Δολοφόνος

[Lord Denton]

Όνομα Συγγραφέα: Δημήτριος Κορβινός (Lord Denton)
Είδος: Φαντασιας
Βία; Οχι
Σεξ; Όχι
Αριθμός Λέξεων: 1320
Αυτοτελής; Ναι
Σχόλια: Η συμμετοχή μου στον 40ο διαγωνισμό σύντομης ιστορίας (Κατηγορία: Φάντασυ/ Θέμα: Έγκλημα).

Αρχείο: https://docs.google.com/document/d/1eJezGXBsbBmrqrEq259YfOFq_H88ycIG2TZT2YArR9g/pub

 

 

Η Δύναμη και ο Δολοφόνος

 

 

Η μητέρα προσπαθούσε να σπάσει την πρισματική ασπίδα που είχαν γύρω από το θύτη. Μια μοβ λάμψη βγήκε από τα δάχτυλα της και χτύπησε την ασπίδα. Όταν αυτό δεν έπιασε, έριξε μια μαύρη, που έκανε όσους ήταν κοντά να αναγουλιασουν από την κακία που περιείχε.  Ψιθύριζε λόγια από άγνωστες κατάρες, μυστικά που η οικογένεια της κρατούσε αιώνες, ξόρκια που θα ξέσκιζαν τις ασπίδες κάθε άλλου ανθρώπου στον κόσμο. Κάθε άλλου, εκτός από του Κριτή.

 

Θα έπρεπε να την συλλάβουν μόνο και μόνο για την απαγορευμένη μαγεία που χρησιμοποιούσε. Κανένας όμως δεν αισθανόταν ότι θα ταν δίκαιο, μετά από τα λόγια που είπε ο κατηγορούμενος.

 

“Αν μου δινόταν η ευκαιρία, θα το έκανα ξανά,” είπε και η εικόνα του νεογέννητου μωρού της σκοτωμένο μέσα σε έναν μαγικό κύκλο που θα κατέστρεφε ακόμα και την ψυχή ήρθε στο μυαλό της.

 

Μετά από λίγες προσπάθειες ακόμα, ο Κριτής αποφάσισε να σταματήσει τις επιθέσεις της. Χτύπησε το σκήπτρο του στο έδαφος και με μιας η μαγεία έφυγε προσωρινά από το σώμα της. Η μάνα ούρλιαξε από οργή, αλλά δε μπορούσε να κάνει τίποτα άλλο.

 

“Το να πάρεις μια ζωή είναι μια τρομερή πράξη και μόνο ο πόνος που προκάλεσες στην μάνα είναι αρκετός για να σε καταδικάσουμε σε θάνατο. Αλλά το ότι εξαφάνισες την αθάνατη ψυχή του, είναι ένα κακούργημα του χειρότερου βαθμού. Έχω κάθε δικαίωμα να σε καταδικάσω σε μια ζωή που θα είναι χειρότερη και από το θάνατο. Αλλά είμαι υποχρεωμένος να ακούσω και την δική σου πλευρά. Αν έχεις κάτι για να υπερασπίσεις τον εαυτό σου, πες το τώρα.”

 

“Έπρεπε να το κάνω μέγα Κριτή. Στον ύπνο μου ήρθε ένα όραμα από τις μοίρες. Μια προφητεία. Διάβασε την από το μυαλό μου μέγα Κριτή και θα καταλάβεις γιατί έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω.”

 

Το πλήθος άρχισε να ψιθυρίζει. Μια προφητεία άλλαζε τα πάντα. Άνθρωποι έχουν κάνει πολύ χειρότερα εγκλήματα από αυτό, βασισμένοι σε προφητείες.  

 

Ο Κριτής κοίταξε στα μάτια τον κατηγορούμενο. Λίγες στιγμές αργότερα, είχε δει αυτό που ήθελε. Το πλήθος κοιτούσε με περιέργεια, μέχρι που ο Κριτής χτύπησε το σκήπτρο του στο έδαφος άλλη μια φορά. Η εικόνα του ονείρου φάνηκε μπροστά του, ώστε να τη δουν όλοι.

 

Κάτω από έναν ουρανό γεμάτο αστέρια, παρουσιάστηκε μπροστά στο θύμα μια γυμνή γυναίκα, όμορφη πέρα από ότι ακόμα και η μαγεία μπορούσε να δημιουργήσει. Τόσο όμορφη ήταν που ο θύτης έπεσε κάτω και την προσκύνησε, όπως ήθελαν να κάνουν και πολλοί άνθρωποι στο πλήθος που παρακολουθούσαν το όνειρο.  

 

“Κοίταξε με. Ο κόσμος σου είναι σε τρομερό κίνδυνο. Μια ψυχή θα έρθει σε ζωή και το όνομά της θα είναι Δύναμη. Η μαγεία της θα κάνει τη μαγεία ακόμα και των πιο δυνατών μάγων που έχουν υπάρξει ή που θα υπάρξουν μετά από αυτή να φαίνεται αδύναμη. Το κορίτσι που θα γεννήσει η αδερφή της μητέρας σου. Λόγο αυτής, θα δεις τα αστέρια να σβήνουν και τη ζωή να εξαφανίζεται.”

 

Ο κατηγορούμενος ήθελε να ρωτήσει λεπτομέρειες, αλλά πριν προλάβει να πει οτιδήποτε, η γυναίκα είχε εξαφανιστεί. Χωρίς να χάσει χρόνο ο κατηγορούμενος επικαλέστηκε δυο ξόρκια στον Ονειρόκοσμο. Το πρώτο επιβεβαίωσε ότι το πλάσμα που είχε εμφανιστεί μπροστά του ήταν όντως ένα Ων της Μοίρας. Το δεύτερο έδειξε ότι πέρα από κάθε αμφιβολία, το πλάσμα δεν είχε πει ψέμματα.

 

Το όνειρο εξαφανίστηκε και το πλήθος άρχισε να σιγοψιθυρίζει για το τι σήμαινε αυτό το όνειρο και για το αν έκανε καλά ο κατηγορούμενος που έπραξε το έγκλημα. Αλλά η μητέρα μίλησε δυνατά στον κατηγορούμενο, όπως και είχε το δικαίωμα να κάνει.

 

“Θα μπορούσες να μου το χες πει. Θα μπορούσαμε να δοκιμάσουμε να αλλάξουμε την μοίρα της. Σκότωσες την κορούλα μου χωρίς κανένα λόγο. Δεν μπορώ να ζήσω στον ίδιο κόσμο με σένα και απαιτώ τον θάνατο σου.”  

 

Και ο κατηγορούμενος απάντησε.

 

“Πόσες ιστορίες ξερουμε από το παρελθόν μας που οι άνθρωποι δοκίμασαν να αλλάξουν τη μοιρα με ημίμετρα και απέτυχαν; Ποσες καταστροφές έχουν γινει στην ιστορια μας, επειδη γονείς αν και ακουσαν προφητείες, αποφάσισαν να προστατέψουν το παιδί τους, βάζοντας τη ζωη του πανω από τη ζωη ενος πλήθους αλλων;” Το κοινο άρχισε να γνέφει καταφατικά. Όλοι ήξεραν αυτες τις ιστορίες. “Το να την άφηνα να ζησει και να ρισκάρω τη ζωη ολων μας, θα ήταν ανεύθυνο εκ μερους μου. Έπρεπε να κανω ότι μπορούσα για να προστατέψω τον κόσμο μας.

 

Μεγα Κριτή. Με δικάζεις για μια ζωη που πηρα. Σε αντάλλαγμα ομως έσωσα τις ζωες ολων των ανθρώπων στον κόσμο. Πιστεύω στην δικαιοσύνη σου και αφηνω τον εαυτό μου στο έλεος σου.”

 

Τα μάτια ολων στράφηκαν στον Κριτή.

 

 

“Το να σκοτώσεις ένα τόσο αθώο πλασμα για να σωσεις τον κόσμο μας, είναι κάτι άσχημο, αλλα και σωστό,” ξεκίνησε ο Κριτής και η μανα επικαλέστηκε την δυνατότερη της κατάρα, με στόχο τον ίδιο τον Κριτη, χρησιμοποιώντας όλη τη μαγική δύναμη της που της είχε επιστρέψει μεχρι εκεινη τη στιγμη. Έπειτα σωριάστηκε στην καρέκλα από εξάντληση. Ο Κριτής, απλά έριξε ένα βλέμμα στην κατάρα και αυτή σβήστηκε από την πραγματικότητα μονομιάς.

 

“Αλλα η προφητεία είπε ότι το κορίτσι θα είχε δύναμη περα από οτιδήποτε έχουμε δει ή θα δουμε ποτέ. Οι μοίρες δεν δίνουν ονόματα τυχαία. Θα μπορούσε να είναι αυτή που θα ήταν αρκετα δυνατή που θα μπορούσε να σταματήσει την εντροπία της μαγείας. Κάτι που είναι περα από τις δυνάμεις ακόμα και των πιο ισχυρών από εμας. Κατέστρεψες την ελπίδα μας για την συνέχεια της ύπαρξης της μαγείας στον κόσμο μας, και αυτό είναι ασυγχώρητο. Ο νομος λεει ότι θα έπρεπε να ειχες μιλήσει σε κάποιον γηραιό πρώτα και να φέρνατε το θέμα σε μένα για να αποφασίσω τι θα γίνει.”

 

“Και αν το εφερνα το θεμα σε σενα Κριτη, τι θα εκανες? Θα προσπαθούσες να εκμεταλλευτεις τη δύναμή της για να σώσεις τη μαγεια. Θα ρισκάρεις τις ζωες μας για τη μαγεια, έτσι δεν είναι;”

 

“Αυτή είναι η αλήθεια, ναι.”

 

“Το φοβόμουν αυτο από την αρχή. Γι αυτό και δεν μίλησα σε κανεναν. Αν το ελεγα και ο κόσμος καταστρεφόταν, θα ήταν εξαιτίας μου. Το ότι θα είχα κανει αυτό που απετει ο νομος ή αυτό που αλλοι θα θεωρούσαν σωστο, δε θα ταν δικαιολογία, γιατί ήξερα με ακρίβεια που θα οδηγούσε αυτό το μονοπατι. Στον θάνατο όλων μας. Οι ζωες μας αξίζουν περισσότερο από τη μαγεια. Θα ζήσουμε. Θα νιώθουμε το άγγιγμα του ηλιου στο δέρμα μας, το φιλί των αγαπημένων μας στα χειλια μας. Θα χαναμε μερικες από τις ανέσεις μας, αυτό είναι αληθεια, αλλα με τον καιρο θα μάθουμε τους κανόνες της φυσης και θα τη δαμάσουμε με εργαλεία, που θα φερουν πισω τις ανεσεις μας, για παντα αυτή τη φορα. Το τελος της μαγείας δεν είναι το τελος της ζωης μας Κριτή και φοβάμαι που σκέφτεσαι ότι ειναι. Είναι απλά μια ακόμα αλλαγη.”

 

“Και τι θα γινει όταν ο ηλιος μας και όλα τα αστέρια στον ουρανό σβήσουν ως μερος της ζωης τους; Τι θα γινει όταν το σύμπαν το ίδιο σβήσει και ο τελευταίος κόκκος της άμμου του χρόνου τελειώσει; Μόνο η μαγεία μπορεί να σταματήσει αυτα τα γεγονότα.

 

Υπάρχει λόγος που ζητάμε ολες οι προφητείες να αναφερονται. Μιλησες για ιστοριες από το παρελθον μας, οπου ανθρωποι προσπαθησαν να αλλαξουν την μοιρα με καταστροφικα αποτελεσματα. Οι μοίρες είναι κακόβουλα πλάσματα που θελουν το κακό μας. Αν ήταν καλες, θα ηξεραν τα αποτελέσματα που θα έφερναν τα λογια τους. Θα ηξεραν τι έπρεπε να κανουν για να βοηθήσουν μια κατασταση.  Άφησες την εξωτερική της εμφάνιση να σε θαμπώσει.

 

Μου ζητησες να σε κρίνω με βαση τις ζωες που εσωσες. Και αυτό θα κανω. Κατέστρεψες την ελπιδα για την ατελειωτη επιβίωση του ειδους μας. Δεν πηρες μόνο τη ζωη ενος βρέφους, αλλα τη ζωη ολων.

 

Γι αυτό και θα σε φυλακίσουμε και θα κάνουμε ότι μπορούμε με την μαγεία μας και αργότερα με την ιατρική μας για να σε κρατήσουμε ζωντανό μεχρι το τελος του κόσμου, που τόσο πολύ φοβοσουν. Πράγματι θα δεις τα αστέρια στον ουρανό να σβήνουν, ξέροντας ότι είναι δικό σου λαθος. Και το όνομα σου θα είναι για παντα Δολοφόνος”

Edited September 23, 2015 by Lord Denton

[elgalla]

 

Τούτο δω γράφτηκε βιαστικά και με άγχος – ή, τουλάχιστον, αυτήν την εντύπωση μου έδωσε. Έχει κάμποσα λάθη, οι χαρακτήρες είναι ανώνυμοι και generic, ούτε πώς μοιάζουν καν δεν ξέρουμε, και βασικά είναι πιο πολύ ένα στιγμιότυπο παρά μια ολοκληρωμένη ιστορία. Είναι και λίγο περισσότερο high magic το setting απ’ όσο αρέσει σε μένα προσωπικά (κάνουν ξόρκια οι πάντες), είναι και λίγο generic, γενικά με άφησε με μια αίσθηση θολούρας όταν το τέλειωσα: ήξερα το στιγμιότυπο, αλλά δεν μου έμεινε και τίποτε άλλο. Κι επειδή,κρίνοντας από τον προηγούμενο διαγωνισμό, πιστεύω ότι μπορείς και καλύτερα, ελπίζω να το ξαναδουλέψεις αυτό εδώ και να του δώσεις μπόλικη γεύση, γιατί αυτό είναι που του λείπει, ουσιαστικά. Είναι κάπως άνοστο ως έχει.  (Μετά είδα ότι στο θρεντ του διαγωνισμού έγραφες ότι δεν είχες χρόνο για «κανονική» ιστορία και θα έγραφες κάτι πιο πολύ για το χαβαλέ – αν ισχύει, αγνόησε όλα τα παραπάνω)

Καλή επιτυχία!

[WILLIAM]

Ωραία ιστορία, είχε μια πρωτότυπη θεώρηση και η διαμάχη ήταν καλή. Επίσης μου άρεσε η ιδέα μιας δίκης τελείως διαφορετικής από τα συνηθισμένα. Πετυχημένο και το εύρημα να μην έχουν όνομα αλλά μόνο ιδιότητες κάνοντας το κείμενο άχρονο.

Έχω και μερικά παράπονα ωστόσο, δεν μας έδωσες λίγο το πλαίσιο του κόσμου και μια περιγραφή του χώρου που λαμβάνει χώρα η δίκη, σε κάποια αίθουσα, σε κάποιο ημισκότεινο μπουντρούμι; Σε κάποιο ξέφωτο στην ύπαιθρο; Ακόμα θα έδινε χρώμα το να κάνουν κάποια κίνηση τα πρόσωπα μιλώντας, βλέμμα, ασυναίσθητη αλλαγή στάσης ή χειρονομία.

[jjohn]

Καλημέρα,

 

Έξυπνη ιστορία, αδικείται εν μέρει από την βιαστική -είναι η αλήθεια- υλοποίηση της.

Το σενάριο μου άρεσε πάρα πολύ.  Ειδικά η τελική ετυμηγορία του 'Κριτή'.

Ο δε κατηγορούμενος μου φάνηκε εξαιρετικά ενδιαφέρον χαρακτήρας, έστω κι από αυτό το λίγο που τον γνώρισα.

Από την άλλη, είναι προφανές ότι το κείμενο σηκώνει αρκετή δουλίτσα κυρίως ώστε να  γεμίσεις το διήγημα σου με κάποιες λεπτομέρειες/πληροφορίες

που θα το κάνουν ακόμα πιο δυνατό

Όπως και να' χει, μία πέρα για πέρα αξιοπρεπής προσπάθεια!

 

Καλή επιτυχία!

[Ιρμάντα]

Αυτή η ιστορία είχε ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα.

 

 

Μου φάνηκε όμως γραμμένη κάπως βιαστικά, και οι χαρακτήρες κάπως αδούλευτοι, δυσκολεύονται να προβάλουν τρισδιάστατοι στον καμβά σου. Σε κάποιο σημείο μπερδεύτηκα ως προς το ποια ακριβώς ήταν η Δύναμη- η προφητεία; το σκοτωμένο παιδί; Το τέλος μου άρεσε ωστόσο.
Και μου άρεσαν οι δυνάμεις του κριτή, δηλαδή, σκέψου: πόσο δικαιότερα θα ήταν τα δικαστήρια των ανθρώπων αν πράγματι οι δικαστές μπορούσαν αν διαβάσουν τα μυαλά των κατηγορούμενων και των μαρτύρων; Είναι μία καλή ιδέα που θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις και αλλού.
Επίσης το θύμα, που προσκύνησε τη γυμνή γυναίκα, είναι ποιος ακριβώς; Ο κατηγορούμενος; Το μωρό, που ακόμη δεν έχει γεννηθεί;
Ων, το Ον γράφεται με ο (ων είναι αρσενικό, το ον, ουδέτερο.) Σκέψου ως παράδειγμα τα όντα, που λέμε, δηλαδή τα πλάσματα, και το Εγώ Ειμί Ο Ων που υπάρχει στις εικόνες του Χριστού.
Επίσης θα μου άρεσε λίγο περισσότερη ανάπτυξη ως προς το πώς θάνατος της μαγείας σημαίνει και θάνατος του σύμπαντος αυτού, γενικά κάτι παραπάνω για να μπω καλύτερα στον συλλογισμό σου.

 

 

Καλή επιτυχία!

[alkinem]

 

Σίγουρα έχεις μια ενδιαφέρουσα ιστορία να πεις, αλλά φαίνεται ότι κάτι σε συγκρατεί.

Αφιέρωσες όλο το κείμενο στην δίκη, έδωσες μια συνοπτική περιγραφή των γεγονότων τα οποία οδήγησαν έως εκεί και ως αποτέλεσμα δεν κατάφερες να αναπτύξεις ικανοποιητικά τους χαρακτήρες -μοιάζουν χάρτινοι, ανδρείκελα που εκφωνούν προβαρισμένα λόγια-, αλλά δεν μπόρεσες να ξετυλίξεις επαρκώς και την πλοκή. Θα ήταν καλύτερο αν είχες ακολουθήσει το ανάποδο μονοπάτι. Συνοπτικά την δίκη, τα γεγονότα πιο “ζωντανά”, σαν flashback τού κατηγορούμενου ή της μητέρας.

Κάπως υπερβολική η τιμωρία τού κατηγορούμενου. Φταίει τελικά αυτός ή τον ξεγέλασε το όνειρο; Ο Κριτής τείνει προς την δεύτερη άποψη, αλλά επιβάλλει ταυτόχρονα και την σκληρότερη, κατά την γνώμη του, τιμωρία.

Αν και η γραφή σου δεν με κούρασε και το κείμενο διαβάστηκε με άνεση, ορισμένες συντακτικές ασάφειες, διάσπαρτες εδώ κι εκεί, αλλά και κάποια ορθογραφικά λάθη, θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί.

Καλή σου επιτυχία.

[Oberon]

Προσωπικά, οι "cosmic outlook", υπερβατικές ιστορίες μου αρέσουν πολύ, έως πάρα πολύ. Έτσι, δεν θα μπορούσα παρά να "μπω" στην ιστορία σου, Lord Denton, σε ένα άλλο... πεδίο, στο οποίο διαδραματίζεται και σαν θεατής ενός θεατρικού μονόπρακτου, με αφαιρετικά σκηνικά, και με ρόλους αντί για χαρακτήρες, και να την απολαύσω. 

Όμως, όπως περίπου νομίζω είπαν κι άλλοι φίλοι σχολιαστές, υπήρχε κάτι που δεν ήταν έτοιμο ακόμα. Με την έννοια πως αυτό που παρακολούθησα δεν ήταν η πρεμιέρα της παράστασης, ούτως ειπείν, αλλά μία πρόβα, όπου πολλά στοιχεία δεν είναι ακόμα στην τελική τους μορφή. Οι θέσεις των ηθοποιών, οι κινήσεις, οι διάλογοι... Φυσικά, το τέλος μάς ανταμείβει γιατί επέρχεται η τιμωρία, και κάποια κάθαρση οπότε ανολοκλήρωτη η ιστορία σου δεν είναι με τίποτα. Η επίγευση  είναι θετική, υπάρχει "closure".Σ

Σίγουρα έχεις ένα πολύ δυνατό concept εδώ, και αν ξαναγράψεις την ιστορία, την διορθώσεις, θα έχεις ένα διαμαντάκι, για μένα!

 

Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό!

Edited September 28, 2015 by Oberon

[Solonor]

Συμπαθητικό το νόμισμα, κορώνα σφάζω βρέφος, γράμματα σώζω κόσμο. Το θέμα μου άρεσε αν και δεν κερδίζει κάτι λόγω του φάντασυ σκηνικού.

Το κλωτσοξόρκια ήταν περιττά, ειδικά το curse και το decurse.

Η γραφή θέλει δουλειά. Μου έδωσε την αίσθηση πως δεν διορθώθηκε.

Τέλος, δεν έχει αρχή και μέση.

[Cassandra Gotha]

Εδώ μιλάμε για μια από τις πιο σημαντικές στιγμές στην ιστορία της ανθρωπότητας -πότε και γιατί χάσαμε τη μαγεία- και την αφήνεις ανεκμετάλευτη! (Τι; Δεν είναι αλήθεια; Μα τι μου λέτε τώρα, εγώ καταψάρωσα).

Το κείμενο δεν είναι ένα ολοκληρωμένο διήγημα, οπότε δεν έχω να σχολιάσω τίποτα άλλο. Θα μπορούσες να έχεις γράψει κάτι πολύ ενδιαφέρον μ' αυτή την ιδέα, και θα ήθελα να το διαβάσω.

[gismofbi]

Φοβερή ιδέα, κακή εκτέλεση. Είχες τόσο ψωμί με τούτη την ιδέα που μπορούσες να κανείς παπάδες. Αντ' αυτού, παρουσιασες κάτι βιαστικό. Μου άρεσε το setting που ήταν άχρονο και ακοσμο και οι χαρακτήρες που ήταν ανώνυμοι και απροσωποι. Επίσης γουσταρω πολύ το αιώνιο δίλημμα, να κάνεις το σωστό που είναι κακό ή το λάθος που είναι καλό; Ξαναδούλεψε το σε παρακαλώ γιατί έχει τα φοντα να γίνει διαμαντακι. Καλή επιτυχία.

[GeorgeDamtsios]

Δημήτρη καλησπέρα.

 

 

 

Έχεις μια ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα, αλλά κατά τη γνώμη μου την αφήνεις σχετικά ανεκμετάλλευτη. Στήνεις έξυπνα την αρχή, δίνεις μια διαμάχη που τη διαβάζω με ενδιαφέρον, αλλά δεν το χτίζεις όσο θα ‘πρεπε. Και επειδή το “όσο πρέπει” είναι πάντα σχετικό, εγώ το ορίζω έτσι που να δίνω στον αναγνώστη μου το καλύτερο δυνατό περιθώριο για να μπει στην ιστορία. Εσύ εδώ είχες ένα τσουβάλι λέξεις ακόμη να χρησιμοποιήσεις, και έτσι να μας βοηθήσεις να τα δούμε όλα λίγο καλύτερα. (Τους χαρακτήρες, το background της πλοκής, το μέρος).

Σε καμία των περιπτώσεων πάντως δεν είναι κακή ιστορία. Αντιθέτως, το κομμάτι που μας έδωσες ήταν πολύ καλό καθώς και καλογραμμένο. Απλά… ήταν κομμάτι!

 

 

 

Καλή επιτυχία!

Edited October 5, 2015 by GeorgeDamtsios

[Man_from_Earth]

Δεν θα ήθελα να επαναλάβω τα θέματα που έθεσαν οι προηγούμενοι για το αποσπασματικό και κάπως βιαστικό γράψιμο οπότε συνεχίζω παρακάτω.

 

-Δε με χάλασαν καθόλου τα ξόρκια και οι μονομαχίες μαγείας. Νομίζω ήταν πολύ ωραία πινελιά.

 

-Μου άρεσε που κάποια στοιχεία σε αυτά τα ξόρκια ενισχύουν τη λογική και το ρεαλισμό στη ροή. Παράδειγμα:

 

Χωρίς να χάσει χρόνο ο κατηγορούμενος επικαλέστηκε δυο ξόρκια στον Ονειρόκοσμο. Το πρώτο επιβεβαίωσε ότι το πλάσμα που είχε εμφανιστεί μπροστά του ήταν όντως ένα Ων της Μοίρας. Το δεύτερο έδειξε ότι πέρα από κάθε αμφιβολία, το πλάσμα δεν είχε πει ψέμματα.

 

-Tο έγκλημα εδώ έχει ιδιαίτερη σημασία για την ανθρωπότητα. Αυτό τοποθετεί την προσπάθειά σου στο 'σκληρό πυρήνα' του θέματος.

 

-Μου άρεσε το δίλλημα που δόθηκε. Ήταν αντάξιο της δολοφονίας ενός βρέφους (αν μπορει ποτέ να είναι κάτι πράγματι αντάξιο). Θα ήθελα όμως λίγες εξηγήσεις παραπάνω για τη δύναμη που φέρει η οποία υπερτερεί της μαγείας. Σίγουρα το πρόβλημα σχετίζεται με το οτι από οτι κατάλαβα δεν είχες το χρόνο που θα ήθελες.

 

Γενικά είναι μια προσπάθεια που θέλει αρκετή δουλειά αλλά ταυτόχρονα έχει και θετικά όπως όσα προανέφερα. Αν βρείς το χρόνο και το ολοκληρώσεις θα με ενδιέφερε πολύ να το ξαναδώ.

 

Καλή επιτυχία...

[Mesmer]

 

 

Είχα γράψει διάφορες παρατηρήσεις, αλλά τις έσβησα. Σου έχουν επισημάνει αρκετές τα υπόλοιπα παιδιά και συμφωνώ μαζί τους. Όπως φαντάζομαι ότι θα συμφωνείς κι εσύ. Με βάση την ιστορία σου στον προηγούμενο διαγωνισμό, ξέρω ότι αυτό δεν είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις, και μάλλον ξέρεις κι εσύ τα σημεία στα οποία χωλαίνει αυτή η ιστορία. Θα σταθώ λιγάκι παραπάνω στην έλλειψη τόνων. Καταλαβαίνω ότι έγραψες το διήγημα για να το διασκεδάσεις και να συμμετέχεις μαζί μας στο παιχνίδι. Αλλά του οφείλεις τουλάχιστον ένα καλό παρουσιαστικό, και οι τόνοι είναι από τα ελάχιστα που μπορείς να κάνεις.

 

Πέρα από αυτά, και παρά τα προβληματάκια του, πρέπει να πω ότι το διήγημα το καταευχαριστήθηκα. Μ’ αρέσει αυτή η απόλυτη δύναμη του Κριτή, η δύναμη των ονειροπροφητειών, η αντιλογία εγκληματία-Κριτή. Μ’ αρέσει που μέχρι το τέλος δεν ξέρω ποιος έχει περισσότερο δίκιο κι αν τελικά πάρθηκε η σωστή απόφαση.

 

Έχει και τις φάσεις που είναι πιο πομπώδες/υπερβολικό, αλλά ταιριάζει σ’ αυτό το φλασάκι. Ελπίζω να του δώσεις την προσοχή που του αρμόζει και, μετά το διαγωνισμό, να αρχίζεις τις διορθώσεις και το στήσιμο του κόσμου, επειδή μπορεί να βγει κάτι καλό απ’ αυτό.

 

 

 

Καλή επιτυχία!

[Tiessa]

Λοιπόν, και η ιδέα και το έγκλημα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέροντα. Και η αλήθεια είναι ότι επιθυμούσα από την αρχή που είδα το συγκεκριμένο θέμα του διαγωνισμού, να διαβάσω μια ιστορία που να βρίσκεται ο κριτής λίγο μετέωρος μπροστά στην απονομή της δικαιοσύνης και να μην ξέρουμε κι εμείς από τη σκοπιά μας ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο.

Διάλεξες καλό δίλημμα -από τη μια το νεογέννητο, που δεν μπορεί να έχει καμιά ενοχή γιατί δεν φταίει αυτό για το βάρος της μοίρας του- από την άλλη τη μαγεία στον κόσμο και όλα όσα συνεπάγεται σ' εκείνον τον κόσμο.

Κατόπιν αυτού, δεν μπορώ να πω και πάρα πολλά. Βλέπω ότι με έχουν καλύψει οι προηγούμενοι, στο θέμα της βιασύνης, της αφαίρεσης και της έλλειψης των τόνων και δεν έχει νόημα να τα επαναλάβω, αλλά θα ήθελα να το δω λίγο πιο σουλουπωμένο και πιο γεμάτο, γιατί έχεις μια θαυμάσια σύλληψη που της αξίζει ένα καλύτερο περιτύλιγμα.

[Nienor]

Δεν έχω να σου πω κάτι που δεν έχει ήδη ειπωθεί. Μου αρέσει κι εμένα που τοποθέτησες αυτό το κλασικό ερώτημα ("θα σκότωνες τον Χίτλερ όταν ήτανε μωρό;") σε αυτό το σέτινγκ, αλλά κυρίως μου αρέσει που το τοποθέτησες μπροστά σε δικαστή. Θα μου άρεσε να διάβαζα και την ιστορία (και όχι το διεκπεραιωτικό φλασάκι της δηλαδή ) αλλά νομίζω πως είσαι ήδη στη φάση ότι όταν βρεις χρόνο θα τη γράψεις κανονικά. Βάζω απλά το +1 μου στο "κάν΄το".

[Morfeas]

Ακολουθούν οι παρατηρήσεις μου:

 

 

–Υπάρχουν κάποια ζητήματα στην επιμέλεια (σου λείπουν πολλοί τόνοι, ορθογραφικά), δεν κάθισα να τα ξεψειρίσω. Γενικώς θα σου πρότεινα να αποκτήσεις ένα πρόγραμμα που να έχει ορθογραφικό έλεγχο στα ελληνικά, το word θα σου τα είχε βγάλει εξαρχής κατακόκκινες πόσες λέξεις.

–Γενικά, όλο αυτό με τις χρωματιστές κατάρες δεν με κέρδισε, δεν μου ήταν πολύ σαφές πώς λειτουργεί, μου έφερνε περισσότερο και σε βιντεοπαιχνίδι.

–Σχεδόν παντελής έλλειψη περιγραφών (και το λέω εγώ που δεν με πειράζουν και τα απογυμνωμένα κείμενα). Εδώ φαίνεται όλο πολύ ασαφές. Εικάζω ότι ήταν επιλογή, να δίνει την αίσθηση του άχρονου και αιώνιου, αλλά εδώ νομίζω ότι δεν λειτουργεί καλά. Μοιάζει σαν σχεδιάγραμμα από το διήγημα που ήθελες να γράψεις κι όχι το διήγημα αυτό καθαυτό.

–Όλα έγιναν πολύ εύκολα, η σύγκρουση λύθηκε σύντομα. Μου έδωσε την αμυδρή αίσθηση ότι όλο αυτό δεν πατούσε σταθερά κάπου, ότι δεν είχε από πίσω του έστω και λίγη σκέψη, κάτι που το σκέφτηκες και το έγραψες χωρίς να το πολυφιλοσοφήσεις (για τα λολζ που ‘λεγες στο διαγωνισμοτόπικ)

–Το τέλος δεν μου φάνηκε δυνατό (Αν μου ‘λεγες στο τέλος «Το όνομά σου θα είναι Προμηθέας» ξέρω γω θα ήταν καλύτερα, έτσι φαίνεται λες και υπάρχει κάποιο pun το οποίο εγώ δεν πιάνω). Από τη μία παίζεις με πολλή βιντεογκεμίστικη μαγεία, από την άλλη με συμβολισμούς. Κάπου δεν έδεσε ο συνδυασμός, για μένα.

 

 

Κι επειδή είμαι πάρα πολύ αυστηρός μαζί σου και δεν θέλω να με μισήσεις (πάρα πολύ), πάρε και ορισμένα καλά:

 

 

+Μου άρεσε ότι το έβαλες σε δίκη, αν και μπορούσες να επενδύσεις περισσότερα σ’ αυτό (βλ. μάρτυρες). Σκέψου τι άλλο περίεργο θα μπορούσε να έχει ως κανονισμό αυτό το ιδιαίτερο δικαστήριο. Γενικά από το πώς χρησιμοποίησες το θέμα δεν έχω κανένα παράπονο. Κι η ίδια η ιδέα για το έγκλημα είναι πολύ πετυχημένη, και με μια καλή διαχείριση θα είχες καταφέρει να με βάλει στη θέση του δικαστή ή του ίδιου: Τι θα έκανα εγώ στη θέση τους; Ποιο είναι το δίκαιο; Για μένα το δίλημμα είναι δυνατό, αλλά έτσι όπως είναι γραμμένο το κείμενο, το ξεπετάς.

+Μου άρεσε η ιδέα της εντροπίας της μαγείας. Αν την δούλευες λίγο παραπάνω, θα έκανες θαύματα μαζί της – ειδικά εσύ που φαντάζομαι έχεις και το σάι-φάι υπόβαθρο.

+Είναι φάντασυ, αμέ. Πάντως και πιο επιστημονικά να προσέγγιζες την έννοια της εντροπίας της μαγείας και πάλι μια χαρά φάντασυ θα ήταν (σε περίπτωση που το φοβήθηκες λόγω πρότερης εμπειρίας).

+/– Αν και ευκολοδιάβαστο, νομίζω ότι η γραφή σου θα μπορούσε να είναι πιο προσεγμένη (πέραν της επιμέλειας). Κάποια πράγματα μου φάνηκαν αμήχανα γραμμένα. Αλλά δεν μπορώ να αμφισβητήσω ότι το διάβασα με ενδιαφέρον.

 

 

 

Οκέι, δεν ήταν κακό, αλλά πιστεύω ότι μπορείς να το φτιάξεις. Η ιδέα της εντροπίας και το σκηνικό της δίκης (και το δίλημμα, δηλαδή, καλύτερα παρουσιασμένο) μπορούν με λίγη προσοχή να σου δώσουν όμορφα πράγματα.

 

Καλή επιτυχία!

[Lord Denton]

Ευχαριστώ όλους όσους σχολίασαν και γι αυτά που πρέπει να προσέξω (πραγματικά δεν ειχα ιδέα οτι δίνετε σημασία στους τόνους! Ελληνικά γραφω πολυ πολυ σπάνια και δε με κουράζουν αφάνταστα!) Θα το προσέξω την επόμενη φορά!) αλλα και φυσικά για τα καλα λόγια και το ενδιαφέρον!  Και Μορφεα, σιγα μη σε μισήσω γι αυτα που γραψες! Αλλοι μου χουν πει για αλλες ιστορίες πολυ χειρότερα! (γκουχΓκοθαγκουχ γκουχ-σκεφτηκα να δωσω στο μωρο της ιστοριας το ονομα σου, για εκεινο το βουντου που λεγαμε, αν και το σχολιο σου σε αυτη την ιστορια ηταν απο τα αγαπημένα μου-γκουχ. γκουχ-καποιος να μου γραψει ενα σιρόπι για τον βηχα-γκουχ)


Post mortem time! 

Πρώτο και σημαντικότερο. Δημητρη, δεν ειναι κακο να γράφεις μια ιστορια για πλακα και να μη φας 3-4 μερες να τη γραψης. Αλλα μη πηγαίνεις στο αλλο ακρο αγορι μου. Για οσους αναρωτιούνται η ιστορία απο την ωρα που άρχισα μεχρι την ωρα που εκανα ποστ, πηρε καμιά ωρα max. Αυτο περιλαμβάνει τη σύλληψη ολης της πλοκής, την εκτέλεση και ενα πέρασμα για να πιάσω τα χοντρά λαθη.

Μετα αυτο που ειπατε μερικοί για το οτι δεν ειχα περιγραφές. Αυτο δεν ειμαι σίγουρος οτι θα το κανα διαφορετικά. Ο Ομπερον το πιασε τι πήγα να κανω. Όντως ήθελα να εχει μια αίσθηση θεατρικού μονόπρακτου.

 

Θα συμφωνήσω στο οτι οι σκηνες που η μανα πετούσε κατάρες ηταν λιγακι εεεεμ καπως. Αλλα απο την αλλη, στον δικο μας κοσμο, εχω δει μανάδες να προσπαθούν να φτάσουν τον κατηγορουμενο σπρώχνοντας και χτυπώντας αστυνομικούς. Προσπαθησα να δωσω αυτη την αισθηση, αλλα μαλλον δε το εγραψα καλα.

Τελος, η τιμωρία του κατηγορουμενου ηταν οντως πολυ σκληρή, αλλα ειναι η προσωπική μου αποψη, οτι αυτοι που κανουν κακο επειδη δεν ξερουν, ειναι οι χειρότεροι. Αν δε ξερεις ρωτα καποιον που ξερει καλύτερα. Μη κανεις τον έξυπνο και κανεις τα πράγματα χειροτερα! Βασικα αυτος ηταν ο λογος που εγραψα οτι στον κοσμο της ιστοριας, ολοι ειναι υποχρεωμένοι να αναφερουν ολες τις προφητείες, ακριβώς επειδη οι μοιρες παιζουν τετοια παιχνιδια με ανθρώπους.