elgalla Posted May 25, 2015 Share Posted May 25, 2015 Όνομα Συγγραφέα: Αταλάντη ΕυριπίδουΕίδος: ΤρόμοςΒία; ΌχιΣεξ; ΌχιΑριθμός Λέξεων: 3.320Αυτοτελής; ΝαιΣχόλια: Για τον 39ο διαγωνισμό σύντομης ιστορίας, κατηγορία: τρόμος, θέμα: τεχνολογία.Αρχείο: Νυχτωμένη Μνήμη.doc 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Disco_Volante Posted May 27, 2015 Share Posted May 27, 2015 Η γραφή σου μου άρεσε πάρα πολύ και δείχνει ότι κατέχεις καλά το θέμα της συγγραφής. Αυτό που δεν μου άρεσε είναι το θέμα της ιστορίας. Βρικόλακες που τρέφονται με likes και posts είναι too much, τουλάχιστον για εμένα! Θα μπορούσες ίσως να μην κάνεις αναφορά σε βρικόλακες και ότι αυτοί εξελίσσονται αλλά να εισάγεις κάποιο άλλο είδος που να έχει αυτές τις διατροφικές συνήθειες. Όλοι έχουμε μάθει είτε από βιβλία είτε από ταινίες ότι οι βρικόλακες τρέφονται με αίμα και δεν μπορείς έτσι ξαφνικά να μας το αλλάξεις αυτό. Επίσης πιστεύω ότι δύσκολα μπορεί να υπάρξει τρόμος χωρίς βία και αίμα. Υπήρχαν σημεία της ιστορίας που μου έφεραν γέλιο αντί για τρόμο. Σίγουρα όμως όλα αυτά είναι μονάχα προσωπικές απόψεις. Στέκομαι και μένω μόνο στην πολύ ωραία γραφή αλλά η ιστορία δε μου άρεσε όμως. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted May 29, 2015 Share Posted May 29, 2015 Πολύ ωραία γραφή Αταλάντη, στρωτή και κατανοητή. Η ιδέα σου δυνατή. Οι εικόνες σου εμφανίζονταν αβίαστα στο μυαλό μου όσο διάβαζα. Η μόνη μου ένσταση είναι ότι επέλεξες την συνέντευξη-εξομολόγηση για να μας αφηγηθείς την ιστορία σου, προσωπικά θα προτιμούσα να τα δω όλα αυτά να συμβαίνουν κομμάτι κομμάτι. Θα μου πεις "πώς;" σε τόσο μικρό όριο λέξεων, και θα έχεις πολύ δίκιο. Μου άρεσε όμως πολύ, και το πραγματικό νόημα που εγώ εισέπραξα, ότι έχουμε πια απορροφηθεί τόσο από το διαδίκτυο που μέχρι ένα βαθμό ορίζει και την πραγματική μας ζωή, με ταρακούνησε. Η πλοκή άρχισε να φανερώνεται στα μάτια μου νωρίς, και το τέλος ήταν κάτι που το περίμενα αλλά είχες καταφέρει να με κάνεις να το θέλω να συμβεί έτσι. Δεν τρόμαξα πουθενά, δεν ανατρίχιασα κάπου, αλλά νομίζω πως δεν ήταν αυτό που επεδίωκες. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted May 30, 2015 Share Posted May 30, 2015 Η εκτέλεση είναι άψογη, με ωραίες εικόνες, πειστική φωνη χαρακτήρων και ωραίο ρυθμο. Το πρόβλημα είναι στην ιδέα αυτή καθεαυτή. Η ιδέα πως οι βρικόλακες εκμοντερνιζονται και τρέφονται απο τα... feed του facebook (αν κατάλαβα καλά δηλαδή) ανήκει δυο η τριες δεκαετίες πίσω, όταν οι συγγραφείς ακόμα έψαχναν πως να βάλουν την τεχνολογία σε μια ιστορία τρόμου. Μπορω να καταλάβω το σκεπτικό σου αλλά χρειαζεται γερή αναδιαμόρφωση η ιδέα για να δουλέψει (πχ μια νέα γενιά πλασματων που τρέφονται απο πληροφορίες ) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted May 30, 2015 Share Posted May 30, 2015 Αυτό που μου άρεσε στην ιστορία ήταν ότι δεν ήταν ένας σκέτος μονόλογος. Η εξομολόγηση της ηρωίδας διακοπτόταν από τις σκέψεις του ήρωα κάνοντας την έτσι πιο ενδιαφέρουσα που με κρατούσε ως αναγνώστη. Επίσης βοήθησε πολύ η γλώσσα. Κατά τα άλλα ένιωσα ένα κενό στο άλμα της εξέλιξης των βρικολάκων, αλλά και πως συνδέεται το fb με τις μνήμες του άλλου.. Να ανησυχώ δηλαδή; 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted May 30, 2015 Share Posted May 30, 2015 Μου άρεσε πολύ η γραφή και για κάποιο λόγο επίσης ανατρίχιασα όταν ξεκίνησε ιστορία από την περιγραφή της τύπισσας και μόνο. Μου φαίνεται λίγο υπερβολικό να την παίρνουνε όλοι οι φίλοι και οι γνωστοί και να της ζητούν το λογαριασμό γιατί σβήνει πράγματα κοινά από το λογαριασμό της. Οκ οι κολλητοί άντε και μερικοί ακόμα αλλά τόσοι πολλοί μου φαίνεται δεν θα το έκαναν. Βέβαια δεν ξέρω πως αλλιώς να δείξεις αυτό που συμβαίνει. Ίσως μέσα από τις ενημερώσεις; Με προβληματίζει η σύνδεση πραγματικής μνήμης με τα ηλεκτρονικά δεδομένα. Δηλαδή ναι θα μπορούσαν να σβηστούν όλα τα δεδομένα από τον υπολογιστή και όλη της η ζωή ακόμα αλλά αυτή ακόμα να την θυμάται. Εκτός και αν ήταν κυριολεκτικά συνδεδεμένη στο μηχάνημα όπως πχ. στο Μάτριξ. Συμφωνώ επίσης ότι θα μπορούσες να εισάγεις κάποιο νέο είδος βρικόλακα με νέο όνομα γιατί μου φαίνεται υπερβολικά δύσκολα να αλλάξουν διατροφικές συνήθειες εκτός και αν όοοολοι -θύτες και θύματα και άσχετοι- είναι cyborgs. Τότε νομίζω κλείνουνε αυτόματα πάρα πολλές τρύπες και γίνεται αυτομάτως πιο sci-fi. Πάντως πολύ καλή γραφή και ροή αφήγησης- δεν κατάλαβα το tell καθόλου. Η ιστορία έχει πολύ potential πάντως. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lord Denton Posted May 31, 2015 Share Posted May 31, 2015 (edited) (Ηθελα να κανω δυο ποστ για εμφαση, αλλα μου τα εβαλε μαζι! Αμαν πια! ) Η ιστορία σου μου αρεσε παρα πολυ! Πολυ ευφάνταστη ιδεα! Πολυ καλο το γράψιμο. Μου έφερες μια δυο ανατριχίλες! (Δεν τρόμαξα, αλλα απο την αλλη δε τρομάζω σχεδόν με τιποτα, οπότε...) Fun fact: Οταν άρχισε η ιστορία, μου θύμισε παρα πολυ τη συνέντευξη με ενα βρικόλακα και ειπα "εχει γουστο να ειναι ιστορία με βρικόλακες" Και με το που το ειπε η αλλη οτι την πλησίασε ενας βρυκόλακας, αμέσως γέλασα λιγάκι, επειδη μου αρεσε αυτη η εξέλιξη! Ωραια, οσο πιο πολυ πλησιάζουμε σε κατι πολυ καλο, τοσο περισσότερο φαίνονται τα μικρα λαθακια! Ας τα πιάσουμε τωρα, γιατι θελω να την δω κάποια μερα τελειοποιημενη! Πρωτα απ' ολα δεν νομιζω οτι υπαρχει λογος για Facepost. Πες το facebook. Δηλαδη αυτη ειναι η γνωμη μου. Οσο μπορείς καν το να πλησιάζει την πραγματικοτητα.Μετα το τελος. Με καποιον τροπο κατάφερες να λες και παρα πολλα και να χανεται το μυστήριο και να μη λες αρκετα για πραγματα που ισως να πρεπε να ξερουμε! Το ολο "την ιδεολογία σας την ξεπουλάτε για ψίχουλα και το μόνο που λατρεύετε είναι θεοί φτιαγμένοι από καλώδια και ρεύμα" και κατω μου εκανε πολυ.... οχι. Ειναι το παιδαγωγικό μήνυμα ενάντια στο facebook οπως θα το ελεγε καποιος μαθητής λυκείου σε εκθεση, χωρις να το πιστευει, επειδη αυτο ηθελε να διαβασει ο καθηγητης του. Ναι αυτο που ειπα ειναι αρκετά σκληρό σαν έκφραση, αλλα πραγματικά, ηταν τοσο μη διακριτικό... που με εβγαλε απο την ιστορια. Και μου αρεσε πολυ η ιστορία! Ααααααααα! Δεν μιλάνε ετσι τα τέρατα! Δεν ειναι αυτη η φωνή ενος βρικόλακα! Και ειχες κάνει πολυ καλή δουλειά μεχρι τοτε με τις φωνες των χαρακτήρων! Το νόημα απ'οτι κατάλαβα ειναι "Χρησιμοποιούμε τα μεσα αυτα τοσο πολυ, αποθηκεύουμε τις αναμνήσεις μας εκει τοσο πολυ, που δεν τα βαζουμε στην πραγματική μας μνήμη". Βρες τρόπο να το δειξεις χωρίς να το πεις. Πολύ διακριτικά. Αυτό που θα πρεπε να φανεί λιγο πιο καθαρά ειναι πως τρέφονται τα βαμπίρ και πως καταστρέφουν τις αναμνήσεις (και ταυτόχρονα την εικονικη ζωη, σβησμένες φωτογραφίες, ποστ κλπ! Έκανες καλη δουλειά στο να το δειξεις κι αυτο, αλλα νομίζω οτι θέλεις κατι πιο συγκεκριμένο) Το να τρέφεσαι απο κάποιον σε μια ιστορία βαμπίρ είναι το αλατοπίπερο της. Ειναι must! Και πρεπει να φανούν λιγο οι κανόνες! Δηλαδή οταν ακουμπάς το κινητό κάποιου τον κανεις βαμπίρ? Οταν μιλάς σε καποιον τρέφεσαι απο αυτον? (οπως εδειξες με την ιστορια που μονο που του μιλούσε αυτη του σβήστηκαν ενα καρο αναμνήσεις) Αλλα αυτο ερχεται σε αντίθεση με το theme "βαμπίρ ψηφιακών ζωών". Και τι εγινε με τους φίλους της που τους ζητησε πληροφορίες? Και γιατι το Βαμπιρ την επέλεξε για να την κανει αυτη βαμπιρ, αντι να τραφεί μονο λιγο απο αυτη και να την αφήσει να ζήσει? (Αυτο ειναι ενα αλλο θεμα στις ιστοριες βαμπιρ. Δεν κανεις τον καθε ενα!) Και γιατι αυτη επέλεξε τον δημοσιογράφο? Και πως μπορεις να σκοτώσεις καποιον "εικονικά" χωρις να τον κανεις κι αυτον βαμπίρ? Επισης πως ο Αρχιβαμπιρος θυμοταν την ιστορια των βαμπιρ και πως και η Ελενη θυμοταν την φαση με αυτον οταν την εκανε βαμπιρ στο νοσοκομειο (Ενω ο δημοσιογραφος δεν θυμόταν τιποτα)? Αυτα! Και παλι μου αρεσε παρα πολυ η ιστορια σου και σου βγάζω το καπέλο! Θα εχω το νου μου για μελλοντικές σου ιστοριες! ^^ Edited May 31, 2015 by Lord Denton 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted May 31, 2015 Share Posted May 31, 2015 Να αρχίσω με την πάρα πολύ γραφή και την εξαιρετική σκοτεινή ατμόσφαιρα. Αυτές οι γκόθικ ιστορίες είναι το στοιχείο σου, ακόμη κι όταν περιβάλλονται από μια δόση μαγικής ΕΦ. Είχε ενδιαφέρον να παρακολουθούμε την εξέλιξη μέσα από μια συνέντευξη, το πώς συνέβησαν όλα, και το πώς συνδέονται με το παρόν. Επίσης, δίνεται πολύ ωραία ο τρόπος που σιγά-σιγά χάνονται οι μνήμες. Μου άρεσε η ιδέα των βαμπίρ που τρέφονται με μνήμες. Αυτό που δεν μου έκατσε και πολύ καλά είναι το σημείο που μιλάς για την εξέλιξη των βρικολάκων, βάσει των νέων συνηθειών των ανθρώπων. Πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε που το ίντερνετ άρχισε να μπαίνει για τα καλά στη ζωή των ανθρώπων; 15; 20; Αλλά η εξέλιξη ενός είδους απαιτεί χιλιάδες χρόνια. Θα μου πεις, δεν έχουμε καμιά ιδέα για τους βιολογικούς ρυθμούς των βρικολάκων. Σωστά. Είναι ωραία και η ιδέα του Disco για ένα εντελώς νέο είδος βρικολάκων, που εμφανίστηκε τώρα και δεν αποτελεί εξέλιξη ενός προηγούμενου είδους. Ένα άλλο στοιχείο που βρήκα λίγο υπερβολικό είναι τα μαλλιά από καλώδια. Θα προτιμούσα κάτι που να μην είναι τόσο χτυπητό, όπως για παράδειγμα τα πιξελωτά μάτια. Κι ένα ακόμη σημείο που θέλει περισσότερη διευκρίνιση είναι πώς ακριβώς τρέφονται αυτοί οι βρικόλακες και πώς ακριβώς σχετίζονται τα ηλεκτρονικά δεδομένα από υπολογιστές και κινητά με τις πραγματικές μνήμες των ανθρώπων. Φυσικά, τα παραπάνω αποτελούν απλά προσωπικές σκέψεις και δεν έπαιξαν κανένα ρόλο στο πόσο μου άρεσε η ιστορία. Είναι από τις πιο καλογραμμένες στο διαγωνισμό και απ’ τις πιο ενδιαφέρουσες. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest /george/ Posted May 31, 2015 Share Posted May 31, 2015 Δεν ξέρω πως να αρχίσω και κυρίως δε θέλω να φανώ κακός. Δυστυχώς η ιστορία σου είναι τελείως έξω από τις προτιμήσεις μου. Κάπου λίγο πριν το μέσο της άρχισα να ψυλλιάζομαι ότι θα μείνω με την όρεξη και τελικά είχα δίκιο. Δεν μπορεί σε μία ιστορία με βρικόλακες, έστω και μοντέρνους, να μην υπάρχει σκηνή με αίμα! Τον απογοητεύεις πολύ τον αναγνώστη και φυσικά αυτό δεν είναι καλό. Το μόνο θετικό που βρήκα είναι η καλή και στρωτή γραφή αλλά αυτό το επεσήμαναν και άλλοι πριν από εμένα. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gismofbi Posted June 2, 2015 Share Posted June 2, 2015 Θα μπορούσε να λέγεται και "συνέντευξη με εναν τεχνολογικό βρυκόλακα"... Γραφεις ωραια και στρωτα, ειχες μια καλη ιδεα αλλα για μενα δεν βγηκε στην πραξη. Γενικά να ξέρεις οτι καποια πραγματα έχουν απο πίσω τους τόσο μεγαλο υπόβαθρο τοσα πολλα χρόνια όσον αφορα τον θρύλο τους που τα έχουμε όχι μονο δεδομένα αλλά σχεδόν λες και είναι πραγματικότητα. Π.χ. βρυκόλακες, λυκάνθρωποι, ακέφαλος καβαλάρης, αλιενς, Φρέντυ Κρούγκερ κτλ. Όταν το πάρεις και το αλλαξεις, πρεπει να χτισεις τον θρύλο του απο την αρχή γιατί αν πάρεις το ηδη υπάρχων υπόβαθρο π.χ. του βρυκόλακα και αλλαξεις μονο την διατροφή του, η ιστορία θα μπαζει απο πολλές τρύπες μιας και θα ακυρώνει το βαθυ υπόβαθρο του. Χιλιάδες πως και γιατί γεννιούνται μόλις το διαβάσει κανεις σχετικα με τη νέα φύση τους. Πως ακριβως τρεφονται και γιατι; Πως σκοτωνονται και πως σκοτωνουν καποιον. Ειναι αλλεργικοι στα ιδια πραγματα με τους παλιους η οχι; Ισως επρεπε να εισαγεις ενα δικο σου πλασμα με τη μυθολογια που θα εστηνες εσυ. Επίσης, καποιες αποριες μου. Πως γίνεται να μην θυμάται τη ζωή της αλλά να θυμάται πως έγινε βρυκόλακας; Και γιατί, ενω ενα απο τα όπλα των βρικολάκων είναι οτι προσεγγίζουν με ασφάλεια τα θύματα τους μιας και οι ίδιοι μοιάζουν εξωτερικά ανθρώπινοι, εσύ επελεξες να τους κανεις κραυγαλεους με καλώδια στο κεφαλι; Που αποσκοπούν; Τελος να πω πως δεν ενιωσα τρόμο πουθενά πάντως και πιο μου φάνηκε πως ο σκοπός σου ηταν να μας εξηγήσεις μέσω της φλυαριας της τη νέα μυθολογία των νεων βαμπίρ σου παρα να μας τρομαξεις. Καλη επιτυχία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
GeorgeDamtsios Posted June 3, 2015 Share Posted June 3, 2015 Καλησπέρα Η νυχτωμένη μνήμη είναι η δεύτερη μου επαφή μαζί σου οπότε κατά μια έννοια ήξερα καλύτερα τι να περιμένω. Και ομολογώ ότι δεν απογοητεύτηκα, αφού και αυτή τη φορά η γραφή σου ήταν πολύ καλή. Τόσο η περιγραφή όσο και οι διάλογοι της ιστορίας ήταν και πάλι ωραίοι (Και μιας και είπα διάλογοι, να πω ότι εκείνο το “Δεν θυμάμαι πότε άρχισα να ξεχνάω” με το οποίο ξεκινάς ήταν πολύ έξυπνο). Στα της ιστορίας, το μόνο που δε μου πολυγέμισε το μάτι ήταν εκείνα τα too much καλώδια στο κεφάλι της κοπέλας. Από εκεί και πέρα, ομολογώ ότι ούτε η ιδέα ενός τέτοιου είδους σύγχρονου βρικόλακα δε με πολύ-εντυπωσιάζει, αλλά γι αυτό δεν ευθύνεσαι φυσικά εσύ, εκτός και αν ποτέ καταφέρεις να πείσεις κάποιον που –πχ– δεν του αρέσουν τα κουστούμια και οι γραβάτες να αρχίσει να τα φορά με τη θέληση του. Καταλαβαίνεις νομίζω ότι το πάω στο προσωπικό γούστο του καθενός. Συνολικά λοιπόν, έχουμε ένα διήγημα που ρέει όμορφα και έχει ωραία ατμόσφαιρα. Πιστεύω ότι σύντομα θα διαβάσω κ τρίτο σου γραπτό. Καλή επιτυχία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted June 4, 2015 Share Posted June 4, 2015 Παρά το ότι διαβάστηκε άνετα, στρωτά, αυτό το διήγημα δεν μου άρεσε. Το ίδιο το θέμα μου φάνηκε τραβηγμένο, βεβιασμένο να ταιριάξει στον διαγωνισμό. Αλλά θα μπορούσε να με πείσει αν ήταν γραμμένο αλλιώς, αν είχε δράση, αν, κατά κύριο λόγο, είχε προσωπικότητα η πρωταγωνίστρια, ζωή, πριν τη χάσει. Δεν με άγγιξε, ώστε να νοιαστώ και να παρακολουθήσω το δράμα της με αγωνία. Είναι από τις ιστορίες που δεν γίνεται να πετύχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα σε τόσο λίγο χώρο. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted June 7, 2015 Share Posted June 7, 2015 (edited) Elgalla, έχεις μοναδικό στυλ. Αυτή η ιστορία θα μπορούσε να γραφτεί μόνο από εσένα και αυτό μου αρέσει πολύ. Καλογραμμένη, με δυνατά σημεία. Η ιδέα του βρυκόλακα προσωπικά δε μου άρεσε. Άποψή μου: αν θες μπορείς να κάνεις τα πλάσματα όχι βρυκόλακες αλλά πλάσματα που τρέφονται με μνήμες, δικά σου πλάσματα, που δε κουβαλάνε πάνω τους τόση γραφή που ο αναγνώστης έχει άλλες προσδοκίες (αίμα, κυνόδοντες κλπ). Μπορείς μάλιστα να κλείσεις το μάτι στον αναγνώστη αφήνοντας να εννοηθεί ότι το αλτσχάιμερ έχει να κάνει με αυτά τα πλάσματα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Γενικά μου άρεσε η ατμόσφαιρα και μου άρεσε πάρα πολύ ο τίτλος. Έχω τα εξής πιο συγκεκριμένα σχόλια: Ήταν περίπου στην ηλικία μου κι αρκετά εμφανίσιμος. Το αρκετά εμφανίσιμος δε ξέρω αν σου χρειάζεται, ειδικά αφού η τύπισσα είχε τρομάξει. Είχα δοκιμάσει τα ουρλιαχτά και δεν είχαν αποτέλεσμα, δεν είχε ανάψει ούτε ένα φως, δεν είχε ακουστεί ούτε μια φωνή σε καμιά από τις πολυκατοικίες. Επειδή λες πριν για ουρλιαχτά και έχεις το συνθετικό «φωνή», αν θες κάντο δεν είχε ανοίξει ούτε ένα παράθυρο. Καθώς κλυδωνίζεται, τούφες καλωδίων γλιστρούν μπροστά και κρύβουν το πρόσωπό της, μα θα ορκιζόμουν ότι δάκρυα κυλούν στα μάγουλά της. Για το κλυδωνίζεται δεν είμαι τόσο σίγουρη, αν μπορείς πες το αλλιώς. Είμαι σχεδόν έτοιμος να σηκωθώ να φύγω όταν γυρνάει και με κοιτάει με δάκρυα να κρέμονται από τα γκρίζα βλέφαρά της –τι σου κάνει το μακιγιάζ, σκέφτομαι- και, προς έκπληξή μου, συνεχίζει να μιλάει. Εδώ με το έτοιμος πρώτη φορά κατάλαβα ότι ο χαρακτήρας είναι άντρας. Αν θες κάντο φανερό από νωρίτερα. σε άπταιστα greeklish. Δεν νομίζω ότι σου χρειάζεται αυτό. Οι μέρες μου μεγάλωναν, γίνονταν ατέλειωτες, μα η ζωή μου μίκραινε, όλο μίκραινε κι οι τρύπες στη μνήμη μου πλήθαιναν. Πολύ καλό! Αρχίζω να αγχώνομαι παρά τη θέλησή μου. Το παρά τη θέλησή μου δε σου χρειάζεται, κανείς δεν αγχώνεται επειδή θέλει. Ο μονόλογος του κακού είναι πρόβληματικός γιατί είναι μεγάλος και κλισέ. Δεν σου χρειάζονται τόσες λεπτομέρειες. Αν αποφασίσεις να κρατήσεις την ιδέα του βρυκόλακα και να μην το αλλάξεις σε πλάσματα που τρέφονται με πληροφορία, σου χρειάζεται απλώς να πεις ότι είναι η νέα μορφή βρυκολάκων. Πες μου, τώρα που έχεις ξεχάσει τόσα, εξακολουθείς να είσαι η Ελένη; Πολύ καλό! Edited June 7, 2015 by Natasha 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted June 7, 2015 Share Posted June 7, 2015 Μου άρεσε πολύ η ιστορία σου, Αταλάντη. Και στο στυλ και στην ατμόσφαιρα και στο θέμα. Πέρα από τη γραφή, άγγιξε και λίγο παραπάνω ένα ευαίσθητο σημείο μου που έχει να κάνει με το θέμα της μνήμης. Προσωπικά θεωρώ ότι είμαστε το σύνολο των αναμνήσεών μας και οι απώλειές τους είναι μια δαγκωνιά στην ύπαρξή μας. Όταν άρχισε και ο δημοσιογράφος να μην θυμάται, πραγματικά άρχισα να ζορίζομαι. Επειδή είδα και τα σχόλια των παραπάνω, εμένα δεν με πολυπείραξε αυτή η στροφή των βρικολάκων προς την τεχνολογία. Πάντα στη φαντασία μου αυτά τα όντα ήταν πολύ προσαρμόσιμα για να "επιβιώνουν" οπότε γιατί όχι και τώρα; Απλώς δεν είναι και τόσο εμφανές πώς σβήνοντας π.χ. τις φωτογραφίες θα σβήνονταν και οι αναμνήσεις. Χρειάζεται κάποια σύνδεση εκεί. Εκείνο που δεν κατάλαβα ήταν γιατί να ισχυρίζεται η Ελένη ότι για εκείνον θα ήταν ευκολότερο και δεν θα θυμόταν τι έχασε ενώ για την ίδια ήταν τόσο δύσκολο. Γιατί να έμενε αυτή καθοδηγητής του ενώ ο δικός της δεν έμεινε; Αν το διευκρίνιζες αυτό, που υποθέτω ότι θέλει ελάχιστη δουλειά, εγώ θα είχα ελάχιστα παράπονα από το διήγημα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted June 11, 2015 Share Posted June 11, 2015 (edited) Γεια σου Αταλάντη! Πώς πάει; Πολύ ωραίο το ξεκίνημά σου, και συνεχίζω με τα επιμέρους σχόλιά μου: Μου ήρθε στο νου το fight club. Θα δούμε. Θα ήταν λογικό να ψάξει και το κινητό της, να δει αν όντως είχαν γίνει κλήσεις όσο το είχε κλειστό; Ναι, συνήθως για αυτό γίνονται δημοσιογράφοι. Δυστυχώς. Έχω την εντύπωση πως αν κάνεις κάθετες τομές δεν τη σκαπουλάρεις. Αν κάνεις οριζόντιες, παίζει να σε προλάβουν. Και μάλιστα από τους καρπούς ως τους αγκώνες. Με τίποτα. (Εκτός και παίζει να είναι ανδροειδές η τύπισσα. Ή ήδη νεκρή. Or both.). Πού ξύπνησε όμως, αν όχι στο νοσοκομείο; Εντάξει, ωραία το πήγες. Αλλά είναι κλασική η απορία που έχω. Ποίος διηγείται την ιστορία, αν αυτός φαγώθηκε/ βρικολάκιασε/ ξέχασε τα πάντα; Ήδη στην τελευταία γραμμή τα ξεχνάει. Νομίζω θα επέλεγα τριτοπρόσωπη αφήγηση για το συγκεκριμένο διήγημα. Προσωπικό σχόλιο: Μου θυμίζει μία φράση ο προβληματισμός σου: όποιος δεν έχει μνήμη δεν είναι κανένας. Έχω γράψει ολόκληρο βιβλίο πάνω στη φράση αυτή, με βρυκόλακες μνήμης παρακαλώ. (Ναι, ακόμη μία φορά παρατηρώ μία creepy σύμπνοια στα γραφτά μας.) Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό! Edited June 11, 2015 by Ιρμάντα 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted June 14, 2015 Share Posted June 14, 2015 Από την πλευρά του αναγνώστη που ελάχιστη επαφή έχει με την συγγραφή, να πω ότι αυτό που διάβασα μου φάνηκε σαν δύο ημιτελή διηγήματα. Από την μία μεριά ένα καταπληκτικό σε ατμόσφαιρα πρώτο μέρος που δίνει πολλές υποσχέσεις και μετά (σαν δεύτερο μέρος από ένα άλλο διήγημα), ένα αρκετά κοινότυπο και λιγότερο δυνατό φινάλε. Ίσως να φταίει αυτό που ανέφεραν αρκετοί, ότι δηλαδή δεν δίνεται αρκετά πειστικά η εξέλιξη των βρικολάκων που σαν ιδέα είναι καταπληκτική. Ίσως αυτό να οφείλεται .στον περιορισμένο χώρο που διαθέτεις. Νομίζω ότι έχει τα φόντα να επεκταθεί σε κάτι πολύ αξιόλογο είτε με περισσότερο βάθος στην εξέλιξη είτε (όπως προτάθηκε) με την εμφάνιση ενός νέου τύπου βαμπίρ (οπωσδήποτε με άλλο όνομα για να μην περιμένει ο αναγνώστης σπλατεριές). 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted June 14, 2015 Share Posted June 14, 2015 Πρωτότυπη και δυνατή ιστορία. Έχω διαβάσει και άλλα από εσένα και ομολογώ κάθε φορά είναι μία ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη. Αναμφίβολα έχεις ταλέντο και ξεδιπλώνεις τις ιστορίες σου με έναν μοναδικό και όμορφο τρόπο. Το διήγημα έφυγε απνευστί και στήριξες την ιδέα σου με μία ατμόσφαιρα σκοτεινή και προσεγμένη σε κάθε λεπτομέρεια. Δεν έχω κάποια αρνητική παρατήρηση. Καλή επιτυχία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morfeas Posted June 15, 2015 Share Posted June 15, 2015 Οκέι, νομίζω ότι δεν αποτελεί έκπληξη ότι η ιστορία σου με ενθουσίασε. Σοβαρά ώρες ώρες αισθάνομαι ότι είσαι μες στο μυαλό μου (ΒΓΕΣ! ) ή ότι γράφεις μόνο για μένα (ελπίζω να καταλαβαίνεις πώς το λέω, δεν θεωρώ ότι είμαι το κέντρο του σύμπαντος – βασικά διαβάζοντας και τα σχόλια των υπολοίπων μπορεί και να είμαι στο κέντρο του σύμπαντος των αναγνωστών σου ). Η γραφή σου είναι όπως τις περισσότερες φορές, υπέροχη, οι ιδέες σου και οι επιλογές σου όλες εξαιρετικές μία προς μία, σοβαρά δεν βρίσκω κάτι ουσιαστικό που να μην είναι στη θέση του, η δομή, η ατμόσφαιρα, κάθε σκέψη, κάθε φράση. Βρικόλακες που τρέφονται πλέον με likes και ματαιοδοξία; Ρε συ, επιστρέφω την αγάπη που μου έδωσες στο FFL (Βγες από το μυαλό μου, αν θες ), μου θύμισε μια σκέψη δικιά μου («Μπα, εγώ μάλλον αν έγραφα για βρικόλακες δεν θα τους έβαζα τη σημερινή εποχή να πίνουν αίμα»), αλλά την πήγες τόσο μπροστά και την έδεσες τόσο ωραία με το θέμα του διαγωνισμού. Και κάνεις κι ένα σχόλιο, εξαιρετικά πετυχημένο κι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας, που για μένα πάντα προσμετρείται στα πολύ θετικά. Μετά την ανάγνωση των σχολίων των υπολοίπων: Ομολογώ ότι δεν περίμενα να ξενίσει η εξέλιξη των βρικολάκων τόσο πολύ και δεν ξέρω πώς μπορείς να το αλλάξεις χωρίς να χαλάσεις την ιδέα σου (ή αν εγώ προσωπικά θα ήθελα). Η ιδέα σου είναι σκέτη ποίηση (η αγαπημένη μου του διαγωνισμού), και ως γνωστόν η ποίηση μπορεί να είναι βαριά για ορισμένα στομάχια. Όπως επίσης ο υπερβολικός ρεαλισμός (π.χ. «πώς εξελίχθηκαν; Πώς συνδέεται η μνήμη με το φέισμπουκ, επιστημονικά δηλαδή;») μπορεί να χαλάσει ένα ποίημα και δεν ξέρω αν αξίζει. Προφανώς και η σύνδεση μνήμης/φωτογραφιών είναι συμβολική (με τον συλλογισμό «Είμαι το σύνολο των μνημών μου» και απλώς πλέον «Είμαι ό,τι δείχνω στο φέισμπουκ ότι είμαι», άρα αν σου πάρουν το φέισμπουκ, παίρνουν τη ζωή σου, εσένα, άρα και τη μνήμη σου). Ίσως να φταίει που γενικά θεωρώ ότι ο μύθος των βρικολάκων δεν είναι κι ό,τι πιο λογικό («Καλέ μου άνθρωπε μπορώ να περάσω;» «Αμέ» «Ωχ, μήπως δεν είστε ο ιδιοκτήτης του σπιτιού;» «Α, ναι, ανήκει στον θείο μου το σπίτι. Γιατί ρωτάτε;», δηλαδή μια αλλαγή τζίφρας σε δημόσιο έγγραφο και λύθηκε το πρόβλημα ), οπότε δεν μου έλειψαν εξηγήσεις επιστημονικής φαντασίας φύσεως. Για μένα το σημείο που αποκαλύπτεται η ιδεολογία του τέρατος είναι το αποκορύφωμα του κειμένου. Μην πειράξεις τίποτα, ούτε παιδαγωγικό μου φαίνεται, ούτε κομμάτι από έκθεση γυμνασιόπαιδου. Και μια χαρά μπορούν να μιλήσουν έτσι τα τέρατα όταν δεν είναι καρικατούρες κι έχουν χαρακτήρα. Και ναι, βρικόλακες (κι όχι κάποιο νέο τέρας – αν και το να πεις ότι είναι μια εξέλιξη των βρικολάκων στον δυτικό κόσμο, υπονοώντας ότι σε κάποια μέρη υπάρχουν κι οι παλιού τύπου βάμπιρες, θα είναι καλή ιδέα, για να καλύψεις ανώδυνα και προβλήματα αληθοφάνειας). Αυτό που για μένα κάνει τέτοια αρχέτυπα ενδιαφέροντα είναι αυτό που κάνεις: παίρνεις αυτό που σημαίνει στη συλλογική συνείδηση (το σύμβολο δηλαδή) και το φέρνεις στο σήμερα. Αυτό κάνει τον τρόμο σύγχρονο κι αυθεντικό κι όχι απομίμηση. Κι αυτό είναι σίγουρα κι η καλλιτεχνικότερη πλευρά του είδους, για μένα. Μετά την ανάγνωση δεν είχα κάτι να προτείνω για να το βελτιώσω (πέραν του ότι ίσως να ήθελα λίγο πιο σαφές το πώς αποκτούν τη μορφή που αποκτούν, το σημείο με τα καλώδια μου φάνηκε κάπως δηλαδή), αλλά τώρα που έχει περάσει κάμποσος καιρός, έχω τα εξής (ό,τι δεν σχολιάζω δεν το πειράζουμε, οκέι;): 1. Θα πρότεινα να αφήσεις κάνα 2 hints για το πόσο εξαρτημένος είναι κι ο πρωταγωνιστής από την τεχνολογία καθ’ όλη τη διάρκεια (π.χ. «Τη διεύθυνση του κλαμπ που μου είχε στείλει στο φέισμπουκ το αφεντικό»), δηλαδή ότι είναι δικτυωμένος (το οποίο δεν είναι αυτονόητο για τη σημερινή εποχή). Ίσως καλό θα έκανε κι η Ελένη να απευθυνόταν σ’ εκείνον σαν να ήξερε πόσο δικτυωμένος ήταν (όσο πιο δικτυωμένος, τόσο περισσότερο θα την τραβούσε η μυρωδιά του), λες και το μύριζε πάνω του όπως θα μύριζε το αίμα του (π.χ. «Όπως ξέρεις κι εσύ, το FacePost γεννά και γκρεμίζει φιλίες»). 2. Ο τίτλος δεν με κέρδισε. Καλύτερος από την εναλλακτική του αλλά και πάλι – με χαλά αυτή η παθητική μετοχή για κάποιον λόγο. Δεν μου έρχεται κάτι καλύτερο, αλλά είμαι σίγουρος ότι μπορείς να βρεις κάτι πιο πετυχημένο (έστω και χωρίς λογοπαίγνιο) – βέβαια σε άλλους άρεσε. 3. Δεν μου είναι ξεκάθαρο γιατί ο καθοδηγητής της την "έπινε" λίγη λίγη (σε βάθος χρόνου), και γιατί μετά αποφάσισε να την κάνει βρικόλακα. Νομίζω ότι θα ήθελα να είναι κάπως πιο καθαρό αυτό (το 2ο δηλαδή). Επίσης μια εξήγηση (έστω υπόνοια) γιατί θυμάται τα λόγια του τέρατος καλό θα του έκανε (το γιατί η κοπέλα του τα είπε ενώ εκείνος θα τα ξεχνούσε, δεν με πειράζει καθόλου - μπορώ να βρω λόγους σχετικούς με την ψυχολογία της και μου αρκεί αυτό). Εκείνο που δεν κατάλαβα ήταν γιατί να ισχυρίζεται η Ελένη ότι για εκείνον θα ήταν ευκολότερο και δεν θα θυμόταν τι έχασε ενώ για την ίδια ήταν τόσο δύσκολο. Γιατί να έμενε αυτή καθοδηγητής του ενώ ο δικός της δεν έμεινε; Αν και δεν γνωρίζω γιατί ο δικός της δεν έμεινε (δεν ξεκαθαρίζεται άλλωστε η αξία της οικογένειας για έναν βρικόλακα στον κόσμο του διηγήματος), κατάλαβα (νομίζω) γιατί αυτή έμεινε: γιατί αυτός ήταν ο στόχος εξαρχής, να τον κάνει βρικόλακα για να έχει κάποια συντροφιά. Όχι απλώς για λόγους επιβίωσης του είδους (που εικάζω ότι ίσχυε στην περίπτωση του “πατέρα” της). Παρ' όλα αυτά, όταν το διάβασα δεν με είχε ενοχλήσει κάτι, ειλικρινά (πιέστηκα για να βρω προβλήματα). Τα σχόλια δεν είναι τίποτα σοβαρό, αλλά πάρ' τα για τους τύπους. Συνοψίζω: Μάλλον το καλύτερό σου διήγημα που έχω διαβάσει! Σοβαρά. Ήταν το διήγημα που ήλπιζα να διαβάσω όταν έβαλα το θέμα. Το φανιλίκι μου ανανεώθηκε για άλλο ένα εξάμηνο! Καλή επιτυχία!Νυχτωμένη Μνήμη - elgalla - Morfeas.doc 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted June 15, 2015 Share Posted June 15, 2015 Εκτός από τη γραφή σου (που το ξέρουμε ότι μου αρέσει), εγώ λατρεύω αυτά τα τρίμπιουτ σε αγαπημένα βιβλία/ταινίες κι έχω και αδυναμία στα πλάσματα που δεν έχουνε δικές τους αναμνήσεις και χρειάζονται απεγνωσμένα των άλλων. Και προφανώς έχω κι εγώ τέτοια στο φάντασύ τους βέβαια --> αναφορά για να προστεθεί στα νούμερα σου και μόνο Έχω δύο μόνο ενστάσεις: 1. Αυτό που εμένα μου γίνεται σαφές (τόσο πολύ που διαβάζοντας τα σχόλια απόρρησα δηλαδή) είναι ότι όταν αυτά τα πλάσματα τρώνε κάτι από το fb πχ μια φωτογραφία, εσύ ξεχνάς τη στιγμή και τη συνθήκη, όταν τρώνε μια επαφή ξεχνάς τα πάντα που έχουνε να κάνουνε με τον άνθρωπο που σου φάγανε. Αυτουνού εκεί στο τέλος του τρώει το λογαριασμό του; Δηλαδή, η φάση είναι ότι για να ξυπνήσει και να μη θυμάται τι φοβήθηκε πρέπει να του φάει κάτι που να έχει σχέση με την ώρα που πέρασε μαζί της, και κάτι τέτοιο δεν το βλέπω να υπάρχει ηλεκτρονικά. Δεν είναι το θέμα μου ότι είναι ασαφές αυτό που σου λέω εδώ, μια χαρά καταλαβαίνεις τι γίνεται και χωρίς εξηγήσεις, απλά για μένα έχεις θέσει μια χαρά τους κανόνες και έρχεσαι να μου τους σπάσεις στο τέλος άδοξα. 2. Η Ελένη είναι η συνάδελφος που τον έστειλε εκεί. Μετά, η Ελένη είναι η βρυκολακίνα απέναντί του - σε μια στιγμή δηλαδή, απλά αναφέρεις τη βρυκολακίνα σαν Ελένη. Ή έχω χάσει κάτι πολύ μεγαλύτερο ή υπάρχει μια περίεργη ασάφεια. Και μία προτροπή: Μας έχεις περιγράψει τόσο πολύ ωραία τα βυσματάκια στο τέλος των καλωδίων στα μαλλιά της, please, please δηλαδή, χρησιμοποιήσέ τα! Γιατί να κρατάει το κινητό στο χέρι της; Γιατί εκεί που πάει αυτός να φύγει να μην έχει βυσματωθεί ταυτόχρονα στο κινητό του και στο μαγνητοφωνάκι (που αν έτρωγε κι αυτή την ανάμνηση θα είχες και μια εξήγηση για το γιατί ξέχασε την ιστορία - ναι, τώρα το σκέφτηκα αυτό). Ακόμα, θα μπορούσε να φύγει. Ποιος χέστηκε πού θα πάει έτσι κι αλλιώς, αφού έχει παρατήσει τη δύναμή του εκεί δα. Βάλτον και στο αμάξι του άμα θέλεις και κάντο και γκάμπριο και βάλτηνα και δίπλα του να αναρωτιέται πού την ψώνησε και να φεύγουνε στο ηλιοβασίλεμα ακούγοντας μουσική Θα σου ολοκλήρωνε και το τρίμπιουτ. Δεν τρόμαξα και δεν ανατρίχιασα, αλλά δεν έχει καμία σημασία αυτό για το πόσο μου άρεσε η ιστορία. Παρόλο που οι χαρακτήρες σου είναι μια χαρά και η γραφή σχεδόν άψογη, εγώ διάβασα κάτι που μάλλον μου έκλεινε το μάτι περισσότερο από όσο ίσως ήθελες. Δεν το λέω για κακό, ίσα ίσα είναι ένας ακόμα λόγος για τον οποίο πέρασα ωραιότατα και το ευχαρίστηθηκα. Δεν έχω κανακέματα και μπράβο για σένα: περίμενα κάτι ωραίο, διάβασα κάτι γαμάτο Τρομομεζούρα: Μπααα 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Man_from_Earth Posted June 15, 2015 Share Posted June 15, 2015 Καλησπέρα και από εμένα, 'μια καλογραμμένη μα ατυχής ιδέα' είναι ο τίτλος που θα έβαζα στο διήγημά σου. Tα προβλήματα κατά τη γνώμη μου είναι (α) υπάρχει ισχυρή δόση δασκαλίστικου κυρήγματος για το fb. (β) οτι αγνοείς το γεγονός οτι η εξέλιξη ενός είδους χρειάζεται εκατομμύρια χρόνια. Ενδεικτικά ο σημερινός άνθρωπος (homo sapiens) περπατάει στη Γη περίπου 2 εκατ. χρόνια και ακόμη δεν υπάρχει εξέλιξη. Προφανώς η 10ετία που υπάρχει fb είναι πολύ λίγη για να εξελίχθηκαν οι βρυκόλακες εντός της. Η μήπως θεωρείς οτι εξελίσσονται πολύ πιο γρήγορα απο τα άλλα είδη; Αν ναι έπρεπε να το αναφέρεις κάπως.. (γ) η εξέλιξη που οραματίστηκες αφορά τη μετάβαση από ένα φυσικό ξεζούμισμα (αίμα) σε ένα νοητικό (αναμνήσεις). Εκεί υπάρχει ένα τεράστιο πρακτικό κενό στο πως μπορεί κάποιος να κλέβει αναμνήσεις και πως σχετίζεται η κοινωνική δικτύωση με αυτό. Έχεις κάνει τεράστια και ανεξήγητα λογικά άλματα. ΕΦ, εντάξει, αλλά χωρίς και κάποια λογική βάση η διαφορά μεταξύ ΕΦ και ΕΜ (μπαρούφα) γίνεται δυσδιάκριτη. Μου θύμισες το διήγημά μου στον ΕΦ διαγωνισμό με θέμα 'Εξέλιξη' που έγινε πριν 3 χρόνια όπου είχα εξελίξει τον άνθρωπο σε ένα 'βρυκόλακα' χρήματος με δεδομένο οτι σαν είδος έχουμε ήδη ζήσει χιλιάδες χρόνια να κυνηγάμε τον πλούτο στις διάφορες μορφές του. Και εκεί πραγματικά σκεφτόμουν οτι ήμουν στο όριο της μπαρούφας εφόσον η εξέλιξη θέλει εκατ. και οχι χιλιάδες χρόνια... παω πίσω στο προφίλ μου στο φέιςμπουκ τώρα 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted June 15, 2015 Share Posted June 15, 2015 η διαφορά μεταξύ ΕΦ και ΕΜ (μπαρούφα) γίνεται δυσδιάκριτη. Σπύρο, φαντάζομαι πως ο χαρακτηρισμός «μπαρούφα» δεν είναι κακοπροαίρετος, μιας και τον χρησιμοποιείς και για δική σου ιστορία. Παρόλ' αυτά, για αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων, καλό θα ήταν να μην χρησιμοποιούνται τέτοιου είδους χαρακτηρισμοί, και πόσο μάλλον σε έναν διαγωνισμό που οι συγγραφείς δεν σχολιάζουν στις ιστορίες τους μέχρι τη λήξη. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Man_from_Earth Posted June 16, 2015 Share Posted June 16, 2015 η διαφορά μεταξύ ΕΦ και ΕΜ (μπαρούφα) γίνεται δυσδιάκριτη. Σπύρο, φαντάζομαι πως ο χαρακτηρισμός «μπαρούφα» δεν είναι κακοπροαίρετος, μιας και τον χρησιμοποιείς και για δική σου ιστορία. Παρόλ' αυτά, για αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων, καλό θα ήταν να μην χρησιμοποιούνται τέτοιου είδους χαρακτηρισμοί, και πόσο μάλλον σε έναν διαγωνισμό που οι συγγραφείς δεν σχολιάζουν στις ιστορίες τους μέχρι τη λήξη. Ακούστηκε πράγματι λίγο πιο κακότροπο απο οτι είχα σκοπό να ακουστεί. Είχα στο νου μου τη λέξη 'hoax' - αυτό προσπάθησα να πω στα ελληνικά. Προφανώς και δεν είμαι σε θέση να χαρακτηρίζω κανενός τη δουλειά γιαυτό και αν προσέξεις ήταν γενικό σχόλιο, οχι για το παρόν διήγημα. Θεώρησέ το ατυχή επιλογή λέξης - και απευθύνομαι και στην elgalla. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Γιώργος77 Posted June 16, 2015 Share Posted June 16, 2015 (edited) Ο Μόνταγκιου Σαμερς στον Έλληνα Βρυκόλακα αναφέρει το δημοφιλές πλάσμα της νύχτας ως καταχαμά κι όχι ως καταχανά. Αν θυμάμαι καλά. Κάπου εδώ τελειώνουν οι ενστάσεις μου για την πιο πρωτότυπη ιστορία του διαγωνισμού. Οι κυβερνοβρυκόλακες που αντί για το λαιμό, «δαγκώνουν» το κινητό του ανυποψίαστου θύματος είναι ένα πολύ ωραίο εύρημα. Το ότι το θύμα τους χάνει τη μνήμη του κι όχι το αίμα του κεντρίζει ακόμα πιο πολύ το ενδιαφέρον. Το μόνο που λείπει είναι ο ανατολίτικος ερωτισμός των ευγενών των Καρπαθίων. Τι να κάνουμε, δεν σηκώνει ματωμένη λαγνεία η ξενέρωτη εποχή μας… Καλή επιτυχία !!! Edited June 16, 2015 by Γιώργος77 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted June 17, 2015 Author Share Posted June 17, 2015 (edited) Καταρχήν, σας ευχαριστώ όλους για την ανάγνωση και τον κόπο που κάνατε να αφήσετε ένα σχόλιο. Αν και η αλήθεια είναι πως στα περισσότερα πράγματα με έχει ήδη καλύψει ο Μορφέας με τα δικά του σχόλια για την ιστορία (ΒΓΕΣ, λέμε!) θα ήθελα να κάνω και μερικές επιμέρους παρατηρήσεις. Όλοι έχουμε μάθει είτε από βιβλία είτε από ταινίες ότι οι βρικόλακες τρέφονται με αίμα και δεν μπορείς έτσι ξαφνικά να μας το αλλάξεις αυτό. Επίσης πιστεύω ότι δύσκολα μπορεί να υπάρξει τρόμος χωρίς βία και αίμα. Πιάσε 10 ανθολογίες με κλασικές ιστορίες για βρικόλακες. Σε πάνω από τις μισές θα βρεις τουλάχιστον μία από τις εξής ιστορίες: The Girl With The Hungry Eyes (Fritz Leiber, από τις πιο iconic ιστορίες με βρικόλακες που έχουν γραφτεί, μόνο που η βρικόλακάς του δεν πίνει αίμα), Lonely Women Are The Vessels of Time (Harlan Ellison, επίσης βρικόλακας που δεν τρέφεται με αίμα), La Horla (Guy de Maupassant, με βρικόλακα που αναφέρεται να πίνει και και γάλα) και Ligeia (Edgar Allan Poe, που μπορεί να είναι και απλά μια ιστορία νεκροφάνειας όμως πολλοί την κατατάσσουν ως vampire story). Συνεχίζοντας, στο Carmilla του Sheridan Le Fanu, το περισσότερο αίμα που βλέπουμε σε σχέση με τις διατροφικές συνήθειες του βρικόλακα είναι κάτι μικροσκοπικές σταγόνες αίμα στο μαξιλάρι. To Pillar of Fire του Ray Bradbury, για έναν άνθρωπο που επανέρχεται στη ζωή μετά από εκατοντάδες χρόνια νεκρός, έχει δημοσιευτεί σε ανθολογία των Ωρόρα για βρικόλακες. Φυσικά δεν συγκρίνω τον εαυτό μου με κανέναν από τους σπουδαίους συγγραφείς που ανέφερα, αλλά σίγουρα δεν είμαι ούτε η πρώτη ούτε η μόνη ούτε καν η καλύτερη που έχει προσπαθήσει να κάνει κάτι καινούριο χρησιμοποιώντας έναν παλιό θρύλο. Ο τρόμος δεν είναι αίμα και βία και υποστηρίζοντας κάτι τέτοιο ακυρώνεις όλους τους πρωτοπόρους του είδους και κάμποσους από τους σύγχρονους εκπροσώπους του επίσης. Δεν είναι θέμα προσωπικής πεποίθησης αυτό ("πιστεύω ότι"), έτσι είναι. Η μόνη μου ένσταση είναι ότι επέλεξες την συνέντευξη-εξομολόγηση για να μας αφηγηθείς την ιστορία σου, προσωπικά θα προτιμούσα να τα δω όλα αυτά να συμβαίνουν κομμάτι κομμάτι. Σκέφτηκα πάρα πολύ τη φόρμα της ιστορίας πριν ξεκινήσω να γράφω, ήταν αυτό που με δυσκόλεψε περισσότερο απ' όλα. Νομίζω πως αυτή ήταν η πιο κατάλληλη και ήταν, επιπλέον, αυτή που ήθελα να χρησιμοποιήσω ως homage (θα δεις παρακάτω). Το πρόβλημα είναι στην ιδέα αυτή καθεαυτή. Η ιδέα ανήκει δυο η τριες δεκαετίες πίσω, όταν οι συγγραφείς ακόμα έψαχναν πως να βάλουν την τεχνολογία σε μια ιστορία τρόμου. Δεν μπορώ να πω ότι έχω διαβάσει τέτοιες ιστορίες (σίγουρα δεν έχω διαβάσει καμία αντίστοιχη με τη δική μου). Θα μπορούσες να μου δώσεις κάποια παραδείγματα για να δω πώς χειρίστηκαν άλλοι συγγραφείς το ζήτημα; Το ολο "την ιδεολογία σας την ξεπουλάτε για ψίχουλα και το μόνο που λατρεύετε είναι θεοί φτιαγμένοι από καλώδια και ρεύμα" και κατω μου εκανε πολυ.... οχι. Ειναι το παιδαγωγικό μήνυμα ενάντια στο facebook οπως θα το ελεγε καποιος μαθητής λυκείου σε εκθεση, χωρις να το πιστευει, επειδη αυτο ηθελε να διαβασει ο καθηγητης του. Ναι αυτο που ειπα ειναι αρκετά σκληρό σαν έκφραση, αλλα πραγματικά, ηταν τοσο μη διακριτικό... που με εβγαλε απο την ιστορια. Και μου αρεσε πολυ η ιστορία! Ααααααααα! Δεν μιλάνε ετσι τα τέρατα! Δεν ειναι αυτη η φωνή ενος βρικόλακα! Και ειχες κάνει πολυ καλή δουλειά μεχρι τοτε με τις φωνες των χαρακτήρων! Το νόημα απ'οτι κατάλαβα ειναι "Χρησιμοποιούμε τα μεσα αυτα τοσο πολυ, αποθηκεύουμε τις αναμνήσεις μας εκει τοσο πολυ, που δεν τα βαζουμε στην πραγματική μας μνήμη". Βρες τρόπο να το δειξεις χωρίς να το πεις. Πολύ διακριτικά. Φυσικά και μιλάνε έτσι τα τέρατα! Είναι τόσο κλισέ που, περισσότερο, πεθαίνεις! Και, για μένα, δουλεύει απόλυτα: άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς. Άλλαξαν διατροφικές συνήθειες τα τέρατα, ναι, αλλά ακόμη τέρατα είναι, ακόμη σνομπάρουν τους ανθρώπους, ακόμη τους βλέπουν σαν κάτι αμυδρά καλύτερο από μπριζόλες. Αυτό που δεν μου έκατσε και πολύ καλά είναι το σημείο που μιλάς για την εξέλιξη των βρικολάκων, βάσει των νέων συνηθειών των ανθρώπων. Πόσα χρόνια έχουν περάσει από τότε που το ίντερνετ άρχισε να μπαίνει για τα καλά στη ζωή των ανθρώπων; 15; 20; Αλλά η εξέλιξη ενός είδους απαιτεί χιλιάδες χρόνια. Θα μου πεις, δεν έχουμε καμιά ιδέα για τους βιολογικούς ρυθμούς των βρικολάκων. Σωστά. Έπεσα από τα σύννεφα όταν διάβασα το σχόλιο αυτό, αλλά όταν το είδα να επαναλαμβανεται παρακάτω και γύρισα πίσω στο κείμενο, κατάλαβα ότι εγώ ευθυνόμουν για το μποτς. Ούτε που φαντάστηκα ότι θα πήγαινε το μυαλό κάποιου σε θεωρία εξέλιξης. Το "εξελιχθήκατε" που λέει ο βρικόλακας στην Ελένη δεν σημαίνει "κάποτε μοιάζατε με πιθήκια και μετά οι τρίχες σας λιγόστεψαν, ο εγκέφαλός σας διαφοροποιήθηκε κτλ.". Σημαίνει αυτό ακριβώς που λέει: κάποτε η ζωή είχε να κάνει καθαρά με την επιβίωση (χωρίς αίμα δεν επιβιώνεις), μετά είδατε πως υπάρχουν πράγματα στη ζωή πέρα από την απλή επιβίωση (π.χ. ιδεολογία) και τώρα πια όλη σας η ζωή είναι διαδικτυακή. Εμείς τρεφόμαστε με ζωή, άρα ακολουθώντας τη δική σας εξέλιξη (κοινωνική και τεχνολογική, όχι σαν είδος), αλλάξαμε διατροφικές συνήθειες επειδή πλέον αυτό που θεωρείτε "ζωή σας" άλλαξε. Μάλλον η διατύπωσή μου ήταν ατυχής στο σημείο αυτό, ίσως έπρεπε να έχω αναφερθεί απλά σε αλλαγή και όχι σε εξέλιξη για να αποφύγω αυτό το μπέρδεμα. Στο μυαλό μου ήταν τόσο απλό όσο το εξής: τρώω μόνο ρύζι. Ξαφνικά το ρύζι στον πλανήτη μεταλλάσσεται και αποκτά άλλο σχήμα και γεύση. Αλλά μόνο ρύζι μπορώ να φάω, οπότε πρέπει να μάθω να τρώω το μεταλλαγμένο ρύζι. Δεν μπορεί σε μία ιστορία με βρικόλακες, έστω και μοντέρνους, να μην υπάρχει σκηνή με αίμα! Τον απογοητεύεις πολύ τον αναγνώστη και φυσικά αυτό δεν είναι καλό. Φυσικά και γίνεται, όλα γίνονται, του σπανού τα γένια μόνο δεν γίνονται. Για να μην ξαναγράψω τα ίδια, δες την απάντησή μου πιο πάνω στον Disco_Volante. Θα μπορούσε να λέγεται και "συνέντευξη με εναν τεχνολογικό βρυκόλακα"... Ναι! Χαμογέλασα με αυτό γιατί ακριβώς αυτό ήταν. Το Interview With the Vampire είναι το αγαπημένο μου βιβλίο, έχω μια πολύ προσωπική και ιδιαίτερη σύνδεση μαζί του για διάφορους λόγους. Όταν μου ήρθε η ιδέα για την ιστορία δεν ήξερα ποια φόρμα θα χρησιμοποιούσα, αλλά όταν σκέφτηκα τη συνέντευξη μου φάνηκε απείρως ταιριαστό. Παρά το ότι διαβάστηκε άνετα, στρωτά, αυτό το διήγημα δεν μου άρεσε. Το ίδιο το θέμα μου φάνηκε τραβηγμένο, βεβιασμένο να ταιριάξει στον διαγωνισμό. Πολύ στεναχωρήθηκα, βρε Άννα. Γενικά με πιάνει μια στεναχώρια όταν δεν σου αρέσουν οι ιστορίες μου γιατί εκτιμώ τη γνώμη σου, αλλά μάλλον είναι αναμενόμενο αυτό, δεν γίνεται όλα όσα γράφουμε να αρέσουν σε όλους. Σίγουρα πάντως το δεύτερο δεν ισχύει, η ιδέα μου ήρθε εντελώς αβίαστα και όταν κατέληξα και στη φόρμα, το κείμενο το έγραψα μια κι έξω κι απειροελάχιστες διορθώσεις έκανα μετά. Εντάξει, ωραία το πήγες. Αλλά είναι κλασική η απορία που έχω. Ποίος διηγείται την ιστορία, αν αυτός φαγώθηκε/ βρικολάκιασε/ ξέχασε τα πάντα; Ήδη στην τελευταία γραμμή τα ξεχνάει. Νομίζω θα επέλεγα τριτοπρόσωπη αφήγηση για το συγκεκριμένο διήγημα. Έλα καλέ! Είσαι έμπειρη συγγραφέας εσύ, τα ξέρεις αυτά. Την ιστορία δεν την έγραψε κανείς, διαδραματίζεται real time και βλέπουμε τις σκέψεις του πρωταγωνιστή ως εσωτερικό μονόλογο. Γι' αυτό και ο πρωταγωνιστής μιλάει σε ενεστώτα. Το ότι μια ιστορία τη διαβάζουμε δεν σημαίνει ντε και καλά ότι κάποιος εντός της ιστορίας έκατσε και την έγραψε. Έχω δύο μόνο ενστάσεις: 1. Αυτό που εμένα μου γίνεται σαφές (τόσο πολύ που διαβάζοντας τα σχόλια απόρρησα δηλαδή) είναι ότι όταν αυτά τα πλάσματα τρώνε κάτι από το fb πχ μια φωτογραφία, εσύ ξεχνάς τη στιγμή και τη συνθήκη, όταν τρώνε μια επαφή ξεχνάς τα πάντα που έχουνε να κάνουνε με τον άνθρωπο που σου φάγανε. Αυτουνού εκεί στο τέλος του τρώει το λογαριασμό του; Δηλαδή, η φάση είναι ότι για να ξυπνήσει και να μη θυμάται τι φοβήθηκε πρέπει να του φάει κάτι που να έχει σχέση με την ώρα που πέρασε μαζί της, και κάτι τέτοιο δεν το βλέπω να υπάρχει ηλεκτρονικά. Δεν είναι το θέμα μου ότι είναι ασαφές αυτό που σου λέω εδώ, μια χαρά καταλαβαίνεις τι γίνεται και χωρίς εξηγήσεις, απλά για μένα έχεις θέσει μια χαρά τους κανόνες και έρχεσαι να μου τους σπάσεις στο τέλος άδοξα. 2. Η Ελένη είναι η συνάδελφος που τον έστειλε εκεί. Μετά, η Ελένη είναι η βρυκολακίνα απέναντί του - σε μια στιγμή δηλαδή, απλά αναφέρεις τη βρυκολακίνα σαν Ελένη. Ή έχω χάσει κάτι πολύ μεγαλύτερο ή υπάρχει μια περίεργη ασάφεια. Και μία προτροπή: Μας έχεις περιγράψει τόσο πολύ ωραία τα βυσματάκια στο τέλος των καλωδίων στα μαλλιά της, please, please δηλαδή, χρησιμοποιήσέ τα! Γιατί να κρατάει το κινητό στο χέρι της; Γιατί εκεί που πάει αυτός να φύγει να μην έχει βυσματωθεί ταυτόχρονα στο κινητό του και στο μαγνητοφωνάκι (που αν έτρωγε κι αυτή την ανάμνηση θα είχες και μια εξήγηση για το γιατί ξέχασε την ιστορία - ναι, τώρα το σκέφτηκα αυτό). Ακόμα, θα μπορούσε να φύγει. Ποιος χέστηκε πού θα πάει έτσι κι αλλιώς, αφού έχει παρατήσει τη δύναμή του εκεί δα. Βάλτον και στο αμάξι του άμα θέλεις και κάντο και γκάμπριο και βάλτηνα και δίπλα του να αναρωτιέται πού την ψώνησε και να φεύγουνε στο ηλιοβασίλεμα ακούγοντας μουσική Θα σου ολοκλήρωνε και το τρίμπιουτ. 1. Κοπανάω ακόμη το κεφάλι μου μ' αυτό. Είχα πολύ σαφώς στο μυαλό μου το πώς συνέβη, νομίζω ότι επαγωγικά μπορεί κάποιος να το συμπεράνει, αλλά σίγουρα συμφωνώ ότι έπρεπε να βρω έναν τρόπο να το αναφέρω. Ο δημοσιογράφος πήγε εκεί για να καλύψει το γεγονός, επομένως τράβηξε *και* φωτογραφίες. Τράβηξε και μια φωτογραφία μαζί με την Ελένη, την οποία η Ελένη έσβησε (εξ ου και δεν θυμάται πολλά από το event σε σχέση με την ίδια). Αυτό το οποίο έπρεπε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να έχω γράψει κάπου μέσα ήταν ότι ο πρωταγωνιστής την έκανε add στο FB. Δεν ξέρω γιατί πελάγωσα τόσο, ήξερα ακριβώς πώς έγινε και δεν θυμόταν, αλλά δεν μπορούσα με τίποτα να βρω τρόπο να το βάλω στο κείμενο ενώ ήταν εξαιρετικά απλό (το κατάλαβα 2-3 μέρες μετά που ανέβασα). Απλά κόλλησα, τι να πω. 2. Τίποτε από τα δύο, η Ελένη από την αρχή η βρικόλακας είναι. Να, δες: Από μέσα μου, καταριέμαι το αφεντικό μου που μ’ έστειλε σ’ αυτό το γαμημένο cyberpunk πάρτι, τη συνάδελφο που συνήθως ασχολείται με τους γκοθάδες και τα μαγαζιά τους και τα δράματά τους, την Ελένη –αν είναι στ’ αλήθεια αυτό το όνομά της- που έχει μάτια φωτεινά, ηλεκτρικά σχεδόν και πράσινα σαν αψέντι. Αναφέρεται σε τρία διαφορετικά πρόσωπα: το αφεντικό, τη συνάδελφο και την κοπέλα που του δίνει τη συνέντευξη, η οποία ήδη μόνη της έχει αναφέρει πως τη λένε Ελένη. Αυτό με τα βύσματα ήταν η αρχική μου ιδέα. Το φοβήθηκα λίγο από πλευράς λέξεων, όμως, καθώς θα ήθελε ιδιαίτερη περιγραφή το σκηνικό και δεν θα μου έφτανε, οπότε το απλοποίησα. (α) υπάρχει ισχυρή δόση δασκαλίστικου κυρήγματος για το fb. (β) οτι αγνοείς το γεγονός οτι η εξέλιξη ενός είδους χρειάζεται εκατομμύρια χρόνια. Ενδεικτικά ο σημερινός άνθρωπος (homo sapiens) περπατάει στη Γη περίπου 2 εκατ. χρόνια και ακόμη δεν υπάρχει εξέλιξη. Προφανώς η 10ετία που υπάρχει fb είναι πολύ λίγη για να εξελίχθηκαν οι βρυκόλακες εντός της. Η μήπως θεωρείς οτι εξελίσσονται πολύ πιο γρήγορα απο τα άλλα είδη; Αν ναι έπρεπε να το αναφέρεις κάπως.. (γ) η εξέλιξη που οραματίστηκες αφορά τη μετάβαση από ένα φυσικό ξεζούμισμα (αίμα) σε ένα νοητικό (αναμνήσεις). Εκεί υπάρχει ένα τεράστιο πρακτικό κενό στο πως μπορεί κάποιος να κλέβει αναμνήσεις και πως σχετίζεται η κοινωνική δικτύωση με αυτό. Έχεις κάνει τεράστια και ανεξήγητα λογικά άλματα. ΕΦ, εντάξει, αλλά χωρίς και κάποια λογική βάση η διαφορά μεταξύ ΕΦ και ΕΜ (μπαρούφα) γίνεται δυσδιάκριτη. Νομίζω ότι για το (β) απάντησα παραπάνω στον Άγγελο, πιστεύω ότι θα πρέπει να καλύπτει τις παρατηρήσεις σου η απάντηση εκείνη. Για το (α) διαφωνώ κάθετα, μια παράγραφος μονόλογος του βρικόλακα δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να θεωρηθεί ισχυρή δόση κυρήγματος σε μια ιστορία 9 σελίδων. (γ) Δεν έγραψα επιστημονική φαντασία. Αυτό είναι σημαντικό να το δεχτείς, ως αναγνώστης, για να μην ψάχνεις απόλυτα λογικές εξηγήσεις. Ένα διήγημα soft τρόμου έγραψα, με μεταφυσικά και όχι επιστημονικά πλάσματα στο επίκεντρό του. Ακούστηκε πράγματι λίγο πιο κακότροπο απο οτι είχα σκοπό να ακουστεί. Είχα στο νου μου τη λέξη 'hoax' - αυτό προσπάθησα να πω στα ελληνικά. Προφανώς και δεν είμαι σε θέση να χαρακτηρίζω κανενός τη δουλειά γιαυτό και αν προσέξεις ήταν γενικό σχόλιο, οχι για το παρόν διήγημα. Θεώρησέ το ατυχή επιλογή λέξης - και απευθύνομαι και στην elgalla. Σ' ευχαριστώ που το διευκρίνησες αυτό, το εκτιμώ πολύ. Ο Μόνταγκιου Σαμερς στον Έλληνα Βρυκόλακα αναφέρει το δημοφιλές πλάσμα της νύχτας ως καταχαμά κι όχι ως καταχανά. Εγώ έτσι το βρήκα, πάντως, εξ ου και έτσι το χρησιμοποίησα. Αν το τσεκάρεις κάποια στιγμή και όντως θυμάσαι σωστά, πες το μου να το διορθώσω. Edit: Ξέχασα να γράψω κάτι σημαντικό για τα καλώδια. Το ξέρω ότι σε πολλούς ίσως φαίνεται υπερβολικό, αλλά εμπνεύστηκα από τις ενδυματολογικές επιλογές της cyberpunk κουλτούρας. Edited June 17, 2015 by elgalla 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted June 17, 2015 Share Posted June 17, 2015 Έχω δει τέτοιες στο Μοναστηράκι. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.