Nihilio Posted May 26, 2015 Share Posted May 26, 2015 (edited) Είδος: υπερφυσικός τρόμος Βία; ΌχιΣεξ; ΌχιΑριθμός Λέξεων: 3488Αυτοτελής; ΝαιΣχόλια: Για τον 39ο διαγωνισμό τρόμουΑρχείο: λευκή ηχώς (διαγ).doc λευκή ηχώς (διαγ).pdf Edited February 15, 2016 by Nihilio 6 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted May 26, 2015 Share Posted May 26, 2015 Είμαι διχασμένη σχετικά με την ιστορία αυτή. Από τη μία, μου άρεσε τρομερά. Σαν έμπνευση, σαν εκτέλεση, το παιχνίδι με το επιτηδευμένο λάθος του τίτλου, όλο μου άρεσε πραγματικά πάρα πολύ και τις λέξεις που έκοψες δεν τις κατάλαβα καθόλου. Και το τελείως φλου τέλος μου άρεσε. Αλλά νομίζω ότι, ως έχει, το κόνσεπτ του τρόμου το αγγίζει πολύ μα πολύ αμυδρά. Σίγουρα όχι όσο θα περίμενα έχοντας διαβάσει άλλες σου ιστορίες: τον τρόμο τον κατέχεις πολύ, όμως εδώ μάλλον το γεγονός ότι αναγκάστηκες να κόψεις τόσες πολλές λέξεις σε δυσκόλεψε – και λογικό. Ειλικρινά στο λέω, είναι μια από τις αγαπημένες μου ιστορίες του διαγωνισμού, όμως με προβληματίζει. Θα με δυσκολέψει πολύ το πόσο ψηλά θα την κατατάξω, αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Disco_Volante Posted May 27, 2015 Share Posted May 27, 2015 Ωραία γραφή αν και σε μερικά σημεία με μπέρδεψε λίγο και χρειάστηκε να το διαβάσω ξανά. Περιέχει πολλές αναφορές στη μουσική και αυτό με κάνει να πιστεύω ότι ασχολείσαι με αυτό το θέμα. Κάπου όμως θα πρέπει να υπάρχει και ένα αλλά, έτσι δεν είναι; Διάβαζα τη μία σελίδα μετά την άλλη και ήμουν σίγουρος ότι στην επόμενη θα έμπαινε ο τρόμος. Τελικά αυτός, αν ήρθε τελικά, ήρθε ακριβώς στο τέλος και αυτό με απογοήτευσε λίγο μπορώ να πω. Κατά τη γνώμη μου η ιστορία θα έπρεπε να ήταν δομημένη αλλιώς και να προχωρούσε λίγο ακόμα δείχνοντας τι είναι αυτό που υπήρχε ανάμεσά τους και κυρίως τι μπορεί να κάνει. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted May 30, 2015 Share Posted May 30, 2015 Λοιπόν, θέλω πολύ να διαβάσω την extended εκδοχή. Φαντάζομαι πως εκεί θα εξηγεί το τέλος, που με άφησε με cliffhanger σαν να παρακολουθούσα την αγαπημένη μου σειρά και τελείωσε η σεζόν. Πολύ μου άρεσε η ιστορία σου. Ίσως γιατί μεγάλωσα ροκάς, έφηβος στη δεκαετία του '80, με το τζιν μπουφάν μου γεμάτο ραφτά και κονκάρδες των AC/DC, μακρυά μαλλιά, και ανάλογο βαρύ ύφος που τώρα πια όποτε το σκέφτομαι δεν μπορώ να μην χαμογελάσω. Θυμάμαι τον καθηγητή μου των θρησκευτικών στο λύκειο να μοιράζει στην τάξη ένα φυλλάδιο που μίλαγε για το ροκ και τον σατανισμό, τις γνωστές μπούρδες, είχε μάλιστα παράδειγμα το όνομα των KISS που το εξηγούσε ως "Kings In Satan's Service"! Τσακωθήκαμε φυσικά, και εισέπραξα μια βόλτα στον λυκειάρχη και μία μέρα αποβολή. Τελοσπάντων, για όλα αυτά απόλαυσα την ιστορία, αλλά όχι μόνο. Ήταν πολύ ωραία γραμμένη, στρωτή, από χέρι ανθρώπου που γνωρίζει για τι πράγμα μιλάει. Την ευχαριστήθηκα, κι ας έμεινα με την όρεξη στο τέλος. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted May 30, 2015 Share Posted May 30, 2015 Λοιπόν μάλλον σου κάνανε κακό οι λέξεις που έκοψες αν και πιστεύω ότι έκανες καλή δουλειά. Η ιστορία ήτανε πυκνογραμμένη αλλά δεν με πείραξε ιδιαίτερα μπόρεσα να την παρακολουθήσω και μπορώ να πω έκανες καλή δουλειά με τους χαρακτήρες και κυρίως του Τζος. Το τέλος όμως ειδικά η τελευταία γραμμή είχε κάτι από ανέκδοτο ή pun γιατί κατάλαβα τι προσπάθησες να κάνεις αλλά δεν με έπιασε. Νομίζω έφταιγαν οι λέξεις που έκοψες γι αυτό και στην μεγάλη εκδοχή υπάρχει μεγαλύτερη ισορροπία και περισσότερος τρόμος. Κατά τα άλλα είναι μια πολύ καλογραμμένη ιστορία - ψεύτικη βιογραφία, προφανώς ήξερες τι έγραφες και φαίνεται. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Lord Denton Posted May 31, 2015 Share Posted May 31, 2015 Fuckin hell man. Δε θα πω οτι δε με τρόμαξε, γιατι αυτο απλα αδικεί την ιστορια. Ο τρομος δεν ειναι μονο για να τρομαζεις. Η ιστορια ειχε μια πολυ γαματη αισθηση στοιχειωμένου. Μου αρεσε αρκετα πολυ και δε θα θελα να δω να αλλάξει κατι πανω της. (Θα θελα μονο παρα πολυ να ακουγα το τραγούδι. Δηλαδη εβλεπα τις περιγραφές και σκεφτόμουν μονο "Αυτο πρεπει να το ακουσω". Αν υπαρχει καποιο τραγούδι που ειχες για έμπνευση, περιμενω inbox! ) 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted May 31, 2015 Share Posted May 31, 2015 (edited) Αυτό το διήγημα πρέπει να μεταφραστεί και να δημοσιευτεί στο Rolling Stone παρακαλώ. Προσωπικά, διάβασα πολλές ορολογίες και ονόματα που δεν ήξερα. Όπως επίσης αυτά που κάνανε με τις κιθάρες. Ένιωσα σαν εξωγήινος που διάβαζε ένα άρθρο από τη Γη. Επίσης πολλές σκηνές απ' ότι κατάλαβα που περιγραφόντουσαν σαν να ήσουν από μέσα ήταν στα high points της μπάντας ενώ κάποιες άλλες όπως με κάποιους σκοτωμούς/ατυχήματα περιγραφόντουσαν με μεγαλύτερη συντομία και από τρίτο πρόσωπο. Αυτά εγώ ήθελα να ζήσω από κοντά και όχι μόνο τις "θεϊκές" τους στιγμές (ώστε να υπάρχει μια εναλλαγή συναισθημάτων). Πολύ συμπυκνωμένο κείμενο που κανονικά χωράει ολόκληρη ταινία. Σκέψου το για το Rolling Stone. Edited May 31, 2015 by Διγέλαδος 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest /george/ Posted May 31, 2015 Share Posted May 31, 2015 Στρωτή και καλογραμμένη ιστορία, αυτό είναι σίγουρο αλλά είναι σίγουρα ιστορία τρόμου όμως; Αν είναι θα είναι αυτό που εγώ ονομάζω επιφανειακός τρόμος δίχως πολλά αίματα και πτώματα. Προσωπικά όταν διαβάζω τρόμο θέλω να είναι τρόμος με τα όλα του, ε πως να το κάνουμε;! Και στο τέλος όταν ξεπηδάει το υπερφυσικό στοιχείο είναι εντελώς φλου δίχως καμία απολύτως εξήγηση για το τι είναι. Με άλλα λόγια εκεί που λέω, κάτσε κάνε υπομονή και στο τέλος κάτι θα υπάρχει, στο τέλος με κρεμάς! Καλή επιτυχία! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted June 1, 2015 Share Posted June 1, 2015 Όπως λέω πάντα σε παρόμοιες περιπτώσεις, μ’ αρέσει πολύ όταν μια ιστορία έχει ως βασικό της στοιχείο τη μουσική. Και λίγο περισσότερο σε μια ιστορία τρόμου. Είναι σαν να βάζει στο μυαλό σου ένα απόκοσμο σάουντρακ. Κι εδώ το κάνεις πολύ καλά. Όλη η ιστορία είναι στημένη γύρω απ’ αυτό που θέλεις να δείξεις. Ίσως να χαλάσουν κάποιους οι αναφορές σε τεχνικά μουσικά θέματα, κλίμακες, ρυθμούς κτλ κτλ. Αν δεν ξέρεις τι είναι αυτά θα τα προσπεράσεις έτσι, χωρίς να είσαι σίγουρος τι πραγματικά συνέβη εκεί. Μου θύμισε λίγο το The Prodigy. Είναι εντελώς ξεχωριστές ιστορίες, αλλά στο θέμα της μουσικής υπάρχει μια παρόμοια προσέγγιση, αν και γίνεται με διαφορετικό τρόπο. Καλό είναι αυτό. Μου είχε αρέσει κι εκείνη η ιστοριούλα. Ο τρόμος άργησε λίγο να φανεί κι έμεινε πολύ ανοιχτός. Φαντάζομαι ότι ήταν το κόστος που πλήρωσες για να κόψεις όλες εκείνες τις λέξεις. Προτίμησες να κρατήσεις την πλοκή απ’ τον τρόμο; Σίγουρα, στην πλήρη μορφή της θα έχει περισσότερο ενδιαφέρον. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gismofbi Posted June 1, 2015 Share Posted June 1, 2015 (edited) Φανταστική ιδέα να παντρέψεις μουσική με τρόμο. Μου θυμισες μια ταινία για εναν ιο που μεταδίδεται μέσω της μουσικής και οποίος την ακούει γινεται ζόμπι. Ωραία γραφή, γλαφυρή με όμορφες περιγραφές και πετυχημένες παρομοιώσεις. Σκοτεινή ατμόσφαιρα και παρόλο που ο τρόμος άργησε, εμένα με έπιασε για τα καλά. Στα μείον βρήκα τις αρκετές αναφορές σε τεχνικά μουσικά θέματα τα οποία δεν γνώριζα τι είναι και τα προσπερνούσα. Δεύτερον, οι χαρακτήρες είναι ξένοι αλλά μιλούσαν ελληνικά και εννοώ λέξεις, εκφράσεις και στυλ. Τέλος, η εξήγηση είναι λίγο απότομη, συνοπτική αλλά ταυτόχρονα με πολλές πληροφορίες συγκριτικά με το μέγεθος της. Πάντως να ξερεις την απολαυσα, μου άρεσε πολύ και αν έλεγα οτι δεν τρόμαξα θα ηταν ψέμα. Καλη επιτυχία. Edited June 1, 2015 by gismofbi 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
GeorgeDamtsios Posted June 1, 2015 Share Posted June 1, 2015 Μιχάλη καλησπέρα! Καταρχήν να πω ότι μού άρεσε ο λόγος σου. Είναι απλός και ευέλικτος, αλλά συνάμα και ουσιαστικός. Και η ιστορία ήταν ευχάριστη. Δεν ήταν και τόσο τρόμου (ή έστω αυτός άργησε να εμφανιστεί) αλλά στα δικά μου μάτια κάτι τέτοιο δεν τη μειώνει. Μου αρκεί ότι μου άρεσε! Το ότι σχετίζεται με τη μουσική με έκανε να τη συμπαθήσω κι άλλο. Σαν οπαδός του Metal μάλιστα, χαμογέλασα και κάπως περισσότερο με μερικές ορολογίες που αναφέρεις. Στα ελαφρώς αρνητικά βάζω μόνο τη… συμπύκνωση της! Μόλις τη διάβασα μια δεύτερη φορά, και νομίζω ότι θα… σκάσει. Ειδικά από ένα σημείο και μετά τα νοήματα μοιάζουν να πατούν το ένα κυριολεκτικά επάνω στο άλλο. Κάπου παραπάνω βέβαια, διάβασα ότι είναι contest version (ή να την πούμε edit version όπως αποκαλούν τις παρόμοιες περικοπές στα singles;), οπότε θα ήθελα να τη διαβάσω κάποια στιγμή και χωρίς τον περιορισμό των λέξεων. Ήδη υποψιάζομαι ότι έτσι θα είναι +2000 λέξεις και ακόμη καλύτερη! Ωραίο και το λογοπαίγνιο στον τίτλο! Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted June 5, 2015 Share Posted June 5, 2015 (edited) Συγχαρητήρια! Ένα διήγημα που με ξετρέλανε! Πόσα θαυμαστικά να βάλω, πώς να εκφράσω το πόσο μου άρεσε, πόσο με είχες από τα μαλλιά και πόσες φορές ρούφηξα την ανάσα μου προς το τέλος. Έξυπνη γραφή (αλλά όχι εξυπνακίστικη, δηλαδή ο πρωταγωνιστής ήταν ωραίος, αληθινός), περιγραφές που με ταξίδεψαν, δυνατή κλιμάκωση. Και στην τελευταία γραμμή... ΟΥΑΟΥ! Με κάθε ειλικρίνεια, διάβασα κάτι πάρα πολύ καλό (αν δεν ήμουν σαφής μέχρι τώρα ). Μόνη μου ένσταση: Γιατί ο πατέρας του Ρυς δεν κατάστρεψε την κασέτα; Έχει κάτι λαθάκια βιασύνης, κάτι τελείες που λείπουν, λέξεις που επαναλαμβάνονται, τέτοια πράγματα (και βρήκα ένα ορθογραφικό). edit: Για 'μένα, ήταν πέρα για πέρα τρόμου. Edited June 5, 2015 by Cassandra Gotha 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted June 8, 2015 Share Posted June 8, 2015 Πολύ ωραία έμπνευση και ωραία δοσμένη. Από μένα χάνει λίγο στα σημεία επειδή δεν ξέρω τίποτα από μουσική και δεν καταλάβαινα πολλά από τα τεχνικά που διάβαζα, αλλά φαίνεται από τη γραφή της ότι εσύ ξέρεις τι λες, και βασικά αυτό είναι που έχει σημασία. Είχα λίγη δυσκολία μια-δυο φορές να τοποθετήσω χρονικά τις σκηνές, αλλά γρήγορα τις ξεμπέρδευα. Νομίζω ότι στην εκτεταμένη εκδοχή του διηγήματος θα έχεις την πολυτέλεια των λέξεων να δείξεις καλύτερα πότε συμβαίνουν διάφορα περιστατικά. Μου άρεσε το λογοπαίγνιο στον τίτλο, και είναι αστείο γιατί τόσες μέρες από τη στιγμή που ανέβηκε το κείμενο στο φόρουμ σκεφτόμουνα "Μα δεν μπορεί, ηχώ λέμε, δε λέμε ηχώς, δεν μπορεί να ξέφυγε λάθος στον τίτλο", οπότε ήταν πολύ ωραία όταν ήρθε η εξήγηση. Δεδομένου ότι εκείνο που κάνει τα περισσότερα θρίλερ τρομακτικά είναι πολλές φορές περισσότερο τα ηχητικά εφέ παρά οι ίδιες οι εικόνες, φρίκαρα εντελώς (με την καλή έννοια) όταν κατάλαβα πού το πας και τι ακούει από την κασέτα. Και για να πω την αλήθεια χάρηκα πολύ που άκουγα ένα σωρό άλλους πεζούς θορύβους γύρω μου εκεί που διάβαζα. Όσο για την άποψη που διαβάζω παραπάνω ότι ο τρόμος μπαίνει αργά και δεν τρομάζει, είναι σαν να λέμε ότι αν φας γκολ στο τελευταίο λεπτό του αγώνα είναι σαν να μην έχασες το ματς! Ε, λοιπόν, τα νέα είναι ότι το έχασε το ματσάκι ο τύπος και ότι εγώ δεν θέλω ν' ακούσω μουσική απόψε. Ναι, ήταν τρομακτική και θέλω να δω και την εκτεταμένη εκδοχή. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted June 9, 2015 Share Posted June 9, 2015 Η ιστορία είναι καλογραμμένη με ιδιαίτερη ατμόσφαιρα Πιστεύω όμως ότι άλλη οπτική γωνία, αυτή του μπασίστα πχ, θα μας άφηνε να δουμε τρόμο. Ως έχουν τα πράγματα χτίζεις ατμόσφαιρα αλλά δεν δίνεις τρόμο. Ψιλοπράγματα: Η στρατηγική επιβίωσής μου στα πάρτι του Τζος ήταν απλή αλλά επιτυχημένη: απλά απέφευγα κάθε επαφή με αυτόν και τα κρύα του αστεία, απόψε όμως μας είχε υποσχεθεί μία “τεράστια έκπληξη”και, γύρω στα μεσάνυχτα, ανέβηκε σεινάμενος-κουνάμενος σε μία καρέκλα και σαν τελάλης ζήτησε από εμάς την προσοχή μας. Η πρόταση είναι μεγάλη. Πριν το απόψε βάλε τελεία Ομολογώ, υπήρχαν στιγμές που θαύμαζα τον Τζος. Στιγμές όπως τώρα, που με κοιτούσε μέσα στα μάτια και απάγγελλε απέξω ένα άρθρο από το μπλογκ μου. Πολύ καλό! “Όχι παιδιά, πραγματικά, ήσασταν καταπληκτικοί.” Αυτό το είπαμε σχεδόν μαζί με την Κέιτ και μετά βάλαμε τα γέλια. Κλισεδάκι η ταυτόχρονη ομιλία, μπορείς να το ξαναγράψεις αν θες. Θυμάμαι όμως ότι, από την ήμερα εκείνη και δώθε ο γέρος μου άλλαξε. Το και δώθε κάντο και έπειτα. Στο τελευταίο του σχόλιο γέλασα και εγώ. Επειδή τον έχεις κάνει πολύ τσατιλιάρη, δε νομίζω να γελούσε. Πες χαμογέλασα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted June 12, 2015 Share Posted June 12, 2015 (edited) Έλα ρε. Μέχρι κι εγώ τους ξεχωρίζω. Με βάζεις σε πολύ ωραίο κλίμα. Και νομίζω πρωτότυπο. Κοίτα μην το γκρεμίσεις μετά. Επίσης πολύ επιτυχημένο το φλας μπακ. Χα και ξανά χα. Άρθρο από το μπλογκ μου. Χα! Πάντως λίγο αλλόκοτο ξέσπασμα. Χαρτί και καλαμάρι του τα λεει δηλαδή, και δεν είχα προετοιμαστεί για αυτό. Εννοώ, δεν είχα καταλάβει να ήταν τόσο κολλητοί. Και του λεει και τα απίστευτα έτσι; Όχι για τους πέντε παραπάνω μπάφους που ήπιανε. Α, για παράδειγμα, μπορεί να έχουν μαστουρώσει και οι δύο και να μιλάν έτσι χύμα. Μία τέτοια διάθεση θα δικαιολογούσε το ξέσπασμα. Δηλαδή ήταν μάγος πριν τον προσεγγίσουν αποκρυφιστικοί κύκλοι; Έτσι, από μόνος του είχε ψαχτεί; Ροκ σταρ. Φραγκάτος, ταλαντούχος, αλλά λείπει το λογικός. Προφανέστατα. Όπα. Το γνωστό κθουλικό λάθος, και το ακούς από μένα αυτό. Γιατί, γιατί, γιατί, γιατί, δεν την έχεις ήδη καταστρέψει την κασέτα, ρε πατέρα; Είναι σαν να μου λες τράβα άκουσέ την. Εδώ δηλαδή θα ήθελα οπωσδήποτε –μα οπωσδήποτε μία εξήγηση. Γιατί την κρατάς την κασέτα; Τόσο πολύ συναισθηματικά είσαι δεμένος, είναι κάποιο χρέος με το υπερπέραν, σου είπαν οι νεκροί κράτησέ τη να μην έρθουμε και σε φάμε, τι; Πρέπει να μας πεις ακριβώς τι. Αλλιώς έπρεπε να την είχε κάψει, κομματιάσει, πετάξει στο ωκεανό και διαλύσει με οξύ (διάλεξε τη σειρά). Όχι να λεει στο μουσικόβιο ρoκάκια διαταραγμένο παιδί του κάψε μία αλλόκοτη κασέτα. Τι θα κάνει ο μουσικόβιος διαταραγμένος ροκάκιας με μία αλλόκοτη κασέτα; Θα την ακούσει. First thing in the morning. Et voilà. Και ξαναλέω, πώς του τα ξέρασε έτσι μονοκοπανιά; Πότε κολλητιριάσανε τόσο και δεν το πήρα πρέφα; Αχ, ουγκ, μπουμ. Αφροδίτη. Ουγκ. Ουγκ. Τι πίθηκας. Σαν δράκοντας με σπασμένη ράχη. Πολύ -πολύ καλό. Πολύ ωραία ιστορία και πρωτότυπη. Τα ζητήματα στα σημεία 5 και 8 θέλουν όμως δουλειά. Πρόκειται για λάθη άπειρου συγγραφέα και δεν ξέρω αν στην e.v. υπήρχαν, ή αν τα είχες αιτιολογήσει /δικαιολογήσει επαρκώς. Πάντως πολύ καλή προσπάθεια. Καλή επιτυχία στον διαγωνισμό! Edited June 12, 2015 by Ιρμάντα 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted June 12, 2015 Share Posted June 12, 2015 Α, θυμήθηκα και τούτο: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted June 12, 2015 Share Posted June 12, 2015 Πάρα πολύ καλά γραμμένο, κυλάει σαν νεράκι και δίνει την αίσθηση μεγάλης άνεσης στον χειρισμό των λέξεων. Το θέμα του ενδιαφέρον και δείχνεις να το κατέχεις. Λογικά, έχει περισσότερη απήχηση σε μουσικόφιλους σαν κι εμένα, που καθόλου δεν ενοχλήθηκα με την καθυστερημένη εμφάνιση του τρόμου μιας και παρακολουθούσα με ενδιαφέρον τα μουσικά τεκταινόμενα ! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted June 14, 2015 Share Posted June 14, 2015 Νομίζω οι πενιχρές μου μουσικές γνώσεις εμπόδισαν να απολαύσω την ιστορία σου στο βαθμό που έπρεπε. Το ότι γράφεις καλά και έχεις έναν εξαιρετικό τρόπο να αφηγείσαι το γνωρίζαμε αλλά πρέπει να πω ότι έχω διαβάσει πολύ πιο εντυπωσιακά κείμενα από εσένα. Την ιστορία σου διέπει μία μοναδική, μουσική αίσθηση στοιχειώματος στην οποία προσωπικά θα αποζητούσα περισσότερη ένταση. Ίσως αν μας έφτιαχνες μία πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα από την αρχή, και το λέω με πάσα επιφύλαξη, θα ήταν λίγο πιο σκοτεινό το αποτέλεσμα. Καλή επιτυχία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morfeas Posted June 15, 2015 Share Posted June 15, 2015 Μιχάλη, αυτό ήταν δυνατό (όταν το είχα διαβάσει είχα γράψει ΓΑΜΑΤΟ, αλλά είπα τώρα που σου ποστάρω να κρατήσω τα προσχήματα )! Εντάξει, ανατρίχιασα κανονικά (τρίχα κάγκελο που λένε), πριν καν φτάσουμε στην τελευταία ατάκα (κι ας την περίμενα με σιγουριά, μια χαρά λειτούργησε). Δεν υπάρχει κάτι πραγματικά αρνητικό να πω, αν αυτό είναι αποτέλεσμα βίαιης σφαγής, δεν μπορώ να φανταστώ τι στολίδι μας περιμένει μετά το πέρας του διαγωνισμού. Και για να εκφράσω και τη διαφωνία μου με τα προηγούμενα σχόλια: μακράν η τρομακτικότερη ιστορία του διαγωνισμού, κατά τη γνώμη μου. Περιττό να πω τι μου άρεσε, αλλά πρέπει: Καλογραμμένο, με χιούμορ, με ωραία φωνή αφηγητή, με ιδανικό ρυθμό, τρομακτικό, με πολύ ενδιαφέρουσα αξιοποίηση του θέματος, ακόμη και το ότι δεν καταλάβαινα όλα όσα έλεγες (not a fan of metal) δεν έπαιξε αρνητικό ρόλο, απεναντίας το έκανε πιο εξωτικό. Επίσης το τέλος (εντάξει, όλα τα λεφτά), το οποίο θυμίζει πολύ τις ιστοριούλες τύπου creepypasta ή τα 2-sentence stories that will keep you awake at night που κυκλοφορούν, το έκανες πετυχημένα (το έχτισες καλά πα να πει αυτό) και δεν φάνηκε καθόλου γελοίο (που θα μπορούσε πολύ εύκολα). Το περίμενα (ήμουν σίγουρος) ότι θα τελειώσει με αυτόν τον τρόπο (υπαινιγμός στην τελευταία ατάκα), αλλά αυτό λειτούργησε θετικά σε εμένα (παρατεταμένη ανησυχία ότι κάτι κακό θα συμβεί, μέχρι και που συνέβη). Μπορείς να διορθώσεις μικροπράγματα ή σημεία στη δομή (σου επισημαίνω ορισμένα), αλλά συνολικά ήταν μια πολύ δυνατή συμμετοχή. Θα ήθελα να διαβάσω την εκτεταμένη βερσιόν, όχι γιατί αυτής της έλειπε κάτι, αλλά γιατί θα ήθελα να διαβάσω περισσότερο. Μπράβο σου! Καλή επιτυχία! λευκή ηχώς (διαγ) - Nihilio - Morfeas.doc 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Γιώργος77 Posted June 16, 2015 Share Posted June 16, 2015 Μια ιστορία φαντασμάτων που συνδέει ωραία τις δεισιδαιμονίες της παραψυχολογίας με τις εμμονές και τα κουσούρια της ροκ σκηνής. Το ύφος της διήγησης μας κάνει να νομίζουμε ότι διαβάζουμε ένα σύγχρονο αστικό μύθο. Αν ο Ρυς Τζόουνς ηταν ένας αιμοσταγής μάγος και γυρνούσε από το υπερπέραν για να εκδικηθεί το γελοίο Τζος, θα ήταν πιο καλή η φάση, αλλά 3500 λέξεις θα ήταν πολύ λίγες για ένα τέτοιο χέβι μέταλ μακελειό. Καλή επιτυχία !!! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted June 16, 2015 Share Posted June 16, 2015 Έχεις κάνει ό,τι περνούσε από το χέρι σου (άλλα ό,τι όμως, οτιδήποτε μιλάμε) για να πατήσεις την ιστορία στο λαρύγγι και να την σκοτώσεις. Είναι τίγκα στα ορθο-τυπο-κακά πράγματα, έχεις βάλει όλη την ιστορία σε διάλογο, έχεις ένα πανηγύρι από ορολογία για να μας κρατήσεις μακριά από την πλοκή, έχεις σπάσει κάθε φόρμα (που ξέρουμε ότι ξέρεις να χρησιμοποιήσεις) και έχεις κρατήσει μονάχα το παντς λάιν. Και αφού τα έχεις κάνει όλα αυτά, παρά κάθε σου προσπάθεια για να τη σκοτώσεις, η ιστορία είναι απλά φανταστική. Με κάποιον διαβολεμένο τρόπο όλο αυτό το μπάχαλο που έχεις δημιουργήσει δουλεύει απίστευτα καλά, από την πρώτη μέχρι και την τελευταία λέξη, η ατμόσφαιρα δεν λέει να φύγει από το κεφάλι μου (την διάβασα 11 του μήνα κι έχουμε 16) κι όχι μόνη της, κατάφερες να με φορτώσεις και μια στοιχειωμένη μελωδία που την ακούω στο κεφάλι μου χωρίς να την έχω ακούσει ποτέ στην πραγματικότητα. Αυτό το τελευταίο από μόνο του θα ήτανε επίτευγμα, αλλά δεν είναι το μόνο. Το φαν κλαμπ συνεδρίασε και ψήφισε φύλλο οδηγιών: Διόρθωσε ορθο-τυπο-διαόλια, φτιάξε τα εισαγωγικά και για κάθε τι που έχεις πετάξει έξω σκέψου πέντε φορές αν η ιστορία πραγματικά το χρειάζεται. Σε μας τους φανς πραγματικά δεν μας έλλειψε τίποτα. Μόνο οι Nihilioστορίες μας έχουνε λείψει. Τούτο δω ήτανε δωράκι γεννεθλίων για μένα, το αγαπώ και σε ευχαριστώ 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 17, 2015 Author Share Posted June 17, 2015 (edited) Θα ήθελα να απαντήσω σε όλους έναν προς έναν, αλλά δεν έχω το κουράγιο (τώρα). Για αρχή να σας ευχαριστήσω για όλα τα σχόλια, επιδοκιμαστικά και επικριτικά, αλλά και για τις ψήφους (ήμουν σίγουρος ότι θα έπαιζα 8η-9η θέση με τόσο δυνατό ανταγωνισμό). Λίγα λόγια για το πώς γράφτηκε η ιστορία: πριν 2 χρόνια έψαχνα τη δισκοθήκη μου και είχα φτάσει μεταξύ White Stripe και White zombie και σκέφτηκα την αρχική φράση. Και μαζί της ήρθε η ιστορία του Ντέηβ, που ακούει σε ένα πάρτυ τη στοιχειωμένη κασέτα και συμβαίνει ότι συμβαίνει. Αρχικά υπήρχε μόνο ο Τζος που αφηγείται την ιστορία και το γεγονός ότι ο Ντέηβ και η Κέητ ήταν μεγάλοι φαν. Βεβαίως αυτή η ιστορία είχε μείνει στο πίσω ράφι για να γραφτεί "κάποτε." Και φτάνουμε στο διαγωνισμό αυτό. Ένα μήνα πριν βγει το θέμα μου είχε κατέβει ένας γαμάτος πρόλογος, που ήξερα ότι θα χρησιμοποιούσα σε αυτό το διαγωνισμό. Μαζί με το θέμα ήρθαν και οι υπόλοιπες πρώτες παράγραφοι και μία ιδέα που, όμως, ήξερα ότι δεν προλάβαινα να χωρέσω σε 3500 λέξεις. Ήταν λοιπόν μία μέρα που περίμενα το λεωφορείο στη στάση όταν σκέφτομαι "κάτσε ρε, έχεις εκείνη την ιστορία με την κασέτα, μικρή είναι χωράει σε 3500, βάλε απλά μια τεχνολογική εξήγηση μέσα". Βεβαίως σιγά που χωρούσε. Σε 3500 χωρούσε η επίσκεψη του Ντέηβ στο πάρτυ (η βασική ιστορία) αλλά έλα που οι White Echoes είχαν μια δική τους ιστορία που έπρεπε να διηγηθούν και η οποία, μαζί με τη βασική πλοκή στριμώχθηκε στις 4700 λέξεις και, εντάξει, σηκώνει και άλλες 2-3 σκηνές σε φλασμπακ για να μας δείξει πόσο κολλητάρια ήταν οι ήρωες με τη μπάντα (κάτι που σωστα επισημαίνει η Ειρήνη ότι κόπηκε στο μοντάζ). Φυσικά στο τέλος έπρεπε να συμμαζέψω τα πράγματα, μόνο πως η κυρίως πλοκή έχανε: α) στον τρόμο β) ήταν εκτός θέματος. Οπότε αυτό που διαβάσατε ήταν, ως επί το πλείστον, η υποπλοκή της ιστορίας με ένα μέρος της κύριας πράξης (για αυτό η Κιάρα μου τη λέει που σπάω τους κανόνες και έχει δίκιο). Και επειδή αρκετοί αναφερθήκατε στα κοψίματα, πάρτε το αρχικό ντραφτ, αδιόρθωτο με τα προβλήματα του, για 2-3 ημέρες (μετά θα αυτοκαταστραφεί) για να δείτε πόσο περισσότερο τρόμο (δεν) είχε (Το κείμενο αφαιρέθηκε) Edited June 22, 2015 by Nihilio 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted April 12, 2016 Author Share Posted April 12, 2016 Επειδή με ρωτάγατε πώς φαντάζομαι τη μουσική της ιστορίας, σήμερα άκουσα αυτούς εδώ τους κυρίους: https://www.youtube.com/watch?v=VQ4hgR-_Fyo και είναι αρκετά κοντά σε αυτό που είχα στο μυαλό μου για τους White Echoes 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mariosdimitriadis Posted May 6, 2016 Share Posted May 6, 2016 Κάπως καθυστερημένο το review μου αλλά μόλις πριν λίγες το διάβασα... και δε γινόταν να μην το σχολιάσω! Η αλήθεια είναι ότι η γνώμη μου είναι επηρεασμένη από το συγκεκριμένο είδος το οποίο λατρεύω και ενώ κάποιοι στράβωσαν με την ορολογία σε εμένα λειτούργησε καταλυτικά. Απλά την λάτρεψα! Το όλο κλίμα, η ατμόσφαιρα, το μουσικό feeling. Κάποτε είχε πει ο Trey Azagthoth ότι η μουσική του περιέχει ήχους που προέρχονται από άλλους κόσμους και η "Λευκή ηχώς" αυτό ακριβώς μου έφερε στο νου:καταραμένοι ήχοι από άλλους κόσμους. Οκ, ο τρόμος σκάει μονάχα στο τέλος αλλά σιγοβράζει σε όλο το διήγημα. Το χάρηκα πολύ! Well done! (By the way, Μιχάλη το pyramids το έχω λιώσει ήδη... και ναι κολλάει γάντι στο διήγημα) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted May 6, 2016 Author Share Posted May 6, 2016 Κάποτε είχε πει ο Trey Azagthoth ότι η μουσική του περιέχει ήχους που προέρχονται από άλλους κόσμους και η "Λευκή ηχώς" αυτό ακριβώς μου έφερε στο νου:καταραμένοι ήχοι από άλλους κόσμους. Το αστείο είναι ότι είμαι σε rewrites και γράφω ότι όσο κάθονται οι της μπάντας και ακούνε μουσική με τους συγκατοίκους η μουσική τους αλλάζει και, ανάμεσα στις αλλαγές, αρχίζουν να ακούγονται λιγότερο σαν Korn και περισσότερο σα Morbid Angel. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.