Έλλερυ Κουήν/Φρέντερικ Ντανέ/Μάνφρεντ Μπένινγκτον Λι (Ellery Queen/Frederic Dannay/Manfred Bennington Lee)

[BladeRunner]

 

Δυο ξαδέρφια, ο Frederic Dannay και ο Manfred Bennington Lee, έγραψαν με το ψευδώνυμο Ellery Queen διάφορα αστυνομικά μυθιστορήματα, την δεκαετία του '30 και του '40, με πρωταγωνιστή έναν ντετέκτιβ ονόματι... Ellery Queen.

 

Αργότερα, διάφοροι συγγραφείς, ανάμεσα στους οποίους και ο Jack Vance (!), έγραψαν αστυνομικά μυθιστορήματα με το συγκεκριμένο ψευδώνυμο.

 

Στην Wikipedia μπορείτε να δείτε αναλυτικότερα την βιβλιογραφία των δυο ξαδέρφων, καθώς και τα βιβλία των άλλων συγγραφέων. Υπάρχει και ιστοσελίδα, αφιερωμένη αποκλειστικά στο ψευδώνυμο και τον χαρακτήρα Ellery Queen: http://queen.spaceports.com/

 

Στην Ελλάδα έχουν κυκλοφορήσει δεκάδες βιβλία, τόσο αυτά των δυο ξαδέρφων όσο και αρκετά από αυτά των υπόλοιπων, κυρίως από τις εκδόσεις ΒΙΠΕΡ. Στο http://vopac.nlg.gr/, αναζητώντας το όνομα Ellery Queen, θα δείτε πολλούς από τους τίτλους που κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα.

 

---------------------------------------------------------------

 

Το 2010 θυμάμαι ότι διάβασα δυο βιβλία, "Κατ'εντολήν" (The Copper Frame) και "Οι απαγωγείς" (Cop Out). Δεν θυμάμαι και πολλά από πλοκή και γραφή, πάντως πρέπει να ήταν καλούτσικα. Λίαν συντόμως θα ξαναπιάσω κάποιο βιβλίο, από τα δεκάδες που έχω.

[BladeRunner]

5.000$ για μια κούκλα (The Last Score, 1964)

 

Συγγραφέας είναι κάποιος Charles W. Runyon, που έγραψε το συγκεκριμένο περιπετειώδες αστυνομικό μυθιστόρημα με το ψευδώνυμο Ellery Queen, προφανώς με άδεια αυτών που κατείχαν τα δικαιώματα του ψευδωνύμου αυτού. Δεν μπορώ να πω ότι με ξετρέλανε το βιβλίο, σίγουρα όμως με ικανοποίησε σε μεγάλο βαθμό.

 

Η ιστορία είναι απλή: Ο Ρέιντ Ρανς είναι ένας ταξιδιωτικός πράκτορας, πρώην αστυνομικός, που βρίσκεται σε αναδουλειές. Μια μέρα, κάποια Μέι Γκίμπσον, μια πλούσια που δεν ξέρει τι έχει, του ζητάει να συνοδεύσει την ατίθαση δεκαεπτάχρονη κόρη της σε μια εκδρομή στο Μεξικό. Με τα πολλά δέχεται και γνωρίζει στην κοπέλα τις ομορφιές της χώρας αυτής. Όμως κάποιοι αδίστακτοι τύποι θα απαγάγουν την νεαρή και θα ζητήσουν (αρχικά) πέντε χιλιάδες δολάρια. Έτσι ο Ρέιντ θα πρέπει να αντιμετωπίσει τον υπόκοσμο και τις Αρχές του Μεξικού, για να βρει μόνος του το ατίθασο μα συμπαθητικό πλουσιόπαιδο, πριν μάθει την όλη ιστορία η μάνα... Δεν κρύβονται και πολλές εκπλήξεις στην πλοκή, η οποία εξελίσσεται με ορθόδοξο και μάλλον προβλέψιμο τρόπο, όμως σίγουρα είναι αρκετά ψυχαγωγική, με δράση, βία και λίγη ένταση. Η γραφή καλούτσικη και ευκολοδιάβαστη, χωρίς κάτι το ιδιαίτερο όμως, οι χαρακτήρες χωρίς βάθος αλλά συμπαθητικοί, και η ατμόσφαιρα πολύ καλή.

 

Γενικά πρόκειται για ένα ψυχαγωγικό περιπετειώδες παλπ μυθιστόρημα, που απευθύνεται στους λάτρεις του είδους και όχι σε όσους θέλουν ανατροπές στην πλοκή, τέλεια σκιαγραφημένους χαρακτήρες ή βαθύτερα νοήματα. Προσφέρει δράση και κάποιες δυνατές σκηνές, είναι ό,τι πρέπει για να περάσει ευχάριστα η ώρα.

 

7.5/10

Edited September 24, 2015 by BladeRunner

[BladeRunner]

Ο τρελός δολοφόνος (The Madman Theory, 1966)

Συγγραφέας του βιβλίου δεν είναι άλλος από τον Τζακ Βανς, τον δημιουργό της υπέροχης τετραλογίας "Ιστορίες της Ετοιμοθάνατης Γης", καθώς επίσης και άλλων βιβλίων φαντασίας και επιστημονικής φαντασίας. Ο Τζακ Βανς έγραψε τρία αστυνομικά μυθιστορήματα με το ψευδώνυμο Έλερι Κουίν -προφανώς μετά από συμφωνία με αυτούς που κατείχαν τα δικαιώματα χρήσης του ψευδωνύμου-, ένα εκ των οποίων είναι αυτό το αρκετά ενδιαφέρον, ψυχαγωγικό και καλογραμμένο whodunit αστυνομικό μυθιστόρημα. Πέντε φίλοι πάνε για πεζοπορία στο εθνικό πάρκο Κινγκς Κάνιον της Καλιφόρνια θέλοντας να περάσουν κάποιες όμορφες στιγμές, μέχρι που σε κάποιο μονοπάτι ένας εξ αυτών δέχεται πυρά στο πρόσωπο, από άγνωστο δράστη. Πρόκειται για λάθος από κάποιον κυνηγό ή για το έργο ενός μανιακού, που απλώς ήθελε να σκοτώσει άνθρωπο; Ή μήπως κάποιος είχε κίνητρο να σκοτώσει τον συγκεκριμένο άντρα; Ο επιθεωρητής Ομάρ Κόλινς καλείται να βγάλει μια άκρη, ενώ δυο νέοι φόνοι, φαινομενικά άσχετοι με την υπόθεση, κάνουν τα πράγματα ακόμα πιο δύσκολα... Πρόκειται για ένα ωραίο αστυνομικό μυθιστόρημα με όλες τις απαραίτητες δόσεις μυστηρίου και δράσης, με τη γραφή να είναι σίγουρα πολύ καλή και άκρως ευκολοδιάβαστη, με ρεαλιστικές περιγραφές και φυσικούς διαλόγους. Προφανώς και δεν υπάρχει κάτι το τρομερά πρωτότυπο στην πλοκή ή τους χαρακτήρες, όμως η ώρα περνάει γρήγορα και ευχάριστα, θεωρώ ότι είναι ένα θριλεράκι που θα ικανοποιήσει τους λάτρεις των παλπ ιστοριών μυστηρίου.

8/10

[BladeRunner]

Φόνος στις 45 στροφές (Death Spins the Platter, 1962)

Τον τελευταίο χρόνο δεν έχω διαβάσει σχεδόν καθόλου αμερικάνικα παλπ αστυνομικά/νουάρ μυθιστορήματα, που είναι φυσικά από τα αγαπημένα μου είδη, οπότε αποφάσισα φέτος να επανορθώσω, και κάνω την αρχή με Έλερι Κουίν. Απ' όσο ξέρω, όσον αφορά το συγκεκριμένο βιβλίο, πίσω από το ψευδώνυμο Έλερι Κουίν κρύβεται κάποιος Ρίτσαρντ Ντέμινγκ, τον οποίο δεν γνωρίζω. Πάντως το βιβλίο μπορώ να πω ότι μου άρεσε, με άφησε ικανοποιημένο και σίγουρα μου κράτησε καλή συντροφιά, χωρίς βέβαια να με εντυπωσιάσει κιόλας. Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με ένα "Ποιος το έκανε" μυθιστόρημα μυστηρίου, που διαδραματίζεται στο Λος Άντζελες, με τον πρωταγωνιστή μας, τον δημοσιογράφο Τζιμ Λέιτον, να ερευνά τον ύποπτο θάνατο ενός ντισκ-τζόκεϊ. Υπάρχει μυστήριο, υπάρχουν αποκαλύψεις, διάφοροι χαρακτήρες έχουν και από ένα κίνητρο, μπορεί να είναι και αυτοκτονία όμως, αλλά μάλλον είναι δολοφονία, αλλιώς τι νόημα έχει όλο το μυστήριο, ε; Τίποτα το φοβερό και το τρομερό, αλλά διαβάζεται γρήγορα και ευχάριστα.

7.5/10

[BladeRunner]

Φόνος στο κλειστό δωμάτιο (A Room to Die in, 1965)

Συγγραφέας του συγκεκριμένου βιβλίου, το οποίο έγραψε με το συλλογικό ψευδώνυμο Έλερι Κουίν, είναι ο εξαιρετικός συγγραφέας βιβλίων φαντασίας και επιστημονικής φαντασίας, Τζακ Βανς. Τον Μάιο του 2020 είχα διαβάσει το πολύ καλό "Ο τρελός δολοφόνος" του ίδιου, που έγραψε επίσης με το ψευδώνυμο Έλερι Κουίν, οπότε αυτό είναι το δεύτερο δικό του σε αυτή τη σειρά βιβλίων. Χμ, οφείλω να πω ότι δεν ξετρελάθηκα αυτή τη φορά. Όχι ότι δεν πέρασα καλά και ότι γενικά δεν μου άρεσε, αλίμονο, ήταν αρκούντως ενδιαφέρον και καλογραμμένο και με κράτησε μέχρι το τέλος με την ωραία του ατμόσφαιρα, απλά μου φάνηκε κάπως ισχνό σε περιεχόμενο, το μυστήριο όχι και τόσο καθηλωτικό, ενώ η λύση δεν με έπεισε απόλυτα και τη βρήκα κάπως τραβηγμένη, αν και σίγουρα είχε το ενδιαφέρον της και ένα κάποιο στοιχείο έκπληξης, πάντα απαραίτητο σε τέτοιου είδους βιβλία. Γενικά, μια καλούτσικη ιστορία μυστηρίου με ορισμένα προτερήματα, αλλά δεν κάνει και τη διαφορά στο είδος, ούτε στο τέλος αφήνει κατάπληκτο τον αναγνώστη. Πάντως, είναι ό,τι πρέπει για να περάσει γρήγορα και ευχάριστα η ώρα.

7/10