Popular Post Nienor Posted July 15, 2015 Popular Post Share Posted July 15, 2015 Όνομα Συγγραφέα: ΚιάραΕίδος: Τώρα εδώ έχω ένα θεματάκι, ας τα λέμε steampunk χωρίς το steam Τέσπα, φάντασυ είναι.Βία; ΝόουΣεξ; Κάτι ψιλάΑριθμός Λέξεων: 3.789 (με τίτλο και πρόλογο - και μη χειρότερα )Αυτοτελής; ΝαιΣχόλια: Για το Write-off#80 (Εugenia Rose, elgalla, Nienor, nektarini, Ιρμάντα, MadnJim & SymphonyX13) και ας ελπίσουμε ότι δεν έχει μέσα φρίκες και διαόλια, δεν είμαι σε θέση ακόμα να τα δω. Αρχεία: Αγιόκλημα.doc Αγιόκλημα.pdf 11 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elgalla Posted July 15, 2015 Share Posted July 15, 2015 Κιάρα... Κάτι τέτοια πας και γράφεις και με πιάνει ζήλεια απερίγραπτη. Μου έφερε στο νου λίγο τα διηγήματα του Hawthorne, ξέρεις, σαν ακαθόριστη αίσθηση πιο πολύ κι όχι σαν κάτι συγκεκριμένο (ιδιαίτερα το Artist of the Beautiful και το Rappaccini's Daughter). Αν πρέπει ντε και σώνει να το ψυρίσω, οι παρατηρήσεις μου είναι οι εξής δύο: α) ιδιαίτερα στην αρχή του κειμένου, κάτι μου κλώτσαγε και νομίζω πως ήταν ότι το δικό σου προσωπικό και ιδιαίτερο ύφος που όλοι αγαπάμε δεν πολυταιριάζει με τη βικτωριανή, μη-ελληνική αισθητική που προσπαθείς να αποδόσεις, στην πορεία του κειμένου, όμως, είναι σαν κι εσύ η ίδια να μπήκες καλύτερα στο βικτωριανό σου φόρεμα και δεν το ένιωθα πια και β) μου έλειψε λίγο μια σαφήνεια στο τέλος. Κατάλαβα, δηλαδή, τι παίχτηκε, όμως θα μπορούσε να ήταν πιο σαφές. Όπως και να'χει, αυτά είναι απλά πράγματα που θα το κάνουν αψεγάδιαστο, γιατί εξαιρετικό το βρίσκω ήδη. Καλή τύχη! 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted July 15, 2015 Share Posted July 15, 2015 Όμορφη ιστορία, ονειρική. Ίσως όμως υπερβολικά όμορφη και υπερβολικά ονειρική, σε σημείο να χάνεται η πλοκή και εκεί που πας να αφεθείς στο καλό γράψιμο και στις περιγραφές, να περνά απαρατήρητη, ίδιο στοιχειό, η υπόθεση από δίπλα σου. (Ωπ τι έγνε τώρα και τα σχετικά). Οπωσδήποτε για μένα θέλει ξέμπλεγμα. Είναι δηλαδή μία ιστορία πολυτελείας, γραμμένη για απαιτητικούς αναγνώστες και δεν συγχωρεί αν δεν της δώσεις την πρέπουσα σημασία. Δεν με χαλάει ακριβώς, αλλά νομίζω αν το έχεις αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού σου, σαν παρατήρηση (το έκανες και στις Λουάνες, αν θυμάμαι) θα αναδειχτούν οι ιστορίες σου πολύ περισσότερο. Το τέλος, ναι, το ζητάει να γίνει σαφέστερο. Καταλαβαίνω επίσης αυτό που παρατήρησε η Αταλάντη, ότι φαίνεται το ελληνικό χέρι πίσω από το βικτωριανό steampunk περιβάλλον, αν το λέω σωστά. Κάτι με τις μαζώξεις οπίου, κάτι με τον πουνέντε....Δεν ξέρω όμως αν με χάλασε αυτό. Απλώς διαπίστωσα ότι φαίνεται. Επίσης διαπίστωσα ότι έχεις αγάπη στη λέξη μαρμαρυγή.... Καλή επιτυχία στον διαγωνισμό! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted July 16, 2015 Author Share Posted July 16, 2015 O.T. μαρμαρυγή Μου αρέσει πολύ και το ρήμα πετσικάρω, αλλά βλέπεις, συγκρατήθηκα, δεν το έβαλα μέσα 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ιρμάντα Posted July 16, 2015 Share Posted July 16, 2015 Οκ στις επόμενες ποιητολέξεις που θα μας δώσεις βάλε και το πετσικάρω. Μην πει κανείς πως δεν είναι πρόκληση: την μαρμαρυγή την παλέψαμε, το πετσικάρω όμως; 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MadnJim Posted July 17, 2015 Share Posted July 17, 2015 Δεν είμαι σίγουρος πως κατάλαβα πολλά. Την διάβασα πάλι για τρίτη φορά μήπως και δω κάτι που να μου ξέφυγε τις προηγούμενες δύο, αλλά δυστυχώς ότι χάνω από την αφήγηση το χάνω συνέχεια. Δεν ξέρω ακριβώς γιατί. Τα χρονοταξίδια είναι πάντα μεγάλο μπέρδεμα έτσι κι αλλιώς, αλλά εδώ το έχεις πάει σε άλλο επίπεδο. Σε ποιον μιλάει σε δεύτερο πρόσωπο; Ποιος έφτιαξε τη μηχανή; Τι απέγινε ο νεαρός ερωτευμένος ωρολογοποιός; Αν χάθηκε στον χρόνο ποιος μιλάει τώρα και εξιστορεί όσα συνέβησαν; Τι ρόλο έπαιζε το συμβόλαιο εχεμύθειας; Μπέρδεμα, που η υπέροχη ομολογουμένως γραφή σου το κάνει πιο έντονο λόγω της διάχυτης ονειρικότητας. Απ' όσο μπόρεσα να καταλάβω υπάρχει μια πολύ όμορφη ιδέα, μια βαθιά αγάπη που γλίστρησε μέσα από τα χέρια τους και την ψάχνει έκτοτε η ηρωίδα ακούραστα. Θα ήθελα πολύ να την διαβάσω ξανά όταν θα -αν- την ξεδιαλύνεις γιατί νιώθω ότι είχα την ευκαιρία να διαβάσω κάτι υπέροχο που το πεζό μυαλό μου δεν ήταν αρκετό για να το κατανοήσει. Καλή επιτυχία! Υ.Γ.: Την τρίτη φορά την διάβαζα δυνατά για να την ακούει και η γυναίκα μου. Στη σκηνή που τρακάρουν τους φακούς και τη φιλάει για πρώτη φορά κέρδισα κι εγώ ένα αυθόρμητο φιλί, κι αυτό νομίζω λέει πολλά για το πως κατάφερες να φτιάξεις κάτι που αγγίζει πιο βαθιά από ότι ένα απλό κείμενο. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SymphonyX13 Posted July 19, 2015 Share Posted July 19, 2015 Πανέμορφη ιστορία με υπέροχες περιγραφές που όμως με άφησε περίπου με τις ίδιες απορίες που έμεινε ο Σπύρος. Αυτό που τελικά νομίζω ότι συμβαίνει, είναι ότι ο ωρολογοποιός έμεινε παγιδεύμενος σε μια σφαίρα ύπαρξης που το μόνο που είχε απομείνει από αυτόν ήταν η συνείδηση του και η ικανότητα να σκέφτεται. Και το μόνο που μπορούσε να κάνει είναι να διηγείται στον εαυτό του ξανά και ξανά την ιστορία του και να θυμάται την αγάπη που έζησε και έχασε. Μελαγχολική και συγκινητική η κατάληξη της, αλλά αυτό δεν κάνει την ιστορία σου λιγότερο απολαυστική. Καλή επιτυχία! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted July 19, 2015 Share Posted July 19, 2015 Αυτή η ιστορία με συγκίνησε. Από την γραφή σου (που ούτως ή άλλως προδίδει ταλέντο) μέχρι τον τρόπο που διαχειρίστηκες τον χρόνο και τον έρωτα. Έχεις μία ιδιαίτερη δύναμη να δίνεις εικόνες και να αγγίζεις τον αναγνώστη, πράγμα μοναδικό. Κάθε πρόταση μπορούσε να σου φέρει στο κεφάλι μυρωδιές, χρώματα, αισθήσεις. Αξιοποίησες επιτυχώς την εισαγωγή και εισάγεις τους χαρακτήρες σου ομαλά, σκιαγραφώντας την προσωπικότητα τους με προσοχή. Παράλληλα, η φρικτή αδυναμία και άρα φοβία στο φως, δίνει και μία πιο σκοτεινή πινελιά και τονίζει την τραγικότητα της ιστορίας. Προσωπικά, σε ορισμένα σημεία αυτή η γλυκιά μελαγχολία μου θύμισε λίγο Πολυδούρη...Χίλια μπράβο. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Natasha Posted July 23, 2015 Share Posted July 23, 2015 Είχα κάνει σχεδόν ολόκληρο τον σχολιασμό μου και μετά μου σβήστηκε και αφού τα έγραψα στο word σαν καλό παιδί, τώρα τα ξαναλέω: Κιάρα, χαίρομαι πολύ κάθε φορά που διαβάζω δική σου ιστορία Η πλοκή της ιστορίας έγινε πολύ ενδιαφέρουσα με τη χρονομηχανή, γιατί εγώ πίστευα ότι θα διάβαζα μία ιστορία με το κλισέ του φουκαρά που μαγεύεται από τη μυστήρια, επικίνδυνη γυναίκα και τέλος. Εδώ οι δύο γίνονται ζευγάρι και μιλάνε για γάμο και παιδιά, ρεαλιστικούς στόχους που δεν πολυβλέπουμε σε διηγήματα, και το εκτίμησα πολύ Παντως, θα ήθελα να μας δείξεις κι άλλα για τη γυναίκα. Δηλαδή, δεν έχουμε στοιχεία για την προσωπικότητά της, μας την παρουσιάζεις σαν αιθέριο πλάσμα και αυτό δεν αρκεί από μόνο του, γιατί αν είναι να μιλάμε για γάμο, πάει να πει ότι είναι κι αυτή άνθρωπος, έχει καθημερινές ανάγκες και όνειρα. Άρα, αν το δουλέψεις λίγο ώστε να γίνει πολυδιάστατος χαρακτήρας και όχι απλά μια πανέμορφη ύπαρξη, πολύ πιο εύκολα θα πιστέψει ο αναγνώστης ότι αυτοί οι δυό όντως αγαπιούνται. Για το τέλος, αναρωτιέμαι γιατί αυτός δοκίμασε τη χρονομηχανή μόνος του. Για την γραφή τώρα: έχεις το δικό σου στυλ το οποίο γενικά δένει όμορφα με τη θεματολογία σου. Αλλά (και εδώ παίζει θέμα προσωπικού γούστου) νομίζω ότι στο συγκεκριμένο διηγημα το "copyright Κιάρα" που τόσο μου αρέσει γενικά, ήταν λίγο υπερβολικό. Είναι δύσκολο να μιλάς με παλιές λέξεις τύπου φοντανιέρα, πούσι, κορτάρω, και να μην φλερτάρει το διήγημα με το αστείο. Επίσης η πρόταση «τα μάτια που μύριζαν αγιόκλημα ήτανε πάντοτε βουρκωμένα» εξηγεί τον τόνο που προσπαθώ να πω ότι εμένα δε μου κάθισε καλά στη συγκεκριμένη ιστορία. Μία παρατηρηση που δεν έχει και τόση σημασία: ψάχνοντας να βρω την πρόταση που παραθέτω παραπάνω, έψαξα στο κείμενο τη λέξη «μάτια». Την έχεις πολλές φορές και ίσως θα μπορούσες να τις αραιώσεις λίγο. Πάντως, κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης δεν το πρόσεξα, άρα αν δε θες, μην το λαμβάνεις υπόψη. Γενικά είμαι πολύ ευχαριστημένη που διάβασα την ιστορία σου! Καλή επιτυχία! ΥΓ: Διαβάζοντας νόμιζα ότι θα το πας στο ότι αυτή είναι βαμπίρ, αλλά μου άρεσε πολύ περισσότερο έτσι όπως το άφησες. ΥΓ2: Κι εμένα μου θύμισε λίγο Πολυδούρη! 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eugenia Rose Posted July 23, 2015 Share Posted July 23, 2015 Λοιπόν συμφωνώ με την Elgalla σε αυτό. Και εμένα μου θύμισε πολύ αυτά τα δύο διηγήματα του Hawthorne. Σαν να έκανε ένα mix των δύο και στο βάθος να αχνοφαίνεται και η χρονομηχανή του H.G.Wells (ή μάλλον ο δημιουργός της). Πολύ καλές περιγραφές και ειδικά εκεί που οι δυό τους έρχονται κοντά. Εγώ βασικά εκεί που θα ήθελα μια εξήγηση είναι πώς ήξερε η κοπέλα για την χρονομηχανή και αν ο αρχικός δημιουργός της άφησε τις σημειώσεις γι αυτήν ή για τον εαυτό του. Κατά τα άλλα μια γεμάτη ιστορία που βάζει τον αναγνώστη να σκεφτεί, εκμεταλλεύεται την ιδέα του predestination και με άφησε με ένα αίσθημα μελαγχολίας και νοσταλγίας. Καλή επιτυχία! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mors Planch Posted July 25, 2015 Share Posted July 25, 2015 Εδώ... δεν ξέρω τι να σχολιάσω. Προφανώς πολύ όμορφο κείμενο αποπνεον έντονο λυρισμό αλλά ο λυρισμός μάλλον παραείναι πολύς για πεζούς τύπους σαν τα μούτρα μου. Και ίσως κάπου μέσα στην ομορφιά του κειμένου να είναι εύκολο να χάσει κάπου ο αναγνώστης και το νόημα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Myyst Posted August 2, 2015 Share Posted August 2, 2015 Αχ Κιάρα... μα τι βελούδινο, δαντελένιο διηγηματάκι που ήταν αυτό; Με ταξίδεψε στον χώρο, στον χρόνο και μ' άφησε να ακολουθήσω μια φευγαλέα μαγεία να εμφανίζεται ξανά και ξανά, κάπου ανάμεσα στις τεχνολογικές πτυχές του απροσδιόριστου τόπου όπου με είχε οδηγήσει. Δεν ξέρω τι θα μπορούσες να αλλάξεις για να τη βελτιώσεις καθώς σε εμένα λειτούργησε υπέροχα. Οι χαρακτήρες μου ήταν εξαιρετικά ζωντανοί και επίσης πραγματικοί, το steampunk περιβάλλον πανέμορφο, η ιστορία ίσως λίγο απαιτητική στην κατανόηση, αλλά διαυγής και προσωπικά βυθίστηκα μέσα της, η ποιητική γλώσσα, φυσικά, καταπληκτική, όπως μας έχεις συνιθήσει. Μια σημείωση ως προς τις ιδιαίτερες -τις πιο ποιητικές, τις Κιάριες- εκφράσεις που χρησιμοποιείς: ε, λοιπόν δεν με χάλασαν καθόλου, αντίθετα μ' άρεσε που διάβαζα μια ιστορία που αισθανόμουν σε κάθε της γραμμή ποια ήταν η συγγραφέας και που έπαιρνε μια ιδιαίτερη υφή μέσα από το προσωπικό σου πρίσμα. Μια υφή που ίσως να μην την έφτανε χωρίς αυτό σου το άγγιγμα. Πιθανόν -γράφω πιθανόν- να σε εγκλωβίζει σε κάποια σημεία αυτή η ευχαίρεια που έχεις με την κατανόηση κάποιων λέξεων που τις επιστρατεύεις χωρίς να δώσεις χρόνο σε άλλες, πιο πεζές σε πρώτη προσέγγιση, λέξεις που θα έδιναν ίσως ακόμη και έναν πιο ποιητικό τόνο κάπου. (Τώρα το τι κατάλαβες από αυτό που έγραψα, πραγματικά με προσπερνάει, γιατί είναι μία αίσθηση λίγο-πολύ ανολοκλήρωτη που είχα καθώς διάβαζα τ' Αγιόκλημα στα μαλλιά της. Τη γράφω γιατί εσένα μπορεί να σου είναι χρήσιμη.) Ως σύνολο το διήγημα ήταν ένα από τα πιο όμορφα διηγήματα που έχω διαβάσει τελευταία. Εξαιρετικό steampunk με κάποιες πινελιές μεσογειακής ποιητικής γλώσσας. Ένα αριστουργηματάκι. Τεχνική παρατήρηση: εγώ θα το έβαζα στη βιβλιοθήκη της εφ και όχι της φαντασίας. Άσχετη παρατήρηση: Πολύ τον έχω αμελήσει τον Hawthorne μου φαίνεται. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted August 3, 2015 Share Posted August 3, 2015 Κλασσική περίπτωση βλάβης χρόνου. Μου αρέσει πάρα πολύ αυτό εδώ. Μου αρέσει ο λόγος, που είναι ιδιαίτερα προσεγμένος, (και διαφορετικός από τον συνήθη σου). Λογοτεχνικός, αλλά όχι βαρύς. Στολισμένος όσο πρέπει, ούτε στάλα παραπάνω, ίσα για να αποδώσει την ατμόσφαιρα. Μου αρέσει που τα ξεδίπλωσες όλα φυσικά, αβίαστα, χωρίς επεξηγήσεις. Μου αρέσει που υπάρχει ισορροπία μεταξύ των στοιχείων του κειμένου, δεν εστιάζεις στο συναίσθημα. Δεν υπάρχει τίποτα που να μην μου αρέσει. Να ήμουνα εγώ ο άνεμος, θυμάμαι σκέφτηκα. Στεκόμουν εκεί ξέπνοος, το καπέλο μου στα χέρια, Τι εικόνα... Δεν την ρώτησα, τίποτα δεν μου έκανε εντύπωση γιατί η καρδιά μου είχε σταματήσει να χτυπά κι ανάσαινα τώρα αδιάφορα – από συνήθεια μονάχα. Φανταστικό. Βάλε κι ένα κόμμα στην εντύπωση, γιατί χρειάζεται. Τρίτη σελίδα, η περιγραφή της καθώς έβγαζε την αντιηλιακή της επικάλυψη. Μ' έκανες κι εμένα να χαζέψω, (μαζί με τον ερωτευμένο πρωταγωνιστή σου), σαν να την έβλεπα, σαν να τη ζωγράφιζες μπροστά μου με τέμπερα. «Να φτιάξω τσάι; Έχουμε να συζητήσουμε, μα θα σας πληρώσω κανονικά για την επίσκεψη» είπε, και στράφηκε βγήκε από το δωμάτιο χωρίς να περιμένει απάντηση. δακτυλογραφική αφηρημάδα σκαλιστό ασήμι και ζωγραφιστή πορσελάνη. Κι εκείνη πίσω από τον δίσκο, λευκή σαν την αυγή, με μια ευγένεια στο πρόσωπό της που θα ζήλευαν αρχόντισσες, μα με το ταπεινό της αλλά άνετο φουστάνι μέσα σε ένα ρημαγμένο σπίτι. Αυτό εδώ κάπως δεν μου κάθεται καλά. Το "άνετο" φουστάνι μάλλον... Δεν είμαι σίγουρη. Μα συνέχισε να γελά και να έχει καλή διάθεση, λες και το φιλί μας ήτανε το πιο φυσικό πράγμα που μπορούσε να συμβεί. Και ήταν. Τα χείλη μας ήτανε πλασμένα για να σφαλίζουν το ένα τα άλλο. Ώπα! ( Το ένα τ' άλλο). 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted August 4, 2015 Author Share Posted August 4, 2015 Σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ για την ανάγνωση και τα σχόλια Είμαι χαρούμενη που την έγραψα αυτή την ιστορία και πέρασα πολύ ωραία μαζί της. Κορίτσια μου (και αγόρια άμα ξεχνάω και κάποιον αρσενικό που μου λέει το ίδιο), δεν ξέρω γιατί θεωρήσατε το σέτινγκ βικτωριανό. Δεν είναι. Και μάλιστα, έχω ρίξει από τότε δυο τρεις αναγνώσεις ακόμα για να βρω πώς μπορεί να σας πήγα προς τα εκεί, γουέλ, άμα κρυώσει αρκετά μπορεί και να ξέρω, προς το παρόν δεν έχω ιδέα. Σπύρο και Δημήτρη, για να μη σας αφήσω με την απορία: Όπως τα λέει ο Δημήτρης είναι πάνω κάτω, απλά δεν τα διηγείται στον εαυτό του, τα διηγείται στον αρχιμάστορα, στον οποίο ανήκε το σπίτι και η μηχανή μέσα του, που η κοπέλα βρήκε και αγόρασε για να την επισκευάσει κι έτσι γνωρίστηκε και με τον ήρωα. Είναι και οι δύο φαντάσματα στον χρόνο Νατάσσα, η κοπελιά δεν είναι μια αιθέρια και πανέμορφη ύπαρξη, είναι απλά μια κοπελιά. Έχει μερικά όμορφα χαρακτηριστικά, αλλά και ποιος δεν έχει; Αυτό που θέλει -μέχρι να τον ερωτευτεί και να θέλει άλλα- είναι να επισκευάσει τη μηχανή. Αλλά, την κοπελιά τη βλέπουμε εξαρχής μέσα από τα μάτια ενός ερωτευμένου άντρα. Πώς θα γίνει να είναι λιγότερο γαμάτη στα μάτια του κι αυτός να είναι το ίδιο ερωτευμένος? Δεν νομίζω πως θα μπορούσα να κάνω κάτι για αυτό. Έχω βρει διάφορες άλλες τρύπες βασικά και μου κάνει και λίγο εντύπωση που τις βλέπω μόνο εγώ μέχρι στιγμής. Κάποια στιγμή που δε μου αρέσει πια τόσο πολύ όσο τώρα, θα μεγαλώσει μάλλον λίγο και θα διορθωθεί. Σας ευχαριστώ πολύ και πάλι edit: Άσχετη παρατήρηση: Πολύ τον έχω αμελήσει τον Hawthorne μου φαίνεται. Ναι, κι εγώ. Κι αυτό μάλλον πρέπει να το διορθώσουμε. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morfeas Posted August 4, 2015 Share Posted August 4, 2015 Κι εμένα αυτό μου άρεσε! Η γραφή κλασικά καλή. Είναι όντως ονειρική κι αυτό έχει ως συνέπεια οι εικόνες να κυλάνε γρηγορότερα απ' ό,τι τις διαβάζει ο αναγνώστης. Ονειρική ατμόσφαιρα, θολή (λόγω του twist υποθέτω) γι' αυτό κι οι ασάφειες. Για μένα, πάντως, είναι πετυχημένη επιλογή. Προτιμάς να δώσεις την αίσθηση απ' ό,τι την πληροφορία για να καταλάβουμε τι επακριβώς συμβαίνει, και ταιριάζει με το concept. Κι εγώ μπερδεύτηκα με την απεύθυνση (β' πρόσωπο) στο τέλος, σκέφτηκα μήπως μιλάει στον εαυτό του (ώστε να μην τα ξεχάσει;) αλλά δεν μου έβγαζε νόημα το "τη μηχανή σου". Αυτό που εξηγείς κι εσύ στο σπόιλερ παραπάνω δεν μου ήταν σαφές στο κείμενο (τον μάστορα για κάποιον λόγο δεν τον θυμάμαι καθόλου να αναφέρεται (δική μου ξεχασιά μάλλον), στο λέω ώστε αν τον αναφέρεις να το κάνεις λίγο πιο έντονο γιατί το ερωτικό στοιχείο παρασέρνει και τα υπόλοιπα περνάνε σε δεύτερη μοίρα για τον αναγνώστη, όπως και για τον αφηγητή). Ίσως γενικώς να χρειάζονται λίγες περισσότερες υπόνοιες, αλλά και πάλι μπορεί αυτή η ασάφεια να κάνει καλό στην ιστορία σου, αν δηλαδή ήταν το κείμενο πιο ξεκάθαρο, μπορεί να εμφανίζονταν τρύπες που τώρα δεν φαίνονται (τα χρονικά παράδοξα είναι ζόρικα, έστω και με "φάντασυ"/light προσέγγιση). Αυτό που μάλλον εννοούν οι άλλοι ως βικτωριανή ατμόσφαιρα είναι λόγω steampunk αισθητικής (ρολογάκια και γραναζάκια γαρ), σ' εμένα ακόμη κι έτσι έδεσε πολύ όμορφα, μιλάω για τον συνδυασμό του δικού σου ύφους και της ιστορίας (όπου μου έβγαλε περισσότερο την αίσθηση ενός ελληνικού νησιού σε μια εναλλακτική steampunk 17ου αιώνα πραγματικότητα). Όμορφο, πάντως, δροσερό. Το απόλαυσα. Ένα γλυκό ταξίδι. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mors Planch Posted August 6, 2015 Share Posted August 6, 2015 Νομίζω ότι clockpunk ταιριάζει καλύτερα από steampunk στην προκειμένη περίπτωση αλλά αυτά είναι μάλλον λεπτομέρειες! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted August 6, 2015 Author Share Posted August 6, 2015 Χα! Δεν ήξερα καν ότι υπήρχε αυτός ο όρος Θενκ γιου. Γενικά, παρόλο που δεν μπορώ με κανένα τρόπο να τοποθετήσω κάτι την ώρα που το γράφω, ή από πριν, μου αρέσει να χαζοχαίρομαι μετά μαζί του και να έχω μια συναίσθηση του πού μπορεί να ανήκει προτού το διορθώσω. Δεν συμφωνώ βεβαίως πάρα πολύ με τις απόλυτες μορφές, δηλαδή "στο τάδε είδος βρίσκονται εκεί το τότε", εξάλλου ολα αυτά μπορούν και πρέπει να είναι πολύ ρευστά. Πάντως, για μένα αυτά τα κρος όβερ είδη, ειδικά αυτά που τελειώνουνε σε punk ή/και αρχίζουνε από post , τοποθετούνται στο μυαλό μου σε φαντασυ ή εφ ανάλογα με το θέμα τους και τον τρόπο που είναι γραμμένα. Χαζομάρα μάλλον, αλλά ποτέ δεν τα πήγαινα πολύ καλά με τα κουτάκια και τις ετικέτες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blacksword Posted October 23, 2015 Share Posted October 23, 2015 Αν και λίγο αργά να γράψω κι εγώ ένα σχόλιο. Δυστυχώς θα μπω κι εγώ στη μειοψηφεία γιατί δεν με τράβηξε όσο θα ήθελα. Από την γραφή σου γενικά δεν είχα κάποια θέμα, αντιθέτως μου άρεσε αλλά η ιστορία μου φάνηκε περισσότερο σαν μια ιστορία αγάπης παρά οτιδήποτε άλλο, γιατί το stemapunk (ή έστω μόνο το punk) προσωπικά δεν το πρόσεξα πάρα πολύ. Ίσως αν ήταν λίγο μεγαλύτερη και πιο στρωτή να ήταν καλύτερα και πιο στρωτή(τουλάχιστον για μένα). 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted October 25, 2015 Author Share Posted October 25, 2015 Ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση και το σχόλιό σου Ποτέ δεν είναι αργά για τα σχόλια γι' αυτό είναι οι ιστορίες εκεί. Και ναι, φυσικά και είναι απλά μια ιστορία αγάπης, πολύ καλά έκανε και σου φάνηκε έτσι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Silvertooth Posted October 25, 2015 Share Posted October 25, 2015 Από τις πρώτες κιόλας παραγράφους, η χρήση της γλώσσας με παρέσυρε. Ακόμα και στα σημεία που ήταν κάπως θολά και έπρεπε να τα ξαναδιαβάσω, το έκανα με ευχαρίστηση. Το τέλος με συγκίνησε και τις απορίες που κρατούσα στο μυαλό μου όσο διάβαζα, στην τελευταία παράγραφο απλά τις ξέχασα. Παρ' ότι υπάρχει η πλοκή της μεταφοράς στο χρόνο, το κείμενο δε δείχνει βασίζεται σ' αυτό, αλλά στα συναισθήματα - τουλάχιστον αυτός μου φάνηκε ότι ήτανε ο σκοπός σου - και νομίζω ότι δούλεψε σωστά. Οι αντιδράσεις και τα συναισθήματα ήτανε αυθεντικά και ειλικρινή. Οι βασικότερες παρατηρήσεις μου για την πλοκή, συμφωνούν με τους προλαλήσαντες, για το ότι δεν γίνεται σαφές ποιος είναι αυτός που μιλάει ο πρωταγωνιστής. Φαίνεται ότι είναι κάποιος που του άνηκε το σπίτι, και που έφτιαξε το ρολόι, αλλά δεν καταλαβαίνεις πως και γιατί τον συναντάει - δε μου φάνηκε προφανές το ότι ήταν κι αυτός χαμένος στο κενό. Επίσης, μόλις συνάντησα την πρωταγωνίστριά σου με τα μπλε μάτια, περίμενα από στιγμή σε στιγμή την επαλήθευση της φράσης: «Τόσο όμορφος, τόσο νέος, τόσο αθώος» μου είπανε δυο μάτια γαλανά που πίσω τους μαζευόταν η οργή της καταιγίδας. Αλλά τελικά δεν είδαμε πουθενά οργή. Εν ολίγοις, το κείμενό σου με κέρδισε και σε αρκετά σημεία έλιωσα, οφείλω να ομολογήσω. Θα ήθελα να διαβάσω κι άλλα γραπτά σου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted October 25, 2015 Author Share Posted October 25, 2015 Σε ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση και το χρόνο σου. Χαίρομαι που πέρασες όμορφα μαζί του, κι εύχομαι να περάσεις εξίσου καλά με ό,τι άλλο διαβάσεις Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted October 31, 2015 Share Posted October 31, 2015 Πολύ-πολύ ωραία ιδέα με πανίσχυρο τέλος που θα μπορούσε να με κάνει να ξεχάσω όλες τις παρατηρήσεις που είχα σκεφτεί ως τότε –αν δεν τις σημείωνα κατά την ανάγνωση. Νομίζω πως δεν το πρόσεξες όσο έπρεπε. Μου έδωσε την εντύπωση πως το πίεσες για να το γράψεις και πως δεν δούλεψες ιδιαίτερα μετά. Π.χ. η τελευταία πρόταση της δεύτερης παραγράφου βγάζει μάτι έτσι όπως την πέταξες. Το σβήσιμο δεν έχω ιδέα γιατί το χρησιμοποίησες. Ο πρωταγωνιστής απευθύνεται σε κάποιον πολύ αργά και τις περισσότερες φορές χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο. Κι επίσης προς το τέλος τρέχει γρήγορα λες και θέλεις να προφτάσεις όριο λέξεων. Δεν θέλει πολύ δουλειά για να γίνει τέλειο, αλλά νομίζω πως πρέπει να ασχοληθείς λίγο ακόμα για να δείχνει το κείμενο πιο φυσικό, να μη φαίνονται τα κομμάτια που κόλλησες. Μερικές ακόμα ασήμαντες παρατηρήσεις. -Ο άνεμος που φυσούσε ενώ είχε ομίχλη θα μπορούσε να αποτελέσει στοιχείο. -Φαντάζομαι πως σε έναν ρολογά τα λογιστικά θα είναι αυτά που θα απαιτούν τη λιγότερη προσήλωση από όλα –σε σχέση με το να ανοίξεις ένα ρολόι δηλαδή. Κάτι χαμογελαστά φιλιά και μπλε μελαγχολίες δεν μου πολυάρεσαν αλλά, οκ, μπορώ να ζήσω μ’ αυτά. Το να σου γράψω αναλυτικά για το πόσο πετυχημένη είναι η περιγραφή της ψυχολογίας του ήρωα, του κόσμου και της ατμόσφαιρας το βρίσκω περιττό. Είναι. Πολύ δυνατό διήγημα από αυτά που θα θυμάμαι και για την ιδέα και την κατάληξη. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted October 31, 2015 Author Share Posted October 31, 2015 Σε ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση και τα σχόλια. Πολύ χαίρομαι που σου άρεσε, ειδικά σε σένα δηλαδή δεν το περίμενα ότι θα το συμπαθούσες. Χε 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alkinem Posted March 7, 2016 Share Posted March 7, 2016 Ω, αυτό ήταν πραγματικά πολύ όμορφο. Μου άφησε την αίσθηση ενός μαγευτικού ονείρου· ακόμα κι αν κάποια σημεία είναι σκοτεινά, η ομορφιά σε παρασέρνει, και στο τέλος σου απομένει ένα μελαγχολικό χαμόγελο. Χαμόγελο για το υπέροχο ταξίδι, μα θλίψη που έφτασε στο τέλος του. Μου άρεσε πάρα πολύ. Δεν έχω κάποιες παρατηρήσεις· εξάλλου ό,τι ήταν να ειπωθεί, έχει ήδη αναφερθεί. Απλώς σ' ευχαριστώ γι' αυτήν την υπέροχη ιστοριούλα. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted March 9, 2016 Author Share Posted March 9, 2016 Ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση και για τα καλά σου λόγια Χαίρομαι που πέρασες όμορφα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.