ο φύλακας ξαφνιάστηκε τόσο που τράβηξε αμέσως το φως από πάνω της και έκανε μερικά βήματα προς τα πίσω ώσπου ακούμπησε στο τραπέζι. Πήρε μερικές βιαστικές ανάσες, μάζεψε όσο κουράγιο του έδινε η περιέργεια, και ξαναπήγε στο παράθυρο. Πρόλαβε να δει το χώμα να γεμίζει την τρύπα στο μνήμα.

          Την άλλη μέρα πρωί πρωί παραιτήθηκε. Δεν ανέφερε κανένα λόγο γι' αυτή του την απόφαση, αλλά και ποιος να τον πίστευε άλλωστε αν τους έλεγε. Ούτε καν ο ίδιος δεν θα το πίστευε, αν δεν είχε πια αυτή την λευκή τούφα στα μαλλιά του να του θυμίζει εκείνο το βράδυ που έζησε στο νεκροταφείο.-

                                                                      By MADnJIM

 

Η ιστορία του Σπύρου ήταν ολοκληρωμένη, συμπαθέσταστη και κρίμα που δεν πρόφτασε να την ανεβάσει. Πόσο εκτός ώρας ήσουνα; Και πραγματικά, μαστ με μία τέτοια θεματολογία. Ούτε πολύ ανατριχιαστική ούτε....μου θυμίζει εκείνη την ιστορία-θρύλο-παράδοση, για τον τύπο που έβαλε στοίχημα ότι θα καρφώσει ένα μνήμα με το σπαθί του και όταν το κάρφωσε, κάρφωσε και το ρούχο του μαζί. Του ήρθε ανακοπή επειδή μέσα στην αγωνία της στιγμής νόμιζε ότι τον τραβά ο πεθαμένος.

Καλά δεν μοιάζει τόσο. Αλλά αυτό μου έφερε στο νου.

Πλάκα -πλάκα και αυτό θα γινόταν μια χαρά φλασάκι.

[WILLIAM]

Έχω ακούσει μια παρόμοια ιστορία με κάποιον που στοιχημάτισε ότι θα περάσει μια νύχτα στο νεκροταφείο και πιάστηκε σε ένα κλαδί όταν πήγε να σηκωθεί και έμεινε στον τόπο.

 

 

Κρίμα που δεν μπορούσα να συμμετάσχω, είχα μια ιστοριούλα να σας πω και γω και θα την προλάβαινα πιστεύω, δεν θα χρειαζόταν πάνω από 500 λέξεις.

 

Φίλτατε MadnJim, μου άρεσε και' μενα το κλείσιμο του ματιού!

Edited March 18, 2015 by WILLIAM

[MadnJim]

 

 

Τζιμ ανέβασέ μας κι εσύ την ιστοριούλα σου να τη διαβάσουμε! 

Πολύ ευχαρίστως, γιατί όχι!

Ορίστε, περίπου 990 λέξεις, μάλλον horror:

 

ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΒΑΡΔΙΑ

 

          Ποτέ του δεν συμπάθησε τη νυχτερινή βάρδια. Όλη αυτή η ησυχία τον ανατρίχιαζε, του έφερνε στο μυαλό σκηνές από ταινίες που είχε δει, ή από βιβλία που είχε διαβάσει, και τότε ένιωθε πραγματικά άσχημα. Η φύλαξη όμως του νεκροταφείου ήταν όμως η μόνη δουλειά που είχε καταφέρει να βρει, και το τελευταίο που θα έκανε θα ήταν να παραπονεθεί.

          Προσπαθούσε να διαβάζει για να περνάει πιο γρήγορα η ώρα του. Κλεισμένος μέσα στο δωματιάκι του φύλακα, σπάνια έβγαινε απ' αυτό μέχρι να χαράξει το πρωί και να έρθει ο ημερήσιος αντικαταστάτης του. Τον τρόμαζαν τα μνήματα και τα κάθε λογής εικονίσματα κι αγαλματάκια. Τον τρόμαζε και η ησυχία που επικρατούσε συνήθως, με τους μόνους ήχους να είναι το θρόισμα του ανέμου στα φύλλα των ψηλών κυπαρισσιών, και που και που ένα βραχνό κρώξιμο από κάποιο νυχτοπούλι. Τελευταία φορά που είχε βγει ήταν πριν δυο βραδιές, όταν ένα αδέσποτο σκυλί μπήκε στον χώρο του νεκροταφείου και δοκίμασε να σκάψει σε ένα από τα πιο φρέσκα μνήματα. Είχε γίνει ένα πολύνεκρο δυστύχημα εκείνες τις μέρες, και υπήρχαν αρκετοί καινούριοι τάφοι που ακόμα δεν είχαν τελειώσει με τα μάρμαρα και τους στολισμούς. Είχε αρπάξει τον φακό του και το φτυάρι του, και βγήκε φωνάζοντας δυνατά, περισσότερο για να μην φοβάται ο ίδιος παρά για να τρομάξει το ζώο. Το έδιωξε όμως εύκολα, αν και πριν φύγει το βρωμόσκυλο σημάδεψε τον τόπο σηκώνοντας το ένα πόδι του. Μια σύντομη ριπή ούρων και εξαφανίστηκε στο σκοτάδι με την ουρά στα σκέλια.

          Απόψε είχε συννεφιά, και το έστω και λίγο φως του φεγγαριού δεν κατάφερνε να βρει το δρόμο του για τη Γη. Το σκοτάδι έξω ήταν πολύ βαθύ. Το βιβλίο που είχε πάρει μαζί του για να διαβάσει μέχρι το πρωί δεν ήταν καθόλου έξυπνη επιλογή. Ήταν ένα θρίλερ του Κινγκ, αρκετό από μόνο του για να του τεντώσει κάθε τρίχα στο κορμί του, πόσο μάλλον που το διάβαζε κιόλας μέσα σε ένα νεκροταφείο! Ο ήχος που ακούστηκε απ' έξω ήταν σιγανός, αλλά στην ησυχία ακούστηκε όσο χρειαζόταν για να τραβήξει την προσοχή του φύλακα. Σήκωσε το βλέμμα του από το βιβλίο, και το έκλεισε ασυναίσθητα γυρίζοντας λίγο τη γωνία από την σελίδα που βρισκόταν. Έστησε αυτί, σχεδόν κράτησε την ανάσα του για λίγο. Ήταν έτοιμος να γελάσει με το πόσο εύκολα επηρεαζόταν όταν άκουσε πάλι έναν θόρυβο. Προσπάθησε να τον συνδυάσει με κάποια εικόνα στο μυαλό του αλλά απέτυχε. Σηκώθηκε και έκανε δυο βήματα μέχρι το παράθυρο, αλλά σταμάτησε πριν κοιτάξει έξω και προσπάθησε να ακούσει πάλι. Στο τζάμι η αντανάκλασή του έκρυβε τους μαρμάρινους σταυρούς στη σειρά.

          Έβρισε μέσα του τον ηλεκτρολόγο που δεν είχε έρθει για να διορθώσει τον δυνατό προβολέα του φυλακίου. Πήρε τον φακό του και κοίταξε το φτυάρι που έστεκε όρθιο πίσω από την πόρτα. Τότε ο ήχος ακούστηκε πάλι, πιο δυνατός αυτή τη φορά. Σαν κάτι να σύρθηκε, σαν χώματα να πέσανε, σαν κάτι να βόγκηξε. Ή η φαντασία του άρχιζε να τρέχει ανεξέλεγκτα; Ξεροκατάπιε και πλησίασε το πρόσωπό του στο παράθυρο. Άναψε τον φακό και έριξε τη φωτεινή δέσμη έξω σαρώνοντας όσο χώρο μπορούσε. Δεν υπήρχε κάτι να δει, εκτός ίσως από μια φευγαλέα εντύπωση κίνησης στην άκρη του οπτικού του πεδίου που πάλι θα μπορούσε να ήταν μόνο στο μυαλό του. Αναστέναξε και γύρισε στην καρέκλα του. Έσβησε το φακό και τον άφησε στο τραπέζι, αλλά δεν πήρε ξανά το βιβλίο του στα χέρια. 

          Χωρίς να το θέλει σκέφτηκε εκείνο το σκυλί που κατούρησε στον τάφο πριν φύγει. Θυμήθηκε που είχε διαβάσει κάπου -ή μήπως το είχε δει σε κάποια ταινία;- ότι έτσι σηκώνονται οι νεκροί. Έριξε μια ματιά στην πόρτα του φυλακίου και ευχήθηκε να υπήρχε κλειδαριά. Κάτι έξω έπεσε και έσπασε -κάποιο κάδρο με παλιά ασπρόμαυρη φωτογραφία του αποθανόντα;-, και ο θόρυβος ήταν σαν κεραυνός μέσα στην ησυχία. Ήταν ήδη αγριεμένος αρκετά, κι αυτό τον έκανε να πεταχτεί όρθιος, αφήνοντας μάλιστα μια μικρή ξαφνιασμένη κραυγή. Άρπαξε το φτυάρι και στριμώχτηκε πίσω από την πόρτα με την καρδιά του να χτυπάει σαν τρελή στο στήθος του. Βήματα ακούστηκαν απ' έξω, αργά και βαριά βήματα στο χαλίκι ανάμεσα στα μνήματα, μέχρι το κατώφλι του φυλακίου. Μόνο τα ασοβάτιστα τσιμεντόλιθα τον χώριζαν απ' όποιον ή ότι κι αν ήταν, και η μεταλλική πόρτα στο πορτοκαλί της προστατευτικής μπογιάς πριν περαστεί το κανονικό χρώμα.

          Άκουσε έναν ήχο σαν γρύλισμα, και η πόρτα κουνήθηκε σαν κάποιος να την έσπρωξε χωρίς πολύ δύναμη. Κράτησε μέχρι και την αναπνοή του. Ένιωσε τα λαγόνια του ζεστά και για μια στιγμή σκέφτηκε ότι ήταν έτοιμος να τα κάνει πάνω του. Του φάνηκε παράξενα αστείο, και γι' αυτή τη μία στιγμή σχεδόν χαμογέλασε. Τότε όμως τα βήματα απ' έξω ξανακούστηκαν, κι αυτή τη φορά απομακρυνόταν. Δεν επέτρεψε στον εαυτό του να χαλαρώσει. Κάπου μέσα στο νεκροταφείο ακούστηκε άλλο ένα βραχνό κρώξιμο από κάποιο νυκτόβιο πουλί. Μετά ησυχία.

          Ούτε που ήξερε πόση ώρα στεκόταν εκεί πίσω από την πόρτα. Στη φαντασία του είχαν παρελάσει ένα σωρό θεωρίες, η μια πιο τρομακτική από την άλλη. Όταν αποφάσισε να κοιτάξει έξω έτρεμε ολόκληρος. Πλησίασε στο τζάμι και σάρωσε με τον φακό του πάλι τον περιορισμένο χώρο που μπορούσε να δει. Η φωτεινή δέσμη έπεσε πάνω σε μια φιγούρα, όρθια αλλά σκυφτή σαν κουρασμένη. Στεκόταν ακίνητη πάνω από τον τάφο που είχε ουρήσει το σκυλί. Του είχε γυρισμένη την πλάτη, αλλά όταν το φως την τύλιξε γύρισε απότομα προς το μέρος του. Ο φύλακας ξαφνιάστηκε τόσο που τράβηξε αμέσως το φως από πάνω της και έκανε μερικά βήματα προς τα πίσω ώσπου ακούμπησε στο τραπέζι. Πήρε μερικές βιαστικές ανάσες, μάζεψε όσο κουράγιο του έδινε η περιέργεια, και ξαναπήγε στο παράθυρο. Πρόλαβε να δει το χώμα να γεμίζει την τρύπα στο μνήμα.

          Την άλλη μέρα πρωί πρωί παραιτήθηκε. Δεν ανέφερε κανένα λόγο γι' αυτή του την απόφαση, αλλά και ποιος να τον πίστευε άλλωστε αν τους έλεγε. Ούτε καν ο ίδιος δεν θα το πίστευε, αν δεν είχε πια αυτή την λευκή τούφα στα μαλλιά του να του θυμίζει εκείνο το βράδυ που έζησε στο νεκροταφείο.-

                                                                      By MADnJIM

 

Η ιστορία του Σπύρου ήταν ολοκληρωμένη, συμπαθέσταστη και κρίμα που δεν πρόφτασε να την ανεβάσει. Πόσο εκτός ώρας ήσουνα; Και πραγματικά, μαστ με μία τέτοια θεματολογία. Ούτε πολύ ανατριχιαστική ούτε....μου θυμίζει εκείνη την ιστορία-θρύλο-παράδοση, για τον τύπο που έβαλε στοίχημα ότι θα καρφώσει ένα μνήμα με το σπαθί του και όταν το κάρφωσε, κάρφωσε και το ρούχο του μαζί. Του ήρθε ανακοπή επειδή μέσα στην αγωνία της στιγμής νόμιζε ότι τον τραβά ο πεθαμένος.

Καλά δεν μοιάζει τόσο. Αλλά αυτό μου έφερε στο νου.

Πλάκα -πλάκα και αυτό θα γινόταν μια χαρά φλασάκι.

 

Καθόλου, είχα τελειώσει στις 12:05', μόλις διάβασα το θέμα στο μυαλό μου ήρθε αμέσως ένα νεκροταφείο. Αλλά δεν σκόπευα να πάρω μέρος, δεν ήξερα τι είναι αυτός ο "αγώνας" και αν θα ταίριαζε τελικά η ιστορία μου. Είναι αυτό που λέμε "πιάστηκα αδιάβαστος"! Αλλά μου άρεσε τρελά σαν άσκηση "ετοιμότητας" και "έτρεξα" παράλληλα μ' εσάς. Την επόμενη φορά υπόσχομαι πως θα συμμετάσχω οπωσδήποτε.

 

Φίλε William χαίρομαι που σου άρεσε, αλλά θα σε στενοχωρήσω αν διαβάσεις την απάντησή μου στο σπόιλερ κι από που μου ήρθε η ιδέα.

Edited March 18, 2015 by MadnJim