Oceanborn Posted June 21, 2015 Share Posted June 21, 2015 Όνομα Συγγραφέα: Oceanborn (κατά κόσμο Μαρία Γ.) Είδος: ΤρόμουΒία;Όχι ακριβώςΣεξ; ΌχιΑριθμός Λέξεων: 1613Αυτοτελής; ΝαιΣχόλια: Ουδέν. Ελπίζω στα δικά σας. Ο,τι έχει στο ψυγείο.pdf 8 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted June 22, 2015 Share Posted June 22, 2015 Τι διαμαντάκι είναι αυτό; Καταπληκτική η ατμόσφαιρα της Αγίας Ελληνικής Δυσλειτουργικής Οικογένειας, τα κενά επικοινωνίας και το πώς όλοι στο ίδιο σπίτι είναι χαμμένοι ο καθένας στον μικρό εμμονικό κόσμο του. Το φανταστικό εύρημα σκάει στη σωστή στιγμή και σε τσιγγλάει και αναπτύσσεται με πολύ σωστό ρυθμό, ενώ η ατμόσφαιρα της "επιδημίας" στην τελευταία πράξη του διηγήματος είναι αποπνικτική, μπορώ να δω πεντακάθαρα την πένθιμη ακολουθία. Σε αυτό βοηθάιε τρομερά η μετρημένη γραφή, που στηρίζεται σε λίγες λέξεις για να αποδώσει ελλειπτικά το σκηνικό. Νομίζω ότι περισσότερή περιγραφικότητα θα στερούσε από την ψυχρή, απογυμνωμένη καθημερινότητα που παρουσίαζεις εδω, όπως και από της απόδοση των (αρχετυπικών αλλά πετυχημένων) χαρακτήρων. Λίγο αμφιταλαντευόμενος είμαι με το εύρημα σου, αλλά αυτό γιατί είμαι αυστηρός. Η αιτία της επιδημίας είναι έξυπνη, νομίζω ότι καταφέρνει επιτυχώς να έχει έναν δυνατό συμβολισμό, χωρίς όμως να γίνεται διδακτική ή να σου κουνάει επιδεικτικά το δάκτυλο. Βεβαίως, όπως και με κάθε δυνατή ιδέα, θα ήθελα να δω περισσότερο από αυτή, όπως το έχεις τώρα είναι η ελάχιστη δυνατή έκθεσή της για να είναι μία επιτυχημένη ιστορία. Από την άλλη όμως δεν ήξερα αν παραπάνω "ζόμπια" ή εξηγήσεις θα κρατούσαν την ιστορία στο ίδιο καλό επίπεδο. Συνολικά, θεώρησέ με φαν της ιστορίας αυτής. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
GeorgeDamtsios Posted June 22, 2015 Share Posted June 22, 2015 Πολύ ωραίο το ανάγνωσμα. Παρότι μικρό, (5-6 σελίδες βιβλίου το πολύ), ο αναγνώστης προλαβαίνει και αντιλαμβάνεται το feeling του. Και μπαίνει σε αυτό. Ο Μιχάλης παραπάνω αναφέρθηκε (πολύ έξυπνα και λογοτεχνικά) σε μια αγία ελληνική δυσλειτουργική οικογένεια. Εγώ προσθέτω και λέω ότι αυτή η οικογένεια μού φάνηκε να ζει σε μια κοινωνία με σαθρά θεμέλια, που είναι πια πιο ετοιμόρροπη από ποτέ. Τους είδα ξεκάθαρα! Το ηθελημένα κοφτό και μετρημένο ύφος σου πάντως, μου φάνηκε ένα κλικ υπερβολικό κάποιες στιγμές: Όπως: “Ο πατέρας μου. Αφασία. Συνταξιοδοτήθηκε πριν κανα δίμηνο και…” Ή λίγο πιο κάτω: “Βήματα. Όχι πάλι ρε πούστη μου. Γδούπος. Τα βλέφαρα μου πετάχτηκαν κουρασμένα. Ησυχία. Απλά περίμενα. Πέντε, τέσσερα, τρία...” Αυτό όμως είναι ατομική εκτίμηση και μόνο. Να είσαι σίγουρη ότι άλλους θα τους φανεί μια χαρά και άλλοι ίσως να πουν ότι θα έπρεπε να είσαι ακόμη πιο κοφτή! Δε χαλάει τίποτα όμως επί του συνόλου, έτσι; Θα χαλούσε αν ακολουθούσες αυτόν τον ρυθμό για πολλές περισσότερες σελίδες.πχ σε μια νοβελέτα ή σε μια κανονική νουβέλα. Θυμάμαι ότι είχε πέσει στα χέρια μου κάποτε, (σχεδόν όταν είχε βγει), ο επίμονος κηπουρός του Le Carre. Εκεί ο τύπος το επαναλάμβανε συνεχώς, (επειδή ήθελε να κρατήσει και ένα συγκεκριμένο feeling στο έργο του προφανώς), αλλά εγώ ως αναγνώστης από ένα σημείο και μετά είχα αρχίσει να ξεφυσώ από τα πολλά ''φρένα''. Το γενικό συμπέρασμα είναι αυτό που είπα εξαρχής: Πολύ ωραίο ανάγνωσμα! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morfeas Posted June 22, 2015 Share Posted June 22, 2015 Μου άρεσε αυτό! Πολύ ζωντανή η γραφή τόσο στους διαλόγους όσο και στην αφήγηση, αυτό το κοφτό ύφος ήταν που με κέρδισε από την αρχή, μπράβο σου! Καλές περιγραφες. Υπάρχουν μικρά ζητηματάκια (π.χ. λέξεις που θέλουν τόνο -π.χ. Ξέρω πώς ακούγεται-, κόμματα, εκείνο το Bold θα το προτιμούσα σε πλάγια γραφή...) αλλά δεν είναι τίποτα. Κι η ιστορία μου άρεσε, αν κάτι μου είναι λίγο ασαφές είναι το "Ποιον σκοτώνει η λογοτεχνία;" Τον αναγνώστη κατάλαβα από το κείμενο, όποιον διαβάζει ας πούμε τα συγκεκριμένα ποιήματα. Απλώς με μπερδεύει το απόφθεγμα στην αρχή που αναφέρεται στη συγγραφή κι όχι στην ανάγνωση. Και για να είμαι ειλικρινής θα το προτιμούσα να συνέβαινε το τελευταίο (όποιος γράφει αρρωσταίνει), θα ήταν μια γαμάτη σύλληψη. Βέβαια εκεί ο αφηγητής δεν θα κινδύνευε, αλλά δεν είναι αυτό άλλωστε απαραίτητο. Πάντως πολύ όμορφη γεύση (μου αρέσει γενικά πολύ αυτό το είδος του τρόμου, ο οποίος λειτουργεί με κόνσεπτ κι εμπεριέχει συμβολισμούς) και να μας γράφεις συχνότερα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted June 22, 2015 Author Share Posted June 22, 2015 (edited) Αρχικά να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ και τους δύο που διαβάσατε την ιστορία μου! Τι διαμαντάκι είναι αυτό; Καταπληκτική η ατμόσφαιρα της Αγίας Ελληνικής Δυσλειτουργικής Οικογένειας, τα κενά επικοινωνίας και το πώς όλοι στο ίδιο σπίτι είναι χαμμένοι ο καθένας στον μικρό εμμονικό κόσμο του. Το φανταστικό εύρημα σκάει στη σωστή στιγμή και σε τσιγγλάει και αναπτύσσεται με πολύ σωστό ρυθμό, ενώ η ατμόσφαιρα της "επιδημίας" στην τελευταία πράξη του διηγήματος είναι αποπνικτική, μπορώ να δω πεντακάθαρα την πένθιμη ακολουθία. Σε αυτό βοηθάιε τρομερά η μετρημένη γραφή, που στηρίζεται σε λίγες λέξεις για να αποδώσει ελλειπτικά το σκηνικό. Νομίζω ότι περισσότερή περιγραφικότητα θα στερούσε από την ψυχρή, απογυμνωμένη καθημερινότητα που παρουσίαζεις εδω, όπως και από της απόδοση των (αρχετυπικών αλλά πετυχημένων) χαρακτήρων. Λίγο αμφιταλαντευόμενος είμαι με το εύρημα σου, αλλά αυτό γιατί είμαι αυστηρός. Η αιτία της επιδημίας είναι έξυπνη, νομίζω ότι καταφέρνει επιτυχώς να έχει έναν δυνατό συμβολισμό, χωρίς όμως να γίνεται διδακτική ή να σου κουνάει επιδεικτικά το δάκτυλο. Βεβαίως, όπως και με κάθε δυνατή ιδέα, θα ήθελα να δω περισσότερο από αυτή, όπως το έχεις τώρα είναι η ελάχιστη δυνατή έκθεσή της για να είναι μία επιτυχημένη ιστορία. Από την άλλη όμως δεν ήξερα αν παραπάνω "ζόμπια" ή εξηγήσεις θα κρατούσαν την ιστορία στο ίδιο καλό επίπεδο. Συνολικά, θεώρησέ με φαν της ιστορίας αυτής. Όπως σου είπα και σε μία πιο προσωπική συζήτηση όταν είδα το σχόλιο σου πανικοβλήθηκα. Το εννοώ. Οπότε όταν διάβασα όλα αυτά τα όμορφα λόγια από εσένα ειδικά που ξέρω πόσο επίπονα ειλικρινής είσαι και πόσο απαιτητικός δεν είχα παρά να χαμογελάσω. Ομολογώ ότι περισσότερη επιβράδυνση όντως ίσως να είχε αντίκτυπο στην δράση της ιστορίας και την ένταση που ήθελα να δώσω. Οπότε χαίρομαι που το σκέφτηκες με αντίστοιχο τρόπο και όντως πέτυχε το πλάνο που είχα στο μυαλό μου. Ίσως θα μπορούσε να γίνει σκελετός για μία μεγαλύτερη ιστορία αλλά δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να κρατήσω τις απαιτούμενες συγγραφικές ισορροπίες για κάτι τέτοιο... (Είμαι και αφόρητα τεμπέλα...) Περιττό να σου πω ότι όταν είδα το διαμαντάκι πήρα μία έκφραση... http://images4.fanpop.com/image/photos/23800000/Ju-on-the-grudge-23872228-490-495.jpg Αλήθεια δε μου είπες, οι διάλογοι βελτιώθηκαν καθόλου; Πολύ ωραίο το ανάγνωσμα. Παρότι μικρό, (5-6 σελίδες βιβλίου το πολύ), ο αναγνώστης προλαβαίνει και αντιλαμβάνεται το feeling του. Και μπαίνει σε αυτό. Ο Μιχάλης παραπάνω αναφέρθηκε (πολύ έξυπνα και λογοτεχνικά) σε μια αγία ελληνική δυσλειτουργική οικογένεια. Εγώ προσθέτω και λέω ότι αυτή η οικογένεια μού φάνηκε να ζει σε μια κοινωνία με σαθρά θεμέλια, που είναι πια πιο ετοιμόρροπη από ποτέ.Τους είδα ξεκάθαρα! Το ηθελημένα κοφτό και μετρημένο ύφος σου πάντως, μου φάνηκε ένα κλικ υπερβολικό κάποιες στιγμές:Όπως:“Ο πατέρας μου. Αφασία. Συνταξιοδοτήθηκε πριν κανα δίμηνο και…”Ή λίγο πιο κάτω:“Βήματα. Όχι πάλι ρε πούστη μου. Γδούπος. Τα βλέφαρα μου πετάχτηκαν κουρασμένα. Ησυχία. Απλά περίμενα. Πέντε, τέσσερα, τρία...” Αυτό όμως είναι ατομική εκτίμηση και μόνο. Να είσαι σίγουρη ότι άλλους θα τους φανεί μια χαρά και άλλοι ίσως να πουν ότι θα έπρεπε να είσαι ακόμη πιο κοφτή! Δε χαλάει τίποτα όμως επί του συνόλου, έτσι; Θα χαλούσε αν ακολουθούσες αυτόν τον ρυθμό για πολλές περισσότερες σελίδες.πχ σε μια νοβελέτα ή σε μια κανονική νουβέλα. Θυμάμαι ότι είχε πέσει στα χέρια μου κάποτε, (σχεδόν όταν είχε βγει), ο επίμονος κηπουρός του Le Carre. Εκεί ο τύπος το επαναλάμβανε συνεχώς, (επειδή ήθελε να κρατήσει και ένα συγκεκριμένο feeling στο έργο του προφανώς), αλλά εγώ ως αναγνώστης από ένα σημείο και μετά είχα αρχίσει να ξεφυσώ από τα πολλά ''φρένα''. Το γενικό συμπέρασμα είναι αυτό που είπα εξαρχής: Πολύ ωραίο ανάγνωσμα Αν έχεις την ατυχία να πέσεις πάνω σε περισσότερα δικά μου γραφήματα θα δεις ότι δεν είμαι και πολύ θερμή υποστηρίκτρια των εκτενών διηγημάτων-τουλάχιστον όταν προέρχονται από εμένα. Οι εικόνες όπως αυτή της οικογένειας που αναφέρατε αμφότεροι όπως και η σαθρή κοινωνία που ζούμε ήταν κάποιες ιδέες που ήθελα να αναδείξω. Οπότε είναι ιδιαίτερα ευχάριστο που εισπράξατε αυτό που επιθυμούσα μέσα από το λόγο μου. Κι όμως, αυτό ακριβώς το ύφος ήταν που με δυσκόλεψε! Βλέπεις έχω μία τάση να χρησιμοποιώ χαοτική σύνταξη, βαρύγδουπες εκφράσεις, πεπαλαιωμένο (;) ίσως λεξιλόγιο και ξαφνικά ήρθα αντιμέτωπη με έναν δεκαεξάχρονο ήρωα! Ε λοιπόν για μένα εκεί ήταν ο τρόμος. Πως θα αποτυπώσω έναν απλό αλλά παράλληλα γεμάτο συναισθήματα τρόπο σκέψης χωρίς να αγγίζω τον λυρισμό που έχω συνηθίσει να εκφράζομαι. Αλήθεια, αν έπρεπε να κάνεις κάποια επαναδιατύπωση, πως θα με συμβούλευες να το κάνω; Δεύτερο σχόλιο για την έκταση. Να το τολμήσω; Το φοβάμαι λίγο για τους παραπάνω λόγους. Μου άρεσε αυτό! Πολύ ζωντανή η γραφή τόσο στους διαλόγους όσο και στην αφήγηση, αυτό το κοφτό ύφος ήταν που με κέρδισε από την αρχή, μπράβο σου! Καλές περιγραφες. Υπάρχουν μικρά ζητηματάκια (π.χ. λέξεις που θέλουν τόνο -π.χ. Ξέρω πώς ακούγεται-, κόμματα, εκείνο το Bold θα το προτιμούσα σε πλάγια γραφή...) αλλά δεν είναι τίποτα. Κι η ιστορία μου άρεσε, αν κάτι μου είναι λίγο ασαφές είναι το "Ποιον σκοτώνει η λογοτεχνία;" Τον αναγνώστη κατάλαβα από το κείμενο, όποιον διαβάζει ας πούμε τα συγκεκριμένα ποιήματα. Απλώς με μπερδεύει το απόφθεγμα στην αρχή που αναφέρεται στη συγγραφή κι όχι στην ανάγνωση. Και για να είμαι ειλικρινής θα το προτιμούσα να συνέβαινε το τελευταίο (όποιος γράφει αρρωσταίνει), θα ήταν μια γαμάτη σύλληψη. Βέβαια εκεί ο αφηγητής δεν θα κινδύνευε, αλλά δεν είναι αυτό άλλωστε απαραίτητο. Πάντως πολύ όμορφη γεύση (μου αρέσει γενικά πολύ αυτό το είδος του τρόμου, ο οποίος λειτουργεί με κόνσεπτ κι εμπεριέχει συμβολισμούς) και να μας γράφεις συχνότερα. Με την ελπίδα αυτή η απάντηση να αναρτηθεί σωστά, θα ήθελα Morfea μου να σ ευχαριστήσω και σένα πολύ για την τιμή που έκανες να μου σχολιάσεις το κείμενο. Θα χαρώ πολύ να συζητήσουμε τα ζητηματάκια και θα μου επιτρέψεις να εκμεταλλευτώ την καλή σου πρόθεση και να σου το προωθήσω σε doc. Ουσιαστικά η ασθένεια προσβάλει όσους γράφουν. Ο ήρωάς μου αγαπά πολύ την λογοτεχνία και είναι στο στάδιο του ξεκινήματος. Αυτό το αποκαλύπτω στο τέλος με την αναφορά στο ταλέντο του. Εφόσον βελτιώσω τη γραφή μου, θα χαρώ πολύ να τα μοιράζομαι μαζί σας. Edited June 22, 2015 by Oceanborn Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted June 22, 2015 Share Posted June 22, 2015 Αυτή τη στιγμή στο δικό μου ψυγείο έχει κάτι μπριζόλες με το αιματάκι τους. Μάλλον είμαι του σπλάτερ σήμερα. Πολύ ωραία και ζωντανή ιστορία. Μπράβο σου που βελτιώνεσαι και σου το συγχωρώ που δεν γράφεις συχνά. Πιστεύω έπιασες ακριβώς την γλώσσα ενός εφήβου και τις σκέψεις που δεν είναι και τόσο εύκολο και δεν τον έκανες να ακούγεται και ευτελής ή χαζός. Όλο το κονσεπτ και ο ρυθμός αφήγησης πολύ καλός και μακάρι να ήταν και περισσότερο δηλαδή. Η γριά στο τέλος αγάπη! Συγχαρητήρια κορίτσι! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted June 22, 2015 Author Share Posted June 22, 2015 Αυτή τη στιγμή στο δικό μου ψυγείο έχει κάτι μπριζόλες με το αιματάκι τους. Μάλλον είμαι του σπλάτερ σήμερα. Πολύ ωραία και ζωντανή ιστορία. Μπράβο σου που βελτιώνεσαι και σου το συγχωρώ που δεν γράφεις συχνά. Πιστεύω έπιασες ακριβώς την γλώσσα ενός εφήβου και τις σκέψεις που δεν είναι και τόσο εύκολο και δεν τον έκανες να ακούγεται και ευτελής ή χαζός. Όλο το κονσεπτ και ο ρυθμός αφήγησης πολύ καλός και μακάρι να ήταν και περισσότερο δηλαδή. Η γριά στο τέλος αγάπη! Συγχαρητήρια κορίτσι! Κρύβε λόγια. Γύρισα από το γυμναστήριο και ετοιμάζομαι να φάω τους σοβάδες. Χαίρομαι πολύ που σ άρεσε Ευγενία μου! Όπως είπα και στον αγαπητό GeorgeDamtsios παραπάνω ήταν πραγματικό στοίχημα για μένα η έκφραση οπότε έστω και μία προσέγγιση θα μου αρκούσε. Πόσο μάλλον όταν μου λέτε ότι όντως κατάφερα να πετύχω το ύφος. Ευχαριστώ πολύ για όλα 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morfeas Posted June 22, 2015 Share Posted June 22, 2015 Βασικά μπορείς να με κουοτάρεις κι άλλη μια φορά (γιατί 3 δεν φτάνουν), για το σασπένς Αυτό που λες στο σπόιλερ για τον ήρωα εγώ δεν το κατάλαβα μες στο κείμενο, ίσως να πρέπει να το υπαινιχθείς περισσότερο (γιατί στην ουσία δεν δίνεις καθόλου εξηγήσεις, η δράση είναι όση εξήγηση παρέχεις στον αναγνώστη). Α, ωραία, περιμένω το doc (σε pm ή όπου θες), είσαι τυχερή που είναι μικρό. Α και να θυμάμαι άλλες φορές να σχολιάζω τα διηγήματα, για να με αγγαρεύουν 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted June 22, 2015 Author Share Posted June 22, 2015 Βασικά μπορείς να με κουοτάρεις κι άλλη μια φορά (γιατί 3 δεν φτάνουν), για το σασπένς Αυτό που λες στο σπόιλερ για τον ήρωα εγώ δεν το κατάλαβα μες στο κείμενο, ίσως να πρέπει να το υπαινιχθείς περισσότερο (γιατί στην ουσία δεν δίνεις καθόλου εξηγήσεις, η δράση είναι όση εξήγηση παρέχεις στον αναγνώστη). Α, ωραία, περιμένω το doc (σε pm ή όπου θες), είσαι τυχερή που είναι μικρό. Α και να θυμάμαι άλλες φορές να σχολιάζω τα διηγήματα, για να με αγγαρεύουν Έφαγε ένα σκάλωμα ο υπολογιστής... Έχω αιτηθεί ήδη την διαγραφή τους. Ναι αν μη τι άλλο θα πρέπει να το φτιάξω εκ νέου στο μυαλό μου για να μπορέσω να εστιάσω και εκεί. Είναι μικρό, είπα να μη σας βασανίσω πολύ μετά από τόσο καιρό. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted June 22, 2015 Share Posted June 22, 2015 Πολύ ωραία ιστορία. Δεν το είχα με τίποτα από τον τίτλο ότι θα κατέληγε εκεί. Νόμιζα πως θα ήταν κανένα πτώμα στο ψυγείο. Μετά κατάλαβα πώς έδενε το quote της αρχής με την κατάσταση. Πολύ καλή και λιτή η παρουσίαση της οικογένειας. Και η ταχύτητα με την οποία προχώρησες από τα πιτόγυρα στα κηδειόχαρτα δε με άφησε να πάρω ανάσα. Welcome back! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted June 22, 2015 Author Share Posted June 22, 2015 Πολύ ωραία ιστορία. Δεν το είχα με τίποτα από τον τίτλο ότι θα κατέληγε εκεί. Νόμιζα πως θα ήταν κανένα πτώμα στο ψυγείο. Μετά κατάλαβα πώς έδενε το quote της αρχής με την κατάσταση. Πολύ καλή και λιτή η παρουσίαση της οικογένειας. Και η ταχύτητα με την οποία προχώρησες από τα πιτόγυρα στα κηδειόχαρτα δε με άφησε να πάρω ανάσα. Welcome back! Βάσω μου σ ευχαριστώ που με διάβασες και ακόμα περισσότερο χαίρομαι που το βρήκες καλό! υποθέτω οι περισσότεροι θα περίμεναν κάτι με ένα κρυμμένο πτώμα ή έστω μία ιδέα περί κανιβαλισμού αλλά είπα να... πρωτοτυπήσω Καλώς σας βρήκα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nemo Posted June 22, 2015 Share Posted June 22, 2015 Πολύ μου άρεσε η ιστορία σου! Από το ύφος μέχρι τις περιγραφές κι από τη γλώσσα μέχρι την κεντρική ιδέα, το κείμενο μου άφησε μια πολύ ωραία γεύση (μιαμ μιαμ, αιματάκι) μετά την ανάγνωση. Δεν έχω και πολλά να προσθέσω στα σχόλια των υπολοίπων, παραθέτω μονάχα μια απορία πολύ ασήμαντη συγκριτικά: αφού ο πατέρας έχει μόνο κανά δίμηνο στη σύνταξη, πότε πρόλαβε να "πήξει το σπίτι στη μαλακία" κάθε "25 του μήνα που μπαίνει η σύνταξη"; Ανυπομονώ να διαβάσω σύντομα κι άλλα από εσένα! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted June 22, 2015 Author Share Posted June 22, 2015 Πολύ μου άρεσε η ιστορία σου! Από το ύφος μέχρι τις περιγραφές κι από τη γλώσσα μέχρι την κεντρική ιδέα, το κείμενο μου άφησε μια πολύ ωραία γεύση (μιαμ μιαμ, αιματάκι) μετά την ανάγνωση. Δεν έχω και πολλά να προσθέσω στα σχόλια των υπολοίπων, παραθέτω μονάχα μια απορία πολύ ασήμαντη συγκριτικά: αφού ο πατέρας έχει μόνο κανά δίμηνο στη σύνταξη, πότε πρόλαβε να "πήξει το σπίτι στη μαλακία" κάθε "25 του μήνα που μπαίνει η σύνταξη"; Ανυπομονώ να διαβάσω σύντομα κι άλλα από εσένα! Τιμή μου αγαπητέ! Κάνει πολλαπλές αγορές. Άλλωστε κάθε ένα από δαύτα δίνει και άλλα 3-4 σε προνομιακή τιμή σαν "δώρο" οπότε υποχρεωτικά αποκτά κανείς μία συλλογή. Βέβαια είναι μία εύστοχη παρατήρηση. Θα μπορούσα ενδεχομένως να αυξήσω τον χρόνο συνταξιοδότησης για να κερδίσω λίγο ρεαλισμό. Σ ευχαριστώ πολύ 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
GeorgeDamtsios Posted June 22, 2015 Share Posted June 22, 2015 (edited) 1. Περί επαναδιατύπωσης των προτάσεων που ανέφερα ως παράδειγμα: Να μην κάνεις καμία! Ο σκοπός σου επιτυγχάνεται μέσα από αυτές τις κοφτές προτάσεις και το κάνει εξαιρετικά. Το ότι τα δικά μου μάτια επιζητούσαν μερικά παραπάνω κόμματα εκεί όπου υπάρχουν τελείες, έχει να κάνει κυρίως με τον προσωπικό μου ρυθμό ανάγνωσης που είναι σχετικά ταχύς ή ίσως ταχύτερος από του μέσου αναγνώστη. (Είτε για καλό, είτε για κακό). Αυτό όμως δε λέει κάτι. Το κείμενο όπως είναι, δίνει το επιθυμητό από εσένα ύφος και απόδειξη σε αυτό είναι ότι σου το είπαμε δύο αναγνώστες πριν το δηλώσεις ανοιχτά και εσύ! 2. Άποψη μου και πάλι, το κείμενο αυτό δείχνει να μη χρειάζεται κάποια ιδιαιέτερη επέκταση. Μέρος της γοητείας του κρύβεται στο ότι ενώ είναι τόσο μικρό είναι ταυτόχρονα και τόσο δυνατό στη δημιούργημα εικόνων στον αναγνώστη. Ακόμη και η σχετική ασάφεια που υπάρχει και ήδη επισημάνθηκε (το ποιον σκοτώνει η λογοτεχνία) στα δικά μου μάτια δεν είναι λάθος. Το να μείνω μπερδεμένος μετά από μια νουβέλα 200000 λέξεων το θεωρώ απαράδεκτο, Στο μικρό διήγημα όμως έχει τη χάρη της, βάζει τον αναγνώστη να κάνει παραπάνω σκέψεις. Όπως ας πούμε: Και εγώ τον αναγνώστη κατάλαβα ότι σκοτώνει η λογοτεχνία, αλλά παρόλα αυτά μου άρεσε σαν ιδέα! Τέλος, η φωνή που έδωσες στον ήρωα είναι πραγματικά φωνή δεκαεξάχρονου... Edited June 22, 2015 by GeorgeDamtsios 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted June 22, 2015 Author Share Posted June 22, 2015 1. Περί επαναδιατύπωσης των προτάσεων που ανέφερα ως παράδειγμα: Να μην κάνεις καμία! Ο σκοπός σου επιτυγχάνεται μέσα από αυτές τις κοφτές προτάσεις και το κάνει εξαιρετικά. Το ότι τα δικά μου μάτια επιζητούσαν μερικά παραπάνω κόμματα εκεί όπου υπάρχουν τελείες, έχει να κάνει κυρίως με τον προσωπικό μου ρυθμό ανάγνωσης που είναι σχετικά ταχύς ή ίσως ταχύτερος από του μέσου αναγνώστη. (Είτε για καλό, είτε για κακό). Αυτό όμως δε λέει κάτι. Το κείμενο όπως είναι, δίνει το επιθυμητό από εσένα ύφος και απόδειξη σε αυτό είναι ότι σου το είπαμε δύο αναγνώστες πριν το δηλώσεις ανοιχτά και εσύ! 2. Άποψη μου και πάλι, το κείμενο αυτό δείχνει να μη χρειάζεται κάποια ιδιαιέτερη επέκταση. Μέρος της γοητείας του κρύβεται στο ότι ενώ είναι τόσο μικρό είναι ταυτόχρονα και τόσο δυνατό στη δημιούργημα εικόνων στον αναγνώστη. Ακόμη και η σχετική ασάφεια που υπάρχει και ήδη επισημάνθηκε (το ποιον σκοτώνει η λογοτεχνία) στα δικά μου μάτια δεν είναι λάθος. Το να μείνω μπερδεμένος μετά από μια νουβέλα 200000 λέξεων το θεωρώ απαράδεκτο, Στο μικρό διήγημα όμως έχει τη χάρη της, βάζει τον αναγνώστη να κάνει παραπάνω σκέψεις. Όπως ας πούμε: Και εγώ τον αναγνώστη κατάλαβα ότι σκοτώνει η λογοτεχνία, αλλά παρόλα αυτά μου άρεσε σαν ιδέα! Τέλος, η φωνή που έδωσες στον ήρωα είναι πραγματικά φωνή δεκαεξάχρονου... 1. Μας πετάτε ένα σπίρτο φίλτατε και μας αφήνετε στην βαρβαρότητα του φτωχού μας συντακτικού! Πέραν της πλάκας, ήταν επίπονες εκείνες οι τελείες. Θα δοκιμάσω κάποια σημεία ενδεχομένως να τα επαναδιατυπώσω έτσι για τον πειραματισμό και εφόσον το φέρω εις πέρας και επιτύχει την επιθυμητή σαφήνεια θα χαρώ να το συζητήσουμε εκ νέου. 2. Και να φανταστείτε ότι στο κεφάλι μου ήταν σαφές! Από την άλλη βέβαια θα μπορούσε να σκοτώνει αμφότερες τις πλευρές αφού το ζήτημα είναι ποιος καταφέρνει να αποκτά ένα άλφα συναισθηματικό φορτίο, να ξεχωρίζει από την σάπια κοινωνική κατάσταση και να προσπαθεί να "συντηρήσει" με κάποιο τρόπο ή να συλλέξει όσα θεωρεί πολύτιμα ακόμα και μέσα στην ενοχή του. Ερώτηση: Μέσα στο κείμενό μου κρύβω μοτίβα από ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα. Μιας και ως τώρα δεν έχω λάβει σχετική αναφορά, διαγράφεται έστω και αμυδρά από την αφήγηση; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted June 22, 2015 Share Posted June 22, 2015 Το βρήκα πολύ ευχάριστο αυτό. Ό,τι έχει το ψυγείο, πράγματι...(άλλωστε μόνο αυτά επέτρεπε η μαμά να τρώμε!) Ήταν όμορφο για το μέγεθός του και για το είδος του, καταλήγουμε ότι πρόκειται για το παραλήρημα ενός έγκλειστου, μάλλον του Μιχάλη, αν κατάλαβα σωστά, αλλά είναι άρτια γραμμένο και κυλάει νερό στην ανάγνωση. Φρέσκοι διάλογοι, σημερινοί, ζωντανά στιγμιότυπα που χτίζουν ιστορία και χαρακτήρες. Και φυσικά η ιδέα ότι η λογοτεχνία σκοτώνει, εξαιρετική. Επειδή προφανώς πρόκειται όντως για μία φαντασίωση, δεν με πείραξε που δεν εμβάθυνες σε αυτήν. (Πάντως είναι μία ιδέα που θα μπορούσε να στηριχτεί ολόκληρο μυθιστόρημα πάνω της, σκέψου το Φάρεναιτ 451 του Θείου Ρέι.) Άντε και να ήθελα ένα πιο δυνατό φινάλε, στα πολύ -πολύ επικριτικά μου. Αλλά γενικώς με κέρδισε. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted June 22, 2015 Author Share Posted June 22, 2015 Το βρήκα πολύ ευχάριστο αυτό. Ό,τι έχει το ψυγείο, πράγματι...(άλλωστε μόνο αυτά επέτρεπε η μαμά να τρώμε!) Ήταν όμορφο για το μέγεθός του και για το είδος του, καταλήγουμε ότι πρόκειται για το παραλήρημα ενός έγκλειστου, μάλλον του Μιχάλη, αν κατάλαβα σωστά, αλλά είναι άρτια γραμμένο και κυλάει νερό στην ανάγνωση. Φρέσκοι διάλογοι, σημερινοί, ζωντανά στιγμιότυπα που χτίζουν ιστορία και χαρακτήρες. Και φυσικά η ιδέα ότι η λογοτεχνία σκοτώνει, εξαιρετική. Επειδή προφανώς πρόκειται όντως για μία φαντασίωση, δεν με πείραξε που δεν εμβάθυνες σε αυτήν. (Πάντως είναι μία ιδέα που θα μπορούσε να στηριχτεί ολόκληρο μυθιστόρημα πάνω της, σκέψου το Φάρεναιτ 451 του Θείου Ρέι.) Άντε και να ήθελα ένα πιο δυνατό φινάλε, στα πολύ -πολύ επικριτικά μου. Αλλά γενικώς με κέρδισε. Ιρμάντα να σ ευχαριστήσω και εσένα που μπήκες στη διαδικασία να το διαβάσεις... Αν έπρεπε να το χαρακτηρίσω σίγουρα δεν θα το έλεγα παραλήρημα ή φαντασίωση. Είναι δύο ξεχωριστοί ήρωες με το δράμα του πρωταγωνιστή να ανάγεται στην κατάσταση του μεγάλου του αδερφού. Σίγουρα βέβαια όσα μου γράφεις αποτελούν μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πτυχή και για μένα είναι όμορφο που ο καθένας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Καλή συνέχεια! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted June 22, 2015 Share Posted June 22, 2015 Ειρήνη, τι ταύτιση, κι εγώ το Φαρενάιτ σκέφτηκα! Δεν νομίζω πως έχω κάτι παραπάνω να προσθέσω, πέρα από το ότι μου άρεσε κι εμένα πολύ και έχεις αποδώσει τέλεια τη φωνή του πιτσιρικά. Η ιδέα σου έχει ψωμί και υποστηρίζω θερμά το να δοκιμάσεις να την επεκτείνεις. Μην το φοβάσαι, το 'χεις! Συμφωνώ ότι θα ήθελα λίγη περισσότερη σαφήνεια στο ποιον βλάπτει η λογοτεχνία. Τέλος, ένα σημείο που μου χτύπησε ήταν εκεί που αναφέρεις ότι ο Τάσος συγκρατούσε τη γυναίκα του ή κάπως έτσι. Νομίζω ότι αν τους ανέφερε ως μάνα και πατέρα θα ήταν καλύτερο, μιας και αυτό κάνει σε όλο το υπόλοιπο κείμενο κι αυτό κάπως ξενίζει. Έχεις και κάτι τονάκια και τέτοια, στα σημείωσε και ο Μορφέας, αλλά γενικά ήταν μια πολυ καλή ιστορία-σφηνάκι, μπράβο σου! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
GeorgeDamtsios Posted June 22, 2015 Share Posted June 22, 2015 1. Περί επαναδιατύπωσης των προτάσεων που ανέφερα ως παράδειγμα: Να μην κάνεις καμία! Ο σκοπός σου επιτυγχάνεται μέσα από αυτές τις κοφτές προτάσεις και το κάνει εξαιρετικά. Το ότι τα δικά μου μάτια επιζητούσαν μερικά παραπάνω κόμματα εκεί όπου υπάρχουν τελείες, έχει να κάνει κυρίως με τον προσωπικό μου ρυθμό ανάγνωσης που είναι σχετικά ταχύς ή ίσως ταχύτερος από του μέσου αναγνώστη. (Είτε για καλό, είτε για κακό). Αυτό όμως δε λέει κάτι. Το κείμενο όπως είναι, δίνει το επιθυμητό από εσένα ύφος και απόδειξη σε αυτό είναι ότι σου το είπαμε δύο αναγνώστες πριν το δηλώσεις ανοιχτά και εσύ! 2. Άποψη μου και πάλι, το κείμενο αυτό δείχνει να μη χρειάζεται κάποια ιδιαιέτερη επέκταση. Μέρος της γοητείας του κρύβεται στο ότι ενώ είναι τόσο μικρό είναι ταυτόχρονα και τόσο δυνατό στη δημιούργημα εικόνων στον αναγνώστη. Ακόμη και η σχετική ασάφεια που υπάρχει και ήδη επισημάνθηκε (το ποιον σκοτώνει η λογοτεχνία) στα δικά μου μάτια δεν είναι λάθος. Το να μείνω μπερδεμένος μετά από μια νουβέλα 200000 λέξεων το θεωρώ απαράδεκτο, Στο μικρό διήγημα όμως έχει τη χάρη της, βάζει τον αναγνώστη να κάνει παραπάνω σκέψεις. Όπως ας πούμε: Και εγώ τον αναγνώστη κατάλαβα ότι σκοτώνει η λογοτεχνία, αλλά παρόλα αυτά μου άρεσε σαν ιδέα! Τέλος, η φωνή που έδωσες στον ήρωα είναι πραγματικά φωνή δεκαεξάχρονου... 1. Μας πετάτε ένα σπίρτο φίλτατε και μας αφήνετε στην βαρβαρότητα του φτωχού μας συντακτικού! Πέραν της πλάκας, ήταν επίπονες εκείνες οι τελείες. Θα δοκιμάσω κάποια σημεία ενδεχομένως να τα επαναδιατυπώσω έτσι για τον πειραματισμό και εφόσον το φέρω εις πέρας και επιτύχει την επιθυμητή σαφήνεια θα χαρώ να το συζητήσουμε εκ νέου. 2. Και να φανταστείτε ότι στο κεφάλι μου ήταν σαφές! Από την άλλη βέβαια θα μπορούσε να σκοτώνει αμφότερες τις πλευρές αφού το ζήτημα είναι ποιος καταφέρνει να αποκτά ένα άλφα συναισθηματικό φορτίο, να ξεχωρίζει από την σάπια κοινωνική κατάσταση και να προσπαθεί να "συντηρήσει" με κάποιο τρόπο ή να συλλέξει όσα θεωρεί πολύτιμα ακόμα και μέσα στην ενοχή του. Ερώτηση: Μέσα στο κείμενό μου κρύβω μοτίβα από ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα. Μιας και ως τώρα δεν έχω λάβει σχετική αναφορά, διαγράφεται έστω και αμυδρά από την αφήγηση; 1. Το σπίρτο με πείσμωσε. Απαιτώ να επιστρέψει ξανά στο κουτί του!!! Τρία μίνι παραδείγματα του πώς βλέπω εγώ το κείμενο καλύτερα. (Να θυμάσαι, υποκειμενικό κριτήριο). α) Ο πατέρας μου, σκέτη αφασία. Συνταξιοδοτήθηκε πριν κανα δίμηνο πρόσφατα και την βγάζει στον καναπέ όλη μέρα. Κάθε εικοσιπέντε του μήνα που μπαίνει η σύνταξη, χτυπάει και μία παραγγελία από έξυπνα προϊόντα του telebuy και μετά του απαραίτητου παζαρέματος φυσικά, αφού θα πλερώσει παγκουί, μας φορτώνει ένα ακόμα άχρηστο πράγμα. Έπηξε το σπίτι στη μαλακία. Σε όλη την πρόταση αφαίρεσα μόνο την πρώτη τελεία και πρόσθεσα εκείνο το ''σκέτη'' επειδή οι επόμενες προτάσεις ήταν τουλάχιστον διπλές. Τώρα που έγινε και αυτή, μου μοιάζει να ρέει συνολικά καλύτερα χωρίς να σβήνει το ύφος που επιθυμείς να προσδώσεις. Υπάρχει και δεύτερη αλλαγή, αλλά αυτή έχει να κάνει μόνο με την εύστοχη παρατήρηση του nemo. Νομίζω πως με εκείνο το 'πρόσφατα' ξεμπερδεύεις μια και καλή. Άλλος αναγνώστης στη θέση του πρόσφατα θα σημειώσει αστραπιαία στη σκέψη του κανα εξάμηνο, άλλος κανέναν χρόνο άλλος διετία, και όλοι θα έχουν πιάσει το ίδιο νόημα! β)Ξάπλωσα στο κρεβάτι. Τώρα τ' ακουστικά δεν είχαν διακοσμητικό ρόλο, είχα πανικοβληθεί. Αν όντως έφταιγαν τα βιβλία και τα γραπτά των ασθενών την είχα γαμήσει. Η συλλογή μου από τα ποιήματα του Μιχάλη έπρεπε ή να φύγει από την παγωμένη κρυψώνα της ή να καεί από μένα πριν βρεθεί από κάποιον στο σπίτι και ιδιαίτερα τον πατέρα μου. Εδώ όταν το διάβαζα, έβαλα αυτοβούλως κόμμα στο μυαλό μου μετά τον ''ρόλο΄΄ επειδή το δεύτερο μισό της πρότασης εξηγεί άμεσα το πρώτο. γ)Αυτά λοιπόν έφταιγαν για την αρρώστια του! Και γω τόσο καιρό τα μάζευα και τα έκρυβα στην καμπίνα του ψυγείου, στον πάτο, κάτω από τα συρτάρια για να μη τα πετάξει η μάνα μου! Τόσο μαλάκας, τόσο! Είχε εξαπλωθεί πλέον σε όλη την πόλη η λεγόμενη ασθένεια. Νέοι άντρες και γυναίκες έπεφταν σα τα κοτόπουλα από δαύτη. Κανείς δεν γνώριζε πως να την αντιμετωπίσει ή τι ήταν τελικά και πως προκαλείται. Πτώματα βρίσκονταν όλο και συχνότερα δίπλα από στοίβες χαρτιών. Τόσο μαλάκας, τόσο! (Έτσι το διάβασα την πρώτη φορά. Είχα μπει πια και στη φωνή του πιτσιρικά και μού φάνηκε ότι έτσι θα το έλεγε αυτός!) Δεν το πάω μακρύτερα επειδή σε κάθε παράγραφο υπήρχε το πολύ μια τελεία παραπάνω από αυτό που 'έβλεπα' εγώ. Αντιθέτως, θα επιμείνω και θα πω: Ο επόμενος που θα το διαβάσει μπορεί να σου προτείνει να προσθέσεις και άλλες τελείες εκεί που υπάρχουν κόμματα. Δεν υπάρχει λάθος και σωστό σε αυτά, απλά υποκειμενικός ρυθμός! 2). Πάντα αυτό μας συμβαίνει όλους. Το θετικό είναι ότι εδώ πέρα, όπως και προείπα, ουσιαστικά δεν υπάρχει ακριβώς λανθασμένη αντίληψη. Απόδειξη επ αυτού θα είναι και η καινούργια σου ιδέα, εκείνη των αμφότερων πλευρών που... (Δεν το συνεχίζω, spoiler!). Επιμένω πάντως, η ασάφεια έχει τη χάρη της εδώ. Στο σχόλιο του spoiler σου προσωπικά δηλώνω λιγάκι άσχετος. Διάβαζα τέτοια που λες, (spoiler, spoiler), αλλά μεγαλώνοντας το έχω ψιλοκόψει. (Μία ζωή ανάποδος...) 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted June 23, 2015 Author Share Posted June 23, 2015 Ειρήνη, τι ταύτιση, κι εγώ το Φαρενάιτ σκέφτηκα! Δεν νομίζω πως έχω κάτι παραπάνω να προσθέσω, πέρα από το ότι μου άρεσε κι εμένα πολύ και έχεις αποδώσει τέλεια τη φωνή του πιτσιρικά. Η ιδέα σου έχει ψωμί και υποστηρίζω θερμά το να δοκιμάσεις να την επεκτείνεις. Μην το φοβάσαι, το 'χεις! Συμφωνώ ότι θα ήθελα λίγη περισσότερη σαφήνεια στο ποιον βλάπτει η λογοτεχνία. Τέλος, ένα σημείο που μου χτύπησε ήταν εκεί που αναφέρεις ότι ο Τάσος συγκρατούσε τη γυναίκα του ή κάπως έτσι. Νομίζω ότι αν τους ανέφερε ως μάνα και πατέρα θα ήταν καλύτερο, μιας και αυτό κάνει σε όλο το υπόλοιπο κείμενο κι αυτό κάπως ξενίζει. Έχεις και κάτι τονάκια και τέτοια, στα σημείωσε και ο Μορφέας, αλλά γενικά ήταν μια πολυ καλή ιστορία-σφηνάκι, μπράβο σου! Αυτό το Φάρεναϊτ πρέπει να το βάλω στο to-read-list μου φαίνεται! Καλή μου Elgalla, σ ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιο. Ξέρεις, ήταν μία προσπάθεια ουσιαστικά να μην επαναλαμβάνω το μάνα-πατέρας οπότε παρότι και εμένα κάπως με ξένιζε, δεν γνωρίζω κατά πόσο θα το άλλαζα. Ίσως με κάποια μεταβολή σύνταξης στο σημείο (;). Να σαι καλά! 1. Το σπίρτο με πείσμωσε. Απαιτώ να επιστρέψει ξανά στο κουτί του!!! α) Ο πατέρας μου, σκέτη αφασία. Συνταξιοδοτήθηκε πριν κανα δίμηνο πρόσφατα και την βγάζει στον καναπέ όλη μέρα. Κάθε εικοσιπέντε του μήνα που μπαίνει η σύνταξη, χτυπάει και μία παραγγελία από έξυπνα προϊόντα του telebuy και μετά του απαραίτητου παζαρέματος φυσικά, αφού θα πλερώσει παγκουί, μας φορτώνει ένα ακόμα άχρηστο πράγμα. Έπηξε το σπίτι στη μαλακία. Σε όλη την πρόταση αφαίρεσα μόνο την πρώτη τελεία και πρόσθεσα εκείνο το ''σκέτη'' επειδή οι επόμενες προτάσεις ήταν τουλάχιστον διπλές. Τώρα που έγινε και αυτή, μου μοιάζει να ρέει συνολικά καλύτερα χωρίς να σβήνει το ύφος που επιθυμείς να προσδώσεις. Υπάρχει και δεύτερη αλλαγή, αλλά αυτή έχει να κάνει μόνο με την εύστοχη παρατήρηση του nemo. Νομίζω πως με εκείνο το 'πρόσφατα' ξεμπερδεύεις μια και καλή. Άλλος αναγνώστης στη θέση του πρόσφατα θα σημειώσει αστραπιαία στη σκέψη του κανα εξάμηνο, άλλος κανέναν χρόνο άλλος διετία, και όλοι θα έχουν πιάσει το ίδιο νόημα! β)Ξάπλωσα στο κρεβάτι. Τώρα τ' ακουστικά δεν είχαν διακοσμητικό ρόλο, είχα πανικοβληθεί. Αν όντως έφταιγαν τα βιβλία και τα γραπτά των ασθενών την είχα γαμήσει. Η συλλογή μου από τα ποιήματα του Μιχάλη έπρεπε ή να φύγει από την παγωμένη κρυψώνα της ή να καεί από μένα πριν βρεθεί από κάποιον στο σπίτι και ιδιαίτερα τον πατέρα μου. Εδώ όταν το διάβαζα, έβαλα αυτοβούλως κόμμα στο μυαλό μου μετά τον ''ρόλο΄΄ επειδή το δεύτερο μισό της πρότασης εξηγεί άμεσα το πρώτο. γ)Αυτά λοιπόν έφταιγαν για την αρρώστια του! Και γω τόσο καιρό τα μάζευα και τα έκρυβα στην καμπίνα του ψυγείου, στον πάτο, κάτω από τα συρτάρια για να μη τα πετάξει η μάνα μου! Τόσο μαλάκας, τόσο! Είχε εξαπλωθεί πλέον σε όλη την πόλη η λεγόμενη ασθένεια. Νέοι άντρες και γυναίκες έπεφταν σα τα κοτόπουλα από δαύτη. Κανείς δεν γνώριζε πως να την αντιμετωπίσει ή τι ήταν τελικά και πως προκαλείται. Πτώματα βρίσκονταν όλο και συχνότερα δίπλα από στοίβες χαρτιών. Τόσο μαλάκας, τόσο! (Έτσι το διάβασα την πρώτη φορά. Είχα μπει πια και στη φωνή του πιτσιρικά και μού φάνηκε ότι έτσι θα το έλεγε αυτός!) Δεν το πάω μακρύτερα επειδή σε κάθε παράγραφο υπήρχε το πολύ μια τελεία παραπάνω από αυτό που 'έβλεπα' εγώ. Αντιθέτως, θα επιμείνω και θα πω: Ο επόμενος που θα το διαβάσει μπορεί να σου προτείνει να προσθέσεις και άλλες τελείες εκεί που υπάρχουν κόμματα. Δεν υπάρχει λάθος και σωστό σε αυτά, απλά υποκειμενικός ρυθμός! 2). Πάντα αυτό μας συμβαίνει όλους. Το θετικό είναι ότι εδώ πέρα, όπως και προείπα, ουσιαστικά δεν υπάρχει ακριβώς λανθασμένη αντίληψη. Απόδειξη επ αυτού θα είναι και η καινούργια σου ιδέα, εκείνη των αμφότερων πλευρών που... (Δεν το συνεχίζω, spoiler!). Επιμένω πάντως, η ασάφεια έχει τη χάρη της εδώ. Στο σχόλιο του spoiler σου προσωπικά δηλώνω λιγάκι άσχετος. Διάβαζα τέτοια που λες, (spoiler, spoiler), αλλά μεγαλώνοντας το έχω ψιλοκόψει. (Μία ζωή ανάποδος...) Και κάπως έτσι, μία μικρή ιστοριούλα και ένα προκλητικό καθόλα άκακο σχόλιο ανάγκασε τον GeorgeDamtsios να μου κάνει επιμέλεια! Πέραν του ευτελούς αστεϊσμού μου, σ ευχαριστώ πολύ που ασχολήθηκες. Νομίζω τα παραπάνω θα τα λάβω σοβαρά υπόψη αφού όντως θα βελτίωναν λίγο την εικόνα του κειμένου μου σε ορισμένα χωρία βέβαια. Βλέπεις από την άλλη είναι και η αυστηρότητα της σκέψης τα πλαίσια της οποίας δεν θέλω να ξεπεράσω. Σε καμία περίπτωση εσφαλμένη αντίληψη. Απλά σας ρωτώ γιατί κάθε φορά που βλέπω σχόλιο είναι σα να βλέπω την ιστορία μου από άλλο πρίσμα πράγμα που εκτός από ενθουσιασμένη με κάνει να αποζητώ περισσότερο feedback. κάθε φορά που μου γράφετε πάντως για ασάφεια πετάω ένα δυστυχισμένο "μα...στο μυαλό μου... ήταν ξεκάθαρο.." Τότε, θα αφήσω το μοτίβο κρυφό 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted June 23, 2015 Share Posted June 23, 2015 Σε καμία περίπτωση εσφαλμένη αντίληψη. Απλά σας ρωτώ γιατί κάθε φορά που βλέπω σχόλιο είναι σα να βλέπω την ιστορία μου από άλλο πρίσμα πράγμα που εκτός από ενθουσιασμένη με κάνει να αποζητώ περισσότερο feedback. κάθε φορά που μου γράφετε πάντως για ασάφεια πετάω ένα δυστυχισμένο "μα...στο μυαλό μου... ήταν ξεκάθαρο.." Τότε, θα αφήσω το μοτίβο κρυφό Σε νιώθω, αλήθεια. Μου συμβαίνει κάθε φορά, ακριβώς το ίδιο. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mesmer Posted June 24, 2015 Share Posted June 24, 2015 Κι εγώ το καταευχαριστήθηκα τούτο δω. Ιδιαίτερη ιδέα και πολύ πετυχημένη η απόδοση. Ίσως για το ότι δεν γίνονται όλα κατανοητά το ίδιο εύκολα από όλους να φταίει το μικρό μέγεθος του διηγήματος, που δεν επιτρέπει την μεγαλύτερη ανάλυση. Από την άλλη, αυτό είναι δεν είναι και κακό. Η γλώσσα του αφηγητή είναι εξαιρετική. Διαβάζεται νεράκι. Υπάρχει ένα θεματάκι με κάποια "πως" που θέλουν τόνο και μερικά λάθος κόμματα, αν θυμάμαι καλά. Αλλά αυτά μπορείς να τα βρεις εύκολα. Συγχαρητήρια, Μαρία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted June 24, 2015 Author Share Posted June 24, 2015 Κι εγώ το καταευχαριστήθηκα τούτο δω. Ιδιαίτερη ιδέα και πολύ πετυχημένη η απόδοση. Ίσως για το ότι δεν γίνονται όλα κατανοητά το ίδιο εύκολα από όλους να φταίει το μικρό μέγεθος του διηγήματος, που δεν επιτρέπει την μεγαλύτερη ανάλυση. Από την άλλη, αυτό είναι δεν είναι και κακό. Η γλώσσα του αφηγητή είναι εξαιρετική. Διαβάζεται νεράκι. Υπάρχει ένα θεματάκι με κάποια "πως" που θέλουν τόνο και μερικά λάθος κόμματα, αν θυμάμαι καλά. Αλλά αυτά μπορείς να τα βρεις εύκολα. Συγχαρητήρια, Μαρία. Αγαπητέ Mesmer, ευχαριστώ πάρα πολύ για την κριτική και τον χρόνο σου! Θα μπορούσα ενδεχομένως να το ρισκάρω και να το αναπτύξω λίγο παραπάνω στο μέλλον βέβαια... Θα χρειαζόμουν μία επανάληψη στους τόνους καθώς φαίνεται και στο συντακτικό. Γιατί όχι; Χαίρομαι πραγματικά πολύ που σου άρεσε! Καλή συνέχεια Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anysias Posted July 17, 2015 Share Posted July 17, 2015 Γεια, εχει περασει πααααρα πολυ μεγαλο χρονικο διάστημα απο την τελευταια φορα που το εκανα αυτο... Το θεμα ειναι παρα πολυ ωραιο, μαλλον επειδη νιωθω μερικες φορες πως μερικοι (ανθρωποι;) ειναι τοσο μα τοσο στενομυαλοι και φοβισμενοι για να αποδεχτουν κατι ωραιο, και ταυτιστηκα μπορω να πω λιγακι, χεχε. Η ατμοσφαιρα της οικογενειακης καταστασης με επεισε, το στησιμο δηλαδη μια καθημερινης εικονας που υπαρχει λιγο πολυ μεσα σε καθε σπιτι. Εξυπνα κατα την γνωμη μου μας εδωσες την καθε σκηνη, μεχρι να αποκαλυφθει το προβλημα. Η μανα ολα τα λεφτα, ο συνταξιουχος πατερας που δεν ξερει τι γινεται απο εδω και περα, ο αδερφος που δεν ξερει πως να αντιμετωπισει παγιες καταστασεις. Ο ''αρρωστος'' με ξενισε... Πολυ σφηνα μπηκε μεσα. Γιατι ετσι; δεν ειχα καμια πληροφορια για αυτον, εγινε γρηγορα και εφυγε γρηγορα. οι διαλογοι ηταν κοφτοι και πειστικοι, εκτος εκεινου με τον Μιχαλη... Αλλα απο την αλλη η έλλειψη διαλογου απο την μερια του Μιχαλη εντεινει την ασχημη κατασταση στην οποια επερχεται ο΄΄ αρρωστος΄΄, δειχνει ποσο αποξενωνεται απο τα εγκοσμια και την μεταστροφη και τελος καταστροφη του. Μμμμ απο εμενα ειναι ωραιες σκηνες, ζωντανοι διαλογοι, πειστικοι, χαρακτηρες που τους βλεπουμε καθημερινα, ο γραπτος λογος ερεε ευκολα, δεν με κουρασαν οι αλλαγες και η γοργη πορεια της ιστοριασ, το θεωρω και αυτο μερος της ταχυτατης εξελιξης της ΄΄ασθενειας΄΄. Αλλα ο Μιχαλης μπηκε σφηνα... Το τελος ειναι εξισου ωραιο, ετσι συμβαινει με τα βιβλια με τις ιστοριες, ειτε μπαινουν μεσα σου σαν μαχαιρια ειτε σε αφηνουν αδιαφορο, αν εισαι αναισθητος, και το οτι παρομοιασες αυτο με μια μαυροφορεμενη ξεδοντιαρα γρια το βρισκω απολαυστικο! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted July 18, 2015 Author Share Posted July 18, 2015 Γεια, εχει περασει πααααρα πολυ μεγαλο χρονικο διάστημα απο την τελευταια φορα που το εκανα αυτο... Το θεμα ειναι παρα πολυ ωραιο, μαλλον επειδη νιωθω μερικες φορες πως μερικοι (ανθρωποι;) ειναι τοσο μα τοσο στενομυαλοι και φοβισμενοι για να αποδεχτουν κατι ωραιο, και ταυτιστηκα μπορω να πω λιγακι, χεχε. Η ατμοσφαιρα της οικογενειακης καταστασης με επεισε, το στησιμο δηλαδη μια καθημερινης εικονας που υπαρχει λιγο πολυ μεσα σε καθε σπιτι. Εξυπνα κατα την γνωμη μου μας εδωσες την καθε σκηνη, μεχρι να αποκαλυφθει το προβλημα. Η μανα ολα τα λεφτα, ο συνταξιουχος πατερας που δεν ξερει τι γινεται απο εδω και περα, ο αδερφος που δεν ξερει πως να αντιμετωπισει παγιες καταστασεις. Ο ''αρρωστος'' με ξενισε... Πολυ σφηνα μπηκε μεσα. Γιατι ετσι; δεν ειχα καμια πληροφορια για αυτον, εγινε γρηγορα και εφυγε γρηγορα. οι διαλογοι ηταν κοφτοι και πειστικοι, εκτος εκεινου με τον Μιχαλη... Αλλα απο την αλλη η έλλειψη διαλογου απο την μερια του Μιχαλη εντεινει την ασχημη κατασταση στην οποια επερχεται ο΄΄ αρρωστος΄΄, δειχνει ποσο αποξενωνεται απο τα εγκοσμια και την μεταστροφη και τελος καταστροφη του. Μμμμ απο εμενα ειναι ωραιες σκηνες, ζωντανοι διαλογοι, πειστικοι, χαρακτηρες που τους βλεπουμε καθημερινα, ο γραπτος λογος ερεε ευκολα, δεν με κουρασαν οι αλλαγες και η γοργη πορεια της ιστοριασ, το θεωρω και αυτο μερος της ταχυτατης εξελιξης της ΄΄ασθενειας΄΄. Αλλα ο Μιχαλης μπηκε σφηνα... Το τελος ειναι εξισου ωραιο, ετσι συμβαινει με τα βιβλια με τις ιστοριες, ειτε μπαινουν μεσα σου σαν μαχαιρια ειτε σε αφηνουν αδιαφορο, αν εισαι αναισθητος, και το οτι παρομοιασες αυτο με μια μαυροφορεμενη ξεδοντιαρα γρια το βρισκω απολαυστικο! Βασίλη μου γεια σου! Πάει όντως καιρός και σ ευχαριστώ πολύ που διάβασες το κείμενό μου και ασχολήθηκες. Είναι όμορφο να βλέπει κανείς τις διαφορετικές οπτικές. Ομολογώ την ύπαρξη του Μιχάλη δεν την είχα αντιληφθεί σαν σφήνα γιατί προσπάθησα να προετοιμάσω όσο γινόταν οπότε θα πρέπει να ελέγξω το ζήτημα μιας ένταξης σχετικού υπόβαθρου. Χαίρομαι που ταυτίστηκες και σε γενικές γραμμές σου άρεσε Αναμένουμε κείμενό σου. Καλή συνέχεια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.