alucardos Posted March 27, 2015 Share Posted March 27, 2015 (edited) Όνομα Συγγραφέα:Νικόλαος ΚαλλίδηςΕίδος: (dark fantasy) Βία; (Όχι)Σεξ; (Όχι)Αριθμός Λέξεων: 496Αυτοτελής; (Όχι) Σχόλια: Ένας μικρός πρόλογος για τους Ιεροφύλακες. Δοκίμασα να συνεχίσω το δεύτερο κεφάλαιο αλλά η ιστορία έμοιαζε τόσο "κολοβή". Δεν υπήρχε τίποτα που να μπορούσα να γράψω χωρίς να πρέπει να εξηγήσω κάποια πράγματα, έτσι έφτιαξα έναν πρόλογο. Τίποτα παραπάνω από ένα setting πάνω στο οποίο θα εξελιχθεί η ιστορία. Φρόντισα να είναι μικρό και περιεκτικό χωρίς πολλές φανφάρες. Περεταίρω πληροφορίες για το περιβάλλον θα δίδονται όσο η ιστορία ξετυλίγεται εννοείται. Πλάθω ακόμα τους χαρακτήρες αλλά έχω ήδη κατασταλάξει. Εννοείται ότι αντιμετωπίζω πολλά προβλήματα αλλά κάνω ότι μπορώ. Μέχρι να πάω στον γιατρό από το πρόβλημα στο χέρι μου, ή μέχρι να μου ξανά καεί το laptop, βασίζομαι στην ειλικρίνεια που μου έχετε δείξει, και εύχομαι να σας αρέσει το κείμενο. Ευχαριστώ. Πρόλογος Η αυτοκρατορία της Πράλβα ήταν το δίχως άλλο μια μεγαλειώδης αυτοκρατορία. Μα δεν ήταν ούτε τα πανύψηλα τείχη της πρωτεύουσας με τους χρυσελεφάντινους αγγέλους, ούτε τα ατελείωτα δάση της που την έκαναν μοναδική. Ήταν ο στιβαρός, αποφασιστικός, σχεδόν αδυσώπητος τρόπος, με τον οποίο τα πάντα μέσα της ενώνονταν, κρατώντας την όρθια και ισχυρή, σαν αθάνατο μάρμαρο. Η Πράλβα ήταν μάλλον ισχυρότερη από όλα τα γύρω βασίλεια που την στοίχειωναν σαν όρνεα, και αυτό γιατί η Πράλβα δεν είχε συμμάχους. Η Πράλβα ακολουθούσε την δική της λογική. Ήταν γραμμένη και στη βίβλο του αυτοκράτορα, και την ονόμαζαν αρετή. Μια αλληλουχία κανόνων που ούτε ο ίδιος ο αυτοκράτορας δεν μπορούσε να παραβεί. Η αρετή έλεγε πως υπάρχει μόνο ένας σωστός τρόπος να αντιλαμβάνεσαι το σωστό από το λάθος και η λύση μόνο μία. Οι ευγενείς και ο απλός κόσμος δεν ακολουθούσαν την αρετή του αυτοκράτορα. Είχαν τις δικές τους βίβλους. Οι ευγενείς είχαν τη χάρη και οι υπόλοιποι την ταπεινότητα. Και ήταν λογικό. Οι κανόνες που δέσμευαν τον αυτοκράτορα δεν θα μπορούσαν να είναι οι ίδιες με αυτές που δέσμευαν τους υποτελείς του, και πολύ περισσότερο τον απλό φτωχό κόσμο. Αν και υποτελής στην αρετή, στην ουσία ο αυτοκράτορας ήταν ελεύθερος να κάνει ότι θέλει, μιας και το μεγαλύτερο μέρος της αρετής αφορούσε κανόνες περισσότερο εθιμοτυπικού χαρακτήρα, παρά κυβερνητικού. Ο αυτοκράτορας μπορούσε να σφαγιάσει χωριά ολόκληρα, να αλλάξει την φορολογία, να κατασχέσει περιουσίες και να έχει όσες παλλακίδες θέλει. Ελεύθερος. Εκτός και αν η εκκλησία του Άμντουρ είχε αντίρρηση. Η εκκλησιά του Άμντουρ ήταν τη επίσημη θρησκεία της Πράλβα. Η μοναδική θρησκεία στην Πράλβα. Κάθε είδους παρέκκλιση από την εκκλησία ή άσκηση μαγείας, θεωρούνταν αίρεση. Πολλά ήταν τα εγκλήματα που μπορούσε κανείς να ξεπληρώσει χρηματικά, η με φυλάκιση, αλλά μόνο η αίρεση ήταν σίγουρος θάνατος. Το μόνο που άλλαζε ήταν ο τρόπος. Ο μετανοημένος αιρετικός, αυτός που άσκησε μαγεία μία δύο φορές, ή βοήθησε σε αυτήν, συνήθως εκτελούνταν με το τσεκούρι. Ο χρόνιος ασκούμενος στην μαγεία ή ο επίσημος ρήτορας μιας αίρεσης, θα περνούσε από βασανιστήρια μέχρι να μετανοήσει, και μετά θα εξαγνίζονταν στη πυρά. Μόνο ο θάνατος άρμοζε στους αιρετικούς, και αυτό γιατί η αίρεση παρέκκλινε από τον δρόμο της εκκλησίας, και ο δρόμος αυτός έκρυβε πολλούς κινδύνους. Κινδύνους πέραν της σάρκας. Έξω από τον δρόμο της εκκλησίας, υπήρχαν πλάσματα που λυμαίνονταν την ίδια την ανθρώπινη φύση. Υπάρξεις ασύλληπτης φρίκης που ο κοινός νους δεν είχε την απαραίτητη δύναμη να αντιμετωπίσει. Ούτε στρατιώτης, ούτε βετεράνος, ούτε αξιωματικός. Η εκκλησία του Άμντουρ κρατούσε ασφαλή τα ποίμνιά της, μακρυά από το σκοτάδι και τη φρίκη. Από την μεγαλύτερη πόλη, μέχρι και το μικρότερο χωριό, παντού υπήρχε ο ναός του Άμντουρ με έναν ιερέα που δίδασκε την ταπεινότητα και την χάρη, κρατώντας ασφαλή τα παιδιά του. Όταν τα προβλήματα ήταν γήινης φύσης, αναλάμβανε ο τακτικός στρατός, ελεγχόμενος από τον σερίφη της εκάστοτε περιοχής. Αν τα προβλήματα ήταν ανωτέρας φύσης, φύσης που οι κοινοί άνθρωποι δεν ήταν εις θέση να τα βάλουν, τότε η εκκλησία έστελνε τους δικούς της πολεμιστές. Τους έλεγαν Ιεροφύλακες... Edited March 27, 2015 by alucardos 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Carolus Rex Posted March 31, 2015 Share Posted March 31, 2015 Warhammerιά. Γουστάρω. Την Αρετή την σκεφτόμουν πρόσφατα, το εμπνεύστηκες από τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία, σωστά? Virtus? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alucardos Posted March 31, 2015 Author Share Posted March 31, 2015 Την αληθεια; Οχι....Και μου εκανε μεγαλη εντυπωση οτι στο χωριο στο οποιο πηγαινουν (Λουρδ) ονομαστικα, μοιαζει τρομερα με το γαλλικο χωριο της Λουρδης που ειχε γινει γνωστο απο μια κοπελα που ζουσε εκει και εβλεπε οραματα. Αποδεικνυεται περιτρανα πλεον οτι ακομα και να βαλεις την φαντασια σου να δουλεψει, κατι παρομοιο θα εχει γινει. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Carolus Rex Posted March 31, 2015 Share Posted March 31, 2015 Πλέον είναι δύσκολο να βρείς κάτι που να μην έχει ειπωθεί, οπότε σημασία έχει ο τρόπος που το δίνεις. Εμένα ο δικός σου τρόπος μου αρέσει και θέλω να δω συνέχεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Vanessa Van Hault Posted March 31, 2015 Share Posted March 31, 2015 Απολαυστικοτατο. Περιμένω την συνεχεια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.