MadnJim Posted June 22, 2015 Share Posted June 22, 2015 Όνομα Συγγραφέα: MadnJim Είδος: Teen horror (αν υπάρχει τέτοιο είδος) Βία; Ναι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: Περίπου 1140 το 1ο μέρος, άλλες τόσες το 2ο, συνολικά γύρω στις 2300 Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Μια αρκετά παλιά ιστορία μου, αρχικά είχα τότε γράψει το 1ο μέρος (απ' όπου κι ο τίτλος), αλλά λίγο αργότερα σκάρωσα και το 2ο, και τώρα εδώ τα ανεβάζω μαζί για να είναι ολόκληρο. Ελπίζω να περάσετε όμορφα την ώρα σας διαβάζοντας... ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 1. ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ Ο Γιάννης κοίταξε την αδερφή του τρομαγμένος. «Τι θα κάνουμε τώρα;» τη ρώτησε ψιθυριστά. Η Νατάσα αν και έτρεμε από το φόβο της προσπάθησε σαν μεγαλύτερη να ακουστεί ψύχραιμη. «Δεν ξέρω» του απάντησε, «μη μιλάς, θα μας ακούσει». Η βραδυά δεν είχε φεγγάρι και το σκοτάδι ήταν βαθύ αν και ήταν νωρίς ακόμη. Όσο κι αν προσπαθούσαν δεν κατόρθωναν να διακρίνουν κάτι μέσα στις σκιές. Ήταν Απόκριες και μόλις είχε νυχτώσει είχαν φορέσει τις στολές τους, και όπως όλα τα παιδιά είχαν πάρει τα σπίτια με τη σειρά για τα κεράσματα. Η Νατάσα, δεκαεπτά χρονών πια, δεν ήθελε, γιατί είχε να πάει σε ένα πάρτι όπου εκεί θα ήταν και ο Κώστας της τρίτης λυκείου που της άρεσε. Οι γονείς της όμως την υποχρέωσαν να βγει με τον εντεκάχρονο αδερφό της για να τον προσέχει μέσα στη νύχτα. Να τον προσέχει από τι; Τι θα πάθαινε αν έβγαινε με τους φίλους του; Ο καυγάς όμως στο σπίτι δεν είχε το αποτέλεσμα που ήθελε, και τώρα ντυμένη ροκ σταρ έπρεπε να κουβαλάει μαζί της τον Γιάννη που είχε ντυθεί σπάιντερμαν! Αν τυχόν την βλέπανε οι φίλες της θα την κορόιδευαν για χρόνια! Γι' αυτό και είχε προτιμήσει να περάσουν από το πάρκο, ελπίζοντας πως θα ξεμπέρδευε γρήγορα από αυτή την αγγαρεία και θα προλάβαινε να πάει στο πάρτι και στον Κώστα που έκανε την καρδούλα της να χτυπάει γρηγορότερα και τα μάγουλά της να κοκκινίζουν. Άκου να τον προσέχει! Από τι; Τι κίνδυνος θα μπορούσε να υπάρχει μέσ' τη μέση της πόλης εννιά η ώρα το βράδυ; Ποιος να το περίμενε ότι τελικά θα χρειαζόταν την προσοχή της, σίγουρα όχι η ίδια, και σίγουρα δεν περίμενε αυτό που τελικά τους έτυχε. Άλλωστε ποιος στ' αλήθεια πιστεύει σε βρυκόλακες; Λούφαξαν στους θάμνους χωρίς να δώσουν καμία σημασία στα αγκάθια που τους τρυπούσαν. Οι στολές τους είχαν σκιστεί και είχαν βρωμίσει αλλά ήταν το τελευταίο που τους ένοιαζε. Νωρίτερα είχαν συναντήσει το Νίκο, τον κολλητό φίλο του Γιάννη που είχε ντυθεί καουμπόι, και μαζί διέσχιζαν το πάρκο όταν η ψηλή φιγούρα βγήκε ξαφνικά μπροστά τους από τις σκιές. Στην αρχή γέλασαν γιατί νόμισαν ότι ήταν απλά κάποιος που είχε ντυθεί βρυκόλακας. Μαύρο φράκο, γυαλιστερά παπούτσια, άσπρο πουκάμισο με φρουφρού, και κατάμαυρο μανδύα μακρύ μέχρι τις φτέρνες του με ψηλό κατακόκκινο από μέσα γιακά, όπως κατακόκκινα ήταν και τα μάτια του, σε έντονη αντίθεση με το λευκό σα πεθαμένου πρόσωπό του με τους μεγάλους επίσης άσπρους κυνόδοντες να ξεχωρίζουν μέσα στο σκοτάδι. Του ευχήθηκαν χρόνια πολλά και έκαναν να περάσουν βιαστικά δίπλα του όταν αυτός άρπαξε απροειδοποίητα τον Νίκο και τον τράβηξε πάνω του βίαια, τόσο που ένα κλαδί του έβγαλε το αριστερό μάτι που κρέμασε στο μάγουλό του από το νεύρο. Του έμπηξε τα δόντια στο λαιμό αστραπιαία, ούτε να ουρλιάξει δεν πρόλαβε ο μικρός πριν πεθάνει. Τα δυο αδέρφια έμειναν παγωμένα να κοιτούν τη σκηνή μπροστά τους, αλλά μόλις ο άγνωστος πέταξε το κουφάρι του Νίκου και γύρισε προς το μέρος τους σκουπίζοντας με την ανάστροφη του χεριού του το αίμα που έτρεξε στο σαγόνι του το έβαλαν στα πόδια πανικόβλητα. «Τι ήταν αυτό Νατάσα;» ψιθύρισε πάλι ο Γιάννης στην αδερφή του. «Σκάσε, δεν ξέρω...» του απάντησε και προσπάθησε να δει στο σκοτάδι. «Ο Νίκος πέθανε;» τη ρώτησε ξανά, αλλά αυτή τη φορά τον αγνόησε. «Θα πεθάνουμε κι εμείς;» επέμεινε ο μικρός. Η Νατάσα τον κοίταξε αγριεμένα. «Σκάσε βλαμμένο...» του μούγκρισε και του έχωσε μια αγκωνιά στα πλευρά. Στο μυαλό της έψαχνε απεγνωσμένα να βρει μια λύση, ενώ ταυτόχρονα σκεφτόταν τις φίλες της που τώρα θα ήταν στο πάρτι, κι αυτή την αναθεματισμένη την Κατερίνα από το άλλο τμήμα που την έπεφτε στον Κώστα της. Κοίταξε για την έξοδο του πάρκου, δεν ήταν ούτε πενήντα μέτρα, ίσως αν τρέχανε να προλάβαιναν να βγουν στο δρόμο όπου τόσος κόσμος πηγαινοερχόταν. Προσπάθησε ξανά να εντοπίσει τον άγνωστο αλλά μάταια. Σκέφτηκε ότι μπορεί να έφυγε και γεμάτη αυτοπεποίθηση το αποφάσισε. «Με το τρία τρέχουμε για τον δρόμο...» ψιθύρισε στον αδερφό της. Δεν πήρε απάντηση και γύρισε να δει γιατί, για να ανακαλύψει ότι ο Γιάννης δεν ήταν εκεί! Μόνο η μάσκα του σπάιντερμαν είχε μείνει δίπλα της, πεσμένη πάνω στα ξερά φύλλα. Κοκάλωσε! Το μυαλό της σαν να σταμάτησε. Ήταν ακριβώς πλάι της αλλά τώρα έλειπε! Κάτι υγρό έσταξε στα μαλλιά της και σήκωσε ασυναίσθητα το κεφάλι της ψηλά, ακριβώς τη στιγμή που άλλη μια σταγόνα αίμα έπεφτε και την πέτυχε στο δεξί μάγουλο. Στο δέντρο πάνω της ο άγνωστος κρατούσε τον αδερφό της και του ρούφαγε το αίμα ενώ τα κατακόκκινα μάτια του την κοίταζαν σταθερά. Ούρλιαξε δυνατά και πετάχτηκε να τρέξει. Ένα κλαδάκι έσπασε στο θάμνο και της έσχισε βαθιά τον μηρό, αλλά ο φόβος και η αδρεναλίνη την κινούσαν και δεν το κατάλαβε καν. Ο βρυκόλακας άφησε το άψυχο κορμάκι του Γιάννη να πέσει στο έδαφος και όρμησε πίσω της. Ήταν λες και γλιστρούσε στον αέρα, με τον μανδύα του να ανεμίζει ενώ την πλησίαζε με τεντωμένα τα χέρια του για να την αρπάξει. Η δεκαεπτάχρονη έτρεχε με όλη της τη δύναμη, άλλα είκοσι μέτρα μένανε, δέκα, πέντε... Την άρπαξε από τα μαλλιά και την σήκωσε στον αέρα μαζί του. Φώναζε για βοήθεια, ούρλιαζε ασταμάτητα, αλλά οι περαστικοί αν και μόλις λίγα μέτρα πιο κει δεν έδειχναν να αντιλαμβάνονται ότι κάτι συνέβαινε, σαν το όριο του πάρκου να ήταν ένα αόρατο σύνορο κάποιας άλλης διάστασης. Όταν πήγε να την δαγκώσει τον χτύπησε στο πρόσωπο και τον έγδαρε με τα νύχια της, οι γρατζουνιές όμως επουλώθηκαν αμέσως. Ο βρυκόλακας εκνευρισμένος της έπιασε το χέρι και το τράβηξε δυνατά, το ξερίζωσε από τον ώμο και το πέταξε πιο πέρα στα χόρτα. Το αίμα πετάχτηκε σα πίδακας κι ο βρυκόλακας κόλλησε αμέσως το στόμα του εκεί κι άρχισε να το γλύφει σαν σκυλί. Η Νατάσα δεν ούρλιαζε πια. Ήταν ακόμη ζωντανή, αλλά είχε χάσει περισσότερο από τα δύο τρίτα από το αίμα της και η νεκρική χλωμάδα είχε απλωθεί πάνω της. Κοίταξε τον βρυκόλακα να πίνει λαίμαργα το αίμα της από τον ώμο της και ένα δάκρυ κύλησε στο πρόσωπό της. Σκέφτηκε τον Κώστα και ότι η Κατερίνα θα είχε πια ανοιχτό το δρόμο. Σκέφτηκε τις φίλες της που θα την περίμεναν στο πάρτι μάταια, αλλά χαμογέλασε αχνά πριν ξεψυχήσει όταν σκέφτηκε ότι τουλάχιστον δεν θα χρειαζόταν να εξηγήσει στους γονείς της τι έγινε. Όταν λίγη ώρα μετά άνοιξε τα μάτια της ο βρυκόλακας είχε φύγει. Ένιωθε υπέροχα, δυνατή, ξεχείλιζε ενέργεια. Δεν έτρεχε πια αίμα από τον ώμο της, ούτε πόναγε. Σηκώθηκε και τίναξε τα χώματα και τα φύλλα από τα κουρελιασμένα ρούχα της. Ένας σκίουρος την κοίταξε σαστισμένος από ένα δέντρο δίπλα της, τον άρπαξε αστραπιαία και τον δάγκωσε με τους ολοκαίνουριους μακριούς της κυνόδοντες. Το αίμα του την αναζωογόννησε, ήταν γλυκό και ζεστό, αλλά λίγο. Σκούπισε τα χείλη της και χαμογέλασε χαιρέκακα. Ένα πάρτι την περίμενε, και εκείνη η Κατερίνα που ήθελε το αγόρι της...- 2. ΤΟ ΠΑΡΤΙ.... Το πάρτι βρισκόταν στο ζενίθ του όταν έφτασε εκεί η Νατάσα. Δυνατή ποπ-ροκ μουσική ξεχυνόταν σε όλο το τετράγωνο από την ώρα που είχε πέσει η νύχτα, από την πίσω αυλή της τεράστιας μονοκατοικίας που το φιλοξενούσε. Έφηβοι και έφηβες, με κάθε λογής πολύχρωμες ευφάνταστες στολές διασκέδαζαν ανέμελα. Άλλοι κουβέντιαζαν σε μικρά πηγαδάκια, άλλοι χόρευαν με την ανεξάντλητη ενέργεια της νιότης τους, άλλοι άρπαζαν την ευκαιρία για να παραδοθούν στα νεανικά σκιρτήματα της καρδιάς τους ως ζευγαράκια αποτραβηγμένα στις σκιές για τα πρώτα αθώα φιλιά της ζωής τους. Δεν το κατάλαβε κανείς ότι κάτι δεν πήγαινε καλά μαζί της. Το παράξενο της εικόνας της με τα σκισμένα της ρούχα, την μεγάλη ουλή στο μηρό της, το χέρι της που έλειπε, τη νεκρική χλωμάδα της και τα κατακόκκινα μάτια της, όλα χάνονταν μέσα στο πλήθος των μεταμφιέσεων που πλημμύριζαν το χώρο. Κοίταξε γύρω της προσεκτικά σαν αρπακτικό, δεν την ενδιέφερε καθόλου το πάρτι παρά έψαχνε αυτή την οχιά την Κατερίνα που την έπεφτε στο αγόρι που ήθελε, κι όταν δεν είδε πουθενά ούτε αυτήν ούτε τον Κώστα τα μάτια της στένεψαν από οργή. Κατάλαβε πως είχε βρει την ευκαιρία να κάνει την κίνησή της, αλλά θα φρόντιζε να ήταν και η τελευταία της. Το κιόσκι του μπάρμπεκιου με τη μεγάλη ψησταριά και τον ξύλινο τοίχο για να μην την πιάνει ο αέρας είχε γίνει η κρυψώνα τους σχεδόν από τη στιγμή που άρχισε το πάρτι να κορυφώνεται, και το σκοτάδι ήταν αρκετό για να τους καλύπτει από τα αδιάκριτα μάτια των συμμαθητών τους. Ο Κώστας πήρε το μεγάλο πειρατικό καπέλο του από τον πάγκο δίπλα του όπου το είχε ακουμπήσει όταν κάθισαν και της το φόρεσε, μια τρυφερή κίνηση που την έκανε να λιώσει κι άλλο στην αγκαλιά του. «Φιλάς τόσο ωραία Κώστα...» του είπε η Κατερίνα και σφίχτηκε ακόμη περισσότερο πάνω του. «Είναι γιατί μου αρέσεις πολύ Κατερίνα» της ψιθύρισε και την φίλησε ξανά με το αθώο πάθος της ηλικίας και τα πρωτόγνωρα συναισθήματα να ξεχειλίζουν από κάθε πόρο του κορμιού του. Έτσι ακριβώς τους είδε η Νατάσα. Το περίμενε πως θα τον έχει τραβήξει σε κάποια γωνιά. Δεν αδικούσε τον Κώστα, αγόρι ήταν, και μάλιστα το πιο περιζήτητο γιατί ήταν ο αρχηγός της ποδοσφαιρικής ομάδας του σχολείου, αλλά αυτή η μικρή τσουλίτσα που ήταν τόσα χρόνια φίλη της ήξερε πόσο τον ήθελε και παρόλ' αυτά του την έπεφτε στα ίσα. Βλέποντάς τους καθαρά στο σκοτάδι να φιλιούνται ένιωσε τη νέα της δύναμη να βράζει και να φουντώνει μέσα της, κάνοντας την οργή της να φτάσει σε ύψη που ούτε είχε φανταστεί ποτέ ότι μπορεί να υπάρχουν. Σαν αστραπή βρέθηκε δίπλα τους και μ' ένα δυνατό χτύπημα έστειλε τον Κώστα να κολλήσει πάνω στον ξύλινο τοίχο. «Τι κάνεις, είσαι τρελή;» ξεκίνησε να λέει η Κατερίνα, αλλά έκοψε την κουβέντα της στη μέση μόλις την κοίταξε. «Σκύλα, το ήξερες ότι είναι δικός μου...» μούγκρισε βραχνά η Νατάσα και της έριξε ένα δυνατό χαστούκι που την πέταξε κάτω. Τα χείλη της τραβήχτηκαν πίσω σε μια γκριμάτσα σαν δαιμονικό χαμόγελο, και οι κατάλευκοι ολοκαίνουριοι κυνόδοντές της άστραψαν στο σκοτάδι πριν τους καρφώσει βαθιά στο λαιμό της πεσμένης συμμαθήτριάς της. Ο Κώστας σηκώθηκε και κούνησε ζαλισμένος το κεφάλι του για να συνέρθει, ακριβώς πάνω στην ώρα για να δει τη Νατάσα να τραβάει με το μοναδικό της χέρι και να ξεριζώνει το κεφάλι της Κατερίνας. Δεν συνειδητοποίησε αμέσως τι βλέπει, μόλις όμως η νεαρή βρυκόλακας γύρισε προς το μέρος του και είδε το αίμα στο στόμα και το σαγόνι της, και προπαντός τα μάτια της να σπιθίζουν κατακόκκινα σαν δυο μικρές φωτιές, τα χρειάστηκε! Την κοίταξε σαν υπνωτισμένος να αφήνει κάτω το άψυχο κεφάλι της φίλης του που μόλις ένα λεπτό πριν τον φιλούσε τόσο γλυκά, κι ένας λεκές απλώθηκε στο καβάλο του τζιν του μαρτυρώντας τον φόβο και την φρίκη του. Πετάχτηκε ουρλιάζοντας και προσπάθησε να ξεφύγει με όλη την ταχύτητα και την δύναμη που του είχαν χαρίσει αμέτρητες προπονήσεις στο γήπεδο. Με την γρηγοράδα του βρυκόλακα όμως η Νατάσα τον πρόλαβε, τίναξε το χέρι της στην πλάτη του και τον διαπέρασε με την ίδια ευκολία που το μαχαίρι τρυπάει μια πλάκα βούτυρο, μέχρι που η παλάμη της βγήκε στάζοντας από το στήθος του. Αίμα πετάχτηκε από το στόμα του και πιτσίλισε δυο κοπελιές με σέξι στολές παράταιρες για την ηλικία τους, που άρχισαν κι αυτές να ουρλιάζουν μόλις αντιλήφθηκαν τι συμβαίνει. Η Νατάσα όμως με ένα απότομο τίναγμα του χεριού της έσχισε πέρα ως πέρα το λαιμό της μιας, ενώ μια στιγμή αργότερα όρμαγε σαν αγριεμένη τίγρη που μύρισε αίμα στην πλάτη της φίλης της και της έκοψε με τα δόντια τα νεύρα στο σβέρκο αφήνοντάς την να ζήσει τις τελευταίες της στιγμές εντελώς παράλυτη αλλά με πλήρη συνείδηση του τι της συνέβαινε. Ο πανικός απλώθηκε γεωμετρικά. Η διπλανή παρέα που είδαν μπροστά τους όλο το συμβάν άρχισαν να ουρλιάζουν και να τρέχουν, τραβώντας την προσοχή των πιο πέρα, που κι αυτοί βλέποντας το αίμα να φτιάχνει λιμνούλες και τα νεανικά κορμιά κατακρεουργημένα πέταξαν τα αναψυκτικά τους και προσπάθησαν να ξεφύγουν. Μια αλυσιδωτή αντίδραση ξεκίνησε που σε ελάχιστο χρόνο έφερε το χάος στην αυλή. Η Νατάσα δε σκεφτόταν πια, παρά σαν τρελαμένο θηρίο όρμαγε από πλάτη σε πλάτη και σκότωνε αδιακρίτως, πότε κόβοντας λαιμούς, πότε ξεριζώνοντας κεφάλια, πότε καρφώνοντας το χέρι της σαν σπαθί, και προπαντός δαγκώνοντας. Τα ισχυρά της σαγόνια τώρα πια άνοιγαν αφύσικα πολύ, τόσο που ενός παιδιού που το είχε στο τμήμα της αλλά ποτέ δεν έτυχε να κάνουνε παρέα γιατί ήταν πολύ ντροπαλός για να της μιλήσει χώρεσε ολόκληρο το κρανίο του στο στόμα της, και το σύνθλιψε κλείνοντάς το με δύναμη! Η μουσική δε σταμάτησε δευτερόλεπτο, και οι δυνατές νότες συνόδεψαν όλη τη σφαγή μέχρι πολύ μετά το τέλος της, όταν ένας πυροσβέστης τράβηξε την πρίζα από το στερεοφωνικό. Το γρασίδι της αυλής είχε κοκκινίσει από το αίμα και το χώμα είχε γίνει λάσπη κάτω από τα πετσοκομμένα εφηβικά κορμιά. Αρκετά παιδιά κατάφεραν να βγουν στο δρόμο και να γλυτώσουν, αλλά το σοκ και οι φρικτές εικόνες θα χρειαζόντουσαν πάρα πολλές ώρες ψυχοθεραπείας με αμφίβολα τα αποτελέσματα. Όταν όλα τελείωσαν η Νατάσα στάθηκε ακίνητη να αιωρήται λίγα εκατοστά πάνω από το έδαφος λουσμένη στο αίμα, και κοίταξε γύρω της χαμογελώντας χορτάτη και ικανοποιημένη, πριν δώσει μια και χαθεί πετώντας ψηλά στον νυχτερινό ουρανό. Ήξερε όμως πως σύντομα θα ξαναπεινούσε, και η μικρή πόλη δεν θα αργούσε να ξαναζήσει τον τρόμο και τη φρίκη. Ίσως όχι στο ίδιο μέγεθος μιας και την εκδίκησή της την πήρε, αλλά με πιο μεμονωμένα θύματα ίσα για να καλύπτει την πείνα της, που όμως και πάλι δεν θα άφηναν τους άμοιρους κατοίκους να ξεχάσουν ποτέ αυτά τα πέντε λεπτά του αποκριάτικου πάρτι των παιδιών. Πέντε λεπτά είχε κρατήσει το μακελειό, αλλά ήταν πέντε λεπτά που έμελλε να αλλάξουν τη ζωή στη μικρή πόλη για πάντα...- By MadnJim 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted June 23, 2015 Share Posted June 23, 2015 Θυμάμαι την πρώτη φορά που έβαλα να δω το Nosferatu, αυθόρμητα μου βγήκε η απορία: καλά, ο άλλος έχει το νύχι μισό μέτρο κι αφτιά σαν της Γκαλάντριελ κι αυτός (ο και καλά Τζόναθαν Χάρκερ) ούτε καν που σκέφτεται ότι κάτι δεν πάει καλά, βρε αδερφέ; Αυτό μου θύμισε το σημείο που η Νατάσα σου σκάει μύτη στο πάρτι και κανείς δεν δίνει σημασία. Επίσης, δεν ξέρω αν ήσουν κι εσύ φαν του Μικρού Βρικόλακα, αλλά ο Άντον εκεί αναφέρει στον Ρούντιγκερ μια ιστορία όπου σε ένα αποκριάτικο πάρτι εμφανίζεται ένας πραγματικός βρικόλακας που όλοι όμως νομίζουν ότι είναι μεταμφιεσμένος. Γενικά, μου έφερε στο νου ευχάριστα πράγματα απ' τα νιάτα μου και γι' αυτό την απόλαυσα. Κάποιες παρατηρήσεις: 1. Νομίζω πως αν κάπου έπρεπε να έχεις χρησιμοποιήσει ξένο setting, αυτή η ιστορία ήταν η κατάλληλη να το κάνεις. Μου δίνει την εντύπωση πως Halloween και όχι Απόκριες είχες στο μυαλό σου. Είναι το σημείο στην αρχή που αναφέρεται ότι πάνε σε σπίτια για κεράσματα (trick or treat) και μετά το σημείο όπου λένε "χρόνια πολλά" στο βρικόλακα. 2. Υποκοριστικά οπως "καρδούλα" και "κορμάκι" αφαιρούν σημαντικά από την όλη αίσθηση της ιστορίας. 3. Η σκηνή που βγαίνει το μάτι του μικρού από το κλαδί μου φαίνεται κάπως αχρείαστη και υπερβολική. 4. Είμαι απ' αυτούς που πιστεύουν ακράδαντα ότι οι βρικόλακες δεν χαραμίζουν αίμα. Προσωπική προτίμηση καθαρά αλλά θα μου άρεσε πιο πολύ αν ο βρικόλακάς σου έγλειφε το αίμα από το σαγόνι και τα χείλη του αντί να το σκουπίζει. 5. Θα ήταν αν έδινες μια ανάσα παραπάνω στις περιγραφές του μακελειού. Π.χ. μη λες απλά ότι ξερίζωσε ένα χέρι ή ένα κεφάλι, γράψε μας για τον ήχο που κάνει το ξερίζωμα, τη γεύση που έχει το αίμα, το κρατσάνισμα του κόκκαλου διότι πρέπει να σπάσει κόκκαλο για να βρει νεύρα και να αφήσει την κοπέλα παράλυτη. Τέτοια πράγματα, μικρά, μια πρόταση εδώ κι εκεί που θα τονίσουν την ατμόσφαιρά σου παραπάνω. 6. Θα προτιμούσα επίσης "μακριούς" κυνόδοντες αντί για "μεγάλους" κυνόδοντες. Συνοψίζοντας, μου άρεσε και με διασκέδασε και σε προτρέπω να της κάνεις ένα περασματάκι-ρεκτιφιέ γιατί μπορεί με πολύ λίγες και μικρές αλλαγές να γίνει πολύ-πολύ καλύτερη. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted June 23, 2015 Author Share Posted June 23, 2015 Χαίρομαι που σε διασκέδασε Αταλάντη, σ' ευχαριστώ για το σχόλιο. Είναι όπως είπα και στον πρόλογο μια αρκετά παλιά ιστορία μου. Αν την έγραφα τώρα σίγουρα θα την έβαζα σε αμερικάνικο σέτινγκ και θα την έγραφα πολύ διαφορετικά, αλλά μου αρέσει και την αφήνω όπως είναι γιατί είναι αυθεντικό μέρος της όποιας εξέλιξής μου. Θυμάμαι που τότε είχα πετύχει κάπου μερικά βιβλία του R.L.Stine και από κει είχα πάρει την αρχική ιδέα, ενώ για το δεύτερο μέρος ήταν (πάλι) μια από τις ταινίες "Εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες" που είχα στο μυαλό μου, όπου ο Φρέντι μπουκάρει σε ένα πάρτι και τα κάνει μαντάρα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted June 23, 2015 Share Posted June 23, 2015 Πολύ διασκεδαστική ιστορία για πολλούς λόγους. Καταφέρνεις από το τρυφερό ρεαλιστικό εφηβικό-παιδικό τρόπο σκέψης να εντάξεις σκηνές grand guignol και να δημιουργήσεις έναν κλοιό φρίκης για τους νεαρούς ήρωες. Αυτό στα θετικά, μαζί με τις περιγραφές σου που ομολογώ θα ήθελα να ήταν μεγαλύτερες. Κάτι ακόμα.. «Σκύλα, το ήξερες ότι είναι δικός μου...» μούγκρισε βραχνά η Νατάσα και της έριξε ένα δυνατό χαστούκι που την πέταξε κάτω. Θα το πω, το καταχάρηκα. Νιώθω λίγο κατίνα που το γράφω βέβαια, αλλά δεν πειράζει για χάρη της τέχνης το κάνω οπότε δε θα με παρεξηγήσετε (!) Αναμφίβολα πάντως αποτελεί την πιο κρυφή εφηβική σκέψη ενώ παράλληλα η σφαγή δεν μπορεί παρά να ερμηνευτεί ως σύμβολο της κοινότυπης επιθετικότητας που χαρακτηρίζει την ηλικία. Όπως και νωρίτερα, στο σημείο της υποχρεωτικής επίβλεψης του μικρότερου αδελφού και το αντίστοιχο αίσθημα οργής-ντροπής που το συνοδεύει. Θα διαφωνήσω με αυτό που ειπώθηκε παραπάνω, μου αρέσει που δίνεις στους βρικόλακές σου μία τερατώδη στάση και ξεφεύγεις από την εξευγενισμένη πείνα και το σκοτεινό γόητρο που έχουμε στο μυαλό μας. Άλλωστε ως σύμβολο έχουν ευτελισθεί τόσο πολύ με τις χρυσόσκονες και τις αγάπες που έστω και μία ικμάδα βαρβαρότητας αποτελεί ανάσα ανακούφισης θαρρώ. Πάμε να δούμε λίγο και τα αρνητικά. Μας γράφεις ότι η ιστορία είναι παλιά. Να την τοποθετήσω σε ένα ηλικιακό πλαίσιο αντίστοιχο ή έστω κοντινό των πρωταγωνιστών; Το επισημαίνω, γιατί αναγνώρισα - αν δεν κάνω λάθος- έναν ενθουσιασμό που είχα όταν έγραφα σε πιο νεαρή ηλικία. Είναι μερικές φορές η λαχτάρα να φτάσει κάποιος την σκηνή που έχει σχεδιάσει στο μυαλό του τέτοια που πλήττει την τεχνική αφήγησης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχουμε σκαμπανεβάσματα και αντί να χτίζεις την ατμόσφαιρα για να μας δώσεις τρόμο, να προσπερνάς περιληπτικά τα υποχρεωτικά κομμάτια για να φτάσεις εκεί που θέλεις. Δώσε λίγο περισσότερο χώρο, αύξησε τις περιγραφές σου και προσπάθησε αν θέλεις να βάλεις ήχους, εικόνες, αισθήσεις γενικότερα. Κάτι που επίσης δεν μου άρεσε τόσο ήταν που χώρισες την ιστορία σου σε κεφάλαια. Αντί αυτού, γιατί δεν προσθέτεις μία σκηνή με τις σκέψεις της ηρωίδας μέσα στη νέα της οντότητα όσο πηγαίνει προς το πάρτι; Τέλος, και για να μην σε κουράσω περισσότερο, θα σου προτείνω να διαλέξεις μία πλευρά. Ή το Halloween ή τις Απόκριες. Για μένα, το δεύτερο. Μπορεί η λαϊκή μας παράδοση να προβάλλεται πολύ λιγότερο αλλά κρύβει πολλά τρομακτικά έθιμα και επειδή ακριβώς είναι πολύ λιγότερο "φθαρμένη" από τις συνεχείς αναφορές μπορείς σίγουρα να γράψεις κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο. Όλα τα παραπάνω, είναι καθαρά προσωπική άποψη φυσικά. Έχει δυναμική η ιστορία σου, δούλεψε την. Καλή συνέχεια. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted June 23, 2015 Author Share Posted June 23, 2015 Μαρία σ' ευχαριστώ, χαίρομαι που πέρασες όμορφα με την ιστορία μου. Πράγματι γράφτηκε πάρα πολύ καιρό πριν. Ήμουν μεν μεγαλύτερος από την ηλικία των χαρακτήρων, αλλά ήταν από τις πολύ πρώτες μου. Όπως γράφω και στον πρόλογο αρχικά ήταν μόνο το πρώτο κομμάτι, μετά γράφτηκε και το δεύτερο. Στον φάκελό μου τις έχω ξεχωριστές, εδώ τις έβαλα έτσι για να είναι μαζί. Όπως είπα και στην Αταλάντη, αν την έγραφα τώρα θα την έφτιαχνα πολύ διαφορετική, αλλά δεν την πειράζω πια γιατί για μένα αποτελεί κομμάτι του βηματισμού μου και μου αρέσει καμιά φορά να κοιτάω τόσο πίσω και να βλέπω τις διαφορές με το τώρα. Αφελής ερώτηση απευθυνόμενος γενικά: Τελικά η λέξη "βρυκόλακας" γράφεται με "υ" ή με "ι", ή και με τα δύο; Το έχω βρει και με τις δύο ορθογραφίες. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted June 23, 2015 Share Posted June 23, 2015 Με χτύπησες σε ευαίσθητο σημείο μιας και το αντικείμενο σπουδών μου σχετίζεται ιδιαίτερα με το κομμάτι της γλωσσολογίας. Βέβαια δεν είμαι ειδήμων στην ελληνική κι αυτό αποτελεί τροχοπέδη. Σε κάθε περίπτωση, εικάζω βασιζόμενη στην εξέλιξη της γλώσσας μας ότι ξεκίνησε με "υ" εξ' ου και η δημοτικότητα της εν λόγω επιλογής αλλά η σταδιακή απλοποίηση της ορθογραφίας οδήγησε σε "ι". Μία ασφαλής τεχνική για να φτάσει κανείς στην ορθή επιλογή θεωρώ είναι η ανάλυση και αναζήτηση του εκάστοτε λεξικού όρου όπως αυτή μπορεί να πηγάζει από τις ρίζες της. Εδώ ατυχήσαμε αφού αν τα δεδομένα που βρήκα ισχύουν προέρχεται εκ της βουλγάρικης vărkolák. Και οι δύο είναι αποδεκτοί. Μπορούμε να τους λέμε και βουρκόλακες όπως στο παρελθόν (ή σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας) Μην αναλωθούμε στο γλωσσικό κομμάτι. Είμαστε εδώ για την ιστορία σου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted June 23, 2015 Author Share Posted June 23, 2015 Απλή απορία ήταν γιατί το βλέπω και στις δύο μορφές. Σ' ευχαριστώ πολύ για την απάντηση... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
GeorgeDamtsios Posted June 23, 2015 Share Posted June 23, 2015 Αφελής ερώτηση απευθυνόμενος γενικά: Τελικά η λέξη "βρυκόλακας" γράφεται με "υ" ή με "ι", ή και με τα δύο; Το έχω βρει και με τις δύο ορθογραφίες. Ωραία ερώτηση. Κατά το λεξικό του Μπαμπινιώτη, το ορθόν είναι βρυκόλακας. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted June 27, 2015 Share Posted June 27, 2015 Τι είναι αυτοί, ομογενείς; Στις ΗΠΑ έχει φάρσα ή κέρασμα (και δεν το λένε Απόκριες, βέβαια, αλλά Νύχτα των Αγίων Πάντων, Halloween) εδώ όμως όχι. Ποια σπίτια πήραν αράδα για τα κεράσματα; Όλο ελληνικά ονόματα βλέπω. Καλέ τι αναίσθητη! Έχει δει επίθεση βάμπιρου, βίαιη εξαγωγή οφθαλμού και φόνο -και σκέφτεται τα γκομενικά της; Πάει, χάλασε ο κόσμος! Χέρι της ξαναφύτρωσε; Μπα ε; Κρίμα.... Κατάλαβε πως είχε βρει την ευκαιρία να κάνει την κίνησή της, αλλά θα φρόντιζε να ήταν και η τελευταία της. Εδώ το υποκείμενο της πρότασης προφανώς είναι η Κατερίνα, αλλά πρέπει να το δηλώσεις, γιατί πάει το μυαλό μας ότι είναι η αφηγήτρια, η Νατάσα. πιτσίλισε δυο κοπελιές με σέξι στολές παράταιρες για την ηλικία τους, γιατί παράταιρες; Πόσο είναι τα παιδιά, δεκάξι; Εννοώ δεν βλέπεις τι γίνεται τη σήμερον με τα δεκαεξάχρονα, μην πω και με τα δεκατετράχρονα; Τι το τόσο προκλητικό μπορεί να φορούσαν πια σε ένα πάρτι μεταμφιεσμένων που να έδειχνε παράταιρο; ΟΚ αναμφισβήτητα όχι ό,τι πιο δυνατό έχεις κάνει. Κυρίως αυτή η μίξη αμερικανικών /ελληνικών στοιχείων. Μοιάζει πιο πολύ με ιστορία που έγραψες τι να πω, στα πλαίσια ενός στοιχήματος, για την πλάκα σου. (Ενώ το Σκιές από το Παρελθόν που επίσης γράφτηκε για παιχνίδι είναι εντελώς άλλης κλάσης ιστορία.) Δεν θα πω συνέχισε να προσπαθείς πρώτον γιατί το έχω πει πάμπολλες φορές και δεύτερον γιατί έχεις πάρει ευλογημένη φόρα και γράφεις συνέχεια έτσι κι αλλιώς. Καλά ή λιγότερο καλά, πετυχημένα ή όχι, πράττεις ορθά και το χαίρομαι αυτό. ΒΟΥΡ!!!!! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted June 27, 2015 Author Share Posted June 27, 2015 Ειρήνη σ' ευχαριστώ που διάβασες και σχολίασες κι αυτή την ιστορία μου, πάντα τα σχόλιά σου μου είναι πολύτιμα. Οπωσδήποτε δεν γίνεται όλα όσα γράφουμε να είναι καλά ή "τέλεια" (βάζω εισαγωγικά γιατί αυτή είναι μια πολύ, πάρα πολύ, μεγάλη λέξη), θα υπάρχουν αναμφίβολα και πιο μέτρια έως και εντελώς χάλια. Αλλά όπως πολύ πετυχημένα λες και με βρίσκεις απολύτως σύμφωνο, ΒΟΥΡ!... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted June 28, 2015 Share Posted June 28, 2015 Τώρα είδα ότι το θέμα του halloween έχει ήδη σχολιαστεί παραπάνω. Well. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blacksword Posted October 20, 2015 Share Posted October 20, 2015 Αυτό κι αν είναι πάρτι! Teen super horror θα έπρεπε μάλλον να το πεις. Σοβαρά όμως μου άρεσε πάρα πολύ, ειδικά το δεύτερο μέρος τα σπάει. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.