Natasha Posted May 24, 2015 Share Posted May 24, 2015 (edited) Όνομα Συγγραφέα: Νατάσα ΠαυλίτσεβιτςΕίδος: Υπερφυσικός τρόμοςΒία; Ναι.Σεξ; Όχι.Αριθμός Λέξεων: 3500Αυτοτελής; Ναι.Σχόλια: Η ιστορία γράφτηκε για τον 39ο διαγωνισμό σύντομης ιστορίας, στην κατηγορία τρόμου, με θέμα "Τεχνολογία". Καλή ανάγνωση Αρχείο: Η-ΓΡΑΦΙΔΑ.doc Edited May 24, 2015 by Natasha 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted May 26, 2015 Share Posted May 26, 2015 Πολύ καλογραμμένη ιστορία, με δουλεμένη, προσεκτική γραφή που ρέει, ωραίες περιγραφές και ατμόσφαιρα. Κατάφερες να τιθασσεύσεις, αυτή τη φορά, την έμπνευσή σου και να είσαι εντός θέματος, μπράβο σου γι’ αυτό. Τα θεματάκια που έχει είναι θεματάκια πλοκής, βασικά, τα οποία διορθώνονται εύκολα με ένα δεύτερο πέρασμα. Α, παρένθεση, δεν ξέρω αν είμαι σωστή σε αυτό, αλλά από το γραφίστα κολλητό γνωρίζω ότι γραφίδα λέγεται μόνο το στυλό, ενώ όλο μαζί (ταμπλέτα και γραφίδα) αναφέρεται απλά ως «ταμπλέτα». Εσύ χρησιμοποιείς τη λέξη γραφίδα και για το στυλό συγκεκριμένα και για ολόκληρο το σύστημα. Δεν είμαι σίγουρη αν αυτό είναι σωστό, ψαχ’ το λίγο. Επίσης, ένα ακόμη γραφιστικό, αλλά όσο γαμάτο κι αν σε κάνει η συγκεκριμένη γραφίδα στο χειρισμό γραφίδας, δεν νομίζω ότι σε κάνει γαμάτο και στο Photoshop, το οποίο είναι πρόγραμμα με άπειρα εργαλεία και, άρα, για να φτιάξεις κάτι σε αυτό με σκιές κτλ. τόσο ολοκληρωμένο, δηλαδή, όσο το φτιάχνει η ηρωίδα σου, πρέπει λογικά να ξέρεις και πέντε πράγματα για τα φίλτρα και τις επιλογές του προγράμματος. Τώρα να το έφτιαξε στο Paint το αποκλείω, εξ ου και λέω για Photoshop. Ασήμαντα αυτά, πάντως. Στα πιο σημαντικά: δεν είμαι βέβαιη ότι κατάλαβα τι ακριβώς έκανε η γραφίδα. Έκανε πραγματικότητα όσα ζωγράφιζε, όπως, π.χ. το τέρας στην αποθήκη; Τότε γιατί δεν τη σκότωσε το τέρας τη Φανή αλλά η ίδια η γραφίδα; Γιατί το τέρας δεν μπορούσε να μπει μέσα στο σπίτι; Επίσης, ο θάνατος του Γιάννη δεν είναι ξεκάθαρο σε τι οφείλεται, υποτίθεται ότι θυσιάστηκε για την τέχνη του, αλλά με ποιο τρόπο έγινε αυτό; Επειδή ζωγράφιζε τα και καλά έντομα; Μα τα ζωγράφιζε πολύ καιρό και όχι με τη γραφίδα, ποιο ήταν λοιπόν αυτό το τελευταίο έργο για το οποίο θυσιάστηκε; Το όνειρο τη Φανής υποδηλώνει ότι με κάποιον τρόπο είναι η ίδια που πήγε και άνοιξε το λουκέτο της αποθήκης ή ότι τα όνειρά της είναι συντονισμένα με τη γραφίδα ή ότι η γραφίδα κάνει τα όνειρά της πραγματικότητα. Όμως όταν το σχέδιο αλλάζει ξανά δεν έχουμε όνειρο. Όταν πάει να σπάσει τη γραφίδα, της την πέφτει το σμήνος (από ψυχές, εικάζω) και αισθάνεται γεύση μελανιού. Μελανιού γιατί; Δεν έχουν μελάνι αυτές οι γραφίδες. Πλαστικού θα ήταν καλύτερο. Γενικά μου δόθηκε η εντύπωση ότι εστίασες περισσότερο στο characterization (με πολλές άσχετες πληροφορίες, μάλιστα) και την ατμόσφαιρα και λιγότερο στην πλοκή, με αποτέλεσμα να σου μείνουν κενά. Παρόλα αυτά, ήταν μια από τις καλύτερες ιστορίες που διάβασα και σίγουρα θα είναι στο top-3 μου. Καλή επιτυχία! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Disco_Volante Posted May 27, 2015 Share Posted May 27, 2015 (edited) Ωραία ιστορία και σίγουρα καλογραμμένη. Η ιδέα είναι πρωτότυπη και δένει πολύ καλά με το θέμα του διαγωνισμού. Αυτό που παρατήρησα είναι ότι περίπου το πρώτο μισό της ιστορίας απλά μας προετοιμάζει. Ίσως κατά τη γνώμη μου αυτό το εισαγωγικό θα έπρεπε να είναι μικρότερο έτσι ώστε να δοθεί περισσότερος χώρος στην πλοκή και στα τρομακτικά συμβάντα που λαμβάνουν χώρα στο τέλος. Επίσης θα ήθελα έστω μια εξήγηση για το παρελθόν της στοιχειωμένης γραφίδας και κυρίως για το περιεχόμενο που κρύβει στο εσωτερικό της. Με άλλα λόγια, η ιστορία πρέπει και σαφώς της αξίζει να μεγαλώσει σε έκταση και σε λεπτομέρειες. Θα ήθελα να διαβάσω με νεότερη ανεπτυγμένη έκδοσή της. Καλή επιτυχία! Edited May 27, 2015 by Disco_Volante 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted May 28, 2015 Share Posted May 28, 2015 Καταρχάς, επιτέλους τρόμαξα Και εικάζω πως φταίει για αυτό η πολύ καλή σκιαγράφηση της ηρωίδας σου. Πολύ όμορφο κείμενο, πολύ ωραία ιδέα, μεστό, καλά γραμμένο, όλα του μια χαρά. Ναι, θέλουνε φτιάξιμο διάφορα πράγματα στην πλοκή για να είσαι πιστή στους κανόνες που θεσπίζεις και αυτό είναι θέμα απόφασης, πάρτην πρώτα και μετά φτιάχνεις ό,τι είναι να φτιάξεις. Επίσης έχω να δηλώσω: 1. το τέρας που βγήκε από την αποθήκη είναι αυτό που ζωγραφίζει ο αδερφός της στην πρώτη παράγραφο πριν να πεθάνει κατανοητότατο, 2. ο Μάρκος υπάρχει για να πονέσουμε και λίγο και η όλη ιστορία μαζί του είναι για να μην ξέρουμε πώς νιώθουμε που τον βλέπουμε όπως δεν ξέρει κι η ηρωίδα, αλλά είναι αρκετά τραβηγμένο το ότι δεν τον βάζει μέσα στο σπίτι να τον σώσει από αυτό που φοβάται, και μάλιστα ενώ δεν υπάρχει κανένας λόγος για να σκεφτεί πως μπορεί να μην είναι ο ίδιος εκεί και ειναι κάτι άλλο αντί για αυτόν και 3. Δεν το έπιασα αν το λες κάπου με άλλο τρόπο, αλλά είναι σημαντικό: ο Γιάννης πρέπει να είχε αγοράσει την ταμπλέτα μεταχειρισμένη. Εκεί κάπου στην αρχή να το μάθουμε. Είναι πολύ σημαντική πληροφορία για το τέλος. Εκτός από αυτά, υπάρχουνε καμιά εικοσαριά λέξεις που τις χρησιμοποιείς παράδοξα, αλλά χωρίς αυτό να μοιάζει με απόπειρα να του δώσεις κάποιο ύφος. Δεν νομίζω πως τις θες βασικά, πάει και σκαλώνει το μάτι μου πάνω τους χωρίς λόγο - πολύ ψιλά γράμματα τώρα, μικρούτσικα όσο δεν πάει μιλάμε, αλλά άμα είναι καλό το κείμενο πάντα σε προδιαθέτει να το βοηθήσεις να γίνει τέλειο. (Σε περίπτωση που δεν με πιάνεις γιατί πράγμα μιλάω, πες μου να στις δείξω στο κείμενο.) Γενικά, είναι ένα καλό διήγημα, εγώ πέρασα πολύ ωραία μαζί του και μπράβο δεσποινίς Τρομομεζούρα: Μπρρρ 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted May 28, 2015 Share Posted May 28, 2015 Πολύ καλογραμμένη και καλοστημένη ιστορία. Νομίζω ότι τα πέτυχες όλα στις σωστές δόσεις. Τόσο από εικόνες και περιγραφές του σπιτιού, όσο κι από την ψυχολογία και τα συναισθήματα της Φανής. Ειδικά οι τρομακτικές σκηνές, αυτή μετά το όνειρο και η άλλη στην πόρτα, κάνουν τη δουλειά τους με το παραπάνω. Το κομμάτι της εισαγωγής το βρήκα λίγο παράταιρο. Γιατί να μας δώσεις από την αρχή ότι κάτι στραβό παίζει με τη γραφίδα και να μην μας αφήσεις να το ανακαλύψουμε μαζί με τη Φανή; Για να μας δώσεις το τέρας, θα μου πεις. Αλλά θα μπορούσε να το βρει κι αυτό η Φανή σ’ ένα σκίτσο στον υπολογιστή του αδερφού της. Δεν κατάλαβα γιατί ήθελες τον υπολογιστή του σπασμένο. (Σκέψου κι αυτήν την ανατροπή: Όταν αρχίζουν όλα να πηγαίνουν κατά διαόλου, η Φανή φρικάρει με την στοιχειωμένη γραφίδα και την κάνει κομμάτια. Για κακή της τύχη, όμως, στοιχειωμένος ήταν ο υπολογιστής, ο οποίος την καταπίνει ). Το τέλος ήταν, επίσης, λιγάκι ασαφές ως προς τα κίνητρα της γραφίδας. Εντάξει, ήθελε τις ψυχές, αλλά γιατί; Και ποιες ψυχές έπαιρνε; Αυτές που τη χρησιμοποιούσαν ή και άλλες; Θα μπορούσε να είναι κι ο Μάρκος εκεί μέσα; Αυτά, λοιπόν. Δεν έχω να σου πω πολλά. Και τα παραπάνω είναι απλά κάποιες σκέψεις που έκανα όταν τελείωσα την ανάγνωση. Γενικά, το ευχαριστήθηκα και μου άρεσε αρκετά. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nemo Posted May 28, 2015 Share Posted May 28, 2015 (edited) Ένα ανατριχιαστικά όμορφο κείμενο! Ατμοσφαιρικό, με το σωστό για το θέμα κλίμα και καλογραμμένες περιγραφές που δεν κουράζουν. Κατάφερες να με κάνεις να νοιαστώ για το χαρακτήρα σου σκιαγραφόντας άρτια τα συναισθήματα και την ψυχολογία του. Επίσης, έχοντας διαβάσει και παλιότερα κείμενά σου, παρατηρώ ότι έχει βελτιωθεί εντυπωσιακά η χρήση του λεξιλογίου σου! Στα αρνητικά τώρα, όντως υπάρχουν κάποια κενάκια στην πλοκή: θα προτιμούσα κι εγώ να μη γίνει αναφορά στην "ύποπτη συμπεριφορά" της γραφίδας από την αρχή και να εξηγήσεις λίγο καλύτερα το "Είμαστε πολλοί εδώ μέσα, αδελφούλα" (έξοχη επιλογή λέξεων ωστόσο!), αλλά ξέρεις κάτι; Δε με χάλασαν καθόλου τελικά! Νομίζω ότι παραμερίζονται αυτόματα από την καλοστημένη ατμόσφαιρα! Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό! Edited May 28, 2015 by nemo 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lord Denton Posted May 29, 2015 Share Posted May 29, 2015 Ας ξεκινήσω με μερικά απλά πράγματα. Άγχος και φόβος! Με εκανες να φοβηθω! Εχω να φοβηθω απο τοτε που επαιξα Amnesia πρωτη φορα! Γραφεις παρα πολυ καλα! Αποκορυφομα ηταν "Η φωνή του είχε χαμηλώσει πολύ. Τόσο που πίσω από αυτή, η Φανή άκουγε κάτι άλλο, κάτι που φανταζόταν σαν βήματα που σέρνονταν, που πλησίαζαν." fucking awesome much? Ολη η σκηνη! Αλλα υπάρχουν μικρα θεματακια. Οχι μεγαλα. Τιποτα που να με εκανε να πω οτι δεν ηταν καλη η ιστορια! Αλλα αρκετα για να πω "θελει δουλεια και καλο θα ταν να της τα πω, ωστε να τα κοιτάξει και να φτασει την ιστορια εκει που της αξιζει", γιατι ηταν πραγματικά καλη και εχει potential! Νομίζω οτι άρχισες πολυ δυνατά, αλλα κάποια στιγμή μετα τον φόνο του Μάρκου, άρχισες να βιάζεσαι και να σου φεύγει. Που ειναι εντελώς φυσικό, λογο του ορίου των λέξεων. Ειχες αλλες 500 λέξεις και χρειαζόσουν αλλες 1000 με 1500 τουλάχιστον! Μετα ειναι το θέμα της πλοκής. Ξεκινας με τον Μαρκο που αφοσιώνεται στην γραφίδα. Δουλεύει για μηνες και εχει χασει το μυαλό του. Τον κανει καλυτερο ενω τον τρελαίνει ταυτοχρονα. Αλλα μετα η πλοκή αλλαζει και εχουμε την γραφίδα που αλλάζει το σκίτσο της Φανης(creepy) και της δειχνει(?) τι θα γινει στο μελλον? Μετα ερχεται το τερας που τρώει ανθρώπους. Και τελος η γραφιδα απορροφάει τη Φανη μεσα της. Δεν θα ηταν κακο να υπάρχει ενα μυστήριο, αλλα αυτο το νιώθω περισσότερο σα μπέρδεμα. Και νιωθω οτι δεν ηταν συγκεντρωμενη η πλοκή καπου. Οτι η γραφίδα ηταν απλα "κακια" και εκανε "κακα" πράγματα. Πολλα διαφορετικά κακα πράγματα. Θα μου αρεσε να δω μια πιο συγκεντρομενη ιστορια σε μια απο τις δυο πλοκες. Ειτε στο "Η γραφιδα σε απορροφάει κανοντας σε να ασχολησε ολο και περισσοτερο μαζι της", ειτε στο "Η γραφιδα αλλαζει αυτα που ζωγραφίζεις μονη της και καλει τέρατα κοντα σου" Μικρα πραγματα. "Και, πικρή ειρωνεία, τότε και τώρα ήταν αυτό το μηχάνημα στα χέρια της." Θεώρησα οτι ηταν λιγάκι αχριαστη φραση. "Η ησυχία της εξοχής τής ήταν κάτι ασυνήθιστο πια." Δε νομιζω οτι θα μπορούσε να προσέξει την ησυχία με τοση βότκα που ειχε πιει και ενω ηταν πριν κοιμηθεί. Ισως να την εβαζες σε καποια αλλη στιγμη? 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted May 29, 2015 Share Posted May 29, 2015 Τι ωραία γραφή! Μου αρέσουν οι εκφράσεις σου, οι εικόνες που μου φτιάχνεις στο μυαλό, το πόσο εύκολα με κάνεις να νιώθω αυτό που θες να νιώσω ανά πάσα στιγμή. Η ιδέα του ζωγραφίζω κάτι κι αυτό δημιουργείται στην πραγματικότητα με εξιτάρει πολύ. Έχω όμως ενστάσεις. Καταρχήν με άφησες με μεγάλη απορία και αυτό είναι το χειρότερό μου. Τι ήταν τελικά η γραφίδα-ταμπλέτα; Στοιχειωμένη; Πύλη κάποιας κόλασης; Τι ήταν όλες οι άλλες ψυχές μέσα της; Ο αδερφός της δούλευε με την γραφίδα πέντε χρόνια, γιατί μόνο το τέρας έγινε πραγματικό κι όχι και τα άλλα έργα του; Ήταν επειδή η γραφίδα αποφάσιζε, όπως καθοδήγησε και την πρωταγωνίστρια στο να σχεδιάσει την πόρτα που χρειαζόταν να ανοιχτεί; Η εμφάνιση του πρώην μετά από τόσο καιρό ήταν λίγο φανερό πως αποσκοπούσε μόνο στο να βρεις έναν τρόπο να παρουσιάσεις το τέρας, γιατί το timing που επέλεξε να της πει την αλήθεια και να της κουβαληθεί μάλιστα στο χωριό της είναι πολύ καραμπινάτο. Όπως και το ότι τον έκλεισε έξω και τον άφησε να πεθάνει, μια επιλογή για να συμβεί η σκηνή, δε νομίζω πως θα το έκανε εύκολα αυτό κάποιος σε άλλον άνθρωπο. Δεν τρόμαξα πουθενά, αλλά ανατρίχιασα εκεί στο "χριτς χριτς", η εικόνα ήταν τόσο ζωντανή που με παρέσυρε. Συνολικά πέρασα όμορφα διαβάζοντας, σ' ευχαριστώ. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted May 29, 2015 Share Posted May 29, 2015 Αυτή η ιστορία σε έπιανε από την αρχή με την ατμόσφαιρά της. Ξεκίνησες πολύ καλά με τις περιγραφές και με το Γιάννη και αργότερα με τη Φανή. Εκεί που καθαρίζει το σπίτι μου άρεσε δε ιδιαίτερα. Γενικά με είχες στην τσίτα και περίμενα πότε θα πεταχτεί το τέρας μέχρι το σημείο που εμφανίστηκε ο Μάρκος στην πόρτα της. Κάπου εκεί υποθέτω ότι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση με τις λέξεις γιατί η πλοκή άρχισε να τρέχει. Μου φάνηκε κάπως απότομο να εμφανιστεί εκεί στο σπίτι της φάντης μπαστούνης μετά από τόσο καιρό. Ίσως θα έπρεπε να είχε προηγηθεί κάτι παραπάνω στη συνομιλία μεταξύ τους. Κάτι που να προϊδέαζε. Το επόμενό μου πρόβλημα είναι ότι δεν μπορούσα να εστιάσω στο από πού έρχεται ο τρόμος. Αυτό που εννοώ είναι ότι από τη μία έχουμε το τέρας έξω από την πόρτα αλλά και τη γραφίδα μέσα στο σπίτι. Εγώ θα χρησιμοποιούσα τη γραφίδα σαν μέσω δημιουργίας του τρόμου δηλαδή του τέρατος και δεν θα την ενέπλεκα στον άμεσο τρόμο. Από την άλλη πρέπει να μπει η Φανή στη γραφίδα για να έχεις το τέλος που θες. Ίσως αν εμφάνιζες λίγο περισσότερο το τέρας έτσι ώστε να έχει περισσότερη συμμετοχή στην ιστορία γιατί στην αρχή γι' αυτό μας προετοιμάζεις. Πάντως πολύ καλή με λίγο χώρο παραπάνω θα βελτιωθεί πολύ. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted May 30, 2015 Share Posted May 30, 2015 (edited) Ααα σε αυτό το διήγημα τρόμαξα αρκετά! Ειδικά στο πρώτο χτύπημα της πόρτας, αλλά και μετά όταν κοπανιόταν στην πόρτα. Η γραφή σου και το λεξιλόγιό σου είναι εντυπωσιακό. Τα θεματάκια που βρήκα ήταν ότι άργησες να ξεκινήσεις, αλλά όταν ξεκίνησες... Επίσης ένιωσα ότι υπήρξε κάποιο άλμα στη σκέψη της ηρωίδας όταν είδε ότι ήταν αλλαγμένη η ζωγραφιά της πόρτας και σκέφτηκε ότι φταίει η γραφίδα. Ότι δηλαδή αυτή την άλλαξε. Τόσο εύκολα και γρήγορα θα δώσει τη μεταφυσική εξήγηση; εκτός κι αν έκανε τέτοιες σκέψεις στο παρελθόν. Πολύ δυνατό το τέλος, αν και λίγο παραξενεύτηκα που ήταν κι άλλοι, αλλά σκέφτηκα ότι τους είχε τραβήξει ο αδερφός της όπως και την ηρωίδα. Καλή επιτυχία! Edited May 30, 2015 by Διγέλαδος 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest /george/ Posted May 31, 2015 Share Posted May 31, 2015 Τι μου άρεσε: η γραφή, η βασική ιδέα και η πλοκή. Τι δε μου άρεσε: οι πολλές λεπτομέρειες που δεν εξυπηρετούν την πλοκή. Για παράδειγμα: «Οι χειμωνιάτικες βροχές είχαν θεριέψει το χόρτο και της έφτανε μέχρι το γόνατο, παρά τις ψηλοτάκουνές της μπότες. Πριν μπει μέσα έριξε μια ματιά στο κατώφλι. Σκουλήκια, ιστοί, κάμπιες. Έκανε ένα μορφασμό αηδίας. Πήρε το λάστιχο από την εξωτερική βρύση και άρχισε να ρίχνει νερά, αδιαφορώντας για τα ρούχα της. Ήταν άλλωστε μαύρα, πένθιμα και το σιχαινόταν το μαύρο. Τα νερά παρέσυραν γρήγορα τα περισσότερα έντομα πίσω στον κήπο.» 70 περίπου λέξεις που απλά στήνουν το σκηνικό. Διαβάζω την ιστορία και όλες αυτές οι λεπτομέρειες δε με αφήνουν να πάω εύκολα παρακάτω. Είναι να είμαι στην εθνική και να έχει κίνηση. Προσωπικά προτιμώ τη λιτή γραφή. Όταν όμως διάβασα για πρώτη φορά την ιστορία σου πήδησα πολλά τέτοια σημεία. Κατά τη γνώμη μου σε ένα διήγημα και μάλιστα με περιορισμό λέξεων δε χωράνε περιγραφές με τόσες λεπτομέρειες. Αντιθέτως θα ήθελα να μάθω πολύ περισσότερα για τη γραφίδα, από πού ήρθε; Ποιες ακριβώς είναι οι δυνάμεις τις κτλ. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted May 31, 2015 Share Posted May 31, 2015 Καλή ιστορία. Και έχει και το χαρακτηριστικό που εν γένει βοηθάει να τρομάξεις: η ηρωίδα δεν προκαλεί την τύχη της με επισκέψεις σε στοιχειωμένα κάστρα ή ό,τι άλλο, αλλά απλά μπαίνει να καθαρίσει το σπίτι μετά το θάνατο του αδελφού της -και μάλιστα μήνες μετά, όταν έχει κρυώσει το πράγμα και μπορεί να το αντιμετωπίσει. Δεν μας ξαφνιάζει ότι πέφτει να κοιμηθεί εκεί, μια που είναι το σπίτι τους. Αυτή η ατμόσφαιρα με τρομάζει εμένα. Το κακό μέσα από το σπίτι σου. Θετικά πολλά για τη γραφή και για την ατμόσφαιρα -μου δημιούργησε πολλές καλές εικόνες. Στα αρνητικά, περίπου με κάλυψαν οι απορίες των παραπάνω. Δεν ξέρω αν πρέπει να φοβάμαι περισσότερο αυτό που είναι μέσα (τη γραφίδα) ή αυτό που είναι έξω (το τέρας). Επίσης, μπερδεύτηκα στην εισαγωγή, που έλεγε ότι το είχε κατασκευάσει ο αδελφός της αυτό που ήταν στην αποθήκη. Αλλά αυτό δεν ήταν ζωγραφιά -προφανώς- ήταν κάτι πολύ πιο χειροπιαστό, οπότε δεν ξέρω πώς ακριβώς το έφτιαξε και δεν ξέρω αν πρέπει να το ξέρω ή όχι. Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο στις διορθώσεις να εστιάσεις λίγο καλύτερα στο τι έκανε ακριβώς η γραφίδα, πάντως το τελικό πρόσημο είναι θετικό. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
GeorgeDamtsios Posted May 31, 2015 Share Posted May 31, 2015 Πραγματικά καλογυαλισμένη η ιστορία σου, Νατάσα, με άρτιες περιγραφές που δημιουργούν πλήθος εικόνων στον αναγνώστη. Με σαφή ρότα εξαρχής, την οποία και ακολουθείς πιστά, οδηγώντας μας σε ένα όμορφο θριλερικό τέλος. Για κάποιον λόγο που αδυνατώ να εξηγήσω ακόμα και ο ίδιος, μου έφερε στο μυαλό το Μοντέλο του Πίκμαν του Lovecraft ενώ σαφώς δεν έχει καμία σχέση! Μάλλον από τα σχέδια που γίνονταν με τη γραφίδα θα μου ήρθε ο συνειρμός. Η ιστορία θα μπορούσε όντως να λειτουργήσει και χωρίς τον Μάρκο αλλά προσωπικά η παρουσία του δε με ενοχλεί καθόλου. Προσθέτει και άλλες εικόνες στην ιστορία και το βασικότερο μας βοηθά να γνωρίσουμε καλύτερα την Φανή. Γενικό συμπέρασμα: Ωραιότατο διήγημα. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gismofbi Posted June 1, 2015 Share Posted June 1, 2015 Να αλλη μια ιστορία που μπλέκει τρόμο και τέχνη. Εδώ δεν είχε μουσική αλλά ζωγραφικη. Μου θύμισε λίγο Ντόριαν Γκρέι. Εχεις στήσει ωραία ατμόσφαιρα και ίσως αν εκοβες καποιες περιττές λέξεις απο περιγραφές εικόνων και τις χρησιμοποιουσες στην ιστορία της γραφίδας να ηταν καλυτερα. Θέλω να πω τι είναι, γιατί τρώει ψυχές, πως προήρθε το στοίχειωμα της. Η γραφή σου ηταν στρωτή και ευκολοδιαβαστη με πλούσιες περιγραφές και ωραίες εικόνες. Η ιδέα ηταν εξυπνη και η εκτέλεση αρκετά πετυχημένη ενω η αγωνία υπαρκτή σχεδόν παντού. Η σκιαγράφηση της ηρωίδας σου ηταν ολοκληρωμένη κι αυτό έκανε τον αναγνώστη να τη συμποναει και να συμπάσχει με τον τρόμο της. Επίσης να πω πως κατάλαβα κατευθείαν τι θα επακολουθησει με την πόρτα της αποθήκης μόλις άλλαξε το σχεδιο στην οθόνη αλλά όχι μονο δεν ξενερωσα αλλά περίμενα πως και πως να το δω γραμμένο. Με ικανοποίησε αλλά περίμενα να το πας πιο σταδιακά και να παίξεις τον τρόμο σου εκεί και όχι στην γραφίδα που ρουφηξε την ηρωίδα. Βιαστηκες λίγο αλλά το καταλαβαίνω οτι ηταν λόγω του περιορισμού των λέξεων. Τέλος, το τέλος σου. Ενω η ιστορία μου άρεσε, δεν θα πω το ίδιο για το τέλος. Χτιζεις ενταση, ατμόσφαιρα και αγωνία και το τέλος μου τα διέγραψε όλα. Αν σταματουσες ας πούμε εκεί που τη ρουφηξε η γραφιδα θα ήμουν πιο ικανοποιημένος αλλά αυτό είναι προσωπικό γούστο καθαρά. Σε γενικές γραμμές πολύ καλη προσπαθεια και πολύ δυνατή ιστορία. Καλη επιτυχία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted June 3, 2015 Share Posted June 3, 2015 (edited) Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, που όμως δείχνει τη βιασύνη της (και την πίεση να χωρέσει σε 3.500 λέξεις). Ενώ σαν ιδέα είναι καλή, στην εκτέλεση δεν βγήκε όπως έπρεπε, δεν έχει την κατάλληλη ατμόσφαιρα και τα πράγματα είναι λίγο μπλεγμένα. Το τέρας θα μπορούσε να λείπει. Ο αδερφός της θα μπορούσε να έχει πεθάνει αλλιώς, να έχει αυτοκτονήσει, για παράδειγμα, ή να έχει πνιγεί από το ποτό... Και ο Μάρκος περιττεύει, κατά τη γνώμη μου. Επικεντρώσου στις δυνάμεις της γραφίδας και όλα θα πάνε καλά (συγνώμη, "κακά" ήθελα να πω ). Έχεις πολύ καλή πρώτη ύλη, που με ελάχιστη δουλειά (και λίγο χώρο ακόμη) θα γίνει ένα πολύ καλό διήγημα τρόμου. edit: επισύναψη αρχείου Η-ΓΡΑΦΙΔΑ.doc Edited June 3, 2015 by Cassandra Gotha 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted June 4, 2015 Share Posted June 4, 2015 (Δεν πρόλαβα να κάνω edit αλλά δεν πειράζει πάρα πολύ, ε; ) Νατάσα, ήθελα να σου πω συγνώμη για ένα λάθος σχόλιο μέσα στο αρχείο: το "ασχολούνταν" είναι σωστό, (ενικός παρατατικού), όπως και το "ασχολιόταν". 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted June 12, 2015 Share Posted June 12, 2015 Ακόμη μία ιστορία που κυλάει τόσο αβίαστα ώστε ξεχνάω να σχολιάσω. Επιτέλους μία φυσιολογική αντίδραση στον κίνδυνο. Δεν είμαι έτοιμη για κάτι τέτοιο σηκώνομαι και φεύγω. Ο κάθε χάπατος θα πήγαινε να ανοίξει την πόρτα της αποθηκούλας, να δει τι παίζει, η Φανή είναι λογική. Σου λεει, κάτι δεν πάει καλά εδώ, φεύγω. Επιτέλους! Α, τελικά δεν έφυγε; Τσάμπα χάρηκα; Ωραίο αυτό: Άλλωστε, πόσο να φοβηθεί κανείς κάτι που λέει “Made in China” πάνω του; (Μέχρι και τα ολλανδικά λαδοχρώματα γράφουν made in china πλέον. Πόσο μάλλον τα ηλεκτρονικά σύνεργα ζωγραφικής. Σε λίγο θα το γράφει και στα κόκαλά μας.) Καλέ δεν του άνοιγε να τον βάλει μέσα τον ανθρωπάκο; Αφού βγαίνει ο Κθούλου/ δαίμονας/ φάντασμα/ Σαντάκο από την αποθήκη! Ότι ήταν εκεί έξω θα την περίμενε. Αυτό είναι Ό,τι. Οτιδήποτε. Είμαι σίγουρη ότι απλώς σου ξέφυγε. Αλλά έχω ένα θέμα με τα ότι όπως θα δεις και σε άλλα σχόλιά μου! Είμαστε πολλοί εδώ μέσα. Ουάου. Πολύ δυνατή ιστορία! Σωστά χτισμένη από την αρχή ως το τέλος. (Θα ήθελα να σ εδώ και σε άλλο είδος, λοιπόν.) Πάντως τον τρόμο τον έχεις και τον παράχεις. Συγχαρητήρια και καλή επιτυχία στον διαγωνισμό! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted June 12, 2015 Share Posted June 12, 2015 Πολύ καλή και δυνατή ιστορία. Με πολύ καλές περιγραφές σε βάζει μέσα στον χώρο της δράσης με άνεση και απλότητα. Την απόλαυσα από την αρχή μέχρι το τέλος. Οι παρατηρήσεις των έμπειρων συγγραφέων μπορεί να την έκαναν ακόμα καλύτερη, αλλά εμένα μου αρέσει και όπως είναι 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted June 14, 2015 Share Posted June 14, 2015 Ξεκάθαρα την εντάσσω στις έως τώρα αγαπημένες μου. Δυνατή αφήγηση, έντονο κλίμα, προσεγμένοι χαρακτήρες...Χρησιμοποίησες ένα μοτίβο που μου θύμισε κάπως κάτι που είχα γράψει παλαιότερα οπότε αισθάνθηκα μία κάποια συγκίνηση. Ξέρω ότι έχετε των περιορισμό των λέξεων, αλλά θα ήταν πολύ καλό να της έδινες κάποια στιγμή περισσότερο χώρο. Δεν έχω να πω κάτι περισσότερο. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morfeas Posted June 15, 2015 Share Posted June 15, 2015 Νατάσα, μου άρεσε πολύ! Νομίζω ότι μου αρέσουν όλο και περισσότερο αυτά που γράφεις. Πολύ καλογραμμένο, ωραία ιδέα, ελληνική (ως συνήθως) η ατμόσφαιρα, πειστικοί διάλογοι και χαρακτήρες. Και τρόμος, ξεκάθαρος και πετυχημένος – είχα ανησυχία καθ’ όλη τη διάρκεια για το τι θα γινόταν. Πετυχημένη ατμόσφαιρα, καλά εστιασμένη η ιστορία στον χαρακτήρα (γενικώς σε όλα τα είδη είναι σημαντικό, στον τρόμο ίσως και λίγο παραπάνω). Καλή και η πλοκή, η κλιμάκωση και τα επεισόδια στο μεταξύ. Τα σημεία των περιγραφών που σου επισημαίνονται από άλλους (ως όχι και τόσο σχετικά με την πλοκή) για εμένα ήταν από τα δυνατά σημεία, καθώς με έφερναν πιο κοντά στον χαρακτήρα και την ατμόσφαιρα. Αν τα αφαιρούσες νομίζω ότι θα έχανε. Από παράπονα δεν ξέρω αν έχω πολλά. Μου φάνηκε βιαστικό το σημείο εκεί προς το τέλος που βλέπει την πόρτα της αποθήκης να ανοίγει και κλείνει τη δικιά της πριν καν προλάβει να δει τι είναι. Προφανώς, είναι καλύτερο που δεν βλέπει τι βγαίνει από την αποθήκη (για να το φανταστούμε μόνοι μας), αλλά θα ήθελα πιο πειστικό το σημείο που αποφασίζει να κλείσει την πόρτα στα μούτρα του ανθρώπου επειδή της μπήκε η ιδέα (χωρίς περιορισμό λέξεων δεν θα έχεις θέμα). Το τέλος με το σπάσιμο και τα σμήνη ήταν συμπαθητικό, αλλά μέχρι εκεί. Θα το ήθελα λίγο πιο δυνατό, ομολογώ. Ίσως να φταίει που δεν κατάλαβα και πώς έδεσε ο πρόλογος με το φινάλε (είχε σπάσει κι ο αδελφός της την πλακέτα για να μπει μέσα;). Επίσης εκείνο το «Είμαστε πολλοί» είναι περίεργο και δεν προοικονομείται με κάποιον τρόπο (ότι π.χ. είχε βρει την ταμπλέτα στα σκουπίδια ξέρω γω ή ότι του την είχε χαρίσει κάποιος άλλος γραφίστας) - δες το. Βέβαια, τα παραπάνω δεν μειώνουν την απόλαυση της ιστορίας (εντάξει, φαντάζομαι ότι μέχρι να τα διορθώσεις θα τη μειώνουν κάμποσο). Μου άρεσε η ιστορία. Μέσα στο είδος και ενδιαφέρουσα αξιοποίηση του θέματος. Νομίζω ότι η γραφή σου έχει αρχίσει να σταθεροποιείται σε ένα καλό επίπεδο (χωρίς να σημαίνει ότι δεν μπορείς να βελτιωθείς) και να αποτελεί εγγύηση ότι αυτό που θα διαβάσω στη χειρότερη θα διαβαστεί με ενδιαφέρον. (τα σχόλια δεν είναι επιμέλεια, και είναι πολύ λίγα, τα δημοσιεύω σε όλους για λόγους ίσης μεταχείρισης των διαγωνιζόμενων) Μπράβο σου! Καλή επιτυχία! Η-ΓΡΑΦΙΔΑ - Νατάσα - Morfeas.doc 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 16, 2015 Share Posted June 16, 2015 Αν και είναι από τις πρώτες ιστορίες που διάβασα, την κριτική την κράτησα για το τέλος, κυρίως γιατί η ιστορία αυτή με προβλημάτισε. Για αρχή, είναι πολύ κλασική ιστορία τρόμου και ίσως η πιο κοντινή σε αυτό που σκεφτόμαστε όλοι όταν διαβάσαμε το θέμα. Είναι καλογραμμένη, με ωραίες λεπτομέρειες και ατμοσφαιρικές σκηνές. Από την άλλη όμως είναι πολύ κλασική ιστορία τρόμου, με όλα όσα αυτό συνεπάγεται: ξέρεις από την αρχή προς τα πού πάει η ιστορία και, δυστυχώς, όταν έρχεται η ώρα αυτής της κατάληξης δεν υπάρχει το κάτι παραπάνω που θα με έκανε να την ξεχωρίσω, αντίθετα υπήρχε ένα πολύ συγκεχυμένα ανοιχτό φινάλε. Δεν ξέρω τι θα πρότεινα για την ιστορία αυτή, μου άρεσε αλλά χρειάζεται περισσότερη "γεύση" για να ξεχωρίσει 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Γιώργος77 Posted June 16, 2015 Share Posted June 16, 2015 Τρία πράγματα έμαθα διαβάζοντας αυτό το διήγημα. Ότι οι ψυχές έχουν μυρωδιά, ότι το μελάνι έχει όξινη γεύση κι ότι η Νατάσα ξέρει να γράφει. Απλά, ρεαλιστικά και αρκούντως τρομακτικά. Εγώ πάντως, που φοβάμαι πολλά πράγματα που γράφουν “Made in China” πάνω τους , θα ήθελα να δω λίγο περισσότερο το τέρας που «φιλοτέχνησε» ο αδερφός της πρωταγωνίστριας. Τόσες ώρες έκανε να φτιάξει δόντια, κέρατα και νύχια, να μην τα δούμε κι εμείς από κοντά να τα θαυμάσουμε; Η Φανή δεν φαινόταν να αξίζει τη φυλάκισή της μέσα στη γραφίδα. Δεν ήταν αρκετά ο θάνατος του αδερφού της και ο χωρισμός με τον αγαπητικό της; Σκληρή που είναι η ζωή. Καλή επιτυχία !!! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted June 19, 2015 Author Share Posted June 19, 2015 Καλή επιτυχία! Καταρχήν, ευχαριστώ πολύ που λες ότι έλεγξα την έμπνευση και ήμουν εντός! Θα έπρεπε να είναι δεδομένο, αλλά είχα δυσκολευτεί αρκετά στο παρελθόν, οπότε με χαροποιεί πολύ που το πρόσεξες. Όσο για τη λέξη "γραφιδα", όταν ασχολιόμουν παραπάνω με τα κόμικς και την εικονογράφηση είχα δανειστεί την πρώτη μου γραφίδα από έναν φίλο, πολύ πιο ψαγμένο σε αυτά από ότι εγώ εκείνη την περίοδο. Εκείνος έλεγε γραφίδα όλο το σύστημα και το στυλό το έλεγε στυλό. Μετά αγόρασα γραφίδα και χρησιμοποιούσα την ίδια ορολογία. Μέχρι τώρα σε συζητήσεις μου με κομιξάδες όταν λέω γραφίδα συνεννοούμαστε, εκτός από μία δύο περιπτώσεις (αυτοί γραφίστες ήταν, όχι κομιξάδες). Για τα καλοδουλεμένα μελάνια και σκιές: Η χαρακτήρας έχει ένα μικρό παρελθόν με το σχέδιο και λόγω του μουσείου έχει συνεχή επαφή με καλλιτεχνες, αλλά εκείνη την ώρα δεν ζωγραφίζει εκείνη, αλλά η γραφίδα. Την ποιότητα δηλαδή του σκίτσου την κάνει η γραφίδα, ως στοιχειωμένο αντικείμενο. Ο ρόλος της γραφίδας: Η γραφίδα κάνει τα σχέδια πραγματικότητα, όπως το τέρας στην αποθήκη. Το τέρας θα σκότωνε την Φανή, αλλά πριν μπορέσει να το κάνει, η Φανή κατέστρεψε τη γραφίδα νομίζοντας ότι έτσι θα εξαφανιστεί το τέρας. Η γραφίδα όμως δεν καταστράφηκε: την κατάπιε όπως κατάπιε (με τη δική του βούληση) τον αδερφό της, και όλους τους άλλους καλλιτέχνες που είναι εκεί μέσα. Το τελευταίο σχέδιο του Γιάννη ήταν να ζωγραφίσει τον εαυτό του νεκρό. Ο Γιάννης ποτέ δε σκέφτηκε, ούτε και ήθελε, να καταστρέψει τη γραφίδα. Ήξερε όμως τη δύναμή της (είχε συναίσθηση ότι τα σχέδιά του δεν ήταν απλά δικά του έργα) και ήθελε να παραδωθεί σε αυτή με το θανατό του. Το λουκέτο: Η Φανή δεν άνοιξε το λουκέτο από μόνη της, ούτε και η γραφίδα άνοιξε το λουκέτο από μόνη της. Έπρεπε κάποιος να αρχίσει να σχεδιάζει ώστε να πάρει ζωή το σχέδιο και κατόπιν η γραφίδα να το αλλάξει. Δεύτερο όνειρο δεν μου φάνηκε ότι ήταν απαραίτητο να γράψω, εκτός του ότι δεν είχα χώρο Το μελάνι: Οι ψυχές έχουν γεύση μελανιού για συμβολικούς λόγους, ότι δηλαδή ότι αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν χρώματα και μελάνια, δημιουργούσαν. Όσο για το πλαστικό, νόμιζα δεν έχει γεύση! Ευχαριστώ πάρα πολύ elgalla για τον χρόνο σου και τα καλά σου λόγια! Έγραψα χτες ένα φλασάκι και είχα στο νου μου αυτό που είπες για το ότι εστίασα στην ατμόσφαιρα με άσχετες πληροφορίες, και με βοήθησε να κόψω πράγμα! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted June 19, 2015 Author Share Posted June 19, 2015 Καταρχάς, επιτέλους τρόμαξα Και εικάζω πως φταίει για αυτό η πολύ καλή σκιαγράφηση της ηρωίδας σου. Γενικά, είναι ένα καλό διήγημα, εγώ πέρασα πολύ ωραία μαζί του και μπράβο δεσποινίς Τρομομεζούρα: Μπρρρ Το ότι την πήρε μεταχειρισμένη συμφωνώ απολύτως ότι πρέπει να μπει. Όσο για το τραβηγμένο με τον Μάρκο, το σκέφτηκα πολύ και κατέληξα σε μια ιδέα για το πώς θα το κάνω ώστε να μην είναι τραβηγμένο. Για τις λέξεις που χρησιμοποιώ παράδοξα, όποτε βρεις χρόνο δείξτες μου, θα με βοηθούσε πολύ! Γενικά, χίλια ευχαριστώ για τα σχόλια και χαίρομαι πολύ που σε τρόμαξα 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted June 19, 2015 Share Posted June 19, 2015 (edited) Χαίρομαι, αν σε βοήθησα έστω και λίγο. Κάποια σχόλια επιπλέον με βάση ό,τι μου απάντησες: 1. Οκ, οπότε μάλλον το της γραφίδας είναι κάτι που απλά διαφέρει ανάμεσα σε γραφίστες και κομίστες, cool, γι' αυτό άλλωστε έγραψα ότι δεν ήμουν και 100% σίγουρη για το τι ισχύει. 2. Ωραία τα εξηγείς, αλλά το να δούμε το τελευταίο σκίτσο του Γιάννη (με τον εαυτό του νεκρό) είναι πολύ σημαντικό. Μένει ένα κενό στην πλοκή σου αν δεν βρεις τρόπο να το εισαγεις, κατάλαβες; Αν δεν τον σκότωσε το τέρας και προφανώς δεν προσπάθησε να σπάσει τη γραφίδα γιατί ο ίδιος ήταν εκστασιασμένος μ' αυτήν κι όχι φοβισμένος, τότε το πώς πέθανε είναι ένα σημαντικό κενό. 3. Αν τα όνειρα της Φανής δεν επηρεάζονται ούτε επηρεάζουν τη γραφίδα, τότε ίσως να ήθελες να βγάλεις τελείως το όνειρο γιατί μπερδεύει. 4. Κατάλαβα το συμβολισμό με το μελάνι, απλά δεν μου ταίριαξε. Και βέβαια έχει γεύση το πλαστικό, δεν έχεις μασήσει ποτέ καπάκι από στυλό όταν πήγαινες σχολείο; Edited June 19, 2015 by elgalla 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.