Τα παιδιά της άσπρης θάλασσας

[wordsmith]

Όνομα Συγγραφέα:Κέλλυ Θεοδωρακοπούλου
Είδος: επιστημονική φαντασία, αλλά πολύ ελαφριά
Βία; Όχι
Σεξ; Η μοναδική σκηνή σεξ του 21ου εργαστηρίου της ΑΛΕΦ (ναι, και όμως, τόσο "καθωσπρέπει" ήταν εκείνο το εργαστήριο)
Αριθμός Λέξεων: 7.180
Αυτοτελής: Ναι, αλλά τον πρωταγωνιστή τον είχα χρησιμοποιήσει και εδώ (και σε άλλο, που δεν είναι στο φόρουμ) και γι' αυτό στο εργαστήριο τού άλλαξα το όνομα, μήπως και αυτό εμποδίσει κάποιους να με βρουν.
Σχόλια: Συμμετείχε στο εργαστήριο του Μαΐου 2013 με τον τίτλο "Θάλασσα και θάνατος", δεν έφαγε ιδιαιτέρως πολύ ξύλο και μάλιστα είχα την τιμή να το αποδώσουν στην Tiessa   Για τον τίτλο δεν είμαι σίγουρη ούτε τώρα και ζητάω τη γνώμη σας.

Αρχείο: θα.doc

[Tiessa]

ΟΚ, το ξέρω το διήγημα, κι τα έχουμε πει γι' αυτό και στην πρώτη και στη δεύτερή του εκδοχή, οπότε δεν θα μιλήσω εδώ αναλυτικά, εκτός από το να πω ότι βασίζεται σε μια ενδιαφέρουσα ιδέα και ότι θεωρώ την ανάγνωσή του ικανοποιητική επένδυση χρόνου.

Μη σας ξεγελάει η πρώτη σκηνή που φαίνεται ελαφρώς κωμική -τα πράγματα ζορίζουν πολύ γρήγορα.

Εμένα μου άρεσαν οι σκηνές στη θάλασσα, εκείνο το περίεργο ατμοσφαιρικό λευκό που δεν είναι ούτε ακριβώς ουρανός ούτε ακριβώς συννεφιά καθώς επίσης κι εκείνη η πολύ κοντά σε

 

 

horror

σκηνή με την αίθουσα όπου βρίσκονται τα ακίνητα σώματα.

 

 

Θα σου πρότεινα για τίτλο οτιδήποτε άλλο εκτός απ' αυτό που του έδωσες τώρα

Ανάμεσα στο Θάλασσα και Θάνατος που μου είχε αρέσει από το εργαστήριο και στο Είκοσι μέγιστο που βλέπω εδώ, θεωρώ πιο ελκυστικό το δεύτερο γι' αυτό και το ψηφίζω. Αλλά δεν με χαλάει καθόλου και το Θάλασσα και Θάνατος. (Αν μπορούσα θα τα ψήφιζα και τα δυο).

[Old man & SiFi]

Πολύ καλό, πολύ ωραία η (άσχημη) ατμόσφαιρα και η ιδέα, το δίλλημα, και φυσικά το γράψιμο. Αν πρέπει να γράψω και κάτι που δεν μου χτύπησε καλά αυτό είναι

 

η επιστροφή. Έξυπνα δεν μας φορτώνεις τεχνολογικές λεπτομέρειες,  αλλά αφού η μηχανή λειτουργεί με τυχαίες συνισταμένες δεν εξηγείται καλά το πως καταφέρνει να τον γυρίσει ακριβώς στο ίδιο σημείο. Θα προτιμούσα να είχε μείνει εκεί και να τους βοηθήσει!

 

 

Φοβερή η απάντηση στην ερώτηση «Πώς είναι να είσαι μεγάλος;»

Για τον τίτλο τώρα, από αυτούς που προτείνεις ψηφίζω «Είκοσι μέγιστο ».

[wordsmith]

Ευχαριστώ και τους δύο. Γι' αυτό το διήγημα έχω να πω τόσα πολλά που θα γέμιζα δυο σελίδες word, γι' αυτό δε λέω τίποτα, παρά μόνο αυτά που θίγετε εσείς:

 

Για την πρώτη σκηνή: Γιατί είναι κωμική; Επειδή ο αναγνώστης δεν ξέρει ακόμα για ποιο λόγο τρομάζουν με αυτήν την είδηση; Αφού αργότερα φαίνεται και είναι όντως σοβαρό (δεν είναι; ). Τέλος πάντων, ήθελα από καιρό να γράψω μια σκηνή όπου οι χαρακτήρες του διηγήματος να τρομάζουν με κάτι που ο αναγνώστης δεν το καταλαβαίνει ακόμα, αλλά το μαθαίνει στη συνέχεια - δίνει ένα κάποιο σασπένς.

 

Για τον τίτλο: το Θάλασσα και θάνατος μού αρέσει και κολλάει, αλλά συνειδητοποίησα εκ των υστέρων ότι αυτή η φράση δεν υπάρχει μέσα στο διήγημα και συνήθως δε μου αρέσει όταν ο τίτλος δεν υπάρχει μέσα. Το Είκοσι μέγιστο είναι καλό από την άποψη ότι είναι πιο μικρό από το Τα παιδιά της άσπρης θαλασσας, αλλά νομίζω ότι δίνει λάθος εντύπωση, όποιος δει τέτοιο τίτλο θα περιμένει να διαβάσει κάτι διαφορετικό, κάτι με διαστημόπλοια και κουμπάκια και μοχλούς. Χμμ, θα δούμε.

 

Για τη λειτουργία της μηχανής: αυτό ήταν το τελευταίο που σκέφτηκα πριν αρχίσω να το γράφω, δηλαδή ήθελα μια αφορμή για να γράψω όλα τα υπόλοιπα, μια ραχοκοκαλιά, και σκέφτηκα (σε ένα εργαστήριο της ΑΛΕΦ) αυτό που σκέφτεται και ο Ιντγιάλε "Τι άλλο κενό υπάρχει εδώ; Ποιο άλλο μυστήριο, που να μπορώ να βάλω το ένα (μυστήριο) να εξηγεί το άλλο;". Και γενικά εγώ δε βάζω τεχνικούρα σ' αυτά που γράφω, επειδή δε μου αρέσει να τη διαβάζω κιόλας, ούτε όταν είναι απαραίτητη (έτσι με βρίσκουν μερικοί στο εργαστήριο).