Awakening

[elgalla]

Συγγραφέας: Αταλάντη Ευριπίδου

Είδος: Κάτι από σουρεάλ, κάτι από μεταφυσικό υποθέτω

Αριθμός Στίχων: 12

Σχόλια: Είπα να κάνω μια απόπειρα σε prosaic poetry, απολογούμαι για τα αγγλικά αλλά έτσι μου βγήκε, το συγκεκριμένο.

 

 

She’s bathed in lust, stained with loss, her veins bursting with love, screaming for release.

She’s burning up, but hers is a fever of the soul, a deep, angry thirst that water cannot quench.

Hers are the secrets of the night and she keeps them well, hidden underneath pale, luminous skin.

Hers are the voices of the unborn, hers are the tears of the undying.

Her body holds the keys to the kingdom and they all want a piece of it.

Her blood and bones are the Holy Communion of which all partake.

Yet, there is one thing that is hers, one thing that cannot be shared or stolen.

For she is of those who have Seen beyond the illusion of normalcy, she is of those whose eyes burn brighter, whose lips kiss deeper, whose hearts beat truer.

This is her burden and her blessing.

There are no others like her and, if ever there were, they must be long gone and forgotten.

She savours her solitude for a while, comforted under the heavy quilt of stars and skies and cities.

And then she opens her eyes and, slowly, she awakens.

Edited June 13, 2015 by elgalla

[Morfeas]

Ομορφούλικο.

Παρατηρώ ότι στα αγγλικά σου η γραφή σου είναι πιο ρομαντική, χωρίς να γίνεται γλυκανάλατη. (Το μόνο στη γραφή που δεν μου πολυάρεσε ήταν αυτό το "whose hearts beat truer" που μου φάνηκε κάπως corny). Βέβαια δεν μπορώ να δώσω πρακτικές συμβουλές για ποιήματα κι ειδικά στα αγγλικά.

 

Για κάποιον λόγο αρχικά περίμενα να το πας στους βρικόλακες (πιστεύοντας πως ανακάλυψα το επόμενο αγαπημένο σου θέμα-φετίχ μετά τη μυθολογία )

Μου άρεσε, νομίζω ότι χρησιμοποιείς σε αρκετά σου ποιήματα αντίστοιχα μοτίβα (το σκοτάδι, η διαφορετικότητα που ξεχωρίζει, το αίμα, ακόμη και τη φωτιά έστω κι αν δεν εμφανίζεται άμεσα). Για το feedback: μου έβγαλε μελαγχολία, ναι, αλλά το τέλος με μπέρδεψε (σαν να απέκτησε "πλοκή" ενώ δεν είχε; Το ξύπνημα δεν το κατανοώ, ίσως επειδή δεν την αισθανόμουν μέχρι τον προτελευταίο στίχο ως "κοιμισμένη". Σαν να μετατοπίστηκε το κέντρο βάρους). Βέβαια στα ποιήματα σπάνια καταλαβαίνω αυτό που είχε ο άλλος ως στόχο να μου μεταδώσει, οπότε δεν είναι και κάτι αυτό.

Μου άρεσε, πάντως, ο τελευταίος στίχος (αν και χωρίς να καταλαβαίνω τι επακολουθεί).

Μπράβο σου (και κυρίως που γράφεις καλά -κατά τη γνώμη μου- σε μια γλώσσα που δεν είναι μητρική σου, και μάλιστα ποίηση)!

[Ιρμάντα]

Σκοτεινό, ατμοσφαιρικό, με κάτι από κόμικ.

(αν και είμαι οπαδός της ομοιοκαταληξίας.)

Ανεβάζουμε και αγγλικά εδώ παιδιά;

[elgalla]

Ευχαριστώ για τα σχόλια, παιδιά!

 

Νικόλα, είναι εμπνευσμένο από το RPG Mage: the Awakening, παρακολουθούσα το session ενός φίλου και μου ήρθε. Στο Mage, λοιπόν, το awakening έχει να κάνει με μια πιο ολοκληρωτική αντίληψη της πραγματικότητας, αν μπορώ να το θέσω έτσι. Ομολογώ πως δεν είναι ιδιαίτερα δουλεμένο, βέβαια, και το παίρνει να γίνει πιο σαφές. Ήταν και το prosaic κομμάτι που μου ήταν ξένο, όχι ότι συνήθως γράφω με ομοιοκαταληξία (συγγνώμη, Ειρήνη! ) όμως αυτό είναι πιο κοντά στην πρόζα παρά στον ελεύθερο στίχο.

 

Ειρήνη, ναι, μπορούμε, γιατί όχι;