FFL #12 (Γιώργος77 vs Natasha vs John82 vs Nienor vs Eugenia Rose vs Διγέλαδος vs Elli Sketo vs Morfeas vs Ιρμάντα vs Nihilio vs dagoncult)

[elgalla]

Έλα βρε συ και δεν ρώταγες! Τι κρίμα! William η πρόσκληση να σε διαβάσουμε ισχύει και για σένα

[MadnJim]

Έλα βρε συ και δεν ρώταγες! Τι κρίμα! William η πρόσκληση να σε διαβάσουμε ισχύει και για σένα

 

Next time...

[Eugenia Rose]

Να τα και τα δικά μου τα σχόλια! Καλή τύχη σε όλους!

 

 

• Η τελευταία βάρδια - Γιώργος77

Χαχ! Μου άρεσε αυτή η ιδέα, είχε πλάκα αν και θα μπορούσες να πεις ότι έχει κλισέ μέσα γιατί στην αρχή νόμιζα ότι τα κουκλάκια γίνονταν παιδιά. Αλλά πραγματικά αν δουλέψεις την γραφή μιας και ήταν fll είναι πολύ καλή ιστορία και αστεία. Το τέλος κράτα το ίδιο και απαράλλαχτο. Το έβλεπα άνετα στο daily science fiction, βάζουν κάτι τέτοιες ιστοριούλες.

• Το φτυάρι - Natasha

Δεν είμαι σίγουρη αλλά νομίζω και η προηγούμενη ιστορία σου που είχα διαβάσει σε ffl είχε να κάνει με την ελληνική πραγματικότητα. Γενικά το έχεις το θέμα. Νομίζω όμως πως θα μπορούσε να είναι λίγο πιο εντός θέματος. Αν ίσως τόνιζες ότι αυτά τα δυσάρεστα γινόντουσαν κυρίως βράδυ;

• Γεννημένος από αέρα - John82

Ωραία γλώσσα εντυπωσιακά καλή για τόση ώρα που είχες. Μπράβο. Και έχεις και ατμόσφαιρα. Μου θύμισε λίγο την Καστρίτσα του Drake ίσως να ξέρεις τι εννοώ. Είχε και ατμόσφαιρα και ομίχλη. Νομίζω στο σημείο που ο χρόνος λειτούργησε εναντίον σου είναι εκεί που συναντάει το πλάσμα γιατί έλυσες την ένταση πολύ γρήγορα. Άμα το πιάσεις να το μεγαλώσεις εκεί να το απλώσεις.

• Για τον βασιλιά - Nienor

Τι να πω. Πολύ καλή γλώσσα και περιγραφές, ο χαρακτήρας ζεστός, χειροπιαστός που λένε. Μα φυσικά «Ζει ο Βασιλιάς;». Πάντα απαντάμε ναι! ;)

Κάποιες φορές έρχονται - Eugenia Rose
Χμμμ να το εξηγήσω η όχι; Οκ πάμε μία γρήγορα. Μια πόλη με κατάρα κλασικά που οι κάτοικοί της εξαφανίζονται κάθε βράδυ μεταξύ δώδεκα και μία. Όχι όλοι και όχι κάθε μέρα. Αλλά σιγά σιγά χάνονται. Η ιστορία έχει να κάνει με το πως το αντιμετωπίζουν καθημερινά και πως προσπαθούν να αναπληρώσουν τους χαμένους είτε γεννώντας πολλά παιδιά είτε βάζοντας τους άτυχους που τυχαίνει να περνάνε στη θέση κάποιων εξαφανισμένων. Ο Μιγκέλ είναι ένας από αυτούς τους άτυχους που εδώ και μήνες κάνει περιπολία ως Άντριου ένας άνδρας από το αστυνομικό τμήμα, του οποίου οι άνδρες εξαφανίστηκαν από τους πρώτους τον Ιανουάριο, στην ιστορία έχουμε Δεκέμβριο. Επίσης, αυτό είναι εντελώς στο μυαλό μου, ούτε καν το μωρό δεν είναι δικό του απλά το φροντίζει ως αντικαταστάτης του παλιού Άντριου. Ουφ πολλές εξηγήσεις για τόσο μικρή ιστορία. Θα την μεγαλώσω με φαίνεται.

• Νυχτερινές Βάρδιες - Διγέλαδος

Βλέπω πολλές νυχτερινές βάρδιες σε αυτό. Βρικολάκων, νεκροθαφτών, φαντάρων, γιατρών. Πολύ βάρδια ρε παιδί μου. Ένα έχω να πω. Μουχαχαχαχα!

• Το συρτάρι - Elli Sketo

Βρε κοίτα να δεις! Ξεκινάει σαν την δική μου με στυλό και λίστες άλλα έχει και καταμετρήσεις! Πολύ μου άρεσε το ύφος και η ιστορία απλά θα ήθελα στο τέλος εξίσου σπιρτόζικου και αναπάντεχο τέλος. Ας όψεται ο χρόνος.

• Το μυστικό του μπάρμπα-Γιώργη - Morfeas

Πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα και πραγματικά πστέυω ότι οφείλεις να την μεγαλώσεις ζουμάροντας στην μοναξιά του κυρ-Γιώργου. Γενικά το κείμενο είχε μια συναισθηματική φόρτιση από την αρχή σχεδόν.

• Ο βιγλάτορας - Ιρμάντα

Αααα πολύ μου άρεσε και το πλάσμα και ο Νυκτέας και το πως εξελίχθηκε εκείνη η νυχτερινή βάρδια για όλους. Στην αρχή κάπως μπερδεύτηκα αλλά οκ μετά το βρήκα.

• Η ώρα των μαγισσών - Nihilio

Η αλήθεια είναι ότι δεν κατάλαβα πως κολλούσε η εισαγωγή για τις μάγισσες και τους κυβερνοβρικόλακες ακόμα και μεταφορικά. Ίσως σε κάτι μεγαλύτερο θα κολλούσε περισσότερο. Επίσης νομίζω θα ταίριαζε περισσότερο Παρακευή και 13 από Τρίτη. Κατά τα άλλα είχε αρκετό μυστήριο και μια παγωνιά όταν ακουγότανε η φωνή αλλά και μαύρο χιούμορ.

• Δαγκώνει - dagoncult
Βρε τους καημένους του γνωστούς αγνώστους τι δράμα ζούνε! Έχουνε στο σπίτι μια που δαγκώνει. Ένα μωρέ και εσύ. Μπορεί να βγάζει δοντάκια. Είναι δύσκολη περίοδος έχω ακούσει.

 

[Natasha]

Την εβδομάδα αυτή τρέχω σαν τον Νέσκουικ στη δουλειά, σε σεμινάρια για τη δουλειά, σε διάβασμα για τα σεμινάρια για τη δουλειά, αλλά ήθελα πάρα πολύ να συμμετέχω. Τόσο που κάθισα και έγραψα μέχρι την ώρα που έπρεπε, ενώ είχα πολλές πολλές ώρες ξύπνια και την άλλη μέρα είχα ξύπνημα στις πέντε το πρωί (δεν δουλεύω σε κοτέτσι, αλήθεια!). Τα σχόλια και τις κριτικές σας τα είδα σε διάλειμματα στη δουλειά, το ίδιο και τις ιστορίες που διάβασα μέχρι τώρα (πιστεύω το σ-κ θα τις έχω διαβάσει όλες, θα κάνω σχόλιο και θα ψηφίσω, με αυτή τη σειρά πάντα). Μου άρεσε πολύ το θέμα, μου άρεσε πολύ και η ποικιλία που προέκυψε από αυτό!

 

 

I'll be back!

[alkinem]

Διάβασα και την ιστορία τού MadnJim.

Πολύ όμορφη και ατμοσφαιρική, παρά το μικρό μέγεθος, αναγνωστικά με γέμισε και με κράτησε μέχρι το τέλος. Κρίμα που δεν συμμετείχε, θα ήταν σίγουρα μέσα στις τέσσερις επιλογές μου.

 

BTW, έριξα κι εγώ την ψήφο μου. Δεν θα αποκαλύψω τις επιλογές μου, θα πω μόνο ότι για δύο αποφάσισα πολύ εύκολα, αμέσως μετά το πέρας τής ανάγνωσης όλων των ιστοριών, η τρίτη ήταν ένα μικρό δίλημμα, ενώ η τέταρτη, περισσότερο θέμα τυχαίας επιλογής.

 

Μπράβο σε όλους για τις πολύ ποιοτικές συμμετοχές τους.

 

:good:

[Cassandra Gotha]

Εγώ θα ανεβάζω λίγα-λίγα τα σχόλια.

 

Η τελευταία βάρδια

Πραγματικά σφηνάκι! Γρήγορο, έντονο, άφησε την αίσθησή του.

 

Το φτυάρι

Πολύ ωραίο, (και ανατριχιαστικό). Δεν περίμενα να με πείσει η οπτική ενός φτυαριού, κι όμως, αυτό εδώ είναι ένα ολοζώντανο φτυάρι! (Η νυχτερινή βάρδια ίσα που αναφέρεται).

 

Γεννημένος από αέρα

Ατμοσφαιρικό. Όμως, δεν επικεντρώνεται στη νυχτερινή βάρδια, αλλά στην (υπερφυσική) ομίχλη.

 

edit:

Για τον βασιλιά
Αργό μέχρι τη μέση, αλλά μετά... μετά... Ω, Κιάρα... Υπέροχο. Μια σκηνή, αλλά τι σκηνή. Τόσο έντονη που σου φτάνει για μια ζωή.
(Ρε συ, πώς τα κατάφερες και μου μύρισε αυτή η ανάμεικτη μυρωδιά αρμύρας, ψαρίλας και ξύλου; Μπα σε καλό σου, τώρα θέλω νυχτερινό ταξίδι με πλοίο! )

Edited March 19, 2015 by Cassandra Gotha

[Myyst]

Η τελευταία βάρδια - Γιώργος77

Μία δυσάρεστη και καλογραμμένη ιστορία τρόμου. Λιτή, μοντέρνα και τρομακτική αν και λίγο έξω από τα γούστα μου στον τρόμο.

 

Το φτυάρι - Natasha

Αλήθεια, σε 90 λεπτά γράφτηκε αυτό το τρομακτικό αριστουργηματάκι; Πολύ όμορφο και ατμοσφαιρικό διήγημα, αλλά νομίζω ότι η νυχτερινή βάρδια, ενώ είναι σαφής η θέση της στην ιστορία, μπαίνει σχεδόν εμβόλιμα. Αναρωτιέμαι ακόμη αν η ιστορία είναι οριακά εντός θέματος ή οριακά εκτός.   [ψήφος]

 

Γεννημένος από αέρα - John82

Ενδιαφέρον και ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό, ομιχλώδες θα έγραφα καλύτερα, διήγημα. Αλλά νομίζω ότι είναι ακόμη περισσότερο εκτός θέματος σε σχέση με το προηγούμενο.  

 

Για τον βασιλιά - Nienor

Α, όσον αφορά την ατμοσφαιρικότητα, σε έναν ιδιαίτερα ατμοσφαιρικό διαγωνισμό, νομίζω ότι στην ιστορία αυτή βρισκόμαστε για αμέτρητες πλέον στιγμές στη μαγευτικά τρομακτική σκοτεινιά της θάλασσας της νύκτας. Ανατριχιαστικά όμορφο διήγημα. [ψήφος]

 

Κάποιες φορές έρχονται - Eugenia Rose

Όμορφο και ατμοσφαιρικό διήγημα (από περιγραφικότητα και λεξιλόγιο σκίζω σήμερα.)    Κατανοητό, αλλά με δυσχέρεια, καθώς δίνεται μόνο ένα κλειδί, που μάλιστα χτίζεται σιγά-σιγά. Η ιστορία χτίζεται σκαλί-σκαλί, όπως της χρειάζεται.

 

Νυχτερινές Βάρδιες - Διγέλαδος

Μα τι ιστορία μαύρου χιούμορ ήταν αυτή! Εξαιρετική και με λίγη δουλειά μπορεί να αναδειχθεί περισσότερο. [ψήφος]

 

Το συρτάρι - Elli Sketo

 

Α, μα, αγαπητή μετα-συγγραφέα, τους αφήνουμε τέτοιους χαρακτήρες στο συρτάρι να μας ταλαιπωρούν έτσι τους καημένους μας τους Κάλφεν τέτοιες ώρες; Απορείς που μετά μας τους πετάνε από τα συρτάρια ό,τι ώρα να 'ναι;    [ψήφος]

 

Το μυστικό του μπάρμπα-Γιώργη - Morfeas

Ενδιαφέρουσα ιστορία, σε ένα θέμα που δεν με κερδίζει καθόλου εύκολα όμως. Καλογραμμένη και σωστά ανεπτυγμένη.

 

Ο βιγλάτορας - Ιρμάντα

Το θέμα δεν με κέρδισε τελικά, αλλά το παράξενό σου πλάσμα ήταν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα του διαγωνισμού. Πολύ όμορφο διήγημα.

 

Η ώρα των μαγισσών - Nihilio

Εξαιρετικό διηγηματάκι, ίσως το περισσότερο ημιτελές του διαγωνισμού όμως. Τρόμος που δεν παίρνει πολύ σοβαρά τον εαυτό του και για αυτόν ακριβώς το λόγο τρομοκρατεί τον αναγνώστη. Υπέρμετρα χαοτικό, ειδικά για κάτι τόσο μικρό, αλλά αυτό είναι μάλλον ένα από τα ατού του τελικά.

 

Δαγκώνει - dagoncult

Ένα όμορφο διήγημα τρόμου - ψυχογράφημα ενός σκοτεινού χαρακτήρα. Πολύ δυνατή ιστορία, που σίγουρα δεν χωράει στο μικρό κείμενο που διάβασα.

Edited March 20, 2015 by Myyst

[Morfeas]

Τα διάβασα κι εγώ όλα κι είμαι πολύ ικανοποιημένος από τη σοδειά.

Όπως ήταν αναμενόμενο, η νύχτα του θέματος γέννησε κυρίως τρομοδιηγήματα, με κάποιες φάντασυ εξαιρέσεις. Το θέμα ωραίο, αρκετά συγκεκριμένο ώστε να μην χαθούν οι διαγωνιζόμενοι σε έναν ωκεανό από πιθανές ιστορίες, αλλά όχι ιδιαίτερα περιοριστικό (εξ ου κι οι διαφορετικές αντιμετωπίσεις).

Επίσης σίγουρα αλλόκοτη η ομοιότητα μεταξύ δυο διηγημάτων ως προς το θέμα...

 

Τα σχόλιά μου για τα διηγήματα (προσοχή, περιέχονται νομίζω σπόιλερ):

 

 

Η τελευταία βάρδια - Γιώργος77

Ξεκινά ωραία, χτίζεις καλά το μυστήριο. Οι εικόνες στο εργοστάσιο προσεγμένες (τουλάχιστον έτσι έδειχναν, παρ’ όλη την πίεση χρόνου). Ατμοσφαιρική η ιδέα με τα παιδιά, που μπορεί να αξιοποιηθεί καλύτερα όταν βρεις χρόνο (π.χ. εμένα μου φάνηκε κάπως light η αντίδρασή του, μόλις πρωτοείδε το παιδί). Επίσης δεν πολυκατάλαβα το τέλος. Ξαναγίνονταν οι εργάτες παιδιά; Όταν καταφέρεις, δούλεψέ το και μπορεί να βγει κάτι καλό. Καλή επιτυχία!

Α, και καλώς ήρθες και στα μέρη μας!

 

Το φτυάρι - Natasha

Πολύ μου άρεσε η ιστορία, τόσο η ιδέα του αφηγητή όσο και η υλοποίηση. Μου αρέσει γενικώς ο τρόπος που χρησιμοποιείς το ελληνικό στοιχείο στα διηγήματά σου, σε συνδυασμό με τη γραφή σου, που όπως συνήθως κυλάει με άνεση (μου άρεσε πολύ η επιλογή της λέξης "σμπρώξιμο"!)! Μπράβο σου, γενικώς! Το μόνο μειονέκτημα αφορά τον διαγωνισμό: το θέμα αγγίζεται πολύ ελαφρώς (δηλαδή το κομμάτι "βάρδια" πρακτικά απουσιάζει). Καλή επιτυχία!

 

Γεννημένος από αέρα - John82

Προσεγμένη η γραφή, αν και σε σημεία φλερτάρει με την υπερβολή, αλλά ήταν ταιριαστή, όπως και το ύφος, με την ιστορία που διηγούσουν. Η ιστορία μού άρεσε ως ατμόσφαιρα (που προφανώς εκεί εστίασες) αλλά όχι και τόσο ως πλοκή. Περίμενα δηλαδή κάτι ακόμη, δεν ξέρω τι, μια ανατροπή, μια μη αναμενόμενη εξέλιξη (π.χ. ως προς το ποιος ερχόταν με την ομίχλη). Αν την ξαναδείς, δες μήπως σου έρθει κάποια ιδέα. Καλή επιτυχία!

 

Για τον βασιλιά – Nienor

Κιάρα, τη γνώμη μου για τη γραφή σου την ξέρεις. Μου άρεσε που την έφερες και σε πιο "καρκαβίτσια" νερά, και το πέτυχες μια χαρά! Μα πώς το κατάφερες σε μιάμιση ώρα; Η ιστορία μου άρεσε, το τέλος επίσης, η ατμόσφαιρα σχεδόν πιο-ελληνική-δεν-γίνεται, ο χαρακτήρας ζωντανός, το χιούμορ πετυχημένο, ο μύθος γνωστός, η εκτέλεση φρέσκια. Τι άλλο θες; Μπράβο σου και καλή επιτυχία!

 

Κάποιες φορές έρχονται - Eugenia Rose

Την πρώτη φορά που το διάβασα δεν κατάλαβα τι ακριβώς γινόταν, παρ’ όλο που μου άρεσαν σημεία (όπως το τέλος). Μετά τις εξηγήσεις σου, το ξαναδιάβασα και τα περισσότερα έβγαζαν νόημα. Μου άρεσε η δυστοπική ατμόσφαιρα – εκεί βλέπω μια δυναμική και για επέκταση σε μεγάλη φόρμα. Ότι θέλει επέκταση προφανώς και χρειάζεται, και για να μας δείξεις μες στο κείμενο αυτά που εξήγησες, αλλά και για να εξηγήσεις επιπλέον εκείνα που εξηγείς Δηλαδή, δεν κατάλαβα τι ακριβώς κάνουν στη νυχτερινή βάρδια. Απλώς ελέγχουν ποιος χάθηκε; Αυτό δεν θα μπορούσαν να το ελέγξουν και το πρωί; Και δεν μου είναι ξεκάθαρο γιατί να αντικαθιστούν τους ανθρώπους που χάνονται (γιατί μπαίνουν στον κόπο). Αν τα δείξεις αυτά νομίζω θα έχεις μια πολύ ωραία ιστορία που θα μπορούσε να εξελιχθεί και σε ολόκληρη νουβέλα. Καλή σου επιτυχία!

 

Νυχτερινές Βάρδιες - Διγέλαδος

Ενδιαφέρον φλασάκι, με χιούμορ σε σημεία (βλέπε Μπαμπούλας). Το θέμα του διηγήματος είναι ενδιαφέρον (ας πούμε ο κύκλος της ζωής και της ύλης), αλλά όπως ήταν αναμενόμενο (λόγω χρόνου και μεγέθους) δεν αγγίχτηκε όπως του άρμοζε. Μεγάλωσέ το λιγάκι (όχι απλώς τραβώντας το, αλλά εμπλουτίζοντάς το προφανώς: π.χ. δικαιολόγησε αν μπορείς γιατί κάνουν τον διάλογο που κάνουν, πώς προέκυψε κλπ) και βγάλε εκείνο το Μουχαχα στο τέλος (η συζήτηση που κάνουν δεν μου φαίνεται κλισέ (σαν παρωδία δηλαδή), οπότε το να βάλεις ένα τέτοιο καραμπινάτο αδικαιολόγητο κλισέ στο τέλος αφήνει κάπως άσχημη γεύση). Σαν γραφή ήταν καλό. Καλή επιτυχία!

 

Το συρτάρι - Elli Sketo

Μου άρεσε η ιστορία σου, Έλλη! Δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει κάτι άλλο δικό σου, αλλά η γραφή σου ήταν καλή, το χιούμορ πετυχημένο, όπως οι διάλογοι και η ατμόσφαιρα. Το μόνο που θα σου πρότεινα να ξαναδείς είναι το τέλος, που όπως στα περισσότερα διηγήματα θέλει λίγο παραπάνω χώρο, για να γίνει πιο κατανοητό τι ακριβώς γινόταν εκεί μέσα, πώς χρησιμοποιούσαν τα πτώματα και τις αναμνήσεις. Επίσης μου άρεσε πολύ που δεν αναφέρεις πουθενά το θέμα "νυχτερινή βάρδια" ούτε οποιαδήποτε από τις 2 λέξεις, αλλά εκείνο είναι πανταχού παρόν. Καλή επιτυχία!

 

Το μυστικό του μπάρμπα-Γιώργη - Morfeas

No comments.

 

Ο βιγλάτορας - Ιρμάντα

Ίσως η πιο εντυπωσιακή ιστορία του διαγωνισμού, αν λάβει κανείς υπόψιν του τον χρόνο που είχες. Πολύ καλά δομημένη, καλογραμμένη, με ωραία κλιμάκωση. Δυνατό το τέλος. Μου άρεσε και η ιδέα των "μαντών". Και το πλέον εντυπωσιακό: η ομοιότητα στη θεματολογία με εκείνη της Κιάρας. Αν είχα να της καταλογίσω κάτι είναι ότι αργεί να πάρει μπρος (διάλεξες δύσκολη (ακόμη κι αν είσαι εξοικειωμένη), έστω και ταιριαστή, δομή –των διάσπαρτων κομματιών– κι αυτό μέχρι κάποιος να καταλάβει που πηγαίνει βγαίνει εις βάρος της ροής. Όταν θα την ξαναδείς είμαι σίγουρος ότι δεν θα υπάρχει τέτοιο θέμα). Επιπλέον, το θέμα του διαγωνισμού είναι αρκετά δευτερεύον, δηλαδή η ιστορία δεν πηγάζει από τη νυχτερινή βάρδια, είναι απλώς μια συγκυρία (η νύχτα εννοώ). Καλή επιτυχία!

 

Η ώρα των μαγισσών - Nihilio

Καλό διήγημα, καλογραμμένο και πολύ ενδιαφέρον (μου αρέσουν τέτοιες ιδέες), αλλά ημιτελές. Μοιάζει περισσότερο με διήγηση αστικού μύθου, που ξεκινά δυνατά αλλά διακόπτεται στη λήξη του χρόνου κι αφήνεται στη μέση (ποιος; τι; γιατί; και απλώς τηλεφωνεί; άργησα και να καταλάβω το 14 – nice touch το ότι είναι Τρίτη κι όχι Παρασκευή). Περιμένω την ολοκληρωμένη ιστορία. Καλή επιτυχία!

 

Δαγκώνει – dagoncult

Νόρμαν, άσε κάτω τη μάνα σου… Καλογραμμένη ιστορία, γενικά μου αρέσει η δύναμη της γραφής σου, ωραίο το ψυχογράφημα ενός σχιζοφρενούς – εγώ δηλαδή αυτό κατάλαβα. Αν σωστά κατάλαβα, μου άρεσε πολύ η αποτύπωση του χάους του. Ίσως να το ήθελα λίγο μεγαλύτερο, γιατί μέχρι να μπούμε στην ιστορία βγήκαμε, αλλά φοβάμαι μην έχανε έτσι τη δυναμική του. Καλή επιτυχία!

 

Νυχτερινή Βάρδια – MadnJim (εκτός συναγωνισμού)

Ωραία κι αυτή η ιστορία, καλογραμμένη. Μου άρεσε το πώς έχτιζες σιγά σιγά την ατμόσφαιρα, θα ήθελα όμως και λίγο περισσότερο την εμφάνιση του ζόμπι(;), εκεί δηλαδή περίμενα να γίνει κάτι πιο σκιαχτικό (π.χ. με το που πέφτει πάνω του η δέσμη του φωτός να γυρνάει προς το μέρος του) – σαν το αποκορύφωμα να ήταν κατώτερο των προσδοκιών μου (υποκειμενικό προφανώς αυτό).

 

 

 

Θα έλεγα ότι έχω καταλήξει σε 5 ιστορίες, με κάποιες πιο σίγουρες από άλλες. Όταν αποχωρήσει η μία, θα επανέλθω με ψήφο.

[Cassandra Gotha]

Τέλειωσα την ανάγνωση, τώρα πρέπει να αποφασίσω και ποια θα είναι τα τέσσερα διηγήματα που μου άρεσαν πιο πολύ.

Καλό το επίπεδο, μπράβο παίκτες!

 

 

Κάποιες φορές έρχονται.

Καλώς την Ευγενία. Ξεκίνησες, αλλά δεν πρόλαβες να το ολοκληρώσεις, ε;

 

Νυχτερινές βάρδιες

Αξιοπρόσεκτο φλασάκι! Είναι αυτό που λέμε "οπτική γωνία τρίτου προσώπου". Μα τελείως.

 

Το συρτάρι

Πολύ ενδιαφέρον, θα ήθελα να το δω και ολοκληρωμένο.

 

Το μυστικό του Μπαρμπα-Γιώργου

Πάρα πολύ ωραία ιστορία, Μορφέα! Και ολοκληρωμένη, παρά τη βιασύνη.
 

Ο βιγλάτορας

Αργό, (με περισσότερο μπλα-μπλα και πρόσωπα από όσα σηκώνει), αλλά κλείνει πραγματικά πολύ ωραία.

 

Η ώρα των μαγισσών

Ουάου. Πρόλαβες να φτιάξεις ατμόσφαιρα και να το κλείσεις δυνατά. Γρήγορο και αποτελεσματικό.

 

Δαγκώνει

Καταρχήν, μπράβο για τον τίτλο. (Δεκατρία κιλά μαγκιά, πραγματικά   ). Το ίδιο το διήγημα, όμως, σίγουρα δεν έχει γραφτεί ακόμα. Αυτό ήταν ένα προσχέδιο. Αν το γράψεις, θέλω να το διαβάσω;

 

 

edit: Ψήφισα!

Edited March 20, 2015 by Cassandra Gotha

[Nienor]

Eugenia,

 

 

Κάποιες φορές έρχονται - Eugenia Rose
Χμμμ να το εξηγήσω η όχι; Οκ πάμε μία γρήγορα. Μια πόλη με κατάρα κλασικά 1. που οι κάτοικοί της εξαφανίζονται κάθε βράδυ μεταξύ δώδεκα και μία 2.. Όχι όλοι και όχι κάθε μέρα. Αλλά σιγά σιγά χάνονται. Η ιστορία έχει να κάνει με το πως το αντιμετωπίζουν καθημερινά και πως προσπαθούν να αναπληρώσουν τους χαμένους είτε γεννώντας πολλά παιδιά είτε βάζοντας τους άτυχους που τυχαίνει να περνάνε στη θέση κάποιων εξαφανισμένων. Ο Μιγκέλ είναι ένας από αυτούς τους άτυχους που εδώ και μήνες κάνει περιπολία ως Άντριου 3. ένας άνδρας από το αστυνομικό τμήμα, του οποίου οι άνδρες εξαφανίστηκαν από τους πρώτους τον Ιανουάριο, στην ιστορία έχουμε Δεκέμβριο. Επίσης, αυτό είναι εντελώς στο μυαλό μου, ούτε καν το μωρό δεν είναι δικό του απλά το φροντίζει ως αντικαταστάτης του παλιού Άντριου. Ουφ πολλές εξηγήσεις για τόσο μικρή ιστορία. Θα την μεγαλώσω με φαίνεται.

 

1. Αν με το "κλασικά" εννοείς ότι αυτό είναι κλισέ, εγώ καταρχάς δεν το έχω συναντήσει ξανά και κατά δεύτερον μου φαίνεται γαμάτο γιατί το όλο κόνσεπτ σου, με τον τρόπο που είναι ήδη γραμμένο, δε με προδιαθέτει καθόλου πως η λύση του είναι κάτι τέτοιο, φολκλόρ.

2. Αυτό είναι και το μόνο που μου έγινε κατανοητό, εκεί είναι που πρέπει να πατήσεις και να το πας παρακάτω και στους μήνες με τα χρωματιστά χ - εξαιρετικό μοτίβο που εδώ δεν καταλαβαίνω τη χρήση του στα πλαίσια της ιστορίας μεν, αλλά είμαι απόλυτα σίγουρη πως είχες μία στο μυαλό σου που δεν πρόλαβες να τη δείξεις αρκετά για να καταλάβουμε και την τελευταία φράση.

3. Αυτό ακόμα δεν το πιάνω (αλλά μην κάτσεις να μου το εξηγήσεις, απλά δες αν εσύ ξέρεις το νόημά του).

 

Τέλος, άσχετα με το αν εσύ θεωρείς τη λύση σου κλισέ ή όχι, άσχετα με το ότι ίσως εσύ ξέρεις γιατί το σκέφτηκες όπως το σκέφτηκες (εμείς δεν ξέρουμε, θυμήσου το αυτό), έτσι όπως τα ρίχνεις εδώ στην εξήγηση, εγώ θα περίμενα να μας βάλεις να τους καρασυμπαθήσουμε τους κατοίκους, να τους πονέσουμε και να τους νοιαστούμε, και τελικά να έχουν κάνει κάτι φρικτό όλοι μαζί και να την άξιζαν την κατάρα που έφαγαν. Και το βλέπω σαν μια γαμάτη ιστορία όλο αυτό βασικά, την οποία για κανένα λόγο δεν πρέπει να την αφήσεις να πάει χαμένη! Please?

 

 

 

MadnJim

 

 

Ουάου! Λετ μι ριφρέιζ δατ: ουάου! Πολύ αποτελεσματικός στο σπριντ, και ιστορία και ατμόσφαιρα και κλείσιμο (και συμπέσαμε και στο τέλος ) Κρίμα που δεν παίζεις στο διαγωνιστικό, πιστεύω θα μας έπαιρνες τα σώβρακα (μου αρέσει αυτή η λέξη ). Όχι ότι έχει καμία σημασία, έτσι κι αλλιώς για να παίξουμε και να τις διαβάσουμε τις γράφουμε, μόνο το κονκλούζιον του παιχνιδιού χάνεις δηλαδή, άρα και ιστορία σου έμεινε από τη διαδικασία και όλα καλά

 

 

 

Κι έχω και μία παρατήρηση: όταν ο χρόνος μας πιέζει, καταφεύγουμε σε διάφορα κλισέ. Δείτε τι ωραία που τα χρησιμοποιούμε

[Eugenia Rose]

Eugenia,

 Και το βλέπω σαν μια γαμάτη ιστορία όλο αυτό βασικά, την οποία για κανένα λόγο δεν πρέπει να την αφήσεις να πάει χαμένη! Please?

 

 

Promise

[Natasha]

Έτοιμη, τα διάβασα, τα σχολιάζω, τα ψηφίζω!

 

Η τελευταία βάρδια:

Ε λοιπόν, πολύ μου άρεσε. Είναι πρωτότυπη ιδέα και έχει κάτι από τον πίνακα του Κρόνου που τρώει τα παιδιά του. Μαγκιά. Θα έβγαζα τις εξής προτάσεις «Ναι γλυκιά μου» και «πώς να κουμαντάρεις εκατοντάδες μπόμπιρες μέσα στην νύχτα; Καλά, δεν νύσταζαν τέτοια ώρα; » γιατί το ύφος έχει  γίνει σκοτεινό και ο τύπος αρχίζει να φρικάρει δικαιολογημένα, οπότε παραείναι ανάλαφρες. Εκεί που τρώει τα παιδάκια μπορείς να προσθέσεις κάτι για τα αίματα, ή για το πώς προσπαθούσαν να το σκάσουν φοβισμένα.  Πολύ ωραία το κλείνεις! Ψήφος!

 

Γεννημένος από αέρα:

 Γενικά μου άρεσε η ατμόσφαιρα της ιστορίας. Όσο για το σχήμα του κύκλου, το ότι η εισαγωγή είναι και ο επίλογος δηλαδίς, νομίζω ότι χρησιμοποίησες πολύ μεγάλο κομμάτι για επανάληψη. Και εξηγούμαι: είναι θέμα αναλογίας. Αν η ιστορία ήταν κάποιες χιλιάδες λέξεις παραπάνω θα μπορούσες ίσως να το βάλεις όλο το κομμάτι ξανά. Εδώ όμως είναι πολύ. Το όνομα του ήρωα δεν κατάλαβα γιατί το κρύβεις. Γιατί δεν τον λες Νίκο, ή Νάσο ή κάτι από Ν; Μου άρεσε που ο «κακός» δεν έχει φύλο, άντρας γυναίκα κλπ. Το κάνει πιο αλλόκοσμο. 

 

Για τον βασιλιά:

 Μου αρέσει η γραφή σου πολύ! Όσο για την πλοκή της ιστορίας, είναι κλασσική, αλλά για μιαμιση ώρα το δέχομαι. Απλά θα μου άρεσε ένα τουιστ πάνω στο τυπικό μοτίβο. Ο Λούκουλος πάντως ήταν αξιολάτρευτος. Ψήφος! 

 

Κάποιες φορές έρχονται:

 Είχα την αίσθηση ότι άνοιξα ένα καλό βιβλίο στη μέση και το πήρα από εκεί κι έπειτα, χωρίς να φτάσω στο τέλος. Με ενδιέφερε, ήθελα να δω τι γίνεται, αλλά δεν κατάλαβα πολλά. Ούτε την τελευταία ατάκα. 

 

Νυχτερινές βάρδιες:

 Μου άρεσε η οπτική γωνία! Οι αναφορές στην ποπ κουλτούρα ήταν λίγο ξεκάρφωτες, αλλά πιστεύω ότι αν το ψάξεις λίγο σαν είδος, αυτή την μοντέρνα σάτυρα ας πούμε, λυκάνθρωποι πχ που μιλάνε για το παράνομο κυνήγι και τα θρίλερ με λυκανθρώπους, μπορείς να κάνεις πολύ διασκεδαστικά πράγματα! 

 

Το συρτάρι:

 Βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα την πλοκή και το πώς το εκλεισες! Με την εκτέλεση είχα τα εξής θέματα: αν το άτομο που μιλάει ήταν γέρος όταν πέθανε πρέπει να προσέξεις τη γλώσσα. Δεν θα έλεγε «βασικά», «στην τελική», «του στιλ», «παρτάρανε». Επίσης, τα κεφαλαία καλό είναι να τα αποφεύγεις. Είναι το ίδιο με το να βλέπω πολλά αποσιωποιητικά και θαυμαστικά, συνήθως απλά δεν χρειάζονται. 

 

Το μυστικό του μπάρμπα Γιώργη:

 Μου άρεσε πάρα πολύ. Γλυκύτατος χαρακτήρας, ωραία πλοκή. Λίγο πιο ξεκάθαρη θα ήθελα την αιτία που πέθανε, ένα χιντ για το ποιος τον άγγιξε. Ψήφος! 

 

Ο βιγλάτορας:

 Ήταν πολύ προσεγμένο για μιάμιση ώρα! Απλά η στολισμένη γλώσσα ήταν λίγο βαριά και έδινε μια αίσθηση αργοπορίας. Ο διάλογος του Νυκτέα με το πλάσμα θέλει δουλειά. Το ότι έβλεπε κάτι αλλόκοσμο θα έπρεπε να τον ταράξει παραπάνω. Θα ήταν ωραία να τον έβαζες να σκέφτεται να τον αφήσει να περάσει μα να μην προλαβαίνει τελικά. Μου άρεσε το κλείσιμο.Ψήφος! 

 

Η ώρα των μαγισσών:

 Δεν κατάλαβα την πλοκή αρκετά. Αν τον παίρνει τηλέφωνο ένας πχ δαίμονας από μια κόλαση, γιατί τον παίρνει τηλέφωνο; Δεν άλλαξε κάτι στη ζωή του Αργύρη, μόνο η βαρδιά του άλλαξε. Πρέπει να υπάρχει λόγος, αντίκτυπο. Η εισαγωγή πρέπει να γίνει λίγο πιο ταιριαστή με το υπόλοιπο κείμενο, είναι λίγο βαριά. Το «καλησπέρα» δεν χρειάζεται, μπορείς να βάλεις το θνητέ στο τέλος της επόμενης πρότασης. 

 

Δαγκώνει:

 Πολύ, πολύ ισχυρή εικόνα. Θα μπορουσες να πεις ότι όλο το διήγημα είναι η εικόνα της γυναίκας στην πόρτα και ο άντρας να φεύγει στη νύχτα να τα σπάσει. Η πλοκή όμως θέλει κάτι παραπάνω, μία αντιπαράθεση ίσως μεταξύ του ζεύγους, ή έναν ιδιοκτήτη αμαξιού που έρχεται σπίτι του να τον πλακώσει αφού του το έσπασε και βλέπει την γυναίκα του με τα δόντια χωμένα στο ξύλο. 

 

 

MadnJim:

Ωραία ιστορία! Την επόμενη φορά θα σου ρίχνω σύρμα για να συμμετέχεις αν είναι να γράφεις τέτοια    

 

Edited March 20, 2015 by Natasha

[Γιώργος77]

 

Καλώς σας βρήκα !   Οι ιστορίες όλες προσεγμένες, με κάποια λάθη λόγω του πολύ περιορισμένου χρόνου. Δύσκολο να διαλέξεις μόνο τέσσερις.

 

Η τελευταία βάρδια - Γιώργος77
Μια εξήγηση για όσους ρώτησαν: ο εργάτης δεν ξαναγίνεται παιδί, αλλά οι παιδικοί φόβοι του ζωντανεύουν σε τέτοιο βαθμό που τον διαλύουν ψυχικά.
 
Το φτυάρι - Natasha
Καλογραμμένο παραμύθι που περιγράφει με παιδική αθωότητα μια φρικτή ιστορία. Ο ρόλος των φτυαριών στη λογοτεχνία του φανταστικού είναι υποτιμημένος, παρά την προφανή χρησιμότητά τους
 
Γεννημένος από αέρα - John82
Ο καλύτερος τίτλος. Ο ήρωας παλεύει για μια χαμένη υπόθεση και πεθαίνει γι' αυτή. Η Ομίχλη του Κάρπεντερ ταξιδεύει στον ελληνικό (;) Μεσαίωνα. Ωραίο γράψιμο.
 
Για τον βασιλιά - Nienor
Εξαιρετική χρήση της γλώσσας. Οι επιρροές του Καρκαβίτσα είναι γόνιμες. Ενδιαφέρουσα εκδοχή ενός γνωστού μύθου.
 
Κάποιες φορές έρχονται - Eugenia Rose
Η γραφή μού θυμίζει το κλασικό στυλ της Ε.Φ. που κυριαρχούσε μέχρι την εμφάνιση του νέου κύματος στα 60ς. Ωραία επινόηση, αλλά λείπει μια εξήγηση των εξαφανίσεων και ένα αναπόφευκτα άσχημο τέλος.
 
Νυχτερινές Βάρδιες - Διγέλαδος
Φιλοσοφικός διάλογος για τη χρησιμότητα του φόβου στην κοινωνία. Οι βρυκόλακες πάντα έξυπνοι και πάντα της μόδας, χωράνε παντού.
 
Το συρτάρι - Elli Sketo
 
Αναμνήσεις = φαντάσματα, φαντάσματα = αναμνήσεις. Πάντα το υποψιαζόμουν, όλα είναι μέσα στο κεφάλι μας, το αφεντικό συνήθως κοιμάται.

Το μυστικό του μπάρμπα-Γιώργη - Morfeas
Μελαγχολική ιστορία που μου θύμισε το Sandman του Neil Gaiman. “Επιδημία εφιάλτη”, υπέροχη φράση και ιδέα που πρέπει οπωσδήποτε να αναπτυχθεί περισσότερο σε άλλο, μεγαλύτερο διήγημα.
 
Ο βιγλάτορας - Ιρμάντα
Τη λέξη βιγλάτορας την πρωτοδιάβασα στην Πριγκηπέσσα Ιζαμπώ του Τερζάκη. Ωραία λέξη και ωραίο διήγημα. Και πάλι Μεγαλέξαντρος, αλλά ο πρωταγωνιστής είναι το πλάσμα, πρωτότυπο και ενδιαφέρον.
 
Η ώρα των μαγισσών - Nihilio
Ναι ρε , θρίλερ! Με το σασπένς του , με τους δαίμονές του, με τα όλα του...
 
Δαγκώνει - dagoncult
Ερωτική ιστορία με κάποιες πινελιές φανταστικού. Το πάθος θα μας καταστρέψει όλους μια μέρα, συμφωνώ απόλυτα.

Νυχτερινή βάρδια – Madnjim ( εκτός συναγωνισμού)

Ωραία ατμόσφαιρα! Ο “κακός” δεν είναι παντοδύναμος, παρά μόνο κάτι σαν σκιά. Η ιδέα αναπτύσσεται σωστά στα πολυ περιορισμένα όρια του διαγωνισμού.

 

[Nienor]

Κατάφερα να ψηφίσω κι εγώ, γουέλ, μου μείνανε δύο ιστορίες απέξω, αλλά δε θα γινόταν και διαφορετικά. Όσο και να το καθυστερούσα δηλαδή δε θα άλλαζε κάτι στον αριθμό των κλικ που θα μπορούσα να κάνω, έτσι δεν είναι;

 

Κατηγορώ την Elgala που ήτανε σχεδόν όλες οι ιστορίες καλές, και το πολύ αποτελεσματικό και σωστά διαλεγμένο της θέμα για το χρόνο και τη διαδικασία, χε.

[elgalla]

Η Elgalla σε ευχαριστει! Αν ειναι να κατηγορηθει ποτε για κατι, ας ειναι γι' αυτο :-)

[Morfeas]

Ψήφισα κι εγώ. Ήταν ένας πολύ καλός διαγωνισμός (μπράβο και πάλι elgalla, όπως και μπράβο παιδιά) - οι περισσότερες ιστορίες μου έχουν μείνει ως καλές.

Δεν θα αποκαλύψω τι ψήφισα.

Θα πω μόνο ότι αν "είσαι ό,τι ψηφίζεις", τότε εγώ μόλις αποδείχτηκα φιλοβασιλικός (δις), με ροπή στη χειρωνακτική εργασία και με μια ενοχλητική πετριά στον εγκέφαλο...

 

(εδιτ: ορθογραφικό)

Edited March 22, 2015 by Morfeas

[Tiessa]

Ψήφισα κι εγώ. Και μόλις κατάφερα να χάσω κι αυτά που έγραφα τόση ώρα.

Επειδή δεν προλαβαίνω να τα ξαναγράψω τώρα, χρωστάω σχόλια και δηλώνω οτι οι ιστορίες ήταν πάρα πολύ καλές και μάλιστα ακόμα και με τέσσερις ψήφους, υπάρχουν τουλάχιστον δυο που αδικήθηκαν.

 

Θα επανέλθω.

[Natasha]

Ψήφισα κι εγώ. Και μόλις κατάφερα να χάσω κι αυτά που έγραφα τόση ώρα.

 

Κι εγώ το παθαίνω αυτό! Θα αρχίσω να τα γράφω σε word πρώτα, είναι πολύ εκνευριστικό όταν τυχαίνει!

[dagoncult]

Λοιπόν, μπορώ να πω πως έκανα μια εξαιρετικά ευχάριστη διαπίστωση διαβάζοντας τις ιστορίες. Έχει να κάνει με το ότι δεν μου προκάλεσε καμία έκπληξη το γεγονός ότι όλες τους ήταν καλογραμμένες. Στην πραγματικότητα, εδώ και αρκετό καιρό το συγκεκριμένο ζήτημα με απασχολεί όλο και λιγότερο στις ιστορίες που διαβάζω εδώ μέσα. Πάρα πάρα πολύ καλή φάση.       

 

 

 

 

Η τελευταία βάρδια – Γιώργος77: Ωραία ξεκίνησε. Η έκπληξη με τα παιδάκια μού άρεσε, ήταν αρκετά 'γεια σου' . Από το σημείο όμως που εμφανίστηκε ο γίγαντας, μέχρι το τέλος, ο ρυθμός μου έπεφτε, μάλλον επειδή το σκηνικό παραέγινε φευγάτο κι επειδή φαινόταν σαν να μην ήσουν και τόσο σίγουρος τι ήθελες να γίνει. Κάτι που δεν κατάλαβα: ο ήρωας όντως έγινε δυο χρονών παιδί ή όχι;

 

Το φτυάρι – Natasha: Μου άρεσε, μου άρεσαν αυτά που έλεγε το φτυάρι (ειδικά το πως ο Μιχάλης ερωτεύτηκε τη Βέρα, ενώ με το ένα του πόδι πατούσε στον τάφο που έσκαβε). Ίσως ήθελε καλύτερο κεντράρισμα στο θέμα νυχτερινή βάρδια.

 

Γεννημένος από αέρα – John82: Ατμοσφαιρικό και μέσα στο θέμα. Μόνη ένσταση ο επίλογος-επανάληψη της έναρξης: νομίζω πως (με βάση όσα έγιναν στο μεσαίο μέρος) δεν θα έπρεπε να είναι έτσι όπως είναι τώρα. Μ' άλλα λόγια, αφού έγινε η θυσία, η ομίχλη θα έπρεπε να έχει φύγει (εκτός αν ο επίλογος αναφέρεται σε μια άλλη, επόμενη πόλη, κάτι που δεν μου φάνηκε και τόσο ξεκάθαρο).

 

Για τον βασιλιά – Nienor: Κατά τη γνώμη μου πάρα πολύ καλό στήσιμο, από τη στιγμή που πρόκειται για ιστορία που γράφτηκε σε μιάμιση ώρα. Την ευχαριστήθηκα και δεν έχω ιδιαίτερα σχόλια.

 

Κάποιες φορές έρχονται – Eugenia Rose: Εντός θέματος με λόγο που πήγαινε καλά. Η ιδέα με τις εξαφανίσεις με κράτησε μέχρι το τέλος. Αλλά εκεί ομολογώ ότι το ψιλοέχασα. Προφανώς, δεν κατάλαβα τι παίζει με το 'με λένε Μιγκέλ' και την ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ.

 

Νυχτερινές Βάρδιες – Διγέλαδος: “Αυτοί οι παρακατιανοί; Να γελάνε μαζί μας; Το ακούω και μου ανεβαίνει το.. φέρε μου σε παρακαλώ το βοηθό του νεκροθάφτη” :) :)

 

Το συρτάρι – Elli Sketo: Αρκετά χιουμοριστικό (με εμβόλιμα σπασίματα σοβαρότητας σε κάποια από τα λόγια του Μιχάλη). Ένα όνειρο του αρχηγού, υποθέτω, γεννημένο από τύψεις και σκόρπιες αναμνήσεις; Κατά τα άλλα, θα συμφωνήσω με τον John82, στο ότι ο Μιχάλης θα μπορούσε και να μιλάει λιγότερο (ειδικά από την ώρα που ο Κάλφεν κάνει το τηλεφώνημα στο κέντρο).

 

Το μυστικό του μπάρμπα-Γιώργη – Morfeas: Πολύ ωραία ιστορία. Συγκινητική, με πρωταγωνιστή που δεν μπορείς παρά να συμπαθήσεις, και με φινάλε που κλειδώνει μια χαρά.

 

Ο βιγλάτορας – Ιρμάντα: Μια ιστορία μέσα από στιγμιότυπα. Καλογραμμένη, ακόμα και σε τόσο λίγο χρόνο. Το τέλος μού φάνηκε κάπως αδύναμο.

 

Η ώρα των μαγισσών – Nihilio: Καθαρόαιμο τρομοφλασάκι που είναι πολύ σύντομο, ενώ μου έμειναν και μια-δυο απορίες. Έτσι όπως είναι τώρα, θα έλεγα ότι θέλει άπλωμα (όχι πολύ μεγάλο, όπως το βλέπω εγώ, δυο-τρεις φορές το μέγεθός του) για να σταθεί μόνο του. Αν το προσπαθήσεις, είμαι βέβαιος ότι θα μπορέσεις να το κάνεις να λάμψει (ειδικά την κεντρική τρομοσκηνή).

 

 

 

Ψήφοι:

Το φτυάρι – Natasha

Για τον βασιλιά – Nienor

Το μυστικό του μπάρμπα-Γιώργη – Morfeas

Ο βιγλάτορας – Ιρμάντα

 

 

υγ:MadnJim δε σε ξέχασα...

[Ιρμάντα]

Ρε παιδιά. Πρέπει και εμείς να το ρίξουμε το κουκί μας; Μου κακοφαίνεται... Θα ήμουν ικανοποιημένη να ψήφιζα έξι ή επτά ιστορίες..καλά μην απαντάτε, το παράπονό μου λέω...

Ψήφισα κι εγώ. Ήταν ένας πολύ καλός διαγωνισμός (μπράβο και πάλι elgalla, όπως και μπράβο παιδιά) - οι περισσότερες ιστορίες μου έχουν μείνει ως καλές.

Δεν θα αποκαλύψω τι ψήφισα.

Θα πω μόνο ότι αν "είσαι ό,τι ψηφίζεις", τότε εγώ μόλις αποδείχτηκα φιλοβασιλικός (δις), με ροπή στη χειρωνακτική εργασία και με μια ενοχλητική πετριά στον εγκέφαλο...

 

(εδιτ: ορθογραφικό)

Φιλοβασιλικός ή με βασιλικό αίμα;;;;;;;

[wordsmith]

Η τελευταία βάρδια, Γιώργος77

Η αρχή του μου θύμισε πολύ το διήγημα Cost of living του Robert Sheckley, μόνο που εκεί αυτός ελέγχει πλυντήρια αντί κουκλάκια. Κατά τα άλλα όχι κι άσχημη ιδέα, γραμμένη σαν να διηγείσαι το όνειρό σου ή σαν να λες παραμύθι σε παιδί για να κοιμηθεί. 

 

Το φτυάρι, Natasha

Χα! Έχει αρκετή πλάκα η ογ του φτυαριού, το "σμπρώξιμο" και κάποιες φράσεις όπως "περηφανεύομουν χρόνια για αυτό στα ποτιστήρια και στις τσάπες των γειτόνων". Καλογραμμένο, δε λέει παραπάνω λέξεις από όσες χρειάζονται. Η υπόθεση μάλλον προβλέψιμη, αλλά δεν το χαλάει, ίσα ίσα περίμενα να δω πώς θα τα περιέγραφε το φτυάρι όλα αυτά.

 

Για τον βασιλιά, Nienor

Καλόοοο! Πολύ ατμοσφαιρικό, με τις κατάλληλες λέξεις για να απευθυνθείς στο συναίσθημα. Με πετάνε έξω μόνο μια-δυο πιο "λόγιες", όπως "με την περιφερειακή του όραση" ή "συγκεκριμένο", αλλά δεν είναι τίποτα αυτό. Ο τίτλος παραπλανεί: δεν έχει βασικό ρόλο κανένας βασιλιάς εκεί μέσα (ναι, το έπιασα το "ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος" υπονοούμενο). Και το όνομα Λούκουλλος το ξέρει υπερβολικά πολύς κόσμος ότι ανήκε σε Ρωμαίο αριστοκράτη, οπότε δεν είναι και το πιο ταιριαστό για ένα φτωχό παιδί σε πλοίο. Επίσης ίσως σε μερικά σημεία στην αρχή οι λέξεις είναι περισσότερες από ότι θα έπρεπε, σαν να αργούμε να μπούμε στο θέμα.

 

Κάποιες φορές έρχονται, Eugenia Rose

Χμ. Καλογραμμένο, αλλά δεν το κατάλαβα. Εξαφανίζονταν δηλαδή έτσι, μόνοι τους, χωρίς καμία εξήγηση; Βέβαια εγώ διαβάζω και απρόσεχτα. Πάντως ατμοσφαιρικό και μου άρεσε, αν και θα προτιμούσα όχι αμερικάνικα ονόματα, έχει παρασυνηθιστεί. Μου θύμισε επίσης πολύ, ως ατμόσφαιρα, το διήγημα It's a good life του Jerome Bixby.

 

Το συρτάρι, Elli Sketo

Πολύ πρωτότυπο και μερικές φράσεις έχουν πολλή πλάκα, πχ "αξιωματικός υπηρεσίας διαφύλαξης άχρηστων πληροφοριών", "Βασικά δε μου είπαν καν ότι πέθανα", "εκνευρισμένες αναμνήσεις".  Αυτό που με ενοχλεί κάπως είναι ότι ολόκληρος αυτός ο κόσμος είναι υπερφυσικός, παραμύθι, επινοημένος από τη φαντασία σου, οπότε δεν ξέρουμε από πού θα μας έρθει το μαγικό, το ξερωγωτί που θα σώζει την κατάσταση. Πάντως σίγουρα καλογραμμένο.

 

Η ώρα των μαγισσών, Nihilio

Αυτό κι αν είναι πειστικό και ρεαλιστικό. Η δουλειά σου, ε; Αυτό με τις 14 του μήνα το κατάλαβα (13 μετά τα μεσάνυχτα δηλαδή), αλλά εφόσον το περίεργο τηλεφώνημα ήταν στις 3 πμ τη νύχτα 13 προς 14, η ώρα δεν ανήκει στη 14η του μήνα, αντί στη 13η; (ναι, εκεί κόλλησα) Καλό γράψιμο και ολοκληρωμένο ως ιστοριούλα, μου θύμισε κάποιες από τις ταινίες μικρού μήκους που βλέπουμε στο sff-rated.

 

 

Οι υπόλοιποι αργότερα ή αύριο, διότι πονοκέφαλος.

[Elli Sketo]

Καλημέρα sff.
Είμαι άυπνη και πτώμα γενικά (ψυχολογικά – σωματικά) και για αυτό το λόγο θα μπω στο θέμα χωρίς πολλά πολλά.
 
Η τελευταία βάρδια - Γιώργος77
 

Δεν περίμενα να μου αρέσει – κυρίως επειδή μου έχουν πει πως είμαι αλλεργική στα παιδιά – αλλά πέρασα πολύ καλά διαβάζοντας το πρώτο φλασάκι του διαγωνισμού. Ήσουν 100% εντός θέματος. Μου θύμησες κάτι από cult θρίλερ. Σαν να είναι όλα πολύ σοβαρά αλλά το κείμενο δεν παίρνει τον εαυτό του και πολύ στα σοβαρά, κάτι που κάνει την αφήγηση ακόμα πιο ζωντανή. Μπράβο!

 

Το φτυάρι - Natasha

 

Μακράν το αγαπημένο μου. Είναι σχεδόν τέλειο *αλλά* το βρίσκω εκτός θέματος και αυτός είναι ο μόνος λόγος για τον οποίο δεν το ψηφίζω.

 

 

Γεννημένος από αέρα - John82

 

Γιάννη αυτή τη στιγμή που εγώ κοιτώ τα αποτελέσματα του διαγωνισμού δεν έχεις κανένα ψήφο και απορώ γιατί. Θυμάμαι το βράδυ που ανέβηκαν οι ιστορίες διάβασα το Φτυάρι, το Γεννημένος από αέρα και ύστερα το αριστουργηματάκι της Κιάρα (βλέπε επόμενη παράγραφο) και σκεφτόμουν σοβαρά να ότι τα standards του διαγωνισμού είναι πολύ έξω από τις δυνατότητες μου. Το Γεννημένος από αέρα είναι από τη μια ένα πολύ χρησιμοποιημένο θέμα αλλά η γραφή σου (ειδικά μέσα στα χρονικά πλαίσια του διαγωνισμού) είναι πολύ καλή, η πλοκή ρέει άνετα και χειρίστηκες τους ήρωες και το θέμα σου με περίσσιο σεβασμό και αγάπη που φαίνεται. Εύγε.

 

Για τον βασιλιά – Nienor

 

Εγώ πρώτα δήλωσα ότι θέλω να παίξω και ύστερα είδα ότι θα λάβεις μέρος και εσύ στο διαγωνισμό. Γενικότερα μας @#%%@%$!@ την ψυχολογία κάθε φορά που γράφεις κάτι και δεν έχει καν πλάκα πια. Τι να πω; Σε μιάμιση ώρα το έγραψες αυτό; Να πω μπράβο; Αλήθεια δεν έχω να πω κάτι άλλο. Στα πλαίσια του διαγωνισμού είναι ό,τι καλύτερο διάβασα. Φανταστικό και από μόνο του. Δεν μπορώ να φανταστώ τι θα ήσουν ικανή να κάνεις αν ο χρόνος ήταν με το μέρος σου.

 

Κάποιες φορές έρχονται - Eugenia Rose

 

Αχ, τι ήταν τούτο; Μετά τη πρώτη ανάγνωση είπα «Αυτό πρέπει να είναι πολύ καλό αλλά δεν κατάλαβα τίποτα» πολύ, πολύ καλογραμμένο considering αλλά στο τέλος χρειάστηκε την εξήγηση σου για να καταλάβω ακριβώς τι παίζει. Δεν ξέρω να σου πω που χωλαίνει και γιατί το έχασα. Πιστεύω όμως ότι με λίγη δουλειά θα γίνει πολύ καλό.

 

Νυχτερινές Βάρδιες – Διγέλαδος

 

Ήταν ένα πολύ ευχάριστο σφηνάκι και το μόνο που με έκανε να γελάσω. Ίσως οι διάλογοι χρειάζονται λίγη δουλειά, ώστε κάθε βρικόλακας να έχει τη δική του μοναδική προσωπικότητα και να ξεχωρίζει πέρα από τη λογική ροή της κουβέντας αλλά πέραν τούτου το απόλαυσα.

 

Το μυστικό του μπάρμπα-Γιώργη

 

Πολύ ατμοσφαιρικό και στενάχωρο. Ενώ το διάβαζα νομίζω ότι μου μύριζε νοσοκομείο και θυμόμουν τις αιώνιες φιγούρες των σεκιουριτάδων που σέρνονται στους μισοφωτισμένους διαδρόμους των νοσοκομείων που έκανα πρακτική. Πολύ καλό.

 

Ο βιγλάτορας – Ιρμάντα

 

Με κάθε ειλικρίνεια με κούρασε πολύ. Έφτασα σε σημείο να διαβάζω με το ζόρι και να ρίχνω κλεφτές ματιές προς το τέλος της σελίδας. Δεν ξέρω γιατί. Δεν είναι κακογραμμένο – ούτε καν δίνει την εντύπωση ότι έχει γραφτεί σε 90 λεπτά. Απεναντίας είναι πολύ προσεγμένο και αρκετά κατανοητό. Ίσως απλά είναι έξω από τα δικά μου γούστα. Ειλικρινά δεν γνωρίζω.

 

Η ώρα των μαγισσών – Nihilio

 

Τι ήταν αυτό ρε; Πόσο πολύ το χάρηκα! Θέλω να πιστεύω ότι ξέρεις πως οι Ip με μορφή 192.168.0.0 είναι Private και δεν μπορούν να έρχονται από έξω και ότι λόγω του binary τρόπου με τον οποίο σχηματίζονται οι διευθύνσεις είναι αδύνατο να υπάρχει .256. ε; ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΤΖΑΜΑΤΟ. Ξύπνησες το geek μέσα μου. Πολύ καλό, πολύ διασκεδαστικό και να! Ανατρίχιασα πάλι!

 

Δαγκώνει - dagoncult

 

Ένα θα πω.
Έχεις σκύλο;

 

[dagoncult]

 

MadnJim - Νυχτερινή Βάρδια

 

Καλό. Θα μπορούσα να το φανταστώ και σαν ταινία μικρού μήκους.

 

Μια ωραία ιδέα θα ήταν η πόρτα να ανοίγει, αλλά ο επισκέπτης να μην μπαίνει μέσα (πχ ο ήρωας να βλέπει μόνο μια σκιά και να καταλαβαίνει τα υπόλοιπα από τη μυρωδιά). Βέβαια, στο γιατί να μην μπαίνει μέσα ο επισκέπτης, δεν έχω κάποια καλή ιδέα, εκτός ίσως από το ότι ο ήρωας παίζει να κρατάει το φτυάρι που τον τον έθαψε (τον επισκέπτη);

 

Στα ψιλά: λες κάπου ότι ο ήρωας άρπαξε το φτυάρι και τον φακό του. Αν είναι νυχτερινός φύλακας στο νεκροταφείο, δεν νομίζω πως το φτυάρι συμπεριλαμβάνεται στα σύνεργα της δουλειάς του. Επίσης, υπάρχουν όντως βραδινοί φύλακες στα νεκροταφεία; Δεν το ήξερα (και πραγματικά αναρωτιέμαι ποιος διάολος θα ήθελε μια τέτοια δουλειά   ).

 

Μου φάνηκε πολύ γρήγορο το κλείσιμο, ίσα-ίσα τρεις σειρές, αλλά ξέρω ότι ζητάω πολλά για μιάμιση ώρα γραψίματος. Αν το ξαναδουλέψεις, η γνώμη μου είναι να απλώσεις το φινάλε σε περισσότερες λέξεις.

 

Επίσης, νομίζω πως υπάρχει ένα σημαντικό ζήτημα σχετικά με τη σκηνή ακριβώς πριν τον επίλογο της ιστορίας, εκεί που βλέπει το χώμα να γεμίζει την τρύπα στο μνήμα. Μετά από αυτήν τη σκηνή η ιστορία κλείνει, αλλά μου φαίνεται πως υπάρχει αρκετό ζουμί και χώρος για ακόμα περισσότερο τρόμο πριν έρθει το φινάλε. Σκέψου ότι ο τύπος πρέπει να περάσει όλη την υπόλοιπη βάρδια εκεί, αφού έχει γίνει ό,τι έχει γίνει.

 

Και πάλι πολύ καλό για το χρόνο μέσα στον οποίο γράφτηκε.

 

 

υγ:

Δαγκώνει - dagoncult

 

Ένα θα πω.
Έχεις σκύλο;

 

όχι, αλλά κάτι έχει πάρει το μάτι μου...

[elgalla]

Υπενθυμίζω ότι έχουμε ακόμη μια μέρα ολόκληρη και κάτι ώρες μπροστά μας. Αν και κάποιες ιστορίες δείχνουν να έχουν πάρει προβάδισμα, όλα μπορούν ακόμη να ανατραπούν και δηλώνω περίεργη για το τελικό αποτέλεσμα. Βλέπω ότι υπάρχει διασπορά ψήφων και αυτό επιβεβαιώνει ό,τι είπαμε εξαρχής: ότι δηλαδή όλες οι ιστορίες ήταν καλές. 

 

Όσοι δεν το έχετε κάνει ακόμη, διαβάστε, σχολιάστε, ψηφίστε. Προλαβαίνετε και αξίζει

[wordsmith]

Γεννημένος από αέρα, John82

Πιο ατμοσφαιρικό δε γίνεται! Ωραία γραμμένο, δε λέω, αλλά δε μας έδωσες αρκετές πληροφορίες για τον κόσμο αυτό, την κανονική πραγματικότητα, δηλαδή, ώστε να μας έρθει μετά στο κεφάλι η υπερφυσική παρουσία. For all we know, θα μπορούσαν όλοι αυτοί να είναι υπερφυσικά πλάσματα, παρόλο που τρομάζουν από ένα άλλο υπερφυσικό πλάσμα. Αλλά τι να προλάβεις, θα μου πεις, μέσα σε τόσο λίγη ώρα.

 

Νυχτερινή βάρδια, Διγέλαδος

Ίσως το πιο πρωτότυπο απ' όλα. Αρκετή πλάκα όταν καταλαβαίνεις τι είδους πλάσματα είναι αυτοί και πόσο προσγειωμένα βλέπουν τα πράγματα. Μόνο για ένσημα του ΙΚΑ δεν τους έβαλες να μιλάνε, θέλω να πω. Αλλά είναι μισοτελειωμένο. Λιγότερο κι από μισό, μη σου πω. Δε λέει μια ιστορία, ούτε καν ένα περιστατικό. Απλά ένα κομμάτι διαλόγου που αναλύει πράγματα που αυτοί ήδη τα ξέρουν, για να τα μάθουμε κι εμείς.

 

Ο βιγλάτορας, Ιρμάντα

Από τα πιο καλογραμμένα, αν και νομίζω ότι μερικές λέξεις περισσεύουν. Δε χρειάζονταν τόσες λεπτομέρειες για τον Νυκτέα, πχ, αφού τελικά δεν παίζει και τόσο σημαντικό ρόλο. Πολύ παραμυθένια ατμόσφαιρα, με βασιλιάδες, υπηρέτες και σοφούς που πεθαίνουν λέγοντας μυστήριες φράσεις. Θέλει λίγο σουλούπωμα από πλευράς δομής.

 

Το μυστικό του μπαρμπα-Γιώργη, Morfeas

Ωραία ιδέα και ενδιαφέρουσα, αν και λίγο πολύπλοκη για τόσο μικρό κείμενο. Ως γράψιμο έχεις γράψει και καλύτερα, αυτό εδώ είχε κάπως παιδικό ύφος, αλλά αυτό δεν το χαλάει. Με έβαλε μέσα στο συναίσθημα της υπόθεσης-κατάστασης, ο γεράκος που ανταλλάσσει χαμόγελα με τις νοσοκόμες κλπ. Το ότι τελειώνει τόσο γρήγορα το κάνει να φαίνεται κάπως μελό, αλλά αυτό οφείλεται μόνο στο μέγεθος.

 

Δαγκώνει, dagoncult

Με κάνεις να σκέφτομαι ότι το έγραψες επειδή πεινούσες και δεν ήθελες να σηκωθείς να φας πριν τελειώσει η ώρα γραψίματος... Καλογραμμένο και πειστικό ως προς το χαρακτήρα και την καθημερινότητά του. Και βεβαίως κάτι τέτοια συμβαίνουν και χωρίς υπερφυσικό στοιχείο, όταν κάποιος περνάει στενοχώριες στο σπίτι του και θέλει να ξεσπάσει.

Ρε παιδιά, δε θα ήταν καλύτερα να ψηφίζουμε ένα διήγημα και όχι τέσσερα; Γιατί έτσι θα βρεθούν πάλι 2-3 να ισοβαθμούν στην κορυφή.