The Mote in God's Eye (Larry Niven & Jerry Pournelle)

[Myyst]

Το 'The Mote in God's Eye' είναι ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας που εκδόθηκε το 1974.

[Elli Sketo]

Thanks για το τόπικ. Έρχεται το rant.

Το ξέρω ότι αυτό το βιβλίο αρέσει πολύ και μη με κάψετε αλλά... Παναγία μου, τι ήταν αυτό;

 

Ένα ανελέητο, ατελείωτο βάσανο από επιεικώς ηλίθιους χαρακτήρες που έκαναν τη μία βλαμμένη επιλογή μετά την άλλη. Η ιστορία σερνόταν για 500+ σελίδες, το σασπένς ήταν πιο δυσεύρετο και από τη δράση και το αποτέλεσμα ήταν τα απανωτά facepalm ανά δύο προτάσεις.

Μου θύμισε το Ender’s Game κατά κάποιο τρόπο, αλλά κατάφεραν οι συγγραφείς να το κάνουν ακόμα πιο βαρετό από το Ender’s Game. Τουλάχιστον στο προειπωθέν τερατουργηματάκι ΚΑΤΙ ΓΙΝΟΤΑΝ. Στο Mote in God’s Eye κανείς δεν ξέρει τι γίνεται και γιατί. Η ιστορία απλά εξελίσσεται ασχέτως από τους χαρακτήρες και έξω από την (παράλογη μεν) πραγματικότητα της ιστορίας. Αν υπήρχε κάποιο υποτιθέμενο plot point το οποίο θα έκανε τον αναγνώστη να θέλει να διαβάσει, αυτό ήταν ο λόγος για τον οποίο τα Motes είχαν τόσο παλιό πολιτισμό αλλά δεν είχαν εξελιχθεί στο επίπεδο που ήταν εξελιγμένη η ανθρωπότητα. Ε, δεν ξέρω πιο ήταν το target group των συγγραφέων αλλά νομίζω ότι όποιος είναι οριακά πάνω από τη βάση θα βρει τον λόγο κάπου στο 5^ο κεφάλαιο και όλη η ιστορία δεν θα έχει τίποτα πλέων να κρύψει.

Βαριέμαι να μπω καν στις λεπτομέρειες που κατέστρεψαν για εμένα το βιβλίο αλλά σε γενικές γραμμές θα κάνω μια φτωχή παρομοίωση με το Prometheus (την ταινία….; ). Αν την έχετε δει και σας την έδωσε η χαζομάρα που ξεχείλιζε από το dvd απλά διαβάστε το επόμενο review. Αλλιώς θα κάνω μια μικρή προσπάθεια να εξηγήσω:

Επενδύεις τόσα πολλά σε μια πρώτη επαφή με μια εξωγήινη μορφή ζωής και στέλνεις μαζί μια γυναίκα που δεν έχει καθόλου εμπειρία στον κλάδο της, είναι πολύ VIP και αν πεθάνει ανδρωμένος η κυβέρνηση σου θα έχει σοβαρότατα προβλήματα. Γιατί την αφήνεις να πάει; Επειδή το ζήτησε πολύ επίμονα.

Facepalm.

Είναι η πρώτη επαφή που έχεις με εξωγήινους και στέλνεις στην αποστολή έναν έμπορο τον οποίο έχεις συλλάβει για τρομοκρατία. Για πιο λόγο; I don’t know! Because: REASONS!

Κανένα νόημα!

Είναι η πρώτη επαφή με εξωγήινους και βάζεις τον πιο στενόμυαλο επιστήμονα που μπορούσες να βρεις ως αρχηγό της αποστολής.

Η πρώτη επαφή με εξωγήινους και στέλνεις έναν καπετάνιο που μόλις απέκτησε αυτή τη θέση και δεν έχει καθόλου εμπειρία.

Η πρώτη επαφή με εξωγήινους… Καλά ας μη συνεχίσω.

 

Το βιβλίο ήταν ένας αχταρμάς από κοτσάνες. Δεν θα μπω καν στον κόπο να σχολιάσω το romance των πρωταγωνιστών και το premise του κόσμου που είχε χτυστεί γύρω από το πόσο καλοί/ανόητοι ήταν.

Η μοναδική φάση που κάτι πήγε να σωθεί ήταν όταν έβαλαν μερικούς αξιωματικούς να ανακαλύπτουν την ιστορία του πλανήτη (μέσες άκρες) μέσα σε ένα μουσείο. Αλλά όλο το exposition γινόταν από εξωγήινους οι οποίοι δεν είχαν κανένα λόγο να είναι εκεί, δεν κατάλαβα ποτέ γιατί φερόντουσαν όπως φερόντουσαν και η λογική πίσω από τους χαρακτήρες τους είχε πηδηχτεί από το παράθυρο κάπου στη δεύτερη πρόταση. But I digress. Είναι εξωγήινοι. Δεν είναι ανάγκη να βγάζει νόημα η συμπεριφορά τους. Σε αυτό πάω πάσο, ακόμη και αν διαφωνώ.

Το τελείωσα όμως.

 

Αυτό δυστυχώς μου δίνει το δικαίωμα (σύμφωνα με τον Ν. 1483/2015 που μόλις ψηφίστηκε στο μυαλό μου ομόφωνα και από τις 7 μου προσωπικότητες)  να λέω την άποψή μου και η άποψή μου είναι ότι το βιβλίο ήταν Σ&@%#...

 

Αυτά. Μέσα τα κεφάλια τώρα. Έχω να βγάλω το Neuromancer.

Edited April 27, 2015 by Elli Sketo

[Tiessa]

Είχα διαβάσει αυτό το βιβλίο πριν από πολλά χρόνια.

Θυμάμαι ότι διάβαζα και διάβαζα και θυμάμαι ότι δεν μου έμεινε τίποτα, πέρα από το ότι αφορά κάποιον εξωγήινο πολιτισμό. Τότε είχα ελάχιστη εμπειρία από ε.φ. και νόμιζα ότι εγώ κάτι δεν κατάλαβα και μου ήταν τόσο αδιάφορο.

Μάλλον σήμερα μου έλυσες την απορία για το τι έφταιγε. Ε, καιρός ήταν.

[Old man & SiFi]

Το ξέρω ότι αυτό το βιβλίο αρέσει πολύ και μη με κάψετε αλλά... Παναγία μου, τι ήταν αυτό;

 

 

Έλλη βοήθεια! (Θα πάω γιά εξέταση Αλτσχάιμερ ...)

 

Θυμάμαι να διαβάζω ένα βιβλίο "πρώτης επαφής". Αυτή η επαφή γίνεται ( τυχαία! ) στο διάστημα όταν ένα γήινο διατημόπλοιο συνανατά ένα εξωγήινο. Δεν θυμάμαι τα πρίν και τα μετά αλλά θυμάμαι ότι η όλη διαδικασία γιά

να βρεθεί ένας τρόπος επικοινωνίας μεταξύ τους μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση και ήταν δοσμένη πολύ

ρεαλιστικά και επιστημονικά.

Νομίζω (νόμιζα?) ότι ήταν το 'The Mote in God's Eye'.

Αν θυμάμαι καλά, πιστεύω ότι το αδικείς. Λιγάκι όμως, μιά και δεν θυμάμαι τίποτα άλλο !

Να κλείσω ραντεβού γιά την εξέταση? :-(

Edited May 1, 2015 by Old man & SiFi

[Elli Sketo]

Εμένα μου φάνηκε ότι θα ήθελαν να είναι ρεαλιστικοί αλλά κάπου η μπάλα χάθηκε και απλά γράφανε ότι τους κατέβαινε στη κεφάλα τους. Δεν ισοπεδώνω το βιβλίο – στην τελική αν δεν ήταν έστω λίγο καλό δεν θα το έβγαζα τέτοιο τούβλο που είναι. Όμως αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημά μου με την ιστορία – ότι δηλαδή πάνε για φανταστικό ρεαλισμό (τςςςςςς τι είπα;!; ) αλλά η φαντασία δεν με εξέπληξε και ο ρεαλισμός με έκανε να θέλω να διαβάσω τη στήλη με τους γάμους στην Σαββατιάτικη εφημερίδα της Εστίας.

[OxAp0d0]

 

 

Thanks για το τόπικ. Έρχεται το rant.

Το ξέρω ότι αυτό το βιβλίο αρέσει πολύ και μη με κάψετε αλλά... Παναγία μου, τι ήταν αυτό;

 

Ένα ανελέητο, ατελείωτο βάσανο από επιεικώς ηλίθιους χαρακτήρες που έκαναν τη μία βλαμμένη επιλογή μετά την άλλη. Η ιστορία σερνόταν για 500+ σελίδες, το σασπένς ήταν πιο δυσεύρετο και από τη δράση και το αποτέλεσμα ήταν τα απανωτά facepalm ανά δύο προτάσεις.

Μου θύμισε το Ender’s Game κατά κάποιο τρόπο, αλλά κατάφεραν οι συγγραφείς να το κάνουν ακόμα πιο βαρετό από το Ender’s Game. Τουλάχιστον στο προειπωθέν τερατουργηματάκι ΚΑΤΙ ΓΙΝΟΤΑΝ. Στο Mote in God’s Eye κανείς δεν ξέρει τι γίνεται και γιατί. Η ιστορία απλά εξελίσσεται ασχέτως από τους χαρακτήρες και έξω από την (παράλογη μεν) πραγματικότητα της ιστορίας. Αν υπήρχε κάποιο υποτιθέμενο plot point το οποίο θα έκανε τον αναγνώστη να θέλει να διαβάσει, αυτό ήταν ο λόγος για τον οποίο τα Motes είχαν τόσο παλιό πολιτισμό αλλά δεν είχαν εξελιχθεί στο επίπεδο που ήταν εξελιγμένη η ανθρωπότητα. Ε, δεν ξέρω πιο ήταν το target group των συγγραφέων αλλά νομίζω ότι όποιος είναι οριακά πάνω από τη βάση θα βρει τον λόγο κάπου στο 5^ο κεφάλαιο και όλη η ιστορία δεν θα έχει τίποτα πλέων να κρύψει.

Βαριέμαι να μπω καν στις λεπτομέρειες που κατέστρεψαν για εμένα το βιβλίο αλλά σε γενικές γραμμές θα κάνω μια φτωχή παρομοίωση με το Prometheus (την ταινία….; ). Αν την έχετε δει και σας την έδωσε η χαζομάρα που ξεχείλιζε από το dvd απλά διαβάστε το επόμενο review. Αλλιώς θα κάνω μια μικρή προσπάθεια να εξηγήσω:

Επενδύεις τόσα πολλά σε μια πρώτη επαφή με μια εξωγήινη μορφή ζωής και στέλνεις μαζί μια γυναίκα που δεν έχει καθόλου εμπειρία στον κλάδο της, είναι πολύ VIP και αν πεθάνει ανδρωμένος η κυβέρνηση σου θα έχει σοβαρότατα προβλήματα. Γιατί την αφήνεις να πάει; Επειδή το ζήτησε πολύ επίμονα.

Facepalm.

Είναι η πρώτη επαφή που έχεις με εξωγήινους και στέλνεις στην αποστολή έναν έμπορο τον οποίο έχεις συλλάβει για τρομοκρατία. Για πιο λόγο; I don’t know! Because: REASONS!

Κανένα νόημα!

Είναι η πρώτη επαφή με εξωγήινους και βάζεις τον πιο στενόμυαλο επιστήμονα που μπορούσες να βρεις ως αρχηγό της αποστολής.

Η πρώτη επαφή με εξωγήινους και στέλνεις έναν καπετάνιο που μόλις απέκτησε αυτή τη θέση και δεν έχει καθόλου εμπειρία.

Η πρώτη επαφή με εξωγήινους… Καλά ας μη συνεχίσω.

 

Το βιβλίο ήταν ένας αχταρμάς από κοτσάνες. Δεν θα μπω καν στον κόπο να σχολιάσω το romance των πρωταγωνιστών και το premise του κόσμου που είχε χτυστεί γύρω από το πόσο καλοί/ανόητοι ήταν.

Η μοναδική φάση που κάτι πήγε να σωθεί ήταν όταν έβαλαν μερικούς αξιωματικούς να ανακαλύπτουν την ιστορία του πλανήτη (μέσες άκρες) μέσα σε ένα μουσείο. Αλλά όλο το exposition γινόταν από εξωγήινους οι οποίοι δεν είχαν κανένα λόγο να είναι εκεί, δεν κατάλαβα ποτέ γιατί φερόντουσαν όπως φερόντουσαν και η λογική πίσω από τους χαρακτήρες τους είχε πηδηχτεί από το παράθυρο κάπου στη δεύτερη πρόταση. But I digress. Είναι εξωγήινοι. Δεν είναι ανάγκη να βγάζει νόημα η συμπεριφορά τους. Σε αυτό πάω πάσο, ακόμη και αν διαφωνώ.

Το τελείωσα όμως.

 

Αυτό δυστυχώς μου δίνει το δικαίωμα (σύμφωνα με τον Ν. 1483/2015 που μόλις ψηφίστηκε στο μυαλό μου ομόφωνα και από τις 7 μου προσωπικότητες)  να λέω την άποψή μου και η άποψή μου είναι ότι το βιβλίο ήταν Σ&@%#...

 

Αυτά. Μέσα τα κεφάλια τώρα. Έχω να βγάλω το Neuromancer.

 

THANK YOU! ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΟ!

Διάβασα κι εγώ το βιβλίο πριν κανά δίμηνο και κάπου είχε την ατάκα πως ο Heinlein το είχε βρει το καλύτερο βιβλίο Ε.Φ. που είχε διαβάσει στη ζωή του...

!@#$ς μπλε!

 

Στρατοκαβλίαση χωρίς νόημα, χαρακτήρες χωρίς νόημα, επιλογές χωρίς νόημα... Επίσης, για ποιο λόγο οι άνθρωποι αναφέρονται στους εξωγήινους, αλλά και οι εξωγήινοι στον εαυτό τους σαν "Moties" ;

Ε;

Εφόσον έχουν καταφέρει να επικοινωνήσουν, γιατί δεν αρχίζουν να τους λένε με το όνομα που έχουν οι ίδιοι για τη φυλή τους (κάτι που δεν αναφαίρεται ποτέ στο βιβλίο). Γιατί όταν μιλάει ένας εξωγήινος λέει "εμείς οι Μοties μπλα μπλα μπλα..."

Δε ξέρετε;

Είναι για τον ίδιο ακριβώς λόγο που οι Amurikans αναφέρονται σαν commies στους κομμουνιστές, σαν Japs στους Ιάπωνες και επειδή αυτή η κουλτούρα έχει παρυσφρήσει και σε άλλα mediums, για τον ίδιο λόγο που λένε Imps τους αυτοκρατορικούς στην παλιά Republic του Star Wars.

 

Δείγμα της ποιότητας του συγκεκριμένου βιβλίου είναι πως για τους συγγραφείς ήταν πιο σημαντικό στα τελευταία κεφάλαια του βιβλίου να μιλήσουν για την προαγωγή του καπετάνιου, παρά για τη μοίρα των εξωγήινων.

[heiron]

Διάβασα το βιβλίο τον προηγούμενο μήνα. 

Μπορεί να έχει κάποια χτυπητά μειονεκτήματα όπως επεσήμανε η Έλλη αλλά νομίζω είναι αρκούντως καλό και κυρίως σημαντικό ΕΦ ανάγνωσμα καθώς μέχρι τότε δεν ξέρω αν είχαν γραφτεί πολλά καλά first contact βιβλία ΕΦ. Πιστεύω για αυτό έγινε κλασικό. Έκτοτε αρκετά βιβλία το αντιγράφουν σε αρκετούς τομείς και τελικά το ξεπερνούν για αυτό και φαίνεται μέτριο όταν το βλέπει κανείς με βάση σύγχρονα κριτήρια και οπτική. 

Οι ανόητοι χαρακτήρες του και τα λάθη τους είναι συχνά απαραίτητα για να υπάρξει δράμα και πλοκή. Αν όλα πάνε ρολόι υπάρχει θέμα. Η επιλογή των στελεχών της αποστολής ήταν γενικά λανθασμένη αλλά τη βρήκα αρκετά ρεαλιστική. Στον πραγματικό κόσμο είναι αρκετά πιθανό να πάει ένας βλαμμένος επιστήμονας που όμως είναι ισχυρός πολιτικά ενώ το ίδιο συμβαίνει με την κοπέλα αλλά και τον καπετάνιο. Ο δε καπετάνιος είναι προφανής επιλογή αφού ήδη ανακαλύψει τους εξωγήινους. Και πάλι χτυπάει κάπως άσχημα αλλά νομίζω αυτό αναφέρεται και από τους ίδιους τους χαρακτήρες. Δεν προσπαθεί ο(ι) συγγραφέας(/εις) να περαστεί σαν το πιο λογικό πράγμα στον κόσμο. Σε γενικές γραμμές είναι μια κλασική ιστορία first contact για τη γενιά των original τρεκάδων. Έχουμε μια γαλαξιακή αυτοκρατορία με τον στρατό να παίζει κεντρικό ρόλο μάλιστα because pew pew is fun, και ανακαλύπτουν μια φυλή εξωγήινων οπότε προκύπτει θέμα αν θα πάει η ιστορία ειρηνικά ή θα πέσει πίου πίου. Όπως αναφέρθηκε το περισσότερο ζουμί ήταν στην ομάδα που έπεσε στον πλανήτη και τον εξερεύνησε λίγο αλλά δυστυχώς πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Άλλωστε αυτοί οι χαρακτήρες ήταν δευτερεύοντες red shirts και απλά χρήσιμοι για να δώσουν πληροφορίες οι εξωγήινοι στον αναγνώστη. Από εκείνο το σημείο και μετά περίμενα να κυλήσει πιο γρήγορα και δραματικά το θέμα όμως πάλι είχαμε διαπραγματεύσεις, μυστικά και ψέματα και ψιλοξενέρωσα. Ήλπιζα η κλιμάκωση να έρθει πιο γρήγορα και ειλικρινά όταν έβλεπα να τελειώνουν οι σελίδες άρχισαν να αναρωτιέμαι μήπως το βιβλίο δεν είναι αυτοτελές. Και δώσε goodreads, reviews κτλ.Νομίζω -αν και είναι αρκετά μεγάλο για τα δεδομένα της εποχής του- ότι του λείπουν χαλαρά καμιά 100στή σελίδες στο τέλος και μερικές ακόμη στη φάση με τους ναύτες στον εξωγήινο πλανήτη. Ένα άλλο θέμα που αξίζει να αναφερθεί είναι ότι -όπως ανέφερα και στην αρχή- έχει πάρει πολλά στοιχεία από Star Trek και γενικά αναπαράγει πολλά στερεότυπα που είναι ψιλοαστεία όταν τα βλέπει κανείς μερικές δεκαετίες μετά. Ο Σκωτσέζος μηχανικός, ο Ρώσος ναύαρχος(από τους λίγους cool χαρακτήρες αλλά κι αυτός ενίοτε δίνεται σαν καρικατούρα), η μία και μοναδική γυναίκα στο πλήρωμα...Βέβαια κάποια όπως το τελευταίο ψιλοεξηγούνται αν σκεφτούμε ότι έχουμε μια κοινωνία αρκετά στρατόκαυλη αλλά παραδόξως δεν αναφέρεται κάποια εποχή που οι γυναίκες είχαν πιο σημαντικό ρόλο, θεωρείται φυσιολογικό. Και τη βλέπουμε ενώ θεωρείται ατίθαση και ισχυρή να συμπεριφέρεται σαν generic γυναικούλα των 50s.

Παρ' όλα αυτά μιλάμε για ένα έργο σταθμός στο θέμα first contact, με ενδιαφέρουσα φυλή εξωγήινων, με διαστρικά καταδρομικά και space marines, με ίντριγκες και δολοπλοκίες, με χαρακτήρες που είχαν ελαττώματα που κι αυτό στην τελική το θεωρώ πλεονέκτημα για ένα μυθιστόρημα. Συνολικά λοιπόν μου άρεσε αν και πιστεύω πρέπει να διαβάσω περισσότερα σύγχρονα έργα με παρόμοιο θέμα καθώς θα τα απολαύσω περισσότερα κι εγώ όπως και κάθε σύγχρονος αναγνώστης.