Jeff Lindsay-Dexter

[jjohn]

Όπως υποσχέθηκα, το topic που αφορά τον Lindsay και τα ντεξτεροβιβλία του. Άργησα λίγο, είναι η αλήθεια να το ανοίξω, αλλά θα δείτε  παρακάτω το γιατί...

 

Λεπόν ας ξεκινήσουμε.

Η σειρά Dexter  αποτελείται από τα ακόλουθα βιβλία:

• Darkly Dreaming Dexter/ Τα σκοτεινά όνειρα του Ντέξτερ

• Dearly Devoted Dexter/ Η σκοτεινή αφοσίωση του ντέξτερ

• Dexter in The Dark

• Dexter By Design

• Dexter is Delicious

• Double Dexter

• Dexter's Final Cut

• Dexter is Dead

Το πρώτο  βιβλίο κυκλοφόρησε το 2004, ενώ το τελευταίο μόλις πριν λίγους μήνες. Τα δυο πρώτα  έχουν κυκλοφορήσει και στα Ελληνικά από τις εκδόσεις Anubis.

  Οι περιπέτειες του Dexter έχουν μεταφερθεί στη  μικρή οθόνη, αν και με διαφορά την πρώτη σαιζόν που ακολουθεί το πρώτο βιβλίο οι υπόλοιποι κύκλοι  δεν έχουν καμία σχέση με τα βιβλία  και σαν υπόθεσες και σαν  γενικότερο ύφος. Εδώ θα ασχοληθούμε μόνο με τα βιβλία. Όποιος θέλει να πει κάτι για την τηλεοπτική σειρά, μπορεί να το κάνει στο τόπικ του Spyrex

 

Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που να μην γνωρίζει τον  Dexter Morgan.  Ένας blood spatter analyst(τεχνικός για την αστυνομία),  ο οποίος έχει ένα μικρούλι τόσο δα μυστικό. Είναι ένας serial killer.  Όχι όμως ότι και ότι. Τα θύματα του είναι συγκεκριμένα. Ρεμάλια της κοινωνίας που  έπρεπε κανονικά να βρίσκονται φυλακή.

 

Στα των βιβλίων τώρα:

 

1.Darkly Dreaming Dexter:

Στο πρώτο βιβλίο της σειράς, ο Ντέξτερ ψάχνει να βρει  έναν δολοφόνο ο οποίος  ακρωτηριάζει πόρνες. Παράλληλα, θα βρεθεί αντιμέτωπος με  μία αλήθεια  καλά κρυμμένη μέσα του.  Από εδώ ξεκίνησαν όλα!  Το βιβλίο έχει την καλύτερη(και μόνη καλή-να προσθέσω) πλοκή που έγραψε ο  Lindsay. Η αφήγηση του βιβλίου σε τραβάει από την αρχή και σε παρασέρνει μέχρι το τέλος. Προτείνεται!

 

2.Dearly Devoted Dexter:

Εδώ ο Ντέξτερ  ψάχνει να βρει  έναν δολοφόνο που παίζει κρεμάλα με τα θύματα του.  Σε μία δευτερεύουσα πλοκή θα ανακαλύψει ότι η οικογένεια της Ρίτα δεν είναι όσο απλή φανταζόταν τελικά. Πρόκειται για το αγαπημένο μου βιβλίο ντέξτερ. Έχει  απλοϊκή μεν πλοκή, αλλά ο Lindsay έχει καλό υλικό και προσφέρει ένα βιβλιαράκι που διαβάζεται πανεύκολα.

 

 

Για τα παραπάνω δύο βιβλία μπορείτε να διαβάσετε πολύ αναλυτικά σχόλια του Bladerunner κάπου μες το forum.  Όταν τα έγραφε, τα είχε μόλις τελειώσει, οπότε θα πάρετε μία πολύ πιο καλή ιδέα για τα βιβλία αυτά απ'ό,τι αν μείνετε μόνο στα δικά μου σχόλια.

 

3.Dexter In The  Dark

Αν κάποιος θέλει να κατακρίνει τα ντεξτεροβιβλία αυτό θα είναι το βιβλίο με το οποίο θα κάτσει να ασχοληθεί. Εντελώς στα ξαφνικά ο Lindsay αποκαλύπτει ότι ο Dark Passenger,η μεταφορική   για τα  δύο  προηγούμενα βιβλία έννοια, είναι τελικά το αποπαίδι ενός αρχαίου Δαίμονα!  

    Ο Ντέξτερ  πρέπει να τα βάλει με μία σέκτα η οποία λατρεύει αυτόν τον αρχαίο δαίμονα. Γίνεται σαφές πως από αυτό το σημείο κι έπειτα  οι ιδέες έχουν αρχίσει να ...στερεύουν.

       Παρόλα αυτά, παραμένει ένα διασκεδαστικό ανάγνωσμα, αλλά κομματάκι περίεργο. Και για όποιον αναρωτιέται: Ναι  δεν υπάρχει  καμία αναφορά γιατον  Moloch στα επόμενα βιβλία. Σαν να μην συνέβη τίποτα ποτέ.

 

4.Dexter By Design

Το βιβλίο  αυτό έχει μία παράξενη  πλοκή, που δεν ξέρω αν πρέπει να περιγράψω ή όχι.  Εν τέλει δεν θα περιγράψω, μάλλον γιατί δεν θέλω να την σκέφτομαι. Θα αναφέρω μόνο ότι  στο ξεκίνημα του βιβλίου κάποιοι  κλέβουν πτώματα απ' το νεκροτομείο και τα μεταμορφώνουν σε έργα τέχνης.

      Ξεκινάει, θα  έλεγα δυνατά, αλλά περιέχει   ένα από τα χειρότερα twist που έχω διαβάσει. Μάλλον μέτριο... Παρόλα αυτά έχει κάποιες  πραγματικά δυνατές & ωραίες σκηνές Character Development  κάπου προς τα μέσα του βιβλίου..

 

5.Dexter Is Delicious

Μετά από δύο   ομολογουμένως παράξενα  βιβλία, το συγκεκριμένο είναι πιο back to basics. Μία σπείρα Κανιβάλων αναστατώνει το  Miami και ο Ντέξτερ πρέπει να τους σταματήσει.

     Παράλληλα, έχει να  αντιμετωπίσει κάποιες σημαντικές  αλλαγές στην προσωπική του ζωή: Τον ερχόμο της κόρης του και την επιστροφή ενός  ατόμου από το παρελθόν. Ωραία ιστοριούλα, απλή μεν, αλλά κερδίζει τον αναγνώστη.

 

6.Double Dexter

Η θριαμβευτική  επιστροφή  συνεχίζεται!  Άλλο ένα  ωραίο βιβλιαράκι για την σειρά. Εδώ, όλα πηγαίνουν  ωραία για τον Ντέξτερ μέχρι που αποφασίζει να τεμαχίσει έναν κλόουν. Εκεί, στην υπέρτατη στιγμής γαλήνης που μπορεί να νιώσει, ένας τύπος μπαίνει μέσα στο σπίτι και τον βλέπει.  Όπως καταλαβαίνετε, αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να αφήσει να περάσει έτσι. Σαν να έφτανε αυτό, στον άγνωστο φάνηκαν να του αρέσει αυτό που είδε και ξεκινάει να το εφαρμόζει κι αυτός. Ωραία ιστορία,   ουσιαστικά πρόκειται για ένα Dexter vs Dexter, όπου ο παλιός   μάχεται με τον νέο.

 

7.Dexter's Final Cut

Ουφ, επιτέλους μπορώ να κάνω copy paste  από το forum. Τάδε έφη:

 

Επιτέλους!

Λοιπόν, στο έβδομο βιβλίο της σειράς,  ένα κανάλι αποφασίζει να κάνει σίριαλ βασισμένο επάνω στην αστυνομία του  Miami.  Ο Dexter αναλαμβάνει να  κάνει "baby-sitting" δηλαδή να δείξει σε έναν  πολύ  γνωστό ηθοποιό που θα  έχει κάνει τον Dexter στην σειρά τα κόλπα της δουλειάς.  Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά,  εμφανίζεται  κι ένας νέος ψυχοπαθής δολοφόνος! 

Για να πω την αλήθεια,  όταν διάβασα την υπόθεση νόμιζα ότι θα ήταν γεμάτο με μπηχτές και σπόντες για την σειρά, αλλά τελικά μόνο έτσι δεν ήταν...

Κλασικά, ήταν ένα πολύ αστείο κείμενο{αν και η πιο αστεία ατάκα ήταν στο οπισθόφυλλο που έλεγε κάτι για "immaculate pacing"}  και είναι περίπου στα ίδια επίπεδα με τα υπόλοιπα της σειράς. Όποιος έχει διαβάσει δύο-τρία  βιβλία της σειράς, ξέρει πολύ καλά τι να περιμένει, μιας  και η φόρμουλα ακολουθείται κατά γράμμα: Αργό plotting με μπόλικες σελίδες φιλοσοφίας{dexter->spammer, αλλά τουλάχιστον είναι γαμάτος σπάμμερ}, απλή ιστορία  που την μαντεύεις σχετικά γρήγορα, αλλά, που να πάρει,  αν και κανονικά έπρεπε να με εκνευρίζει ότι  επί εφτά βιβλία γράφει το ίδιο πράμα, κάθε φορά  διασκεδάζω διαβάζοντας τα.

Και τώρα περιμένουμε το επόμενο{ελπίζω αυτό το final στον τίτλο να μην ισχύει} γιατί , έτσι όπως τελείωσε, δεν μου φαίνεται και πολύ σαν τέλος. Ήταν ένα εξαιρετικό cliffhanger όμως...

 

8.Dexter Is Dead

Και με ετούτα και με εκείνα φτάσαμε στο φινάλε της σειράς. Δεν  θέλω να αναφέρω κάτι για την υπόθεση της σειράς, μιας και θα είναι spoiler για το 7ο βιβλίο και το εξαιρετικό cliffhanger που ανέφερα. Εν πάση περιπτώσει, το συγκεκριμένο βιβλίο με στεναχώρησε κάπως. Ήθελα το φινάλε μίας τόσο αγαπημένης σε μένα σειράς να είναι τέλειο και δυστυχώς αυτό κάθε άλλο παρά τέλειο ήταν. Μου πήρε γύρω στις πέντε μέρες να το τελειώσω όταν  τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς μου είχαν πάρει το μισό  χρόνο απ' αυτό.

     Πολύ πιο φλύαρο απ' οτιδήποτε μας είχε συνηθίσει πιο πριν ο Lindsay, η δράση δεν ξεκινάει παρά μόλις μετά τις 200 σελίδες. Πιο πριν είναι ένα ανάγνωσμα που τα ίδια πράγματα επαναλαμβάνονται πολλές φορές και που σπάνια συμβαίνει και κάποιο συμβάν.

    Για  τελευταία ιστορία Ντέξτερ θα ήθελα κάτι πιο προσωπικό και αυτή εδώ δεν μου το έδωσε.  Βαδίζει ακριβώς στα ίδια μονοπάτια που  βάδισαν και οι προκάτοχοι του, χωρίς να προσφέρει κάτι το διαφορετικό.

   Όσον αφορά το τέλος του χαρακτήρα, δεν θα ανακαλύψω αν ζει ή αν πέθανε. Είναι ένα ταιριαστό τέλος, αν και λιγάκι forced.  

 

Επίσης, κάτι παράξενο. Η περιγραφή του οπισθόφυλλου  είναι  λάθος. Δηλαδή, μάλλον πρόκειται για  το σενάριο που είχε στην αρχική του μορφή το βιβλίο και όχι στην τελική. Περίεργο, έτσι;

---

 

Συνοψίζοντας,  σε πολύ κόσμο δεν αρέσουν τα  συγκεκριμένα   βιβλία.  Και μπορώ να καταλάβω το γιατί: Είναι αργά στην πλοκή και όλοι οι υπόλοιποι χαρακτήρες πλην του Ντέξτερ δεν έχουν την παραμικρή ανάπτυξη μέσα σε αυτά τα  οκτώ βιβλία.   Οι υποθέσεις είναι εύκολες και τις μαντεύεις πάρα πολύ εύκολα και γρήγορα. 

    Εμένα μου άρεσαν κυρίως γιατί ο Ντέξτερ αποτυπώνεται θαυμάσια. Είναι πραγματική χαρά να τον ακούς να σου μιλάει και να σου περιγράφει κάτι.  Περιέχουν και αρκετά γέλιο μέσα  οπότε καταλαβαίνετε....

       Θα έλεγα ότι ο Ντέξτερ είχε τόσο την ευτυχία όσο και την δυστυχία να  γεννηθεί μες το μυαλό του  Lindsay.  Ευτυχία  από την μία γιατί κανείς δεν θα μπορούσε να  καταγράψει τόσο καλά τον συγκεκριμένο χαρακτήρα. Δυστυχία γιατί  ο Lindsay, παρά τα προτερήματα του, έχει  εμφανέστατα   πρόβλημα στο να γράφει καλές πλοκές.  Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, μπόρεσα  να το ξεπεράσω αυτό, αλλά, όπως απέδειξε το τελευταίο βιβλίο,  η αφήγηση δεν μπορεί να σώσει  μισή ιδέα...

 

Εν ολίγοις, αυτός ήταν ο Dexter. Love him or Hate Him

 Καλό κουράγιο σε όποιον θέλει να αρχίσει την ανάγνωση μιας και οκτώ βιβλία δεν είναι και λίγα!

Edited September 18, 2015 by jjohn

[BladeRunner]

Εγώ δυστυχώς έχω μείνει στα δυο βιβλία, μιας και αυτά έχουν μεταφραστεί μόνο. Βέβαια στο μέλλον μπορεί να πιάσω τα επόμενα στ'αγγλικά, ποιος ξέρει. Το 2012 τα διάβασα και τα δυο, copy-paste αυτά που έγραψα τότε:

 

Τα σκοτεινά όνειρα του Ντέξτερ. Επιτέλους αποφάσισα να το διαβάσω, μετά από τόσους μήνες που το είχα σταντ μπάι. Ήθελα να δω γιατί τόση φασαρία για το βιβλίο αυτό και γιατί φτιάχτηκε μια τόσο καλή σειρά με βάση το βιβλίο αυτό. Πως έχει η ιστορία: Ο Ντέξτερ Μόργκαν δουλεύει στα αιματολογικά εργαστήρια της αστυνομίας του Μαϊάμι ως αναλυτής. Στους άλλους ανθρώπους δείχνει ότι είναι ένας ευγενικός, ετοιμόλογος και καλός τύπος, που δεν τραβά την προσοχή, που έχει μια ντροπαλή κοπέλα και που είναι συμπαθής στα μικρά παιδιά. Μόνο που... είναι ένας κατά συρροήν δολοφόνος. Δεν σκοτώνει απλά, αλλά κάνει διάφορες... "καλλιτεχνικές" δημιουργίες με ανθρώπινα σώματα. Όμως σκοτώνει μόνο όσους το αξίζουν, παιδεραστές, παιδοκτόνους, δολοφόνους και άλλα αποβράσματα της κοινωνίας. Προσέχει πολύ γιατί σίγουρα δεν θέλει να τον πιάσουν. Αλλά στην ιστορία μας εμφανίζεται ένας άλλος σίριαλ κίλερ, που σκοτώνει αποκλειστικά και μόνο γυναίκες, διαμελίζοντας τες, χωρίς ν'αφήνει κανένα ίχνος αίματος στα διαμελισμένα μέλη, τα οποία χρησιμοποιεί καμιά φορά για να φτιάξει διάφορες... δημιουργίες. Ο Ντέξτερ καταλαβαίνει τις καλλιτεχνικές πτυχές των διεστραμμένων εγκλημάτων, αλλά παρόλ'αυτά θέλει να βρει τον δολοφόνο, όπως και η αδελφή του Ντέμπορα, που είναι και αυτή αστυνομικός και που θέλει να πάρει προαγωγή. Ποιος μπορεί να κάνει τέτοια διεστραμμένα εγκλήματα; Και πως συνδέονται τα όνειρα που βλέπει ο Ντέξτερ με τα εγκλήματα που γίνονται; Μήπως... τα κάνει ο ίδιος; Και δεν θυμάται; Πρόκειται για ένα αρκετά πρωτότυπο και ιδιαίτερο βιβλίο με σίριαλ κίλερ. Πρωταγωνιστής είναι ένας περίεργος τύπος, δολοφόνος αποβρασμάτων που δεν σκοτώνει απλά αλλά μακελεύει, και που δουλεύει στην αστυνομία. Η αφήγηση είναι σε πρώτο πρόσωπο, αυτό του Ντέξτερ, και έτσι βλέπουμε τι γίνεται μες στο μυαλό του, πως σκέφτεται και γιατί κάνει ό,τι κάνει. Πολύ μου άρεσε αυτό. Η πλοκή είναι σίγουρα ενδιαφέρουσα και σε ιντριγκάρει και οι διάφορες ανατροπές κατά την εξέλιξη της ιστορίας, όπως και οι αποκαλύψεις στο τέλος, ωραίες και ενδιαφέρουσες και αυτές. Η γραφή πολύ, πολύ ωραία, με κάποια σκοτεινή αίσθηση του χιούμορ και ωραίες περιγραφές τοπίων και γεγονότων. Το βιβλίο διαβάζεται πολύ εύκολα και γρήγορα, με αμείωτο ενδιαφέρον. Θα την τιμήσω όλη την σειρά... και κάποια στιγμή θα δω και την τηλεοπτική σειρά... Μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα, γι'αυτό και το δεκάρι. Σίγουρα δεν είναι αριστούργημα, αλλά πέρασα πολύ καλά... (10/10)

 

 

Η σκοτεινή αφοσίωση του Ντέξτερ. Αφού τελείωσα την τρίτη σαιζόν της αγαπημένης μου πλέον τηλεοπτικής σειράς, αποφάσισα να διαβάσω το δεύτερο βιβλίο, για να μην μείνω πίσω όσον αφορά τον χάρτινο Ντέξτερ. Μου φάνηκε κατώτερο σε σχέση με το πρώτο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μου άρεσε. Το φχαριστήθηκα όσο το πρώτο, απλώς δεν είχε αυτές τις ανατροπές στην πλοκή που είχε το πρώτο βιβλίο, ούτε όμως και μια αίσθηση άγχους που ένιωσα σε κάποια σημεία του πρώτου βιβλίου. Τέλος πάντων, η ιστορία έχει ως εξής: Ο Ντόουκς μετά τα γεγονότα του πρώτου βιβλίου, παρακολουθεί ανελλιπώς τον Ντέξτερ, μιας και υποψιάζεται ότι κάτι τρέχει με αυτόν και θέλει να δει με τα ίδια του τα μάτια τι κάνει το φυτό του εγκληματολογικού στον ελεύθερό του χρόνο. Ο Ντέξτερ αναγκαστικά δεν κάνει τίποτα (ή σχεδόν), ο Σκοτεινός Επιβάτης κάθεται άπραγος σε μια γωνία του μυαλού του, και φέρεται φυσιολογικά, πηγαίνοντας συχνά στο σπίτι της Ρίτας και δίνοντας της φιλιά υπό το βλέμμα του Ντόουκς. Στο μεταξύ ένας διεστραμμένος τύπος αφήνει πίσω του ζωντανούς, αλλά διαμελισμένους, ανθρώπους, ξαλαφρώνοντας τους από πόδια, χέρια, αυτιά, δόντια, χείλη, βλέφαρα κλπ... (αντοχή που έχει το ανθρώπινο σώμα, ε;...). Και αυτός ο τύπος φαίνεται ότι έχει σχέση με το στρατιωτικό παρελθόν του Ντόουκς. Το αστυνομικό τμήμα του Μαϊάμι δέχεται την επίσκεψη ενός τύπου από την Ουάσινγκτον για να ξεδιαλύνει την υπόθεση, με την Ντέμπορα, αδελφή του Ντέξτερ, να τον ερωτεύεται... Και ο Ντέξτερ θα βάλει το χεράκι του για να λυθεί αυτή η υπόθεση. Συμβαίνουν πολλά και αρκετά δυσάρεστα γεγονότα, με διαμελισμένους ανθρώπους και τα τοιαύτα, αλλά το σκοτεινό, μαύρο χιούμορ του Ντέξτερ τα κάνει να φαίνονται γελοία ή τίποτα το συγκλονιστικό. Πολύ μου αρέσει η γραφή του Λίντσεϊ και ακόμη περισσότερο μου αρέσει η αφήγηση που είναι σε πρώτο πρόσωπο, αυτό του αγαπημένου μου λογοτεχνικού ήρωα Ντέξτερ, του χωρίς αισθήματα σίριαλ κίλερ... Σίγουρα θα συνεχίσω την σειρά βιβλίων, αναγκαστικά στ'αγγλικά, και χαίρομαι που έχω να δω μπόλικες τηλεοπτικές σαιζόν ακόμα... (9.5/10)

 

 

Πάντως έχω δει ολόκληρη την τηλεοπτική σειρά, που είναι μια από τις αγαπημένες μου (αν και με κάποιες ατέλειες).

[Alucard]

Κι εγώ έχω διαβάσει μόνο τα 2 που τπάρχουν στα ελληνικά. Το πρώτο μου είχε αρέσει πάρα πολύ, το δεύτερο όχι τόσο. Έλεγα πως θα διαβάσω κάποτε και τα υπόλοιπα, τώρα με το μικρό σπόιλερ του 3ου πραγματικά σκιάχτηκα! Είδομεν...