Η Σφαίρα των Θεών

[lizbeth_covenant]

Είδος: Φαντασία
Βία; 'Ναι
Σεξ; Όχι
Αριθμός Λέξεων: 3.487
Αυτοτελής; Ναι
Σχόλια: Την έγραψα για τον 40ο διαγωνισμό φαντασίας με θέμα το Έγκλημα. Είναι εκτός συναγωνισμού φυσικά.

 

 

Η σφαίρα των Θεών.docx

 

 

           

 

[MadnJim]

Πανέμορφη ιστορία, μου άρεσε πολύ! Ανήκει σε κάτι μεγαλύτερο που φτιάχνεις ή έχεις φτιάξει; Μου άφησε πολλές απορίες, στοιχεία που έπρεπε να φανταστώ ο ίδιος για να κατανοήσω καλύτερα τη γενικότερη εικόνα. Έχεις έναν τεράστιο κόσμο απ' όπου αυτή η ιστορία δείχνει να είναι μόνο μια μικρή σταγόνα του. Θα ήθελα να διαβάσω κι άλλα για τους Λωρ και τις δυνάμεις τους, για τις φυλές, τις αντιπαλότητες, τις θεότητες, τους ανθρώπους, κλπ. Ελπίζω κάποια στιγμή να ανεβάσεις κι άλλες ανάλογες ιστορίες.

[Morfeas]

Ένα από τα καλά του "εκτός συναγωνισμού". Παίρνεις τα σχόλιά μου πριν μπαγιατέψουν.

 

Το διήγημα αυτό ξεκινά εξαιρετικά καλά. Δηλαδή, αν εξαιρέσω την αρχή όπου παίζουν λίγα μαζεμένα ονόματα –και μάλιστα ξενικά, άρα χωρίς να δίνουν κάποια πληροφορία μόνο και μόνο από τα γράμματά τους–, χτίζεις πολύ όμορφα την ιστορία σου.

Γενικά μου άρεσε κι η γραφή σου αρκετά, κυλάει εύκολα, μία δύο φράσεις μου χτύπησαν λίγο, αλλά γενικά πολύ ικανοποιητικό το επίπεδο. (Α, κι ένα καραμπινάτο ορθογραφικό που σου ξέφυγε: «θα γίνετε σκλάβοι» κι όχι «θα γίνεται σκλάβοι».)

 

 

Η κοσμοπλασία έχει το ενδιαφέρον της, μου αρέσουν αυτά τα πλάσματα που φτιάχνεις (λωρ), τα οποία εξαρχής μου θύμιζαν βρικόλακες, οπότε χάρηκα που το έδειξες απλώς και μόνο με την περιγραφή, χωρίς να το πεις ρητά. Πολύ καλή επιλογή.  Εγώ βέβαια δεν καταλαβαίνω γιατί το γράφεις Λωρ κι όχι λωρ (με κεφαλαίο πρώτο γράμμα). Αν είναι διαφορετική φυλή, θα έπρεπε να γράφεται όπως ο σκύλος ή ο άνθρωπος (με μικρό). Το αναφέρω επειδή με μπέρδεψε πολύ στην αρχή, Λωρ φαίνεται να είναι λαός κι όχι είδος πλασμάτων. Το ίδιο και για την Αλιναΐδα.

Γενικά, ίσως να ήθελε η ιστορία λίγο (όχι πολύ) ξεκαθάρισμα στο σημείο με τον πόλεμο, γιατί δεν κατάλαβα τι ακριβώς έγινε. Κι ίσως να προτιμούσα τις αρχικές πληροφορίες να μην τις έδινες έτσι στα μούτρα μας, αλλά λίγο πιο έντεχνα βαλμένες στο κείμενο.

 

Τώρα, πάμε στο σημαντικότερο. Το διήγημα είναι πολύ καλό μέχρι το σημείο που η Λωρ σκοτώνει τον Λωρ σύντροφό της (στη σκλαβιά). Από εκεί νομίζω ότι το κείμενο καλπάζει, η αφήγηση γίνεται στο μεγαλύτερο μέρος της περιληπτική (σε μερικά σημεία και κακογραμμένο σε σύγκριση με το υπόλοιπο) και γενικώς η ίδια η επιλογή δεν με έπεισε δυστυχώς.

Οκέι, εγώ έχω θέμα με την ίδια την πέτρα, μου φαίνεται περίεργο να του κόβει το λαρύγγι μ’ αυτή (ιδίως από τη στιγμή που είναι αθάνατοι(;) όπως λες στο τέλος). Επίσης δεν με πείθει καθόλου η ίδια η απόφασή της να τον σκοτώσει (από εκεί που ήταν φίλοι ή συγγενείς (λόγω ονόματος;) ή εραστές). Δεν τον σκοτώνεις, ψάχνεις να βρεις κάποιον άλλον τρόπο. Κι αν δεν βρεις (και δείξεις στον αναγνώστη ότι όντως δεν υπήρχε άλλος δρόμος) το κάνεις.

Για μένα το παραπάνω σημείο είναι πολύ προβληματικό και για λόγους πλοκής και για λόγους χαρακτήρα. Μετά εγώ έχασα το ενδιαφέρον μου κι άρα ούτε το τέλος με άγγιξε (που ήταν καλογραμμένο) ούτε αισθάνθηκα αγωνία ή θλίψη (που θα μπορούσα). Η ιδέα με τη σφαίρα δεν είναι κακή, πάντως.

 

 

Συνολικά μια ιστορία με καλή γραφή (πράγμα που σημαίνει ότι μπορείς να το φέρεις όλο σε καλό επίπεδο), καλή ιδέα και κοσμοπλασία, ενδιαφέρουσα πλοκή μέχρι ένα σημείο, το οποίο κατά τη γνώμη μου πρέπει να αλλάξει.

 

Για το θέμα του διαγωνισμού,

αν κι εκτός συναγωνισμού, θα πω ότι δεν το αγγίζει. Το μόνο σημείο που παραπέμπει σε έγκλημα όπως το εννόησα στην ανακοίνωση του θέματος είναι ο έρωτας της Αλιναΐδας με τον θνητό, αλλά αυτό είναι πολύ δευτερεύον στοιχείο για το συγκεκριμένο διήγημα. Τα υπόλοιπα (ο πόλεμος, ο φόνος του άλλου Λωρ) δεν έχουν κάποια ουσιαστική σχέση με το θέμα.

Αλλά το παραπάνω δεν έχει καμία σημασία και το αναφέρω απλώς και μόνο για να το έχεις κατά νου σε επόμενους διαγωνισμούς (όπου ελπίζω να λάβεις μέρος, γιατί η γραφή σου έχει δυνατότητες).

 

edit: καταλάθος έγινε submit, δεν ήταν καν ολοκληρωμένο Είμαι σίγουρος ότι δεν το πάτησα, και γενικώς μου κάνει κάτι κουλά με το spoiler αλλά θα είναι σε περίεργη μέρα...

Edited September 27, 2015 by Morfeas

[lizbeth_covenant]

Το καλό όταν είσαι εκτός συναγωνισμού είναι ότι έχεις το δικαίωμα να απαντάς αμέσως, φαντάζομαι!

 

Πανέμορφη ιστορία, μου άρεσε πολύ! Ανήκει σε κάτι μεγαλύτερο που φτιάχνεις ή έχεις φτιάξει;

 

Φαίνεται τόσο πολύ ε; Χαχα προσπάθησα όσο μπορούσα να καλύψω την όποια πιθανή απορία και να φτιάξω κάτι ολοκληρωμένο. Αλλά το φαντάστηκα πως ίσως να προέκυπταν πολλά κενά που δε θα φανταζόμουν. Πάντως σ' ευχαριστώ πολύ και χαίρομαι που σου άρεσε.

 

 

Η κοσμοπλασία έχει το ενδιαφέρον της, μου αρέσουν αυτά τα πλάσματα που φτιάχνεις (λωρ), τα οποία εξαρχής μου θύμιζαν βρικόλακες, οπότε χάρηκα που το έδειξες απλώς και μόνο με την περιγραφή, χωρίς να το πεις ρητά. Πολύ καλή επιλογή.  Εγώ βέβαια δεν καταλαβαίνω γιατί το γράφεις Λωρ κι όχι λωρ (με κεφαλαίο πρώτο γράμμα). Αν είναι διαφορετική φυλή, θα έπρεπε να γράφεται όπως ο σκύλος ή ο άνθρωπος (με μικρό). Το αναφέρω επειδή με μπέρδεψε πολύ στην αρχή, Λωρ φαίνεται να είναι λαός κι όχι είδος πλασμάτων. Το ίδιο και για την Αλιναΐδα.

Γενικά, ίσως να ήθελε η ιστορία λίγο (όχι πολύ) ξεκαθάρισμα στο σημείο με τον πόλεμο, γιατί δεν κατάλαβα τι ακριβώς έγινε. Κι ίσως να προτιμούσα τις αρχικές πληροφορίες να μην τις έδινες έτσι στα μούτρα μας, αλλά λίγο πιο έντεχνα βαλμένες στο κείμενο.

 

Τώρα, πάμε στο σημαντικότερο. Το διήγημα είναι πολύ καλό μέχρι το σημείο που η Λωρ σκοτώνει τον Λωρ σύντροφό της (στη σκλαβιά). Από εκεί νομίζω ότι το κείμενο καλπάζει, η αφήγηση γίνεται στο μεγαλύτερο μέρος της περιληπτική (σε μερικά σημεία και κακογραμμένο σε σύγκριση με το υπόλοιπο) και γενικώς η ίδια η επιλογή δεν με έπεισε δυστυχώς.

Οκέι, εγώ έχω θέμα με την ίδια την πέτρα, μου φαίνεται περίεργο να του κόβει το λαρύγγι μ’ αυτή (ιδίως από τη στιγμή που είναι αθάνατοι(;) όπως λες στο τέλος). Επίσης δεν με πείθει καθόλου η ίδια η απόφασή της να τον σκοτώσει (από εκεί που ήταν φίλοι ή συγγενείς (λόγω ονόματος;) ή εραστές). Δεν τον σκοτώνεις, ψάχνεις να βρεις κάποιον άλλον τρόπο. Κι αν δεν βρεις (και δείξεις στον αναγνώστη ότι όντως δεν υπήρχε άλλος δρόμος) το κάνεις.

Για μένα το παραπάνω σημείο είναι πολύ προβληματικό και για λόγους πλοκής και για λόγους χαρακτήρα. Μετά εγώ έχασα το ενδιαφέρον μου κι άρα ούτε το τέλος με άγγιξε (που ήταν καλογραμμένο) ούτε αισθάνθηκα αγωνία ή θλίψη (που θα μπορούσα). Η ιδέα με τη σφαίρα δεν είναι κακή, πάντως.

 

 

 

Για το θέμα του διαγωνισμού,

αν κι εκτός συναγωνισμού, θα πω ότι δεν το αγγίζει. Το μόνο σημείο που παραπέμπει σε έγκλημα όπως το εννόησα στην ανακοίνωση του θέματος είναι ο έρωτας της Αλιναΐδας με τον θνητό, αλλά αυτό είναι πολύ δευτερεύον στοιχείο για το συγκεκριμένο διήγημα. Τα υπόλοιπα (ο πόλεμος, ο φόνος του άλλου Λωρ) δεν έχουν κάποια ουσιαστική σχέση με το θέμα.

Αλλά το παραπάνω δεν έχει καμία σημασία και το αναφέρω απλώς και μόνο για να το έχεις κατά νου σε επόμενους διαγωνισμούς (όπου ελπίζω να λάβεις μέρος, γιατί η γραφή σου έχει δυνατότητες).

 

Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου, Morfea!

Καταρχάς, έχεις απόλυτο δίκιο για το κεφαλαίο γράμμα που χρησιμοποιώ στους Λωρ και στην Αλιναΐδα. Πρέπει να βάλω μικρά μιας και είναι κάτι αντίστοιχο με τον άνθρωπο. Βέβαια οι Αλιναΐδες είναι θεότητες, οπότε δεν έχω αποφασίσει τι ταιριάζει. Απλώς δε μου αρέσει οπτικά και το έχω καθυστερήσει. 

Για τον πόλεμο, δεν πιστεύω πως χρειάζεται να καταλάβεις κάτι. Έγινε ένας πόλεμος και τελείωσε. Η πλοκή μου ξεκινά από εκεί και πέρα, δε θεώρησα σημαντικό ο αναγνώστης να καταλάβει κάτι περισσότερο γι' αυτό γιατί δεν παίζει κανένα ρόλο. Ειδικά σε μια ιστορία με όριο λέξεων.

Αυτό το όριο των λέξεων ήταν που με έκανε να τρέξω κάπως στο τέλος (και το γεγονός ότι πάλευα να προλάβω την προθεσμία). Γενικά, θαυμάζω τα άτομα που γράφουν μικρότερες ιστορίες. Εγώ δεν έχω τέτοιο ταλέντο! Εκεί θα έβαζα σίγουρα μια μεγαλύτερη σκηνή να στηρίξει και το φόνο και ότι ακολούθησε μετά. Έχεις δίκιο λοιπόν να νιώθεις έτσι. Κι εγώ το περίμενα ένα τέτοιο σχόλιο. 

 

Σ' αυτό το σημείο να εξηγήσω πως οι λωρ δεν πεθαίνουν φυσικά από γηρατειά, αλλά μπορούν να σκοτωθούν κατά τη διάρκεια μιας μάχης, ειδικά όταν αντίπαλοί τους είναι άλλοι λωρ. Ε και σκέφτηκα ότι μέσα στα χαλάσματα θα μπορούσε να βρεθεί μια αιχμηρή πέτρα και να τον σκοτώσει, αιφνιδιάζοντάς τον κιόλας.

 

 

Όσο για το θέμα του διαγωνισμού, κοίτα πως το βλέπω εγώ.

 

Το έγκλημα είναι πως η Ονιβέγια έσπασε έναν όρκο ο οποίος θεωρούταν πολύ ιερός για τους Λωρ, σκότωσε τον σύντροφό της και το κυριότερο πως έκλεψε τη σφαίρα της Αλιναΐδας. Έκλεψε ένα θεΐκό, ιερό αντικείμενο που περιείχε την αθανασία μιας αθώας-επίσης θεϊκής-ύπαρξης. Το θεώρησα τεράστιο έγκλημα, αλλά εσύ φαίνεται να μην του έδωσες σημασία, άρα κάτι έκανα λάθος!!  

 

 

[Morfeas]

1. Το καλό όταν είσαι εκτός συναγωνισμού είναι ότι έχεις το δικαίωμα να απαντάς αμέσως, φαντάζομαι!

 

2. Για τον πόλεμο, δεν πιστεύω πως χρειάζεται να καταλάβεις κάτι. Έγινε ένας πόλεμος και τελείωσε. Η πλοκή μου ξεκινά από εκεί και πέρα, δε θεώρησα σημαντικό ο αναγνώστης να καταλάβει κάτι περισσότερο γι' αυτό γιατί δεν παίζει κανένα ρόλο. Ειδικά σε μια ιστορία με όριο λέξεων.

 

3. Όσο για το θέμα του διαγωνισμού, κοίτα πως το βλέπω εγώ.

 

Το έγκλημα είναι πως η Ονιβέγια  α ) έσπασε έναν όρκο ο οποίος θεωρούταν πολύ ι ερός για τους Λωρ, β) σκότωσε τον σύντροφό της και το κυριότερο πως γ) έκλεψε τη σφαίρα της Αλιναΐδας. Έκλεψε ένα θεΐκό, ιερό αντικείμενο που περιείχε την αθανασία μιας αθώας-επίσης θεϊκής-ύπαρξης. Το θεώρησα τεράστιο έγκλημα, αλλά εσύ φαίνεται να μην του έδωσες σημασία, άρα κάτι έκανα λάθος!!  

 

 

1. Obviously

2. Γενικά τα παραπάνω σχόλιά μου είναι για εκτός διαγωνισμού, όταν θα θελήσεις να της δώσεις τον χώρο που χρειάζεται, όπου θα μπορέσεις να απλώσεις τις πληροφορίες σου πιο κομψά στο κείμενο. Όπως είπα, δεν θέλει πολλά (κι ο λόγος που μπερδεύτηκα στο κομμάτι με τον πόλεμο είναι γιατί προσπαθούσα να ξεδιαλύνω τι είναι οι Λωρ, λαός ανθρώπων ή κάποια άλλη φυλή).

3. Για το θέμα του εγκλήματος (επειδή είμαι ο διοργανωτής του διαγωνισμού θα απαντήσω):

 

 

α) Σ' αυτό δεν έδωσα την πρέπουσα σημασία Το ξαναδιάβασα το σημείο.

 

Ωραία, τώρα μου γεννήθηκαν κι άλλες απορίες: Στο τέλος καίγεται επειδή παρέβη τον όρκο της; Δηλαδή, οι θεοί την τιμώρησαν όπως όριζαν οι Λωρ στον όρκο τους; Εγώ την κατάληξη δεν την είχα καταλάβει τόσο μοιρολατρική (και γενικά δεν είναι του γούστου μου, συνήθως). Ή ήταν τυχαίο.

 

Στην πρώτη περίπτωση, τότε ναι, έχεις δίκιο, τιμωρήθηκε για το έγκλημα που διέπραξε (βλ. παρέβη τον όρκο της), άρα το έγκλημα είναι στον πυρήνα του δεύτερου μισού κι είναι κανονικά εντός θέματος (παρόλο που για το διήγημα δεν με κερδίζει ως επιλογή).

 

Σε περίπτωση που ήταν τυχαίο, γίνεται λίγο πιο δύσκολο, γιατί (κι έτσι εγώ το κατάλαβα) είδα μια φυλακισμένη να το σκάει κι οι "ιδιοκτήτες" της να την κυνηγούν και στο κυνηγητό συμβαίνει ό,τι συμβαίνει. Δηλαδή, παρόλο που το ορίζεις ως έγκλημα, δεν δίνει αυτή την αίσθηση μες στο κείμενο.

Κι η ίδια η αναφορά στον όρκο μού είχε φανεί ως κάτι μαγικό που τους έδενε εκεί κι όχι ως ένας νόμος που δεν έπρεπε να παραβούν (καθώς και αν ήθελαν δεν θα μπορούσαν). Όπως καταλαβαίνεις, έχω κάποιες επιφυλάξεις στο κατά πόσο είναι βασικό θέμα της ιστορίας (αν το θέμα ήταν η φυλακή π.χ. θα ήσουν 100% μέσα).

 

β) Ο φόνος του συντρόφου της δεν είναι έγκλημα με την έννοια που το έθεσα, αλλά απλώς plot device, δηλαδή τον σκοτώνει για να φύγει (ούτε ενοχές έχει ούτε τιμωρείται γι' αυτό, τουλάχιστον όχι ξεκάθαρα)

γ) Ομοίως η κλοπή της σφαίρας δεν παρουσιάζεται έτσι, παρουσιάζεται ως ένα όπλο για να δραπετεύσει, και στο τέλος δεν (φαίνεται να) τιμωρείται γι' αυτό.

Αν δεις στην ανακοίνωση του θέματος ανέφερα παρόμοια με τα (β),(γ) σενάρια όπου πρακτικά δεν είναι εντός, καθώς μπορεί να θεωρηθούν εγκλήματα αλλά έτσι όπως χρησιμοποιούνται στην ιστορία δεν βρίσκονται στην πυρήνα της.

Αν καταλάβαινα το α (την πρώτη υποπερίπτωση), τότε μάλλον θα ήσουν οριακά εντός (κι αυτό γιατί θα μου έβγαζες το λάδι μέχρι να το καταλάβω και δεν είναι ξεκάθαρο).

 

Οκέι, δεν το ψειρίζω άλλο και δεν έχει πλέον σημασία.

 

 

 

Πάντως συγγνώμη για τα σεντόνια, απλώς επειδή αναφέρθηκα στο κατά πόσο εντός ή εκτός θέματος ήσουν κι επειδή ο διαγωνισμός τρέχει και δεν θέλω κάποιος από το παραπάνω να βγάλει λανθασμένα συμπεράσματα για το τι εννοώ εντός και τι εκτός θέματος και να κρίνει με λάθος κριτήρια (όχι ότι περιμένει εμένα για να κρίνει, δηλαδή, αλλά οκέι), είπα να το ξεκαθαρίσω.

 

Σε κάθε περίπτωση το διήγημά σου το απόλαυσα και δείχνει τις δυνατότητες που έχεις, και θα ήθελα να το δω κάποτε κι ολοκληρωμένο.

Καλώς επέστρεψες, λοιπόν!

[lizbeth_covenant]

Σ'ευχαριστώ για το σχόλιο, δε με πειράζουν τα σεντόνια - αν είναι δυνατόν, με την ιστορία μου ασχολείσαι! Χαίρομαι τη συζήτηση.

 

 

Για μένα, το κεντρικό θέμα της ιστορίας είναι μια σκλάβα που δραπετεύει και για να τα καταφέρει κλέβει ένα ιερό αντικείμενο. Αυτά, στον κόσμο της, θεωρούνται τρομερά εγκλήματα. Αυτό που συνέβη στο τέλος, ήταν τυχαίο. Θα μπορούσε να τα έχει καταφέρει, αλλά δεν τα κατάφερε. Ήταν άτυχη, την έπιασαν οι λωρ και έγινε ότι έγινε. Θα την τιμωρούσαν αλλά η τιμωρία της ήρθε πάνω στη δράση. Btw δεν καίγεται στο τέλος η λωρ, μετατρέπεται σε άνθρωπο

 

 

Αλλά εσύ είσαι ο διοργανωτής και ξέρεις καλύτερα. Άλλωστε δεν παίζει κανένα ρόλο. Πάντως χάρηκα που σου άρεσε.

[Solonor]

Μετριο ξεκινημα. Μετά από πόλεμο η λέξη καθημερινότητα είναι άκυρη.

Συμπαθητική γραφη, στρωτή μεν αλλά όχι ακόμα αρκετά άνετη -σύντομα όμως εικάζω. Λειτουργεί πάντως κι όσο κυλάει βελτιώνεται -είχες καιρό να γράψεις;

Μερικοί διάλογοι είναι αμήχανοι (ό,τι πιο τρομερό)

Στην είσοδο του ζεύγους στην πόλη, η περιγραφή θα έπρεπε να αναφέρει τους κατοίκους. Επίσης θα προτιμούσα το πλάνο να είναι κοντινό. Μια καλή συμβουλή για περιγραφές είναι να πιαστείς από μια λεπτομέρεια και ν' αφήσεις τα υπόλοιπα στον αναγνώστη.

Λείπει κι η περιγραφή του πώς τους αντιλαμβάνεται να την κυνηγούν, χωράει αν βγάλεις κάποιες ανούσιες περιγραφές.

Ο Έρεμιντ γιατί δεν κατάλαβε αμέσως τι είναι η γυναίκα με το δεύτερο διάφανο φόρεμα αυτού του διαγωνισμού;

Και γιατί η ηρωίδα τον σκότωσε; (Θα ταίριαζε να του πιει το αίμα ίσως).

Και γιατί κανένας άλλος Λωρ δεν έκλεψε ο ίδιος τη σφαίρα για να βγει στον ήλιο;

Ενδιαφέρουσα ιδέα, ενδιαφέρουσα κοσμοπλασία, ωραία ονόματα.

Το δράμα (ο φόνος του Έρεμιντ) δεν φωτίζεται.

Το τέλος είναι λίγο.

[Tiessa]

Νομίζω πως εδώ έχουμε μια ιστορία με πολύ δυναμικό, σ' έναν κόσμο που ίσα που προλάβαμε να αγγίξουμε την επιφάνεια.

Μου άρεσε η αρχή και μου άρεσε και όλη η εξέλιξη μέχρι το σημείο που

 

 

έδωσαν τον όρκο.

Μετά μου φάνηκε σαν να πάτησε τα γκάζια -που αυτό έκανες δηλαδή- για να την χωρέσεις στο όριο των λέξεων και ένα-δυο πράγματα μου ήρθαν πολύ απότομα. Ας πούμε, ο φόνος του Έρεμιντ δεν μου κάθισε πολύ καλά. Φαίνεται ότι την ενδιαφέρει ιδιαίτερα η ελευθερία της ενώ εκείνον τον απασχολεί περισσότερο ο όρκος του, αλλά δεν έχει προοικονομηθεί αρκετά η επιθυμία της να κάνει τα πάντα για να ελευθερωθεί. Έτσι, έμεινα λίγο κατάπληκτη εκεί που του κόβει τόσο άνετα το λαρύγγι. Ήταν σαν να μου τράβηξες το χαλί κάτω από τα πόδια και να έφαγα μια τούμπα που με προσγείωσε με το κεφάλι.

Δεν έχω πρόβλημα με τους αδίστακτους ανθρώπους/πλάσματα/whatever, αλλά χρειάζομαι μια προειδοποίηση από λίγο νωρίτερα ότι είναι τέτοιοι, αλλιώς νιώθω ανασφάλεια και χάνω τον ειρμό. Ίσως βέβαια να είναι μονάχα δικό μου πρόβλημα αυτό και να μην το βλέπουν όλοι έτσι.

 

 

Ένα από τα σημεία που μου άρεσαν πολύ ήταν η είσοδός τους στην πόλη. Παρόλο που ήταν μόνο μια παράγραφος, μου δημιούργησε μια πολύ ωραία εικόνα, μια απ' αυτές που με ελκύαν από παλιά στο φάντασυ, μου δημιούργησε μια νοσταλγία για παλιές ιστορίες με μαγικά τοπία. Και μόνο γι' αυτό θα σου έλεγα ότι χάρηκα που το διάβασα, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Με λίγο χώρο στα κατάλληλα σημεία, μπορεί να γίνει ένα άρτιο έργο, κι αυτό είναι πολύ καλό.

Α, και Welcome back.

[Ιρμάντα]

Ακόμη ένα αρχείο που δεν μπορώ να ανοίξω. Αν κάποιος διαβάζει και θέλει να βοηθήσει, ευχαριστώ προκαταβολικά.

[Oberon]

Λοιπόν, εδώ έχουμε μια μαγευτική ιστορία σε έναν μαγευτικό κόσμο, του οποίου οι περιγραφές, όπως αυτή στην είσοδο στην πόλη, αλλά και τα εύηχα εξωτικά ονόματα - έχω ένα κόλλημα με την ονοματολογία - με έκαναν να μπω αμέσως στον κόσμο αυτό, και να τον νιώσω σαν ζωντανό κι ας μαθαίνουμε σχετικά λίγα γι'αυτόν.

 

 

Τα πολλά ονόματα δεν με κούρασαν γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις, μαθαίναμε αμέσως τι σημαίναν ή τουλάχιστον σε τι αφορούσαν σ'αυτό τον κόσμο. Μόνο σημείο που αυτό δεν λειτούργησε, και δεν λειτουργεί ποτέ σε κανένα διήγημα ή μυθιστόρημα φαντασίας, είναι εδώ: "Είμαστε οι Τούριωμ της εποχής του Άναρακ". Δεν μας λέει κάτι αυτό. Είναι απλά ονόματα τα οποία εγώ σαν αναγνώστης δεν μπορώ να συνδέσω με τίποτα, και δεν δίνεται εξήγηση που να τα συνδέει πουθενά. Είναι σαν να λέμε σε έναν ξένο που δεν γνωρίζει τίποτα από τα Βαλκάνια "Είμαι ο Voievod της Ţara Românească".

Πρέπει να εξηγήσεις τι είναι ο βοεβόδας και πως το όνομα της χώρας αντιστοιχεί με τη Βλαχία.

Μου άρεσε πολύ επίσης η μαγεία της ιστορίας σου, διάχυτη παντού, παράξενη, αλλόκοτη, και μάλλον ασυνήθιστη, όπως και τα όντα που την πλαισιώνουν.

Από άποψη πλοκής και characterization, "συγχωρώ" τον μάλλον βολικό τρόπο που ανακαλύπτουν, ακριβώς τη στιγμή πρέπει, το κλάμα της Αλιναΐδας, κυρίως γιατί υπάρχει έντονο "παραμυθικό" vibe στην ιστορία, και τέλος πάντων είναι μέσα στα όρια του πιθανού να συμβεί αυτό ακριβώς εκείνη τη στιγμή. Παρόλο που η Αλιναΐδα φαίνεται μάλλον πολύ εύκολα να τους εμπιστεύεται και να λέει την ιστορία της, το πώς πλάθονται και φαίνονται οι χαρακτήρες είναι λογικό και σωστό και για την Αλιναΐδα και για τον Έρεμιντ. Για την Ονιβέγια όμως δεν είμαι τόσο σίγουρος. Η σχέση της με τον 'Ερεμιντ αλλιώς δείχνει στην αρχή και αλλιώς καταλήγει, με την Ονιβέγια να φέρεται τελικά και προδοτικά και με αντελώς αντίθετο τρόπο από αυτόν που φαινόταν αρχικά, χωρίς να υπάρχει καμία προετοιμασία γι'αυτό. Όχι πως ήταν αναγκαστικά κάποιο αγγελικό πλάσμα, μάλλον το αντίθετο, αλλά η προδοσία και ο φόνος του Έρεμιντ δείχνουν σχεδόν παράταιροι, πολύ απότομοι και εν τέλει όχι τόσο πειστικοί. Ίσως να φταίει ο περιορισμός των λέξεων σ'αυτό βέβαια.

Το τέλος ήταν ταιριαστό και επέρχεται κάποιο είδος θείας δίκης, αλλά (όλο "αλλά" λέω) δεν με έκανε να νιώσω ούτε συμπάθεια, βέβαια, ούτε κάποιο είδος αναμενόμενου schadenfreude (κακιάς χαράς) για την "κοσμική" σχεδόν, εκδίκηση προς την Ονιβέγια. Κι αυτό γιατί όλη η συμπάθεια που θα ένιωθα για ένα χαρακτήρα είχε ήδη εξαντληθεί για τον καημένο τον Έρεμιντ και για την Αλιναΐδα, ενώ ο όποιος θυμός για την προδοσία της δεν είχε ακόμα κατασταλάξει μέσα μου ακριβώς γιατί ήταν κάτι τόσο πολύ απρόσμενο που σε εμένα φάνηκε κάπως, παράταιρο όπως είπα, μη πιστευτό.

 

 

 

Στο σύνολό της όμως, και στην κοσμοπλασία της πιο ειδικά, ήταν μια πάρα πολύ καλή ιστορία που με ένα ξεσκόνισμα και λίγο rewrite, θα είναι απλά υπέροχη. Σίγουρα απόλαυσα την ανάγνωσή της! 

Edited October 9, 2015 by Oberon

[lizbeth_covenant]

Α, και Welcome back.

 

Ευχαριστώ και για το καλωσόρισμα και για το σχόλιο!

 

Τα πολλά ονόματα δεν με κούρασαν γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις, μαθαίναμε αμέσως τι σημαίναν ή τουλάχιστον σε τι αφορούσαν σ'αυτό τον κόσμο. Μόνο σημείο που αυτό δεν λειτούργησε, και δεν λειτουργεί ποτέ σε κανένα διήγημα ή μυθιστόρημα φαντασίας, είναι εδώ: "Είμαστε οι Τούριωμ της εποχής του Άναρακ". Δεν μας λέει κάτι αυτό. Είναι απλά ονόματα τα οποία εγώ σαν αναγνώστης δεν μπορώ να συνδέσω με τίποτα, και δεν δίνεται εξήγηση που να τα συνδέει πουθενά. Είναι σαν να λέμε σε έναν ξένο που δεν γνωρίζει τίποτα από τα Βαλκάνια "Είμαι ο Voievod της Ţara Românească".

Πρέπει να εξηγήσεις τι είναι ο βοεβόδας και πως το όνομα της χώρας αντιστοιχεί με τη Βλαχία.

 

 

Δίκιο έχεις, απλώς επειδή υποτίθεται πως τα πλάσματα αυτά γνωρίζουν τον κόσμο τους, δυσκολεύτηκα να εξηγήσω κάποια πράγματα που στον αναγνώστη είναι άγνωστα, από φόβο μην το κάνω άκομψα. Μιας και δεν παίζανε απολύτως κανένα ρόλο, είπα να μη σπαταλήσω και τις λέξεις. Αλλά καταλαβαίνω απόλυτα τι λες.

Σ'ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο, Διονύση!

 

Ανεβάζω κι ένα αρχείο pdf για την Ιρμάντα και όποιον άλλο έχει πρόβλημα.

Η σφαίρα των Θεών.pdf

Edited October 9, 2015 by lizbeth_covenant

[Oberon]

 

Α, και Welcome back.

 

Ευχαριστώ και για το καλωσόρισμα και για το σχόλιο!

 

Τα πολλά ονόματα δεν με κούρασαν γιατί στις περισσότερες περιπτώσεις, μαθαίναμε αμέσως τι σημαίναν ή τουλάχιστον σε τι αφορούσαν σ'αυτό τον κόσμο. Μόνο σημείο που αυτό δεν λειτούργησε, και δεν λειτουργεί ποτέ σε κανένα διήγημα ή μυθιστόρημα φαντασίας, είναι εδώ: "Είμαστε οι Τούριωμ της εποχής του Άναρακ". Δεν μας λέει κάτι αυτό. Είναι απλά ονόματα τα οποία εγώ σαν αναγνώστης δεν μπορώ να συνδέσω με τίποτα, και δεν δίνεται εξήγηση που να τα συνδέει πουθενά. Είναι σαν να λέμε σε έναν ξένο που δεν γνωρίζει τίποτα από τα Βαλκάνια "Είμαι ο Voievod της Ţara Românească".

Πρέπει να εξηγήσεις τι είναι ο βοεβόδας και πως το όνομα της χώρας αντιστοιχεί με τη Βλαχία.

 

 

Δίκιο έχεις, απλώς επειδή υποτίθεται πως τα πλάσματα αυτά γνωρίζουν τον κόσμο τους, δυσκολεύτηκα να εξηγήσω κάποια πράγματα που στον αναγνώστη είναι άγνωστα, από φόβο μην το κάνω άκομψα. Μιας και δεν παίζανε απολύτως κανένα ρόλο, είπα να μη σπαταλήσω και τις λέξεις. Αλλά καταλαβαίνω απόλυτα τι λες.

Σ'ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο, Διονύση!

 

Ανεβάζω κι ένα αρχείο pdf για την Ιρμάντα και όποιον άλλο έχει πρόβλημα.

Η σφαίρα των Θεών.pdf

 

 

Ήταν ευχαρίστησή μου και η ανάγνωση και το σχόλιο, Λίνα. Σ'ευχαριστώ για την ιστορία! Πολύ, πολύ κρίμα που δεν πρόλαβες την προθεσμία του διαγωνισμού!!