Popular Post wordsmith Posted March 25, 2015 Popular Post Share Posted March 25, 2015 Από το οπισθόφυλλο: Μεσονυκτικό: Είναι η ακολουθία μοναχικής προελεύσεως και επινοήσεως, που τελείται στο μεσονύκτιο, σύμφωνα με το βυζαντινό σύστημα μέτρησης των ωρών. Υπάρχει κάτι ξεχωριστό σε αυτές τις μικρές ώρες, που καλεί την ψυχή να ταξιδέψει προς τα έξω (ή μήπως προς τα μέσα;) σε αχαρτογράφητες και, ενίοτε, επικίνδυνες περιοχές. Στιγμιότυπα τέτοιων ταξιδιών είναι και οι δεκαπέντε ιστορίες σκοτεινής φαντασίας και τρόμου αυτού του βιβλίου. Όλες, ανεξαιρέτως, έχουν από ένα κομμάτι μεσονυκτικού μέσα τους. Τον giorgos lagonas τον ξέρετε από τα διηγήματα που έχει ανεβάσει εδώ στο φόρουμ, από τη συμμετοχή του στο διαγωνισμό τρόμου του φόρουμ με θέμα "Love Story", από το διήγημά του που περιλαμβάνεται στην ανθολογία διηγημάτων του φόρουμ "Εφαρμοσμένη Μυθομηχανική" και (μερικοί) από τα δύο (και οσονούπω τρίτο) Λογοτεχνικά Εργαστήρια της ΑΛΕΦ όπου έχει συμμετάσχει. Είναι επίσης ο νικητής του online διαγωνισμού του iwrite.gr με θέμα «Απίθανες Ιστορίες της Πόλης μας - Θεσσαλονίκη». Το συγγραφικό του στυλ, ώριμο και πολύ χαρακτηριστικό (είχα αναγνωρίσει το διήγημά του στο προπερασμένο εργαστήριο χωρίς να έχω διαβάσει τίποτα άλλο δικό του ) έχει ήδη θαυμαστές ανάμεσα στα μέλη και του φόρουμ και της ΑΛΕΦ. Κάθε του διήγημα αιχμαλωτίζει σιγά σιγά τον αναγνώστη σε μια πραγματικότητα πειστική, καθημερινή και απολύτως αναγνωρίσιμη και ύστερα χρατς! τον πιάνει στον ύπνο με το στοιχείο τρόμου που κάπου μέσα σε όλα αυτά καραδοκούσε αλλά δεν το είχατε προσέξει. Δυο λόγια λίγο πιο αναλυτικά για τα διηγήματα της συλλογής: Ένα σινιάλο: Ένας συνταξιούχος ψυχίατρος αναπολεί την περίπτωση ενός ασθενή που τον σημάδεψε – και που εξακολουθεί να τον σημαδεύει ακόμη.Femme fatale: Της ομορφιάς έπεται το τρομερό, σε μια ιστορία αγάπης διαφορετικής από τις άλλες. Ή μήπως όχι και τόσο διαφορετικής; Το διήγημα αυτό συμπεριλήφθηκε στη συλλογή διηγημάτων «Εφαρμοσμένη Μυθομηχανική», που αποτελεί την επετειακή έκδοση για τα 10 χρόνια του Ελληνικού forum της φανταστικής λογοτεχνίας, sff.gr.Το γέλιο της γάτας: Μια μαύρη γάτα που μοιάζει να δραπέτευσε από τις σελίδες του Edgar Allan Poe, οδηγεί αφηγητή και αναγνώστες σε παράξενα μονοπάτια.Η μορφή στο παράθυρο: Μια τοιχογραφία του χειμώνα, ιδωμένη μέσα από ένα παραμορφωτικό παράθυρο.Περιγεννητική περίοδος: Μέσω της αγάπης για το παιδί της, μια μητέρα επιτυγχάνει το ακατόρθωτο. Το θαύμα της γέννησης και της ζωής, ανεστραμμένο, μέσα από το πρίσμα του τρόμου.Κουμπάκια και διακόπτες: Το χάσμα στην επικοινωνία των ανθρώπων, μέσα από το πρίσμα της επιστημονικής φαντασίας, του μαύρου χιούμορ, του μόνιτορ μιας ελαττωματικής φονικής μηχανής και της ασυννέφιαστης ματιάς ενός μωρού!Μικρή πόλη: Μια ονειρική επιστροφή στο παρελθόν, σε μια μαγική πόλη, στεφανωμένη με φασματική ομίχλη που πάγωσε στο χρόνο. Ένα κείμενο γραμμένο για τους ανθρώπους που λείπουν, αλλά εξακολουθούν, με τον τρόπο τους, να βρίσκονται μέσα μας. Η ιστορία αυτή έλαβε έπαινο πρώτου βραβείου στον λογοτεχνικό διαγωνισμό «Απίθανες Ιστορίες της Πόλης μας - Θεσσαλονίκη» που διοργανώθηκε από το iwrite.gr και την ομάδα impossible.gr και συμπεριλήφθηκε στην ομώνυμη συλλογή διηγημάτων.Χρυσαλλίδα: Η απώλεια βασανίζει περισσότερο από κάθε τι μια μοναχική ψυχή, που πασχίζει να αποδείξει πως αυτό που δεν υπάρχει είναι μονάχα αυτό που δεν θελήσαμε αρκετά.Διαχείριση Κρίσεως: Η πραγματικότητα είναι όπως την ορίζουμε, ή όπως άλλοι την καθορίζουν για μας; Συμπίπτει η αλήθεια του καθενός με την οπτική του γωνία;Ψυχοπομπός: Ένα κείμενο γραμμένο για παράξενες πόλεις και ανεξήγητα, διφορούμενα πράγματα που συμβαίνουν τη νύχτα. Το διήγημα αυτό ξεχώρισε στον λογοτεχνικό διαγωνισμό φανταστικού διηγήματος «Στοιχειωμένη Πόλη», της Ars Nocturna.Εγκλήματα στη Μητρόπολη: Ευτράπελα σχετικά με ένα απόκοσμο έθιμο, οδηγούν κλιμακωτά στην κατάρρευση ενός καφκικού εφιαλτικού σκηνικού.La fin absolue du monde: Ένα λογοτεχνικό αντίστοιχο της ψυχολογικής δοκιμασίας Rorsach από το οποίο καλείται όχι τόσο ο συγγραφέας, όσο ο αναγνώστης να ερμηνεύσει και βγάλει τα συμπεράσματα που του ταιριάζουν περισσότερο, ή που έχει ανάγκη.Επτά πετράδια κόκκινα: Ένας φόρος τιμής και νοσταλγίας στις σειρές τύπου Tales from the Crypt και φυσικά στις αξεπέραστες βιντεοταινίες τρόμου της δεκαετίας του ’70 και του ’80.Εφημερία (ένα σενάριο): Σενάριο για μια ταινία που δεν υπήρξε και που δε θα υπάρξει ποτέ, σχετικά με αυτό που οι γιατροί μαθαίνουν να αποκαλούν εφημερία από την κόλαση. Γραμμένο – εννοείται! – κατά τη διάρκεια εφημερίας.Η διαθήκη του Χ.Φ.Λάβκραφτ: Μια ιστορία - φόρος τιμής στον «σκοτεινό πρίγκιπα του Φανταστικού», Howard Phillips Lovecraft. Είναι ήδη διαθέσιμο στην ΟΣΤΡΙΑ (Τζωρτζ 20, Πλατεία Κάνιγγος) και από την επόμενη εβδομάδα και σε άλλα σημεία πώλησης (Ars Nocturna, Πολιτεία, Ευριπίδης κλπ). Παρουσίαση θα γίνει στις 3/4, με ομιλητή τον Περικλή Μποζινάκη, στις 7 μ.μ. στο χώρο των εκδόσεων Όστρια, αλλά θα ανοίξουμε άλλο τόπικ για την εκδήλωση, όταν την ανακοινώσει επίσημα ο εκδοτικός οίκος (http://www.ostriavivlio.com/index.php?option=com_content&view=article&id=72&Itemid=113 ). Καλή επιτυχία, καλές πωλήσεις, καλοτάξιδο γενικώς και ειδικώς από μένα Γιώργος δαγκωτό! 17 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted March 25, 2015 Share Posted March 25, 2015 Πολλά συγχαρητήρια, καλοτάξιδο και καλή μας ανάγνωση 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted March 27, 2015 Share Posted March 27, 2015 Εγώ απλά θα προσθέσω ότι δεν μπορώ ούτε να απαριθμήσω πόσα έμαθα γράφοντας αυτό το βιβλίο, πόσους και πόσο διαφορετικούς ανθρώπους γνώρισα εξαιτίας του (άμεσα ή έμμεσα) και... ...και επειδή δεν έχω ΙΔΕΑ τι πρέπει και τι δεν πρέπει να γράψω εδώ, ποιο είναι το savoir vivre σε αυτές τις περιπτώσεις κλπ, κλπ, ό,τι θέλετε να μάθετε σχετικά με σκέψεις, παρασκήνιο, κουλαμάρες, αηδιαστικές λεπτομέρειες και τον άκρως σουρεαλιστικό δρόμο προς την έκδοση, ρωτάτε και θα σας απαντήσω! Μπρος λοιπόν, shoot! 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted March 27, 2015 Share Posted March 27, 2015 Ωραία: Σε ποια χρονική περίοδο γράφτηκαν τα διηγήματα; Και πού ανάμεσα κυμαίνεται η έκτασή τους; 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted March 27, 2015 Share Posted March 27, 2015 (edited) Ωραία: Σε ποια χρονική περίοδο γράφτηκαν τα διηγήματα; Και πού ανάμεσα κυμαίνεται η έκτασή τους; Με την εξαίρεση δυο ιστοριών που γράφτηκαν την περίοδο 1999-2000, οι υπόλοιπες γράφτηκαν μεταξύ Μάρτη του 2013 με καλοκαίρι του 2014. Κάποιες υπάρχουν και στο φόρουμ. Συμπεριλαμβάνονται (διορθωμένες) οι ιστορίες των δυο τελευταίων λογοτεχνικών εργαστηρίων της ΑΛΕΦ. Φυσικά, όλες οι ιστορίες είναι ξαναγραμμένες και διορθωμένες δεκάδες φορές. Δυο ιστορίες είναι πολύ μικρές, 500 λέξεις η μια, 1500 περίπου η άλλη. Όλες οι υπόλοιπες κυμαίνονται μεταξύ 3500 - 8000 λέξεων. Συνολικά το βιβλίο είναι κάτι λιγότερο από 55000 λέξεις, 246 τυπωμένες σελίδες. Όλες (με εξαίρεση μια) ανήκουν στη λογοτεχνία του Φανταστικού. Οι μισές είναι ξεκάθαρα horror, οι υπόλοιπες σκοτεινής φαντασίας γενικότερα. Υπάρχει μια sci-fi σάτιρα, μαγικός ρεαλισμός κλπ. Edited March 27, 2015 by giorgos lagonas 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted March 28, 2015 Share Posted March 28, 2015 Καλοτάξιδο! (Πετάει η ομάδα τελευταία, όλο εκδόσεις, μπράβο ). 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted March 31, 2015 Share Posted March 31, 2015 Παρασκευή 3/4 στις επτά το απόγευμα η παρουσίαση, στον χώρο εκδηλώσεων της ΟΣΤΡΙΑ (ακριβώς δίπλα από το βιβλιοπωλείο) Πλατεία Κάνιγγος, Τζωρτζ 20 Ομιλητής ο Περικλής Μποζινάκης. Θα χαρούμε πολύ να σας δούμε και από κοντά! ...και εξώφυλλο & οπισθόφυλλο... 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted March 31, 2015 Share Posted March 31, 2015 (edited) Άντε και καλές πωλήσεις γιατρέ! Να σκίσεις! :first: :first: :first: Edited March 31, 2015 by Ιρμάντα 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Management RObiN-HoOD Posted April 4, 2015 Management Share Posted April 4, 2015 Για τον φίλο Γιώργο, καλή αρχή! 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted April 4, 2015 Share Posted April 4, 2015 Τελικά τα καταφέραμε. Και καλή (η καλύτερη!) παρέα μαζευτήκαμε και τα είπαμε, γελάσαμε, συζητήσαμε για τη λογοτεχνία του Φανταστικού, για εμάς, για τα παλιά αλλά και για τα μελλούμενα και μετά, όσοι άντεξαν, συνεχίσαμε με ποτάκι στον "Μαύρο Γάτο" και για το τέλος, ασύδοτη σουβλακοφαγία. Ευχαριστώ για τη μαγεία, guys. 8 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted April 6, 2015 Share Posted April 6, 2015 Ευχαριστώ πολύ τον αρχηγό, τον Πρόεδρο, την κεφαλή του φόρουμ για τις φωτογραφίες αλλά και για το βίντεο! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted April 14, 2015 Share Posted April 14, 2015 Το βίντεο για τη συλλογή, που άνοιξε την παρουσίαση https://www.youtube.com/watch?v=LPOKDxOipNU 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted May 11, 2015 Share Posted May 11, 2015 Το βίντεο για τη συλλογή, που άνοιξε την παρουσίαση Να σχολιασω ότι ο συγγραφέας είναι και πιλότος και νίντζα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted May 11, 2015 Share Posted May 11, 2015 Να σχολιασω ότι ο συγγραφέας είναι και πιλότος και νίντζα ...και κυνηγός βρικολάκων! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted June 17, 2015 Share Posted June 17, 2015 Εντάξει, φαντάζομαι ότι πέφτει μακριά για τους περισσότερους, όμως αν κάποιος φορουμίτης υπάρχει στα πέριξ, θα χαρώ πολύ να τον δω από κοντά! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted August 6, 2015 Share Posted August 6, 2015 Η γνώμη μου: Εξώφυλλο ταιριαστό με το στυλ του βιβλίου. Ενδιαφέρων ο πρόλογος του Περικλή Μποζινάκη. Καθόλου κακές αλλά μη αναγκαίες οι Υποσημειώσεις. Το ίδιο και περισσότερο ισχύει και για το Σημείωμα του συγγραφέα για τα διηγήματα. Υπάρχουν ενδιαφέροντα πράγματα εκεί, αλλά τα έργα, όπως ακριβώς και θα έπρεπε, στέκονται μια χαρά από μόνα τους. Το βιβλίο έχει μερικά ζητήματα επιμέλειας, κυρίως τυπογραφικά (λείπουν τουλάχιστον δύο ολόκληρες λέξεις). Η γραφή κινείται σε ικανοποιητικά επίπεδα, με μια έφεση προς τη βαριά γλώσσα και περιγραφή. Κατά την άποψή μου, το κυριότερο χαρακτηριστικό αλλά και πρόβλημά της είναι οι πολύ λίγοι και μικροί διάλογοι. Το αποτέλεσμα είναι ότι το κείμενο δεν αναπνέει αρκετά και οι περιγραφές φαίνονται έτσι ακόμα πιο βαριές. Δεν αμφιβάλλω ότι αυτή είναι μια συνειδητή επιλογή του συγγραφέα, αλλά για μένα το αποτέλεσμα δεν θα έλεγα ότι τη δικαιώνει. Από τη μία ο καλός χειρισμός της γλώσσας μπορεί και ωθεί ικανοποιητικά τις ιστορίες σηκώνοντας το βάρος της έλλειψης διαλόγων, από την άλλη το κείμενο δεν παύει να είναι λιγότερο ελκυστικό και ζωντανό απ’ ό,τι επιτρέπουν οι δυνατότητες του συγγραφέα. Κάτι άλλο που σκέφτηκα πάνω σ’ αυτό είναι ότι αποτελεί ίσως ηθελημένη αναφορά σε συγγραφείς όπως ο HPL και η παρέα του αλλά, ακόμα κι αν ισχύει αυτό, το ρίσκο μιας τέτοιας επιλογής παραμένει. Παραδείγματα: Ο κανόνας είναι το «Η διαθήκη του Χ.Φ.Λάβκραφτ» με μόλις δέκα ατάκες σε 29 σελίδες. Η εξαίρεση το «Εφημερία (ένα σενάριο)», όπου οι διάλογοι είναι σαφώς περισσότεροι, πολύ ζωντανοί και φυσικοί, προσθέτοντας σημαντικά στο αποτέλεσμα. Καλή η εκμετάλλευση της επαγγελματικής ιδιότητας του συγγραφέα. Πρόκειται για τυπική περίπτωση έμπνευσης από την πραγματικότητα και την καθημερινότητα, καθώς τουλάχιστον πέντε διηγήματα έχουν τις ρίζες τους ή υποστηρίζονται από την ιατρική του εμπειρία. Οι ιδιαίτερες γνώσεις του είναι εμφανείς χωρίς να γίνεται επίδειξή τους –άλλος ένας λόγος για τον οποίο δεν χρειάζονταν οι Υποσημειώσεις και το Σημείωμα. Ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο είναι εμφανές στη θεματολογία: μοναχικός άντρας σε μουντή, απρόσωπη και συνήθως καταθλιπτική πόλη, αδυνατεί να ενταχθεί κοινωνικά σ’ αυτήν. Καθαρά θέμα προσωπικού γούστου: δεν είναι από τα σκηνικά που με τραβάνε, οπότε δεν με ενθουσίασε και η επανάληψή του –έξι από τα δεκαπέντε διηγήματα έχουν τέτοιο σκηνικό. Ξεχώρισα τα διηγήματα: Το γέλιο της γάτας: φυσική ατμόσφαιρα, αν και η μεταφορά αυτούσιων πραγματικών διαλόγων φοβάμαι ότι κάνει κοιλιά. Επτά Πετράδια Κόκκινα: κάποια ζητήματα αληθοφάνειας, αλλά ιδιαίτερα δυνατό τέλος. Εφημερία (ένα σενάριο): Δεν βλέπω τον λόγο να γραφτεί ως σενάριο. Μια χαρά θα δούλευε ως διήγημα. Πολύ φυσικοί διάλογοι, δεν μου άρεσε η σουρεαλιστική ασάφεια στο τέλος. Top-3: Μικρή Πόλη: ωραίο σκηνικό, προσεγμένες εικόνες, παρά το ότι συνήθως δεν με τραβάει ο σουρεαλισμός. Εγκλήματα στη Μητρόπολη: καλή ιδέα, αντάξια εκτέλεση, έκδηλος αλλά επιτυχημένος συμβολισμός. Femme Fatale: Πάρα πολύ δυνατό. Από τα διηγήματα που δεν ξεχνάς εύκολα. Εδώ όλα δουλεύουν ρολόι, η αψεγάδιαστη εβένινη ατμόσφαιρα, οι φοβερές και τρομερές εικόνες, το δεύτερο ενικό όπου χρησιμοποιείται, ακόμα και η παντελής έλλειψη διαλόγων προσθέτει υποβλητικότητα παρά αφαιρεί ζωντάνια. Θα ήθελα πολύ να διαβάσω στο μέλλον και άλλα σ’ αυτό το ύφος από τον Γιώργο Λαγκώνα. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted August 7, 2015 Author Share Posted August 7, 2015 Το έχω διαβάσει κι εγώ και ξεχνάω να γράψω κριτική. Οπωσδήποτε πολύ καλογραμμένο και ατμοσφαιρικό, αλλά μάλλον δεν είναι ακριβώς του γούστου μου αυτό το είδος λογοτεχνίας. Κάποια από αυτά τα διηγήματα δεν έχουν υπόθεση, αλλά το να στέκεται ένα διήγημα (ή ακόμα και μυθιστόρημα) χωρίς υπόθεση θεωρώ ότι δείχνει πολύ καλό γράψιμο. Το "Χρυσαλλίδα" μού φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα "ανανέωση" της "Μεταμόρφωσης" δε χρειάζεται να πω ποιου. Το "Εγκλήματα στη Μητρόπολη" το βρήκα το πιο ολοκληρωμένο, ίσως επειδή αφορά μια ολόκληρη κοινωνία αντί για ένα άτομο και τα προτιμώ κάτι τέτοια. Το "Περιγεννητική περίοδος" νομίζω ότι συμμαζεύτηκε σε σχέση με την εκδοχή του που είχαμε διαβάσει στο εργαστήριο. "Η διαθήκη του ΧΦΛ" έχει επίσης ενδιαφέρον, αλλά με μπέρδεψε λίγο ως προς την τοποθεσία: αλλού θυμίζει Θεσσαλονίκη και αλλού Αγγλία. Η "Εφημερία", εντάξει, είναι πολύ ζωντανά γραμμένη (χαρακτηριστικό που βρίσκεται πολύ περισσότερο στη mainstream λογοτεχνία παρά στην εφφ, έχω την εντύπωση), αλλά κατά τη γνώμη μου στερείται περιεχομένου, κοινώς δε λέει τίποτα. Το σουρεάλ τέλος είναι σαν να το κολλήσαμε επίτηδες για να υπάρχει λόγος να διηγηθούμε την ιστορία. Μειονέκτημα θεωρώ μια κάποια φλυαρία και, σε αρκετά σημεία, μια προσπάθεια να γράψει με το ζόρι ο συγγραφέας ωραίες παρομοιώσεις με πλούσιο λεξιλόγιο, πράγμα που κάνει το ύφος επιτηδευμένο. Επίσης σε κάποια από τα διηγήματα θα προτιμούσα να μπαίνουμε στο ψητό πιο γρήγορα, με κορυφαίο στην κατηγορία αυτή το "Femme Fatale". Γενικά (και αντικειμενικά) πολύ καλό και όχι μόνο ως βιβλίο πρωτοεμφανιζόμενου. Μου αρέσει που το στιλ του Γιώργου είναι οι εικόνες και οι περιγραφές, απλώς θα ήταν καλύτερα να μην ξεχνάει να βάζει και κάτι σαν υπόθεση κάπου εκεί μέσα. Για μερικούς η κατάλληλη συγγραφική συμβουλή είναι "Just tell the story". Καλή επιτυχία και εις άλλα με υγεία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted September 6, 2015 Share Posted September 6, 2015 Το έχω διαβάσει εδώ και πολύ καιρό το βιβλίο, αλλά έπεσαν διάφορα και είχα ξεχάσει να κάνω κριτική εδώ (είμαι σοβαρά γιατρέ μου; ) Η σύντομη έκδοση της κριτικής: είναι ένα βιβλίο με ιστορίες σκοτεινού φανταστικού και ψυχολογικού τρόμου. Καλή. Η πιο αναπτυγμένη: το Μεσονυχτικόν μου θύμισε λίγο Μποζινάκη, τις συλλογές του. Κι εδώ έχουμε την ίδια αίσθηση όχι-ακριβώς-τρόμου-αλλά-ανάθεμα-κι-αν-το-βάζουμε-σε-άλλη-κατηγορία. Εντάξει, υπάρχουν και 2-3 παραδοσιακές ιστορίες τρόμου (H διαθήκη του Λαβκραφτ, Εφτά πετράδια κόκκινα) αλλά από εκεί και μετά αλλάζουμε σε κάθε ιστορία και υποείδος: το σύγχρονα γοτθικό "Ένα σινιάλο", το πυρετώδες και σουρεαλιστικό "Famme Fatale", το splatter "Περιγεννετική περίοδος". Αλλά και λίγη ΕΦ (Εγκλήματα στη Μητρόπολη), λίγος μαγικός ρεαλισμός (Μικρή Πόλη) και ένα σενάριο μαύρης κωμωδίας (Εφημερία) για να δέσει το γλυκό. Η γραφή είναι λυρική, ίσως λίγο παραπάνω από όσο πρέπει, αλλά σε κρατάει και δε σε λιγώνει. Συνολικά καλό και αξιόλογο βιβλίο. Αλλά (και είναι μεγάλο αλλά για εμένα) μου άφησε την εντύπωση ότι οι ιστορίες, όσο καλές και αν ήταν, διαφέρουν τόσο πολύ η μία από την άλλη που ποτέ δε μου έδωσαν την αίσθηση συνοχής που ζητάω από μία καλή συλλογή. Τέλος, μεγάλο συν θεωρώ τις σημειώσεις για το πώς γράφτηκαν οι ιστορίες στο τέλος: αναμφίβολα έχει ενδιαφέρον να βλέπεις τι περνούσε από το μυαλό του συγγραφέα όσο τις έγραφε 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted September 6, 2015 Share Posted September 6, 2015 Εγώ οφείλω να πω ότι ευχαριστώ πολύ τα παιδιά για τον αναγνωστικό τους χρόνο και για τα καλά τους λόγια. Είμαι γεμάτος ευγνωμοσύνη όχι μόνο για τις "καλοσύνες", αλλά και για τις παρατηρήσεις σας - που από "πρακτικής" σκοπιάς μου είναι πολύ χρησιμότερες. Τώρα, αν θέλετε να συζητήσουμε κάποια θέματα όσον αφορά το βιβλίο εδώ, δεν έχω κανένα πρόβλημα. Προσωπικά προτιμώ κατ' ιδίαν, αλλά και εδώ μια χαρά μου είναι, μετά από τόσα χρόνια το φόρουμ το θεωρώ δεύτερο σπίτι μου και δεν νιώθω ότι έχω να κρύψω (πόσο μάλλον να ωραιοποιήσω) κάτι, ακόμα και από μέλη που δεν τα γνωρίζω. Τι άλλο να ζητήσω; Ακόμα περισσότερους να πουν τη γνώμη τους! Αφού ξέρω (πάνω κάτω) ποιοι είστε αυτοί που έχετε πάρει και διαβάσει το βιβλίο! μπρος, λοιπόν! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted September 30, 2015 Share Posted September 30, 2015 Post-horror. Δηλαδή, μετατρόμος. Αυτός ο νεολογισμός γεννήθηκε στο κεφάλι του Περικλή Μποζινάκη (δεν είχαμε καταλήξει αν το είχαμε ξανακούσει κάπου) ένα ζοφερό απόγευμα που όλοι είχαμε φέρει ιστορίες να του διαβάσουμε, άλλος hilarious, άλλος σκέτο τρόμο, άλλος παραμυθάκια με καρύκευμα διαστροφής και άλλος, μαντέψτε ποιός, ένα οικοδόμημα τρόμου. Αν το Μεσονυκτικό είναι μετατρόμος; Είναι, μα και παράλληλα είναι τρόμος μιας παλιότερης εποχής. Εκείνης που ο συγγραφέας έχτιζε λέξη τη λέξη την ατμόσφαιρά του και οδηγούσε στο κέντρο του λαβύρινθου τον αναγνώστη, με τα μάτια του δεμένα, βήμα το βήμα. Και μετά απλώς του έλυνε τα μάτια. Αφήνοντάς τον μονάχο στο προαναφερθέν οικοδόμημα. Παραπάνω έγινε ένα σχόλιο, τι είδος θα μπορούσε να ήταν αυτού του είδος ο τρόμος αν δεν ήταν τρόμος. Μετατρόμος, λοιπόν. Ψηφιδωτό, θα το έλεγα εγώ, χαρακτηρίζοντας κυρίως την τεχνική παραγωγής του. Αν θυμίζει ο Λαγκώνας Περικλή Μποζινάκη; Πιθανώς, αλλά ήταν πολύ γόνιμο έδαφος και από μόνος του ώστε να πιάσει αυτός ο σπόρος. Μου αρέσει να χτίζει κάποιος την ατμόσφαιρά του λέξη τη λέξη. Δεν είναι κάτι που θα ήθελα να κάνω (πια) και το καταλαβαίνω ότι πολλούς μπορεί να τους ξενίζει. Ή, το ότι δεν υπάρχουν διάλογοι (επειδή το οικοδόμημα που λέγαμε λίγο πιο πριν το χτίζει ο συγγραφέας, ουπς, χωρίς παράθυρα. Οι διάλογοι είναι παράθυρα για ένα κείμενο και για έναν αναγνώστη, του επιτρέπουν να αναπνέει). Αλλά πρόκειται για εξ' ολοκλήρου συνειδητή επιλογή, θα την ονόμαζα μάλλον τεχνική, και πιστεύω πως ο Λαγκώνας είναι πολύ κοντά στο να δημιουργήσει το προσωπικό του στυλ και τον κύκλο του που θα ανοίγει μια ιστορία του και θα ξέρει ότι τώρα θα διαβάσει Λαγκώνα. Δάβασα το Μεσονυκτικό μέρα μεσημέρι και με ανατρίχιασε κατά τόπους. Το Γέλιο της Γάτας, ακόμη με κυνηγάει. Μόλις πήρα είδηση τι έπαιζε, είπα κοίτα να δεις τι έγραψε ο ο γιατρός. Και το κοίτα να δεις τι έγραψε ο οποιοσδήποτε, είναι μία φράση που λέω πάρα, μα πάρα πολύ σπάνια. Άλλες αγάπες από το βιβλίο: Εγκλήματα στη Μητρόπολη, Χρυσαλίδα, Η διαθήκη του Χ.Φ.Λ. (διότι κάποια πράγματα σε στοιχειώνουν για πάντα.) Συνοψίζοντας, το βιβλίο είναι πολύ καλό στο είδος του, και το αλλά που ακολουθεί δεν αφορά στον συγγραφέα αλλά στον αναγνώστη. Μην το διαβάσετε απρόσεκτοι, μην το διαβάσετε ανυποψίαστοι. Είτε που δεν θα καταλάβετε τι διαβάζετε είτε που θα σας καταβάλει, σαν άγνωστος και πεισματάρης δαίμονας. Μπράβο, Γιώργο, και καλή συνέχεια εύχομαι! :stars: 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted October 12, 2015 Share Posted October 12, 2015 το λοιπόν, για τις άλλες παρουσιάσεις του βιβλίου δεν σας έπρηξα (εξάλλου δεν είχε και νόημα, για Χίο και Κιάτο) αλλά εδώ θα το φωνάξω. Αυτή την Παρασκευή (16/10) στο Game Inn Θεσσαλονίκη - Εθνικής Αμύνης και Τσόπελα 2 και κατά τις πέντε και μισή, απογευματάκι παρουσίαση, Μεσονυκτικό. Εμπρός! Να γνωριστούμε και από κοντά με όσους Βορειοελλαδίτες προσέλθουν! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted October 12, 2015 Share Posted October 12, 2015 Αν το ήξερα για τη Χίο θα σου έστελνα κόσμο. Αν το ήξερες κι εσύ θα μου το έλεγες, μάλλον. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted October 12, 2015 Share Posted October 12, 2015 Αν το ήξερα για τη Χίο θα σου έστελνα κόσμο. Αν το ήξερες κι εσύ θα μου το έλεγες, μάλλον. ...αυτό... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted October 20, 2015 Share Posted October 20, 2015 Διάβασα κι εγώ το μεσονυκτικό Αποτελείται από 15 διηγήματα, τα περισσότερα εκ των οποίων τις σκοτεινότερες αποχρώσεις του φάσματος του λογοτεχνικού τρόμου αλλά υπάρχουν και πραγματικές εμπειρίες του γιατρού, όπως επίσης και μια κορυφαίας συλληψης ιστορία επιστημονικής φαντασίας. Μποζινακικός και Λιγγκοτικός, ο Λαγκώνας ίσως σε κάποιους φανεί βαρύς, καθώς η γραφή του συνδυάζει τον λυρισμό της απόλυτης θλίψης με τον τρόμο που προκαλεί η ψύχρα του τάφου και η φρίκη της αποσύνθεσης. Εδώ που τα λέμε η τραγικότητα και ο τρόμος δεν απέχουν πολύ. Ομως είναι αυτό το βάρος της γραφής του Λαγκώνα, το οποίο προσφέρει μια ιδιαίτερη και σκοτεινή αίσθηση ΜΕΤΑ την ανάγνωση των ιστοριών του. Φωλιάζουν στη ψυχή και φλερτάρουν επί πολύ ώρα με το ασυνείδητο. Γι' αυτό και μου αρέσει αυτή η γραφή και αισθητική και την κυνηγώ σαν αναγνώστης. Ασφαλώς και ξεχώρισα τα πιο horror: Το γέλιο της γάτας, περιγεννητική περίοδος, χρυσαλλίδα (άμα βγάλουμε κι αυτόν τον χειμώνα γιατρέ, καθαρίσαμε για άλλους δέκα), επτά πετράδια κόκκινα και η διαθήκη του (δάσκαλου και πατέρα) Χ. Φ. Λαβκραφτ. Ο Κθούλου στο εξώφυλλο ποζάρει επιβλητικός. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted October 21, 2015 Share Posted October 21, 2015 Ευχαριστώ πολύ όλα τα παιδιά (ανεξαρτήτως ηλικίας) που με τίμησαν και ήρθαν στην παρουσίαση του Μεσονυκτικού στη Θεσσαλονίκη, τον Νίκο Τσιάβο του Game Inn για τη φιλοξενία και πάνω απ' όλα, τον πολύ καλό μου φίλο και ομιλητή της εκδήλωσης, Κώστα Ρόσμπογλου. Η Θεσσαλονίκη σημαίνει πάρα πολλά για μένα. Έζησα οκτώ από τα σημαντικότερα χρόνια της ζωής μου εκεί και πιστεύω ακράδαντα ότι ΠΟΥΘΕΝΑ δεν βολτάρεις και δεν περνάς τόσο καλά όσο στη Θεσσαλονίκη, ΠΟΥΘΕΝΑ δεν τρως τόσο καλά όσο στη Θεσσαλονίκη και (πάνω απ' όλα) ΠΟΥΘΕΝΑ δεν ερωτεύεσαι τόσο όσο στη Θεσσαλονίκη. Δεν είναι πόλη, είναι λατρεία και αυτή ήταν ίσως η πιο χαλαρή, παρεΐστικη αλλά και συναισθηματικά φορτισμένη παρουσίαση (τέταρτη σε αριθμό) που έχω κάνει. Αυτό οφείλεται και στους παλιούς φίλους, από τα φοιτητικά χρόνια (και μερικούς από ακόμα πιο πίσω!) που μετά από τόσο καιρό κατάφερα να τους "μαντρώσω" όλους μαζί και να τους απολαύσω. Εξίσου χαρούμενος είμαι βέβαια με τους νέους φίλους και φίλες που κόπιασαν. Ευχαριστώ πολύ! Ήταν μαγικά και αυτό οφείλεται πάνω απ' όλα σε ΕΣΑΣ. Σας χρωστώ τα βίντεο της παρουσίασης, και θα τα ανεβάσω όταν βρω έστω λίγο χρόνο για να αναπνεύσω. 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.